Tag: Bordeaux

De vinologen leermethode
By in ,

De vinologen leermethode

Vinologen
examens zijn multiple choice. Nello Pischedda maakte een multiple choice
proeverij. Die zijn uitermate leerzaam, als de keuzemogelijkheden slim zijn
gemaakt. En laat dat maar aan Nello over. Drie keer neemt hij de in deze
proeverij de deelnemers minzaam bij de neus. Bijvoorbeeld iedereen die de
Brunello di Montalcino 2010 van Castello Banfi denkt te proeven… “Die wijn ligt
nog op fust en kan nog niet gebotteld zijn.” Goedemorgen!

Mooiste witte
wijn

We mogen
kiezen uit a) Rias Baixas 2011 Pazo de Señoras, Albarino druif, b) Viognier
2012 Yves Cuilleron of c) Chardonnay Fontanelle 2012 Castello Banfi. Dat zijn
dus drie verschillende druiven, albarino, viognier of chardonnay, en dat moet
toch te doen zijn, zou je denken. De wijn is gekleurd, heeft een neus van
peren, perzik, aards en met kruidige bloemetjes. Finessevolle neus, vrij hoge
bitters in  de afdronk. Eetwijn is mijn
conclusie. Uiteraard is de discussie hier het interessantste, het leerzaamste,
want waaraan herkennen we… Uiteindelijk blijkt het de Spaanse wijn te zijn,
letter a.

Bordeaux
versus Italië

We mogen
kiezen uit a) Château de Fieuzal 2007, Pessac Leognan, b) Château Moulinet
2006, Pomerol of c) Brunello di Montalcino 2010 van Castello Banfi. Edele en
rijke neus, fantastisch! Kers, kreupelhout en stallucht. Ik hoor ook proevers
laurier, paprika en aardbei benoemen. Rob roemt de gedistingeerde neus. De
smaak is klassiek, met nogal wat bitters in de afdronk. De Italiaanse wijn kan
het niet zijn, dus moet het Pessac Leognan of Pomerol zijn. De Pessac zegt Rob,
want anders is het een slechte Pomerol. Het ís de letter b, Pomerol, maar die
is verdorie helemaal niet slecht, alleen wat strenger en minder rondeur dan je
zou denken. Dus toch een moeilijke keuze.

Keuze uit
drie rode druiven

We mogen kiezen uit a) Barolo 2009, Fratelli
Alessandria, b) Elzas Pinot Noir ‘Muré’ 2006, Clos Saint-Landelin of c)
Brunello di Montalcino 2001 Riserva, Col d’Orcia.Drie verschillende druiven, nebbiolo,
pinot noir en sangiovese, althans de kloon Brunello. En ook nog drie
verschillende jaren met maar liefst acht jaar verschil. Kat in het bakkie, zou
je denken. Mispoes. Bruine kleur. Interessante en mysterieuze neus, zegt Rob.
Doet hem aan linoleum denken. Henk roemt de mooie smaak, Willem-Jan benoemt
steen, tabak en leer in de neus, een pittige smaak die lang nahangt. De wijn is
van de serie waar hij in staat de meest elegante en verfijnde, ik ruik ook
dennebos. Véél kracht, prachtige balans. Mijn keuze valt op de Brunello, de
archetypische Italiaanse edele wijn, want ik ruik ook geen rozen in de neus
(karakteristiek voor Barolo) en ben geen liefhebber van Barolo. “Maar Peter,
Barolo is zó lekker!”, verzucht Nello. Het is wijn a, Barolo. Hartendief van
Nello.

Mooiste rode
wijn van de proeverij

We mogen
kiezen uit a) Château Talbot 2009, Saint Julien, b) Ornellaia 2009, Toscane of
c) Côte Rotie ‘Terres Sombres’ 2010 van Yves Cuilleron. Leer en fruit in de
neus, zegt Berry, nog veel te jong en bessensap in de smaak. Mijn
aantekeningen: diepe kleur, een rijke neus met kersen, zwoel! Te expressief
voor een Bordeaux. Klassieke sappige smaak met goede zuren en een uitstekende
balans. Rob typeert de wijn zónder de druif te determineren: te lekker voor
Bordeaux, te fris voor Orenallaia. Hij raakt the Bull’s Eye: het is wijn c,
Côte Rotie. Hartendief van Nello.

Lastigste
keuze van de proeverij

We mogen
kiezen uit a) Amarone della Valpolicella Classico 2007 Masi, b) Nuits Saint
Georges 1er Cru Aux Perdrix 2009 Domaine des Perdrix of c) Charme 2007 Douro,
Niepoort. De wijn heeft een hele lichte kleur. Noël roemt de fijne neus en
prijst de elegantie, het is zijn type wijn. Just ruikt wat zoetheid in de neus,
stooffruit en kaneel. Ik vind de neus ingetogen met vooral wat kreupelhout,
daarna volgt een heel verfijnde smaak met elegantie in het kwadraat. Waar denk
je dan aan: natuurlijk, Bourgogne! Maar deze wijn – écht iets voor de
liefhebbers – met wat toffee in de afdronk, blijkt de Portugese topper te zijn
van Niepoort. G-e-w-e-l-d-i-g glas wijn.

Deze methode
van proeven is leerzaam. Je moet immers steeds determineren en benoemen waarom
je welke keuze maakt. Maar het kan nóg beter, denk ik. Als we niet 11 series
zouden proeven, maar 3 of 4 – dan kan na de onthulling de moderator de twee
andere wijnen inschenken en kun je dus écht de drie wijnen van de multiple
choice vergelijken. Enfin, dat is een goed idee voor het volgende seizoen.
Zeker is dat je die multiple choice alleen slim kunt maken met veel wijn-en
proefkennis. De pet gaat af voor Nello, die dat fabuleus goed heeft gedaan!

Saint Emilion en piraten, heel leerzaam
By in ,

Saint Emilion en piraten, heel leerzaam

Twan
Vermeulen zet Saint Emilion op tafel. Kunnen we Saint Emilion, Montagne Saint
Emilion en Lussac Saint Emilion onderscheiden? Van de Montagne Saint Emilion
proeven we vervolgens nog eens verticaal drie jaargangen, om af te sluiten met drie wijnen
waarvan twee met als dominante druif merlot en één met cabernet sauvignon.
Feestelijke rose champagne vooraf en de dessertwijn die werd geschonken bij de
uitreiking van de Nobelprijzen als uitdrinker. Een leerzame proeverij.

Château Bel-Air 2010, Lussac Saint Emilion

Hartendief
van Twan. Gemaakt van 26 jaar oude stokken: 70% merlot, aangevuld met gelijke
delen cabernet sauvignon en cabernet franc. Fraaie neus met edele trekken,
vanille en kersen. Kees ruikt chocolade en bramen. De wijn is nog te jong, maar
heeft goed concentraat en een hap sap smaak, zacht en mollig, je hebt
onmiddellijk zin in een volgende slok.

Van Château
Maison Blanche, Montagne Saint Emilion proeven we in twee series respectievelijk 2006, 2007,
2009 en 2010. Heel leerzaam. Biologisch dynamische wijn, gemaakt van stokken
tussen 45 en 50 jaar oud: 70% merlot en 30% cabernet franc. Ik lees vier keer
‘kruiden’ in mijn aantekeningen. Veruit het beste proeft de 2009 jaargang: paarszweem,
naast de kruidigheid ook tonen van leer en bes in de neus, heel veel spel in de
smaak, evenwichtig, goede balans en rondeur verpakt in een fluweeltoets.

Château Grand Barrail Lamarzelle Figeac  2010, Saint Emilion

Mooie neus
met veel verschillende impressies: aards, licht truffel, kers. Finesse in de
smaak, lekker aangenaam en met een mooie balans. Just benoemt de
espresso/afdronk, die lang blijft hangen. 70% merlot en 30% cabernet franc.

Château
Cordeillan Bages 2010, Pauillac

Hartendief
van Twan. Wijn die mij op het verkeerde been zet door een liefelijke neus met
bloemetjes. Wijn die zich kenmerkt door goede zuren, een mooi mondgevoel en heel
rijke smaak, mollig. 70% cabernet sauvignon en 30% merlot.

Château
Bonalgue 2010, Pomerol

Wow! neus:
rijk, voluptueus, mocca, chocolade. De wijn die ogenschijnlijk de meeste
tannine heeft, veel kracht, bittertje in de afdronk. Fantastisch glas wijn. 80%
merlot en 20% cabernet franc.

Is het genot groter als je plezier uitstelt?
By in ,

Is het genot groter als je plezier uitstelt?

Wijngaarden van Château Montrose grenzen aan de Gironde rivier

Is
het genot groter als je plezier uitstelt? Intrigerende vraag.
Organisatiepsychologen stellen dat uitstellers van activiteiten minder
doelgericht zijn. Uitstellers hebben niet zo veel zelfdiscipline en zijn genotzuchtig.
Ze verliezen lange termijn doelen uit het oog als zich pleziertjes op korte
termijn aandienen. Maar wijndrinkers stellen juist drinken uit om hun genot te
vergroten! Oplegwijnen hebben een leven: ze moeten tot volle wasdom komen. Het
wijninformatiecentrum geeft een overzicht van wijnen die zonder problemen een
jaar of tien kunnen worden opgelegd, klik HIER.

 

De
echt grote wijnen uit de Medoc zoals we in de proeverij drinken, de Grand
Seigneurs, hebben uit grote jaren de potentie om twintig tot dertig jaar oud te
worden. Dat is vooral leuk als zo’n fles op tafel kan komen om een feest luister
bij te zetten: een 18e of 21e verjaardag, verloving,
trouwerij, koperen of zilveren bruiloft. Het heeft iets magisch om gebottelde
zonneschijn uit jouw geboorte- of trouwjaar te drinken. Maar zolang hoeven we
niet te wachten. Wijn heeft charmes in alle fases van rijping. Alleen al in de
neus zijn drie fases te onderscheiden: het primaire, secundaire en tertiaire
aroma. Het primaire aroma komt van de druif: 
fruitige, florale en minerale geuren. Het secundaire aroma komt van
omzettingen tijdens de vergisting en de opvoeding van de wijn, zoals
botergeuren van de malolactische zurenomzetting of de kruidige, gebrande tonen
van rijping in nieuwe houten vaten. Het bouquet dat ontstaat door invloed van
zuurstof en ouderen, zoals herfstbos, noten, truffel noemen we het tertiaire aroma.

Henk
Vermeer brengt een schitterende proeverij op tafel van Bordeaux wijn, met drie
series van steeds een oude en jongere jaargang. En drie series met wijnen in
dezelfde levensfase.

Château Grand-Puy-Lacoste, Pauillac 5e Grand Cru
Classé

Door cabernet
sauvignon gedomineerd domein, met goede reputatie, koopwaardig en goed geschikt
om te rijpen. De 38 jaar oude 1975 brengt veel discussie los, sommige proevers
waarderen deze jaargang nu niet meer. Anderen prijzen de belegen neus met
herfstbos en vuursteen en vinden  de wijn
genietbaar. De 15 jaar oude 1998 is herkenbaar familie, dezelfde vuursteen
impressie in de neus, nu ook met sigaren, pruimen, laurier.

 

Château Lagrange, St. Julien  3e Grand Cru Classé

We proeven
de 35 jaar oude 1978 en de 10 jarige 2003. Uitermate interessant, omdat dit
domein in 1983 is overgenomen door het Japanse Suntory, die met enorme
investeringen dit domein weer op het Grand Cru niveau bracht. In de oude wijn
maken cabernet sauvignon en merlot ieder 50% uit van de wijn, in 2003 is het
aandeel cabernet sauvignon omhooggebracht naar 66%, merlot teruggebracht naar
27% en aangevuld met 7% petit verdot. De 1978 heeft een tuilé kleur en
klassieke neus met een truffel impressie. De neus is mooier dan de smaak. De
2003 neemt mij voor zich in, wat een mooie wijn is dat! Rood zomerfruit in de
neus, eucalyptus en pruimen, zwoele aanzet, in de mond krijg ik de slikreflex
(niet spuwen!) en mijn eindoordeel is dat dit een elegant glas is. Lagrange en
zijn tweede wijn Les Fiefs de Lagrange… wijnen om naar uit te kijken.

 

Château Lynch Moussas, Pauillac 5e Grand Cru Classé

 

We proeven
de 35 jaar oude 1978 en de 12 jaar oude 2001. Hier is het aandeel cabernet
sauvignon (75% in de 1978, aangevuld met 25% merlot) teruggebracht ten faveure
van de merlot (40% merlot in 2001, 60% cabernet sauvignon). De 1978 heeft
duidelijke oxytonen in de neus en mist voor mij alle charme. De 2001 is vol van
leven, kardinaalrood met een neus van mineraal, vuursteen en een rulle smaak,
vol en goede balans. Aantrekkelijk.

 

Bij de
jongste jaargangen hoor ik de meeste proevers zeggen: waarom zou je die nog
bewaren? In mijn kelder krijgen de wijnen niet de gelegenheid om zo heel oud te
worden, zegt Henk glimlachend. Deze eerste drie series leren dat tussen zo’n
zeven en vijftien jaar een mooie drinkperiode is voor de bescheiden Grand Cru
Classe’s. Wie wijnen echt láng wil opleggen, meer dan twintig jaar, kan zich  het beste tot de topwijnen beperken. Die heeft
Henk in de laatste drie series gezet en dat levert een explosie van
*-sterretjes op in mijn aantekenschrift. De gerijpte topwijnen  bieden het beste dat de wijnwereld te bieden
heeft.

 

Château Prieuré-Lichine 1998, Margaux 4e Grand Cru
Classé

Cabernet sauvignon 52%, Merlot 39%, Cabernet franc 4
%, Petit verdot 5%.Mooi
glas wijn, nu vijftien jaar oud. In de neus kruidig, mineralen, cederhout,
zoethout. Nog krachtig en met hoge zuurgraad, luchtige Margaux concentratie.

 

Château La Gaffelière 1998, Saint Emilion Premier
Grand Cru Classé

Merlot 65%, Cabernet franc 30 %, Cabernet sauvignon
5%.Stallucht in de neus
en ook tonen van tabak, drop en fruit. Hap sap smaak, vol spel en rondeur, in
de neus later ook mineralen en kersen. Stevige wijn.

 

Château Magdelaine 1989, Saint Emilion Premier Grand
Cru Classé

 

Interessant
buurdomein van Château Ausone. 90% Merlot en 10% Cabernet franc. Waanzinnig
mooie wijn op dit moment, voor mij maximale score van drie *-sterren. Frank
noemt de smaakexplosie in de mond en heerlijke balans. Paul benoemt drop,
zoethout, bramen en een pepertje. Mijn aantekeningen: dakpannenbruine kleur,
kruidige neus met laurier. De smaak imponeert: door evenwicht, door balans,
door fluwelige structuur en verfijning.

Château Branaire Duluc-Ducru 1989, Saint Julien 4e
Grand Cru Classé

Cassis,
kers, viooltjes, pruimen en later ook mineralen. De wijn heeft elegantie en
souplesse, er zitten fraaie zuren in de smaak en veel spel in de smaak. Rob
noemt de Saint Julien spannender dan de Saint Emilion. Paul ruikt ook mint,
leer en zoethout. Frank brengt de noblesse van deze wijn heel mooi onder
woorden: mocca en mint, zwart fruit in de neus, verfijnde wijn met satijn
mondgevoel, stijlvol.

 

Château Leoville Las Cases 1992, Saint Julien 2e Grand
Cru Classé

 

Hartendief
van Henk. Flinke dialoog over het jaar, geen topjaar. Maar met deze wijn is ook
weer duidelijk te zien dat een niet groots jaar wel uiterst lekkere wijnen kan
opleveren. Je zou bij wijze van spreken 2012 een klein kistje van zes weg
kunnen leggen, dan betaal je voor deze wijn zo’n 110 euro per fles – met de
zekerheid dat je een wijn koopt die twintig tot dertig jaar meegaat. Ik snap de
hartendief van Henk, want dit is een klassiek mooi glas. 21 jaar oud. Drop in
de neus, eucalyptus en later ook laurier. Mooie rondeur in de smaak, klassiek
en verfijnd.

 

Château Montrose 1995, Saint Estephe, 2e Grand Cru
Classé

 

Hartendief
van Henk. Hiervoor geldt hetzelfde als voor de vorige wijn: een zekerheid als
je wijn echt lang wilt opleggen. De voorkoop 2012 doet nu zo’n 75 euro per
fles. Deze 18 jaar oude wijn heeft zoethout en sigarenkistjes in de smaak,
chocolade en espresso, echt lekker! De smaak heeft zowel souplesse als een aantrekkelijk
concentraat, een voluptueuze wijn met mooi kreupelhout in de nasmaak. Voor mij
ook maximale score van drie *-sterren.

Deze proeverij
is een echte belevenis, Henk, magnifiek!

LIBERTÉ, EGALITÉ, FRATERNITÉ
By in ,

LIBERTÉ, EGALITÉ, FRATERNITÉ

Moulis – Château Poujeaux

Met de titel “liberté, egalité, fraternité” verraadt Just Krijn
vooraf niet veel over het eigenlijke thema van zijn proeverij. Frans ligt voor
de hand maar dan? Just heeft de proeverij samengesteld tijdens zijn laatste
(vlieg)vakantie in Frankrijk. Maar tegenwoordig mag je geen vloeistoffen meer
meenemen in de handbagage. Dus hups alle kleren in de al uitpuilende handbagage
en alle wijn in de koffer… De flessen zijn heel aangekomen en staan nu op de
proeftafel.

 

Liberté

Just gebruikt een “vrije” interpretatie van het thema “Liberté”:
de indrinker is geen wijn maar een cider. Zoals de proevers onmiddellijk
concluderen na alleen maar geroken te hebben. De goudgele, bijna oranje Cidre
“Les Goelleries – Brut” (huiscider van Leclerc) is meteen herkenbaar door zijn
frisse maar forse appelmoesneus. De appelsmaak is verfrissend. Leuk om weer
eens te drinken!

 

Egalité

Just zet twee witte wijnen neer onder het thema “Egalité”
met als interpretatie: het zijn beide koopjes (Tursan “Secret
Eugenie Blanc”

en een Graves “Esprit de Graman”. Beide wijnen bevatten een
flink deel Sauvignon Blanc (30% resp. 40%) en dat is te ruiken. Wit fruit,
kruisbes, een beetje zweterig, duidelijk herkenbaar. Maar in de smaak zijn ze
totaal verschillend. De Tursan (30% Gros Manseng, 40% Baroque) is tamelijk fors
in de zuren en in de bitters. De aanzet van de Graves is zacht-zwoel en de
zuren komen pas later binnen (40% Semillon, 20% Muscatel. De voorkeur van de
proevers is zoals gebruikelijk weer verdeeld in een zuur en een zwoel kamp… In
de volgende serie “rode egalité koopjes” staat 2x Tursan’s rood met hoofdrollen
voor o.a. Cab Franc en Tannat. De proevers hebben wat moeite met de volgens
Just “typische hardheid” van rode Tursan. En de derde “egalité”serie laat zien
dat het ook anders kan. Just zet twee knap gemaakte Baskische wijnen neer.

De
“Mendia Rouge Irouleguy 2011” is halftransparant purper, framboos en lactisch
in de neus maar smakelijk als een warme jammige pinot. Niet complex, maar de lichte
zuren en de laurierdrop in de afdronk maken dat de wijn niet log wordt. Zo zie
je hoe met moderne methodes een jong drinkbare tannat/cabfranc wijn gemaakt kan
worden! De tweede wijn uit de serie is de “Cuvee Pantxo Ameztia Irouleguy 2010”,
een stuk complexer en geen allemansvriend. Flinke stal in de neus. Jan-Willem
proeft potlood en lijm, Gerard signaleert de stevige bitters. Zowel de eerste
als de tweede wijn uit deze “moderne” serie wordt goed gewaardeerd.

Fraternité

De wijnen in dit thema worden meteen als Bordeaux herkend.
Claartje benoemt in de roodbruine, halftransparante wijn de typische geuren en
smaken als eucalyptus, rook, laurier, drop, rood fruit en een zachte rondheid.
Het blijkt een 5e Cru Pauillac: Château Pedesclaux 2006. Een mooie
elegante wijn en hartediefje van Just. De tweede wijn in de serie is een
Pomerol: Clos René 2006. Proeven blijft moeilijk, ik heb deze wijn een paar
dagen geleden nog in het glas gehad maar geen schijn van kans dat ik hem
herken… Ook de Pomerol heeft iets evolutie in de kleur. De neus is kleiner dan
de Pauillac, de aanzet is fraai rond met veel lakritz en een mooie afdronk in
een herfstige stijl. De zuren zijn nog zeer duidelijk aanwezig.  Komt misschien door het flinke aandeel Cab
Franc en Malbec.

In de laatste serie staan Château Poujeaux 2008 en 2006. De
gelijkenis (fraternité…) tussen de wijnen valt op: donkerrood met een bleke
rand, beetje jodium, laurier, kers in de neus. Elegante, iets zure aanzet, rood
fruit, tanninerijk. Maar de 2008 (hartendiefje van Just) wordt beter
gewaardeerd: meer body en meer zuur dan 2006. Het valt overigens wel op dat de
2006 bdx-wijnen allemaal vrij snel rijpen…

 

De uitdrinker krijgt extra credits van de proevers: een
bijzonder fijne Pacherenc du Vic-Bilh “Pacherenc de la Saint Martin Vin
Moelleux” 2011. Goudgeel glanzend met een groen zweem, jonge neus,vendage
tardive achtig type, grapefruit in de smaak, niet overdadig zoet. Heel fijn. De
gebruikte druiven zijn typisch voor Sud-Ouest: Arrufiac, Courbu, Manseng,
Semillon. Je drinkt het niet elke dag 😉

Het was een fijne avond met interessante overeenkomsten
binnen de series, elegante wijnen en een interessante interpretatie van het
adagium van de Franse Revolutie.

 

Verslag en proefnotities Noël Geisen

 

Willem Jan ruimt op ... the day Chateau d’Yquem came to town
By in ,

Willem Jan ruimt op ... the day Chateau d’Yquem came to town

 
Château Battailey in Pauillac, geklasseerde cru

 

‘n Beetje pech had-ie wel,  Willem Jan. Het thema van zijn maidenproeverij is: kelderopruiming. Er moet ruimte komen in zijn 700 flessen tellende kelder, en op voorhand weet hij al dat een aantal wijnen naar alle waarschijnlijkheid over de top zijn. Waar hij, en wij, niet op rekenen, is  dat ook een paar mooie witte Bourgognes met het verstrijken der jaren ouderdomsverschijnselen vertonen: premox (voortijdige oxidatie), wie zal het zeggen? Sommige proevers vinden dat ook rode Bordeauxs uit de jaren ’90 te oud zijn. De uitdrinker maakt veel goed.

De indrinker is een lichtzoete naar het granaatrode neigende mousserende Loirewijn van de cave in Saumur. Lichte bitters, wellicht daardoor een kersenassociatie, een beetje stallig. Leuke start. Dan drie wijnen die vér heen zijn, twee uit 1997, en een rosé uit 2001. Het cliché blijkt waar: rosé moet je niet bewaren, maar drinken. 

We proeven dóór: twee wijnen die hun reputatie, of in ieder geval die van hun appellatie, in principe  moeten kunnen waarmaken:
Chablis 1er Cru uit 2005 en Meursault uit 2004. De 2004 zou het op papier beter moeten doen (want: een klassieker jaar dan het rijke 2005) maar helaas: de wijn heeft kurk, hetgeen vooral in de mond is waar te nemen. De Chablis van Josselin wordt door de meeste proevers afgedaan als simpelweg te oud, maar dat vind ik iets te kort door de bocht. De wijn heeft ondanks inderdaad een gebrek aan fruit nog best wat charme te bieden, waaronder een rokerige, vlezige neus en een zwoele aanzet.

Bij de rode wijnen overheersen de zuren in de Montepulciano d’Abruzzo uit 1993; de één jaar oudere ‘Prestige du President’ 1992 uit Corsica, gemaakt van een waarschijnlijk unieke blend van niellucio, sciacarello, grenache noir, mourvèdre en barbarossa, is ondanks zijn gevorderde leeftijd nog aardig in ‘presidentiële’ balans, heeft aangename zuren en nuances van leer, tabak en zoethout.

Richting Bordeaux gaat het opruimrondje, met eerst twee wijnen uit mindere jaren ’93 en ’94. Beide wijnen kunnen dan ook op weinig bijval rekenen. De Chateau Tourans uit St. Emilion heeft een neus van kersen, lijm en hout maar stelt in de mond teleur, volgens Claartje. De volgende twee wijnen zijn van de veel beter bekend staande oogsten ’95 en ’96. Dit zijn dan ook de hartendiefjes van Willem Jan.
Vandaag doet alleen de Batailley 5e Grand Cru Classé het goed in zijn ogen, en die van een aantal medeproevers. Donkerrood nog, wat  paardenstal (Jan), leer en vrij sappig fruit. Laat de wijn even staan en kijk, dan komt daar opeens een helemaal niet verkeerde, zelfs “voortreffelijke” (Henk) wijn tevoorschijn. In Berry’s aantekeningenboekje: “koffie, bosgeur, voller dan de vorige wijnen, prettige zuren.”  Ik vind zelf de St Emilion Grand Cru Classe van Chateau Ripeau ook best drinkbaar, met een aardige grafiettoon. Bramen en associaties met een shagbuil roept de wijn op bij Paul, die de prettige zuren die ik meen waar te nemen omschrijft als ‘afbraakzuren’. Veel discussie vanavond, over wijnen die al dan niet nog drinkbaar zouden zijn. Wat in ieder geval bewezen is, en wat iedereen ook eigenlijk wel weet, is dat véél wijnen het bewaren niet waard zijn.

 

Voor we aan de kaasplank beginnen, geeft Willem Jan de uitdrinker door. Zoals gebruikelijk een zoete wijn, een half flesje ditmaal. ‘t Lijkt zo vanaf mijn positie in de hoek, tegenover en ver van  WJW, een beetje op het etiket van de Carmes de Rieussec. Men geeft de fles door. Zie ik ’t nou goed? Ja, ’t is er een: zelfde etiket, gouden letters op witte achtergrond, maar dit is: Château d’Yquem 1999, Sauternes.
En dit keer in mijn ogen in een stuk betere conditie dan die van eind jaren ’40 die we een paar jaar geleden proefden. Het hout domineert de botrytistonen wat, maakt de wijn wel wat breder;  dan komen ook de fruittonen door (abrikoos) en de honing. Intens en dik. Lekker, maar is dit € 100 waard? Ongetwijfeld gaan de leden de komende weken proberen te laten proeven dat je voor iets minder dan een snip minstens net zo lekkere zoete wijnen van misschien iets minder illustere producenten kan kopen – te beginnen met ondergetekende komende proeverij!

Verslag en proefnotities Rob van Ginneken

 

Interessante buurdomeinen
By in ,

Interessante buurdomeinen

Wijngaarden Château Margaux, grenzend aan Château Labegorce

Het voelt
heel gek. Op de scheidslijn tussen twee wijngaarden wéét je: de wijn die is
gemaakt van wijnstokken voor Château Margaux kost twaalf tot vijftien keer zoveel
als de wijn van de wijnstokken van buurdomein Château Labegorce. Betalen we dan
teveel voor zo’n prestigewijn? Puur kijkend naar prijs/kwaliteit is het
antwoord: ja.  Maar bij prestigewijnen
betalen we ook voor historie, het merk of de naam, rijpingspotentieel. De
proeverij van Peter van den Besselaar heeft ‘interessante buurdomeinen’ als
thema . Een van de domeinen die we proeven werd in 2012 verkocht: Le Thil Comte Clary in
Pessac Leognan. Aangrenzend Château Les Carmes Haut Brion kocht 5,6 hectares;
die koop verdubbelt in één klap hun wijngaard. Volgende jaren zal de wijn onder
nieuwe naam en tegen een drie keer hogere prijs verkocht worden. Goed beschouwd
is het wel de moeite waard om te zoeken naar interessante buurdomeinen. Vanwege
onverwacht mooie kwaliteit. Omdat de wijnen een mooie prijs/kwaliteit
verhouding hebben. We proeven blind een Crozes Hermitage die één derde kost van
de Hermitage ernaast, de puntenwaardering voor deze wijnen verschilt maar een
fractie. En toch wil ik graag wat Hermitage in de kelder leggen, omdat die
tien, vijftien, twintig jaar zonder moeite kan rijpen. De absolute topwijnen
betalen dat geduld terug.

 

De indrinker
krijgt de laagste waardering, Crozes
Hermitage 2007 Les Meysonnieres van M. Chapoutier (12,5punten).  Best opmerkelijk, want twee maanden terug
prijzen we de wijn nog net niet de hemel in. We proeven niet consistent, zegt
Rob. Deze avond herkennen we de Rhône en syrah niet, maar denken door de
liefelijkheid en hoge zuurgraad aan Cru de Beaujolais. Het kan verkeren. Alle
andere wijnen krijgen ten minste van één proever de hoogste puntenwaardering.
Op één wijn na: het buurdomein van Mouton Rothschild, Château La Fleur Milon
2005 uit Pauillac (13,1 punten). Enkele proevers denken aan een foute fles. In
de eerste serie proeven we belegen wijnen – géén proever komt maar in de buurt
bij het raden van de leeftijd: een dertien en een achttien jaar oude wijn. We
proeven de buur van Château Margaux. En geven punten volgens het COS-systeem: 3
punten voor kleur, 4 punten voor geur en 10 punten voor smaak en 3 punten voor
algehele indruk/harmonie. De gemiddelde waardering van alle proevers staat
vermeld; achter de punten staat vermeld wie deze wijn zijn of haar hoogste score gaf.

Château Labegorce 1995, Margaux – 14.0 punten (Noël)

Tuilé kleur, een neus van cederhout, mineralen, kreupelhout, laurier,
pruimen en eucalyptus. Volstrekt harmonieus, heeft zelfs nog wat fruit, sap en
rondeur. HansH noemt de geur aantrekkelijker dan de 2000.

Château Labegorce 2000, Margaux – 14.0 punten (Martin)

Vergeleken met 1995 is de smaak van deze aantrekkelijker, zegt HansH.
Kees noemt de neus zwoel, met cassis, paddenstoelen en laurier. De kleur heeft
duidelijk ontwikkeling, in de neus herken ik mineralen. Liefelijke en sappige
smaak, nogal vluchtig. Betrekkelijk hoge zuurgraad en elegantie. Een enkele
proever zegt dat deze wijn nog moet liggen…

Château Franc Bigaroux 2005,
Saint Emilion – 14,7 punten (Willem Jan)

Buurdomein van Canon la Gaffeliere. De wijn heeft nog tannines maar is
ook al mooi gerijpt en daardoor goed drinkbaar. In de neus tonen van leer en
bramen, zegt Sebastiaan. Rob ruikt rozebottel, roemt kracht, balans en
romigheid. Paul ruikt kers en cederhout. Wijn mt een mooie kruidentoon en
sappigheid.

Château Cheval Brun 2006, Saint Emilion – 14,4 punten (Paul)

Buurdomein van l’Angelus. Kruidige expressieve neus, heel aangenaam met
cederhout. Paul ruikt turf, aarde en mos, hij roemt de Pomerol-achtige
zachtheid en elegante neus. De smaak combineert een zekere strengheid met
rondeur en souplesse.

Château Patris 2010, Saint Emilion – 15,5 punten (Willem Jan, HansL,
Gerard, Just)

Duurdomein van l’Angelus. Rob noemt de neus van de Patris interessanter
dan Cheval Brun. Willem Jan ruikt vleeslucht, een pot met soep, zure zult,
geuren die hij erg kan waarderen. Jong zwart fruit, kers, framboos en laurier.
Sigarenkistje. De rondeur maakt de wijn nu erg genietbaar ondanks de aanwezige
tannines, ook wat chocolade in de smaak.

Château Belle-vue 2005, Haut Medoc – 16,1 punten (Sebastiaan, Frank, Rob,
Gerard, Peter)

Buurdomein van Giscours. Hartendief van Peter. Het domein in Macau grenst
aan Margaux en heeft daar ook wel wat van weg. Heel donkere kleur. Willem Jan
ruikt cassis, koffie en laurier. Ik ruik karrenladingen met bessen, een edele
en voorname neus. Tikje zoet in de aandronk, heel fluwelige smaak, prachtige
wow-wijn! En uiterst koopwaardig in mooie jaren zoals 2005. Mooiste wijn van de
avond.

Château Le Thil Comte Clary,
Pessac Leognan – 15,6 punten (Jan, Paul, Just, HansH, Kees)

Buurdomein van Les Carmes Haut Brion. Ik ruik stal en mineralen en proef
een sappige smaak met mooie zuren en een verduveld mooie rondeur. Als ik de
andere proevers hoor, doe ik vooral de neus tekort. Willem Jan ruikt steen,
hooi, stal, kersen en bramen. Just ruikt bramen, zwarte bessen, cacao, aarde en
truffel. Trouvaille.

Domaine du Colombier 2009, Crozes Hermitages – 15,6 punten (Claartje,
Noël, Martin, Just)

Moeilijk te proeven, syrah na Bordeaux, zeggen enkele proevers. Maar ik
vind het heerlijk! In de laatste serie staan een Crozes Hermitage naast de
Hermitage. Proeven we terug waarom de tweede drie keer zo duur is? Rob is
kritisch: vlezige wijn met zwart fruit maar ook gebrek aan zuren. Gerard ruikt
zwart fruit, cederhout, noemt de smaak aangenaam met frisse zuren. Jan benoemt
de neus in één woord: een dierentuin. Mondvullende smaak met veel fruit en
mooie zuren. Mijn aantekeningen: kruidige neus, Mon Cherie kersen en chocolade,
expressieve neus. De smaak heeft rondeur en souplesse, eindoordeel: prachtige
wijn.

Domaine du Colombier 2009,
Hermitage – 15,8 punten (Kees, Just, Peter)

Hartendief van Peter. Kees benoemt de wijn als mollig “en daar hou ik van”.  Dat de wijn rijpingspotentieel heeft, komt
tot uiting in de proefnotities van Gerard: complexe wijn met wat teer in de
neus, harde bitters en trekkende tannines. Jan noemt de tannines juist goed
versmolten en benoemt uit het bouquet: koffie, chocolade, ijzeroxide,
pruimedanten, morelkersen. Mijn aantekeningen: enorme complexiteit met
werkelijk karrenvrachten rood fruit. De smaak? Rijk, rijk, rijk, flinke
intensiteit maar nu nog gesloten. Geweldig potentieel, wijn benadert voor mij
perfectie. Tja, aan de puntenwaardering is af te lezen dat het gros van de
kopers zal gaan voor de Crozes Hermitage. Ik droom ervan om met zo’n Hermitage
een toost uit te brengen als ik mijn pensioen haal of de staatsloterij win.

Een dubbeltje wordt nooit een kwartje: belegen kelderschatten
By in ,

Een dubbeltje wordt nooit een kwartje: belegen kelderschatten

Elite wijn leeft en rijpt tot een mooier geheel bij ouderen

 

Het overgrote deel van de enorme plassen aan wijn is
gemaakt om te drinken. Om snel te
drinken. De elite van de wijnen mag bewaard. En wint zelfs aan kwaliteit. Het
gezegde dat een dubbeltje nooit een kwartje wordt, is ook in de wijnwereld
waar. Hans van der Horst schenkt verschillende wijnen die dat bewijzen. De
Muscadet 1992 is gemaderiseerd, de Corbieres 1983 overleden, een St. Emilion
1975 durf ik niet aan mijn mond te zetten maar gaat fluks de spuugbak in. Zijn
er dan helemaal geen verrassingen? Niet echt. Bergerac 1985 heeft een belegen
neus, waar warempel nog een fruitassociatie in zit, zelfs wat kracht in de
smaak, maar vervliegt snel. De wijn was jonger met zekerheid beter. De
Chateauneuf du Pape 1986 (voor mij ook overleden) krijgt positieve commentaren;
Hans heeft er in de voorbije jaren van genoten, maar baalt dat de resterende
flessen niet eerder zijn gedronken. Zelf vind ik de Meursault 1989 mooi en
interessant. De andere wijnen die hieronder zijn beschreven zijn allemaal elitewijnen.
Wie wijn wil kopen om lang op te leggen, trekt zijn portemonnee. Niet over
zeuren. Want die oplegwijnen ontwikkelen met de tijd een rijkdom die
aantrekkelijk is. Ze leven. Je kunt er jaarlijks of tweejaarlijks een van
openen om de levenscyclus te volgen.

Meusault 1989, Domaine de Michelot

Voor Hans meegebracht uit Frankrijk door een vriend. De
best aangeschreven wijn uit Meursault (toen, zegt Hans) en lang te bewaren. Een
hartstikke leuke wijn, noemt Nello de wijn. Boterig, dik en met honingassociatie,
zegt Gerard. Mijn aantekeningen: goudgeel, een neus met veel impressies:
banaan, vanille en citrus. Een volle smaak met een bittertje, maar wel
harmonieus, een duidelijke eetwijn, mooi vol.

Château Smith Haut
Lafite 1994, Pessac Leognan

Hartendiefje van Hans. Martin noemt de wijn aangenaam en
in balans, hij ruikt paddestoel en tabak, Sebastiaan ruikt stallucht. Mijn
aantekeningen zijn ook heel positief: rood zomerfruit in de klassieke en
intense neus, later kreupelhout en nog later mineraal en tabak. Altijd een goed
teken als de neus zich zo geleidelijk aan opent. De smaak is sappig, harmonieus
met kracht en een bittertje, de afdronk eindigt rank.

Château de la Tour, Clos de Vougeot 1993

Veel proevers vinden dat deze wijn last heeft van de
Bordeaux. Het is niet ‘my cup of tea’ van Martin (metalige indruk, hoge zuren,
weinig lekkers), Twan benoemt krentjes, tabak en rondeur. Voor mij is dit dé
wijn van de avond: ik ruik ook een toon van ijzeroxide, maar daarnaast paprika
en vlezigheid (goulash), een piepklein zoetje in de aandronk en dan die
onmiskenbare slikreflex, de doorslikreflex. Deze wijn is elegant en vrouwelijk
en volstrekt harmonieus, knappe prestatie.

Brunello di Montalcino 1991 Biondi-Santi

Als ik Hans goed begrijp, kreeg hij deze wijn bij zijn
pensionering. Wat een geweldig idee om deze fles met ons open te trekken. Nello
haalt het aan het eind van de proeverij nog even aan: we proefden al veel
Brunello di Montalcino maar nog geen Biondi-Santi, dé Brunello. Dit is zo’n
wijn die met tweeëntwintig jaar volstrekt harmonieus is, echt heel mooi.
Mineralen en kreupelhout in de neus, een ranke wijn, goed in balans.

Amarone di
Valpolicella 1994, Villalta, ‘I Communali’

Hartendief van Hans. De druiven voor deze wijn zijn vier
maanden ingedroogd, de druivensoorten Corvina, Rondinella, Molinara en
Rossignola zijn gebruikt. Cees is onder de indruk van de neus met chocolade en
mocca, Rob noemt de wijn zwoel, Nello denkt aan kersen in alcohol. De neus is
inderdaad schitterend, langzaam en breed uitwaaierend: herfstbos, heel intens,
rozen en mocca. Zoetje in de aandronk en een uitstekende balans.

Openen van belegen kelderschatten valt niet mee

Château Doisy Daëne 1995, Sauternes

Een wijn die Hans ieder jaar volgt, op een traditioneel
moment, bij kerst. Fijne traditie. Gerard benoemt de balans als rins/zoet.
Willem-Jan zet een kanttekening bij de korte afdronk maar is zowat lyrisch over
de neus: peer, ananas, petrol, honing, roomboterbabbelaar-caramel, amandelen en
nougat. De wijn is enorm goudkleurig, ik ruik zelf wat perzik in de mooie
elegante neus. De smaak is weelderig, rijk en vol. De wijn heeft een elegante
neus en een Rubensiaans ronde smaak.

“Het is moeilijk, geloof ik.” Blindproeven van 13 druiven. “Is het moeilijk?”
By in ,

“Het is moeilijk, geloof ik.” Blindproeven van 13 druiven. “Is het moeilijk?”

Achaval Ferrer wijndomein in Mendoza Argentinië

 

Met een
brede grimlach op het gezicht, zegt Noël Geisen: “Het is moeilijk, geloof ik…
Is het moeilijk?” Hij hoefde niet héél erg aan te dringen om feedback. “Als je
zó de wedstrijdproeverij opzet, dan maak je echt geen vrienden”, zei Paul met
een mooi misprijzende gezichtsuitdrukking. Hij had niet helemaal ongelijk, want
ik hoorde Rob zeggen: “Dit geeft een beetje het Grand Prix Saint Hubert
gevoel.” We proeven 13 druiven. Daarbij zitten er verschillende die ik zelden
proef, zoals de grenache gris, auxerrois en grenache noir. Eerlijk is eerlijk,
als ik het nu terugzie op papier (chenin blanc, riesling, sauvignon blanc,
pinot noir, syrah, malbec, cabernet sauvignon, etc.), dan moest het te doen
zijn.  Maar ja… de realiteit is
weerbarstig. En er zitten druiven bij die we goed kennen, maar waar Noël een
wat atypische wijn van schenkt, zoals een geconcentreerde chardonnay met
restzoet.

Hieronder
enkele van de wijnen die bij mij de meeste indruk maakten.

Château de
Cheman, Crémant de Loire Brut

Gemaakt van chenin
blanc (85%), cabernet franc (10%), pineau d’aunis (5%) door een Nederlandse
wijnbouwer. Bleekgeel. Neus heeft wat gist. De smaak is rassé, erg strak en
mooi, ook aangename bitters. Ik geef toe: ik dacht aan champagne.

Mas Amiel, Altaïr
2009

Gemaakt van grenache
gris (80%), grenache blanc (10%), maccabeu (10%)  in de Côtes de Rousillon. Schitterende kleur
en een bloemig, expressief bouquet. Zuivere smaak, hoog in zijn bitters en niet
zo complex. Ik hoor ook over de neus: mineraal, groene appel, peer, floraal,
citrus en kruiden. Wel erg hoog in zijn alcohol: 14,5.

Viré Clessé
“Terroirs du Quintaine” 2010, Michel

Gemaakt van chardonnay
(100%). Noël kreeg de witte wijn geadviseerd door een sommelier bij een passend
gerecht en was verkocht. Snap ik goed. Goudgele kleur, ik ruik wat kattepis en
kruisbes (ja, dus verkeerd ingeschat als sauvignon blanc). Ook vanille en
kruidige tonen. Erg geconcentreerde wijn, honing in de smaak, uitermate
uitgebalanceerd. Ja, dit kun je dus maken van chardonnay. Volstrekt atypisch.

Kiezels in Chateauneuf du Pape

Clos de
l’Oratoire des Papes 2001, Châteauneuf du Pape

Gemaakt van grenache
noir (80%), syrah (10%), cinsault (5%), mourvèdre (5%). Tuilé kleur. Geweldig
mooie neus met allerlei impressies: zwarte bessen, caramel, vijgen en mocca.
Leer en cederhout. Stevig kruidige smaak met een zekere rondeur.

 

 

Achaval Ferrer, Finca Altamira 2001, Mendoza River Valley Argentinië

Gemaakt van malbec
(100%). Henk ruikt bramen, zwarte bessen, specerijen in de fraaie neus.
Claartje ruikt wat metaligs en inkt. Jan benoemt de geur als oxy met chocolade
en koffie. Ik ruik vooral ketjap en ook nog wat fruit, langer in het glas komen
duidelijk rozen naar voren. Veel mineralen en een klein rubbertoontje.
Uitermate goede balans, eetwijn.

Domaine
Mondivin 2001, Villányi Sterntal, Hongarije

Sebastiaan
ruikt peren, pruimen en tabak, Paul noemt vanille, leer en proeft zuren van
kersen. Mijn aantekeningen: klassieke neus met laurier en een zweem van
eucalyptus. De kleur is ontwikkeld. In de neus komt ook grafiet naar voren,
pruim en tutti frutti. Kersen in de smaak. De wijn lijkt ontwikkeld maar heeft
nog veel potentieel. Een ranke wijn.

La Reserve
de Leoville-Barton 2000, Saint Julien

Gemaakt van
cabernet sauvignon (70%), merlot (15%), cabernet franc (7%), petit verdot (3%).
Sebastian ruikt mint en zwarte bessen en determineert de cabernet sauvignon
meteen goed. Ik dacht aan merlot, door een zachte neus met zoethout en drop en
de zachte aandronk, rondeur en souplesse.

Le Carillon de l’Angélus 2000, Saint Emilion

Gemaakt van merlot (80%), cabernet franc (10%),
cabernet sauvignon (10%). Klassieke neus, klein rubbertje in de neus,
Sebastiaan benoemt bramen, bessen, leer en truffel. Aardbei en sigarenkistjes.
De wijn heeft heel veel concentraat, een piepklein zoetje en drinkt uiterst
prettig en sappig.

Six of a kind: Saint Emilion blind met piraten
By in ,

Six of a kind: Saint Emilion blind met piraten

Lentefeest Jurade de Saint Emilion

Een proeverij
is – zeker bij blindproeven – al snel leerzaam. Maar proeverijen van één domein
in verschillende jaartallen, daar hou ik écht van. Die zijn om de
karakteristieken van de jaren te leren kennen reuze leerzaam. Ik vind dat we
zulke proeverijen wat vaker zouden moeten houden. Kees van de Wiel zet steeds
een andere wijn naast verschillende jaren van Château Le Grand Faurie, Saint
Emilion Grand Cru. En dat doet hij verduveld goed, want het is echt niet
gemakkelijk om de Saint Emilion eruit te pikken. Toos lukt het deze proeverij
vrijwel steeds om de Saint Emilion te duiden. Echt knap.

 

Château Le
Grand Faurie is een familiebedrijf onder leiding van Charles Boquey; de wingerd
bestaat uit 60% merlot, 35% cabernet franc en 5% cabernet sauvignon en malbec.

Jaargang 2001,
15/20 punten

Bruinzweem,
gerijpte wijn met wat tertiaire tonen, kastanjechampignons in de neus en ook
een truffelzweem. Lekker als je daarvan houdt. Soepele smaak met wat pruim,
hangt mooi na.

Jaargang
2004, 13/20 punten

Bruine rand,
kreupelhout en pruim. Paprika. Zachte aandronk met veel sap en lenigheid.

Jaargang
2005, 15/20 punten

Hartendief
van Kees. Gebruinde rand, kreupelhout en hele mooie viooltjes in de neus. Wat
dennenbos. Prettige smaak met vulling, hangt lang na.

Jaargang
2006, 13/20 punten

Ontwikkelde
rand, in de neus associaties van zoethout, drop, laurier en kruiden. Elegante
rondeur, maar wel een slanke wijn.

Jaargang
2008, 10/20 punten

In de reeks
is dit een rare score, ik denk dat de wijn ‘dicht zit’ in een lastige fase.
Ontwikkelde kleur, gesloten neus. Elegante viefe smaak, met wat cacao, maar ook
dun.

Jaargang
2009, 15/20 punten   

Dit is een
van de mooiste wijnen uit een rijk jaar. Explosie van framboos, kruidige en
mooie neus. Heerlijk harmonieuze smaak, goede balans, heel aangenaam. In de
smaak proef ik Mon Cherie kers en chocolade.

De drie
mooiste piraten in de proeverij zijn:

Château Le Grace Dieu 2006, Saint Emilion Grand Cru,
15/20 punten

Bruine rand,
vuursteen en mineralen. Een Rijke neus met wat laurier en goed doorruikend ook
nog wat fruit. Soepele smaak, lenig en op het eind een tikje vluchtig.

Château
Marsac Seguineau 2007, Margaux, 15/20 punten

Hartendief
van Kees. Bruine rand, tikje waterig. Wat laurier in de neus, vuursteen en
duidelijk mineralen. Fruitige aandronk, goede balans, wijn met bite. Deze wijn
staat naast de La Grand Faurie 2005. Claartje: dit is een karaktervolle wijn,
hij heeft nét iets meer te bieden dan de Saint Emilion en is iets meer
verfijnd.

Château
Tronquoy-Lalande 2004, Saint-Estephe, 16/20 punten

Paarszweem
nog in de kleur, ijzer in de neus, onderliggend fruit. Drop in de neus en
tabak. Mooie zuren en vol sap, prima balans.

Zalige
proefavond!

Mijn wijnen - van Paul
By in ,

Mijn wijnen - van Paul

Troplong Mondot

We
kennen het gezegde: toon me uw boekenkast en ik zeg u wie u bent. Eigenlijk kun
je dat met een wijnkelder ook zeggen. Paul Heemskerk schenkt ons ‘MIJN’ wijnen.
Als ik goed luister, heeft Paul zijn wijnmomenten, bijvoorbeeld de thuiskomwijn,
de lekker-ontspannen wijn en feestwijnen. We proeven een serie Spaans en een
serie Loire, gevolgd door Italiaans, Bordeaux en Rhone om weer af te sluiten
met Loire. Er zitten allerlei karakteristieken in de wijn: van elegant-ingetogen
tot expressief-vurig.

 

Montespina
2011 Rueda

Gemaakt
van sauvignon blanc. Ik vind dit de mooiste wijn uit de Spaanse witte serie,
ook al is het de eenvoudigste (we proeven ook godello en albarino). Kees ruikt
citrus, kruisbes en banaan. De neus is expressief met kruisbes, de smaak rond
en lekker. Viefe en opwekkende wijn.

Sancerre 2011,
Domaine Reverdy Ducroux, Clos du Roy

Da’s
een beste wijngaard, dat ommuurde gedeelte van de koning. De neus van deze wijn
(ook van sauvignon) gedraagt zich als een pauwestaart, steeds ontdek je weer
iets nieuws: mineralen, kruidigheid, vrij expressief en harmonieus. Just ruikt
wat hars, HansL ruikt een botertje, brood, meloen en anijs. De wijn is sappig
met een piepklein zoetje en goede zuren. Fraaie Sancerre.

Pouilly
Fumé 2009, De Ladoucette

Hartendief
van Paul. Gemaakt van sauvignon. Zelf dacht ik even aan riesling, omdat het zo’n
fijne strakke wijn is. Just ruikt bloemen, boter en honing, HansL wat vuursteen,
peper en natte wol. De neus geeft me weinig, vind ik: zeelucht, mineraal, zoutig.
Wat vooral in de strakke smaak opvalt is de finesse van de wijn, heel erg mooi.

Dan
staan er een Rhonewijn en een Piëmontese wijn naast elkaar. Ze krijgen beiden
goed commentaar.

Barbera
d’Alba 2009, Sovrana Batasiolo

Kees
ruikt wat mint, Berry kersen, leer, lijm. Ik vind de neus expressief met drop,
kersen, romig. De leifelijke smaak heeft sap en rondeur, lekkere wijn die goed
na blijft hangen.

Crozes
Hermitage 2007, M. Chapoutier

Berry
herkent Rhone (de wijn is gemaakt van syrah) en benoemt tijm, kruiden, drop en
salmiak. Mijn aantekeningen: kruidigheid, mineralen en vuursteen. De wijn is
nóg liefelijker en eleganter dan de vorige. Knappe prestatie.

Nebbiolo
d’Alba 2004, Tenimenti, Fontanafredda

Rob
ruikt potloodslijpsel en rozebottel, Twan inkt, leer, tabak, cacao. Ik ruik
kruidigheid, wat rood zomerfruit en later mineralen. Wow, dit is elegantie,
mooi gerijpt. Strakke smaak, wellicht tikje kortaf. Mooie Piëmontese wijn.

Barolo
2004 Batasiolo

Hartendief
van Paul. Twan ruikt kers, framboos, cassis, waar Rob juist wat fruit mist en
Noël de frisse neus roemt. Ik ruik cederhout en herfstbos, de wijn heeft goede
zuren, is harmonieus en hangt goed na.

Château
Troplong Mondot 2004, Saint Emilion

Twan
noemt de wijn bijna zwart en ruikt rood fruit en caramel, Noël ruikt wat natte
wol en vindt de wijn nog te jong. Rob ruikt cocos en leer, maar vindt dat de
wijn wat spanning en vulling mist. Voor mij is dit dé wijn van de avond: Rijke
neus met een hoofdletter, wulps en zwoel ook. Sappige en volle rondeur,
duidelijk gemaakt met nieuw hout, een edele wijn met een hoge slikfactor.

Tot
slot proeven we nog twee Vouvray wijnen van het huis Monmousseau bij geitenkaas.

Vouvray
2011, Château Gaudrelle, Monmousseau

De
wijn is droog gevinifieerd (in vouvray is sec, demi-sec en moeulleux). Gemaakt
van chenin blanc. Kees proeft een piepklein zoetje en ruikt wat honing. De wijn
is wat mij betreft te typeren met drie woorden: loupezuivere neus, minerale en
elegante smaak.

Vouvray
2011 Turonien, Alexander Monmousseau

Het
verschil met de vorige wijn is ‘op nuance’ te proeven. Want ook deze wijn is
loupezuiver. Paul vertelt dat de wijn nog best wat jaren in de kelder mag en
zich dan nog méér geeft. Ook hier weer die zuivere neus, maar nu ook met
bloemetjes. Lenige en vooral delicate wijn, erg mooi.

De
kelder van Paul heeft voor veel stemmingen en momenten een juiste wijn.