Spanje – Pagina 2 – Brabantse Wijnsociëteit: beter wijnproeven, méér genieten

31mei/2022

By Peter van den Besselaarin Food and Wine

Schist wijnen

Schist is van oorsprong kleirijke en in laagjes opgebouwde zeebodem die onder druk, hitte en tijd, gekristalliseerd is. Schist is langer doorgegaard dan leisteen. Er zijn enkele wijngebieden waar schist gebruikelijk is: Douro, Faugeres, Morgon, Muscadet en Saint Chinian. Die bodem heeft invloed op de wijn. Moeilijk te benoemen wat precies, want er zijn immers ook tal van andere factoren die een rol spelen (druif, zonligging, klimaat, etc.). In dit filmpje over Saint Chinian is het humoristisch teruggebracht tot een keuze tussen kracht of elegantie. Filmpje over Schist in St. Chinian

We proeven twee witte wijnen, zes rode wijnen uit klassieke schist gebieden en twee luxe rode wijnen. De twee witte wijnen bevallen mij zeer.

Quinta la Rosa 2019 Douro Branco
De wijn is vergist in hout en heeft een bleekgele kleur. In de geur komt naar voren: jasmijn, amandelen, perzik, vanille en hazelnoot. De smaak is heel zuiver, met hoge bitters en lang nahangend, een echte eetwijn.

Grattalops 2018 Ripoll Sans Cal Batllet, Priorat
De kleur is meer oudgoud en in de explosieve geur ruik je abrikoos, licht passiefruit, mango, peer en vanille. Een lichte aanzet met een frivole structuur, zachter en eleganter dan de Douro wijn. Ook nahangend.
Van de rode wijnen beschrijf ik de wijnen die mijn hoogste scores kregen.

Quinta la Rosa 2019 Douro
Voornamelijk gemaakt van touriga nacional, 12 maanden houtrijping. Donkere wijn met paarse rand, diepe geur met kers en peper. De wijn proeft mollig en rijk, hangt lang na.

V de Viranel 2018 Saint Chinian
Tja, volgens het filmpje zou dit dus een krachtige wijn moeten zijn. Zie mijn aantekeningen: diepe kleur, heel zuivere geur met kers, later ook cacao en schotse pijptabak, een fraaie geur dus. Claartje ruikt ook chocolade en thee. De wijn is volrond en zo lekker in de aanzet, dat ik de slok al inslik vordat ik die kan uitspuwen (slikreflex). Hap sap, meteen zin in een volgende slok, want de wijn proeft heel harmonieus en elegant. Heel fraai.

Quinta da Romaneira 2018 Douro
Hele diepe kleur met paarse rand, ik beschrijf de geur als heel bevallig: breed met cacaotonen, chocolade en tabak. Eric benoemt melkchocolade en drop. Just prijst de hoge zuurgraad. De wijn heeft een medium gewicht en na de zuren in de aandronk is er ook duidelijk elegantie. Gemaakt van touriga nacional.

Mullineux 2018 Roundstone syrah
Ook hier een diepe kleur maar met roodbruine rand. Herfstbos impressie in de geur, stenig ook. Elegante aandronk, stevige smaak, mollig, tikje streng en heel aangenaam. Eric benoemt een groentoon, inkt en paprika. Just noemt de wijn ‘een bekvol’ met vleestonen, amarene kersen, chocolade, pruim en goed geïntegreerde zuren.

Leerzame en fijne proeverij.
Peter van den Besselaar

22mrt/2022

By Peter van den Besselaarin Food and Wine

Passeo door Noord-Spanje. Het sentiment speelt mee met de smaak.

Waar moet een wijnstreek aan voldoen om het etiket hemels te verdienen? Het is fijn als alle soorten wijn voorhanden zijn: van een mousserende wijn naar een tintelende frisse witte. Steviger wit, lente-achtig rosé, lichtvoetig rood, medium en zwaar rood, maar natuurlijk ook graag een dessertwijn. Als ik Just Krijn Noord Spanje hoor beschrijven, voldoet het best wel om hemels te zijn. Veel vis en zeefruit aan de kust, iets het binnenland inrijden en we eten vlees, als we écht het binnenland inrijden krijgen we stoofpotten met bonen en worsten. Ideaal voor bij deze rode wijn, de godello past bij deze en deze vis. We horen een Bon Vivant die graag geniet.

Bodega Godelia Cuvée Brut Reserva Bierzo
Uitstekend begin van de proeverij. Fruitige (peer) en mineralige geur, goede balans, hoog in de zuren. Willem Jan geeft bij deze wijn een definitie van complexiteit: hij steekt vier keer zijn neus in het glas en het ruikt vier keer anders.

Daarna proeven we drie keer een witte wijn uit Ribeiro (Galicië) van autochtone druiven. Lees: druiven die we zelden of nooit hebben geproefd. Loureiro. Lalume. En lado. Van de laatste een beschrijving.

Uxia da Ponte 2019 Ribeiro
93 Peñin punten. De lekkerste wijn, zegt Kees. Met amandelen en hazelnoten, goed drinkbaar. Maarten determineert grapefruit en kruisbes, floraal-kruidige tonen. Mijn aantekeningen: neigend naar oud goud. Banaan, een impressie van munt en veel kruidigheid. Verfijnde geur. Hoge zuren, mooie eetwijn.

Drie wijnen van godello. Die moeten we kennen.
Loasada 2020 Bierzo
Met 6 maanden houtrijping. Love it. Jasmijn in de geur, grapefruit, passiefruit, een enorme fruitbom, ook nog een impressie van marsepein.

Avancia 2020 Valdeorras
2018 was winnaar van het Perswijn Wijnconcours. Met tien maanden hout. De wijn resoneerde goed bij de proevers. Ik vind de wijn heel harmonieus, ook een tikje eenvormig.

We proeven vier wijnen van de mencia druif, de laatste twee zijn blends met syrah. Mijn voorkeur gaat naar de volgende twee.

Flavium 2015 vinos de arganza, Bierzo
RobK benoemt zwarte bes en ceder, een fijne structuur met finesse. Zijn conclusie: frivole wijn. Mijn aantekeningen: verfijning, rijke geur met rijpe kersen en eucalyptus. Sappig met goede zuren, tikje drogend op het eind.

Picos de Cabariezo 2018
Willem Jan benoemt kersen, bramen en drop. Mijn aantekeningen: morellenkersen, impressie van framboos, iets gebrands dat ik verder niet kan thuisbrengen, sappige wijn met levendige zuren.

Als uitdrinker proeven we een 8 maanden op hout gerijpte zoete mencia van maar liefst 80 jaar oude wijnstokken. Een zoet en lekker einde van deze wandeling door Noord Spanje.

Dank Just.

De presentatie van Just

Verslag: Peter van den Besselaar

21sep/2021

By Willem Jan Withagenin Food and Wine

Albariño: vakantie-ervaring mede bepalend voor waardering

Proeverij door Gerard van Avendonk.

De week hiervoor was de enige albariño door ons getypeerd als verrekes zuur. Vandaag proberen we meer en gaan we verder, van de Riax Baixas – het huis van deze druif – tot aan Uruguay. We mogen daarbij groene appel, mineralen, citrus, zout en nog wat fruit verwachten. Vooral ook lekker met schaal- en schelpdieren. Zoals de percebes, eendenmosselen, specialiteit van de kuststreek. Die hebben we niet, wel 4 series en een indrinker. De Riax Baixas is een hele groene zone binnen Spanje, de grond is vochtig, de druiven worden op een soort pergola’s gekweekt.

De indrinker komt in een fraaie blauwe fles, Mar de Frades brut nature, uiteraard albariño. Groene appeltjes all over, frisheid, opwekkende zuren, een klein amandelbittertje (of is het citruszestbitter). Deze bodega uit het echte Noorden ligt tegen de Atlantische kust. Als je het weet, dan proef je het. Het zilt lekker na.

De eerste ronde met drie wijnen laat gelijk de breedte van de druif proeven. Variërend van fris, karnemelk en buxus – volgens sommigen veel te fris – in het glas van de eerste tot licht zoet, amandel, noga, lindenbloesem in het derde glas. Voor deze stukjesschrijver, geen zuurpruim, is de frisheid meteen een herinnering aan vele vakanties in deze streek. Met vrienden uit la Coruña bij hun huisje op het platteland aan de gegrilde vis met zo’n frisse fles. De streek voor je ogen, de mensen naast je, de smaak in je glas, man wat een feest.
In snoepjes gaat het van Napoleon snoepjes, wijn 1, tot aan winegums in wijn 3 – ook een jaar ouder. Waarbij andere leden het weer precies andersom proeven, de kenmerken van onze sociëteit blijken coronaproof. De tweede wijn valt ons het minste op, toch een wijn van Martin Codax. Dat is een instituut op albariñogebied, een soort horecamaatstaf van iets bovengemiddelde en constante kwaliteit.Dat niet iedereen kan putten uit vakantie-ervaringen is ook duidelijk. Zonder sfeervolle ervaringen komt het zuur harder naar voren of juist pas op het laatst, proeft de wijn vlakker, blijft de smaak minder snel hangen. Wie ontkent nog dat sfeer je smaak beïnvloedt?

De tweede serie overtroeft de eerste. Naast me wordt gediscussieerd over het verschil tussen anijs en venkel. Venkel heeft ook iets droppigs hoor ik. En proef ik ook, zouden oordoppen nodig zijn om zuiver te proeven?
De zuren zijn kenmerkend aanwezig en worden getypeerd als aangenaam in glas een en fraai in glas twee. Maar zeker niet alleen. Ze worden omringd door de venkel, oké anijs, de inmiddels bekende groene appeltjes, mango, ananas. Meer herinneringen komen boven, sardientjes en vinho verde toen de Portugese dictatuur in 1982 net was gesneuveld. Het zuur wordt rustiger, de wijn wordt zelfs licht zwoel. Willem Jan had een mooie vakantie met het eerste glas. De opvolger heeft minder zware zuren, een zoetje, balans. Beide glazen hebben rijp fruit. De body is zwaarder, zoet-zuur is in balans, florale tonen en crèmig, sinaasappel, ananas. Complexere smaken, meer gelaagdheid. Diepere proefnotities ook. Dat mag, het tweede glas heeft ook drie maanden sur lie / sobre lias gerijpt. Je proeft het verschil.

Door gaan we weer. Ook dat past bij deze streek. Waar gebruikelijk in Spanje een afspraak op z’n minst een uur later begint wordt je hier geattendeerd op het Galicische gebruik om stipt te zijn. Waarbij trots in elke porie aanwezig is, maar zonder dit van de daken te schreeuwen. Ingetogen, trots en bereid om te openen als je je best doet. Hee, dat lijkt op deze serie. Alweer een nieuw smaakelelement, zilt en vegetaal, vuursteen en zwavel. En hout, zes maanden. De eerste keer dat we geëikte albariño proeven. Zoutig en zwavel vooral de eerste uit 2017, met 8 maanden sobre lias, meer groente bij de tweede uit 2019. Waarbij de tweede het vanille meekrijgt van het vat. Dat maakt wat logger, wat dikker. Meer een eetwijn, het gaat de oester ruim voorbij. Schiet deze wijn door naar zeetong of tarbot? Ik twijfel. Denk dat de eerdere frisse wijnen maken dat deze zwaarder smaakt. Terug naar zo’n sardientje dan maar. Dat huppelt hier vrolijk naast naar binnen.
De vorige serie wordt hoger gewaardeerd, in complexiteit en gelaagdheid. Uiteraard niet door iedereen, het tweede glas wordt door een enkeling onderscheidend genoemd. Met tropisch fruit, lichte houttonen en aanwezige zuren verzamelt die stiekeme Uruguayaan toch complimenten.

Toe aan het slot, twee keer hout- en een keer gistrijping. Twee keer Noord-Spanje en een keer Uruguay. Drie keer albariño in optima forma mag je verwachten. Helaas, de Mar de Frades heeft kurk, van deze houtjongen is niks over. Jammer, hij is echt breed en heeft mooi geïntegreerd eiken. Waarbij de subtiliteit die deze druif zoveel meer kenmerkt dan mij overeind blijft. Wat niks wegneemt van de andere twee flessen. De eerste met diep Uruguayaans hout, een banaan en perzikzoetje, wat mango, heel licht zilt, een stinkerdje, relatief lichte zuren, een gele appel, lavendel en een smaak die ten opzichte van de vorige flessen lang blijft hangen. Glas drie, ons slotakkoord, is een harmonie van albariño. Je ruikt en proeft de lias dacht ik – dat bleek toch hout -, ondergaat de zuren, dompelt je in appels én in tropische vruchten én in de citrusvruchten in een minerale ziltige sfeer met een klein bittertje. Riesling hoor ik mensen zeggen. Welnee. Dit is albariño, het leven zelf.
Tot zover de door Gerard van Avendonk samengestelde vakantiefolder. Mijn advies, boek zo snel mogelijk!

Proefnotities en verslag Just Krijn

Bijlages in PDF vorm:

17sep/2020

By Willem Jan Withagenin Food and Wine

Peter van den Besselaar nieuwe proefkampioen

Wedstrijdproeverij door Rob van Ginneken.

Hé, zitten we in examenopstelling?, vraagt Maarten als hij binnenkomt. Ja, examen- en corona opstelling. In april is de wedstrijd door de lockdown uitgesteld. Op de foto’s uit 2019 zitten we gewoon naast elkaar. Weinig proefavonden zijn in ons lokaal saaier dan de wedstrijd, iedereen zit geconcentreerd en stil te proeven. Bloedserieus meestal.

Buiten het proeflokaal krijgt de vertwijfeling lucht, kijk maar eens naar de gezichten op de foto.

De proeverij die Rob van Ginneken componeerde zat goed in elkaar. We proeven wijnen die we al eerder proefden. Dat criterium is opnieuw gebruikt. Er werd hoog gescoord, de proefkampioen scoorde 8 van de 10 landen goed en 5 van de 10 druiven.

Het podium ziet er als volgt uit:

Peter van den Besselaar
Eric Hoepelman
Berry Marinussen

Runners Up Valerie, Willem Jan, Ron en Rob misten op een haar na het podium. Well done.

De wijnen van de wedstrijd.

30jun/2020

By Willem Jan Withagenin Food and Wine

¡ Benvinguts a Empordà!

Proeverij Just Krijn

Wederom is het Just gelukt wijnen mee te nemen vanuit Spanje in zijn koffers. Alles moest met het vliegtuig mee en wat een geluk dat hij begin maart is geweest net voor de crisis. Dit maal heeft hij het noordelijkste stukje Spanje de Empordà bezocht. De wijnen die Just heeft meegenomen komen van een gespecialiseerde winkel in lokale producten Celler d’en Xiqui in Gerona, hoofdstad van Cataluna. De wijnen worden geproduceerd door kleine wijnboeren uit de Empordà. Steeds meer boeren zetten daar hun deuren open voor bezoekers die willen ontdekken waar deze unieke wijnen vandaan komen. Just heeft gekozen voor garnacha wit, grijs en rode varianten en per producent twee wijnen. We proeven het hele spectrum om zo een indruk te krijgen wat het gebied te bieden heeft.

De wijnen werden niet blind geproefd zodat we ons goed konden focussen op de smaak van de druif. We begonnen met een indrinker Kremant17 (Masia Serra) Brut Nature, 100% witte Grenache. Licht geel, fijne mousse, volgens Kees een fruitige neus, zoetje in de afdronk, een leuke cava, terwijl Maarten ook tonen van gist, noot en citrus ontdekte, soepele aanzet, niet zo heel veel zuren, een korte afdronk, een aangename wijn.

De serie van 3 witte wijnen (mix granache wit, grijs en macabeo), waarvan de eerste van het wijnhuis Celler Pujol Cargol (Masarac) is. Donker geel, gegiste appel, peer. Frisse zuren, fruit, bittertjes in mond, lange afdronk boterig. Gerard vond deze wijn goudgeel, aanzet citrus, stevig bittertje, hout belegen, prachtige zuren klein zoetje. Maar ook door anderen werden gom, salie, salmiak rijp geel fruit en een lange afdronk benoemd.
De tweede witte wijn is van Celler Arché Pagès, Cartesiusblanc 2018, granatxa blanc heel licht geel, fruit grassige tonen, en volgens Rob van K. mineralig, kruidig, ziltig en mooi in balans.
En de derde van Mas Llunes, Singulars Vinyes Velles, 2016, cariñena blanca; licht geel, petroleum maar ook fruitige neus met eikentoets, romig. In mond heel veel fruit, milde bitters, citrustonen, beetje lobbig. De bitters werden benoemd als stevig in de aanzet en blijvend aanwezig in de afdronk, Rob wordt er blij van.

Dan gaan we drie rood proeven, alle driegemaakt van de Garnacha druif waarbij de eerste en derde wijn beide ecologische zijn.

De eerste wijn is van Mas Geli, Negre 2018, garnatxa negra in Pals, wordt ecologisch verbouwd en met de hand geplukt. Jammer dat deze fles kurk heeft.
De tweede wijn uit deze serie komt uit Mollet De Peralada (net boven Figueres en ten zuiden van de Franse grens). Deze microwijn komt uit een microklimaat en worden verwerkt in een microvinificatie-installatie. Enkelvoudige cépagewijnen van oude wijngaarden met inheemse variëteiten die een extreme tipiciteit vertonen. Microwijnen zijn kleine uitvoeringen die worden gemaakt in 10 kleine afzettingen van slechts 1000 liter capaciteit onder zeer gecontroleerde omstandigheden. Het wijnhuis C eller la Vinyeta, (Microvins, garnatxa negra 2016) plaats alle informatie van de wijn op de fles. Proefnotities van deze wijn met 14 maanden houtrijping zijn robijnrood, kruidig ziltig braam, zwarte bes, anijs mooi rood fruit, drop, zachte tannine, rood en zwart fruitpeperig in de afdronk. Claartje vindt dit de mooiste wijn van de drie, zwarte kersen laurier drop mooie aanzet ook laurierdrop.
De derde wijnvan Pere Guardiola, Joncària negre, Granatxa negra 2015 met 16 maanden hout, is paarsrood: braam bes, venkel hout en vanille, stevige tannine droog in mond, zwarte bes vanille fruitige zuren. Rob van G. vindt dit echt paars, heeft een intense neus, stevige droge tannine, tabak, ook een mooie wijn. Leila vindt het echt een eet-, culinaire wijn, lekker bij stoofvlees.

Dan volgt de derde serie van de cariñena druif van drie verschillende wijnhuizen: Celler Pujol Cargol (Masarac),( el misatger samsó negre selecció, 2017, van hetzelfde huis als van de eerste witte wijn). Tweede flesPere Guariola, Anhel de Empordà Samsó barrica 2015 en de derde: Celler la Vinyeta, Microvins , 2016, waarvan we ook de Garnacha druif gehad hebben in de vorige serie.

Alle drie zijn ze diep zwart rood van kleur en hebben een hoog alcoholpercentage (14,5%)

Volgens Willem Jan is het nuttig om bij deze serie eerst snel te ruiken, eerste fruitig, tweede stallucht, derde stevige stallucht met teer. Uiteindelijk zijn bij de laatste twee de stalluchten verdwenen. Vervolgens komt er een overvloed aan proefnotities naar boven. De tweede cassis melk vergisting, de eerste heel veel fruit, derde in overdrive richting steviger en zoeter, krenten pruimen cassis behoorlijke wat aan smaak daar binnenkomt. De eerste is echt onderscheidende, vrolijke noot, minder zwaar dik aangezet. Tweede redelijke tannine, derde wel droog maar niet aan tannine eerste fris zuur, tweede is wat zoeter in aanzet terwijl minder dan 0, 4 van 1 naar 3 meer droppig gevoel. 1 doordrinken, 2 lukt niet om hele fles leeg te krijgen, derde bij eten zo vol van smaak.

Tja zegt Hans, wat kun je daar nog aan toevoegen en geeft aan de voorkeur voor nummer drie te hebben maar alle drie zijn mooi. Leila valt meer voor de eerste toch wel intense, met peper en vanille, en minder tannine.

Just vind de eerste verassend fruitig.

Verschiilnde soorten grond van de wijngaarden

Dan komen er nog twee wijnen van dezelfde cariñena druif van het wijnhuis Vin d’O (Vinyes d’Olivardots) in Capmany, Girona. De Empordà DO (Denominació d’Origen) heeft zeer heterogene gronden, waarvan het merendeel een zanderige textuur en een laag gehalte aan organisch materiaal heeft. Dit is ideaal voor de wijnbouw van hoge kwaliteit. De bodems zijn grotendeels zuur en het gebied varieert in hoogte van zeeniveau tot een hoogte van 260 m.

Het is belangrijk om te weten dat in de Empordà-vlakte de alluviale gronden overheersen, terwijl in de bergachtige gebieden en op de berghellingen de gronden leisteenachtig en granietachtig zijn. Dit was te proeven in de laatste serie rood van het wijnhuis Vd’O;
* de Vd’O 1.12 Samsó (cariñena) –Pisarra 2012 van de leisteen ondergrond (1100 flessen) en
* de Vd’O 2.12 Samsó (cariñena)- Sorra 2012 afkomstig van de zandbodem.
Opvallend was de geur van beide flessen. Men vond de eerste wat kurk hebben. De tweede een rooklucht net als bij rookthee. Het fruit was er moeilijk doorheen te ruiken, wel volgens Eric gerookte paprika, in de mond een zachte aanzet ook rokerigheid maar ook zwarte kersen, zachte tannine, laurierdrop. Een heerlijke wijn, mooi in balans.

Uitdrinker van het huis Pere Guardiola,Torre de Capmany Garnatxa de Empordà gran reserva een zoete garnache, hout gerijpt behoorlijk veel alcohol. Amberkleurig. Geur van boterbabbelaar komt je tegemoet. Karamel rozijnen, zuurtjes en zoetjes in balans gedroogde abrikoos. Kees vindt dit lekker hij is niet log zou hij zo kunnen kopen. Mooie zoete zuren.

Er staat geen jaartal op en alle informatie is in het catalaans. Deze wijn heeft 2016 en 2017 een medaille gekregen, dus van 2015?

Al met al heeft deze proeverij uit de Emporda DO op iedereen indruk gemaakt. Zeker de moeite waard om de kleine wijnproducenten te bezoeken in dit gebied.

Proefnotities en verslag Annemiek Vermeijlen

20jun/2020

By Peter van den Besselaarin Food and Wine

Witte wijnen uit de liefhebberskelder

Rob van Kalmthout brengt witte wijnen op tafel uit 2016. En wat zo leuk is, allemaal uit eigen kelder. Van wijnboeren die hij bezocht. De vaste lezers weten wel, daar hou ik van! Kennismaken met de wijnmaker brengt een extra dimensie mee. En dat merken we meteen aan de ‘petit histoires’ die Rob met ons deelt. Over de filosoof wijnmaker. Over bezetenheid. Over niet meer wegkomen bij het proeven omdat passie gedeeld moet worden…

We proeven blind vier series. En ik merk meteen, het is niet mijn dag. De eerste serie proef ik drie keer mineraal getypeerde wijnen. Met een wijn waarvan ik denk dat het chardonnay is… En dan hoor ik Valerie over haar smaakindrukken bij de eerste wijn. Verdorie, ik check de When wine app, voor een excuus, maar nee, het is een vruchtdag, een uitstekende dag om te proeven, dus het is écht mijn dag niet. Enfin, uit de hele avond mijn volstrekt eigenzinnige keuze.

Uit DUITSLAND / ZWITSERLAND
proeven we blind Sylvaner, Gutedel en Petit Arvine.

SYLVANER 2016 MICHAEL TESCHKE

60 jaar oude stokken. Producent in Rheinhessen. Prachtig mineraal, chardonnay dacht ik, wat fruitimpressie die ik niet kan thuisbrengen. Hap sap zuren, mooie rondeur, hangt mooi na. Valerie determineert die fruitimpressie met sinaasappel, abrikoos, en marsepein met een klein beetje restzoet, smaak iets minder interessant dan ze verwacht, ook impressie van mango. Weet je, ik neem mijn hoed af voor deze interessante wijn.

SCHASSELAS / GUTEDEL 2016 ZIEREISEN

Het wijndomein ligt dicht bij Bazel. Abrikoos, klein stinkertje, iets hogere zuren, aangenaam. Annemiek benoemt mooie zuren en ruikt wat petrol. Valerie benoemt eucalyptus, mint, meloen, honing, milde zuren en lange afdronk.

ROUVINEZ 2016 PETIT ARVINE

Mineraal, kleine zwavel impressie, sappig, goed concentraat, veel body. Ik ben nogal onder de indruk van deze wijn. Leuk van zo’n curieuze druif.

Uit FRANKRIJK proeven we blind chardonnay, marsanne/rousanne en petit gros
manseng en camaralet.

DOMAINE BELLEGARDE 2016 JURANÇON

Gemaakt van petit manseng, gros manseng en camaralet. Lastige wijn en daarom zo interessant. Ik ruik krentjes, ietwat scherpe aandronk, bitters zijn dominant, spoelt de hele mond schoon, lijkt tannines te hebben? Drinken we misschien te jong drinken, wijn met een krasje en daarom heel interessant. Veel nieuwe impressies met wat lucht: vanille en mocca, snoepkraam, amandelspijs. Liselotte ruikt gedroogde rozijnen, ananas, merkt een licht oxidatieve toets, Noël benoemt uitbundige zuren, Willem Jan rijk tropisch fruit en Eric pakt alles samen met een associatie met Crêpe Suzette.

Uit ITALIË
proeven we blind Verdicchio, Garganega en Sauvignon Blanc.

VERDICCHIO DI JESI 2016 BUCCI

Een van de meest ondergewaardeerde wijnen volgens Rob. Liefelijk, sappig, met meer lucht ook abrikoos, een hap sap terras wijn in de beste zin van het woord. Ik vergeet van mijn levensdagen de Verdicchio niet die ik bij een lunch dronk op de Piazzo del Campo in Siena, bij een zonnetje dat alle jonge vrouwen die op het plein zaten een fotomodel allure gaf. Eric benoemt vanille, appel, kaneel, rozemarijn, fris strakke smaak, banaan en vrij hoog in alcohol. Willem Jan proeft iets ziltigs, Gerard prijst de citrustonen.

SAUVIGNON BLANC 2016 KURTATSCH KOFL SUD TIROL

Gerard benoemt een fonkelende kleur, geel tropisch fruit, stevige bitters en ronde zuren. Ik vind de wijn ronduit zwoel met een kruidige toets, mooie balans, goede bitters/zuren. In mijn ogen een fijne wijn voor bij Aziatisch eten. Eric benoemt bloemen, vanille en bitters.

Uit SPANJE proeven
we witte grenache, macabeu/grenache/xarel-lo en grenache/macabeo.

ABRACADABRA 2016 TROSSOS DEL PRIORAT

Deze witte wijn van witte grenache en macabeo pakt me helemaal in. Ik ruik Turks fruit, honing, schitterende geur en balans, goed concentraat. Een krachtpatser met geweldige mooie balans. Laat ik maar eerlijk zijn: nooit eerder had ik zo’n waardering voor een wijn uit Priorat. De rode vind ik meestal te aanwezig en te zwaar. Deze is ook aanwezig, wow, maar op zo’n fijne, gebalanceerde manier. Claartje proeft hout, tropisch fruit en een iets te zoete aanzet. Maarten proeft een oxidatieve toon en vooral veel hout. Saskia benoemt leisteen.

Ja, een wat confronterende proeverij, voor de scribent, ik haalde de verschillen er niet zo goed uit. Maar zonder twijfel een machtig mooie tweede proeverij.

16feb/2020

By Peter van den Besselaarin Blogger, Food and Wine

Trouvailles op de werkavond

We zijn het nieuwe seizoen begonnen met de gebruikelijke mix van gevarieerde wijnen, met achtereenvolgens Champagne, Chardonnay uit Alto Adige, Pinot Gris uit Elzas, twee keer Gamay uit respectievelijk Chenas en Brouilly, Sangiovese uit Toscane, Bordeaux blend uit Haut Medoc, Tempranillo blend uit Rioja, Pinotage uit Zuid Afrika, Garnacha uit Gredos/Madrid, Malbec uit Mendoza, Savagnin uit Jura en Rieslaner uit Franken.

Vertrouwde wijn: Thierry Grandin Premier Cru Champagne

Speels met mooie zuren, brioche en appeltjes, mineraal

Verrassende wijn: Château l’Etoile 1998, vin de paille

Een knipoog naar de Jura proeverij in het seizoen. Abrikoos
in de geur, siroopachtige viscositeit, rijk en met goede balans.

Knipoogwijn: Conde de Valdemar 2010 Gran Reserva

Een knipoog naar de Rioja proeverij in het seizoen. Braam,
pruim, sappig, goede zuren, laurier en een klein stinkertje in de neus.

Klassieke wijn: Château Belle-Vue 2005 Haut Medoc

Deze proefden we eerder in de 2013 Interessante buurdomeinen
proeverij, ligt naast Giscours. Tertiaire geuren, ceder, leer, eucalyptus,
grafiet. Mooi geouderd.

Groot potentieel wijn: Domaine Weinbach 2018 Pinot Gris Cuvée St. Catherine

Heldere wijn met geelzweem, rijke wijn met veel concentraat,
frivool ook, mooie balans. Deze nog eens drinken over vijf jaar?

15dec/2019

By Peter van den Besselaarin Blogger, Food and Wine

Traditionele wijnlanden, mooie wijnen

Bodega Lopez Ristobal

Na een aantal keren nieuwe wereld wordt het tijd om weer eens oude wereld te proeven. Niet omdat we niet genoten hebben, maar omdat Claartje Grielis gewoon zin had om nog meer te proeven. Daarbij neemt ze ons mee op reis door Europa, plaatsen die ze zelf bezocht heeft en alle wijnen zijn ter plaatse gekocht.

We beginnen de reis in Spanje, Catalonië.
De indrinker Codorníu Gran Codorníu vintage 2015 Pinot Noir, van het oude Spaanse huis Codorníu in de wijnstreek Cava DO Catalonië. Het heeft een mooie roze-oranje kleur, fijne mousse, framboos, aardbei en mineralen in de neus, fris, bittertje en fruit, zacht en mineralen. Velen vinden de afdronk fijn. Dat bittertjes best lekker kunnen zijn, net als de zuren en zoetjes laat deze cava zien.

Dan gaat de reis verder, nu dichter bij huis, Duitsland waar drie plaatsen aangedaan worden aan de Ahr, Saar en Mosel. Drie verschillende wijnen, de eerste is licht geel en volgens Paul groene appels, fris, strak droog, mineraliteit, strak in zuren en beperkte complexiteit, Het blijkt een blend te zijn van Weisburgunder, Grauburgunder en Riesling: Schlossgut Diel, Diel de Diel 2017. De tweede wijn is bleek licht geel, stinkertje (petroleum) in de neus. Zoete geur exotisch fruit lychee in de mond.

imposant: Schloss Lieser

Saskia denkt dat wijnen één en twee riesling zijn maar nummer drie is anders: munt, biergist en hoog in de zuren en bitters zijn ook aanwezig, ze drinkt liever twee, drie is niet haar smaak. De tweede wijn is bij de meesten favoriet, terwijl wijn drie bij Claartje en Toos de favoriet is. Beide wijnen zijn Riesling, de tweede Riesling Kabinet 2016 Van Volxem Bockstein en de derde Riesling Schloss Lieser 2018 Thomas Haag. Hier blijkt dat 2018 een moeilijk jaar is en dat de wijnen te weinig zuren kunnen hebben. Ondanks dat is het een heel mooie wijn.

Dan gaat de reis weer verder. Iedereen denkt met de twee rode wijnen in een warmer land te zijn beland door het proeven van veel gekookt fruit. Diep robijn rood, zwart bramen gestoofd fruit, karnemelk, eucalyptus, niet teveel alcohol, mooi in balans, niet te veel tannine bij de eerste. Volgens Eric diep fruit, bramen, hoger in de neus meer inkt, blauwe bes, en het blijft lang hangen. De tweede wijn is roder, champignons, cassis en een zoetje maar ook zuren.

Beide wijnen hebben eucalyptus en munt in de neus maar de tweede is meer uitgesproken, mooie zuren in balans en veel smaak concentratie en fijne tannine. Zitten we in Zuid Italië of in Bordeaux? Rhone, Spanje, Haut Medoc, van alles is genoemd, maar……. beide geblindeerde wijnen komen uit Oostenrijk. Ze zijn van Leo Hilliger uit Burgenland, de eerste 100% St Laurent, 12 maanden op hout. Druiven staan op leem en kiezel in Burgenland, tegen de Hongaarse grens. De tweede wijn is een blend van Shiraz, Zweigelt en Merlot uit 2016. Deze heeft ook houtrijping en daarna nog een keer flesrijping. Iedereen is op het verkeerde been gezet met deze twee mooie wijnen uit Oostenrijk!!

Na Oostenrijk gaan we weer terug naar Spanje, maar dan meer naar het westen: Rioja Alta. Twee geblindeerde rode wijnen die de meesten ook weer op het verkeerde been hebben gezet. Volgens Maarten bevat de eerste wijn veel donkerfruit houttonen, in de smaak geïntegreerde tannine en complexe afdronk. Is het een Bordeaux? Is het Cabernet?
De tweede wijn is diep, minder verkleuring, geur tertiair, bouillon maggi maar is later minder aanwezig. Minder rijpe plakkende tannine, meer donker fruit in smaak, ceder laurier, en een lange afdronk.
Eerste wijn mooi om te drinken, de tweede is om te laten liggen. Toos vindt de tweede een moeilijke wijn. Velen denken aan de lessen van Hans: Italië! Bij de eerste wordt voornamelijk aan Nebbiolo, gedacht vanwege teer, leer, mooie wijn en zacht en romig, geïntegreerd, en een prettig mond gevoel.
Tweede is lastiger, cassis, zwarte, kers potlood drop, uit Toscane? Echter de tweede wijn komt uit 2009 en is een Tempranillo uit het Spaanse Ribera del Duero , 14 maanden op vaten gelegen van de Pago de Manvirgo wijngaard (85 jaar oude stokken en kalkrijke grond) van het huis Lopez Cristobel Bagús. En is dus inderdaad ouder dan dat hij lijkt. Door de contrasten van hard maar ook zacht was het moeilijk in te schatten dat de eerste een Rioja was van Viňa Ardanza Reserva 2007. Deze wijn wordt alleen in goede jaren gemaakt zoals deze uit 2007, dat wil zeggen: mediterraan jaar als de wind dan uit het noorden komt.

De reis gaat verder. Weer wordt er getwijfeld over het land waar de laatste twee rode wijnen vandaan komen. Is het Frankrijk of Italië? Volgens Eric heeft de eerste wijn wat boter en na een tijdje oude boter in de neus, is hard en peperig. In de mond stevig, hout, harde wijn maar ook wat fris. De tweede, bruin, neus maggi aards, weinig fruit in mond ook aards. Saskia, is het gedeeltelijk met Eric eens, was eens mooier, bouillon en lavas maar ook nog wat fruit in mond. De tweede roept wat vraagtekens op, het is een heel mooie wijn, maar was deze ooit mooier of gaat deze nog mooier worden? Na verloop van tijd krijgt deze wijn ook een mooiere afdronk en volgens Willen-Jan zelfs jammig en zoet in de neus. Paul heeft andere proefnotities, bij de eerste verse kersen, een sangiovese op nieuwe hout. De tweede is een Toscaanse wijn, Carbernet met Merlot, blend die krachtig is en jodium heeft, hij vindt het een hele mooie wijn. Zelf vind ik in de eerste wijn ook de anijs tonen duidelijk naar voren komen. Beide wijnen komen inderdaad uit Italie, de eerste wijn is een Villa Antinori Chianti Classico Riserva uit 2012 (Marchesi Antinori) en de tweede een Brunello di Montalcino Riserva 2007 (Conti Constanti). Deze tweede wijn wordt alleen gemaakt in de mooiste jaren. Je kunt deze drinken tussen 2018 en 2030, dus hij is net op dronk.

We eindigen de reis in Oostenrijk, de uitdrinker is donker geel, mooie perzik geur, muscat, hazelnoot, bittertje maar ook zoet. Kracher specialiseert in zoete wijnen. Deze Beerenauslese is gemaakt van 60% Welsriesling en 40% Chardonnay. Het wijnhuis Kracher ligt in het Seewinkel gebied in het Oostenrijkse Burgenland. Door de verdampende periodes van het Neusiedler Meer, mistige avonden en het warme Pannonische klimaat, is het continu warm en vochtig en kan de Botrytis Cinera zich goed ontwikkelen, wat de basis is voor deze Trockenbeerenauslese.

Een paar zoete wijnen doen het heel goed in de hele wereld. Net als Château d’Yquem, dat de meest bijzondere wijnen in de wereld maakt en op de hoogste heuvel in Sauternes ligt met wijngaarden in een bijzonder eigen microklimaat. In 2012 is er een wedstrijd geweest tussen het huis d’Yquem en Kracher, lees hier de notities. De Kracher is een factor 20 goedkoper.

Een mooie reis door Europa en iedereen snapt waarom Claartje deze wijnen uitgezocht heeft.
Prachtige wijnen, we hebben genoten van het proeven.

Proefnotities en verslag Annemiek Vermeijlen

03nov/2019

By Peter van den Besselaarin Blogger, Food and Wine

Grote diversiteit in pinot noir uit oude en nieuwe wereld

Lichte kleur? Pinot Noir!

Pinot noir als thema geeft altijd interessante proeverijen. Een ‘moeilijke’ druif* die afhankelijk van waar ze groeit, en van de hand van de wijnmaker, heel verschillende wijnen oplevert. En dat zien en proeven we ook op de proeverij van Gerard van Avendonk, met wijnen uit acht verschillende landen.

We vangen aan met een indrinkbubbel. Het is een witte wijn, maar gezien het thema vermoeden we een Blanc de Noirs en dat klopt: het is de Cordillera Brut van Miguel Torres, uit Chili. Een fijne bubbel, veel citrus en appelfruit, door velen herkend als een nieuwe wereldwijn vanwege het zoetje. Ik vind zelf dat de wijn voldoende zuren heeft, maar wel wat meer body kan gebruiken.

De eerste series bestaan uit vier hele lichte wijnen, alle uit 2016. In de eerste serie meteen het contrast tussen in dit geval een typische pinot noir neus (ik dacht zelf aan een Duitse) van de Bulgaarse wijn (de ‘Soli’ van de niet heel Bulgaars klinkende wijnmaker Edoardo Miroglio) en een veel fruitiger (frambozen, rozebottel) wijn die wél Duits bljkt te zijn: Spätburgunder Trocken van Dagernova uit de Ahr. De tweede serie wijnen: de luguber genaamde ‘Galgenberg’ waar in het Weinviertel tot in de 19e eeuw misdadigers werden opgehangen, maar nu een door kersen gedomineerde, en voor een pinot noir vrij paarse wijn wordt gemaakt, een sappig glas. Uit Frankrijk komt de pinot van Trimbach, stoffig rood fruit heeft deze, een verfijnde afdronk met mooie tannines.

Het gas gaat erop en de wijnen worden geconcentreerder, met stijgende houtinvloed ook. Een van mijn favoriete wijnen is de pinot noir 2016 uit de Terroir Hunter serie van Undurraga, met volgens het etiket tonen van kers en aardbei.
Ik val juist voor de niet-fruittonen van wildjus en rook, en op de mooie smaakvoortzetting en -intensiteit. Er zijn wat bitters en wat warmte maar alles prima in balans; de tannines beloven een mooie toekomst. Frambozenjam in de wijn die volgt, met sap en fijne zuren, lekker om nu te drinken, is de Givry, ook uit 2016, van handelshuis Chanson.

Onder wijndrinkers gevleugeld geworden woorden…

Dan een serie van twee Amerikanen uit 2015: uit het koele Russian River komt de De Loach. Een klein stinkertje heeft deze wijn, ik schrijf er verder geen uitgebreide proefnotitie bij maar wel dat ik hem goed in balans vind, voor mij een van de belangrijkste kwaliteitsindicatoren. De Bernardus van de onlangs overleden Ben Pon uit het veel zuidelijker gelegen Carmel is aards, heeft vrij veel vanille en een zoetje.

Bin 23 pinot noir van topniveau uit Australië

In de laatste serie heeft de Mas Boras 2014 helaas kurk, alhoewel menig proever er de kwaliteit van deze wijn nog wel doorheen proeft. De Bin 23, 2016, van Penfolds wordt pas sinds de oogst van 2009 gemaakt in de koele Adelaide Hills. Hij is wat gesloten, met voor mij al wat tertiairs in de neus, frambozen in de verte. Volgens Peter moet de wijn juist nog op dronk komen. De website geeft aan dat de wijn beter zal worden met de tijd, maar ook een relatief kort drinking window voor zo’n kwaliteitswijn: tot 2022. Leuk om van deze wijn een doosje te hebben om de wijn te volgen, maar dat is dan wel een kostbaar experiment @ 59 euro per fles.

Een mooi avondje diversiteit!

Proefnotities en verslag Rob van Ginneken

* Mocht de lezer Sideways nog niet gelezen of gezien hebben: doen! Pinot
noir in een belangrijke bijrol, verder gewoon een heel goed boek en superfilm.

05okt/2019

By Peter van den Besselaarin Blogger, Food and Wine

Verrassende en verhalende Spaanse maidenproeverij

Geen indrinker, geen uitdrinker, 14 flessen en niks voorgeproefd. Een start van de maidenproeverij van Rob van Kalmthout die je op het verkeerde been zet. Met vervolgens de uitleg dat het gebrek aan voorproeven een oorzakelijke relatie kent met de productieaantallen van onze wijnen vanavond. Er zijn maar enkele honderden flessen van elke wijn. Gegund aan koper Rob door de producenten op zijn laatste twee wijnreizen. We gaan rariteiten en gekkigheden proeven. En dat van het land dat varieert van diepstevig knoestig rood tot tintelend fris en oxidatief wit. Een land soms politiek verdeeld tot op het bot maar met een alles overstemmend kenmerk. Hier wordt gegeten en gedronken. Waar wij praten over het weer, gaat het in Spanje over de ware smaak van het leven. Hoe dit smaakt? Voor elke Spanjaard anders. Gelardeerd met foto’s, praatlust en enthousiasme bij ontdekkingen. Met bewondering voor lekkers. En met soms stil genot. ¡Vamos!

Rob schotelt ons 1 losse wijn, twee series van 3, een serie van 4, een serie van 2 en nog een los slotakkoord voor.

De eerste wijn, een Ca N’etruc BI Xarel.lo 2015 begint met brede proefnotities. Daartoe nodigt deze 100% xarel-lo uit. Uit de amfora, 318 flessen van gemaakt. Amandel, perzik, mineralig, zweterig. Kruidig, droog, lekker. Beetje peperig, mooi zuurtje. En stevig voor een beginneling.

De eerste serie is geen makkelijke serie. Eetwijnen zeggen we dan. Zelden zo weinig frisheid in de verdejo’s gehad. Deze zijn stevig, zelfs wat zwoels. Op basis van oude verdejo stokken. Met de druif die van oorsprong uit Marokko komt. Een mooi voorbeeld van de vele prachtige Moorse invloeden. Heeft de druifluis overwonnen en dat komt weer door het instorten van hun graafkanaaltjes in de zanderige bodem waarop deze stokken hebben gegroeid.

Ossian Quintaluna 2017

Lijkt een beetje op het vorige glas. Heel mineralig, peer, meloen, houttonen, vette aanzet, hoog in het zuur. Stevig.

Ossian Verdling trocken 2015

Houttonen, groen, stevig ook. Wat droger en strakker. Dat is logisch, want hij is gemaakt zoals de Riesling. Voelt aan als meer alcohol dan de 13,5 die hij heeft.

Ossian 2016

Volle wijn, stevig, doet denken aan chardonnay, amandelbitter. De derde is ouder, een goeie constatering door Maarten.

Complimenten voor deze serie.

Ismael Gozalo

De tweede serie

Nog complexer dan de vorige. Zuren en bitters, gisten, bubbels en oxytonen. Alles vecht en strijdt. Tot bedaren. Doorgaan. Herproeven. En genieten. Troebel, gelig en duidelijk anders. Si, vinos naranjas. En alle opnieuw drie verdejos, weer alle drie uit Segovia. Van een specialistische, manische maker. Ismael Gozalo is de Don Quichotte die inzicht geeft in zijn wereld. Hij vecht met gisten, met druiven, met rijpingen. In amforas, in grote flessen. Met wilde gistprocessen, doodlaten en weer opjagen met hoge tempreraturen. Een strijder.

Microbio Wines Sin Rumbo 2015

Hij bubbelt, hij bruis, hij ruist. Frisse tonen wisselen af met oxidatieve. Vers brood. Schaal- en schelpdieren. Hier breekt mijn Spaanse poëzie los. Vieira, ostras, navajas. Tamtamtam… Percebes. Hij zwemt ermee weg. Niet te lang helaas.

Microbio Wines Isse 2015

Ik voel me appelig zei Stoffel de schildpad als ie zich niet heel lekker voelde. Appelig is deze wijn. Koperpoets wordt genoemd en herkend. Voor mij heeft ie duidelijk last van de eerste wijn. Na een tijdje toch ontwikkeling. Wijn is net het leven zelf. Oxy ja, maar niet zoals de volgende. 12 maanden amfoor en 12 maanden rvs.

Microbio Wines Sin Nombre 2014

Oxy kwadraat. Heerlijk vind ik het. Sherry tonen, mooie zuren. Fraai samenspel. Ook hout. Denk hierbij een prachtolijf, een ansjovis, boquerone. Een feest.

De volgende serie. We maken tempo. Eigenlijk on-Spaans. Vier wijnen. Met fruit. Met zuren. Met stevigheid. Met bosvruchten. Met kruidigheid.
Anijs, laurier. En met herfst, 1 en 2, en winter, 3 en 4. Zelfde vinificatie. 4 verschillende bodems. Allemaal Garnacha. Hetzelfde jaar. Wat heeft grond een invloed. Spanjaarden strijden voor hun grond. We begrijpen nu beter waarom. We genieten van de gronden van Celler de Capcanes La Nit de les Garnatxes 2016 Panal (zand), Argila (klei), Calissa (mergel) en Llicorella (leisteen) uit de Priorat.

De laatste pik ik eruit:

Zware jongen. Met mooie zuren. Het lijkt een contactadvertentie. En contact wil ik. Blijft lang hangen, hoort dat erbij? Veel fruit, vooral bosvruchten, bosbes, braam. Een geur met een zoetje. Niet storend, wel zo dat je hem terug herkent. Hout, natuurlijk. Wat is Spaans rood zonder. Aanwezig, niet overheersend. Sterk makend. Een statig glas. Heeft alles.

Twee toppers

Na het genot van werkelijk al het heerlijks en verrassends tot nu toe krijgen we langzaamaan, mañana mañana, een slotakkoord met sowieso een mooi gedecanteerde eerste wijn. Die de tongen los maakt. Is het fruit. Zijn het zuren. Is het gist. Wat maakt ‘m zo anders dan de tweede? Weer van Ismael Gozalo, de verdejo experimenteur. Deze keer gaat hij los op de Microbio Wines Rufian 2015. De druivensoort Rufete is zeldzaam en kan een vergelijking doorstaan met Pinot Noir. Dat is de Celler de Capcanes 11/x 2016 die Rob er prompt naast zet.

Deze wijnen proeven als een menukaart:

gang 1

troebel

zuren

aardbei en framboos

yoghurt

Het lijkt verdorie wel een rode orange wijn denk ik. En dat is ie ook, punten voor uw scibent.

gang 2

niet troebel

zuren

sinaasappel – daar is het nationale symbool eindelijk –

chocola

hard

tannines

cassis

braam

nog een keer zuren

El pinultimo

De vaste term voor de Spanjaarden. De laatste kennen we niet, de een-na-laatste des te beter. En dat begrijp ik. Hier wil je niet mee stoppen. En waarom deze Rob? Dit is het leukste verhaal! Kijk daar kun je mee thuiskomen. Of in Spanje. Met Joodse wijn. Cariñena met garnacha en cabernet.. Koosjer, deze Celler de Capcanes Peraj Ha’abib (Flor de Primavera). Hele oude stokken 35, 50 en 95 jaar. Niet gepasteuriseerd. Wat betekent dat er extra toezicht is tijdens het wijnmaken. Verzegeld door de rabbi himself, perdonne me, lo mismo.

Chocolate, fruta roja, fruta negra. Ciruela. Tierra. Intenso. Mora.

Verrassend, smakelijk, verhalend. Een proeverij om over te praten.

Proefnotities en verslag Just Krijn