Een beknopt verslag wegens druk-druk-druk, maar wat een proeverij, Jerez met een echte “wow!”factor. Eerlijk gezegd, dat had ik niet gedacht toen Eric een week eerder aankondigde om niet-versterkte wijnen uit de Jerez-streek te gaan inzetten. Dat waren de oorspronkelijke wijnen uit die streek – vóór wijnen versterkt moesten worden voor de export. De trend is dat deze wijnen herontdekt worden. Lastig: proberen het aller-uniekste gevoel dat de proeverij bij mij teweegbracht bondig samen te vatten. Nu denk ik: had er maar méér opgelijnd, en dan noodgedwongen wat minder echte Sherry.
De niet-versterkte wijnen hadden over het algemeen wél die kenmerkende sherry-toets, die wij van de BSW dan typisch “oxy” noemen, ondanks dat Eric ons er weer eens op wees dat de flor die ook veel van deze wijnen ’treft’ juist een bescherming biedt tegen oxidatie. Veel educatief materiaal ook op de avond, in de vorm van filmpjes, kaarten en satellietbeelden waarop duidelijk de beste (kalkrijke, albariza-)wijngaarden te zien waren, smaakprofielen en sherrystijlen.
Afijn, de wijnen. De indrinker is de Toto Barbadillo, een Espumoso de Albariza, een bubbel dus. Men is het erover eens: een vreemde neus heeft-ie. “Muf” noemt de een dat, “gebutste rode appel” een ander. In de mond had ik na dat “muf” en een vermoeden van kurk van Berry ook een vaag idee dat de wijn wel eens incorrect zou kunnen zijn, maar overall: zeker een interessante wijn.
De eerste serie van twee wijnen is voor mij een serie van extreem contrast: de droge Forlong Blanco 2022, een Vino de Pasto, dat wil zeggen een niet-Sherry uit Jerez, is extreem zoetfruitig in de neus, met tropisch fruit en florale toetsen. De proefnotitie van Claartje lijkt vrijwel 1:1 op die van het huis op de website! De Hidalgo Las 30 del Cuadro 2022 van 70 jaar oude stokken heeft een uitgesproken sherry-karakter, is ziltig, heeft bite, en doet Floor denken aan walnoot. “Bijna een ratafia,” zegt ze, wat doet verlangen naar haar maidenproeverij!
Twee interessante wijnen in de volgende serie, zo staat het in mijn aantekeningen. Ook een oefening in contrast, maar met meer gemeenschappelijke trekjes: de volmondigheid, sappigheid valt op, terwijl wijn 2 (Luis Perez La Escribana 2021) duidelijkere sherrykarakteristieken vertoont. De Bodega Cota 45, UBE Miraflores heeft een bescheiden neus, is nog jong, sappig; de wijn van de knappe Perez jr. doet Berry in eerste instantie denken aan Riesling – in de geur dan, in de mond valt hem de alcohol (13,5% t.o.v. de 11.5% van de Cota 45) dan weer op. Peter vindt ‘m “bedwelmend” en hij ruikt abrikozen. Ik begin echt een verlangen te ontwikkelen om weer naar Andalusië te gaan om niet Sherry’s, maar onversterkte wijnen te gaan proeven.
In de volgende serie de eerste sherry, een jubileumeditie – de ‘Anniversario’ van La Gitana (zigeunerin) uit magnum. De gewone flessen waren op! Annemarie ruikt hout en kelder, in positieve zin, proeft zuren en bitters, een typische droge sherry. Claartje vindt ‘m streng, en proeft gedroogde vijgen. Peter vindt het top. De tweede wijn, weer een wijn van Luis Pérez is een “Palma” wijn, een naam weer voor de oude stijl onversterkte wijn. Het is wel een blend van verschillende jaren (2017/18/19). Hij heeft krachtige zuren, iets notigs, Annemiek noemt zoete bouillonneus, Claartje proeft dit keer dadels; Peter roos. Deze wijn komt op mij wat wild en ongebalanceerd over en is zeker niet mijn favoriet deze avond.
De voorlaatste wijn is ook de kostbaarste van de avond: een Palo Cortado VORS van Hidalgo La Gitana – de naam is Wellington – een wijn-spijssuggestie? Licht bruin, wat stoffig, veel complexiteit: thee, sinaasappelbloesem, is dat een vleugje kamille (“manzanila”), koffielikeur, roomboterbabbelaars & haagse hopjes: ik schrijf zelden lange notities maar hier is echt van alles in te ontdekken. Peter voegt er nog “rubberboot en solution” aan toe – ik ben vergeten te vragen of dat positief of negatief bedoeld was. De wijn blijft lang hangen.
We sluiten af met een Moscatel, de “Emilín” van Lustau. Ik heb een 7UP associatie, iemand roept daarna Rivella, iemand anders Cassis, en dan volgt (serieus of jolig?) nog een Dr. Pepper van bijna-jarige Berry. Rozijntjes, met een mooi frisje. “Aardbeiensorbet” volgens Floor, chocolade komt ook nog voorbij. Een mooie uitdrinker, maar zoals gezegd voor mij vooral een eye-opener voor de niet-versterkte wijnen uit de Jerezstreek! Dat verdient een follow-up, op wat voor manier dan ook. Dank Eric.
Rob van Ginneken
In
