Tag: Loire

Drinking windows: wat is het ideale drinkmoment?
By in ,

Drinking windows: wat is het ideale drinkmoment?

Peter van den Besselaar vertelt ons dat iedere
wijn zijn ‘drinking window’ heeft, ook wijn heeft een leven. De meeste
bewaarwijnen hebben even keldertijd nodig om beter te worden. Na verloop van
nog meer tijd gaat de kwaliteit ook weer achteruit. De periode daar tussenin is
‘het ideale drinkmoment’.

We starten deze proeverij met champagne Fallet-Gourron, blanc de blancs,
grand cru, extra brut. Met 7 jaar “sur lattes” is dit – voor mij – een héérlijke, zalvige champagne met een ongelooflijk fijne mousse.
Noël roemt de friszure aanzet, volle rijpe smaak, boenwas, peer en geen brioche.
Berry noemt: floraal, boter, mint, fijne frisse zuren en ‘lang’. Dit is
voorwaar een veelbelovende start.

We vervolgen de blindproeverij met twee – volgens Peter –
‘pastoorswijnen’. Bescheiden wijnen uit onbescheiden magnumflessen. De eerste
is château Gros Moulin, 2003, Côtes de
Bourg. Roodbruin, forse zuren, beetje rood fruit en een boerse stallucht. De tweede is château La Croix Bellevue, 1989, Lalande de Pomerol. Ook roodbruin, met oranje randje. Eleganter, een zoetje, runderfond,
cacao, tabak en mest. Door de leeftijd belegener en daardoor voor de een mooier
en voor de ander al ‘erover’. We ervaren meteen dat het ‘drinking window’ ook
persoonsgebonden is.

Het leven van Bordeaux wijn betaat uit een  fase van houtrijping, botteling, fase op dronk, optimale drinkfase, gevolgd door afnemende kwaliteit en tot slot uitgeput. De tweede serie bestaat uit twee keer Lalande
de Pomerol. Beide zijn donker roodpaars van kleur. Angelique omschrijft château Ame de Musset, 2010 treffend
als kersen, kruiden, aards, mos, zuren en tannine. Een heerlijke wijn! La Fleur de Boüard, 2009, is boerser
met leer, kelder, bessen, zuren en hardere tannines.

We vervolgen met twee keer Saint Julien van
hetzelfde huis uit een geheel ander jaar. Kees zegt over château Gloria, 2012: korte neus, drop, droge tannines en stroeve
afdronk. Hans L. vindt ‘m te jong en druistig. Over château Gloria, 2001 zegt hij: mooi, zuren spelen over hele vlak
door, aardse tonen, stroef van tannines, prachtig! Voor Peter is dit één van
zijn hartediefjes.

We gaan door met gerijpte grand cru classé
1855. De château Pédesclaux, 2004, Pauillac heeft een magistrale
afdronk! Daaraan voorafgaand, volgens Just, tabak, leer en
koffie. Kees voegt daar dan yoghurt en chocolade aan toe. En terwijl Claartje
spanning mist, zegt Berry: op top, mooi fruit en mooi zacht. Hans L. vindt ‘m
misschien zelfs te rond.

De tweede is château Talbot, 1989, St. Julien. Voor Peter is ook dit een
hartedief. Duidelijk wordt dat het drinking
window voor Peter later is dan gemiddeld. Hij houdt van de tertiaire
sensaties die anderen omschrijven als bouillon, champignons, schimmel,
bosgrond. Ook Willem Jan ruikt alle elementen van een Alpenweide en nog veel
meer.

De afsluiters komen uit de Loire. Château Soucherie, 2011, Coteaux du Layon Premier Cru Chaume is goudkleurig. Paul noemt bloesem, honing, meloen en ananas. Net als ik vindt Hans L.
deze jong, vief en mooi. De tweede is veertien jaar ouder, een nu twintig jaar
oude chenin blanc. Het
is de okerkleurige château Pierre Bise,
1997, Coteaux du Layon Beaulieu. Claartje herkent meer
body, rijping, stroopsoldaatjes, honing en bloemen.

We genieten nog even na van de resterende
bodempjes en de door Paul geselecteerde kazen. En passant zegt Noël dat deze
mooie proeverij hem aan het denken zet over de volgende week door hem in te
zetten wijnen….

Verslag en proefnotities Eric Hoepelman 

Loirewijnen: koopwaardig en lekker
By in ,

Loirewijnen: koopwaardig en lekker

We proeven
wijnen uit alle vier de Loire wijngebieden: Pays Nantais, Anjou, Touraine en
Centre. Opmerkelijke Quincy, Menentou Salon, Hout Poitou. De pinot noirs uit
Sancerre zijn de enige tegenvallers van de proeverij. Kees van de Wiel
brengt een brede selectie op tafel. 

Domaine de la Foliette 2016 Clos de la Fontaine vieilles vignes Muscadet de
Sèvre et Maine

Biologische
wijn van stokken van 80 jaar oud. Dat proef je. Lichte kleur, hele frisse en
expressieve geur, bloemetjes, mond vol wijn, goede balans, bittertje in de
afdronk. Dit is meteen de wijn die gezien zijn kwaliteit en de prijs het meest
koopwaardig is. En laat dit gerust eens 7 à 10 jaar rijpen, dan beleef je een
klein wonder.

Frederic
Mabileau 2014 Chenin des Rouilleres Anjou – chenin blanc

Mineralen, vanille, vuursteen, strakke aanzet om van te schrikken, heel veel
zuren, bittertje in de afdronk, schreeuwt om een pate de terrine met wat
augurkjes, heel karaktervol. In de geur ook wat ananas. 

Pouilly Fume 2015 Michel Redde

De wijngaard La Moynerie brengt raszuivere sauvignon blanc tot leven. Kleine
neus, ananas, mooie levendige smaak, streng. Eetwijn die enorm in de smaak valt
en uiterst positieve commentaren krijgt: bloemig, heel zacht, citrusvruchten, hazelnoten,
aangenaam glas met fruittonen, vetje, en belangrijk: lekker!


Chinon 2007 Reserve Privé Marc Bredif
Dit oude huis uit Vouvray brengt ook rode Chinon op de markt. Stallucht, doffe
kleur, best wel rijk, fijne belegen neus, tertiaire tonen, kastanjechampignons,
zweem van truffel, vuursteen, strenge smaak, mist charme in de smaak,
bekkentrekker, ook zacht, schreeuwt om eten wat mij betreft. Deftige wijn, zegt
Kees. Andere commentaren: chocolade, zoethout, klein zoetje, ook bitters en
drop.

Moulin Touchais 2001 Coteaux du Layon
Abrikoos, honing, perzik, mandarijn, oud goud kleur, heel frisse zuren en mooi
in balans, geconfijt fruit. Uitermate fraaie witte dessertwijn van chenin
blanc.



Glorieus rood bij afsluiting van proefseizoen
By in ,

Glorieus rood bij afsluiting van proefseizoen

Vernieuwing in Saint Julien, winkel en uitkijktoren bij Château Gruaud Larose

Speels wit.
Glorieus rood. Dat brengt de proefavond van Paul Heemskerk – na het vertrek van
Nello de nestor van de sociëteit – ons. Met twee heel klassieke wijnen als
hartendiefjes van Paul: een fraai uitgerijpte Bourgogne en dito Amarone de
Valpolicella. Een heerlijke afsluiting van het voorjaarseizoen. Wijnen die je
zelden drinkt, maar waar wij mee mogen  profiteren van een zorgvuldig
opgebouwde kelder. Supermooi. 

We brengen de
smaakpapillen in proefstand met een Italiaanse prosecco en meteen daarna
begint het serieus blindproeven met drie witte wijnen. Drie cepagewijnen, een muscat uit pays d’Oc,
een sauvignon de Touraine en een Oostenrijkse riesling. 

Domaine de la Renaudie 2016 sauvignon de Touraine

Het prototype
van een sauvignon met karakteristieke kruisbessen geur (Toos noemt het zweet,
Erice en stinkertje en Diederick warempel haring). Duidelijk citrusvrucht en
daarna passiefruit in de smaak. Klein bittertje en zuur dat lang nahangt. 

Daarna drie
series van twee wijnen en een bijzondere fles. 

In de eerste
serie staat een Margaux naast een Rioja. Paveil de Luze 2008 heeft mooi vanille
en ruik ik daar wat rozen?  Een tikje ontoegeeflijk, maar de wijn maakt het beste in
de neus van Willem Jan los, hij ruikt respectievelijk aardbei, cassis, caramel,
as, potloodslijpsel én anijs. Ik kromp ineen met mijn magere kwalificatie van
vanille en rozen. Kees ruikt pruimen, bes, zoethout en laurier. Louis Canas
Reserve de la Familie Gran Reserva 2008 kan veel proevers bekoren. Kersen in
het kwadraat zegt Willem Jan, Nesquick chocosmaak en tabak, zegt Martijn, die ‘iets
zoets’ mist. Kees oordeelt de wijn wat branderig, Ik ruik havermout in de geur
en kom daar eigenlijk niet meer overheen. 

Domaine de la Vougeraie, wijnen van wereldniveau

Wereldwijnen

En dan komen er
wereldwijnen. Barolo Batasiolo 2004 is met zijn dertien jaar oud een wijn die
jong wordt genoemd. Als je zó lang moet wachten op een wijn, dat wil ik niet,
hoor ik. Maar toch de wijn heeft nog potentieel. HansH vindt de wijn heel goed
in balans, hij typeert de geur met anijs. Gerard ruikt thee en proeft strakke
bitters en wat onrijpe tannines. Ik vind de wijn nu wat spel missen, zeker in
vergelijking met de Bourgogne die er naast staat. Gevrey Chambertin 2009 van
Domaine de la Vougeraie ?is een hartendief van Paul. Ons proefgezelschap is
divers en niet heel consistent in het oordeel. Ruikt naar de asbakken de tweede
dag na het feest, zegt Martijn die duidelijk de voorkeur heeft voor de
Italiaan. Goed in balans zegt HansH maar ook: verbrande pinot noir. Mijn
aantekeningen zijn juichend: wondermooi belegen geur met herfstbos, rozijnen,
sappig en mooi in balans, elegante wijn nu helemaal à Point.

De wijn van koningen, de koning onder de wijn
Oud en nieuw geïntegreerd in het wijnlandschap

Château Gruaud
Larose 2009 Saint Julien is een top klassieke Bordeaux. 61% cabernet sauvignon,
29% merlot, 5% petit verdot en 5% cabernet franc. Voor mij dé wijn van de
proeverij met laurier in de geur, een klassieke neus en rijk! Kersen, chocolade
en mocca. Prachtige balans, goede zuren, veel spel en nog veel potentieel. Noël
vindt deze wijn al wat opener dan de Toscaanse die er naast staat. Hij ruikt
munt. Toos’tong komt bij zo;n klassieker helemaal los: expressieve neus, tabak
en rood fruit, zoete mooie fruittonen, pepertje en eindconclusie heel elegant.
Eric ruikt diksap en appelstroop en formuleert als conclusie: KEBENG! Soms zegt één zo’n conclusie meer dan 1.000 proefwoorden.  

Coevo
2009 IGT Toscane van Cecci is de wijn die Paul blind ernaast zet. Een wijn van 50%
sangiovese, 30% petit verdot, 10% cabernet sauvignon en 10% merlot. Plakt nog
in de mond, zegt Eric, die leer en krenten determineert. Willen Jan ruikt een
heel groenteassortiment én stal. Ik vind de wijn eerlijk gezegd nog wat
moeilijk, een wat stoffige neus, in de smaak gekookt kersensap, duidelijk wel
een wijn met veel potentie. 

Amarone de
Valpolicella 2001 Bertani ?is een hartendief van Paul die onlangs een hele serie
van het huis proefde, terug naar 1967. Duidelijk een wijn die wint bij rijping.
Ingetogen geur met wat pruim, ook mocca en kersen. De geur wordt expressiever
naarmate de wijn langer in het glas blijft. Vanille ook. Een piepklein zoetje
en een bittertje als je de wijn doorslikt. Ded wijn kenmerkt zich vooral door
mooie zuren. 

We sluiten de
proeverij af met een fraaie Vouvray, Château Gaudrelle 2011 die perfect
harmonieert met de kaas. Ik ben dankbaar enkele van ’s werelds mooiste rode
wijnen, hele glorieuze, te hebben geproefd.

Witte wijnen: blijkbaar heb ik het jullie heel moeilijk gemaakt
By in ,

Witte wijnen: blijkbaar heb ik het jullie heel moeilijk gemaakt

Toos Dusee zet ons geblindeerd
witte wijnen voor. In principe komt vanavond elke druif maar één keer voor en
steeds uit een andere land. Nog niet wetend hoe pittig het wordt, gaan we
enthousiast van start. Na afloop zegt Toos terecht: blijkbaar heb  ik het jullie moeilijk gemaakt.

Russian Valley uit Californië maakt indruk

We beginnen met een mousserende indrinker.
Het is een ‘overrijpe goudreinet’. De wijn is wat drogend en lijkt wat geouderd
door de sherrytonen. De wijn mist wat verfijning. We plaatsen deze in een warme
streek. Verrast zijn we dan ook als het Champ Divin, Crémant du Jura,
Pinot/Chardonnay blend, Frankrijk blijkt te zijn.

We vervolgen met de eerste serie,
van drie wijnen. Het eerste glas is met recht een witte wijn. De meeste witte
wijnen hebben geeltinten, maar niet deze. Witter dan wit. Daarnaast valt in het
glas nog een minuscuul bubbeltje waar te nemen. Hans L vindt de wijn ‘dartel’.
Claartje ruikt wilde perzik en proeft peer, met een korte afdronk. Het is Katxiña,
Txakolina, Hondarribi Zuri, Spanje, 2016.

In het tweede glas zit Aaldering
Estate, Pinotage Blanc, Stellenbosch, Zuid Afrika, 2016. In de neus: boter,
amandel en zelfs ‘pickels’. Het is een stevige wijn met een zacht bittertje en
weinig zuur. De derde wijn van deze serie is Vert d’Été, Wijngaard
Slingehorst, Cabernet blanc en Johanniter, Nederland, 2012. We twijfelen of
de wijn nog ‘correct’ is. Termen als zuurkool horen niet bij mooie wijn….

De tweede serie van drie start met Herdade
do Esporão, Reserva, Alentejo, Semillon, Portugal, 2015. Het is net
vloeibaar hout. Zowel in de neus als in de mond. Daarnaast toch ook nog een
‘vetje’ en wat later wat zuren. Het is de eerste hartedief van Toos deze
avond.

Het tweede glas is La Roncaia,
Friulano, Colli Orientali del Friuli Refosco, Italië, 2013. Goudgroen van
kleur. Een neus als Sauternes zegt Berry: zoet en ananas, maar in de mond toch
anders en minder zoet. Peter herkent (Italiaanse) ‘lijm’, hooi en citrus.

De
derde is weer een hartedief  van Toos: Domäne Wachau,
Himmelstiege Smaragd, Grüner Veltliner, Oostenrijk, 2015. Ik ruik steen,
boter/karnemelk, witfruit en bloemen. En proef een frisse wijn met abrikoos.
Peter zegt: “suikermeloen”, een zoete aanzet, goed concentraat en een bittertje
na.

De laatste serie van drie start met
een glas met frivole bloemetjes, amandel en lychee. Peter vermoedt dat het
Viognier is vanwege de ‘perzik’. Hij heeft gelijk! Het is Ktima
Gerovassiliou, Epanomi Viognier, Griekenland, 2016. Het tweede glas is De
Ladoucette, Pouilly-Fumé, Loire, Sauvignon Blanc, 2015. Hans L ruikt
bloemige Bergamot en earl grey. Volgens hem heeft de wijn een mooie zoet-zuur-balans,
waar anderen de wijn aan de zure kant vinden.

De derde wijn is Marimar
Estate, Don Miguel Vineyard, Russian River Valley, Chardonnay, unoaked, 2014.
De derde hartedief van Toos. De wijn brengt de tongen los. We ruiken
stallucht, ruim alcohol, vermolmd hout en abrikoos. We proeven een zachte
aanzet, lychee en zelfs botrytis. Een knappe wijn!

We sluiten de proeverij van witte
wijnen af met een helderrode! Tiefenbrunner, Rosenkönig, Rosenmuskateller,
Noord Italië, 2014. Het is een frisse (niet logge) afsluiter. Aardbei is
onmiskenbaar; zowel in de geur als de smaak. Noël herkende de druif door de
Muscat-neus, prikkelende aanzet en bitters achterin.

Aldus heeft Toos een meegenomen op
een mooie reis langs vele landen en druiven. En dat allemaal in zomers wit.
Mooi!

Proefnotities en verslag Eric Hoepelman 

In nevelen gehuld
By in ,

In nevelen gehuld

‘Het determineren van blind geproefde wijnen’. Dat is het thema van Claartje Grielis. Determineren doen we graag, dus kom maar op! Om al bij het eerste glas in lichte wanhoop te vervallen. Want ja, het is een mousserende witte wijn, wat rijker van smaak. Met een fijne mousse. ‘Nee, juist een grove mousse’. Ergo: ‘een bek vol schuim’. Is het champagne? ‘Te rijk, te vol’. Cava dan? Zo flitsen de mogelijkheden voorbij. Appel, pepertje, chardonnay wordt geoppperd. Bij de onthulling wordt duidelijk; dit kan een zware avond worden. Land: Frankrijk (toch champagne?). Druif: blend van chardonnay en pinot noir. Gebied: Jura!


Jaar: 2013. (Champ d’ Etoiles, Cuvée Chanson, zero dosage) En als je dat zo hier ziet staan dan lijkt de champagne-associatie zo gek nog niet. Maar in de mond: nectarine, ananas, zwoel en rijp. De (biodynamische) producenten geven eet-suggesties: pruimen in bacon of tarte tatin. Zo zwoel dus.

De lezer dezes vraagt zich inmiddels af: wat doet die sterrenhoop ‘in hemelsnaam’ op een blog over wijn proeven? Welnu: om de argeloze lezer het gevoel te geven hoe het voelt om ‘lost in the stars’ te zijn. Verdwaald in eigen hersenpan. Hopeloos verloren in een zee aan weetjes, smaaksensaties en -herinneringen die maar niet zinnig op een rijtje willen verschijnen. Wat valt hier te determineren? Waar hebben we houvast? We verdwijnen als Bowie’s Major Tom in het niets. Wat zien we, wat proeven we, wat moeten we? Weten we wel iets? Hulpeloos. Reddeloos. Radeloos.

Het tweede paar doet de verwarring slechts toenemen. Wijn 2 blijkt uit Griekenland te komen. Een zuivere en bloemige malagouzia, met ver weg een buxustoontje. Sauvignon blanc of verdejo? Spanje dan maar? Oostenrijk
wellicht. Veel rijp wit fruit, zachte zuren. Voor niemand leidt het spoor naar Griekenland, terwijl in februari nog een malagouzia is geproefd. Wijn 3 is een 50/50 blend van Chardonnay en Savagnin. Cuvée stellaire – Castor. Wederom uit de Jura, van dezelfde makers als glas 1. De zuren van de Savagnin treden duidelijk op de voorgrond. De wijn wordt – mede door behoorlijk wat hout – in de Bougogne gedacht. Ook Chablis wordt genoemd.

Gaan wij dan even terug naar de beginfoto. We kijken naar een gedeelte van het sterrenbeeld Tweelingen. De sterren Castor & Pollux zijn de belangrijkste herkenningspunten in de constellatie. Pollux is helder en goudkleurig, Castor is zwakker en wit van kleur. We menen de twee nu te herkennen.

Wanneer wordt het makkelijker, smeken we Claartje. De volgende serie zou meer herkenningspunten moeten hebben. Maar niet heus. We vervolgen met Fié Gris (lees: Sauvignon gris) uit de Loire (Ampelida)en een Meursault. De Meursault (Les Grand Charrons, 2012) wordt vooral in Zuid-Afrika geplaatst, vanwege veel
warmte, hout en toffee.

Met de rode series gaat het al niet veel beter: de serie Toscaanse wijnen wordt eerst in Italië geplaatst, maar verhuist later naar Chili. (Le volte dell’Ornellaia, 2013 en Collosorbo, Brunello di Montalcino, 2010). Tot wanhoop
van Berry: “zit ik al een week Brunello’s te proeven [voor zijn proeverij over 3 weken], maar nog nooit proefde ik zo overduidelijk cassis!” Bij de volgende serie van 3 revancheert Berry zich: hij determineert loepzuiver Argentinë en Malbec. (Don David, uit Calchaqui valley, zo’n 1700 meter hoog, 2013) De ‘ster’ van de avond is wijn 4.2. Leer, chocolade, floraal, rozen, pruimen, kers en koffie. De rozen voeren ons naar Noord-Italië. (“het is gewoon een barolo, punt uit!) Dat klopt (weer) niet. De volbloed negroamaro is een Salice Salentino riserva (Vigne delle Monache, Cantina Sampietrana, 2012). ‘Evenwichtig, rond, met sappigheid en een fantastisch spel’, aldus de Roermondse importeur. De prijs/kwaliteitsverhouding is voorbeeldig. Aanrader!

De laatste serie voert ons langs Baden met een Rülander auslese (=Grauburgunder, Abril, 2011) en eindigt in de buurt van Valencia met een fles superzoete vloeibare bramenjam. (Laudum Dulcenegra) En zeggen we bramen, dan denken we aan Mourvèdre. Met recht zeggen de Spanjaarden daar Monastrell tegen, want de
oorsprong van deze zonliefhebber ligt in Spanje.

Nog een keer terug naar de beginfoto: Castor & Pollux. Nou ja, dat denken we, gezien de gegeven informatie. In werkelijkheid zijn dit de sterren die één van de voeten van Castor vormen. We kijken naar nevel IC 1443. In de kern van de nevel bevindt zich een neutronenster, dat is het restant van een ontplofte ster, zo’n 30.000 jaar geleden. Zo spatte ook onze wijnkennis uit elkaar, zo’n 5 dagen geleden. Of waren we gewoon be-neveld?

Verslag en proefnotities van Hans Lodewijkx 

Cool climate wijnen
By in ,

Cool climate wijnen

Gualtallary wijngaard in Argentinië, hoog gelegen, koel klimaat

Bij het
determineren van wijn is één van de vragen altijd: is dit een ‘warme’ of
‘koude’ wijn. Het klimaat beïnvloedt de smaak van de wijn. Koele klimaat
streken staan bekend om hun mooie witte wijnen met hogere zuurgraad. Rob van Ginneken
laat ons een fraaie selectie koele klimaat wijnen proeven, naar eigen zeggen
ook om “mijn imago wat bij te stellen.” Van Rob zou het beeld bestaan dat hij
liefhebber is van dikke Australische wijnen met veel kracht. Met een
betrekkelijk onschuldig gezicht vraagt Rob zich af hoe hij aan dat imago komt –
hoewel hij grif toegeeft graag zijn aversie tegen Bordeaux te uiten. Rob van
Ginneken benoemt Engeland, Duitsland, Luxemburg, Zwitserland en Oostenrijk als
koel klimaat, net als de Franse streken Champagne, Beaujolais, Chablis,
Bourgogne en Loire. Tot zover niks aan de hand. Maar óók cool climate zijn in
de VS Lower Columbia Valley in Washington State, Oregon, Carneros en Anderson
Valley in Noord-Californië, de zuidelijke wijngaarden in Chili en Zuid-Afrika,
het Zuidereiland in Nieuw Zeeland. Een koel klimaat wijn kan dus ook uit een
nieuwe wereld land komen. Waarmee die vraag over een koude of warme wijn bij
het determineren niet zo zinnig meer lijkt. 

 

We starten
met een serie van drie mousserende wijnen blind geproefd. Dan ben ik meteen
blij. Het is leuk én moeilijk. De prima Helden Sekt 2011 van Kirsten en Vazart
Coquart Champagne staan voor mij wat in de schaduw van de vintage champagne. Best
wel wonderlijk, want ik vind die eerstgenoemde twee wát expressiever met
duidelijke smaakcomponenten.Iets gemakkelijker te proeven. 

Champagne Barnaut Cuvée Edmond, Millésime 2008 Brut

Een
bescheidener geur dan de andere mousserende wijnen, maar wél een die opvalt.
Opvalt door een mooie toast toets én vooral door verfijning. Ik hoor ook andere
proevers voorkeur uitspreken voor deze bubbel. Deze champagne toont zich het
meest rins van de drie glazen. Mooie neus, zegt Noël. Lekker zuiver, aldus
Paul. Kees ruikt wat mandarijn en goudreinet. Fraai. 

In de tweede
serie gaan we van kurkdroog naar relatief zoet. 

Muscadet St. Vincent 2015 van
Michel Delhommeau is een liefhebberswijn, die lang niet iedereen kan bekoren.
Zéér true to type, erg ondergewaardeerd. Heel rinse, zuivere smaak met hoge
zuurgraad. Gerard ruikt een lychee impressie en noemt de wijn elegant. Geweldig
goed inzetbaar bij schaaldieren en vis. De Chablis 2014 van Durup heeft een
mooie strakke smaak, mineralen en verfijnde neus. De eerste slok daarna van
Viña Casa Marin 2013 Miramar Riesling uit Chili doet me de ogen dichtknijpen. Oef,
zoet. Maar bij de tweede slok realiseer ik me, mooie balans, dit is lekker.
Prima bij aziatische keuken. Groen gras, wat romig. Gerard ruikt honing.
Verrassende wijn. 

Rob heeft
twee Pinot Noirs gezet naast een Cabernet Sauvignon in de derde serie.
Staetelandt 2014 Pinot Noir uit Marlborough Nieuw Zeeland is geurig, mooie
kersenimpressie, bittertje en balans. 

Zuccardi Q 2011 Cabernet Sauvignon, Gualtallary, La
Consulta Valle de Uco, Argentinië

Ik heb mooie
aantekeningen maar haalde helaas de druif er niet uit. Rijke geur, kruidig,
vanille/oud hout, wat paprika, duidelijk een wijn met karakter, geen
allemansvriend, wel heel interessant, fraai bittertje in de afdronk. 

De
zoeterikken spreken tot de verbeelding, het zijn topwijnen uit hun streek. 

Domaine de Sablonettes 2009 Coteaux de Layon Rablay

Willem Jan
constateert een lichte oxytoon, hij ruikt honing. Ik vind de kleur al héél ver
voor een acht  jaar oude Chenin Blanc.
Rijke neus met mooie rozengeur en gebakken ananas, prima balans met goede
zoet/zuur balans. Heel viefe wijn. 

Clemens Busch
Mariënburg 2008 Riesling Spätlese

Deze wijn is
nu voortreffelijk maar kan ook nog rijpen. Fris, romig, herkenbaar Riesling,
mineralen, uitstekende balans tussen zoet/zuur. Heel erg mooi. 

Dat
bijstellen van het imago… tja, een imago komt te voet en gaat te paard. Er zijn wel enkele stappen gezet naar een imago als liefhebber van elegante wijnen,
Rob! 

Een frustratieproeverij: wijnen van Barbera
By in ,

Een frustratieproeverij: wijnen van Barbera

Ze hebben
hard geoefend, de twee BWS-teams die meededen aan de Grand Prix St. Hubert.
Veel extra proefsessies het afgelopen jaar, buiten de wekelijkse dinsdagavonden
om. En Barbera … die wijn herkenden ze zelden of nooit! Het frustreerde onze reguliere
scribent Peter dusdanig dat hij nu maar eens een hele avond aan wijn van deze druif
wijdde.

De indrinker:
helaas komt deze bubbel wel errug koud op tafel, maar ze biedt een
vrij geprononceerde neus, gistig en gerijpt, lekker glas. De meeste proevers
zijn nog positiever en dan stelt zich natuurlijk de vraag “Is dit Champagne?’
Voor mij mist de wijn de intense afdronk van een goede Champagne. Het blijkt de
Zilveren Parel van Genoels-Elderen uit België.

We proeven
drie series van 3 wijnen, in oplopende prijsvolgorde. In de eerste serie twee
wijnen van Michele Chiarlo, de Palás 2013 en Cipressi della Court 2012, beide
Barbera d’Astis; daarna de Guidobono 2014 uit Alba. Alba heeft volgens de
geleerden het beste terroir, maar ja, de beste wijngaarden zijn daar dan ook
gereserveerd voor nebbiolo, dus claimen sommigen dat Asti’s best wel eens beter
kunnen zijn. In deze serie is in ieder geval duidelijk dat de Palás de
eenvoudiger wijn is. Vrijwel iedereen noemt de Cipressi voller, dikker,
zwoeler, met ruim voldoende zuren en tannines. De Guidobono heeft een zoetje
(“Belga-kauwgom” zegt Kees), een crowd-pleaser, veel fruit, maar net als de
Cipressi heeft de wijn voor mij voldoende tegenspel van zuren en tannines.

De tweede
serie geeft discussie. De eerste wijn Cascina Bongiovanni 2010 heeft volgens
sommigen veel te veel zoet, is volgens anderen desondanks toch in balans. De
Ettore Germano, een Alba Superiore uit 2011, is rokerig (‘gebrand’, zegt Hans
L), sappig en elegant, alhoewel ook met nog behoorlijk wat tannines. Andere
proevers vinden de derde wijn dan weer elegant, Enrico Serafino 2013. Ook bij
deze wijn schrijf ik ‘sappig’; na vanovond is dat voor mij toch wel een
eigenschap van Barbera. Op kleur laat de wijn zich lastig determineren, zoals
Hans vdH terecht opmerkt. Ook het volgens de documentatie lage tanninegehalte
vinden we niet bij alle wijnen terug  –
komt misschien ook doordat de doorsneekwaliteit bij de BWS toch wel een stukje
hoger ligt dan wat er zo gemiddeld genomen in Hollandse huishoudens wordt
opengetrokken. 

In de laatste
serie een wijn die wel vaker op tafel komt, de Papagena 2011 van Fontanafredda, de
Costamiòle van Prunotto en de beroemde Bricco dell’Ucellone. De Papagena 2011
met een vleugje stal, kan op veel bijval rekenen, maar voor mij is de Costamiòle Prunotto 2009
Nizza favoriet vanwege zijn grotere complexiteit. Een lekkere neus (“dat is nou
cassis!”roept Berry), open haard, lekkere zuren, en behoorlijk wat, maar
superrijpe tannines. De Bricco dell’Ucellone 2012 van Braïda is wat veel van het goede, op
dit moment nog, met o.a. 16% alcohol, vanille, bosvruchten; een heel krachtige
wijn met veelbewaarpotentieel.

De uitdrinker
is een Montlouis Moelleux uit 1996 van Yves Chidaine, in de mond zeer vief en
fris, met o.a. sinaasappel, kumquat-, en abrikoostonen, ook behoorlijke
ouderingsaroma’s (de wijn doet Kees aan retsina denken). 

Gaan we vanaf
nu altijd Barbera herkennen? Vast niet, maar lekker was ’t wel!

Verslag en
proefnotities Rob van Ginneken

Berry’s Bijzondere Bottle Battle
By in ,

Berry’s Bijzondere Bottle Battle

Berry
Marinussen heeft een proeverij met The Battle als titel. Flessen, wijnmakers,
die met elkaar de degens kruisen (figuurlijk) om te beoordelen wie wint. Geen
riesling?, vraagt iemand bij de uitdrinkers vol verwondering. Nee, want dat
verwacht iedereen van mij, zegt Berry. Hij heeft niet een gemakkelijke weg gekozen, veel voorbereiding in de
proeverij gestoken. Er staat één Duitse wijn op tafel, want het bloed kruipt waar het niet gaan kan, de indrinker: Silvaner Alte Reben
2012 uit Rheinhessen van Gröhl. Ik piekerde me suf wát het kon
zijn, je streept dan druif voor druif door, alleen niet aan de silvaner
gedacht.Sappige wijn, veel zuren, bitters duidelijk
aanwezig, in 2e instantie ook fijne bloemetjes.

We proeven
vier rode wijnen blind naast elkaar, steeds aangeraden, de persoonlijke
favorieten van vertrouwde wijnhandelaren. Daarna Bourgogne naast Barbaresco
(lichtgekleurde wijnen), Madiran naast Cahors (zwartgekleurde wijnen) en daarna
drie dessertwijnen – zonder de te verwachten riesling. Het is een fijne
proeverij, Berry’s bijzondere bottle battle. Leerzaam én om te genieten. 

Favorieten van wijnhandelaren

La vieille Eglise 2013 Côtes du Marmandais

Krijgt 6,4
als rapportcijfer van de proevers. Paarsdonker, kleine neus, besjes. Willem Jan
proeft kers, ceder, paprika en oordeelt de wijn wat dun. Eric benoemt cassis,
zoet, beetje hout, drop, zoethout, stevig zuur, mondvullend, aanhoudend
bittertje, spannende wijn.

Fausto 2014
Marken

Krijgt 6,5
als rapportcijfer van de proevers. Gemaakt van Sangiovese en Montepulciano.
Biologische wijn, sappige smaak, karaktervol opdondertje. Eric benoemt krachtige
siroop, botertje, laurier. Willem Jan ruikt roos, cerise, fruitella, ruikt
zacht, kers, laurierachtig drop,

Poggio alla
Guardia 2012 Toscane

Krijgt 7,5
als rapportcijfer van de proevers. Sangiovese. Bruine rand, lekkere neus,
aangename mineraliteit en kruidigheid, verleidelijke wijn, goede zuren, fijne balans,
levendig. Eric benoemt zweet, aceton, peper, kruidnagel, rondeur, tandplak, droge
cacao. Willem Jan proeft kers, thee, leer, sinaasappelschil, aceton/medicijnen
op achtergrond, stevige nasmaak. 

Saint Cosme
2014 Cotes du Rhone

De wijn die
de meeste mensen als lekkerste duiden krijgt rapportcijfer 7,6. Willem Jan
geeft aan een volle neus met zoete vruchten, kers, jam, framboos, toontje
chocolade, behoorlijk zoet met zuurtje, plak, mag nog even. Eric noemt de geur wonderlijk:
boter, tropisch fruit, mango, ananas, banaan. Mijn aantekeningen van deze wijn van
Syrah: paarsrode rand, bloemrijke geur, erg fraai, morellenkers, volkruidige
aandronk, goede zuren, heeft een prettige smoothness, rondeur, goed sap.

Twee
lichtgekleurde wijnen

Gevrey Chambertin 2009 Les Crais, Christian Ninot et
Fils

Hartendief
van Berry. De meerderheid van de proevers kiest voor deze wijn. Uit de lichte
kleuren in het glas is het evident dat we hier te maken hebben met een druif
zoals de pinot noir of nebbiolo, blijken ze het beiden te zijn! Geouderde
kleur, lichtbruin, belegen tonen, licht rozen, aantrekkelijk spel, goede zuren,
hap sap, verveelt niet, ideale lunchwijn. Claartje is kritisch (natte doek,
dun), Rob heel positief (granaatrood, potloodslijpsel, stal, mooie balans,
lekker), HansL idem (stallucht, zoete smaak) en Willem Jan staat op het
verkeerde been door de mooie rozen in de geur. 

Barbaresco
2009 la Spinetta

Nebbiolo. Geouderde
kleur, lichtbruin, geprononceerde geur, mineraal, wat straffere smaak met meer
tannines, bitters, karaktervol. Claartje is nu milder (groene kruiden, basilicum/peterselie,
drop en koffie, bitters), Rob noemt de wijn eerder interessant dan mooi,
terwijl HansL zwarte bessensiroop determineert en een redelijke balans.

Twee
donkergekleurde wijnen

2001 Montus
veillle vignes Madiran

Inkt,
koemest, amarenekersen, zoete aanzet, zwarte bessen, bek vol wijn, snufje stal,
zegt HansL. Eric doet de wijn denken aan truffelrisotto. Rob noemt deze wijn
wat complexer dan de volgende. Mijn aantekeningen: diepzwart, houttonen
domineren. Karaktervol, sappig, tandplak, moeilijke wijn nu! ceder, goede
zuren, interessant, goed onderliggend fruit, stoofpotjeswijn. Duidelijk
voorkeur van de meeste proevers.

2000 Le Cedre
Cahors

Hartendiefje
van Berry. Diepzwart, gestoofd fruit, pruimen, ik vind de wijn een tikje
eendimensionaler, drinkt wel soepel. HansL benoemt caramel, amarenekersen,
zoete aanzet, meer tegenwicht zuren, fruit om op te kauwen, bazooka kauwgum,
het ‘gemaakte’  proeft Hans terug.

Dessertwijnen

Berry heeft
een Loupiac 2004 (doet aan een kleine Sauternes denken), een Siciliaanse
Passito 2012 (ik kreeg een visioen van Bianca Castafiore) én de altijd zeldzame
Bonnezeaux, de ultieme wijn uit de Coteaux de Layon. Die vonden de meeste
proevers dan ook het lekkerste.

2005 Chateau de Fesles Bonnezeaux

Turks fruit!Hooi,
boter, excellente balans, bittertje. Vol van leven, kan nog heel lang mee,
stroperige viscositeit, mooi spel. Herkenbaar Loire. Chenin Bloanc. Rob benoemt honing, dikke
wijn, smaak blijft achter bij neus. HansL: marsepein, geconcentreerd, mooi rond
zacht romig maar klein zuurtje te ver weg. 

Heerlijke
proeverij.

Grand Prix Saint Jean Blanc
By in ,

Grand Prix Saint Jean Blanc

Droomwijngaard in… Griekenland – waarvan we de wijn proefden

Een proeverij
met een knipoog naar de Grand Prix Saint Hubert: tien witte wijnen en veertien
landen waar ze uit kunnen komen. Hans Lodewijkx heeft zich beperkt tot tien
flessen. Voor het eerst. Maar ja, wel negentien druiven. Die we moeten
herkennen. Blind. En onder die negentien druiven vinden we grote vrienden als
de Elbling, Souvignir Gris, Moscofilero en Zierfandler. Inderdaad: Hans laat ons
het bekende wedstrijdgevoel ervaren van hopeloosheid. Paul Heemskerk wint de
wisselbeker (en ja, ik denk dat we een nieuwe traditie hebben, een jaarlijkse Saint Jean Blanc van Hans). Gemiddeld hebben de proevers een stuk of drie antwoorden goed:
hetzij een land, hetzij een druif, hetzij een jaar. 

Aan het begin
van de proeverij zegt Hans iets interessants: “bij het terugproeven kunnen we
wijnen wellicht herwaarderen.” Want we proeven heus niet alleen met de tong,
maar ook met het brein en de ogen. Ik kom daar op terug. 

Drie witte
mousserende wijnen naast elkaar, ik hou ervan. De Duitse Elbling Crémant staat
naast een Portugese Alvarinho en een Britse mousserende wijn – ik kan me niet
herinneren dat we die eerder proefden. 

Ridgeview Blanc
de Blancs

Dedicated to
the production of the highest quality sparkling wine using traditional
sparkling grape varieties and methods, staat op de website van Ridgeview. De
wijn is gemaakt van 100% chardonnay, fijne mousse, mooie zuren, boter. Doet
verschillende proevers denken aan Champagne naast de andere mousserende wijnen.
Een heuse Trouvaille! De Britse Queen serveert deze wijn op Buckingham Palace.

  

MUS 2014
Betuws wijndomein

Gemaakt voor
Hema. Zeer verrassend, geparfumeerd, jasmijn, sappig, drie proevers geven de
voorkeur aan deze wijn. 

Moscofilero
2014 Yannis Tselepos

Hartendief
van Hans. Blanc de gris uit Arcadia. Drie proevers vinden dit de mooiste wijn
uit de proeverij. Uiterst expressieve wijn met véél rozen, lelies, jasmijn.
Fraaie Griekse wijn.

Etna Bianco 2014 Tenuta delle Terre Nere

Vijf druiven
die op vulkanische grond groeien, Carricante, Catarratto, Grecanico, Inzolia en
Minnella leveren een wijn op die vier proevers de mooiste wijn vinden. Een
stinkertje, véél hout is te proeven door de opvoeding, thee en noten. De wijn
deed mij denken aan Rhone, ook door een wat kruidige toets, het is meer een
fijne eetwijn dan een terraswijn.

Le Haut Lieu 2010 Vouvray Domaine Huet

Hartendief
van Hans. Gemaakt van Chenin Blanc. Kijk, dit is nou een wijn die ik liever
niet geblindeerd had geproefd. Toegegeven… ik herkende de wijn niet. Proefde
wel de mééste verfijning in deze wijn. Bescheiden wijn met fijne smaak staat in
mijn aantekeningen. Wetend wat ik proefde zou mijn waardering hoger zijn
geweest. Moet ik nou gelukkig zijn met die wetenschap? 

Fransola 2013 Torres, Penedès

Gemaakt van
Sauvignon Blanc (heel herkenbaar) en wat Parellada. Twee proevers waarderen
deze wijn als mooiste. De geur is heel expressief, veel passiefruit.

De curieuze
uitdrinker kan ik enorm waarderen. 

Zierflandler
en Rotgipfler 2006 Biegler, Thermenregion

Oostenrijkse
wijn, gemaakt in de hemel. Schitterende balans, veel abrikozen, krentjes, een
wijn die tot mediteren uitnodigt, heel veel spel en mooie balans zoet/zuur.

De proevers
kijken wat onwennig, met al die glazen voor de neus om te vergelijken. Een
fraai concept van de proeverij en fraaie wijnen.

Geweldig thema in maidenproeverij: technische versus authentieke wijnen
By in ,

Geweldig thema in maidenproeverij: technische versus authentieke wijnen

Cobie Vissers
eerste proeverij. Ze verontschuldigt zich dat ze als een docente voor de klas
staat. Niet nodig. Vinden we op zijn tijd best fijn. En zo horen we dat er 54
technieken zijn om wijn te maken. Als iemand een wijn als ‘gemaakt’ beschrijft –
Nello heeft er een neus voor – dan is dat meestal geen compliment. Maar Cobie
merkt terecht op dat er tegenwoordig nauwelijks meer écht beroerde wijnjaren
zijn, zoals twee generaties terug 1968 of 1972. Door de techniek is het
algehele niveau van wijnmaken enorm gestegen. 

Die techniek
slaat misschien wel door als er houtkrullen worden toegevoegd aan wijn, om de
fraaie vanilletonen te creëren die een wijn krijgt na rijping op barriques. Of
als wijn uit verschillende landen en terroirs toch hetzelfde smaakt omdat er
laboratoriumgisten zijn gebruikt. We proeven blind twee crémants, twee witte
wijnen van sauvignon, twee chardonnay, twee keer drie rood en een dessertwijn
na. 

We proeven
een Crémant d’Alsace van de coöperatie van Hunawihr en een Crémant de Loire van
het kleine Langlois Château, de eerste is van pinot noir, de tweede van
cabernet franc. De voorkeuren liggen uiteen onder de proevers. Ik vind de
Elzasser een tikje eendimensionaal, de Loire ook eenvoudig maar heel prettig en
licht mineraal. 

Domaine du
Haut Perron 2014 Touraine

Meteen een
hartendiefje van Cobie. Nello determineert banaan, snoepjes, brood en goede
zuren. Moderne wijn. 

Claude Lafon 2013 Reuilly ‘La Raie’

HansL geeft
de voorkeur aan deze wijn: schoner, mineraler, meer plezier. Heel expressieve
geur met buxus, jasmijn en passiefruit. Betere balans is ook mijn gevoel. 

Of mijn smaak
nou enorm is verbeterd? Ooit zag ik de chardonnay 2013 van Louis Latour uit de
Ardeche aan voor een hele hoge Bourgogne – in de vorige eeuw. Ik vond de wijn
nu matig, net als Kees die ‘dunne wijn’ oordeelt. 

Macon Mancey
2009 Henri de Villamont

Aangenaam
zacht, zegt Rob. Amandel, noten en abrikoos, zegt Kees. Zeer rond, gul en met
goede zuren, zegt Paul die een écht goede neus heeft voor witte
kwaliteitswijnen. Karaktervolle wijn. 

In de eerste
rode serie staat maar een wijn die me echt aanspreekt, ik geloof dat dat de
klassieke wijn is. De moderne Châteauneuf du Pape kan me niet bekoren, net als
de veel-waar-voor-je-geld-maar-na-een-glas-vervelende Argentijnse malbec. Ook
al staat er Rothschild op het etiket. 

Château Haut Surget 2011 Lalande de Pomerol

Hartendief
van Cobie. Ik vind het wel mooi, dat zo’n Pomerol boer de anderen de loef
afsteekt. Dus even gegoogled. En ja hoor, op de website zien we de vierde
generatie wijnboer, met foto’s van opa en de kleinkinderen en zelfs kinderen die
wijnen uitschenken op een beurs of bij een proeverij. Dit is duidelijk een
familiebedrijf. Sympathiek. En… hé, daar zien we meneer Hubert de
Bouard (Angelus) die consultant is bij dit bedrijf. Nou dat verklaart waarom
deze wijn zo goed is. Eric noemt de wijn rustiek met een impressie van olie en
kers. Noël benoemt evolutie, drop en een bittertje. Ik ben helemaal enthousiast
over deze wijn: leer, tabak, stal en mocca. Lenig en elegant, fijne wijn met
ceder in de geur, heel veel karakter. 

In de derde
serie worden we gefopt door Cobie. Naast de zuidfranse wijn van marselan staan
twee precies dezelfde flessen “fucking good wine 2013” van Neleman. Eén ervan
is behandeld met hypoventilatie, een soort mixer waarmee je meer lucht in de
wijn kunt brengen. Nou, het ontluisterende feit: ik heb de twee wijnen niet als
hetzelfde herkent. De wijn met hypoventilatie vind ik ‘moeilijk’ staat in mijn
aantekeningen: gesloten neus, ontoegeeflijk en stoffig. Ik hoor Just en
Claartje wel positieve proefnotities geven. Die geef ik ook bij de onbehandelde
wijn: kreupelhout in de geur, leer, een slikreflex bij de wijn in het glas, open
wijn met goede balans en een impressie van bittere chocolade. Een zekere
elegantie ook. 

Techniek,
zoveel is duidelijk, daar moet je meerdimensionaal naar kijken. Het is helemaal
niet zo slecht, maar maakt wijnen zelden écht adembenemend.

Applaus voor
deze fijne eerste proeverij.