Tag: Bordeaux

Saint Emilion: satelliet wijn op niveau van Grand Cru
By in ,

Saint Emilion: satelliet wijn op niveau van Grand Cru

Het was weer een flinke tijd geleden dat we Saint Emilion verticaal verschillende jaargangen proefden, daarom verheugde ik me erg op deze proeverij. Chateau de Lussac is een Lussac Saint Emilion, waar sinds 2000 de Belgische wijnmakers Griet Van Malderen en Hervé Laviale de scepter zwaaien. Hun wijngaard is voor 3/4 beplant met merlot en voor 1/4 met cabernet franc. De wijn rijpt 15 maanden in nieuwe eiken vaten. We proefden alle jaargangen van 2002 tot en met 2007; de oudste vond ik vermoeid en de jongste te gesloten. Alle andere jaargangen maakten indruk.

Peter van den Ende zette een gereputeerde Saint Emilion Grand Cru ernaast: we proefden vier jaargangen Château Fombrauge. Deze wijn van 3/4 merlot en 1/4 cabernet franc én cabernet sauvignon is sinds 1999 in handen van Bernard Magrez, die meestal nogal dikke wijnen maakt, Robert Parker stijl. Wijnen die gemaakt zijn om indruk te maken op proeverijen. Fombrauge rijpt 18 maanden op hout, waarvan de helft nieuw is. Alleen Fombrauge 2006 stelde teleur, een typisch ‘off year’ – misschien had de wijnkeldermeester huwelijksperikelen. De wijn uit het niet als goed bekend staande jaargang 2002 vond ik daarentegen imponerend fraai! Uiteindelijk was de score tussen Lussac en Fombrauge in mijn boekje 2-2. Dat mag héél knap genoemd worden voor een satelliet Saint Emilion. Die Lussac is zonder meer heel koopwaardig, een trouvaille. De wijnen staan beschreven in proefvolgorde: Peter koos ervoor om te proeven van jong naar oud.

Château Fombrauge

Château Fombrauge 2007, Saint Emilion Grand Cru

Overtuigend beter dan de Lussac: cederhout en mineralen dominant in de neus, Vanille ook van nieuw hout. Mooie rijke neus, vond ik. Rob proefde pruimen, ik schreef neer Mon Cherie chocolade en een fluwelige aandronk. Toegankelijke mooie wijn.

Château de Lussac 2006, Lussac-Saint Emilion

Overtuigend beter dan de Fombrauge: streng-klassieke neus met een mondvullende aandronk, veel kracht. Nu toch ook al duidelijke rondeur te proeven, bittertje in de afdronk. Geef deze wijn een uurtje of vier, vijf in karaf en we drinken een klassieke beauty.

Château de Lussac

Château de Lussac 2005, Lussac-Saint Emilion

Een van de mooiste wijnen van de avond. Diepdonkere kleur. Ik ben onder de indruk van de neus: romig, kruidig en verfijnd. Fruitgetypeerde neus ook. Rondeur en hap sap in de smaak, je verlangt naar een volgende slok. Mooi bittertje in de afdronk. Toos: steeds mooiere neus met terroir en kersen, zoetje in de smaak, mondvullende wijn. Kees: fijne neus, koffie, aangenaam. Wil: deze wijn springt eruit. Een klassieke Bordeaux-in-optima-forma. 18/20 in Guide Hachette, gouden medaille op het Concours Mondial de Bruxelles 2008.

Château Fombrauge 2005, Saint Emilion Grand Cru

Ook mooi, maar Lussac wint in dit jaar. Diepe kleur, kardinaalpaarse kleur, ik ruik kaneelstok in de verder gesloten neus. Toos haalt er veel meer uit: kersen, terroir en chocolade. Harde tannines in de smaak. Kees ruikt paprika, cederhout en koffie. Véél kracht staat in mijn aantekeningen, de 14,5 procent alcohol zijn goed verwerkt in een sappige en fraaie smaak, die lang nahangt.

Château de Lussac 2004, Lussac-Saint Emilion

Kijk, zo’n jaargang komt dan langzaam op dronk en dat merk je meteen aan de open neus: pruimen, kreupelhout, drop. Later ook poep en stallucht. Sappige wijn, lekker drinkend nu. Heerlijk zelfs, zei Dimph, die kersen, bramen en stallucht determineert. Kees roemt het fruit dat nog in de wijn zit.

Château Vieille-Tour-La-Rose 2005, Saint Emilion Grand Cru

Eigen import van Peter en verduveld lekker. Terroir en paprika in een likeureuze neus, die ook een Carla Bruni-strakke indruk maakt. De neus is steeds mooier als de wijn wat langer in het glas staat. Chocolade in de smaak. Mooie wijn.

Château de Lussac 2003, Lussac-Saint Emilion

En nu vind ik hem lekker, glimlachte Toos, bij de ongelofelijk mooi op dronk zijnde 2003. Gerard spreekt van een fruitbom in de smaak, milde bitters en een gewoon heerlijke wijn. Jan roemt de balans, ruikt framboos en proeft pruimedant. Nello heeft een kritiekpunt: de wijn is te zoet. Na de donkere kleur op te merken, ruik ik een verfijnde neus met chocoladelikeur. De soepele aanzet zet zich door met véél inhoud, heel veel rondeur en sap. Hangt lang na. Feestelijk glas. Hartendiefje van Peter.

Château Fombrauge 2002, Saint Emilion Grand Cru

Nog een hartendiefje van Peter. Expressieve neus met duidelijk naaldbomen. Adam herkent mint, hij roemt de wijn als complex, dik en in balans. Zéér evenwichtige smaak met Sophia Loren-achtige rondeur. Met Lussac 2005 kreeg deze wijn mijn hoogste score. De gerijpte wijnen bewijzen hoezeer het de moeite waard is om fraaie flessen in kelderhoeken te stoppen waar je ze járen kunt vergeten.

13 Franse AOC’s met wijnen van Protestantse Sjiek naar Rooms en Rijk
By in ,

13 Franse AOC’s met wijnen van Protestantse Sjiek naar Rooms en Rijk

Géén 13 streken want het bleek toch moeilijk dan aan 12 mooie wijnen te komen, begint Adam de avond. Maar met 13 verschillende AOCs bleek het heel goed te lukken! We beginnen met twee mooie wijnen: een minerale Chablis 2005 van W. Fèvre (“de eerste lekkere Chablis die ik ooit heb gedronken”, aldus Kees); en een wat minder intense, meer houtgetypeerde Bourgogne 2007 van Michelot. De Chablis is er nog helemaal, met na de vuursteenaroma’s een vrij volle aanzet, véél smaak en zuren die het geheel fris houden. De Bourgogne heeft het daarna wat moeilijker, komt wat diepte en lengte tekort om te imponeren maar is zeker een leuk glas.

Veel discussie over één van de wijnen in de eerste rode serie. Is hij over de top of niet? Ik vond van wel en vond Noël en Nello aan mijn zijde. Een aantal andere proevers vindt de wijn daarentegen juist mooi op dronk. Duidelijk evolutie in de kleur die naar granaatrood neigt, hars, hout en een notige neus maken dat mijn eerste indruk is dat de wijn niet zuiver of op zijn minst op z’n retour is. Door het wegvallen van het fruit komt hij op mij wat zuur en stroef over. Het blijkt te gaan over de Beaune Grèves 1er Cru, van Dufouleur Père et Fils uit 1998.

Drie Bordeauxwijnen in de volgende serie, plus daarna van de tweede wijn (Chateau Clarke, Listrac-Médoc) nog een extra jaargang. De meeste proevers prefereren de 2004 (frisser) boven de 2003 (stroever). Ook de Chateau Fontenil uit 2001, met de zwierige handtekening van Michel Rolland prominent op het etiket, weet de meeste proevers voor zich in te nemen, met zijn typische aroma’s van zwarte bessen, een vleugje paprika en wat potlood. Ik zelf herken wel ‘protestantse sjiek’ van de Bordeaux, maar weet de ‘rijke roomse’ serie die hierná komt toch meer te waarderen: de Gigondas 2003 van Les Failles en de Châteauneuf-du-Pape 1998 van La Nerthe. Beide wulpse wijnen, licht van kleur, de Gigondas ontleent zijn kracht en impact wel voor een deel aan de 14,5% alcohol, maar het kan mij niet deren. Mooie neus van in alcohol gedrenkt fruit, lijm, zacht, sappig, en dan dus wel een ietwat alcoholische afdronk. De La Nerthe is dan meer in balans, met net een plukje minder alcohol (14%), ook weer warm en zwoel, een lichte thee-impressie. Lekker!

Dan een serie met drie nogal ‘individuele’ of karaktervolle wijnen: de stallig-krachtige Faugères van Estanilles, 2001, de behoorlijk geparfumeerde (sinaasappel wordt genoemd) en klassiek-gestructureerde Prince Probus cuvée 1995 van Clos Triguedina (foto), die we vorige week ook proefden, én het hartediefje van Adam, de La Sellerie Minervois 2006 van Pique Perlou. Inderdaad erg indrukwekkend, met name aromatisch. In mijn aantekeningen staat “Is dit Frans? Of Italiaans?” Want: lekkere chemische neus (ja, dat kan dus), lijm, veel kersen. Fris en behoorlijk wat tannines, rijper voor mij dan die van de Prince Probus. De intensiteit zal komen van de bijna 100 jaar oude carignanstokken waarvan deze wijn gemaakt is.

Verslag en aantekeningen Rob van Ginneken

Ornellaia 2001 imponeert
By in ,

Ornellaia 2001 imponeert

Paul Heemskerk stelde een proeverij samen met als motto ‘hetzelfde’. In de eerste serie twee witte Rhone wijnen, daarna drie witte Duitse wijnen, gevolgd door twee rode wijnen uit 2006, drie rode wijnen uit 2001 en afgesloten met twee Franse dessertwijnen. We geven deze avond ook punten. Ik vind dat altijd een tikje confronterend. Omdat we blind proeven is het wel fair. Paul vraagt ook naar de veronderstelde prijs van een wijn. Ook al confronterend. Soms ligt de veronderstelde prijs op de helft van wat een wijn werkelijk kost. Vaak is de wetenschap wát je proeft en hoe bijzonder zo’n wijn is een belangrijk onderdeel van de waardering van een wijn. Prijzen noemen bij blindproeven is daarom enorm lastig.

Condrieu St. Cosme 2008

Deze witte Rhône wijn werd gemaakt van viognier en rijpte 8 maanden (50% nieuw hout, 25% gebruikt hout en 25% op rvs tank). Wil ruikt het hout naast rokerige tonen en geeft aan dit een echte eetwijn te vinden. Ronald ruikt ananas en honing, de wijn heeft een flinke body. Mijn waardering is 14 uit 20 punten. Groengele kleur, een neus met mineralen, vuursteen, erg expressief. Een zoetje in de aanzet van de aandronk, boterige tonen, de wijn geeft zich al heel mooi en hangt fraai na.

Wehlener Sonnenuhr 2007, Dr. Loosen, Riesling Spätlese

Deze moezelwijn geef ik 16 uit 20 punten, de wijn staat naast een mooie Scheurebe uit Frankenland en klassevolle Sylvaner uit eveneens Frankenland. De moezelwijn heeft het grote voordeel van zijn directe charme. De wijn is kristalhelder, de neus heeft een piepklein chemisch toontje naast ontzettend veel boter en hooi. De aanzet is duidelijk zoet, maar die is ingekapseld in veel rondeur, enorme elegantie en een prachtige balans. Wat zijn die Moezel Riesling ongelofelijk prachtige klassieke wijnen! Paul geeft ook aan hier nooit genoeg van te krijgen.

Château Peyrelongue 2006, Saint Emilion Grand Cru (uit magnum)

Deze wijn stond naast een Raimat Clos Abadilia 2006. De wijn is gemaakt van 70% merlot, aangevuld met gelijke delen cabernet franc en cabernet sauvignon. Waardering van mij is 14 uit 20 punten. Aan deze wijn is veel te ontdekken, zoals koffie, chocolade, leer en laurier (Peter vdE), koffie, tabak en aardse tonen (Claartje) en zwart fruit en drop (Dimph). De kleur is paarsbruin, fruitgedomineerde wijn met vuursteen en zoethout, tikje stoffig, straffe wijn met veel inhoud, fraai bittertje. Geen allemansvriend staat in mijn aantekeningen, maar die indruk is later op de avond volledig weg als de wijn flink wat lucht heeft gehad. De wijn drinken we nu gewoon nog iets te jong en dan heb je te maken met tannines en straffe tonen.

Le Serre Nuove dell’Ornellaia 2001, Bolgheri

Op de foto staat Ornellaia, de foto is gemaakt bij het bezoek van onze societeit in 2006. Vorige week (streek en druif herkennen, avond van Nello) dronken we de wijn uit 2006. Nu dus vijf jaar ouder. Wat doet dat met de wijn, die gemaakt is uit merendeels cabernet sauvignon (70%) aangevuld met merlot (30%). Ik geef de wijn 16 uit 20 punten. Een kardinaalrood randje omlijst een diepzwartrode kleur, de neus heeft ontzettend veel om te ontdekken: morelkersen en kruiden, héél intens en heel open. Leer en tabak als de wijn wat langer in het glas staat. David ruikt drop, bouillon en drukwerk. Ook ruikt hij zoete uien en rabarber. Rob benoemt een potloodimpressie en inkt. 90 punten Winespectator. Geweldig mooi glas.

Ornellaia 2001, Bolgheri

Tja, dit is de wijn van de avond! 17,5 punten geef ik uit 20. Ik hoorde veel 19 punten waarderingen. Dit is een veel gelauwerde wijn. 94 punten Wine Advocate, 95 punten Wine Spectator, de maximale score van de Gambero Rosso: Tri Bicchieri. Dofbruine rand bij een zwartrode ondoorzichtige kleur. Ik dacht sangiovese te ruiken, mispoes, de wijn is gemaakt van een klassieke Bordeaux blend: 60% cabernet sauvignon, 22% merlot, 14% cabernet franc en 4% petit verdot. Een zéér complexe neus met herfstbos tonen, leer en tabak. Rob noemt stalgeuren en is onder de indruk dat alle onderdelen van deze wijn zo mooi zijn versmolten. David ruikt kruiden, pruimedanten, chocolade, vijgen en roemt het fruit in de wijn. Een complexe smaak met SUPER elegantie, goed ingekapseld nieuw hout, imponerende wijn! Feestje om te kunnen proeven.

Vouvray 2005, Château Gaudrelle, Cuvee Personelle, Monmousseau

Deze wijn van chenin blanc stond naast een botytris gedomineerde vettige Sauternes. Ik krijg de indruk dat de meeste proevers de voorkeur geven aan deze elegante wijn uit de Loire. Perzik in de neus, volstrekt elegant en met veel fruit. Kindermoord om nu te drinken, want na tien, vijftien jaar, komt deze wijn pas echt los. Jan ruikt appelbloesem, vers nieuw boomblad, honing en lychees. Verfijnd glas dessertwijn. Hier ben ik vergeten punten aan toe te kennen.

Het is een memorabele proefavond.

Streek en druif herkennen
By in ,

Streek en druif herkennen

We proeven zes series wijn: een witte serie, vier rode series en weer een witte serie. Want witte wijn past beter bij de kaas en coppa, zegt Nello. We mogen de streek en de druif herkennen. Dat gaat best wel, maar één wijn herkennen jullie nooit, aldus Nello Pischedda. De optimist. Aan het eind van de avond constateren we dat het toch wel érg lastig is. Niet zo gek met druiven als ansonica, mencia, refosco, obaideh en merwah. Een leerzame avond met verschillende toppertjes. Hieronder staat een selectie.

Viognier 2009, Cuilleron, Vin de Pays Collines Rhodannienes

Deze witte wijn staat naast een Toscaanse Ansonica, die heel vief en levendig is. Deze wijn van de viognier druif heeft wat citrus in de neus, licht vanille (houtrijping) en kruiden. Richard ruikt perzik, mineralen en caramel. De smaak is medium geconcentreerd en de wijn heeft zeer aanwezige maar prettige bitters.

Gotin del Risc 2005, Essencia, Bodega del Abad, Bierzo

Dimph ruikt tabak en roemt de zachte smaak, Berry prijst de verwevenheid van het hout in de wijn. De wijn heeft nog een paarse rand. Dit is 100% mencia, die geeft een neus van morel, nogal geparfumeerd. De wijn smaakt heel plezierig, rond en is toch hoog in de zuren. Een intens glas Spaanse wijn.

Château Musar 2002, Bakaa Valei, Libanon

Het Engelse wijntijdschrift Decanter is van betekenis voor dit domein. Serge Hochar werd in 1984 de allereerste Decanter Man of the Year, een erkenning voor grote persoonlijkheden in de wijnwereld. Zijn vader – die lang in Frankrijk verbleef – was in 1930 de stichter van Château Musar. Serge is in 1939 geboren in Beiroet, hij studeerde oenologie in Bordeaux en werd op 25-jarige leeftijd verantwoordelijk voor het wijnmaken. Het domein ligt zo’n 30 kilometer ten oosten van Beiroet in de Bekaa Valei. Chateau Musar omvat 180 hectares, waar een strikt beperkte opbrengst van 35 hl/ha wordt geoogst. De druivensamenstelling varieert van jaar tot jaar, daarom kunnen de wijnen enorm verschillen. Deze 2002 is samengesteld uit cabernet sauvignon, carignan en cinsault. Hartendiefje van Nello. Ik zie dakpannenbruin in het glas en daar hou ik van. De wijn is dof, maar dat kan komen door de droesem en ik voor deze wijn aan het eind van de kring zit. De neus heeft pruimedanten, een licht rubbertje en ook cederhout. Later komt er ook een geur van vuursteen en terroir vrij. Adam roemt de stalneus en lange afdronk. Paul zegt een zoete aanzet te proeven, peperige neus, noemt het een wijn met pit. De wijn is sappig, vrij hoog in alcohol en heeft veel rondeur. Daarom is het nu al een lekkere wijn. Kindermoord, zegt Nello, deze wijn moet een jaar of vijftien rijpen en dan komt de wijn op dronk. Hij proefde de witte wijn uit 1969 en was daarvan onder de indruk. Aan het eind van de avond proefden wij de witte wijn van Château Musar uit 2001 – gemaakt van Obaideh en Merwah – en die mag er best zijn! Citroen in de neus, sappige en frivole smaak met een piepklein zoetje. En toch ook hoge bittergraad, maar over all een heel goed gebalanceerde en prettige wijn.

Château Moulinet 2006, Pomerol

Bij het uitwerken van mijn aantekeningen zie ik dat Nello deze wijn in maart ook inzette. Strenge wijn met bittertje, te jong. Schreef ik toen. Of het aan de line up ligt… Of de wijn zich verder geopend heeft in een half jaar tijd… Of er flesverschil is…. Of het ligt aan mijn smaak… Nu was ik van deze wijn (samen met Musar) het meest onder de indruk. Edel, rijk en rijp! is mijn eerste indruk bij de neus. Fantastisch mooi verweven hout. Voleptueuze wijn met geweldige rondeur en elegantie, bittertje, dit is SUPER sap.

Le Serre Nuove dell’Ornellaia 2006, Bolgheri

De wijn is gemaakt van 50% merlot, 35% cabernet sauvignon, 9% cabernet franc en 6% petit verdot. De neus heeft cassis en caramel, mineralen ook. Ik vind de wijn wat boerser overkomen dan de Pomerol, een wijn met enorm veel souplesse, rondeur en mooi nahangend. 94/100 punten van Wine Advocate.

Côte Rotie 2007, Terres Sombres, Cuilleron

Hartendiefje van Nello. Kersen-in-het-kwadraat. Sappige wijn, elegant en prettig, fluwelig zelfs. Mooi ingekapselde vanille, zeer expressief. 92/100 punten Wine Spectator

Heerlijke proefavond.

Herken de wijn: multiple choice
By in ,

Herken de wijn: multiple choice

Mijn eigen proeverij biedt de gelegenheid om eens wat wijnen van bijzondere druiven te laten proeven: Mavrud, Rubin, Touriga Nacional, Touriga Franca en een combinatie van Italiaanse rassen Montepulciano, Primitivo, Negroamao en Malvasia met Sangiovese. Dat doen we in een blinde proeverij met multiple choice keuze uit landen. David Koenen heeft de proefnotities geschreven (bedankt!) én zes wijnen uitgekozen voor de website. Hij prefereert de wijnen uit de klassieke Franse gebieden boven de vondsten uit Bulgarije, Portugal of Argentinië. In de laatste serie gaan de voorkeuren echter niet naar Franse wijn. De laatste serie gerijpte wijnen zijn 14 tot 17 jaar oud. Bij stemming blijken twee leden Leoville Las Cases als beste wijn te zien, Torres Black Label is voor acht proevers de beste wijn en acht proevers prefereren de Ridge Santa Cruz (hierboven staat een foto van de wijngaard). Opmerkelijk zijn de namen van de druiven die in de laatste serie over tafel vliegen: tempranillo, nebbiolo, nee… álle wijnen zijn cabernet sauvignon gedomineerd. Die Ridge vind ik zelf fabelachtig, het was in de wijnkelder mijn eerste en enige fles uit Californië – dat wel eens ná Bordeaux het tweede thuis van de cabernet sauvignon wordt genoemd.

Proefnotities David Koenen

2007 Frederic Mabileau, Cuvee Coutures, Saint Nicolas de Bourgueil (cabernet franc)

Naast de meer fruitgedomineerde wijnen in deze serie lijkt de wijn in dit glas wat boerser en minder gepolijst te zijn. Ik ruik rode bessen en leisteen. Ook wat hooi en vochtige klei. Deze wijn heeft nou echt een mooie, terroir-getypeerde neus. Er zijn heel duidelijk ook tonen van rode paprika aanwezig. Als ik dan een slokje neem is er toch veel meer elegantie dan aanvankelijk verwacht. Het houtgebruik is van grote klasse; heel subtiel en mooi complex zit het verweven in de smaakstructuren van de wijn.

2003 Chateau de Hureau, Cuvee Lisagathe, Saumur Champigny (cabernet franc)
De kleur van deze wijn is te omschrijven als somber rood. Wat bruinreflexen zijn waarneembaar. Dan verwacht je als je aan het ruiken slaat geen uitbundige fruittonen en dat klopt hier ook wel. De neus doet een beetje stroperig aan, ik ruik daarnaast nootjes en vindt het aanvankelijk allemaal een tikje bedompt overkomen. Met wat meer lucht in het glas verovert deze wijn mij meer en meer. Tabak, fijn uitgerijpte, zachte tannines. In de mond is er een licht zoete, vrij dikke aanzet waarbij ik zomaar ineens aan Roosvicee moet denken. Ik schrijf op: ‘warm brooddeeg’. En ook: ‘ruikt als een warme zomerdag in de bossen’.

2000 Chateau Pineraie, Cuvee l’Authentique, Cahors (cot)

Deze wijn hangt met dikke tranen in het glas. De kleur is inktzwart/dieprood. De geur is overweldigend. Paardenstal! Met daarnaast ook vochtige aarde, bramen, laurier en chocolade. Zéér rijk en dik. Werkelijk prachtig op dronk nu, de smaak laat zich nog het beste omschrijven als mooi rijp en fruitig, maar die rijpe fruitigheid moet wel opboksen tegen een flinke dot hout, mest en prachtige espressotonen in de afdronk. Niet iedereen kan de krachtige en overrompelende aard van deze wijn goed verteren waardoor geconcludeerd kan worden dat dit een zeer karaktervolle wijn is, die wel in je straatje moet passen.

1993 Leoville Las Cases, 2e Grand Cru Classé, Saint Julien

De volgende wijn heeft een roodbruine rand. Het is duidelijk dat deze heer op leeftijd is. In de neus aanvankelijk vooral roest, bloed- en ijzertonen, welke later weer vervliegen. Daarna: een stoffige impressie, ceder, pruim en herfstbos. Na een klein slurpje noteer ik: vitaal! Prachtige wildwijn. Ik proef paddenstoeltjes en tabak. En ook zoethout. Klassiek gemaakte wijn. Het valt me op dat de wijn zijn piek heel vlot bereikt in mijn glas, om na 15 minuten weer net zo hard terug te lopen.

1995 Torres, Mas La Plana, Penedes

De kleur van deze wijn zit bijna tegen het cola-bruin aan. Wat een prachtige chocolade-achtige neus! Met daarnaast ook veel koffie en caramel. Ook ruik ik nog hele fijne balsamico tonen. Ik denk aan een zonnige herfstdag, waarbij de laatste warme zonnestralen van het jaar door het bladerdek van de bomen schijnen. Qua smaak zit het ook wel snor: een zeer fijne balans en een prachtige harmonie van allerlei smaakcomponenten zoals herfstbladeren, caramel en gebrande nootjes.

1996 Ridge Santa Cruz Mountains Estate, California

In het laatste proefglas van de avond trof ik een zeer vitale wijn die nog verreweg over het meeste fruit beschikte van de drie glazen in de laatste serie. De wijn heeft een mooie, dakpanrode kleur. De neus is simpelweg indrukwekkend te noemen. Rijk en voornaam met tonen van bosvruchten, earl grey en zelfs wat koperpoets. Dik, vol, prettig zoet en fraai uitgerijpt. Caramel en prettige, notige madeiratonen. Bloemetjes. En tenslotte, in de afdronk, een zachte bittertoon zoals zwarte olijven ze kunnen hebben. Heerlijk glas.

De liefhebberskelder: pluk de dag
By in ,

De liefhebberskelder: pluk de dag

Met de studiereis naar het wijnfestival in Boedapest nog in de benen, haalde Kees van de Wiel dertien kelderschatten uit zijn kelder. Het was een sterk georkestreerde proeverij: een serie van drie rieslings, daarna drie Languedocs, daarna drie maal twee Bordeaux om af te sluiten met een liefelijke bubbel. Dat staat hier nou zo logisch, maar blind geproefd weet je niet wat je in het glas hebt, dus werd pas geleidelijk aan duidelijk hóe slim de proeverij in elkaar zat. Hieronder de mooiste wijnen uit de series.

Riesling 2004, Weingut Hans Göbel, Vallwiger Herrenberg, Spätlese Halbtrocken

Dat er drie rieslings in de serie stonden, daar durfde ik mijn hand voor in het vuur te steken. Dat er een riesling bij zou zijn van Kees’ huisleverancier, ach… we kennen onze pappenheimers, dat was ook met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid duidelijk. Maar dat er drie rieslings van wijnbouwer Göbel naast elkaar stonden, dat vond ik erg verrassend, want de verschillen waren best groot. Een droge Spätlese, een halbtrocken Spätlese en een Spätlese zonder meer. Deze wijn sprong er voor mij uit: mooi gerijpte wijn met een ingetogen florale neus (jasmijn). Krachtige en evenwichtige smaak, mineralen komen goed naar voren, dit is een puik glas wijn!

Les Romains 2007 Cuvée Reserve, Vin de pays d’Oc

In deze serie stonden van dit domein een 2005 zonder meer, een cuvee anniversaire 2007 en deze cuvee reserve. Hartendiefje van Kees. Dymph ruikt bramen, stallucht en vanille/hout. De wijn is jammig, zegt ze. David noemt de wijn pezig. Ik ruik lichte kruidigheid, Mon Cherie en morellenkers. Dit is een héle lekkere aandronk met een sjepdropimpressie. Evenwichtig glas wijn waar veel plezier aan valt te beleven.

Château Hanteillan 2005, Haut Medoc

Poeh, 2006 en 2005 staan van dit domein naast elkaar en ik vind ze allebei nog veel te jong. Da’s wel gek, want na een jaar of zes mag zo’n wijn toch wel gaan komen en wat charmes tonen. De 2005 is gemaakt van 60% merlot, 32% cabernet sauvignon, 3% cabernet franc en 5% petit verdot. Eaux de vie neus waarbij ik meteen opschrijf: wat moeilijke neus, licht mufje. De wijn zelf heeft nog overduidelijk tannines, komt wat straf binnen in de aandronk en toont daarna krachtige bitters. Gelukkig komt dan ook het grote aandeel merlot tot uiting in rondeur. Gedecanteerd en enige tijd in de karaf gegeven moet deze wijn aan de dis veel plezier geven.

L’Oratoire de Chasse-Spleen 2004, Moulis

Nee, dan deze wijn. David roemt het evenwicht, hij ruikt tabak, fruit en kruidigheid. Ik zie de wijn aan voor een Margaux, want dit is elegantie! Fraaie neus met prachtige impressie van sigarenkistjeshout. Heel mooie en evenwichtige smaak, fluwelig (de wijn staat naast een Côtes de Francs). Dit is een verfijnd glas wijn. Hartendiefje van Kees.

Vieux Château Gachet 2005, Lalande de Pomerol

In mijn aantekeningen staat: Pomerol? Jaaaa, dit is goed voor mijn zelfvertrouwen. Misschien was de Pomerol die ernaast stond mooier, maar die is dan ook twee keer zo duur. Dit is een wijn voor in de kelder van de ware liefhebber. Geef zo’n fles zes, zeven jaar en je beleeft langzaam een wondertje. Open neus met toffee en rood zomerfruit. Concentraat, dijk van een wijn met duidelijk fluwelige rondeur. Wil droomt weg bij deze wijn en denkt aan… Brigitte Bardot. Dat zegt toch alles?

Moscato d’asti 2009, Famiglia Marrone

Het is te lang geleden dat ik Moscato d’Asti dronk… zeker na de stoere rode wijnen is zo’n glas friszoete bubbels uit Noord-Italië ongelofelijk verfrissend en opwekkend. Toos ruikt lychees en muscat in deze verfrissende schuimwijn.

Kees heeft een fijne kelder, zoveel is duidelijk. Een prima basis voor het pluk-de-dag! levensgevoel.

Wijnen uit de liefhebberskelder: Bordeaux 2000
By in ,

Wijnen uit de liefhebberskelder: Bordeaux 2000

Veel leden van de wijnsociëteit koesteren de eigen kelder en steken veel tijd in het opbouwen van een fraaie collectie. Het wijnkelderboek van Steven Spurrier is daarbij al twintig jaar mijn inspiratiebron. In dit boek wordt een onderscheid gemaakt naar grote wijnen (Romanée Conti, Lafite Rothschild, Hermitage etc.) en Franse drinkwijnen. In de eerste categorie zitten de onvergetelijke en legendarische wijnen, met dito prijsstelling. Spurrier geeft een ‘ideale’ kelder met Franse drinkwijnen en dat is een droomopsomming. Omdat hij voor iedere gelegenheid, voor iedere maaltijd, voor ieder tijdstip en stemming iets passends wil hebben. Deze opsomming bestaat uit zéér goed gekozen burgers, cru bourgeois, wijnen van bevlogen wijnbouwers net buiten de gebaande paden, toppers in de eigen streek. Ik noem zo’n kelder een liefhebberskelder. Mijn proeverij gaf ik als thema Bordeaux 2000, het is een gelegenheid om eens twaalf wijnen uit dat goede jaar naast elkaar te proeven. Bij zo’n proeverij vallen gevestigde namen soms tegen en vallen onbekende wijnen op omdat ze uitmuntende kwaliteit bieden.

Domaine des Liards 1990, vieilles vignes, Montlouis, Berger Freres

Blind geproefde indrinker. Goudzweem. Bij deze witte wijn is evident dat rijping in een héél mooi glas kan resulteren. Wáánzinnig mooie neus met hooi, roomboter, Turks fruit, kandij, honing, botytris-achtige tonen lijkt het wel, ik ruik ook bloementonen. Met de smaak is iets geks aan de hand. De balans was enkele jaren terug beter, de wijn mag op, bitters gaan nu iets overheersen. Maar… na enkele slokken tanninerijke rode wijn is dit weer een engeltje. Zalig bij kaas. Twintig jaar oude chenin blanc, respect!

Twaalf wijnen staan op tafel van linker en rechteroever. Je zou mogen veronderstellen dat na tien jaar de wijnen op dronk zijn. Toch lijken sommige wijnen in een moeilijke fase of nog onvoldoende uitgerijpt, zoals Château Lanessan (Haut Medoc, 15.3 punten) en Château Poujeaux (Moulis, 14.4 punten). Hieronder zijn de beste wijnen beschreven in volgorde van toegekende punten.

Château d’Aiguilhe 2000, Côtes de Castillon, 18 punten

De verrassing van de avond. Maar liefst twaalf van de vijftien proevers scoorden deze wijn het hoogst, Toos en Gerard kenden zelfs 20 punten toe. Deze wijn van 80% merlot en 20% cabernet franc heeft als een van de weinige wijnen nog een paarszweem in de rand. De neus is streng met een piepklein rubbertje. Richard noemt de neus ‘niet vriendelijk’ maar herkent drop, laurier, anijs en veel complexiteit. Wijn met veel vulling én rondeur, sappige wijn die lang nahangt, uitstekende balans met piepklein zoetje, mooie zuren en bitters. Parkerwijn die meer op kracht dan elegantie is gemaakt. Mooi om te zien dat een wijn uit een relatief onbekend district alle linkeroever wijnen naar de kroon steekt.

Château Lafon Rochet 2000 St. Estephe, 16,5 punten

Noël en Richard kenden deze wijn hun hoogste score toe. De neus geeft terroirtonen en is verfijnd. Richard noemt de neus levendig en sprankelend, met drop en lijm. De wijn is sappig, duidelijk een glas met inhoud, waarin Noël een duidelijke espresso toets benoemt. De wijn is gemaakt van 55% cabernet sauvignon, 5% cabernet franc en maar liefst 40% merlot. Die laatste druif geeft deze Grand Cru Classé zijn charme mee, vroeger was dit nog wel eens een ontoegeeflijk glas dat jáááren rijping nodig had om enige charme te gaan vertonen. Zeer geslaagd glas in perfecte balans.

Carruades de Lafite 2000, Pauillac, 16,4 punten

Carruades wordt jaarlijks gemaakt van een percentage van meer dan 70% cabernet sauvignon aangevuld met merlot. Wil, Berry en ikzelf kenden deze wijn hun hoogste score toe. Ik val als een blok voor de neus die heel open is, zeer geparfumeerd en complex met tonen van rozen en caramel. Voor mij is dit perfectie in de mond, zéér lekker. Wil kende 19 punten toe aan de tweede wijn van Château Lafite Rothschild, net als aan de d’Aiguilhe, maar zegt dat als hij moet kiezen op kwaliteit, deze Pauillac vanwege de verfijning zijn voorkeur heeft.

Château Belgrave 2000, Haut Medoc, 16,1 punten

Decennialang was dit een lelijk eendje van de Grand Cru Classés, maar het domein is helemaal terug op een kwalitatief goed niveau. David kende de meeste punten toe aan Belgrave (ex acquo d’Aiguilhe en Houissant). Diepdonkere kleur neigend naar zwartrood, neus met cederhout, vanille en chocolade. Tabaksimpressies. Glas dat nu heerlijk op dronk is met een Mon Cherie kersen-zoetje.

Château Cassagne Haut-Canon 2000, Cuvée La Truffière, Canon-Fronsac, 15,5 punten

Noël kende deze wijn zijn hoogste punten toe (ex acquo met Lafon-Rochet). Dit is een goed voorbeeld van een wijn uit een liefhebbers appellation van de rechteroever. De wijn is gemaakt van 60% merlot, 20% cabernet sauvignon en 20% cabernet franc. De wijn rijpte voor eenderde op nieuwe houten vaten. Een zweem van paars in de rand van de kleur. De neus is fruitrijk met kersen en vóóral heel veel finesse. De kersen zetten zich door een aangename smaak met rondeur én nog altijd potentie om verder te rijpen. Trouvaille. Kijk uit naar deze wijn.

Château Vrai Canon Bouche 2000, Canon Fronsac, 15,4 punten

Jan kende zijn hoogste score toe aan deze wijn, gemaakt van 95% merlot aangevuld met cabernet sauvignon en –franc. Bruine rand. Paul noemt de wijn mooi fris, Wil zegt fluweelzacht. De open neus is terroir getypeerd, de smaak heeft aardbei en kers, veel rondeur en dat hap sappige waardoor je naar een volgende slok verlangt. Veel rondeur en hangt lang na. Heerlijk glas.

Hierna scoorden Château Lanessan 2000 15,3 punten, Prelude à Grand Puy Ducasse 2000 15,3 punten, Château Houissant 2000 14,8 punten, Château Poujeaux 2000 14,4 punten, Château du Grand Barrail 2000 Révélation 14 punten. Château Labegorce 2000 Margaux was helaas een fles met kurk.

Château Houissant 2000, St. Estephe, Berger-botteling Roermond, 14,8 punten

De Nederlandse botteling van deze St. Estephe scoorde het hoogst bij David (ex acquo met d’Aguilhe en Belgrave), zelf kende ik deze wijn ook 18 punten toe. Bruine rand, strenge neus met caramel en vuursteen, maar ook héél veel finesse. Wat sigarenkistjes cederhout in de neus. De smaak heeft een prachtige balans, de wijn is verfijnd. Wijnhandelaar Berger bottelde in 2001 voor het laatst deze wijn, daarna zijn de wijngaarden verkocht aan- en opgegaan in Phelan Segur. Mooi glas.

Druif en land herkennen
By in ,

Druif en land herkennen

Zoals het nóóit verveelt om Shakespeare te lezen, zo blijven de blindproeverijen om druif en land te herkennen altijd boeiend. Zelfs bij wijnen die we normaliter goed moeten herkennen, blijkt de volgorde van schenken heel bepalend voor de waardering die proevers hebben voor de wijn. Een proeverij zó samenstellen dat iedere wijn precies tot zijn recht komt, is lastig. In deze proeverij stond Domaine Desertaux Ferrand 2005 Creux de Sorbon die ik in de proeverij van 24 februari jl. prachtig oordeelde, maar die nu geen indruk maakt. Een tikje bizar is dat wel. En boeiend tegelijkertijd. In de laatste serie val ik als een blok voor een dikke Garnacha, die naast een verfijnde sangiovese en geraffineerde tempranillo staat waar de meeste proevers de voorkeur aan geven. Ligt dat nou aan de stand van de sterren? Wat ik gegeten heb? Of is het een kwestie van verbeelding? Beïnvloeding wellicht door andere proevers? Shakespeare laat Theseus in een Midzomernachtsdroom zeggen: “Verliefden, dichters en waanzinnigen zijn één en al verbeelding: de ene ziet meer duivels dan de hel kan bergen, dat is de waanzinnige, d’ander, de minnaar, al even dol, ziet ’n schone Helena bij de aanblik van een dik zigeunerwijf.” Mooi verwoord hoe verbeelding met je aan de haal kan gaan, zeker bij blindproeverijen. Peter van de Ende stelde een prachtige proeverij samen met een mix van klassieke wijnen en vondsten.

Castello di Medina 2008, Rueda

Goudkleurige tint, tikje exotisch, citrusvrucht en passiefruit. Goede zuren, hangt niet zo lang na. Heel prettig Spaans glas, dat gemaakt is van de verdejo maar gemakkelijk kan worden aangezien voor sauvignon blanc.

Chardonnay 2009, Nederburg Cuvee Winemasters Reserve, Zuid Afrika

Deze wijn staat naast een Muscadet en een Chablis. Komt als lekkerste uit de bus bij de meeste leden. Grassig in de neus, wat appelmoes, een zoetje in de smaak en een goede balans.

Château Lafon Martin 2005, Premieres Côtes de Blaye

Deze ‘kleine’ Bordeaux heeft een opmerkelijk fraaie neus: stallucht en drop, laurier en garriguekruiden. De neus is ‘definitely’ fraaier en biedt meer spanning dan de verder correcte smaak. Een milde aandronk en nogal aanwezige bitters. Zet dit glas bij gegrillde lamskoteletjes en aan alle voorwaarden om te genieten is voldaan.

Sancerre La Bourgeoise 2003, Henri Bourgeois

Dof doorzichtige wijn met bruine rand, die gevolgd wordt door een complexe en rijke neus waarin ik leer ruik en een hele tabakspot. Er ontwikkelt zich een stallucht, waardoor je in combinatie met de kleur weet: dit moet pinot noir zijn. Sappige smaak met rondeur, goed concentraat en een piepklein zoetje dat de wijn charme geeft. Toch ruik je ook veel vanille, een indicatie voor houtrijping. De hoge zuurgraad maakt dit tot een lekkere wijn. Gemaakt van meer dan 100 jaar oude stokken. Is dit de mooiste rode Sancerre die ik ooit dronk? In ieder geval de mooiste wijn van deze avond: verfijnd en elegant. Op de foto boven dit bericht een aanzicht op Sancerre in het Loiregebied.

Condado de Haza 2000 Reserva, Ribera del Duero

Als je zo’n mooi gerijpte topfles uit Spanje mag proeven, geeft dat een fijn gevoel. Peter kocht de fles op het domein en koesterde deze tot nu. Richard noemt drop en paprika in de neus, Berry herkent zoals altijd de tempranillo (ik dacht aan syrah…verdorie). Een geweldig rijke neus is zeker één van de aantrekkelijke kanten van deze wijn: de neus ruikt warm en zwoel, stalimpressies, dennenbomen en wat kokos. Duidelijke rondeur in de smaak, een mooi piepklein zoetje, heeft ook nog toekomst. Prachtvolle wijn.

Il Pogione 2003, Brunello di Montalcino

Nog zo’n wijn die met respect gedronken mag worden, dit maal van de sangiovese. Hans L ruikt en denkt meteen aan rozen, Richard benoemt lijm en trekdrop in de neus. De neus is inderdaad geparfumeerd, met een stinkertje. De wijn vind ik straf met nog veel tannines. Mag nog liggen.

Tres Picos 2007, Borsao, Garnacha

Ik vind dit een schitterend glas met een neus waar je aan blijft ruiken: mocca en rozemarijn en massa’s rood zomerfruit omlijst door cederhout. Ook sjepdrop. De smaak is vol, sappig en mollig. Peter vdE zegt dat het een wijn is die is gemaakt om ‘te scoren’ op vergelijkende proeverijen. Bij mij scoort de wijn deze avond inderdaad: vandaag vind ik dit lekkerder dan de Brunello en de Ribera del Duero. Laat geoogste garnacha die vier maanden rijpt op nieuwe houten vaten.

Pinot Gris 2004, Vendanges Tardives, Grand Cru Zinnkoepflé, Schlegel Boeglin

Bij het ruiken en drinken van dit glas, maar vooral na het onthullen van de herkomst, ben ik geneigd te denken: Elzas kun je nooit genoeg in de kelder hebben… De neus is gebotrytriseerd zonder daarin overdadig te zijn, honing, amandel en toffee. De smaak is vief, niet te mollig of vet, maar prachtig harmonieus met een geweldigde balans. Een cadeautje om mee af te sluiten, deze wijn die als aperitief óf dessertwijn geweldig tot zijn recht komt!

Richard kwam, proefde en overwon
By in ,

Richard kwam, proefde en overwon


Er is géén proeverij bij onze sociëteit met zoveel folklore als de voorjaarsklassier: de wedstrijd. Twaalf Franse wijnen op tafel, allen geblindeerd en de leden moeten aangeven: de streek, de appellation, het jaar, de druiven, de classificatie en de producent. Goede antwoorden leveren punten op. De winnaar mag zich een jaar lang onze Proefkampioen noemen; een status die extra kleur krijgt door de Kees Mutsaers wijnkoeler, een wisselprijs waarin de naam van de Proefkampioen wordt bijgegraveerd. Richard van Oorschot kwam, proefde en overwon.

Als je gewoontegetrouw dinsdags gaat proeven, komt het natuurlijk wel eens voor dat je niet helemaal fit bent. Of licht chagrijnig. De grap is dat na twee, drie slokken wijn dat gevoel altijd wegebt. Nu ik vandaag – dinsdagavond – naar huis toe ga, valt me op dat ik een latente hoofdpijn voel opkomen… En wat erger is: ik snotter en moet vaak mijn neus snuiten. Nee hè! Niet vanavond… als mijn neus dicht gaat, kan ik goed proeven vergeten. Op de avond van de wedstrijd is dat fnuikend. Mijn eerste woorden als ik Noël zie, zijn dan ook: ik voel me niet zo goed. Noël twijfelt geen seconde, en geeft direct als antwoord: ik ook niet. Zó, wij hebben ons ingedekt als het vanavond fout gaat. Bij de wedstrijd worden jullie kleine jongens, zei Nelly eens. Want vanavond is proeven een erezaak. Ik hoor Paul mompelen: ik ben al dagenlang zenuwachtig voor vanavond. En Claartje verzucht bij de rode wijnen vertwijfeld: wááááárom doen we dit eigenlijk?

De winnaar van 2009 Rob van Ginneken en collega-jurylid Geoff Marée nemen hun taak heel serieus. Hilarisch is het moment dat Rob uit het jurylokaal terugkomt en aan de radeloos proevende leden vraagt: “Heeft iemand per ongeluk het reglement bij zich?” (we hebben een echt reglement). Natuurlijk. Dat hebben we. Net als wedstrijdproeflijsten van jaren (Kees, die zich ontpopt als onze wedstrijdhistoricus) en spiekbriefjes. Er werden dit jaar ook heuse waarschuwingen uitgedeeld bij praten en afkijken.

Na telling van de punten reikt Rob de wijnkoeler met een mooie fles uit aan winnaar Richard van Oorschot. Dat hij goed proeft, merken we iedere week. Maar zó goed? Richard kwam, proefde en overwon. Hij scoorde een overtuigende eerste plaats. Een van de jongste leden steekt proevers met bij elkaar enkele honderden jaren proefervaring in de zak. Da’s geweldig: Richard proficiat! Twee leden van de gelegenheidsformatie Black Berrys die bij de Prix Saint Hubert hoog scoorden, mogen naast Richard op het ereschot: Berry Marinussen als derde, en – yes! – ikzelf met de tweede plaats.

We proefden mooie en karakteristieke wijnen deze avond.

Champagne de Sousa, Brut Tradition

Wat niemand lukte, vanaf 1993, lukte Rob wél. Het wedstrijdreglement is aangepast en we proeven voortaan ook mousserende wijn. Psychologisch gezien leek het mij geen goed plan om te beginnen met een andere wijn dan champagne, hoewel dat natuurlijk wel een mogelijkheid was. De mooie mousse die maar blééf aanhouden, maakt de optie champagne waarschijnlijk. In de neus brooddeeg, nou dan weet je het wel. Fijne zuren en elegant: champagne om te beginnen. Lekker!

Sieur d’Arques 2008, Limoux

Een neus die overduidelijk chardonnay móet zijn: vanille, cederhout, rokerig. In de smaak mooi opdrogend en een prachtige lange afdronk. Geweldig mooi glas witte wijn.

La Soufrandise 2006, Pouilly-Fuissé Vieilles Vignes

Strak geelkleurige wijn, en een héél florale, expressieve neus. Cederhout, strakke wijn in de smaak, veel inhoud, zelfs een tikje mollig. Schitterende wijn van chardonnay.

Merlot de l’Arjolle 2007 , Synthèse, vin de pays des Côtes de Thongue

Deze merlotwijn brengt Noël in vervoering. Paars nog. Mooie kruidige neus met vanille, in de smaak sappige, vluchtige zuren. Ik dacht door de warme smaak aan grenache, maar nee dus: merlot uit het zuiden.

Châteauneuf du Pape 2007 Haut Pierre, Delas

Diepdonkere kleur, zwart bijna. De neus is gesloten, vind ik. Later terugruikend: morelkers. Wijn gemaakt van 90% grenache en 10% syrah. Mijn aantekeningen zeggen: zuidelijke wijn, warme aandronk, fluwelig. 94 Parkerpunten.

Château d’Aiguilhe 2005, Côtes de Castillon

Sjonge, jonge, wat een zwartrode kleur. Gesloten neus weer. Potloodslijpsel. Merlot? Staat in mijn aantekeningen, en dat klopt voor 80%, de wijn werd met 20% cabernet franc aangevuld. Tikje ontoegeeflijke wijn, maar ook met een enorm potentieel: rijke en grote wijn. Mogen we deze in 2015 nog eens proeven?

Interessant om nog te vermelden is dat Peter van den Ende de beste proever was bij de rode wijnen.

Wijnen van Nello
By in ,

Wijnen van Nello

Een proefavond van Nello Pischedda is prettig voorspelbaar. Het klopt gewoon altijd, en we proeven altijd fantastische wijnen. Héél vaak Italië met piraten ertussen. Wat ik nou zo sympathiek vind van onze Sardijn… hij programmeert die proeverijen zó dat Italiaanse wijnen werkelijk de krachtmeting aanmoeten en niet per se anderen de loef afsteken. Dus drinken we fabelachtig mooie Italiaanse wijnen, maar staan in mijn schriftje toch de meeste *-sterren bij Franse wijnen, of beter gezegd: bij de Bourgognes. We hadden een spannende proefavond van hoog niveau.

Tiefenbrunner 2008 Grauvernatsch, Südtirol-Alto Adige

Mijn hand had ik ervoor in het vuur willen steken, zó sterk herkende ik de Côtes de Ventoux van Juliette Avril van de werkavond. Zo’n ongecompliceerde, vriendelijke wijn. Framboosjes in de neus. Elegant. En deze wijn had zelfs wat verfijning. Zo’n charmeur, die jou onmiddellijk voor zich inneemt. Maar nee, ik zat er compleet naast: het is een hele lekkere Grauvernatsch. Tikje gemeen van Nello om die in te zetten “om te kijken of Wil deze zou herkennen.” Wil liet zich van zijn nuchtere kant zien, vertrok geen spier van zijn gezicht en determineerde de wijn feilloos. Chapeau! Dit zijn de momenten van waarheid voor iemands reputatie. Wil gaf zijn Oostenrijk-expertise gewoon extra glans. Bleekrode kleur, zei Wil, amandel in de smaak, zuren die mooi na blijven hangen.

Gevrey Chambertin 1998 Henri Rebourseau

Complexe wijn, zei Kees. Met leer in de neus en lang nahangend. Ik vond dit een ongelofelijk fraai glas: drie **(*)-sterren, waarbij dat haakje aangeeft dat het vermoedelijk nóg perfecter kan. Duidelijke tuilé kleur. Mineralen. Zéér verfijnde pinot noir neus! Herfstbossen, kastanjechampignons en zelfs een truffeltoets. Fluwelige aandronk, ingekapselde kracht. Heeft zeker nog toekomst, staat in mijn aantekeningen, waar anderen vonden dat de wijn wel op mag. Geeft niet, ik hou nou eenmaal van belegen wijnen. Deze wijn is elegant én krachtig, heeft fijne zuren en een goede balans. En dat al in de eerste serie, waar gaat zo’n avond dan naar toe?

Jaros 2003, Ribera del Duero

Wijn van 100% tempranillo, en dat haalde ik er niet uit, maar Berry bijvoorbeeld weer wel, knap zeg. Een wáánzinnig mooie neus heeft deze Spaanse wijn: overweldigende hoeveelheden rood zomerfruit, karrenvrachten gewoon. En die neus geeft steeds meer impressies: kersen, leer, humus, stalimpressies. En dan schrik je bij de eerste slok: een bekvol wijn, tjonge wat straf en met prominente bitters. De kracht overheerst iets. Maar smaken verschillen, want zie: Toos noemt de wijn elegant en zwoel.

Château Moulinet 2006, Pomerol

Man, man, wat een keuzes moet een blogger maken. Deze wijn werd voorafgegaan door twee bloedmooie flessen: Vino Nobile de Montepulciano 2006 van Poliziano en Brunello di Montalcino 2004 van Banfi. Maar dan moet de lezer maar lekker mee komen proeven, ik kies nu voor beschrijven van Pomerol. Zo vaak drinken we dat niet. Wát een instinker. Sangiovese staat in mijn aantekeningen. Desnoods had ik durven zweren dat het een Chianti Classico was. Niet dus: Pomerol. Vuursteen in de neus, strenge wijn met bittertje. Te jong. Wel veel inhoud en een goede balans. Veel potentieel ook. Kees roemt de carameltonen en kracht van de wijn. 75% m,20% cs en 5% cf.

Casalfero 2003, Castello di Brolio

Toscaanse wijn van 70% sangiovese en 30% merlot. En wéér zat ik in gedachten volkomen fout (Pauillac), bij deze wijn met een fraaie complexe neus met mooie morellenkersen. Prachtige houttonen in de neus, ik zette spontaan het glas aan mijn mond, maar tik-op-de-vingers, eerst die andere twee wijnen uit de serie proeven, dit is nummer 3! Verfijnde smaak met veel chocolade, enorm veel kracht en volstrekt zonde om uit te spuwen, hetgeen we dan ook niet doen. Hans L. vond deze wijn ‘veel te ontdekken hebben’, met wat roest/mineralen in de neus. Beauty!

Hermitage ‘Les Miaux’ 2005, Ferraton Pere & Fils

Da’s een genoegen dat we niet vaak smaken: dé Hermitage proeven. 100% syrah in deze Rhonewijn. Rozen ruik ik in de wijn, naast drop, mineralen en caramel. Sappige wijn, rondeur, kracht, kersen. Hoog geconcentreerde wijn. Adam roemt het zwarte fruit en de stevige smaak. Een belevenis om Hermitage te proeven.

Barolo ‘Lazzarito Vigna La Delizia’ 2001, Fontanafredda

Een donkere wijn met chocolade en koffie in de neus en vrij hoog in alcohol, zei Jan. Ik ruik mineralen. Een krachtige neus, veel power ook in de smaak. Zeker nog 5 jaar wegleggen, lees ik in mijn aantekeningen. Deze wijn is bepaald geen allemansvriend en nu zo jong gedronken zeker niet, inderdaad, een kindermoord. De wijn was ’s middags al gedecanteerd. Eerlijk is eerlijk, na verloop van tijd ging de wijn mij meer bekoren.

Vosne Romanee 1998, Domaine Gros

Zonder schaamrood stel ik vast dat ik deze wijn véél lekkerder vond dan de Barolo. Veel proevers waren dat niet met mij eens, dus lezers: proef eens mee met ons. Deze Bourgogne heeft een woud aan herfstbosassociaties, enorme rijkdom en verfijning in een neus die toch ook veel stallucht brengt. En jawel: daar is ie weer, de truffel! Volstrekt levendige en viefe wijn. Drop en chocolade. Weer drie **(*)-sterren. Charmante en vrouwelijke wijn, waarbij ik (helaas, helaas) aan Margaux dacht. Voor mij was dit de ster van de avond, die we afsloten met een prachtige Niepoort 1997 Vintage port.