Tag: Rhone

Ultiem leerzame proeverij: let's get ready to rumble!
By in ,

Ultiem leerzame proeverij: let's get ready to rumble!

  De opdracht aan leden aan de Brabantse Wijnsociëteit bij het samenstellen van een
proeverij is niet: stel een mooie proeverij samen… maar: stel een leerzame
proeverij samen. Vaak gaat dat toch samen. De proeverij van Berry Marinussen is
ultiem leerzaam. Hij herhaalde een thema dat hij eerder bracht: Let’s get ready
to rumble! In de vorige proeverij zette hij bijvoorbeeld Nieuwe Wereld Shiraz
naast een Hermitage. Deze proeverij start met twee mooie witte wijnen. Na het
onthullen van de flessen, blijkt dat Berry in de wedstrijdproeverij de witte
Bourgogne en Bordeaux voor elkaar aanzag. Nu fopt hij ons door Bourgogne en
Bordeaux naast elkaar te zetten. Géén van de proevers herkent de blind
geserveerde wijnen. Je voelt je dan toch een beetje in je hemd staan na het
onthullen van de flessen. Verdorie. Het maakt bescheiden. En het doet denken
aan de bekende uitspraak van de Britse wijnkenner Harry Waugh (1904-2001), die
op de aan hem gestelde vraag: “Have you ever mistaken a Bordeaux for a
Burgundy?” met onmiskenbare Britse understatement-humor als antwoord gaf: “No, not
since lunch.”

Bourgogne
versus Bordeaux

Auxey
Duresses 2010 Domaine Jean Philippe Fichet

Niet
mijn type wijn, schrijf ik op. En dat komt door de stinkende geur, ik ruik
zwavel, die pas na enige tijd in het glas doet denken aan mineralen. Een
moeilijk glas wijn met een hoge zuurgraad. Ook na het onthullen kan ik maar
moeilijk chardonnay karakteristieken herkennen. 

Clos
Floridene 2010 Graves, Denis Dubourdieu

Dit
proefden we precies een week geleden óók… Geen van de proevers die dat opmerkt.
Hmmm… draagt ook weer bij aan bescheidenheid als het gaat om proefkwaliteiten
aan jezelf toe te kennen. Waar de witte Bourgogne mij voor vraagtekens stelt,
komt hier een *-ster bij de wijn. De kleur is iets bleker dan de Bourgogne, de
neus in het glas ruikt meteen mooi fruit. Peer, meloen en Paul ruikt perzik.
Rondeur in de smaak, iets filmender dan de Bourgogne. Goede zuren, een verfijnd
bittertje en fraaie hazelnoten in de afdronk. Heerlijk glas wijn van
voornamelijk semillon. 

We
proeven daarna een Oostenrijkse Zweigelt naast een Cru de Beaujolais Gamay. En dan komt een serie die goed is voor het vertrouwen, Piëmonte versus Ahr. Veel proevers herkennen de Italiaanse en Duitse wijn.

Piëmonte
versus Ahr

Barbaresco
2009, Roberto Fossatie

Barbaresco
is gemaakt van nebbiolo. Goed herkenbaar aan de lichtbruine kleur, Italiaanse
dakpannen noem ik die kleur. Het is een mooie wijn met duidelijk viooltjes,
rozen en turf in de neus. Kees ruikt sigaren en hooi. Nello noemt tabak en
mint. Noël ruikt wat velpon. Alle proevers kijken gelukzalig. Ik heb altijd
moeite met Piëmonte wijnen die een wat straffe smaak hebben, ik vind ze nooit
echt lekker, en dat is dat ook weer een manier om te determineren. Ook al
kijken andere proevers meewarig als ik die mening uit. 

Spätburgunder
2010, Meyer-Näkel, Ahr

Dit is
daarentegen een werkelijk prachtig glas. Hier komen meteen twee *-sterren bij
de aantekeningen. Waarom? Ook die lichte en bruine kleur. Een geur met caramel
en toffee. Wijn met een mooie balans. Wat is dit toch een goed wijnhuis. Kees
benoemt kersen en noemt de wijn nog geconcentreerder dan de Barbaresco. Noël
benoemt de wijn als zwoeler. En dat is toch een prestatie voor zo’n Noordelijk
gelegen wijndomein. 

Mendoza
versus Rhône

De
mooiste wijnen van de avond staan in deze serie: Argentinië versus Frankrijk.
Verduveld lastig te onderscheiden, vind ik althans.

Alta
Vista 2007 Malbec, Single Vineyard Temis

Er komen
nogal wat superlatieven op tafel bij het proeven van deze wijn. Het is een ware
feestfles! Bijna zwarte kleur. Diep, diep, diep donker zwartrood staat in mijn
aantekeningen. De geur is rijk, voornaam met schitterende ingekapselde vanille.
Hap sap concentraat, met morelkersen. Mon Cherie chocolade. Erg fraai, bij het
proeven ben ik in mijn nopjes. HansH gebruikt voor zijn doen erg enthousiaste
termen om de wijn te beschrijven: zwart fruit, bramen, uitbundige wijn, goed in
balans met een lekkere balsamicotoets in de smaak. Rob noemt de wijn floraal en
proeft toch ook iets chemisch. Toos noemt de wijn peperig, jammig en prijst het
lekkere zoetje. Mooiste rode wijn van de avond. En logisch: hartendief van
Berry.  

Châteauneuf
du Pape 2010, Delas

Een iets
meer doorzichte kleur, heel open geur, kersen in de neus, de wijn heeft een wat
ontoegeeflijke smaak staat in mijn aantekeningen. Ik zie de wijn aan voor een
jonge Cahors. Ron prijst de rijpere tannines in deze wijn, HansH prijst het
goede evenwicht en benoemt het zoethout en de kruidigheid in de geur. 

Australische
sémillon versus Sauternes

Berry is
als liefhebber van fraaie rieslings géén adept van Sauternes, het is zeer te
prijzen dat hij die wel op tafel brengt. En niet de minste, een premier cru
classé: Château Coutet, een zeer gereputeerde wijn. Daarnaast een ook
gereputeerde Australische botytris-wijn. 

 

Château
Coutet 2003, Sauternes

Oud goud
gele kleur. Ingetogen geur, ook al is deze wijn al elf jaar oud en 2003 een
extreem warm jaar. Een caramel-zoete smaak, met wat amandel in de smaak. Ook
wat mooie bitters. Een mooie wijn die echter volstrekt wordt weggeblazen door
de extreem uitbundige kracht en smaak van de Australische wijn.

Noble
One 2008, botytris sémillon, Australië

Hartendief
van Berry. Ook dit is een absolute feestfles. Toos ruikt rabarber, mooie
zoetzure balans. Het zijn juist de aanwezige zuren die dit tot zo’n expressieve
fijne wijn maken. Rob prijst honing in de geur en de perfectie in de
smaakvoortzetting. Mijn aantekeningen: honingkleurig, perzik in de neus, een
wijn met een ongelofelijk perfecte balans, het is niet alleen nectar op de tong
(veel zoet) maar zuren die de wijn een jeugdig elan, wat gepaste overmoed
geven: frisse, filmende smaak met wat amandel in de mond, geweldige zoet/zuur
verhouding. Topwijn. 

Speciale
vermelding verdienen de twee indrinkers van de proeverij: een zeldzame rosé van
Domaine de Chevalier (Pessac-Léognan) en een knisperende Blanquette de Limoux,
fraaie bubbels van een Nederlandse wijnbouwer op Château Rives Blanques.

Vinologenproeverij: double loop leren bij blindproeven
By in ,

Vinologenproeverij: double loop leren bij blindproeven

Wie beter wil
leren wijnproeven, moet af en toe eens stilstaan bij de theorie van het leren,
bij didactiek. De proeverij van Nello Pischedda is een van de leerzaamste
proeverijen van de afgelopen tijd. Nello kiest een slimme opzet. Voor ons staat
een glas witte wijn. We zien drie antwoordmogelijkheden: Vouvray, Alto Adige of
Chablis. Dat vereist kennis van welke druif de wijnen uit deze gebieden zijn
gemaakt. Dat zijn chenin blanc, muller thurgau (die is gegeven) en chardonnay.
Nu komt het aan op het herkennen van de smaakkarakteristieken van die druif.
Dáárna krijgen we een van de twee foute wijnen toch in het glas. Zo kunnen we
muller thurgau vergelijken met chardonnay. Het oplossen van bekende problemen
noemt men single loop leren. In
deze proeverij versterken we het leerproces door direct daarna twee druiven te
vergelijken, double loop leren. Deze techniek werkt fantastisch. 

Alto Adige wijngaard Feldmarschall

Serie 1:
Vouvray, Alto Adige, Chablis

Iedere
proever herkent de muller thurgau, Alto Adige van Tiefenbrunner ‘Feldmarshall’
2011: expressieve neus met ananas (Wouter), kruisbes (Paul) en brandnetel. Erg
hoge zuurgraad met goede balans. Hartendief van Nello. De neus is een goede
indicatie dat Alto Adige het goede antwoord is. De Chablis 2012 1er Cru
Vaucoupin van Gilbert Picq heeft een beloftevolle maar wel nog schrale neus met
zeewier (Paul), mandarijn en hazelnoot (Kees). De Chablis heeft een duidelijk
bittertje in de afdronk, is erg rank.

Serie 2:
Piemonte, Gigondas, Corbieres

De Barbera
d’Alba 2011 van Pio Cesare uit Piemonte heeft een paarse rand, op het
antwoordformulier staat 2008, 2010 en 2011, dus mijn oog valt meteen op de
jonge jaargang. Wouter zegt dat de kleur het laatste zou moeten zijn dat een
doorslag geeft. De neus is rijk, zwoel met wat kruiden. Zwarte bes en drop
(Berry), zoethout (Kees). Ik ruik ook gestoofde pruim en een rubbertje, voor
mij een indicatie van Italië. Stevige maar ook vriendelijke smaak met rulle
tannines (Rob). We proeven een Gigondas 2008 van Domaine de Piaugier ernaast.
Prachtig glas met kruiden, leer en tabak (Sebas), lenig en soepele rondeur, De
bruinige kleur duidt op een oudere wijn, de afdronk is boers.

Serie 3:
Toscane, Rioja, Sonoma County

De wijn in
het glas heeft nog een paarse zweem. Op de proeflijst staan 2011, 2008 en 2004.
Eigenlijk weten we het dan al: dit moet 2011 zijn, de Zinfandel Directors Cut
van filmmaker/wijnmaker Francis Coppola uit Dry Creek Valley. Nieuwe wereld,
dat moet te ruiken en te proeven zijn. Ik vind de neus fraai met gestoofde
kersen, chocolade en leer. Ook witte peper (Just). De intense neus wordt
gevolgd door een zwoelige smaak, bescheiden zuren, veel alcohol en kracht, maar
wel allemaal vriendelijk verpakt. We proeven de Rioja van tempranillo ernaast:
Conde de Valdemar 2004 Gran Reserva van Martinez Bujanda. De neus heeft kersen
en laurier (Kees) en chocolade (Wouter). Ik ruik vooral: hout, hout, hout. De
wijn valt me niet mee, we hebben deze wijn fraaier in de glas gehad.

Serie 4:
Saint Joseph, Piemonte, Toscane, Madiran

Oef, nu twee
glazen en vier keuzes, da’s veel moeilijker. De jaren die zijn gegeven: 2010,
2008, 2008 en 2006. Het eerste glas heeft een intense kleur, met een overgang
van paars naar rood. De heel geparfumeerde neus is kruidig, speculaas en
bessen, kaneel en laurier (Twan), cassis en kersen (Gerard). Hoog in de zuren, bittertje,
streng in de afdronk. Heel rijke en verfijnde wijn: Barbera d’Alba 2008, Fides,
Pio Cesare. Een trapje hoger dan de Barbera in de eerste serie. Het tweede glas
is lichtrood en heeft de allermooiste neus van de wijn in deze proeverij.
Stallucht (Rob), chocolade en paprika (Wouter), ik ruik een zéér rijke en zéér
brede neus met rozen en morelkers. Vooral die laatste impressie duidt op syrah.
Soepele aanzet en mooie zuren: Saint Joseph 2010, Terres d’Encre van domaine
Georges Vernay.

Serie 5: Clos de Sarpe 2004 Saint Emilion Grand Cru / Ornellaia 2008 Bolgheri
/ Château Pavie 2008 Saint Emilion Grand Cru / CASK Cabernet Sauvignon 2004
Inglenook Francis Coppola

Voor ons
staan twee bijna zwarte glazen wijn, we moeten kiezen tussen merlot
gedomineerde wijn (Saint Emilion) of canernet sauvignon gedomineerd (Bolgheri,
Napa Valley). De eerste wijn ruikt niet prettig (jodium en medicijntoets) maar
dat gaat met wat lucht weg en dan komt er een edele en verfijnde neus voor
terug: laurier, tabak en kersen. Aan de bruine rand te zien moet dit een 2004
zijn. Het is wel leuk dat onze proevers allemaal een eigen associatie geven aan
het houtgebruik: cederhout (Gerard), kreupelhout (Kees) en beschaafd hout
(Rob). We proeven CASK Cabernet Sauvignon 2004 Inglenook Francis Coppola. In
het andere glas een hartendief van Nello. Bijna zwarte kleur. Zwart
fruitconcentraat (Gerard) en vanille, herfstbos en truffel. In de smaak ook
impressie van nieuw hout, het fruit komt nu goed los in het glas, eucalyptus en
streng (dat wijst op cabernet sauvignon). Alles ingepakt in héél veel rondeur
met veel rijpe tannines (Rob): Ornellaia 2008 Bolgheri (Toscane).

Geweldige
proeverij. 

Queeste naar kwaliteit
By in ,

Queeste naar kwaliteit

 

De nieuwjaarsreceptie van de wijnsociëteit stond volledig in
het teken van de queeste naar kwaliteit: het zoeken, speuren, ontdekken van kwaliteit.
Noël Geisen memoreerde dit streven. Nou kun je er veel en lang over praten, en
dat hebben we tussen de vorige seizoenen in ook gedaan. Maar je kunt ook gewoon
de kwaliteitsimpuls laten proeven op de tong. Dat gebeurde tijdens deze
receptie van 2014: geen slappe receptiewijntjes, maar het serieuze werk. We
toosten op veel gezondheid en vineus geluk met de fruitige Champagne Goutorbe
Bouillot Cuvee Prestige. Er was mooi wit van Van Volxem (Alte Reben Saar
Riesling) en George Vernay (frivole viognier). En zéér serieus rood: Desertaux
Ferrand Côtes de Nuits Villages 2009 (heerlijk fruitige en elegante pinot noir),
tien jaar gerijpte Minervois met héél veel kracht en complexiteit, Château
Jacques d’Alblas La Chapelle 2004, van syrah en een achttien jaar oude,
volstrekt vitale en harmonieuze Château Talbot 1995.

Het jaartal van de mysterieuze
raadfles (een magnum) werd geschat tussen 1986 en 2005. Slechts drie proevers
dachten aan deze eeuw en daarvan determineerde Twan met 2004 het beste. De
raadfles was een harmonieuze Château Masescot St. Exepury 2004 Margaux. De
grote meerderheid plaatste de wijn in Bordeaux, waarbij Marja en Sebastian
zelfs Margaux noemden, heel knap. Twan nam de mooie Bourgogne als prijs mee
naar huis.

 

De Brabantse Wijnsociëteit wenst al haar lezers een gelukkig nieuwjaar. Een goed voornemen om meer te leren over wijn? Bezoek dan vrijblijvend een van onze proeverijen. Van harte welkom om kennis te maken! Je kunt onze proeverijen ook volgen op twitter @wijnsocieteit.

De vinologen leermethode
By in ,

De vinologen leermethode

Vinologen
examens zijn multiple choice. Nello Pischedda maakte een multiple choice
proeverij. Die zijn uitermate leerzaam, als de keuzemogelijkheden slim zijn
gemaakt. En laat dat maar aan Nello over. Drie keer neemt hij de in deze
proeverij de deelnemers minzaam bij de neus. Bijvoorbeeld iedereen die de
Brunello di Montalcino 2010 van Castello Banfi denkt te proeven… “Die wijn ligt
nog op fust en kan nog niet gebotteld zijn.” Goedemorgen!

Mooiste witte
wijn

We mogen
kiezen uit a) Rias Baixas 2011 Pazo de Señoras, Albarino druif, b) Viognier
2012 Yves Cuilleron of c) Chardonnay Fontanelle 2012 Castello Banfi. Dat zijn
dus drie verschillende druiven, albarino, viognier of chardonnay, en dat moet
toch te doen zijn, zou je denken. De wijn is gekleurd, heeft een neus van
peren, perzik, aards en met kruidige bloemetjes. Finessevolle neus, vrij hoge
bitters in  de afdronk. Eetwijn is mijn
conclusie. Uiteraard is de discussie hier het interessantste, het leerzaamste,
want waaraan herkennen we… Uiteindelijk blijkt het de Spaanse wijn te zijn,
letter a.

Bordeaux
versus Italië

We mogen
kiezen uit a) Château de Fieuzal 2007, Pessac Leognan, b) Château Moulinet
2006, Pomerol of c) Brunello di Montalcino 2010 van Castello Banfi. Edele en
rijke neus, fantastisch! Kers, kreupelhout en stallucht. Ik hoor ook proevers
laurier, paprika en aardbei benoemen. Rob roemt de gedistingeerde neus. De
smaak is klassiek, met nogal wat bitters in de afdronk. De Italiaanse wijn kan
het niet zijn, dus moet het Pessac Leognan of Pomerol zijn. De Pessac zegt Rob,
want anders is het een slechte Pomerol. Het ís de letter b, Pomerol, maar die
is verdorie helemaal niet slecht, alleen wat strenger en minder rondeur dan je
zou denken. Dus toch een moeilijke keuze.

Keuze uit
drie rode druiven

We mogen kiezen uit a) Barolo 2009, Fratelli
Alessandria, b) Elzas Pinot Noir ‘Muré’ 2006, Clos Saint-Landelin of c)
Brunello di Montalcino 2001 Riserva, Col d’Orcia.Drie verschillende druiven, nebbiolo,
pinot noir en sangiovese, althans de kloon Brunello. En ook nog drie
verschillende jaren met maar liefst acht jaar verschil. Kat in het bakkie, zou
je denken. Mispoes. Bruine kleur. Interessante en mysterieuze neus, zegt Rob.
Doet hem aan linoleum denken. Henk roemt de mooie smaak, Willem-Jan benoemt
steen, tabak en leer in de neus, een pittige smaak die lang nahangt. De wijn is
van de serie waar hij in staat de meest elegante en verfijnde, ik ruik ook
dennebos. Véél kracht, prachtige balans. Mijn keuze valt op de Brunello, de
archetypische Italiaanse edele wijn, want ik ruik ook geen rozen in de neus
(karakteristiek voor Barolo) en ben geen liefhebber van Barolo. “Maar Peter,
Barolo is zó lekker!”, verzucht Nello. Het is wijn a, Barolo. Hartendief van
Nello.

Mooiste rode
wijn van de proeverij

We mogen
kiezen uit a) Château Talbot 2009, Saint Julien, b) Ornellaia 2009, Toscane of
c) Côte Rotie ‘Terres Sombres’ 2010 van Yves Cuilleron. Leer en fruit in de
neus, zegt Berry, nog veel te jong en bessensap in de smaak. Mijn
aantekeningen: diepe kleur, een rijke neus met kersen, zwoel! Te expressief
voor een Bordeaux. Klassieke sappige smaak met goede zuren en een uitstekende
balans. Rob typeert de wijn zónder de druif te determineren: te lekker voor
Bordeaux, te fris voor Orenallaia. Hij raakt the Bull’s Eye: het is wijn c,
Côte Rotie. Hartendief van Nello.

Lastigste
keuze van de proeverij

We mogen
kiezen uit a) Amarone della Valpolicella Classico 2007 Masi, b) Nuits Saint
Georges 1er Cru Aux Perdrix 2009 Domaine des Perdrix of c) Charme 2007 Douro,
Niepoort. De wijn heeft een hele lichte kleur. Noël roemt de fijne neus en
prijst de elegantie, het is zijn type wijn. Just ruikt wat zoetheid in de neus,
stooffruit en kaneel. Ik vind de neus ingetogen met vooral wat kreupelhout,
daarna volgt een heel verfijnde smaak met elegantie in het kwadraat. Waar denk
je dan aan: natuurlijk, Bourgogne! Maar deze wijn – écht iets voor de
liefhebbers – met wat toffee in de afdronk, blijkt de Portugese topper te zijn
van Niepoort. G-e-w-e-l-d-i-g glas wijn.

Deze methode
van proeven is leerzaam. Je moet immers steeds determineren en benoemen waarom
je welke keuze maakt. Maar het kan nóg beter, denk ik. Als we niet 11 series
zouden proeven, maar 3 of 4 – dan kan na de onthulling de moderator de twee
andere wijnen inschenken en kun je dus écht de drie wijnen van de multiple
choice vergelijken. Enfin, dat is een goed idee voor het volgende seizoen.
Zeker is dat je die multiple choice alleen slim kunt maken met veel wijn-en
proefkennis. De pet gaat af voor Nello, die dat fabuleus goed heeft gedaan!

LIBERTÉ, EGALITÉ, FRATERNITÉ
By in ,

LIBERTÉ, EGALITÉ, FRATERNITÉ

Moulis – Château Poujeaux

Met de titel “liberté, egalité, fraternité” verraadt Just Krijn
vooraf niet veel over het eigenlijke thema van zijn proeverij. Frans ligt voor
de hand maar dan? Just heeft de proeverij samengesteld tijdens zijn laatste
(vlieg)vakantie in Frankrijk. Maar tegenwoordig mag je geen vloeistoffen meer
meenemen in de handbagage. Dus hups alle kleren in de al uitpuilende handbagage
en alle wijn in de koffer… De flessen zijn heel aangekomen en staan nu op de
proeftafel.

 

Liberté

Just gebruikt een “vrije” interpretatie van het thema “Liberté”:
de indrinker is geen wijn maar een cider. Zoals de proevers onmiddellijk
concluderen na alleen maar geroken te hebben. De goudgele, bijna oranje Cidre
“Les Goelleries – Brut” (huiscider van Leclerc) is meteen herkenbaar door zijn
frisse maar forse appelmoesneus. De appelsmaak is verfrissend. Leuk om weer
eens te drinken!

 

Egalité

Just zet twee witte wijnen neer onder het thema “Egalité”
met als interpretatie: het zijn beide koopjes (Tursan “Secret
Eugenie Blanc”

en een Graves “Esprit de Graman”. Beide wijnen bevatten een
flink deel Sauvignon Blanc (30% resp. 40%) en dat is te ruiken. Wit fruit,
kruisbes, een beetje zweterig, duidelijk herkenbaar. Maar in de smaak zijn ze
totaal verschillend. De Tursan (30% Gros Manseng, 40% Baroque) is tamelijk fors
in de zuren en in de bitters. De aanzet van de Graves is zacht-zwoel en de
zuren komen pas later binnen (40% Semillon, 20% Muscatel. De voorkeur van de
proevers is zoals gebruikelijk weer verdeeld in een zuur en een zwoel kamp… In
de volgende serie “rode egalité koopjes” staat 2x Tursan’s rood met hoofdrollen
voor o.a. Cab Franc en Tannat. De proevers hebben wat moeite met de volgens
Just “typische hardheid” van rode Tursan. En de derde “egalité”serie laat zien
dat het ook anders kan. Just zet twee knap gemaakte Baskische wijnen neer.

De
“Mendia Rouge Irouleguy 2011” is halftransparant purper, framboos en lactisch
in de neus maar smakelijk als een warme jammige pinot. Niet complex, maar de lichte
zuren en de laurierdrop in de afdronk maken dat de wijn niet log wordt. Zo zie
je hoe met moderne methodes een jong drinkbare tannat/cabfranc wijn gemaakt kan
worden! De tweede wijn uit de serie is de “Cuvee Pantxo Ameztia Irouleguy 2010”,
een stuk complexer en geen allemansvriend. Flinke stal in de neus. Jan-Willem
proeft potlood en lijm, Gerard signaleert de stevige bitters. Zowel de eerste
als de tweede wijn uit deze “moderne” serie wordt goed gewaardeerd.

Fraternité

De wijnen in dit thema worden meteen als Bordeaux herkend.
Claartje benoemt in de roodbruine, halftransparante wijn de typische geuren en
smaken als eucalyptus, rook, laurier, drop, rood fruit en een zachte rondheid.
Het blijkt een 5e Cru Pauillac: Château Pedesclaux 2006. Een mooie
elegante wijn en hartediefje van Just. De tweede wijn in de serie is een
Pomerol: Clos René 2006. Proeven blijft moeilijk, ik heb deze wijn een paar
dagen geleden nog in het glas gehad maar geen schijn van kans dat ik hem
herken… Ook de Pomerol heeft iets evolutie in de kleur. De neus is kleiner dan
de Pauillac, de aanzet is fraai rond met veel lakritz en een mooie afdronk in
een herfstige stijl. De zuren zijn nog zeer duidelijk aanwezig.  Komt misschien door het flinke aandeel Cab
Franc en Malbec.

In de laatste serie staan Château Poujeaux 2008 en 2006. De
gelijkenis (fraternité…) tussen de wijnen valt op: donkerrood met een bleke
rand, beetje jodium, laurier, kers in de neus. Elegante, iets zure aanzet, rood
fruit, tanninerijk. Maar de 2008 (hartendiefje van Just) wordt beter
gewaardeerd: meer body en meer zuur dan 2006. Het valt overigens wel op dat de
2006 bdx-wijnen allemaal vrij snel rijpen…

 

De uitdrinker krijgt extra credits van de proevers: een
bijzonder fijne Pacherenc du Vic-Bilh “Pacherenc de la Saint Martin Vin
Moelleux” 2011. Goudgeel glanzend met een groen zweem, jonge neus,vendage
tardive achtig type, grapefruit in de smaak, niet overdadig zoet. Heel fijn. De
gebruikte druiven zijn typisch voor Sud-Ouest: Arrufiac, Courbu, Manseng,
Semillon. Je drinkt het niet elke dag 😉

Het was een fijne avond met interessante overeenkomsten
binnen de series, elegante wijnen en een interessante interpretatie van het
adagium van de Franse Revolutie.

 

Verslag en proefnotities Noël Geisen

 

Vijfklapper kondigt einde van de battles aan? Nee, toch!
By in ,

Vijfklapper kondigt einde van de battles aan? Nee, toch!

Een leuk spelletje, dus: be there!Dat is de uitnodiging voor de Battle
die alle leden ontvangen van de secretaris voor de battle tussen Rob en Berry. Of Berry met het goede been uit bed
is gestapt… een mooie riesling achter de kiezen… of gewoon teveel adrenaline
voorafgaand aan de proefwedstrijd, wie zal het zeggen? In ieder geval heeft hij
véél zelfvertrouwen want alle leden krijgen de reactie: “Een leuk spelletje??? Het wordt een groot gevecht!!!”

 

Het idee
achter de battle is eenvoudig. Twee proevers. Iedere proever draagt drie thema’s aan. Zo ontstaan zes series van twee wijnen, die we geblindeerd proeven. De leden stemmen wat de lekkerste wijn is. En wie de meeste stemmen krijgt… die wint. Het
zelfvertrouwen van Berry blijkt gepast. Met een vijfklapper walst hij over Rob
heen. Die het einde van de battles aankondigde, maar dat is een vergissing.
Want we kennen Rob als een sportieve vent.

De thema’s
van deze battle zijn:

Serie 1 Duitse droge witte wijn, géén
riesling

Serie 2 Viognier uit de Nieuwe Wereld

Serie 3 Lekkerste rode wijn onder tien euro

Serie 4 Super Toscaan

Serie 5 Droge
rode wijn uit Sardinië

Serie 6
Argentijnse Malbec

De indrinker
zowel als de uitdrinker zijn van riesling en allebei zeer de moeite waard.

2010 Maximin
Grünhaus C. von Schubert Abtsberg Alte Reben FAss 28 Riesling Trocken

Tsjonge, de
naam van deze wijn is een mondvol. Een mooi mineralen getypeerde neus,
vuursteen. Hoge zuurgraad, een goede balans van rinse tonen en bitters. Als ik
goed na-neus, ruik ik ook jasmijn.

2007 Clemens
Busch Roten Schiefer Marienburg Grosses Gewächs Auslese Riesling

Bloemrijke
neus, honing, citruszuren, heel vet en toch ook veel zuren, prima balans.
Kindermoord eigenlijk nog, want deze wijn is nu een frivole spring in het veld
maar zal zich na de pubertijd ontwikkelen tot een sappige dromigere schoonheid.

En passant
introduceert Rob een eenvoudig puntensysteem dat we onder het mom van vrijheid,
blijheid, wel of niet kunnen gebruiken. Ik heb dat wel gedaan en moet zeggen
dat het prettig werkt, en nogal selecteert. Mijn laagste score was 4 op 10, de
hoogste 9 op 10.  Nou, daar gaat ie: de
mooiste wijnen uit de battle.

Serie 1            Duitse droge witte wijn, géén
riesling

Rob en Berry
kiezen beiden een topproducent, da’s slim. Rob komt uit bij een weissburgunder
van Oekonomierat Rebholz uit de Pflaz, de (duurdere) Grauburgunder van Dr.
Heger krijgt de meeste stemmen.

2010
Grauburgunder, Dr. Heger, Grosses Gewächs, Kaisterstuhl, Baden

Geeltint, in
de neus peer en licht mineraal. Je proeft flink wat wijn in de mond,
concentraat, stevige bitters en een mediumlange afdronk. Lekker glas. Maar dat
mag dan ook wel voor bijna 27 euro. Maar daarvoor krijgt de koper wel een wijn
met een verhaal, want Heger werd uitgeroepen tot Wijnbouwer van het Jaar door
Gault Millau.

Serie 2            Viognier uit de Nieuwe Wereld

Rob kiest een
viognier ‘The Hermit Crab’ van het befaamde d’Arenberg uit McLarenVale, Berry
een wijn van Yalumba uit Eden Valley.

2011 Yalumba,
Viognier, Eden Valley

De wijn
stuift werkelijk uit het glas. Noël ruikt abrikoos en exotisch fruit. Jan
benoemt viooltjes en jasmijn. Ik ruik in de wijn met groengele tint een heel
bloemige neus en vooral méér neus dan in het andere glas. Brandnetel ruik ik
ook. De wijn is breder met een verfijnde aandronk en een botertje, goede zuren,
hangt wat na. In de wijn zit een pietsie klein licht zoetje, dat de wijn extra
aantrekkelijk maakt.

Serie 3            Lekkerste rode wijn onder tien euro

Berry
wint  met een Côtes du Ventoux van Rob’s
Barbera uit Piëmonte, die ik zelf net een graadje lekkerder vond.

2010 Château
Pesquie, Terrasses, Côtes du Ventoux

Acht euro
kost een fles en daar krijg je zes glazen wijn voor die mijnheer Parker met 94
punten waardeert. Frank benoemt leer en hopjes in de wijn, koffie en licht
peper. Ik ruik vooral mineraal in de neus, mis wat fruit. De meerderheid van de
proevers geeft de voorkeur aan dit glas.

2011
Briccotondo, Barbera, Fontannafredda, Piëmonte

Frank noemt
deze wijn niet echt verteerbaar omdat ‘mijn bek scheef trekt van de bitters’.
Laat ik daar nou geen last van hebben! Paarse rand, expressieve neus met
morelkers. Sappige rondeur en aangename smaak. Zeven euro bij de grootgrutter,
die komt nog wel in mijn karretje.

Serie 4            Super Toscaan

In deze serie
scoor ik beide wijn  gelijk en geef
uiteindelijk de voorkeur aan de wijn van Rob, die echter niet de meerderheid
van de stemmen krijgt. Berry zit gebeiteld.

2010 Rosso dei Notri, Tua Rita, IGT, Toscane

De wijn is
gemaakt van sangiovese en merlot. Nello geeft de voorkeur aan deze wijn vanwege
de elegantie. Henk is voor zijn doen best lyrisch over de neus: veel bes, hout,
leer, heel mooi en lichte bitters in de smaak. Just noemt nog lichte chocolade.
Ik ruik drop, laurier, morelkers, een lekker brede neus. De wijn is strak,
pittige smaak, geen allemansvriend vind ik, maar wel heel veel karakter.

2006 Bramasole, Cortona Syrah, Toscana doc, Antinori

Just ruikt
hier zware cacao, mooi getypeerd als je in de andere lichte chocolade ruikt! Henk
ruikt bessen, hout en roemt hier vooral de volle smaak en fraaiere afdronk.
Mijn aantekeningen: kreupelhout, kruidiger dan de vorige wijn, een rubbertje.
Later als de wijn meer lucht heeft gehad, royaler en zwoeler in de mond,
warempel dit is een charmeur met veel rondeur en wellicht net iets korter in de
mond. Heel aantrekkelijk glas syrah uit Italië. Hartendief van Berry.

Serie 5 Droge
rode wijn uit Sardinië

Als er één
wijn is uit Sardinië met faam, dan wel de Turriga. Dat is de inzet (en
investering) van Rob. De wijn kost het dubbele van de keuze van Berry, 6Mura,
waar hij mee kennismaakt na de fles cadeau te hebben gehad van een vriend (in
ere houden die gozer).

2002Turriga,
Isola dei Nuraghi

Nello geeft
de voorkeur aan deze wijn, hij noemt die rijker dan de andere. Willem Jan ruikt
mint, chocolade en leer. Noël noemt de smaak juist iets minder expressief dan
de andere wijn, hij ziet evolutie en een stroperige aanzet. Mijn aantekeningen:
tabak, kreupelhout en een straffe smaak, ik schrijf op: klassieke wijn uit een
klassiek gebied, mag van mij zelfs nog even liggen. Nello noemt de wijn nu op
zijn top. Hartendief van Rob.

2008 6MURA,
Sardegna Carignano del Sulcis

Nello benoemt
zoet fruit en elegantie. Noël ruikt koffie en drop, die terugkomen in de smaak.
De meeste proevers waarderen deze wijn het hoogst. De kleur is wat bruin,
cederhout in de verfijnde neus, ook iets van ijzer en kruiden. Later ruik ik
koffie en toffee. Deze wijn proeft nu aangenaam, maar mag wel op, staat in mijn
aantekeningen.

Serie 6
Argentijnse Malbec

Hier is de
redding van zijn eer, Rob brengt een mooie Altos malbec op tafel, en daar moet
de Alta Vista van Berry het tegen afleggen.

2009 Altos
los Hormigas, Malbec, Reserva Valle de Uco

HansH geeft
aan dat de wijn méér complexiteit heeft en Sebastiaan roemt de betere balans,
hij ruikt framboos in de wijn. Ik zie een bijna zwarte kleur, een paarse rand,
ruik cederhout in een hele rijke neus, wat schrijf ik: RIJKE neus. De wijn moet
nog liggen naar mijn idee, maar alles is in potentie aanwezig om hier een
excellente wijn van te maken. Gekookt fruit, framboos en rondeur. Klasse.

Het idee van
een battle, de spanning op de avond, het leerzame napraten: van mij mag er
volgend seizoen wéér een battle komen. Graag zelfs. Bedankt, Rob en Berry. 

Interessante buurdomeinen
By in ,

Interessante buurdomeinen

Wijngaarden Château Margaux, grenzend aan Château Labegorce

Het voelt
heel gek. Op de scheidslijn tussen twee wijngaarden wéét je: de wijn die is
gemaakt van wijnstokken voor Château Margaux kost twaalf tot vijftien keer zoveel
als de wijn van de wijnstokken van buurdomein Château Labegorce. Betalen we dan
teveel voor zo’n prestigewijn? Puur kijkend naar prijs/kwaliteit is het
antwoord: ja.  Maar bij prestigewijnen
betalen we ook voor historie, het merk of de naam, rijpingspotentieel. De
proeverij van Peter van den Besselaar heeft ‘interessante buurdomeinen’ als
thema . Een van de domeinen die we proeven werd in 2012 verkocht: Le Thil Comte Clary in
Pessac Leognan. Aangrenzend Château Les Carmes Haut Brion kocht 5,6 hectares;
die koop verdubbelt in één klap hun wijngaard. Volgende jaren zal de wijn onder
nieuwe naam en tegen een drie keer hogere prijs verkocht worden. Goed beschouwd
is het wel de moeite waard om te zoeken naar interessante buurdomeinen. Vanwege
onverwacht mooie kwaliteit. Omdat de wijnen een mooie prijs/kwaliteit
verhouding hebben. We proeven blind een Crozes Hermitage die één derde kost van
de Hermitage ernaast, de puntenwaardering voor deze wijnen verschilt maar een
fractie. En toch wil ik graag wat Hermitage in de kelder leggen, omdat die
tien, vijftien, twintig jaar zonder moeite kan rijpen. De absolute topwijnen
betalen dat geduld terug.

 

De indrinker
krijgt de laagste waardering, Crozes
Hermitage 2007 Les Meysonnieres van M. Chapoutier (12,5punten).  Best opmerkelijk, want twee maanden terug
prijzen we de wijn nog net niet de hemel in. We proeven niet consistent, zegt
Rob. Deze avond herkennen we de Rhône en syrah niet, maar denken door de
liefelijkheid en hoge zuurgraad aan Cru de Beaujolais. Het kan verkeren. Alle
andere wijnen krijgen ten minste van één proever de hoogste puntenwaardering.
Op één wijn na: het buurdomein van Mouton Rothschild, Château La Fleur Milon
2005 uit Pauillac (13,1 punten). Enkele proevers denken aan een foute fles. In
de eerste serie proeven we belegen wijnen – géén proever komt maar in de buurt
bij het raden van de leeftijd: een dertien en een achttien jaar oude wijn. We
proeven de buur van Château Margaux. En geven punten volgens het COS-systeem: 3
punten voor kleur, 4 punten voor geur en 10 punten voor smaak en 3 punten voor
algehele indruk/harmonie. De gemiddelde waardering van alle proevers staat
vermeld; achter de punten staat vermeld wie deze wijn zijn of haar hoogste score gaf.

Château Labegorce 1995, Margaux – 14.0 punten (Noël)

Tuilé kleur, een neus van cederhout, mineralen, kreupelhout, laurier,
pruimen en eucalyptus. Volstrekt harmonieus, heeft zelfs nog wat fruit, sap en
rondeur. HansH noemt de geur aantrekkelijker dan de 2000.

Château Labegorce 2000, Margaux – 14.0 punten (Martin)

Vergeleken met 1995 is de smaak van deze aantrekkelijker, zegt HansH.
Kees noemt de neus zwoel, met cassis, paddenstoelen en laurier. De kleur heeft
duidelijk ontwikkeling, in de neus herken ik mineralen. Liefelijke en sappige
smaak, nogal vluchtig. Betrekkelijk hoge zuurgraad en elegantie. Een enkele
proever zegt dat deze wijn nog moet liggen…

Château Franc Bigaroux 2005,
Saint Emilion – 14,7 punten (Willem Jan)

Buurdomein van Canon la Gaffeliere. De wijn heeft nog tannines maar is
ook al mooi gerijpt en daardoor goed drinkbaar. In de neus tonen van leer en
bramen, zegt Sebastiaan. Rob ruikt rozebottel, roemt kracht, balans en
romigheid. Paul ruikt kers en cederhout. Wijn mt een mooie kruidentoon en
sappigheid.

Château Cheval Brun 2006, Saint Emilion – 14,4 punten (Paul)

Buurdomein van l’Angelus. Kruidige expressieve neus, heel aangenaam met
cederhout. Paul ruikt turf, aarde en mos, hij roemt de Pomerol-achtige
zachtheid en elegante neus. De smaak combineert een zekere strengheid met
rondeur en souplesse.

Château Patris 2010, Saint Emilion – 15,5 punten (Willem Jan, HansL,
Gerard, Just)

Duurdomein van l’Angelus. Rob noemt de neus van de Patris interessanter
dan Cheval Brun. Willem Jan ruikt vleeslucht, een pot met soep, zure zult,
geuren die hij erg kan waarderen. Jong zwart fruit, kers, framboos en laurier.
Sigarenkistje. De rondeur maakt de wijn nu erg genietbaar ondanks de aanwezige
tannines, ook wat chocolade in de smaak.

Château Belle-vue 2005, Haut Medoc – 16,1 punten (Sebastiaan, Frank, Rob,
Gerard, Peter)

Buurdomein van Giscours. Hartendief van Peter. Het domein in Macau grenst
aan Margaux en heeft daar ook wel wat van weg. Heel donkere kleur. Willem Jan
ruikt cassis, koffie en laurier. Ik ruik karrenladingen met bessen, een edele
en voorname neus. Tikje zoet in de aandronk, heel fluwelige smaak, prachtige
wow-wijn! En uiterst koopwaardig in mooie jaren zoals 2005. Mooiste wijn van de
avond.

Château Le Thil Comte Clary,
Pessac Leognan – 15,6 punten (Jan, Paul, Just, HansH, Kees)

Buurdomein van Les Carmes Haut Brion. Ik ruik stal en mineralen en proef
een sappige smaak met mooie zuren en een verduveld mooie rondeur. Als ik de
andere proevers hoor, doe ik vooral de neus tekort. Willem Jan ruikt steen,
hooi, stal, kersen en bramen. Just ruikt bramen, zwarte bessen, cacao, aarde en
truffel. Trouvaille.

Domaine du Colombier 2009, Crozes Hermitages – 15,6 punten (Claartje,
Noël, Martin, Just)

Moeilijk te proeven, syrah na Bordeaux, zeggen enkele proevers. Maar ik
vind het heerlijk! In de laatste serie staan een Crozes Hermitage naast de
Hermitage. Proeven we terug waarom de tweede drie keer zo duur is? Rob is
kritisch: vlezige wijn met zwart fruit maar ook gebrek aan zuren. Gerard ruikt
zwart fruit, cederhout, noemt de smaak aangenaam met frisse zuren. Jan benoemt
de neus in één woord: een dierentuin. Mondvullende smaak met veel fruit en
mooie zuren. Mijn aantekeningen: kruidige neus, Mon Cherie kersen en chocolade,
expressieve neus. De smaak heeft rondeur en souplesse, eindoordeel: prachtige
wijn.

Domaine du Colombier 2009,
Hermitage – 15,8 punten (Kees, Just, Peter)

Hartendief van Peter. Kees benoemt de wijn als mollig “en daar hou ik van”.  Dat de wijn rijpingspotentieel heeft, komt
tot uiting in de proefnotities van Gerard: complexe wijn met wat teer in de
neus, harde bitters en trekkende tannines. Jan noemt de tannines juist goed
versmolten en benoemt uit het bouquet: koffie, chocolade, ijzeroxide,
pruimedanten, morelkersen. Mijn aantekeningen: enorme complexiteit met
werkelijk karrenvrachten rood fruit. De smaak? Rijk, rijk, rijk, flinke
intensiteit maar nu nog gesloten. Geweldig potentieel, wijn benadert voor mij
perfectie. Tja, aan de puntenwaardering is af te lezen dat het gros van de
kopers zal gaan voor de Crozes Hermitage. Ik droom ervan om met zo’n Hermitage
een toost uit te brengen als ik mijn pensioen haal of de staatsloterij win.

Rhône doorgeproefd
By in ,

Rhône doorgeproefd

Antoine Jaboulet begon als 27-jarige in 1834 op de
hellingen van de Hermitage in de Rhône als wijnbouwer. Zonen Paul en Henri
zetten zijn werk voort. Het was Paulus die vervolgens zijn naam gaf aan het
bedrijf. Sindsdien zijn verschillende generaties elkaar opgevolgd. In 2006
heeft de Frey familie het handelshuis verworven. Zij zijn wijnmakers in
Champagne en eigenaars van Château La Lagune in Bordeaux. Aan het hoofd van het
handelshuis staat Frederic Jaboulet.

Misschien is het huis nog wel het meest
fameus door één fabelachtige – en onbetaalbare – wijn: l’Hermitage La Chapelle.
Robert Parker noemde de 1961 “behorend bij de drie beste wijnen die ik ooit
dronk”. Flessen met een opmerkelijk lage opbrengst van 8 hl per hectare. Er
liggen nog altijd enkele flessen en magnums van dit jaar in de schatkelder van
het huis. In 1962 kosten deze flessen 10 Franse Francs. Wie toen een kistje
heeft weggelegd én nog flessen heeft… kan die nu verkopen voor Euro 10.000 per
fles.

Als ik door mijn oogwimpers naar mijn aantekeningen kijk,
ziek ik *-sterretjes staan bij alle vier Crozes Hermitage wijnen die we
vanavond blind drinken. En omdat die ook voor de liefhebber betaalbaar zijn, is
het een boeiende proefervaring. Gerard van Avendonk schenkt 13 wijnen van het
huis Jaboulet Ainé, zowel uit Noord Rhône (Condrieu, Cornas, Hermitage, Saint
Joseph) als Zuid Rhône (Gigondas, Châteauneuf de Pape). Ik kan niet zeggen dat
de wijnen herkenbaar één stijl hebben, maar wel dat ik flessen van dit huis in
een restaurant blindelings zou kiezen, want ze zijn uiterst betrouwbaar.

Noord Rhone

Crozes Hermitage 2009
Les Jalets (blanc)

Hartendief van Gerard. Gemaakt van 100% marsanne. Ik vind
dat een moeilijke druif om te determineren, met weinig uitgesproken
karakteristieken. Ik ruik wat mineralen en licht anijs. Rob benoemt een vleugje
vanille, Jan ruikt véél: leisteen, graniet, krijt, vuursteen en viooltjes. Ik
vind de wijn lekker: hap sap, je verlangt naar een volgende slok, een tikje
frivoler dan de stevige Saint Peray die ernaast staat. Ik proef amandel in de
afdronk.

Crozes Hermitage 2009
Les Jalets (rouge)

Wijn van 100% syrah. Paarszweem. Oogt veel jonger dan de
jaargenoot die ernaast staat gemaakt van grenache. Fruitige neus met blauwe
bes, kruidentoets van tijm. Goed concentraat, wijn met nog potentie, de wijn
heeft veel rondeur en een fluweeltoets.

Crozes Hermitage 2007
Domaine de Thalabert

Gemaakt van syrah en duidelijk weer een stap hoger dan de
vorige wijn. Claartje benoemt een mooie proefnotitie: kruiden, zwoelheid, pruim
en kers in de neus, speculaaskruiden en zoete tannines in de smaak. Mijn
aantekeningen: dakpannenbruine rand, kruidige en zwoele neus, met later wat
caramel, zich uitwaaierend als een pauwestaart. Stevige aanzet, véél karakter
maar ook prettige zuren en charme, medium concentraat, drinkt heel fijn.

Crozes Hermitage
2007, Domaine de Roure

Gemaakt van syrah, handgeplukt op steile
graniethellingen. De mooiste wijn van de avond. Fantastisch rijke neus met
cederhout, sigarenkistje, vanille, nieuw hout, pruimen en mest. Gemaakt van
oude wijnstokken van 100 jaar oud en dat proef je. Héél uitgebalanceerde wijn
met veel elegantie en een fluwelen aandronk. Wow! HansL: lekkerder bij iedere
slok. Noël: laurier, drop, pruim in de smaak die zich heel slank presenteert.

Condrieu 2009 Les Cassines (blanc)

Gemaakt van viognier. Rijpe tonen, petrol zweem, boenwas,
hooi en droogbloemen, zegt HansL. Mineraal, aromatisch en zacht rond, aldus
Nello. Licht gouden kleur, vanille en stallucht, wat peer en mineraal. Ik ben
onder de indruk van de neus. De smaak van de wijn kenmerkt zich door hoge
bitters en tegelijkertijd rondeur. Knap glas.

Saint Joseph 2009, Le Grand Pompé

Gemaakt van syrah. Rijke neus, ik vind die echt mooi.,
Twan ruikt caramel, ik ruik chocolade, mocca en peper. Kun je fluweel ruiken?
Ik denk van niet, maar toch kreeg ik die associatie. De smaak is minder rijk
van de neus, behaagt echter toch… elegantie, rondeur en souplesse.

Saint Peray 2011 Les
Sauvàgeres (blanc)

Dimph ruikt marsepein (warempel) en denkt meteen aan
marsanne (mooi ezelsbruggetje). Dat klopt. Gemaakt van marsanne en rousanne,
deels van oude stokken. Ik hoor appeltjes noemen in de neus, witte bes en
kruisbes. Zelf ruik ik alleen een neutrale neus, de smaak is sappig met bitters,
opvallend veel kracht en voor mij veel meer een eetwijn dan een glas om zo te
genieten. Zuivere wijn.

Zuid Rhone

  

Chateauneuf du Pape 2007 Les Cèdres

Bloedmooie wijn van Grenache, Syrah, Mourvedre en
Cinsault. Witte peper en jam, zegt Toos. Mooie balans en zwoele aanzet, zegt
Noël. Gerijpt en kirsch, zegt HansL. Zwoel, zegt HansH. En Jan brengt het
natuurlijk het mooist onder woorden: rood fruit, peper, peper, peper,
chilipeper! Ik ruik rood fruit, oneindige tijmvelden: heerlijke rijke neus. Dat
zet zich door in de smaak: rijk en volstrekt harmonieus.

Muscat de Beaumes de Venise 2010  Le Chant des Griolles

Gerard benoemt terecht lychees als dominante geur. Wat
mij betreft ook enorm geurende oude boerderijrozen. Volstrekt harmonieuze
smaak: finesse, rondeur en elegantie. 

“Het is moeilijk, geloof ik.” Blindproeven van 13 druiven. “Is het moeilijk?”
By in ,

“Het is moeilijk, geloof ik.” Blindproeven van 13 druiven. “Is het moeilijk?”

Achaval Ferrer wijndomein in Mendoza Argentinië

 

Met een
brede grimlach op het gezicht, zegt Noël Geisen: “Het is moeilijk, geloof ik…
Is het moeilijk?” Hij hoefde niet héél erg aan te dringen om feedback. “Als je
zó de wedstrijdproeverij opzet, dan maak je echt geen vrienden”, zei Paul met
een mooi misprijzende gezichtsuitdrukking. Hij had niet helemaal ongelijk, want
ik hoorde Rob zeggen: “Dit geeft een beetje het Grand Prix Saint Hubert
gevoel.” We proeven 13 druiven. Daarbij zitten er verschillende die ik zelden
proef, zoals de grenache gris, auxerrois en grenache noir. Eerlijk is eerlijk,
als ik het nu terugzie op papier (chenin blanc, riesling, sauvignon blanc,
pinot noir, syrah, malbec, cabernet sauvignon, etc.), dan moest het te doen
zijn.  Maar ja… de realiteit is
weerbarstig. En er zitten druiven bij die we goed kennen, maar waar Noël een
wat atypische wijn van schenkt, zoals een geconcentreerde chardonnay met
restzoet.

Hieronder
enkele van de wijnen die bij mij de meeste indruk maakten.

Château de
Cheman, Crémant de Loire Brut

Gemaakt van chenin
blanc (85%), cabernet franc (10%), pineau d’aunis (5%) door een Nederlandse
wijnbouwer. Bleekgeel. Neus heeft wat gist. De smaak is rassé, erg strak en
mooi, ook aangename bitters. Ik geef toe: ik dacht aan champagne.

Mas Amiel, Altaïr
2009

Gemaakt van grenache
gris (80%), grenache blanc (10%), maccabeu (10%)  in de Côtes de Rousillon. Schitterende kleur
en een bloemig, expressief bouquet. Zuivere smaak, hoog in zijn bitters en niet
zo complex. Ik hoor ook over de neus: mineraal, groene appel, peer, floraal,
citrus en kruiden. Wel erg hoog in zijn alcohol: 14,5.

Viré Clessé
“Terroirs du Quintaine” 2010, Michel

Gemaakt van chardonnay
(100%). Noël kreeg de witte wijn geadviseerd door een sommelier bij een passend
gerecht en was verkocht. Snap ik goed. Goudgele kleur, ik ruik wat kattepis en
kruisbes (ja, dus verkeerd ingeschat als sauvignon blanc). Ook vanille en
kruidige tonen. Erg geconcentreerde wijn, honing in de smaak, uitermate
uitgebalanceerd. Ja, dit kun je dus maken van chardonnay. Volstrekt atypisch.

Kiezels in Chateauneuf du Pape

Clos de
l’Oratoire des Papes 2001, Châteauneuf du Pape

Gemaakt van grenache
noir (80%), syrah (10%), cinsault (5%), mourvèdre (5%). Tuilé kleur. Geweldig
mooie neus met allerlei impressies: zwarte bessen, caramel, vijgen en mocca.
Leer en cederhout. Stevig kruidige smaak met een zekere rondeur.

 

 

Achaval Ferrer, Finca Altamira 2001, Mendoza River Valley Argentinië

Gemaakt van malbec
(100%). Henk ruikt bramen, zwarte bessen, specerijen in de fraaie neus.
Claartje ruikt wat metaligs en inkt. Jan benoemt de geur als oxy met chocolade
en koffie. Ik ruik vooral ketjap en ook nog wat fruit, langer in het glas komen
duidelijk rozen naar voren. Veel mineralen en een klein rubbertoontje.
Uitermate goede balans, eetwijn.

Domaine
Mondivin 2001, Villányi Sterntal, Hongarije

Sebastiaan
ruikt peren, pruimen en tabak, Paul noemt vanille, leer en proeft zuren van
kersen. Mijn aantekeningen: klassieke neus met laurier en een zweem van
eucalyptus. De kleur is ontwikkeld. In de neus komt ook grafiet naar voren,
pruim en tutti frutti. Kersen in de smaak. De wijn lijkt ontwikkeld maar heeft
nog veel potentieel. Een ranke wijn.

La Reserve
de Leoville-Barton 2000, Saint Julien

Gemaakt van
cabernet sauvignon (70%), merlot (15%), cabernet franc (7%), petit verdot (3%).
Sebastian ruikt mint en zwarte bessen en determineert de cabernet sauvignon
meteen goed. Ik dacht aan merlot, door een zachte neus met zoethout en drop en
de zachte aandronk, rondeur en souplesse.

Le Carillon de l’Angélus 2000, Saint Emilion

Gemaakt van merlot (80%), cabernet franc (10%),
cabernet sauvignon (10%). Klassieke neus, klein rubbertje in de neus,
Sebastiaan benoemt bramen, bessen, leer en truffel. Aardbei en sigarenkistjes.
De wijn heeft heel veel concentraat, een piepklein zoetje en drinkt uiterst
prettig en sappig.

Mijn wijnen - van Paul
By in ,

Mijn wijnen - van Paul

Troplong Mondot

We
kennen het gezegde: toon me uw boekenkast en ik zeg u wie u bent. Eigenlijk kun
je dat met een wijnkelder ook zeggen. Paul Heemskerk schenkt ons ‘MIJN’ wijnen.
Als ik goed luister, heeft Paul zijn wijnmomenten, bijvoorbeeld de thuiskomwijn,
de lekker-ontspannen wijn en feestwijnen. We proeven een serie Spaans en een
serie Loire, gevolgd door Italiaans, Bordeaux en Rhone om weer af te sluiten
met Loire. Er zitten allerlei karakteristieken in de wijn: van elegant-ingetogen
tot expressief-vurig.

 

Montespina
2011 Rueda

Gemaakt
van sauvignon blanc. Ik vind dit de mooiste wijn uit de Spaanse witte serie,
ook al is het de eenvoudigste (we proeven ook godello en albarino). Kees ruikt
citrus, kruisbes en banaan. De neus is expressief met kruisbes, de smaak rond
en lekker. Viefe en opwekkende wijn.

Sancerre 2011,
Domaine Reverdy Ducroux, Clos du Roy

Da’s
een beste wijngaard, dat ommuurde gedeelte van de koning. De neus van deze wijn
(ook van sauvignon) gedraagt zich als een pauwestaart, steeds ontdek je weer
iets nieuws: mineralen, kruidigheid, vrij expressief en harmonieus. Just ruikt
wat hars, HansL ruikt een botertje, brood, meloen en anijs. De wijn is sappig
met een piepklein zoetje en goede zuren. Fraaie Sancerre.

Pouilly
Fumé 2009, De Ladoucette

Hartendief
van Paul. Gemaakt van sauvignon. Zelf dacht ik even aan riesling, omdat het zo’n
fijne strakke wijn is. Just ruikt bloemen, boter en honing, HansL wat vuursteen,
peper en natte wol. De neus geeft me weinig, vind ik: zeelucht, mineraal, zoutig.
Wat vooral in de strakke smaak opvalt is de finesse van de wijn, heel erg mooi.

Dan
staan er een Rhonewijn en een Piëmontese wijn naast elkaar. Ze krijgen beiden
goed commentaar.

Barbera
d’Alba 2009, Sovrana Batasiolo

Kees
ruikt wat mint, Berry kersen, leer, lijm. Ik vind de neus expressief met drop,
kersen, romig. De leifelijke smaak heeft sap en rondeur, lekkere wijn die goed
na blijft hangen.

Crozes
Hermitage 2007, M. Chapoutier

Berry
herkent Rhone (de wijn is gemaakt van syrah) en benoemt tijm, kruiden, drop en
salmiak. Mijn aantekeningen: kruidigheid, mineralen en vuursteen. De wijn is
nóg liefelijker en eleganter dan de vorige. Knappe prestatie.

Nebbiolo
d’Alba 2004, Tenimenti, Fontanafredda

Rob
ruikt potloodslijpsel en rozebottel, Twan inkt, leer, tabak, cacao. Ik ruik
kruidigheid, wat rood zomerfruit en later mineralen. Wow, dit is elegantie,
mooi gerijpt. Strakke smaak, wellicht tikje kortaf. Mooie Piëmontese wijn.

Barolo
2004 Batasiolo

Hartendief
van Paul. Twan ruikt kers, framboos, cassis, waar Rob juist wat fruit mist en
Noël de frisse neus roemt. Ik ruik cederhout en herfstbos, de wijn heeft goede
zuren, is harmonieus en hangt goed na.

Château
Troplong Mondot 2004, Saint Emilion

Twan
noemt de wijn bijna zwart en ruikt rood fruit en caramel, Noël ruikt wat natte
wol en vindt de wijn nog te jong. Rob ruikt cocos en leer, maar vindt dat de
wijn wat spanning en vulling mist. Voor mij is dit dé wijn van de avond: Rijke
neus met een hoofdletter, wulps en zwoel ook. Sappige en volle rondeur,
duidelijk gemaakt met nieuw hout, een edele wijn met een hoge slikfactor.

Tot
slot proeven we nog twee Vouvray wijnen van het huis Monmousseau bij geitenkaas.

Vouvray
2011, Château Gaudrelle, Monmousseau

De
wijn is droog gevinifieerd (in vouvray is sec, demi-sec en moeulleux). Gemaakt
van chenin blanc. Kees proeft een piepklein zoetje en ruikt wat honing. De wijn
is wat mij betreft te typeren met drie woorden: loupezuivere neus, minerale en
elegante smaak.

Vouvray
2011 Turonien, Alexander Monmousseau

Het
verschil met de vorige wijn is ‘op nuance’ te proeven. Want ook deze wijn is
loupezuiver. Paul vertelt dat de wijn nog best wat jaren in de kelder mag en
zich dan nog méér geeft. Ook hier weer die zuivere neus, maar nu ook met
bloemetjes. Lenige en vooral delicate wijn, erg mooi.

De
kelder van Paul heeft voor veel stemmingen en momenten een juiste wijn.