Tag: Spanje

Mooie Maidenproeverij: Nieuwe versus Oude wereld
By in ,

Mooie Maidenproeverij: Nieuwe versus Oude wereld

Mount Difficulty

Twee weken geleden nam Nello, de Nestor van de
Brabantse Wijnsociëteit, afscheid met een mooie wedstrijdproeverij. Diederick Swagemakers,
onze Benjamin en pas sinds kort lid, scoorde in die wedstrijd meteen sterk met
een mooie derde plaats. Voor zijn maiden-proeverij kiest Diederick het thema
“Oude versus nieuwe Wereld”. We zijn benieuwd. 

1a. 2015, Belondrade Apolonia, IGP Vino de la Tierra de Castilla y León,
Verdejo

1b. 2015, Belondrade Y Lurton, DO Rueda, Verdejo

Serie 1 opent met twee forse witte wijnen van
dezelfde druif en hetzelfde jaar. De eerste heeft een iets harsige neus, een
mooie zwoele aanzet maar ook forse zuren en alcohol die je voelt op je
tandvlees. De tweede is ondanks het ruime hout meer in evenwicht met een fijne
zoet-zuur balans. Het zijn allebei vette Verdejo’s uit 2015 van Belondrade,
respectievelijk de Apolonia (IGP Vino de la Tierra de Castilla y León) en de
Belondrade Y Lurton (DO Rueda). Moeilijk om blind te herkennen, geen duidelijke
Verdejo-kenmerken (kruidig, zweetneusje, noot, grapefruit, bittertje).
Misschien speelt het een rol dat de Didier Belondrade en zijn (ex-)vrouw
Brigitte Lurton Franse roots hebben. Hoe dan ook, het zijn mooie wijnen die
door de proevers breed gewaardeerd worden.

 2a. 2014, Domaine Michelot, Meursault ‘Sous la
Velle’, Chardonnay

2b. 2014, Marisco Vinyards, The King’s Bastard, Marlborough, Chardonnay

2c. 2014, Tenuta Rapitala, IGT Siciliane, Chardonnay GC

Serie 2 was duidelijk herkenbaar als Chardonnay
(2014). De rokerige Meursault ‘Sous la Velle’ van Michelot was in verhouding
licht gebouwd en kort. Hij had mogelijk nog last van de vorige gang. Ik vond de
bloemige neus van The King’s Bastard (Marisco Vinyards, Marlborough)
aantrekkelijk, net als de fijne zuren en de ronde mondvullende smaak. Kort en
peperig in de afdronk maar toch een fijne nieuwe wereld wijn. De Chardonnay van
Tenuta Rapitala (Sicilië) was ondanks zijn groene spinazie-neus wel verfijnd en
elegant, maar winnaar bij de Chardonnay was in mijn ogen de Nieuwe Wereld
Bastard van Marisco.

3a. 2012, E. Guigal, Condrieu, Rhône, Viognier

3b. 2012, Marisco Vinyards, The Exemplar, Marlborough, Viognier

In Serie 3 (Viognier, 2012) werd de vlakke
Condrieu van Guigal overtuigend verslagen door de expressieve “The
Exemplar” van Marisco Vinyards. Goudgeel, iets natte wol in de neus maar
vooral perzik, muskaat, iets evolutie, vuursteen. In de mond flinke zuren, dik
viscoos, sappige perzik, beetje prikkelig achterin, “knetterlekkere
dubbeldrank” volgens Paul en voor Berry was dit “de eerste Viognier
ooit die ik lekker vind”. 

4a. 2012, Alvi’s Drift, Drift Red Fushion,
Worcester / Zuid-Afrika, Cabernet Sauvignon & Pinotage & Shiraz &
Petit verdot

4b. 2012, Chateau Taillefer, Pomerol / Bordeaux, Cabernet Sauvignon,
Merlot

4c. 2012, Tenuta Rapitala, Hugonis, IGT Siciliane, Cabernet Sauvignon &
Nero D’avola

In de de rode serie 4 (Cabernet Sauvignon
gedomineerde wijnen, 2012) werd de toon gezet met een herkenbaar
Zuid-Afrikaanse wijn (Alvi’s Drift, Drift Red Fushion, Worcester), veel
pruimen, bramen, koffie, drop in de neus, een zachte aanzet met dezelfde smaken
maar vrij scherp achterin met harde tannines. Op positie 2 was de Pomerol van
Chateau Taillefer was duidelijk de koude wijn, streng, smal, kersen, koffie en
bramen maar nog lang niet rijp. In tegenstelling tot de prachtige derde wijn in
de serie die al volledig op dronk was: de Hugonis van Tenuta Rapitala (IGT
Siciliane, CabS & Nero D’avola). Diep donker rood, zwart hart, iets
evolutie in de rand. Mooie neus, al iets belegen maar toch vrolijk met bramen
en bessen. Heel sappig wijn, cassis, fijne afdronk, duidelijk nog tannines. In
mijn proefnotitie schrijf ik “bijna Italiaanse zuren, Bolgheri?” en
dan is het toch een heel zuidelijke wijn. Mooi gemaakt. Is dit nog Oude Wereld?

5a. 2010, Roland Thevenin, AOC
Gevrey-Chambertin, Pinot Noir

5b. 2010, Mt. Difficulty, Target Gully, Central Otago (N-Z)

Het is gewaagd om na CabS nog Pinot Noir in te
zetten. Toch blijven de Gevrey-Chambertin van Thevenin en de Mt. Difficulty van
Target Gully (Central Otago NZ) prima overeind. Beide wijnen worden duidelijk
herkend. De Gevrey-Chambertin is voor een 2010 wel lichtgebouwd, helder van
kleur met in verhouding al veel ontwikkeling. Met zijn flinke zuren frist hij
ons wel weer op na de CabS. De Target Gully doet heel bio aan. Donkerder rood,
diffuus, ongefilterd, veel stal in de neus, volle jammige aanzet met minder
zuur, meer ontwikkeling. Fijne wijnen met een vrolijk plusje voor de Oude
Wereld wijn.

Bij de kaas proeven we Quinta do Noval Silval
Vintage 2005 die nog piepjong fruitig aandoet.

Als hartediefjes kiest Diederick de Belondrade Y
Lurton (heerlijk bij de kaas!), de Marisco’s en de Rapitala CabS.En wint dan Oude of Nieuwe Wereld? Onder de streep staat een smakelijke
proeverij met een interessante line-up waarin de klassiekers vaak rechts
gepasseerd werden door de nieuwelingen… Mooie maidenproeverij!

Proefnotities en verslag Noël Geisen

Wie van de drie? Wil de monocepage opstaan?
By in ,

Wie van de drie? Wil de monocepage opstaan?

Oude stokken leveren mooie wijn: Alto Moncayo

Martijn de Groot gaat
ons drie series van ‘drie grote druiven’ voorzetten. Iedere serie bestaat uit
één monocepage en twee blends met dezelfde druif. Ook bestaat iedere serie uit drie
landen. Niet geheel toevallig stammen deze landen uit zijn eerdere proeverijen
waarbij we een ‘ronde’ maakten:  (Giro) Italië, (Tour) Frankrijk en
(Vuelta) Spanje.

Om onze smaakpapillen
weer op scherp te zetten starten we met een ‘indrinker’. Het is Berlucchi,
Cuvee Imperiale 2014, een Franciacorte uit Corte Franca in het hart van de
Franciacorte regio, gemaakt van Chardonnay en Pinot Noir. We proeven friszure
appeltjes, eikenhout en een prominente mousse.

Na deze intro mogen wij
echt aan de bak! Martijn geeft ons bordjes waarmee we na elke ronde stemmen. Welke druif is het? Uit welk land komt dit glas? En geheel in de stijl
van ‘Wie van de drie’ (https://youtu.be/Ckahk2E0GOQ): wil de echte monocepage opstaan ?

De eerste serie blijkt
om Viognier te gaan. De monocepage is Cinerino, Marziano Abbona, 2013
uit Piemonte. Gemiddelde leeftijd van de stokken is 20 jaar. De wijn heeft
zeven maanden gerijpt op Frans eiken en Acacia vaten. De vanilletonen zijn dan
ook overduidelijk aanwezig. Rijk aroma van honing, witte bloemen, brandnetel en
citrus.

De blends zijn Coudoulet
de Beaucastel, 2015 en Aigua de Llum, Vall Llach, 2014. De eerste is
de beroemdste wijn van Châteauneuf-du-Pape. Deze witte Coudoulet is een blend
van Marsanne 30%, Viognier 30%, Bourboulenc 30% en Clairette 10%. De druiven
blijven voor acht maanden in houten vaten en RVS tanks voordat de wijn wordt
geblend. In de neus is de wijn bloemig met tropisch fruit. De smaak is
aangenaam.

De tweede blend, Aigua
de Llum, is een echte rariteit van het grote huis Vall Llach in de priorat.
Slechts 986 flessen deze jaargang. 60% Viognier, 35% Garnacha Blanca en 5%
Macabeu, Moscatel en Mersaguera. De helft van de druiven gaat in nieuw Frans
eiken vaten, de andere helft in RVS tanks. In de neus rijpe vruchten als
ananas. In de mond mooi geïntegreerde zuren. Een frivole wijn!

Ribera del Gudiana met káársrechte rijen wijnstokken

De tweede serie betreft Cabernet
Sauvignon. Niet dat we daar van meet af aan eenduidig over zijn, maar toch.
De monocepage is Vaso de Luz, Reserva, Ribera del Guadiana 2009. Hans vdH en ik ruiken
‘Velpon’. Anderen nemen zwart fruit, vijgen en drop waar. Een mooie wijn!

Château d’Issan in Margaux

De blends zijn Château D’Issan, Grand Cru Classe, 2007 en Guidalberto,
Tenuta San Guido, 2008.De eerste is een typische Margaux, ruim een jaar gerijpt op deels nieuw
eiken vaten. 63% Cabernet Sauvignon en 37% Merlot. Noël ziet een donkerrode,
half transparante wijn. Peter en Berry ruiken ceder. Daarnaast ruikt Berry
zwarte bes en groene paprika en benoemt de ‘Bordeaux-neus’. Paul herkent tabak,
leer en bramen. Ik vind het een rijke wijn met houttonen. 

De tweede blend, Guidalberto,
Tenuta San Guido, 2008, is een ‘hartedief’ van Martijn. Naar verluid is het
een typische Maremma wijn. 60% Cabernet Sauvignon en 40% Merlot. Ook ruim een
jaar houtgelagerd. Ik ruik en proef dadels. Diederik zegt chocolade en bessen.
Anderen benoemen: ceder, rood fruit, lijm, toffee, tabak, koffie, cacao en
droppig. Ook dit is een heerlijke wijn.

Mooi hoor, de wijngaard van Alto Moncayo

De derde serie van drie
blijkt Grenache te zijn. De monocepage is Alto Moncayo, Garnacha,
2011. Martijn vindt dit een ‘hartedief’ en van mij krijgt hij helemaal
gelijk! Deze Garnacha komt uit de D.O. Campo de Borja ten zuidoosten van Rioja.
Komt van 40 tot 70 jaar oude stokken die op 500 tot 800 meter hoogte staan.
Berry heeft het over ‘vloeibaar hout met morelkers’…

De blends zijn Le Bossu, Château du Trignon, 2011 en Barrile,
Contini, Isola dei Nuraghi, 2013.De eerste komt uit Vacqueyras en is gemengd met Syrah en heeft een zeer
beperkte houtrijping gekregen. Als ik de wijn ruik denk ik aan vroeger, wanneer
mijn moeder haar haren werden voorzien van permanent vloeistof. Gelukkig ruikt
Gerard rood fruit en Boele wat meer aardse geuren en paprika. Peter onderkent
dan weer stal, peper, piment en espresso. 

De tweede blend komt van
Sardinië waar Grenache onder de naam Cannonau bekend staat. Naast een beetje
Cannonau bevat de wijn 90% Nieddera. De wijn heeft een klein jaar op hout
gerijpt. Ik ruikt kruisbes en lijm en proef ‘groen’, nootmuskaat en gezoete
gember. Kees daarentegen tabak en zwarte kers.

We sluiten af met een
‘uitdrinker. Het is Korlat, Vinarija Benkovac, 2011, een
Merlot-monocepage uit Dalmatië, twee jaar op eiken gerijpt. Ik ruik
ijzer en proef gedroogde pruimen met
wat bitters. Al snel komt dan de film Sideways ter sprake: “I’m not drinking f
***** Merlot”.

Verslag en proefnotities
Eric Hoepelman

Sherry & Spijs brengt in verlegenheid én verrast
By in ,

Sherry & Spijs brengt in verlegenheid én verrast

Ook
doorgewinterde wijnliefhebbers kunnen in verlegenheid worden gebracht én
verrast. In verlegenheid gebracht omdat we de juiste woorden niet vinden. En
verrast omdat een wijn die we doorgaans niet waarderen ineens zowaar aangenaam
en lekker blijkt te zijn. Dit is precies wat er gebeurde bij de wijn en spijs
proeverij van Martin Berkelmans. Mooi hoor!

Vijf kleine
gerechten werden begeleid door respectievelijk Manzanilla, Fino, Amontillado,
Palo Cortado, Oloroso, Pedro Ximenez en Moscatel. Het hele spectrum van sherry.
De ene keer combineerde de wijn beter dan de andere – dat is mooi uit te
vogelen in zo’n exploratieve proeverij. 

De
beschrijving baby-adem, castelvetrano-olijf, gemberbrood, venkelzaad, groene kardemom
en jeneverbes, we bezigen ze niet vaak. Ook niet nangka (jackfruit uit de
moerbeifamilie), oolongthee, paranoot en melasse, de volcabulaire die ons
studieboek aangeeft bij sherry. Wel uiteraard: noten, amandel en walnoot,
ziltig, dadel, citroen. Een kwestie van nóg nauwkeuriger proeven en onze
geurimpressies uitbreiden. 

Sherry krijgt
zijn karakteristieke smaak door de laag van micro-organismen, de flor. Wat ik
niet wist is dat het kan voorkomen dat in het ene vat wél flor ontwikkelt en in
het andere vat niet. Het is bloedlink om te zeggen: ik hou niet van sherry,
want er zijn zovéél variëteiten dat het zo goed als onmogelijk is dat je ze
allemáál niet blieft. 

Lustau Fino
Jarana, fris, een mooie aperitief sherry. Een lekker bittertje in de aandronk,
eetlustopwekkend, impressie van olijf. Eric ruikt noten, Just ook citrus. 

Micaela
Amontillado werd geserveerd met pompoen en garnaal, een prachtig gerecht met
gepelde Hollandse garnalen en ongepelde gefrituurde garnalen (lekker!). De
amontillado is een fino die 8 tot 15 jaar op vat heeft gelegen, waarbij de flor
afsterft en de wijn wordt versterk met alcohol en verder rijpt. Indrukwekkend
glas met amandel, mooie balans, verfijning, lang nahangend. 

Micaela Palo
Cortado van Bodegas Barón werd geserveerd met zwijn met jeneverbes, een
combinatie waar ik nooit aan zou denken, die echter wonderwel uitpakt. Dit is
voor mij dé wijn van de proeverij: excellente balans, lange afdronk, fraaie
mineralen en veel verfijning. Just noemt de zuren fantastisch en maakt indruk
met zijn proefnotities van talrijke noten: walnoten, hazelnoten, beuk, cashew
etc. Groots glas. 

Xixarito
Oloroso, Bodegas Barón die naast de Palo Cortado staat is een sherry waar ik
wel blij van kan worden. Stinkertje in de geur, haalt het niet naast de
Micaela, is iets te zoet en zit nogal hoog in de alcohol. Just benoemt haags
hopje en betitelt de wijn als grof maar met een mooi karakter. 

Micaela
Moscatel van Bodegas Barón omarmt je met een smaak van perzik. Ik heb een zwak
voor Moscatels, de wijnen die ongelofelijk uit de mode zijn maar zó klassiek
dat je mij er altijd wel een plezier mee doet. En zeker als het buiten vriest.
De combinatie met een koffiedessert van luchtige chocolade, turks fruit, wat
mousse en een fris ijs is uitmuntend.

Fijne
proeverij, veel dank Martin.

Kampioen wijnen
By in ,

Kampioen wijnen

Het hoort bij
de wijnwereld: competities en bekroningen. De spreuk goede wijn behoeft geen
krans, die wordt door de wijnbouwers zelf met voeten getreden. Overal zijn
wedstrijden waar wijnen gelauwerd worden. Goed voor de trots van de wijnboer.
Én goed voor de verkoop, want de consument wil wel een wijntje dat kampioen is
geworden. Hans van der Horst zet ons twaalf bekroonde wijnen voor. Dat moet een
fantastische proeverij opleveren. Zijn de wijnen óók kampioenen in onze ogen? 

Alle proevers
hebben de blind geserveerde wijnen gewaardeerd met een kwalificatie: matig,
voldoende, ruim voldoende, goed of zeer goed. En ja, al deze kwalificaties zijn
gegeven. Drie wijnen scoorden ‘matig’ bij de proevers. Negentien keer (uit 144
scores) geven de proevers ‘zeer goed’. 
Zijn wij nou zo kritisch en verwend? Of moeten we kampioen wijnen met
een korreltje zout nemen? Ik heb de scores vertaald naar een rapportcijfer. En
zie, dan komen maar twee wijnen boven het rapportcijfer acht. 

De beste
wijnen van de proeverij zijn:

1 Vinas de
Vero Secastilla 2011 Somontano met rapportcijfer 8,8

2 Le Clos de Caillou 2014 Côtes du Rhone met
rapportcijfer 8,0

3 Bruno Rocca
Rabajolo 2013 Langhe rosso met rapportcijfer 7,9

Fijn is dat
Hans altijd wil objectiveren. De proevers hebben de wijnen dus ook beoordeeld
naar prijs, met de kwalificaties zeer goed, goed of te duur. Slechts vijf
wijnen kregen de kwalificatie zeer goed van de proevers, terwijl álle twaalf
wijnen van een of meer proevers het ‘te duur’ etiket kregen. De volgende wijnen
scoorden op de beste prijs/kwaliteit verhouding.

Domaine Clavel de Mas 2015 Coteaux de Languedoc

Moulin a Vent 2015 Nadia & Thierry Janin

Tenuta Olim
Bauda 2015 Barbera d’Asti 

De duurste
wijn van de proeverij is erg mooi en scoorde in rapportcijfer op de vierde
plaats. Ventisquero CS Enclave 2011, een cabernet sauvignon uit de Maipo Valley
in Chili. Maar liefst driekwart van de proevers oordeelde deze wijn (euro 57)
te duur. 

Genoeg over
de cijfers, laten we naar de proefnotities gaan. 

Domaine Clavel de Mas 2015 Coteaux de Languedoc

Biedt veel
voor de prijs van 8,40 euro, het rapportcijfer van alle proevers komt op 7,2.
Paarse kleur, duidelijk jong en expressieve geur, ongecompliceerde wijn. Willem
Jan benoemt kers, witte peper en drop. De wijn gemaakt van grenache en carignan
roept bij Claartje kers, hout en wat droge tannines op. Just benoemt koffie en
‘gemakkelijk’. 

Moulin a Vent 2015 Nadia & Thierry Janin

De prijs is
14,95, het rapportcijfer van iedereen 7,6. Deze wijn van gamay heeft een heel
goed concentraat, heet een expressieve neus met véél kersen, lekker! De geur is
rijk met morellen en tabak. Eric noemt de wijn zacht, hij ruikt yoghurt en
benoemt een korte afdronk. Type Argentijnse Malbec zegt Rob, die in een hoek van proevers
zat die in opperste verwondering naar de fles keken toen die werd onthuld. Erg
mooie wijn.

Tenuta Olim
Bauda 2015 Barbera d’Asti

De Barbera
kost 11,50 euro en scoort het rapportcijfer 7,8. Paarse kleur nog, gesloten
neus, ik ruik niets. Wel wat nieuw hout, beloftevolle wijn met hoge zuurgraad.
Rob benoemt een schrale neus, fruitsnoepjes en de smaak krijgt als oordeel:
smak, smak! Ook Eric benoemt de neus als gesloten, de smaak als aards.

En dan de
beste wijnen. 

Vinas de Vero
Secastilla 2011 Somontano met rapportcijfer 8,8

Deze wijn
kost 25,95 en is gemaakt van garnacha. Mooi cederhout, kersen op sap, goede
balans en mooie zuren. Verleidelijke en machtige wijn, heel dik gemaakt met
fraaie balans tussen zuren en bitters. Toos benoemt drop en chocolade. 

Le Clos de Caillou 2014 Côtes du Rhone met
rapportcijfer 8,0

Deze wijn
kost 15,95 en is gemaakt van 85% grenache, 10% syrah en 5% carignan/mourvedre.
Rob benoemt de wijn als elegant, met mooie bitters maar een storend zoetje.
Eric noemt de wijn rijk, hij ruikt framboos, tabak en leer. Mijn aantekeningen:
lichtrode kleur, fruitig en expressief. Vrolijke geur, ongecompliceerd leuke
wijn. 

Bruno Rocca
Rabajolo 2013 Langhe rosso met rapportcijfer 7,9

De wijn kost
29 euro en is gemaakt van 40% cabernet sauvignon, 30% barbera en 30% nebbiolo.
Toos noemt de wijn te jong. Na een stroef bittertje heeft de wijn met hoge
zuren een sappige smaak, kruidig ook. 

Een hele
leuke proeverij, waarin twee wijnen een magere 6,3 rapportcijfer scoorden. Een
van die wijnen was de goedkoopste uit de proeverij (een supermarktwijn), maar
de andere kost 12,60 euro. Ai, ai. Kampioen wijnen zijn nooit echt beroerd,
maar dat je medailles en bekroningen met een korreltje zout mag nemen, tja, dat
is wel bewezen.

Druiven herkennen van heerlijke klassieke wijnen
By in ,

Druiven herkennen van heerlijke klassieke wijnen

De eerste proeverij van het nieuwe seizoen, ik moet een
leerzame proeverij samenstellen. Dat dacht Gerard van Avendonk. Hij kiest voor
een ongecompliceerd thema ‘Druiven herkennen’ dat áltijd gecompliceerd blijkt
als de wijn eenmaal op de tong komt. Na de voortreffelijke Bollinger champagne
proeven we twee series wit, twee series rood en  een prachtige Muscat de Saint Jean de
Minervois. 

Domaine
Christophe Pichon Condrieu 2012

Gemaakt van viognier, een wat strenge neus, perzik, wat
lychees. Rijk in de geur, zegt Eric, niet in de smaak. De smaak heeft een goede
zuurgraad. Voor mij de mooiste witte wijn op tafel, elegant. 

Eagles Nest Merlot 2008 Constancia

Gemaakt van merlot, 16 maanden houtrijping. Een donkere
kleur, roodbruine rand, stinkertje in de geur, warme aandronk en heel veel
kracht, de wijn zit hoog in zijn bitters en heeft veel karakter. 

Torres Mas
La Plana 2010 Penedes

Gemaakt van cabernet sauvignon, maar altijd wat lastig te
determineren Spaanse wijn. Met deze wijn stond Torres in 1979 ineens
mondiaal op de kaart, omdat de befaamde 1970 in een blindproeverij álle Franse
topwijnen versloeg. Deze 2010 is de veertigste jaargang. De wijn is wondermooi,
zoveel is zeker. Een geur waar je steeds iets nieuws in ontdekt: mocca, chocolade,
cacao, kersen, ladingen kersen, cederhout. De smaak is hap sap (zin in een
volgende slok), fluwelig en elegant. Grote wijn. 

Château
Montus 2001 Madiran Cuvee Prestige

Gemaakt van tannat, jong is deze wijn zo goed als
ondrinkbaar. Nee, laat ik me zorgvuldiger uitdrukken: de wijn is dan zo
gesloten dat ervan genieten moeilijk is. Dit is een druif en wijndomein die
vragen om ten minste tien jaar kelder. Ik hoor verschillende proevers die menen
dat de wijn nu na vijftien jaar pas genietbaar wordt. Maar dan krijg je ook
wat: een bijna zwarte kleur, in de geur wat koffie en chocolade zegt Berry. Ik
ruik vooral kruiden, ceder, tabak en later zelfs wat ketjap. Klassieke wijn met
veel kracht en ja… ook nog heel duidelijke tannines. 

Prachtige proeverij waarin ook Elzasser riesling, nebbiolo
uit Barolo en chardonnay uit Meursault op tafel stonden.

Spaanse wijn uit drie streken
By in ,

Spaanse wijn uit drie streken

De wijn battle van het Festival San Augustin in Toro

Just Krijn bezoekt veel Spaanse wijnbouwers. En deelt zijn
ervaringen daarna met ons. Een mooi uitgangspunt. In deze proeverij staan
wijnen uit Utiel-Requena, de meest landinwaartse DO nabij Valencia, uit Jumilla
en uit Toro.

Cava Tantum Ergo, DO Utiel Requena, bodega Hispano Suizas, brut
nature

Deze Cava komt uit een ongewoon gebied,
is gemaakt van Chardonnay en Pinot Noir. In een 400 liter vat van Amerikaans eiken gegist en vervolgens
sur lie voor 22 maanden in roestvrij staal. Meteen hartendief van Just. En dat
is begrijpelijk. Een heel serieuze wijn met mooie mineralen, zegt Nello.

Henk
proeft veel overeenkomsten met champagne en reageert in één woord: uitstekend!
Noël benoemt een goudgele kleur, vanille en noten, hoge bitters. Hij ruikt géén
gistige neus, ik wel. Met daarnaast wat peren, en dat opmerkelijk vitale
bittertje.

2013 Juan Gil 12 Meses, Silver Label 

Wijn gemaakt van Monastrell, met respect voor de natuur en dus geen
chemicaliën gebruikt. Komt van wijngaarden van meer dan 50 jaar oud. De wijn
wordt 12 maanden opgevoed op frans eiken. Nello ruikt moerbei (ik vraag me al
enkele proeverijen af, hoe ruikt dat dan?). Ik ruik een combinatie van
vuursteen en kersen. Enorm goed ingekapseld hout. Kees ruikt cassis, drop en
laurier. De stevige smaak heeft wat prikkelends (alcohol) en een fraai bittertje
in de afdronk.

Uit Toro proeven we drie
verschillende wijn van Bodega Matsu met een moderne labeling (Just verheugde
zich op de reactie van HansL). Op de foto staan de oude, de sterke en de
ondeugende precies andersom als we ze proeven.

Bodega
Matsu, El picaru (de ondeugende) 2014

100% tempranillo van meer dan 90 jaar
oud. Paarse kleur, rijpe morellenkersen, prettige rondeur, commercieel. Noël
benoemt de droppigheid van het prettige glas. Henk heeft wat moeite met de
tannines.

Bodega
Matsu, El recio (de sterke) 2013

Ook hier tempranillo van 90 tot 100 jaar
oud, gemaakt op bio-dynamische wijze. Ik vind de wijn wat meer gesloten, maar
ook duidelijk rijker. Enkele proevers vinden dit de beste wijn van de drie,
zoals Noël die de expressieve neus kan waarderen, met wat jodium en eucalyptus.
Ik ruik ook wat meer ceder, goede zuren, wijn met karakter. Fijn glas.

Bodega
Matsu, El Viejo (de oude) 2011

Wederom 100
jaar oude tempranillo druiven, bio-dynamisch gemaakt en geoogst op 15 oktober.
Malolactische gisting op nieuw Frans eikenhout, daarna 16 maanden rijping. We
hebben hier te maken met een héél serieus glas, en dat mag ook wel met een meer
dan dubbele prijs in vergelijking met El recio. Evenwichtig, complex en rijk,
oordeelt Henk. Noël benoemt lakritz, leer en eucalyptus, stal ook. In de rijke
geur is het cederhout het best te ruiken van deze drie wijnen, daarnaast mocca,
chocolade en in de smaak rondeur en souplesse. Ik zou deze wijn graag blind
eens naast een mooie Bordeaux Grand Cru Classé proeven, ze hebben voor een
belangrijk deel dezelfde karakteristieken.

Bodega Mustiguillo, Quincha corral 2012

Een wijn van de Bobal druif, hartendief
van Just, met hoge waarderingen in Guía
Peñín (96) én The Wine Advocate
(94). Zonde dat het zo’n kostbare fles is, je zou deze wijn eigenlijk
een jaar of vijf à tien willen volgen in de tijd. Waarom? Een heel verfijnde
geur, kersen, deftig! Soepele wijn nu al, hap sap smaak, goed op fruit gemaakt,
wat tandplak, mooie wijn! Eric proeft wat zoete gember, appel, mint en
eucalyptus. Nello benoemt de wijn als complex en prettig met zeer fijne zuren.

Fijne proeverij.

Kruiden en wijn: tempranillo proeverij
By in ,

Kruiden en wijn: tempranillo proeverij

Schiterende wijngaard in La Mancha

Twan Vermeulen brengt kruidig terug naar een enkele
druif, de tempranillo, en naar één land, Spanje. Een klassieke proeverij door
verschillende Spaanse regio’s volgt.We proeven drie series van drie, ingeleid door eenvoudige
edoch prettige frisse indrinker met een klein zoetje uit de Veneto. Met de
series neemt het enthousiasme toe. Van bescheiden naar indrukwekkend zoals Twan
al aankondigde. De tempranillo vormt de ruggengraat van veel Spaanse wijnen.
Wij drinken langs de hele rug via de Toro, de Rioja en de Ribera. Ook plekjes
als Penedès en la Mancha doen we aan.

De
eerste serie laat nog geen ‘olé’ door het proeflokaal echoën. De paso a paso
(la Mancha) uit 2013 en de Bolet (Penedès, 2012) doen aan alsof ze gemaakt zijn
voor de snelheid en het volume. Dunne wijn zegt Kees. Maceration carbonique
denkt Nello te herkennen. Het ecologische karakter van de Bolet wordt door geen
van de proevers eruit gehaald.Toch ook positievere geluiden van Noel. De Taron 4M
(Rioja, 2012) kan hem in al zijn eenvoud wel bekoren. Elegant is de toevoeging
waarmee deze wijn het mag doen.

In de
tweede serie zet Twan in op de betere regio’s. Toro & Toro met een Rioja,
het klinkt als Jansen en Janssen met Kuifje. Waarbij de detective onder ons,
Berry, al snel opsnort dat deze drie tenminste 90 Parker punten per stuk vertegenwoordigen.
Die Parker heeft niet altijd gelijk vinden wij. Zo is de La Monja Romanico uit 2012 (Toro) een vrij harde
wijn. Vrij jong en geen soepele afdronk typeert Kees. De volgende, de Taron
Cepas Centenarias uit de Rioja (2011) maakt veel meer los. Willem Jan heeft ‘m
doorgeslikt voordat ie er erg in had. Mokka en zoethout in de smaak. Een amor
de corazon van Twan. De laatste in deze reeks heeft 93 punten van meneer
Parker. Niet alleen hij verdeelt de meningen, ook de Alvirez van de Bodegas
Teso la Monja (2013) heeft er een handje van. Hans ervaart een volle body, een
goede balans en veel niet storende tannines. Anderen ervaren te flinke zuren en
voelen hun tanden plakken. Ook ik proef die zuren en tannines. Waardoor de ook
aanwezige chocola, laurier en zwarte bes wat worden weggedrukt.

Save
the best for last is dan wel niet erg Spaans, het is klassiek genoeg voor de traditionele
opbouw van deze proeverij. Tot slot komen drie flessen op tafel waarvan volop
wordt genoten. Langer laten staan maakt meer los. Niet alleen in het glas.
Waarbij ook de diversiteit van de tempranillo tot uiting komt. Drie
verschillende glazen, ieder met een volkomen eigen smaak en balans, alle drie
onmiskenbaar met kwaliteit. En dat uit een streek, de Ribera. Coby herkent de
hele proeverij door al verschillende stijlen die mogelijk zijn met deze druif,
van dik Parkerachtig tot frisse zuren.

  

De opening
doet Toos denken aan Shiraz. Claartje komt met jammig en koffie. Dat kan ook
best, 15 maanden hout in de Ribera del Duero heeft deze Vizcarra uit 2012 veel
gegeven. Gelukkig voor het kruidige thema komt hier laurier om
de hoek. Deze hartendief van Twan is een flinke jongen.

De
Pesquera crianza 2011, ook uit de Ribera, heeft het in het begin lastig na
het geweld van zijn voorganger. Nello raadt dan ook aan om deze als eerste te
drinken. Hij benoemt een slanke stijl, veel meer een ballerina dan de plompe
voor- en naganger. Dat een ballerina ook kan zweten blijkt in de neuzen Van
Noel en Kees. Natte wol en putjeslucht zijn de benamingen die de inspanningen
van onze danseres verraden. Hans voegt daar een krachtige aanzet en levendige
zuren aan toe. Claartje, ongetwijfeld een goeie balletoefening aan de bar
indachtig, roemt de balans.

De laatste Spanjaard die we genieten is de Aalto uit
2013. Mijn favoriet van de avond. Hij zit vol van alles. Zuren, laurier, drop,
kruidig (!), zacht, vol, bramen achterin, zwarte bes.. Het hele pallet rolt zich
voor ons uit. Gelukkig kennen de Spanjaarden geen term voor het laatste glas.
Wel voor het een-na-laatste, de pinultimo/a.

Afronden doen we over de grens. Een Zuid-Franse zoeterd,
een Rivesaltes met mooie dikke druppels. Lafage ambré hors d’age. Hans
Lodewijks proeft amandel in het kwadraat. Gerard detecteert een abrikozenneus,
rozijnen sherrytonen en een mooi bittertje. 

Verslag en proefnotities van Just Krijn

Geweldig thema in maidenproeverij: technische versus authentieke wijnen
By in ,

Geweldig thema in maidenproeverij: technische versus authentieke wijnen

Cobie Vissers
eerste proeverij. Ze verontschuldigt zich dat ze als een docente voor de klas
staat. Niet nodig. Vinden we op zijn tijd best fijn. En zo horen we dat er 54
technieken zijn om wijn te maken. Als iemand een wijn als ‘gemaakt’ beschrijft –
Nello heeft er een neus voor – dan is dat meestal geen compliment. Maar Cobie
merkt terecht op dat er tegenwoordig nauwelijks meer écht beroerde wijnjaren
zijn, zoals twee generaties terug 1968 of 1972. Door de techniek is het
algehele niveau van wijnmaken enorm gestegen. 

Die techniek
slaat misschien wel door als er houtkrullen worden toegevoegd aan wijn, om de
fraaie vanilletonen te creëren die een wijn krijgt na rijping op barriques. Of
als wijn uit verschillende landen en terroirs toch hetzelfde smaakt omdat er
laboratoriumgisten zijn gebruikt. We proeven blind twee crémants, twee witte
wijnen van sauvignon, twee chardonnay, twee keer drie rood en een dessertwijn
na. 

We proeven
een Crémant d’Alsace van de coöperatie van Hunawihr en een Crémant de Loire van
het kleine Langlois Château, de eerste is van pinot noir, de tweede van
cabernet franc. De voorkeuren liggen uiteen onder de proevers. Ik vind de
Elzasser een tikje eendimensionaal, de Loire ook eenvoudig maar heel prettig en
licht mineraal. 

Domaine du
Haut Perron 2014 Touraine

Meteen een
hartendiefje van Cobie. Nello determineert banaan, snoepjes, brood en goede
zuren. Moderne wijn. 

Claude Lafon 2013 Reuilly ‘La Raie’

HansL geeft
de voorkeur aan deze wijn: schoner, mineraler, meer plezier. Heel expressieve
geur met buxus, jasmijn en passiefruit. Betere balans is ook mijn gevoel. 

Of mijn smaak
nou enorm is verbeterd? Ooit zag ik de chardonnay 2013 van Louis Latour uit de
Ardeche aan voor een hele hoge Bourgogne – in de vorige eeuw. Ik vond de wijn
nu matig, net als Kees die ‘dunne wijn’ oordeelt. 

Macon Mancey
2009 Henri de Villamont

Aangenaam
zacht, zegt Rob. Amandel, noten en abrikoos, zegt Kees. Zeer rond, gul en met
goede zuren, zegt Paul die een écht goede neus heeft voor witte
kwaliteitswijnen. Karaktervolle wijn. 

In de eerste
rode serie staat maar een wijn die me echt aanspreekt, ik geloof dat dat de
klassieke wijn is. De moderne Châteauneuf du Pape kan me niet bekoren, net als
de veel-waar-voor-je-geld-maar-na-een-glas-vervelende Argentijnse malbec. Ook
al staat er Rothschild op het etiket. 

Château Haut Surget 2011 Lalande de Pomerol

Hartendief
van Cobie. Ik vind het wel mooi, dat zo’n Pomerol boer de anderen de loef
afsteekt. Dus even gegoogled. En ja hoor, op de website zien we de vierde
generatie wijnboer, met foto’s van opa en de kleinkinderen en zelfs kinderen die
wijnen uitschenken op een beurs of bij een proeverij. Dit is duidelijk een
familiebedrijf. Sympathiek. En… hé, daar zien we meneer Hubert de
Bouard (Angelus) die consultant is bij dit bedrijf. Nou dat verklaart waarom
deze wijn zo goed is. Eric noemt de wijn rustiek met een impressie van olie en
kers. Noël benoemt evolutie, drop en een bittertje. Ik ben helemaal enthousiast
over deze wijn: leer, tabak, stal en mocca. Lenig en elegant, fijne wijn met
ceder in de geur, heel veel karakter. 

In de derde
serie worden we gefopt door Cobie. Naast de zuidfranse wijn van marselan staan
twee precies dezelfde flessen “fucking good wine 2013” van Neleman. Eén ervan
is behandeld met hypoventilatie, een soort mixer waarmee je meer lucht in de
wijn kunt brengen. Nou, het ontluisterende feit: ik heb de twee wijnen niet als
hetzelfde herkent. De wijn met hypoventilatie vind ik ‘moeilijk’ staat in mijn
aantekeningen: gesloten neus, ontoegeeflijk en stoffig. Ik hoor Just en
Claartje wel positieve proefnotities geven. Die geef ik ook bij de onbehandelde
wijn: kreupelhout in de geur, leer, een slikreflex bij de wijn in het glas, open
wijn met goede balans en een impressie van bittere chocolade. Een zekere
elegantie ook. 

Techniek,
zoveel is duidelijk, daar moet je meerdimensionaal naar kijken. Het is helemaal
niet zo slecht, maar maakt wijnen zelden écht adembenemend.

Applaus voor
deze fijne eerste proeverij.

Cabernet sauvignon uit de hele wereld, is het land te herkennen?
By in ,

Cabernet sauvignon uit de hele wereld, is het land te herkennen?

Haut Bages Liberal maakt indruk in onze proeverij

Toos
presenteert ‘cabernet sauvignon uit de hele wereld’. We proeven blind en
krijgen de ‘eenvoudige’ taak de geografische herkomst van de wijnen te duiden. Bij
aanvang krijgen we enige achtergrondinformatie. Cabernet wordt wereldwijd
geplant. De druif blijft altijd zichzelf: de cassissmaak is kenmerkend. Het is
een kleine, sterke druif met dikke schil. De druif houdt van warmte en heeft
mooie zuren. Toos verklapt dat wijn van druiven uit een ‘koud’ klimaat naar
paprika kan smaken; en als de wijn van druiven komt uit een ‘warm’ klimaat wordt
deze jammig. De wijnen die we proeven zijn vooral monocepages. Soms is een
ondersteunende druif toegevoegd. Zo geeft bijvoorbeeld merlot wat extra
stevigheid en structuur aan de wijn. Voorzien van deze informatie (en nog meer
op papier) gaan we volle goede moed van start.

Indrinker: Codorníu
Clasico, Cava,

Rob onderkent
frisse zuren en groene appel. Claartje vindt de mousse overdadig, terwijl ik de
mousse fijn vindt. Kees vult aan dat ie mooi droog is met lekkere zuren. Is het
een crèmant de Bourgogne? Toos laat ons niet langer in het ongewisse en onthult
de Codorníu.

Hierna
krijgen we de eerste serie van drie cabernet sauvignons blind voorgezet. Alle
drie zijn dik en donkerrood. We gaan ruiken en proeven.

1a  Kaiken
Ultra, Cabernet Sauvignon 2011, Mendoza, Argentinië

In de neus
neem ik pruimen waar en iets stoffigs. Claartje ruikt kersen, bramen, bouillon
en ook iets bedompts. Ze proeft chocolade, jam, leer, fruit en zure tannines.
Komt de wijn uit een warm gebied? Spanje?

1b Cederberg,
Cabernet Sauvignon 2010, Zuid-Afrika

Berry proeft,
net als ik, iets groens, vegetaals. De wijn heeft een zachte ronde aanzet.
Claartje proeft ook chocolade. Nello vraagt hardop wie hier ook rubber proeft.
Volgens hem moet dit Zuid-Afrika zijn; ook gezien de mooie zuren.

1c  Laus, Tinto
Reserva, 2005, Somontano, Spanje

De kleur
neigt naar bruin. Berry herkent chocolade, leer, kersen. De wijn vindt hij fris
sappig en hij suggereert Italië. Claartje proeft stroeve tannines. Paul
overruled: het moet Spanje zijn, gezien het vele hout. Hij blijkt gelijk te
hebben.

2a  Tenuta
Regaleali, Cabernet Sauvignon, 2011, Sicilië, Italië

Gerard neemt
rood fruit, kruidig, zuren, laurier en ceder waar. Paul herkent besjes,
braampjes zoet en milde zuren. Rob vindt de wijn lichtvoetig en krachtig
tegelijk. Twan proeft ook nog zuivel en zelfs yoghurt. Het kan niet op. De
meesten vinden dit een lekkere wijn en Toos zelf een prachtige.

2b Corryton Park, Cabernet Sauvignon, 2009, Barossa,
Australië

Een zoete
neus, volgens Gerard. En daarna kruidig, stevige bitters, milde zuren en groene
paprika. Twan proeft paarse Fruitella en Berry katjesdrop. Rob denkt Nieuwe
wereld; Paul Australië. Toos vindt deze wijn vooral jammig.

2c  Thummerer Valogalds, Cabernet Sauvignon,
2006, Eger, Hongarije

Rob ruikt
herfstbos, zoetje en wat minder fruit. Paul bemerkt mint, koffie en
potloodslijpsel. Twan en ik herkennen groene asperges en volgens Gerard
paprika. De herkomst hebben we allemaal mis.

3a Chateau
Musar, 2007, Cabernet Sauvignon, Gaston Hochar, Bekaa Vallei, Libanon

Ik ruik een
zoete jam en bijna PX. Terwijl ik in mijn mond rum-rozijnen‘ proef gebaart
Nello met zijn handen dat hij een explosie heeft in zijn mond. Later omschrijft
hij dat als tanninerijk en complex. Enerzijds vermoedt hij een rijpere
Bordeaux, maar daarvoor is deze niet koud genoeg. Berry proeft ceder, fruit,
zuren en tannine. Cobie benoemt: Libanees, oud (gemaderiseerd),
verfafbijtmiddel, azijn, rozijntjes, sherry, de wijn zou 1,5 jr geleden beter zijn
geweest. Ze vindt het een bijzondere stijl. Terwijl ze geen locatie noemt, was
haar eerste proefwoord treffend.

3b Château Haut-Bages Libéral, 2008, 5e cru, Pauillac,
Frankrijk

Berry zegt
eikenhout, zachte aanzet, fruit en mooie zuren. Cobie noemt groene paprika,
drop en vindt het een heel mooie wijn. Ze krijgt veel bijval. Nello benoemt
tabak, leer, elegantie en evenwicht. Meerderen noemen Bordeaux en Frankrijk.

3c  Inglenook
“1882” Rubicon Estates, Cabernet Sauvignon, 2012, Napa Valley, USA

Ik ruik licht
gebrande, zoute caramel en chocolade. En proef engelse fudge. De wijn plakt aan
de tanden. Berry zegt dik, cassis, appeltaart, modern en toch wel lekker.
Volgens Cobie ruikt de wijn naar Zwitsal, munt, eucalyptus en nog meer.
Claartje vindt de wijn eleganter dan Chileense wijn. Nello positioneert de wijn
in Californië.

Uitdrinker: Prince
Tamás, Tokaji Aszú 5 Puttonyos, 2006

Gedroogde
abrikoos en ook sinaasappel. Nello schiet raak: Tokaji. 

Claartje vond
de eerste serie het meest karakteristiek. Toos vond laatste serie het meest
herkenbaar.Haar ‘hartendiefjes’ zijn Château Haut-Bages Libéral,
2008, Pauillac én Tenuta Regaleali, 2011, Sicilië.Toos, dank voor de mooie proeverij.
Voor mij is het extreem leerzaam één druif door te proeven. Als anderen dan ook
nog het herkomstgebied weten te benoemen, realiseer ik me dat ik nog veel kan
leren. Daar klamp ik me aan vast en verheug ik me op.

Verslag en
proefnotities Eric Hoepelman

Blindproeverij om land, streek en druif vast te stellen: kunnen we determineren of is het raden naar….?
By in ,

Blindproeverij om land, streek en druif vast te stellen: kunnen we determineren of is het raden naar….?

Les Damodes in Nuits Saint Georges

Claartje
Grielis laat ons blindproeven. En wel heel erg blind: in twee van de vier
series (van drie wijnnen ieder) wordt alleen aangegeven dat de wijnen ieder uit
een ander land komen. Nou, vooruit:  ook
dat één wijn van twee, en de twee andere van één druivensoort zijn gemaakt. Dat
helpt … 😉 In de andere twee series weten we tenminste nog dat alle drie de
wijnen uit één en hetzelfde land komen; de rest mogen we er zelf bij raden.

 

In de eerste
serie staat duidelijk herkenbaar een Sauvignon Blanc, zó stuivend dat de wijn
wel uit Nieuw-Zeeland moet komen. Dat doet-ie dan ook, de wijn van Peter
Yealands. De eerste wijn leek mij typisch Duits, qua neus, prikkeltje, moderne
en sappig fris, en dat klopte bijna: het is de Colonjes Knapse Witte 2014 uit
Groesbeek. Knap gemaakte wijn. Helemaal eens trouwens met René van Heusden in
zijn laatste column in PersWijn deze week: Nederlandse wijn moet je níet anders
proeven, die moet je gewoon langs dezelfde meetlat leggen als Franse, Spaanse
etc. Deze van Colonjes kan dan gewoon méé. 
De derde wijn was een Chenin Blanc van Cederberg 2014 (ZA); ik vond ‘m
moeilijk te plaatsen door de mix van frisse en wat rijpere tonen, iets
biscuit-erigs; weer een bewijs dat ZA mooi en interessant wit maakt.

Eén land,
drie streken. De tweede wijn kom mij wel bekoren. Klassieke, ambitieuze neus,
toef hout en kruiden, behoorlijke tanninestructuur nog. Mijn wilde gok was
Priorat, maar het bleek een Graves 2010 Chateau Maillard. Over de derde wijn
was discussie. De documentatie spreekt over spreekwoordelijke leer- en
stalgeuren als typisch St. Joseph, maar volgens mij en een aantal andere
proevers was deze wijn niet helemaal zuiver, te snel geouderd.

In de derde
serie (“Drie Landen”) eerst een pinot noir van Brogsitter, de Ad Aram 2012, met
nogal wat restzoet, wat een aantal proevers aan de Nieuwe Wereld deed denken.
Een mooie tweede wijn, met kersenbonbons, wat alcoholisch wellicht, maar toch
indrukwekkend. Het blijkt een Portugese wijn: de Torais 2007 van Herdade de
Torais. De derde wijn, wat gesloten, suggestie van vleesjus in de neus, met een
soepele aanzet en rijpe tannines, komt van de andere kant van de grens: het is
een Toro 2008 (Bodegas Fariña, Gran Collegiata Campus).

Tja, en dan
die laatste serie. “Een Land, drie streken”. Wat hebben we nog niet gehad, qua
land waar je wel drie streken zou moeten kennen? Italië. Zo heeft een proever,
bekent hij,deze serie benaderd. Ik denk (en weet) dat hij niet de enige
was…  Nou, dan is de eerste wijn een
Nebbiolo, de tweede een Chianti Classico, en de derde zal dan wel uit Zuid-Italië
komen. Veel proefnotities met ‘zuren’ maar niet van de Proefkampioen, die
twijfelt mede daardoor aan Italië. Terecht: de Barolo blijkt een Nuits Saint
Georges Les Damodes 1er Cru 2011 van Domaine de la Vougeraie (Les Damodes, nu
ik ’t tik besef ik dat ik die een tijdje geleden proefde bij Fourcroy, en ja
daar vond ik m ook al lekker),de Chianti transformeert ineens in een Margaux
(Desmirailles 2010; rijpe bessen en iets bloemige neus, hout, vol, eerder lage
zuren, nog wat drogende tannine) en dat “Zuid” hadden we in ieder geval goed: het
blijkt een Rhônewijn uit 2007, de Vin de Monsieur le Baron de Montfaucon.
“Lekker” staat er in mijn aantekeningen, en warm, kruidig fruit, zwoel, vol, intens,
en toch fris en in balans.

Ik heb niets
opgeschreven over de uitdrinker: Alvear Pedro Ximénez de Añada 2011 Montilla
Moriles DOC.  Deze wijn kreeg 100 punten
van Robert Parker, en ik heb me bij het proeven volledig gefocust op of de wijn
die alle honderd waard is. Erg lekker, en typisch dikke, geconcentreerde PX.
Jazeker, 100 punten is wel erg veel. 

Zó
blindproeven is aan mij persoonlijk niet besteed; lesjes in bescheidenheid
biedt het leven al meer dan voldoende, maar we hebben wel weer een paar mooie
wijnen geproefd; dank daarvoor Claartje! 

Verslag en
proefnotities Rob van Ginneken