Als er ergens gedoe over is in de wijnwereld, dan altijd wel over de scores van wijnen door wijnjournalisten. Jancis Robinson ligt in de clinch met Robert Parker. De twintig punten score aanhangers bekritiseren de honderd punten aanhangers. Er zijn liefhebbers van knoeperharde blockbusters en aanhangers van elegante wijnen met finesse. Noël Geisen verzamelde ruim een jaar voor deze proeverij en bracht alleen maar wijnen op tafel die 95 punten of meer scoorden. Het was een uiterst memorabele avond: vloeibaar dinsdagavondgeluk. De proefnotities zijn van de man met een tong die méér proeft dan anderen en dat ook nog onder woorden brengt: David Koenen. Bedankt! RP staat voor Robert Parker. WS staat voor Wine Spectator.
Veuve Clicquot Ponsardin La Grande Dame 1995
Top-cuvee van dit huis, ingebracht door Wouter (dank!). Een feestelijk begin met deze fraaie champagne. Amandel en boterletter, prettig stoffig, een zeer typische en kenmerkende champagneneus. Hij heeft ook iets verf-achtigs. Dan een friszure aanzet, droog, appeltjes, een best wel stevige mousse, deze dame beschikt duidelijk over de nodige ontwikkeling. Leuk om dit eens te mogen proeven. 17/20 (RP 92, WS 91)
Chateau Montus 1995 Cuvee XL, Madiran
Diep, zwart en een tikje somber rood. Als je aan deze wijn begint te snuffelen weet je echt niet wat je meemaakt. Veel stal en mest, maar dan wel op een bedje van bloemen en aarde en hele rijpe bramen. Daaronder vind je dan nog warme leisteen en kiezels. Laag na laag openbaren zich aan je, als je er maar lang genoeg boven blijft hangen. Barstensvol inhoud! Zuren, dikke tannines, een fantastische lengte, mogelijk nog meer diepte, wow. 19/20 (RP 94, WS 91)
Banfi Brunello di Montalcino 1999, Riserva Poggio all’Oro
Toscaanse topwijn uit een topjaar. De kleur belooft veel: ondoorzichtig zwartrood. Neus: balsamico, kers, jodium en zoethout en bosvruchten. Dan een slok: een volle. lichtzoete aanzet, die mijn gedachten laten gaan in de richting van een slanke Priorat (mis poes). Vol en rijk, maar dan wel met een goede focus. Een warme wijn, heeft veel zonne-uren gehad. Goed verpakt, strak en toch voloptueus. En ineens duiken er in de afdronk nog heel mooi wat zuren op die deze wijn tot de laatste seconde van de afdronk begeleiden. 18/20 (WS 96)
Domaine de Caillou 2000 Chateauneuf-du-Pape, Cuvee ‘Les Quartz’
93% Grenache aangevuld met Syrah. Doorzichtiger en lichter rood dan de voorgaande wijnen. Dit glas heeft een rood fruitgedomineerde, zoete tabakachtige neus, met ook wat munt. Lieflijk en zacht en zalvend. Ik krijg bij deze wijn een Roosvicee impressie en dat bedoel ik dan niet negatief. Dikke rijpe frambozen, de structuur is voelbaar op de tong. Puur. Aan de andere kant is dit niet heel erg complex, daardoor ben ik hier net wat minder onder de indruk dan in de vorige series. 17/20 (RP 94, WS 95)
Guigal Côte Rôtie 1997 Côte Blonde, Cuvee ‘La Mouline’
89% syrah, 11% viognier. Het ging maar door! Prachtige, expressieve neus met heerlijke impressies van cederhout, tabak en gekonfijt zwart fruit, thee, aarde. Waanzinnig zacht en vol en verleidelijk. Deze wijn gáát maar door. Inkt. Fijne zuren als rode draad. Toffee, Haagse hopjes. Ik was meteen verliefd. 19/20 (RP 96, WS 97) Hartendiefje van Noël
Vega Sicilia Unico 1998, Ribera del Duero
Dé absolute topwijn uit Spanje. Lang gelagerd en eigenlijk maar net op de markt. 90% tinto fino en 10% cabernet sauvignon. Deze wijn was een absolute knock-out. Zoete tabak, pruim, prachtig rijp en gul, ietsje hoekiger dan het vorige glas. Thee, bramen, kersen en sigarenkistjes. Dit beschikt over een superdik fruitframe, maar wat een gelaagdheid! Zoete tannines, overtuigend en lang. Dit is echt heel mooi, het raakt je midden in het hart. En het heeft nog zó veel toekomst. 19+/20 (RP 98, WS 98)
Chateau d’Yquem 1948, Sauternes 1er Grand Cru Classé
Wijnfanaten praten graag over wijn. En zo kon het dat in zo’n gesprek Harrie van Elderen zei: ‘Ik heb nog enkele flessen uit de kelder van mijn pa, maar ik weet niet of die nog te drinken zijn, ze zijn zo oud.’ En ineens stond er een doosje met oude Saint Emilion en… d’Yquem op mijn bureau. “Met de groeten van Harrie” stond op een geel plakmemo. Ik belde Harrie en vertelde dat mijn hart sneller was gaan kloppen. ‘Deze wijn kun je niet weggeven, ken je de waarde eigenlijk wel? Je moet deze wijn laten veilen en de opbrengst aan jouw kinderen geven.’ Harrie reageerde nuchter en vond al snel dat de fles voor een groep echte liefhebbers geopend zou moeten worden. Daarom was de introductie over Harrie gisteren erg op zijn plaats: “als je een meisje was, zou iedereen je hier zoenen”. Van dat zoenen is het niet gekomen, maar wel een dik applaus voor één wijn. Applaus voor mijn pa, zei Harrie. Openen van deze fles en ervan genieten is helemaal in zijn lijn. Een mooie nagedachtenis, dus.
Proefnotities David Koenen: Licht cola bruin van kleur. Héél voorzichtig ingeschonken, even gekeken naar de dikke tranen die aan het glas hangen en daarna meteen opsnuiven wat er zoal vrijkomt na 61 jaar: appelstroop, grapefruit, kaneel en zelfs balsamico. De nog aanwezige goede, frisse zuren vallen direct op. Is gelukkig absoluut nog niet dood en begraven maar juist heel prettig genietbaar. Wat een voorrecht om dit te mogen proeven. Dat vergeet je niet snel meer. 18/20
Bij deze wijn ook mijn eigen (afwijkende) notities: een kleur in de fles van een vaak geboende donkere eiken tafel. Deze curieuze fles van wijnhandel Brouwers Arnold in Tilburg (sinds 1905) is visueel totaal niet meer herkenbaar als witte dessertwijn. Perzik in de prachtige open neus. Abrikoos. Geconfijt fruit. Krentjes. Voornaam. De neus vertoont geen spoor van vermoeidheid. Luikse stroop. Combinatie in de smaak van zoet en fris, elegant en subtiel. Unieke ervaring omdat deze wijn nog volstrekt vitaal is. Ik liet het glas staan… en ja hoor, ook ná de ports nog geen enkel verlies van kracht. D’Yquem is een wonder.
Niepoorts 1997 Vintage Port
Zwart en rood vechten om een plekje in het glas. Wat direct opvalt in de neus: lijm! Héérlijk. Ook verf en spiritus. Rijp, rijp, rijp zwart fruit. Eén slok proef je minuten later nog. Het betreft hier zowaar een slank glas port, wat voor mij een zeer welkome afwisseling is op alle port die ik tot nu toe proefde. Blinkt uit door zijn werkelijk perfecte balans. Geen hinderlijk aanwezige alcohol, alleen maar compact, gebald zwart fruit. 19,5/20 (WS 98)
1997 Quinta do Noval Nacional Vintage Port
Legendarische port, staat op de wishlist van talloze liefhebbers. Ingebracht door Noëls broer Guus (dank!). Het tweede glas port waarmee deze memorabele avond werd besloten. Kleur: zwart. Zie ik daar nog een tintje rood doorschemeren? Doop er een veer in en je kunt ermee schrijven, zo dik en geconcentreerd hangt dit sap in het glas. De neus is hier werkelijk volledig anders dan die van de Niepoort. Ik ruik vleesbouillon en een kruidenbuiltje en perenschnaps. Teer en chocolade. Vlezige, alcoholrijke port. Ontzettend krachtig en rijk, maar nu nog zeker niet in balans. Een béést van een port. Pure perfectie, volgens Parker. Daar denk je dan natuurlijk wel even over na. Wellicht over een paar jaar, maar nu is ‘ie naar mijn bescheiden mening nog steeds niet daar, maar onderweg: 18,5+/20 (RP 100, WS 97)
Een avond met volop gebottelde zonneschijn van de meest bevoorrechte wijngaarden ter wereld.
Lees de volledige proefnotities op het wijnprikbord:
http://www.wijn.prikpagina.nl/read.php?f=310&i=101878&t=101878