Een dekselse doerak van een druif: pinot noir
By in

Een dekselse doerak van een druif: pinot noir

Pinot noir brengt voor wijnbouwers véél nadelen met zich mee: de druif is gevoelig voor ziektes, vereist specifieke klimatologische omstandigheden, is kwetsbaar voor vorst, heeft lage opbrengsten, vraagt intensieve zorg in de wijngaard, en kan tijdens de vinificatie makkelijk mislukken. Een dekselse doerak van een druif, dat is het. Wel een met twee kanten van een medaille: pinot noir brengt in handen van een goede wijnbouwer adembenemend mooie wijnen voort, die tot de allerbeste van de wereld horen. Martijn de Groot zet pinot noir op tafel. De jongste wijnen op tafel zijn vijf jaar oud, zeven wijnen zijn zes jaar of ouder. Pinot noir zit dan in de optimale drinkperiode, of komt er net in.

Typerend voor pinot noir zijn finesse en elegantie, complexiteit en balans. Daar gaan we dus naar op zoek. Berry is bij het bespreken van de twee eerste wijnen spot on: twee Mosel, zegt hij. Twee domeinen, 40 kilometer van elkaar.

2019 Martin Müllen Trarbacher Ungsberg

Hele lichte kleur. Spätburgunder, zegt Berry met overtuiging. Niemand die hem tegenspreekt. Een best wel strenge wijn nog met zoethout en kruidigheid, goede zuren.

2019 Regnery Klüsserrather Bruderschaft Grosses Gewachs

Duidelijk meer kleurdiepte, licht framboos, een lichte medicinale toets, anijs. Geparfumeerde wijn met strakke tannines. Berry determineert kersen en houtrijping.

Hierna een serie met twee Nieuwe Wereldwijnen die ook goed worden geplaatst. Zelfde jaargang, Nieuw Zeeland en Australië.

2018 Valli Bendigo Vineyards

Strakke wijn, mooi maar voor mij te jong. Wat framboos en een ijzerimpressie. Just benoemt rode kers, roos en melkchocolade. Eucalyptus ook. Sappige wijn met tannines, zegt RobG.

2018 Tolpuddle Tasmanië

Deze wijn heeft meer diepgang, body en een licht stinkertje in de geur. Geparfumeerde wijn met souplesse. Kersen met een zoete aanzet, een charmeur, oordeelt RobG. Just is enthousiast: dennenboom en hars in de geur, drop ook. Rozebottel-achtig.

Een serie van één, afkomstig uit de Elzas. Een prachtig glas. Had Elzas een jaar of twintig geleden het imago dat er helemaal geen goede pinor noir vandaan kwam… deze wijn bewijst in alles het tegendeel.

2018 Albert Mann Grand P

Biologisch-dynamisch gemaakte wijn van een domein op 2 kilometer van Colmar met iets meer dan 20 hectare eigen wijnaarden. Geparfumeerde wijn, stevig van karakter, goede vulling. RobK proeft wat zoet en prijst de verleidelijkheid van deze wijn die hij goed in balans noemt. Kees benoemt drop en laurier, een heel fijne wijn met veel fruit.
Drie wijnen uit de Bourgogne tonen allemaal klasse.

2017 Nuits Saint Georges Clos de Thorey Domaine de la Vougeraie

Het familiedomein wil dat het terroir goed tot uitdrukking komt in de wijn én een elegante stijl handhaven. Lage rendementen. Berry benoemt kersen, een klassiek snoepje en duidelijke bitters en verfijning van de houtrijping. Mijn aantekeningen: licht parfum, kers, mooi gebalanceerde wijn met fraaie bitters.

2017 Méo-Camuzet, Nuits Saint Georges

Méo-Camuzet is een oud domein, dat echter pas in 1985 zelf de wijnen is gaan bottelen. Het bezit bijna 3 hectare aan Grand Cru wijngaarden, de beroemde namen Clos Vougeot, Echezeaux en Richebourg. Kostbaar, de instapwijnen kosten een bedrag wat menigeen zijn hele leven niet aan een fles wijn zal gaan besteden, de Richebourg uit 2020 tikt de drieduizend euro grens aan, een bedrag dat zelfs de meest fervente liefhebbers in hun leven niet aan een fles besteden. Deze wijn is iets rijker van de andere Nuits Saint Georges met speculaaskruiden en een geweldige balans. Zonder meer een feestfles.

2013 Corton Grand Cru ‘Les Marechaudes’ Capitain Gagnerot

Dit huis bevindt zich op de heuvel van Corton tussen de Côte de Beaune en Côtes de Nuits. Toos roemt de rijke geur en benoemt kers, noot, chocolade en stal, een klein zoetje en nog behoorlijk wat tannines voor een 11 jaar oude wijn. Kees zegt dat de Corton op leeftijd is en nog volledig fris. Eric benoemt aardbei en aardsheid, bouillon en prijst de lange afdronk, altijd een teken van een Grote Wijn. Mijn aantekeningen: stinkertje, prachtige rondeur met een ‘stalige’ neus. Het is die stalige neus die Martijn benoemde als één van de karakteristieken waar hij zelf dol op is.

Voortreffelijk om onze kennis van de pinot noir weer eens te updaten, Martijn.

Verslag Peter van den Besselaar

By in

Drie-in-Een proeverij: “We hebben zo onze eigen manier om te laten zien dat we het niet weten in een blinde proeverij.”

Rob van Ginneken vult deze avond een op het laatste moment opengevallen plek in met zijn Drie-in-Een proeverij. De voorbereiding was al vergevorderd, ’s middags werden de laatste twee flessen nog snel erbij gehaald. Tot ons geluk met verrassende resultaten.

We beginnen klassiek met een klein huis.

Champagne Le Mesnil, Sublime 2015
De indrinker heeft veel fruit, vrolijke bitters en een mooie mousse die afhankelijk van het glas wat uitdooft of prima en fijnmazig blijft bubbelen. Belegen appels, meloen, mooie zuren en gist. Rob komt hier vaker. Dat begrijpen we.

 

Proeverij 1 Witte Mannen Van Middelbare Leeftijd

Waar je vroeger zonder gevaar beticht te worden van me too en masculien patserschap bij 3 in 1 nog mocht denken aan een welgevuld bubbelbad bij  Yab Yum, kiest Rob voor de aftrap van zijn proeverijtrio voor een 7x afgevinkt thema. ‘Wat middelbaar is?’ wordt gevraagd, dan kom je bij Rob op zo’n jaartje of 5. Zitten deze heren in een midlifecrisis? Welnee, middelbaar is het nieuwe jong. Maar dan gerijpt.

  

Tyrrell’s Wines, Vat 1 Hunter Valley Semillon 2010
Een Australische semillon die mocht blijven liggen. Heeft daardoor tonen van chardonnay gekregen. Wat steenfruit, citrus. In de neus stevig. Ceder, wat vuursteen/rokerigheid. Het fruit is wat gezakt, de belegenheid komt ervoor terug. Deze middelbare man is duidelijk wat in gewicht toegenomen.

Domaine Vacheron, Sancerre Les Romains 2018
Ik ruik en ruik nog eens. Boenwas en bloemen! Dat vertelt m’n neus. Lente! Geen buxus, geen kattepis. Middelbaar maakt atypisch zou de conclusie kunnen zijn. Ik vind deze sauvignon blanc mooi. Met z’n bitters, met graansmaken, met amandel. Met een vleugje tabak in de neus. Apart, deze middelbare.

Dirler-Cadé Vendange Tardive Lieu-dit Belzbrunnen 2014
Een huis waar we op wijnreis bij langs zijn geweest. Deze zoete riesling barst van de petrol. Geconfijt fruit, abrikoos. Zacht, een klein beetje citrus. Een mond vol. Een witte man van middelbare leeftijd kan ook klassiek zijn.

 

Proeverij 2 Bourgogne of Beaujolais?

De volgende mini proeverij zou eenvoudig moeten zijn. Proeven we een Beaujolais of hebben we een Bourgogne in het glas? Zoals het hoort was de hele wijnclub het volslagen eens. De helft vond een glas Beaujolais, de andere helft wist zeker met Bourgogne van doen te hebben. En dat niet één keer. Welnee, als we het consequent oneens zijn, dan proeven we vast constant. Dus bij elk van de drie glazen was de verdeling zo’n beetje half-half. Wij hebben zo onze eigen manier om te laten zien dat we het niet weten. Dat doen we ook door bij dit thema te discussiëren over achtereenvolgens fruit, tannines, munt, eucalyptus en koffie.

 

Château des Jacques, Moulin-à-Vent 2016
Dit is dus een Beaujolais mensen. Waarbij zeker bij deze producent zonder macération carbonique zijn flessen véél op Bourgogne gaan lijken. Het zogenaamde ‘morgonner’, de specifieke term voor het meer en meer Bourgognekenmerken krijgen van een Beaujolais gamay (m.n. uit het gebied Morgon). Die Fransen snappen dat we er soms naast zitten. We proeven en ruiken melkchocola, kers, wat aardsheid. Best zoet, voor de een is dat sappig, voor de ander weeïg. Daar komt toch het Beaujolaiskarakter meer naar voren.

Kreuzberg, Neuenahrer Sonnenberg Spätburgunder GG 2018
Een stiekemerd van onze proefgever. Stopt ie lukraak een Duitser in de serie. Vermomd als Bourgogne. We trappen er blind en met open ogen in. Zwarte bes, braam, chocola, wat koffie. Een framboosje erbij. Tja, dat maakt een Bourgogne. Of een Beaujolais, volgens de andere helft. Niemand die ook maar een moment dacht aan een Duitser. ‘Allo ‘allo was nog nooit zo onherkenbaar.

Voor mij, als liefhebber van wat stevigere wijnen, was deze spätburgunder de lekkerste van de serie. Volgens de fijnproevers waren de parels uit de Beaujolais te prefereren.

Château des Jacques, Morgon Côte de Py 2016
Daar is de Morgon. Een hele meneer. Met zwarte bes, chocola. Met tannines. Hoog op zuur. Met rood fruit. Een liefhebberswijn. Tot ons gekomen omdat Rob zo handig was geweest om de fles wijn van het niveau eronder lekker op te slobberen op een andere avond. Doet ie goed!

 

Proeverij 3   WK-wijnen

De laatste proeverij die we krijgen bestaat uit drie flessen die eerder op het WK blindproeven zijn langsgekomen. En aangezien we nog nooit Nederlands kampioen zijn geweest met een van onze teams, is dit as close as we can get. Wat de ambitie niet dooft, hoor. De smokings en galajurken hangen klaar.

  

Ramey Chardonnay Ritchie Vineyard 2018, Russian River (Wijn 5, WK 2022)
Een heerlijke dikkerd. Boter, room, zwoel. Tropisch fruit, honing. Ook wat anijzigs, een klein beetje limoen en wat vanille. Kweepeer, sinaasappel, amandel. Herkenbaar, klassiek. En moddervet. Of voluptueus wat veel prettiger klinkt. Het smaakt hetzelfde. Voor sommigen naar al snel genoeg. Voor anderen is zo’n stevigheid een mooie reden om de tanden erin te zettenen niet meer los te laten. Ik hoor bij de laatste categorie.

Chateau Musar 2017, Bekaa Valley (wijn 6, WK 2019)
Verplichte kost voor WK oefenaars. Deze wijn uit Libanon stond daar opgesteld in 2018 en in 2020. Musar is een van de bekendste huizen. Veel proevers denken een Italiaan in het glas te hebben.  Logisch ook dat we dit jaar teams in de voorronde voor het NK hebben. Een lesje bescheidenheid komt niet ongelegen bij onze club. Was het de zwarte bes? De gloed in het glas? De pruimen erbij? De mooie knisperende tannines? Het zoetje met wat chocola en drop? Het randje koffie? Welnee, we waren het zelf en we zaten ernaast. Dat maakt ‘m niet minder lekker trouwens. Doe nog maar een proefglas! Nog niet eens zo oud nu al volop het drinken waard.

Zeni Amarone della Valopolicella Classico 2020 (2 Amarones in 2018 en 2020)
De laatste fles is niet van het WK huis dat zijn Amarone terugzag op het WK 2020. Maar ja, Amarone is in de basis zo typisch dat het precieze huis niet het verschil gaat maken. Een klassieke uitsmijter. Stooffruit, rood fruit, dikke wijn. Hout, wat toast (eventueel licht verbrand), bietjes en koffie. Hoestdrank en wel een hele mooie. Zo wil je een WK beleven.

 

Rob, bedankt voor 3x afwisselend plezier van hoge kwaliteit!

Proefnotities en verslag Just Krijn

 

Kangoeroes eten geen druiven - pareltjes van Australië
By in

Kangoeroes eten geen druiven - pareltjes van Australië

We gaan in het glas naar de andere kant van de wereldbol. Annemieke Vermeijlen maakte een rondreis door Australië, bezocht wijngebieden en wijnboerderijen. Ze nam mooie flessen voor ons mee! We zien op de foto’s van Annemieke kangoeroes bij wijngaarden springen. Mijn kans om een vraag te stellen – een domme misschien – maar eten kangoeroes druiven? Nee, gelukkig niet. De wijnen werden geblindeerd geproefd.

Allereerst hulde voor de keuze van het thema. Er komen geregeld Australische wijnen op tafel, bijna altijd bij proeverijen die zijn gewijd aan één druif. Ik deed de check en zag dat we in de pakweg 340 proeverijen van de laatste tien jaar slechts drie proeverijen hadden die helemaal in het teken stonden van Australië.

Wie de kaart van Australië bekijkt, ziet dat de wijngaarden in het zuiden en meestal zuidoosten liggen. Dat heeft te maken met de temperatuur die daar het laagst is. Wijngebieden aan de zuidkust bieden de combinatie van lage temperatuur en regenval. In de zuidoosten is een fijn mediterraan klimaat dat goed is voor de wijnstok. Melbourne ligt op dezelfde breedtegraad als Cordoba in Spanje.

Riesling Tim Adams Clare Valley 2022

Clare Valley ligt – met Eden en Barossa – in dé deelstaat voor wijn Zuid Australië, waar meer dan 40% van elke oogst verwerkt wordt. Clare is ongeveer eenderde zo groot als Barossa. De rieslings die van de wijngaarden met kalkondergrond hier vandaag komen ontwikkelen bij rijping een toastsmaak. Deze wijn heeft een lichte kleur, aangename expressieve geur met passiefruit en mineralen. Citrus ook. Maarten benoemt de lange afdronk, een teken van kwaliteit. In mijn aantekeningen staat scherpe zuren. Die zuren worden ook door andere proevers benoemd, Valerie doet dat het mooiste: knetterzuur. Dat zal wel wat afbouwen in de komende jaren.

Riesling Polish Hill, Grosset Clare Valley 2000

Een van de beste Rieslings uit Australië, nu 23 jaar oud en een waar genot om te drinken. Goed in balans, zegt Maarten. Dat is precies wat in mijn aantekeningen staat. Uitgebalanceerde wijn. Goudgeel, Rembrandt goudgeel. Een complexe geur met toast, roomboter, butterscotch, mineralen. Ook een zoetje, iets van turks fruit. Fraai op dronk, kekke zuren. Een waar genoegen om te proeven.

Chenin Blanc, Kalleske Florentine 2016 Barossa Valley

Gebrande tonen in de neus, zegt Harrie. Just noemt een oxytoon. En ik heb ronduit in de aantekening staan: stinkt! Naar een boerenerf, wat zwavel, té intens. Maar dat blijkt na tien minuten in het glas allemaal minder en grotendeels te vervliegen. De smaak is mooi uitgebalanceerd. Milde zuren.

Viognier ‘Spire’s Lament, Seven Hills Clare Valley, 2021

Oud domein, 170 jaar geleden opgericht. Hartendiefje van Annemieke.

Just benoemt tijm, honing en appelstroop. Een mooie zoet/zuur spanning. Ik vind de wijn levendig, zachte aandronk. Mooie geur met passiefruit, licht noten, perzik en wat citrus.

Aquarius 2021 Marsanne viognier Central Victoria

Perzik in het kwadraat. Bloemig, sappig, fris, levendige wijn met uitstekende balans, spanning ook. Fijne wijn.

Shyraz Don’t tell Gary 2020 Grampians

Wijn met een verhaal. Wijnmaakster Jo Nash kocht super druiven van een top wijngaard uit het wijngebied de Grampians. Ze bezwoer iedereen die met haar in de wijnkelder werkte om dat níet te vertellen aan directeur Gary Williams, van origine accountant. Pas toen de wijn helemaal af was – en Gary onder de indruk – biechtte ze de aankoop op. Gary betaalde de rekening zonder aarzelen. Fermentatie van de druiven in open vaten, door wilde gisten, met 2 keer per dag pigeage. Dat is de hoed van schillen en vaste bestanddelen onderdompelen tijdens de pulpgisting van de wijn, waardoor de schillen meer kleur geven en er meer smaakstoffen en tannines in de wijn komen. Opvoeding in houten vaten van 500 liter , 80% nieuw Frans eiken. Ik dacht dat de wijn een pinot noir was, een piepklein chemisch stinkertje, zoethout in de geur. Sappige smaak. Eric meende een groene toon te proeven. Niet complex, wél lekker, zegt Maarten. Een sappige herfstwijn met braam, kersen en laurier. Toos noemt de wijn vol en stevig, met een zwoele, jammige geur, ook bessen, kersen, rozen en een pepertje.


Beer Bros Johann Gottfried Shyraz Maggie Beer, Barossa Valley, 2019

Hartendief van Annemieke. Dat snap ik, want de wijn heeft een diep donkere kleur met paarse rand. Rijke, voluptueuze geur, sappige smaak, hap sap zelfs, dus dat je zin hebt in een volgende slok. Toos noemt het een dijk van een wijn, te jong nog. Maarten is een tikje kritisch over de wijn met gestoofd zwoel fruit, hij mist de zuren en wat spanning. De vorige wijn en deze zijn prachtige voorbeelden van Australische ‘Shiraz’ – de ultieme syrah wijnen komen uit Barossa Valley waar veel wijnstokken meer dan een eeuw oud zijn. Wine Folly geeft aan dat Australië de enige streek is waar wijn met de aanduiding oude stokken (cepas viejas, alte reben, vieilles vignes) gegarandeerd is gemaakt van wijnstokken van meer dan 35 jaar oud.

De Dielen Cuvee Old Vine Grenache 2010 Barossa Valley

Die negen jaar extra in de fles maakt dat deze wijn een bruine rand heeft. De wijn ruikt naar sigarenkistjes, cederhout. Pruimen en tabak. Mooie aandronk, goede balans, ook hap sap. Eric benoemt de houttonen in de wijn, die hij beschrijft met roosvicee en wat stoffige geur. Maarten benoemt rijpe kers en bes, eucalyptus, munt en aardse tonen.

Riesling Fortified, Mr Nobody, Clare Valley

De naam doet me denken aan een James Bond film. De smaak roept ook associaties op bij anderen, de chipolata taart van mijn oma, zegt RobK, zeeuwse bolussen en kaneel, zegt Eric. Mahoniebruine kleur, lichtvoetige geur met walnoot. Uitgebalanceerd zoet.

Dielen Heaven on earth Rare Tawny 18 years old fortified tawny

De fles met het pissende engeltje. Doet me denken aan PX, zegt RobK, die de mooie zoet/zuur balans prijst en chocolade en kirsch determineert. Ook mahoniebruin maar dieper dan de vorige wijn. Hemels lange geur, vijgen in geur en smaak.

Een fijne ervaring deze proeverij, Annemieke.

Peter van den Besselaar

Cabernet Sauvignon toont variëteit in verschillende stijlen wijn
By in

Cabernet Sauvignon toont variëteit in verschillende stijlen wijn

Willem Jan opent de proeverij van cabernet sauvignon ‘from all over the world’ met een hartswijn, witte Meursault.

Daarna volgen negen wijnen met cabernet sauvignon als enige druif of als belangrijkste druif. De cabernet sauvignon is een heel populaire druif en de meest gebruikte druif voor rode wijn. De oorsprong van de druif ligt in de Medoc Bordeaux. In deze proeverij proeven we wijn uit Bordeaux, Californië, Australië, Zuid-Afrika, Spanje en Chili.

Doordeweekse wijnen

Twee wijnen van de rechtoever uit Bordeaux komen van één domein: Château Cap Saint Martin. De cuvee Prestige 2019 is klassiek met veel potentieel. Maarten noemt de smaak wat straf, ik vind de smaak wat ‘groen’. Deze Prestige wijn is gemaakt van een blend. De 2019 cabernet d’en face is gemaakt van 100% cabernet. Het is de minst kostbare wijn deze proeverij, maar hoe langer die in het glas staat hoe aantrekkelijker. Er komt dan naast de cassis een toon van pijptabak, pruimen.

Beide Franse wijnen spreken mij meer aan dan de Australische Jacobs’Creek 2017, die een werkelijk exuberante geur heeft, after eight chocolade en munt, kruidigheid en een goede body. Zwoel zegt Maarten, met vijgen en koekkruiden. De smaak heeft een vegetale toon die mij niet aanspreekt. Penfold op het etiket betekent vrijwel altijd een positieve ervaring, zo ook bij de Max’s Shiraz Cabernet Sauvignon 2019. Ook hier weer munt is de geur en een prachtige mondvullende gebalanceerde smaak. Elegant noemt Maarten.

Zondagse wijnen

Montes Alpha 2020 special cuvee cabernet sauvignon uit Chili munt uit in sappigheid, combineert kersen en gronderigheid in de geur. Cees benoemt tabak, pruimen en zoetheid. Kan nog vele jaren.

Cederberg 2019 cabernet sauvignon uit Zuid-Afrika combineert cassis met mineraliteit. Braam, kers en eucalyptus benoemt Cees, die het ook een wat moeilijke wijn noemt. Misschien door het vegetale tintje.

Feestwijnen

Vier wijnen waarmee we eindigen zijn enorm de moeite waard. Zoals je naar het voetbalstadion gaat voor sommige spelers, zo is het puur genieten van deze wijnen.

Mas de Plana 2012 Penedes Torres

Gerard benoemt pruimen en overrijp fruit, de concentratie en zegt dat de wijn belegen is. De geur is bedwelmend, superrijke grandeur. Kardemom tonen. De smaak heeft de slikfactor, zonde om uit te spuwen, prachtige balans met chocolade tonen. Fantastisch glas.

Mondavi 2018 cabernet sauvignon Napa valley

De wijn ruikt naar kers en een sigarenkistje. Mineralen en een goede balans. Strakke tannines die niet storen. Gerard benoemt zwarte kers, jammige smaak, tabak en een zoete aanzet.

Château Issan 2004 Margaux

Cassis, elegantie. Een hele potloodbox. In een leren etui. Prachtige balans.

Château Musar 2016 Libanon Beka Valley

Misschien wel de meest gebalanceerde wijn van de hele proeverij. Prachtige vanille in de geur, ontzettend mooie zuren. Claartje prijst het zwarte fruit en de elegantie.

Heerlijke proeverij.

Peter van den Besselaar

Let’s Chardy
By in

Let’s Chardy

Al jaren zijn er grote groepen mensen die zich scharen achter de zogenaamde ABC beweging: Anything But Chardonnay. Maar vanavond proeven we gelukkig allesbehalve dat. Chardonnay only. Of, zoals de Australiërs zo leuk kunnen afkorten: Let’s Chardy!

De druif is een echte ‘wijnmakers-druif’, die natuurlijk ook in grote mate bepaald door terroir en klimaat. De wijnmaker kiest zijn of haar stijl van wijn maken, waardoor een oneindig breed palet aan wijnen kan worden geproefd.

Annemiek Vermeijlen heeft vanavond een mooie line-up van diverse landen, regio’s, stijlen en smaakbelevingen. Wie durft er dan nog te zeggen dat Chardonnay in de ban moet …?!

Als indrinkers twee mousserende wijnen:
De Crémant de Bourgogne Blanc de Blancs Brut Cuvée Lucien van Viteaux Alerti, met een blend van 80% Chardonnay en 20% Aligoté voor de verfrissende zuren (Noël dacht ’t al te herkennen) heeft fijne mousse, is lekker fruitig volgens Peter met tonen van citrus, appel en amandel. Eric haalt er ook iets zoetere tonen uit, caramel en fudge. Mooie afdronk die niet snel weg is. Prima glas voor die € 14,80.

De Blanc de Blancs Brut Champagne 2010 van Telmont heeft ook een fijne mousse die echter veel langer aanhoudt. In de neus, maar dat kan je met een jaargang 2010 ook verwachten, een wat ‘belegen’ neus (Eric noemt het zelfs “stoffig”), maar bij de eerste slok is hij verrassend sappig. Kees benoemt rijpe appel en abrikoos, maar ook een aangename frisheid. Deze fles is ooit bij een wijntrip van de Brabantse Wijn Sociëteit door Annemiek meegenomen. Wie bewaart heeft wat en wat zijn wij daar blij mee!

 

De eerste droge wijnen zijn allemaal op RVS vergist.
De eerste, de Markowitsch Chardonnay 2020, zet een hoop mensen op het verkeerde been. ‘Je fopt ons!’, aldus Noël. ‘Sauvignon Blanc en Viognier tonen en een zweetneus’. Valerie vermoedt een warmer gebied, vanwege het rijpe fruit (naast frisheid). Een smakelijke, betaalbare Chardonnay uit de Pay d‘Oc, gokt Peter.

Niets daarvan: Oostenrijk (Carnuntum, iets ten zuiden van Wenen). Rijpe neus met een mooi klein bittertje na. Sappig en voor die prijs (€ 10,50) erg aangenaam.

 

Vervolgens driemaal Chablis. Een Petit Chablis 2019 van Domaine de l’Églantière, een ‘gewone’ Chablis 2017 van Domaine Sebastien Dempt en een 1er Cru Fourchaume van opnieuw Domaine de l’Églantière. Het verschil is in de opbouw van deze reeks duidelijk.

De Petit Chablis is duidelijk lichter. ‘Weinig expressie’ (Noël), ‘lichte body met korte afdronk’ (Valerie).

De Chablis van Sébastian Dempt heeft rijper fruit van citrus, maar ook rijpe peer & meloen, zelfs iets vegetaals. Eric en ik halen er asperge uit, voor Valerie is het de eerste wijn ooit waar ze broccoli in herkent. Een fraaie wijn met een mooie lange afdronk. Mooi glas dat de prijs van € 18,20 zeker waard is.

Tenslotte hebben we de de Premier Cru van Domaine de l’Eglantière in het glas, die behoorlijke verschillen in notities oproept. ‘Onrijp, weinig in te beleven’ (Valerie), ‘citrus met tropisch fruit met groenen tonen en behoorlijke zuren’ (Gerard) versus ‘stuivend fruitig, zoetje in de aanzet’ (Kees). Ik vind het zelf een erg mooie wijn met rijpe appel en peer in de neus, een sappige aanzet met rijpe witte perzik en een beetje amandel. Een tikje bloemig zelfs. Deze wijn had Annemieke gehaald uit de lijst van het NK Blindproeven van een aantal jaar geleden. Goede keus!

Hiermee verlaten we de RVS Chardonnays en komt het houtgebruik om de hoek kijken. Een overdadig gebruik daarvan is de belangrijkste reden waarom ABC zich zo heeft afgekeerd van de druif. Maar ja, wie zegt dat je hout overdadig moet gebruiken?

De volgende wijnen van Annemiek laten zien dat beschaafd houtgebruik de druif perfect kan ondersteunen, zelfs verrijken.

De Côte de Nuits-Villages 2017 van Désertaux-Ferrand. Nu zijn we toch wat zuidelijker dan de Chablis en dat proef je. Rijp fruit en de ronde aanzet van beschaafd houtgebruik met een licht filmend mondgevoel. ‘Geconcentreerd, prettige bittertjes, gewoon lekker!’, Gerard is enthousiast. Kees wordt blij van de rijpe tonen (abrikoos) en de fijne lange afdronk. Eric meent tonen van verbrand rubber te ruiken (Zuid-Afrika?) en proeft een wijn met veel warmte en body. Grappig is dat deze wijn niet alleen Chardonnay bevat, maar ook 30% Pinot Blanc. Dit geeft ‘m wat extra rondeur, lekker!

Na deze fraaie Bourgogne gaan we de Franse grenzen over, op naar de Nieuwe Wereld.

Eerste stop: Australië.

De Innocent Bystander Chardonnay 2017 van Brown Brothers uit Yarra Valley heeft rijpe fruittonen (citrus, appel, peer en mango) maar ook mineraliteit. ‘Sappig en levendig, vief’ vindt Peter.
De St. John’s Road PL Chardonnay 2016 uit Eden Valley heeft ook rijpe, zelfs tropische tonen van ananas, maar tegelijkertijd mét frisheid. En met de invloeden van elf maanden op hout, waarvan 50% nieuw en 50% gebruikt. Peter vindt de neus ‘naar’, zwavelig, maar gelukkig in de smaak beter, met een mooie balans en mineraliteit.

En dan de grande finale (ten minste, qua intensiteit): Zuid-Afrika, Californië en Sicilië.

De Ataraxia 2020, afkomstig van de Walker Bay in Zuid-Afrika. Ook hier wisselende proefnotities. ‘Flauwe neus, zoetzure aanzet, citrus, wat hard’ volgens Gerard, maar Cees vindt in zijn glas een kruidige en vanille neus, citrus maar ook tropisch (ananas en abrikoos) met fijne zuren. Noëls notities sluiten op dat laatste aan: mango, elegantie en intensiteit. Ik vind zelf de aanzet ook wel wat strak, met behoorlijke zuren.

 

 

De Directors Cut Chardonnay 2020 van Francis Ford Coppola kan op meer eensgezindheid rekenen. Stuivende neus, rijk, mooie ronde bitters, voller en zwoeler maar tegelijkertijd verfijnd. ‘Lekker!’ Mogen we eigenlijk niet gebruiken, maar ja, als ie lekker is mag dat toch gewoon gezegd worden? Een fraaie wijn van € 25,95.

 

 

En de uitsmijter is de Tenuta Rapitalà Chardonnay 2019, een wijn uit Sicilië. Goudgeel, notig in de neus (amandelen, walnoot) en Valerie moet zoeken naar het fruit. Komt uiteindelijk bij terecht bij mango. Redelijk scherpe zuren in de aanzet maar de wijn wordt daarna milder, viscoos, met mooie bitters na. Aanvankelijk met een lage intensiteit, maar die neemt geleidelijk toe naarmate je langer proeft. Bijzonder!

 

 

De rode draad bij (in ieder geval deze fraaie selectie) Chardonnays: het citrus, de mineraliteit en met de houttonen en vettigheid valt het ons prima mee. Dus ABC? Nee!

Al met al een fijne Chardonnay-only proeverij, die Annemiek ons heeft voorgeschoteld.

Verslag: Maarten Drop

Avant Garde wijnen van The Standish imponeren
By in ,

Avant Garde wijnen van The Standish imponeren

De Australische wijnbouw is ambitieus. In de laatste vijf jaar voor de eeuwwisseling verdubbelden de wijngaarden zich, van 80.000 naar 150.000 hectares. Vandaag de dag wordt driekwart van de wijnproductie geëxporteerd. Nu is Australië goed voor ongeveer 4 procent van de wereldwijnproductie, het is het vijfde grootste wijnexporteur. Er zijn 65 wijnregio’s, 6.000 individuele producenten en meer dan 2.500 wijn bedrijven. De literfles witte huiswijn van onze grootgrutter voor luttele vier euro komt uit Frankrijk… en Chili, Zuid Afrika en Australië.
Ik vind dat gek, net zo gek als sperziebonen uit Kenia. Enfin: er is een wereldwijde markt van bulkwijnen. De eind jaren negentig aangeplante wijnstokken krijgen nu een interessante leeftijd. McLare Vale en Barossa Valley zijn de klassieke gebieden waar écht oude stokken staan. Martijn de Groot heeft zijn hart onder meer verpand aan wijnen uit deze klassieke streken. 

Witte wijnen
Adrestia 2012 Two hands, Adelaide Hills
Hartendief van Martijn.
Jong bedrijf, opgericht in 1999. Ze zijn begonnen met druiven te kopen en in de jaren erna zijn ze ook wijngaarden gaan aanleggen en kopen. In 2012 stonden ze voor het 10e jaar op rij in de top 100 van Winespectator. Deze wijn is gemaakt van 50% semillon en 50% sauvignon blamc. 12 maanden in nieuw en oud frans eiken en 6 maanden roestvrijstaal. Daarna vrijgave na 3 jaar op fles. Willen Jan betitelt de geur als parfum. Cees ruikt hazelnoot. RobK benoemt roomboter. Die ruik ik ook heel duidelijk, net als amandelen. De kleur heeft evolutie. De smaak is met vanille duidelijk houtgetypeerd, bittertje in de aandronk.

Thomas, Braemore Semillon 2011
Semillon is een klassieke witte wijn uit Hunter Valley . Bestaat ook pas goed 20 jaar. De productie van deze wijn in 2011 was 3000 flessen die 6 jaar op fles hebben gelegen en daarna op de markt zijn gebracht. Mooi laag in alcohol: 11,5% Alc. De wijngaard is in 1969 aangeplant . Op roestvrijstaal opgevoed met 6 weken sur lie. Ik ruik limoen en granny smith appels, Willem Jan ook ananas, munt en acacia. De wijn komt wat hard binnen, vind ik, maar krijgt een mooie levendigheid in de mond. Duidelijk mineralen ook. Kees benoemt de wijn als heel intens. Hij noemt ook abrikoos.

Margaret River wijngaarden

Domaine Naturaliste, Chardonnay ARTUS 2017
Wijn uit het zuidwesten van Australie: Margaret River. Kleigrond. Lokale Chardonnay. Wilde gisten en malolactische fermentatie. 40 % op nieuw medium getoast frans eiken. Bruce Dukes werkte onder andere bij Francis Ford Coppola. Heeft een Master in Viticultuur gedaan in Californië. Mooiste witte wijn in mijn ogen: een echte stinkerd qua neus, rijk en geconcentreerd, heel complex. Mild in aandronk, limoen in afdronk. Door de constitutie echt een eetwijn.

Rode wijnen
We proeven wijnen van de oude huizen Yalumba, Penfolds en het jonge Mitolo. De wijnen die eruit springen komen van Dan Standish, gemaakt van meer dan 100 jaar oude syrah stokken. Dergelijke stokken kunnen de meest geconcentreerde vorm leveren van wat een van ’s werelds meest kenmerkende wijnstijlen is, Barossa Shiraz, schrijft Hugh Johnson. Deze Avant Garde wijnmaker brengt enkele van ’s werelds mooiste wijnen voort. Shiraz brengt hier een dijk van een wijn voort. Heel fruitrijk.

The Relic 2009 Shiraz Barossa Valley
Hartendief van Martijn. Deze Shiraz heeft een pietsie viognier. Het is een imponerende wijn. Rijke geur met morelkersen. Zoete aanzet. Volledige harmonie, echt een hap sap wijn, je wilt een nieuwe slok. Goede zuren en lang nahangend. Berry is ook onder de indruk: drop, chocolade, hoekig en lang.


Dan Standish Shiraz 2009 Barossa Valley
Zelf geef ik de voorkeur aan deze wijn van 100% syrah. Berry is erg lovend: herfstbos en chocolade, zachte romige aanzet, elegant én complex. Noel roemt de intensiteit van de wijn, hij ruikt koffie. Mijn aantekeningen: wow, de geur opent zich als een pauwenstaart, steeds nieuwe impressies. Bouillon en kreupelhout. Lijkt wat geconcentreerder dan de Relic, kersen in de smaak, prachtvol fruitige smaak. Hangt heerlijk na.

We proefden enkele van de mooiste wijnen van de wereld.
Australische regio's ontdekken
By in ,

Australische regio's ontdekken

Pikes Hill wijngaarden Clare Valley

 

Nieuwe wereldwijnen, oude wereld stijlen. Dat schept verwachtingen, de titel van de proeverij van Saskia Nijssen. En ook voer voor denkwerk. Want moeten Nieuwe Wereldwijnen lijken op oude wereld wijnen? Als het gaat om herkenning, liever niet. Als ze een eigen stijl hebben, vaak met meer warmte, meer alcohol, zijnde Nieuwe Wereldwijnen beter te herkennen. Als het gaat om smaak, erkennen de wijnbouwers de dominantie van de oude wereld als ze naar die smaak streven? Daar zit logica in, maar het is zéker de moeite waard te werken aan eigen iconische wijnen met een eigen onderscheidend karakter. Enfin, genoeg gefilosofeerd. De proef op de tong. Een Sweet Sparkler als indrinker en een Late Harvest Muscat & Semillon als uitdrinker. Daartussen drie Riesling, drie Pinot Noir en drie Syrah uit steeds een ander gebied. Mooi voorbereid.


Pikes Hills 2018 Riesling Clare Valley

Eerlijk gezegd denk ik meteen als ik mijn neus in het glas steek: Moezel! Frivole bloemrijke geur en rank smaak, geur vind ik beter dan de smaak.


Grant Burge 2007 Riesling Eden Valley

Volledig andere geur, ananas en tropisch fruit, véél vanille. Berry ruikt petrol, perzik en citrus. Wijn met veel kracht, eetwijn. Goed uitgebalanceerd. Prachtig geouderd.


Pinot noirs

Bij de Pinot Noir wijnen uit de Yarra Valley, Tasmanië, Barossa. Net als ik zit te denken, die eerste wijn is licht, daar hebben we doorgaans niet zo veel waardering voor, blijkt dat nagenoeg alle proevers deze wijn – net als ik – als uiterst plezierig ervaren. 

Yarra Valley wijngaarden



Stonier 2017 Pinot Noir Yarra Valley

Een frivole spring in het veld, aanlokkelijk en verleidelijk met aardbeitjes in de geur, heerlijk licht en uitgebalanceerd. Specerijen in de geur, zegt Claartje. Een licht verleidelijk zoetje, zegt Willem Jan, die ook koffie ruikt.


Journey Wines 2016 Monrington Peninsula

Ja, deze wijn is toch twee keer de prijs van de Stonier. Maar dat horen we pas achteraf. Zalmkleurig. Ik ruik kreupelhout. Veel alcohol (handig bij het determineren van de afkomst, maar ja… niet zo lekker). Claartje roemt de vlezigheid en ruikt kers. Volgens Willem Jan is die kers verdwaald in de wijn. In mijn aantekeningen staat: middle of the road. Da’s niet erg. Maar wel als je dan de prijs weer hoort.


Tamar Ridge 2014 Pinot Noir Tasmanië

Marsepein en cassis, zegt Willem Jan. Een chemisch luchtje, zegt Claartje. Meest donkere robijnrode kleur, goed gemaakt, mineralen, sap, balans en zomerfruit met diepgang.


Shiraz

En dan de serie met syrah. Of shiraz zoals die hier heet. Van 1960 tot 1980 werden veel oude wijnstokken shiraz met subsidie van de regering uit de grond getrokken. Er was een wijnoverschot. De regering had een plan om dit wijnoverschot weg te werken. Doodzonde natuurlijk. Nu is er juist veel vraag naar wijn van oude stokken. 

 
Kaesler domein

Kaesler Stonehorse 2016 Shiraz Barossa Valley

Dit vind ik een fijn glas. Lekker complexe neus met Mon Cherie chocolade, kreupelhout, yoghurt en kersen. Balans en lengte. Een enorm potentieel, een beest van een wijn. De geur doet Eric denken aan een slagroomijsje. Noël benoemt chocolade en bramen.

Wild Duck druiven worden geoogst

Pikes East 2014 Shiraz Clare Valley

Bruinende kleur. Bessen en leer, met een fijne balans, zegt Noël. Leer is ook wat Eric ruikt, naast haardhout en  stallucht. Mijn aantekeningen: warm, laurier en wat mineraal. De wijn lijkt mij juist niet helemaal in balans.


Wild Duck Creek 1999 Springflat Shiraz Heathcote

Grafiet, inkt, bouillon en lichte oxy tonen. Enorm veel kracht, mist voor mij wat charme. Ik ruik nog wel wat chocolade, maar vind deze geouderde wijn- daar hou ik enorm van – toch wat enkelvoudig.


Echt een ontdekkingstocht, deze proeverij.

Grote diversiteit in pinot noir uit oude en nieuwe wereld
By in ,

Grote diversiteit in pinot noir uit oude en nieuwe wereld

 
Lichte kleur? Pinot Noir!
Pinot noir als thema geeft altijd interessante proeverijen. Een ‘moeilijke’ druif* die afhankelijk van waar ze groeit, en van de hand van de wijnmaker, heel verschillende wijnen oplevert. En dat zien en proeven we ook op de proeverij van Gerard van Avendonk, met wijnen uit acht verschillende landen. 
 
We vangen aan met een indrinkbubbel. Het is een witte wijn, maar gezien het thema vermoeden we een Blanc de Noirs en dat klopt: het is de Cordillera Brut van Miguel Torres, uit Chili. Een fijne bubbel, veel citrus en appelfruit, door velen herkend als een nieuwe wereldwijn vanwege het zoetje. Ik vind zelf dat de wijn voldoende zuren heeft, maar wel wat meer body kan gebruiken.
 
De eerste series bestaan uit vier hele lichte wijnen, alle uit 2016. In de eerste serie meteen het contrast tussen in dit geval een typische pinot noir neus (ik dacht zelf aan een Duitse) van de Bulgaarse wijn (de ‘Soli’ van de niet heel Bulgaars klinkende wijnmaker Edoardo Miroglio) en een veel fruitiger (frambozen, rozebottel) wijn die wél Duits bljkt te zijn: Spätburgunder Trocken van Dagernova uit de Ahr. De tweede serie wijnen: de luguber genaamde ‘Galgenberg’ waar in het Weinviertel tot in de 19e eeuw misdadigers werden opgehangen, maar nu een door kersen gedomineerde, en voor een pinot noir vrij paarse wijn wordt gemaakt, een sappig glas. Uit Frankrijk komt de pinot van Trimbach, stoffig rood fruit heeft deze, een verfijnde afdronk met mooie tannines.
 
Het gas gaat erop en de wijnen worden geconcentreerder, met stijgende houtinvloed ook. Een van mijn favoriete wijnen is de pinot noir 2016 uit de Terroir Hunter serie van Undurraga, met volgens het etiket tonen van kers en aardbei.
Ik val juist voor de niet-fruittonen van wildjus en rook, en op de mooie smaakvoortzetting en -intensiteit. Er zijn wat bitters en wat warmte maar alles prima in balans; de tannines beloven een mooie toekomst. Frambozenjam in de wijn die volgt, met sap en fijne zuren, lekker om nu te drinken, is de Givry, ook uit 2016, van handelshuis Chanson.
 
Onder wijndrinkers gevleugeld geworden woorden…
Dan een serie van twee Amerikanen uit 2015: uit het koele Russian River komt de De Loach. Een klein stinkertje heeft deze wijn, ik schrijf er verder geen uitgebreide proefnotitie bij maar wel dat ik hem goed in balans vind, voor mij een van de belangrijkste kwaliteitsindicatoren. De Bernardus van de onlangs overleden Ben Pon uit het veel zuidelijker gelegen Carmel is aards, heeft vrij veel vanille en een zoetje.
 
Bin 23 pinot noir van topniveau uit Australië
In de laatste serie heeft de Mas Boras 2014 helaas kurk, alhoewel menig proever er de kwaliteit van deze wijn nog wel doorheen proeft. De Bin 23, 2016, van Penfolds wordt pas sinds de oogst van 2009 gemaakt in de koele Adelaide Hills. Hij is wat gesloten, met voor mij al wat tertiairs in de neus, frambozen in de verte. Volgens Peter moet de wijn juist nog op dronk komen. De website geeft aan dat de wijn beter zal worden met de tijd, maar ook een relatief kort drinking window voor zo’n kwaliteitswijn: tot 2022. Leuk om van deze wijn een doosje te hebben om de wijn te volgen, maar dat is dan wel een kostbaar experiment @ 59 euro per fles.
 
Een mooi avondje diversiteit!
 
Proefnotities en verslag Rob van Ginneken 
 
* Mocht de lezer Sideways nog niet gelezen of gezien hebben: doen! Pinot
noir in een belangrijke bijrol, verder gewoon een heel goed boek en superfilm.
Bier na wijn: genieten al naar gelang je humeur en stemming
By in ,

Bier na wijn: genieten al naar gelang je humeur en stemming

 
Rob van Ginneken brengt het thema Bier na wijn. Kunnen we karakteristieken die we aantreffen in wijn ook terugvinden in bier? Misschien een wat bijzonder thema voor de wijnsociëteit. Maar helemaal niet voor de levensgenieter. Die kiest sowieso al een wijn die past bij humeur en stemming. Steven Spurrier beschreef dat zijn ‘ideale kelder’ een wijn bevatte voor ieder humeur en gelegenheid. Laten we wel zijn: soms heb je meer trek in een glas bier. En veel van ons kiezen ’s avonds graag voor een glas gedistilleerd. Wat ook prachtig kan zijn. 
 
Rob heeft altijd doordachte proeverijen. Hij verontschuldigt zich dat deze proeverij ‘intuïtief’ is samengesteld. Al bij de eerste serie blijkt dat die intuïtie geweldig werkt. Een heel mooie vintage champagne Paul Bar 2012 om te starten.
Verwennerij. De Petrus Aged Pale en Duchesse de Bourgogne hebben op zijn minst in de geur herkenbare karakteristieken. Een fijne start. 
 
De fraaie Le Clos du Caillou 2015 Quartz Châteauneuf du Pape heeft mooie Rhône karakteristieken, is nog te jong om stallucht te ruiken. Brett noemt Rob dat.
Ik ruik wel kreupelhout, kruidkoek, drop en tijm bij een hele prettig soepele smaak, een warme smaak ook. Een énorme stallucht komt naar voren in de prachtige Marriage Parfait, een elegante Geuze 2015 van Boon. De Orval – mag je me op een zonnig terras als ik met gesloten ogen geniet van de zon voor kriebelen – krijgt minder bijval.
 
De nieuwe wereld serie opent met een Muratie 2014 Stellenbosch Semillon, een orange wijn, met de toepasselijke naam Orange is the new white. Totaal niet mijn smaak. Ja, zeggen de proevers, als je daar een bier naast zet, komt die altijd goed naar voren. We zijn een sociëteit met sceptische leden. Die overigens vaak wel gelijk hebben, nu ook. De Knife & Axe van brouwerij de Molen heeft een geur met koriander en moutgeur. Een heel prettige smaak, rondeur en een bittertje. Petje af. 
 
Bij de volgende serie een heel fraaie Australische shiraz uit de Barossa Valley: Sint John’s Road 2015 Block 3 – daar staan 85 jaar oude stokken. Mijn aantekeningen: warm, morellenkers, wat chocolade, mocca, volle en krachtige smaak die ik erg kan waarderen. Het enige puntje is een wat branderige afdronk, maar hey… je kan niet alles hebben. De uit Rome afkomstige Triple Tre Fontaine kon ik helemaal niet waarderen: een geur van lever en synthetische geur van wc opfrisser. Als je daar eenmaal aan denkt (denk niet aan de roze olifant in de kamer)… nou ja, ik hoef het niet uit te leggen, dan komt het met de smaak niet goed. 
 
We doen nog een heuse pepsi test met ’s werelds beste bier Westvleteren én het bier waarvan wordt gezegd dat het een vergelijkbare smaak heeft. Totáál niet, zegt Berry.
Andere vinden gelijkenis. Ik denk de zuren te herkennen van de Bernardus 12 en dat blijkt later correct. Een bier met expressieve geur, veel rondeur en heel aangenaam. Geweldig in deze tijd van het jaar, als je na een regenbui binnenkomt. Just typeert met pure chocolade, die hij verkiest boven melkchocolade. Maar ik vind melkchocolade lekkerder, zegt Rob, die inderdaad de voorkeur geeft aan het tweede flesje. Iets lichter van kleur, iets meer zoet in de smaak, ik vind de smaak harmonieuzer en verfijnder: Westvleteren!
 
Een fraai gerijpte Douro, Quinta do Noval 2009, is de afsluiter bij kazen, hausmacher worst en ham.
 
 
MIgranten druiven proeverij: Zinfandel maakt indruk in Zuid Frankrijk
By in ,

MIgranten druiven proeverij: Zinfandel maakt indruk in Zuid Frankrijk

Oostenrijkse wijnbouwer Kurt Angerer

Druivenrassen
kennen een oorsprong. Dat is daar waar ze oorspronkelijk vandaan komen.
Zo komt Sangiovese uit Italië, Riesling uit Duitsland en Albariño uit
Spanje. So far, so good.Toch
hebben druiven hun weg over de wereld gevonden. Samen met reizende
mensen, zijn druiven op plekken terecht gekomen waar ze oorspronkelijk
niet te vinden waren. Jaap noemt deze druiven ‘migranten’ en zet ons
vanavond hiervan monocepages voor. Aan ons de schone taak om druivenras
en nieuwe herkomst te herkennen. En dat blijkt geen sinecure.

We starten met een indrinker. Het isSteinmühle, Sauvignon Blanc, 2014, Rheinessen, Duitsland. We herkennen dat het een ‘koude wijn’ (d.w.z. kouder gelegen) is. De druif is lastiger te herkennen.

We
vervolgen met witte wijnen. En ook hier is makkelijker om te herkennen
dat het een ‘warme wijn’ is, dan welke druif het is. We noemen Semillon,
Pinot Gris en zelfs Verdejo. Jaap verklapt wat het is:Simonsig, Chenin Blanc, 2016, Stellenbosch Zuid-Afrika. Tja, het blijkt de constante van deze avond te worden. We vinden migrerende druiven lastig te herkennen!

We proevenKurt Angerer, VI, Viognier, 2011, Oostenrijk. Deze is zeker houtgelagerd. EnLaurent Miquel, Albariño, 2015, Languedoc, Frankrijk. Dit is een mooie, speelse wijn met hints van citrus en mineraliteit. Voor Jaap is dit een van de toppers van deze avond!

BijYalumba, Barossa, Riesling, 2014, Australiëruiken we de typische benzine/petrol. Kees vindt de wijn strakdroog. De smaak is wat vlakker.

Over naar de rode wijnen.Errazuriz Estate Series, Sangiovese, 2013, Chiliis
mooi helder, transparant. Claartje benoemt het rood fruit, zoals kers.
De wijnstokken staan pas sinds 2008 in de Chileense wijngaard.Gaja, Ca’Marcanda Promis, Merlot / Syrah, 2013, Toscaneheeft een fijne neus, maar is in de mond nog wat stroef.

Ondertussen
steekt een stevige discussie de kop op. Zijn druiven en herkomst nog
wel herkenbaar? Hoe kunnen wij dat nu blindproeven? Wat gebeurt de
laatste jaren al met de nieuwe gisten? Het is te merken dat we onthand
zijn!

Zinfandel van d’Arjolle maakt indruk

Ik vindDomaine de l’Arjolle, Zinfandel, 2015, Frankrijkde
boeiendste van de avond. En proefkampioen Rob herkent zelfs de druif! Hij beschrijft
de wijn als dieppaars met bramen, bosbes en intense zuren. De volgende
is voor Jaap weer een topper:Morgenster, Nu Series 1, Cabernet Franc, 2014, Zuid-Afrika. Anderen vinden de ‘rook’ in deze wijn toch iets te prominent. BijDomaine de l’Arjolle, Carménere, 2015, Frankrijkmeenden wij Syrah of Malbec te herkennen. Tja, het is geen typische Carménere.

We sluiten af metYalumba, Museum Reserve, Muscat, Australië. Het is een heerlijke, donkerbruine wijn: dik sappig. Geen Palamino, geen Madeira, maar Muscat.

We danken Jaap voor deze leerzame avond. Het was een mooie les in nederigheid.


Verslag en proefnotities Eric Hoepelman