Categorie: Food and Wine

Gerijpte Piëmontese wijnen
By in

Gerijpte Piëmontese wijnen

…. en vooral van top-producent Aldo Conterno proeven we vanavond. ‘No one is more popular with fellow Langhe producers than this affable, ever-helpful gentleman; the younger set refer to him reverentially as “my inspiration” or “like a second father”’ (Nicolas Belfrage MW in in “Barolo to Valpolicella – The Wines of Northern Italy). 4 Jaargangen maar liefst proeven we Aldo’s op eiken gelagerde Tre Pile Barbera, de witte Bussiador Chardonny, geinspireerd op Californische voorbeelden, en een van zijn Barolo’s. Aldo brak jaren geleden met zijn broer die het übertraditionele Giacomo Conterno voortzette, maar stichtte daarmee niet perse een modernista-huis. Hij behandelt of in ieder geval behandelde ooit volgens Rob vaten met loog, om de houtsmaak er it te spoelen; hout dat overigens in de Il Favot (we proeven daar 3 jaargangen van), nebbiolo van jonge aanplant, nog wel aanwezig is. Maar dat is dan volgens Belfrage (wel inmiddels een oude bron, uit 2004) ook meer een wijn van de zonen Franco, Stefano en Giacomo.

Eerst twee keer wit dus, een soort dubbele indrinker op een avond waarop de nadruk toch echt op rood ligt. Wel al uit 2015, het thema Gerijpte Piëmonte indachtig. De Arneis van Matteo Correggia, ‘La Val dei Preti’ uit Roero (lichtere zandgronden hier, ten noorden van de Tanaro) bevalt prima, licht goudkleurig (ook stro wordt genoemd), wat rokerig en mineraal, een soepele aanzet, mooie balans, lastig om specifiek fruit te benoemen. De Bussiado die er op volgt, van Aldo Conterno dus, is iets geler, heeft een klein stinkertje, maar verder een bescheiden neus, een licht zoetje, wel veel fruitiger in de mond, met een vanilleafdronk. Favoriet van velen, ik geef zelf de voorkeur aan de wat klassiekere, minder nieuwe wereld-achtige Roero.

Een verticaal van 4 keer Barbera, de Conca Tre Pile van Aldo Conterno, uit respectievelijk de jaren 2012, 2014, 2015 en 2016. Er is veel discussie over wat nu de lekkerste wijn is. De 2012 en de 2014 doen hierin minder mee: de 2012, met wat rood fruit, lijm, behoorlijke bitters en zuren in de afdronk, maar in mijn boekje wel “met mooie tertiaire tonen”, vindt weinig fans. De 2014, een nat en dus moeilijk jaar volgens Rob, is redelijk vergelijkbaar. Peter noemt chocolade, espresso, ik proef wat stal en een vleug vanille, “knappe verfijning voor ’n slecht jaar” zegt iemand. Veel proevers vinden de 2015 – een jaar met Afrikaanse warmte in de zomer – Peter spreekt over ver ontwikkeld, oxytonen en bouillon, maar toch ook over framboos. Velen prefereren de 2016. Noel zegt zelfs blij te zijn dat deze in de serie zit, anders had zijn geloof in het ouderingspotentieel van Barbera wel een behoorlijke deuk opgelopen. Rob zelf heeft het over perfectie, met sinaasappelschil en chocolade. Mijn buren en ik nemen het op voor de 2015. Zeker, de 2016 vindt wellicht een mooie balans tussen frisheid en rijpheid, en toont “alles wat ’n jonge Barbera kenmerkt” (Willem-Jan), maar de ’15 doet het toch echt niet slecht als redelijk complexe charmeur.

Drie keer Il Favot volgt, Langhe Nebbiolo uit de jaren 2013, 2015 en 2016. Vers van de pers, Lars Daniels in Perswijnmei/juni 2023, over de smaak van nebbiolowijnen: “de floraal-aarde geur, vaak wat vluchtig en met wat beperkte fruitigheid, is typerend en kan heel complex worden. De smaak is strak, door flinke tannine, goede zuren, beperkte kleur (sic!) en genoeg alcohol … Rijping is nodig om de smaak te verzachten.” De oudste Favot heeft een hele mooie neus van framboos en rozebottel. Eric proeft inkt, peper, cassis, hij plakt, heeft zuren en kersen, is fris en lang. “Zonverbrand” aldus Gerard. De 2015 is vrij gesloten, wel soepel, met toch ook wat tannines op ’t eind. Boter en kaneel, met een “diepe” geur, dixit Eric, iets van brandewijn en weer kers. Een complexe wijn, valt Gerard hem bij. De 2016 heeft maar liefst 15,5% duidelijk aanwezige alcohol, is wel sappig, geeft Eric een “oude kruidenpotjes”-associatie. Is 2015 een te warm jaar? Valerie zegt de typische structuur (zuren, tannines) van Nebbiolo wat te missen in deze serie; Berry voorspelt in ieder geval geen 2015 te gaan kopen; wat klopt, want die zijn al lang en breed uitverkocht!

The Main Event dan: een Barbaresco van Albino Rocca uit 2009 (Ronchi); de Cicala (onderdeel van de grote Bussia wijngaard,en daarmee een Barolo) van Aldo Conterno (ook 2009) en uit 2008 een redelijk vermoeide Barolo Ravera van Elvio Cogno. Dat laatste was voorafgaand aan de serie al een beetje voorspeld door Rob: deze producent is er ook niet per se op uit om wijnen voor de long haul te maken. Valerie komt nu volop aan haar trekken: geen gebrek aan tannines in deze serie! Vooral de Cicala heeft er nogal wat. Dit deel van Bussia heeft net als dorpen in het oosten van de appellatie (Serralunga, Monforte) meer leem in de bodem, en dat levert zware jongens op die tijd nodig hebben. De peperkoek en het “prachtig!” van Valerie kunnen mij toch niet overtuigen. Haagse hopjes maar dan zonder het zoet (koffie?), en heel drogend, deze wijn, vanaf mid-palate tot ver in de afdronk. “Moet je iets bij eten,” roept dan altijd wel iemand, en inderdaad. Toch verrassend: de tijd van Barolo’s die tientallen jaren moesten ouderen, ligt al enige tijd achter ons, en Aldo maakt toch andere wijnen dan zijn broer, waarvan de hogere cuvees als de Monfortino wel 30 jaar nemen om op dronk te komen (Cernilli en Sabellico, The New Italy, a complete guide to contemporary Italian wine). De Ronchi is voor mij en Peter dan ook het mooiste: ingetogen elegant, nog steeds stevige tannines maar ze storen niet; lavas, munt en redelijk wat fruit voegt Willem-Jan nog toe. Over prijzen hebben we het niet uitgebreid, vanavond, maar volgens het onvolprezen internet kun je voor wat een fles Cicala 2009 kost(te) toch zo’n 2, 3 Ronchi’s uit dat jaar inslaan*.

Een lesje in ouderingspotentieel? Zeker, maar toch vooral ook opnieuw een herinnering aan het feit dat proeven een behoorlijk subjectief fenomeen is. Dank Rob voor het delen van jouw passie, kennis en uiteraard wijnen!

* Volgens vivino. ChatGPT bleek weer eens erg grappig uit de hoek te komen: “… if we assume that the 2009 Aldo Conterno Barolo Cicala and the 2009 Albino Rocca Barbaresco Ronchi are similarly priced, then the cost of the Aldo Conterno Barolo Cicala would be around the same as the Albino Rocca Barbaresco Ronchi. However, if the Aldo Conterno Barolo Cicala is more expensive, then it would be a multiple of the price of the Albino Rocca Barbaresco Ronchi.”

De kleine Blauwe: Primitivo en Plavac Mali én Zinfandel
By in

De kleine Blauwe: Primitivo en Plavac Mali én Zinfandel

Mijn thema is de kleine Blauwe, zei Annemiek. Gelukkig kregen we nog enige verduidelijking. Bij een blindproeverij zien we pas achteraf op papier hoe ingenieus de line up is. Annemiek Vermeijlen zette steeds een wijn van plavac mali (Kroatië) naast primitivo (Italië) naast zinfandel (Frankrijk en US). Drie landen, drie druiven waarvan lang is gedacht dat ze precies dezelfde zijn. Jancis Robinson is de autoriteit (kijk op de pagina van het dikke standaardwerk Wine Grapes) die vaststelt dat de Plavac Mali weliswaar genetisch dicht tegen Zinfandel aanligt, maar toch nét even anders is. De twaalf regels die ze daarover schrijft, doen je duizelen van de moeilijke namen. Dus laten we snel gaan proeven.

Van: Wine Grapes: A complete Complete guide to 1368 wine varieties, including thier origings and flavours. Door: Jancis Robinson, Julia harding, José Vouillamoz.
De genetische bestemming van palvac mali door Jancis Robinson


De Kroatische indrinker om onze mond te verfrissen, Kabola Re Brut, gemaakt van chardonnay, istrarska malvazija en pinot sivi, is een bubbel gemaakt volgens de methode traditonelle. Een biowijn met een kek etiket. Levendige smaak, licht brioche en verfrissend.


Helaas was de oudste plavac mali te oud. Ik hoor proevers vol vervoering de gerijpte geur roemen. Ik lees in mijn aantekeningen: sigarenkistje, tabak en turf. De smaak is écht te oud en mist alle spanning. Mijn waardering voor de niet houtgerijpte wijn, ook nog de minste kostbare die deze proeverij op tafel staat, is hoger dan voor dehoutgerijpte.

Plavca Skaramuca 2020, Kroatië (blauw etiket)
Heel lichte en transparante kleur. Kers en braam in de geur, ik ruik later ook een ijzertoon, Maarten wat paddestoelen. Pittige smaak, relatief ontoegeeflijk, met vluchtige afdronk.
Álle primitivo’s scoorde ik hoger dan de zinfandel.

Cubardi Primitivo Salento 2020, Schola Sarmenti
Wijn uit Puglia. Van 65 jaar oude stokken. Dit is een crowd pleaser, zegt een proever die het kan weten. Een hardloper die met doosjes tegelijk wordt verkocht. Een wijn met veel getoast hout, aldus Eric. Een donkere kleur met roodbruine rand. Wat gesloten geur met kers. Ik ruik ook een licht chemische toets, rubber. Later toffee. De smaak is straf, plakt aan de tanden met een dominant bittertje. Een wijn voor één glas.

Masseria Li Veli Salento 2021 Orion primitivo
Een heerlijke geur, kreupelhout, toffee en licht framboos. Fluwelige toets in de smaak, veel rondeur, hap sap. Zin de volgende slok.

Due Palme 2018 San Gaetano primitivo di Maduria, Riserva
Voor mij dé wijn van de proeverij. Mooie geur van kers, fluwelige aandronk, geconcentreerde smaak met veel rondeur en een rijke afdronk. Aangename wijn.
Veel van deze wijnen staan in de wijnarrangementen van restaurants, ze bieden veel waar voor hun geld. Één glas is heerlijk, vaak is de wijn te eenduidig om een hele fles met plezier te drinken.

Domaine d’Arjolle 2018 Z de Arjolle, vin de france
Leuk, leuk, leuk, zinfandel uit Frankrijk. Donkere kleur met Italiaanse dakpannenrand. Geur waarin veel is te ontdekken: Eric ruikt brocolli, caramel en fudge. Ikzelf morellenkersen en pruim. De smaak mist wat charme, de wijn proeft straf, plakt aan de tanden en is wat ontoegeeflijk. Onmiskenbaar een eetwijn.

Boneshaker Old Vine zinfandel 2018 Hahn
Hartendief van Annemiek. Heel donkere wijn met bruine rand. Pruim en kreupelhout in de geur. Ook hier noteer ik weer ‘ontoegeeflijk’. Tandplak. Lang nahangend.

Uitermate goed opgezette proeverij, dank Annemiek.

Peter van den Besselaar

2023 placemat kleine blauwe druif

wijnlijst kleine blauwe proeverij

In memoriam Ron Visser
By in

In memoriam Ron Visser

In memoriam Ron Visser

( ✝ 1/4/2023 )

 

Ron Visser was een intrinsiek levensgenieter, opgewekt en creatief: geluk vermenigvuldig je door het te delen. Dat was de eerste natuur van Ron. Als professioneel restaurateur-chef. En ook bij ons. Bij zijn eerste proeverij opende hij de ogen voor hogere kwaliteit prosecco én verzorgde de hele proeverij bijpassende hapjes: vismousse, gegrillde groente, charcuterie en kazen. Goed combineren van wijn en spijs, Ron genoot ervan en deelde zijn kennis. 

 

Ron Visser werd in 2020 lid. We kenden Ron al langer, omdat Cobie daarvoor lid was geweest van de Brabantse Wijnsociëteit. Hij wilde graag lid worden om een goede balans te realiseren tussen hard werken en ontspanning. Hij kon kritisch zijn, de gel van lychee die chef Julien Binz combineerde bij een gerecht van kreeft, vond hij onbegrijpelijk. Toch genoot hij intens van dat diner in Ammerschwir en de proeverijen op onze Elzas reis. 

 

Ron zorgde voor zijn omgeving. Altijd en overal. Nooit te beroerd om een hand uit te steken. Ongeacht waar we waren. Of het nu was op onze wekelijkse proefavond in Goirle, als we in Lage Mierde een barbecue hadden en op wijnreis in de Elzas. 

 

Ron had oog voor anderen. En oor voor anderen. Hij was oprecht geïnteresseerd in je. Zeker als je het geluk had één-op-één met hem te spreken. Velen van ons hebben dat mogen ervaren. 

 

Rust zacht Ron. 







In het voetspoor van de Bon Vivant
By in

In het voetspoor van de Bon Vivant

 

Hij heeft een goede neus voor wijnbarretjes. Zijn kwaliteit is oprechte interesse, in het verhaal ván de wijn en achter de wijn. Hij kan zich goed verbinden met wijnbouwers. Eigenlijk met iedereen die geniet van eten en drinken, of dat nu een wijnhandelaar, slijter of kunstenaar is. Bovendien durft hij af te wijken van wat gangbaar is. Just Krijn is een man vol verhalen, die hij deze proeverij met ons deelt.

Weingut Muster, gelber muskateller 2020

Deze biodynamische wijn uit Steiermark Oostenrijk komt van een kalkbodem. Aangeraden door de wijnbar eigenaar. En ja, die adviseert bijzondere flessen. Een wat reductieve geur, zegt Maarten. Citrus in de geur en die typerende limonade-achtige smaak die natuurwijnen kenmerkt. In het weekend na de proeverij zie ik de fles in een hippe koffiebar in Antwerpen. Origineel.

Filip Mlynek 2019, zylvanské zelené

Tsjechische witte wijn, dichtbij de Oostenrijkse grens gemaakt, tussen Brno en Wenen. 6,1 grams restsuiker. Geelgouden kleur, boterige geur met kruiden, heel expressief. Harrie zegt: wijn met fijne marmeladesmaak, duidelijke mineralen en wat petrol. Noël benoemt ananas in een zwoele geur.

We proeven voor het eerst wijnen uit Albanië. De geschonken riesling en witte serine vond ik wat mager. De wijn van de autochtone kallmet is interessanter.

Kantine Kallmeti 2018, kallmet, Albanië

Zowel het dorp waar de wijn vandaan komt als de druif heten kallmet. Italiaans dakpannenbruine kleur, pittige smaak zij het enigszins vluchtig. Annemiek benoemt een zoetje – op het etiket lezen we dat de wijn late harvest is geoogst – en de kermiswijnbal.

Katine Belba reserve 2016

Gemaakt van sangiovese en montepuciano. Hartendief van Just. Valerie benoemt chocoladetonen. Ik ruik prominent cassis en bramen. Vrij donkere kleur en nu nog een straffe wijn. Potentieel.

We sluiten af met een bijzondere slivovicz, die werkelijk waanzinnig uitstekend proeft.

 

Dank Just, voor de niet doorvertelbare verhalen en het delen van jouw plezier.

Onbesproken wijnen:

Oplegwijnen, de eerste artificiële intelligentie proeverij van de sociëteit
By in

Oplegwijnen, de eerste artificiële intelligentie proeverij van de sociëteit

Proeverij van Peter van de Besselaar.

Het proeven van tien verschillende bewaarwijnen was een ware belevenis voor ons. De eerste wijn, de Muscadet Sèvre et Maine 2014 Les vieilles vignes Elevé en fût de chêne et acacia van Domaine Bid’gl, was een uitstekende start van de proeverij. Deze wijn heeft een lichtgele kleur en een fruitige geur met aroma’s van perzik en citrus. In de mond is de wijn fris en goed uitgebalanceerd met een lange afdronk. De tweede wijn, de Holder Tokade Pinot Gris 2016 van Domaine Schoenheitz, was een verrassende wijn. Men dacht bij het proeven van deze wijn aan een Chardonnay, terwijl het in werkelijkheid een Pinot Gris was. Deze wijn heeft een lichtgele kleur met een aroma van peren en appels. In de mond is de wijn fris en fruitig met een lichte zuurgraad.

De derde wijn, de Ahr Spätburgunder 2016 Cuvee Ponsart 27 Mayschoss Altenahr, was een rode wijn met een dieprode kleur en aroma’s van kersen en aardbeien. In de mond is de wijn zacht met lichte tannines en een mooie afdronk. De vierde wijn, de Blaye 2010 Château du Grand Barrail, was een robijnrode wijn met aroma’s van zwart fruit en kruiden. In de mond is de wijn vol en krachtig met rijpe tannines en een lange afdronk. De vijfde wijn, de Crozes Hermitage 2012 Alain Graillot, was een rode wijn met een diepe kleur en aroma’s van zwarte peper en bramen. In de mond is de wijn vol en krachtig met stevige tannines en een lange afdronk.

De zesde wijn, de Ruché di Castagnole Monferrato 2017 Riserva Opera Prima per il Fondatore Luca Ferraris, was een verrassend goede wijn met een dieprode kleur en aroma’s van bramen en kersen. In de mond is de wijn vol en fruitig met zachte tannines en een mooie afdronk. De zevende wijn, de Barbera d’Asti 2017 Ca’Mongross Viti Centenarie Ferraris Agricola, was een rode wijn met een diepe kleur en aroma’s van kersen en pruimen. In de mond is de wijn fruitig met zachte tannines en een mooie afdronk. De achtste wijn, de Saint Julien 2017 Château Langoa Barton, was een rode wijn met een diepe kleur en aroma’s van zwarte bessen en kruiden. In de mond is de wijn vol en krachtig met stevige tannines en een lange afdronk.

De negende wijn, de Loupiac 2021 Château Marges Dusseau, was een zoete witte wijn met een gouden kleur en aroma’s. We sloten af met Loupiac 2003 Château Loupiac-Gaudiet, een andere zoete witte wijn uit de Bordeaux regio met tonen van honing, karamel en een lange afdronk.

Het was een mooie proeverij met een diverse selectie van wijnen die ons lieten genieten van verschillende druivensoorten, regio’s en smaken.

Verslag door ChatGPT

Het bovenstaande verslag is geschreven door ChatGPT op basis van a) de wijnlijst van Peter, die ik met de chatbot heb gedeeld, en b) mijn eigen korte, schetsmatige aantekeningen hieronder, die ik daarna nog een heel klein beetje heb bijgeschaafd en aangevuld. Zoek de verschillen, en begrijp wellicht iets meer van hoe kunstmatige intelligentie (nog niet helemaal zoals je zou willen) werkt.

 

Peter van de Besselaar is een epicurist. Hij deelt met ons zijn ervaringen met oplegwijnen, wijnen dus die goed kunnen ouderen en net als sommige mensen alleen maar beter en mooier worden. Hij heeft ChatGPT wat vragen gesteld over wat oplegwijnen zijn, uit welke gebieden ze zoals komen, en naar aanleiding daarvan een proefavond samengesteld.

 

Wijn 1

Bleekgeel, weinig fruit – maar de wijnen waren koud, vandaag. Sappige aanzet, ananas en ander tropisch fruit, stevige zuren. Berry vindt de Muscadet “wéér niet lekker”, Noel zegt “prachtige wijn”.

 

Wijn 2

Medium lemon, boterige aanzet, honing wordt veel genoemd, men denkt aan Chardonnay. Hout. Rijke wijn.

 

Wijn 3

Licht troebel rood, chocolade en rood fruit, sappige Spätburgunder schrijf ik en op dat blijkt later te kloppen, speels-elegant – toevallig gebruikt Kati precies dezelfde omschrijvingen. Stal wordt ook genoemd, en een “mufje”. Rulle tannines.

 

Wijn 4

Uit een magnum. Rood, richting granaat, weinig fruit in de neus, lichte wijn, mist wat vulling, niet-rulle tannines in de afdronk dit keer. “Is-ie correct?” vraagt Noel zich af. Peter zelf is wel enthousiast; gewone flessen van oudere jaren van deze wijn drinken nog prima.

 

Wijn 5

Paarsig, bosfruit van braam en kers, sappig, rond, romig; dit heeft concentratie en structuur voor de toekomst, dus ja, een oplegwijn. Heeft al wat bezinksel in de laatste glazen van de fles. Hans denkt aan vlier en Spaans. Helaas: Noord-Rhône. Erg mooie wijn; de producent (Graillot) blijkt ook een topper te zijn.

 

Wijn 6

Rood-paars, aparte en complexe neus: blaadjes en groene kruiden, rozebottel, kersen en chocoladezwoele aanzet, krachtige wijn, mét zuren, stevig in de alcohol ook (16% blijkt later). Krachtpatser.

 

Wijn 7

Donkerpaars, lichte stal, onmiskenbaar zoetje, toch mooi in balans, bramen, gestoofd fruit, zwarte bes(-senlikeur), beschaafde tannines, mooi glas, mede of ondanks de weer forse 16% alcohol.

 

Wijn 8 rood-paars, iets boertigs, veel frisser en eleganter dan wijn 6 en 7, stevige maar wel rijpe tannines. Pure chocolade, drop-impressie, espresso (“geen koffie … espresso.”, benadrukt Just). “Diep.” (Erik). Wordt door paar proevers herkend als Bordeaux.

 

Wijn 9

Bleekgeel, fris citrusfruit, mooi zoetje met weinig tot geen botrytis, maar we doen niet moeilijk voor een schappelijke prijs van een tientje.

 

Wijn 10

Medium amberkleurig, veel rijpheid (Decanter: “sugar-levels rarely achieved”) en botrytis in 2003, en mede daardoor een volle en een mooi uitgerijpte wijn. Voor toch ook maar zo’n 15 euro koop je de huidige jaargang – 2016/7/8 vind ik op het web. 2017 Lijkt daarvan het beste jaar o.b.v. een heel snelle check, maar veel hangt af van de site en producent. Proberen dus!

 

Dank je Peter voor deze leerzame avond, die ook weer een behoorlijk lesje bescheidenheid was qua ‘claimen’ en determineren!

 

Reizen in het glas: Vinho Verde, Alentejo en Douro
By in

Reizen in het glas: Vinho Verde, Alentejo en Douro

Ze reist graag in het glas. Ze ontdekt graag onbekende wijnen. Ze geeft blijmoedige proeverijen. Liselotte Brouwers neemt ons mee naar Portugal. Omdat één wijn haar overrompelde. Een witte Dourowijn. Een selectie van de wijnen beschreven.

 

XISTO LIMITADO 2021 Douro Branco

Hartendiefje van Liselotte. Práchtige neus met meloen en perzik, zegt Kees. Prettige geuren met een citroentje, aldus Gerard. Mijn aantekeningen: expressieve geur met wat brandnetel. Volronde smaak, type Sancerre. Mooi dus.

Vinho Verde, de Portugese groene wijn.

CAZAS NOVAS 2021 Avesso

Vinho Verde van authentieke Avesso druif. In 2010 waren er 740 hectares mee beplant. De druif geeft meestal een wat hoger alcohol gehalte. Zijn eenvoud is zijn kracht. Peer ruik ik, en een zweem van perzik. Mondvullende wijn met mooie zuren. Verfrissend. Terraswijn.

CAZAS NOVAS 2021 Alvarinho

Vinho Verde van Alvarinho. Hartendiefje van Liselotte. Wijn zonder houtrijping. En toch een prachtige neus met vanile, boter en citruszeste. Voller van smaak dan de Avesso, bitters komen hierin meer tot uiting, lang nahangende wijn, altijd een teken van kwaliteit. Eetwijn.

Alentejo wordt in het Noorden begrensd door de rivier de Taag. Het wijngebied ligt in het binnenland en staat bekend om zijn fruitige, soepele wijnen.

DOM RAFAEL 2019

Blend van wel vier druiven. Half transparante kleur. Commerciële stijl vind ik. Maar hè… lekkere frambozen in de geur. Sappige wijn. Annemiek benoemt zacht fruit, bramen en zachte tannines. Laat de lente maar komen.

Uit de Douro drinken we Quinta da Romaneiro.

DONA CLARA 2018 Quinta da Romaneiro

Gerijpt op nieuwe houten vaten. Gestoofd fruit met braam en kers, zegt Kees. Rijp bessenfruit zegt Gerard. Mijn aantekeningen geven framboos – dan hebben we bijna al het fruit benoemt – volronde aangename smaak, hap sap.

We sluiten af met de tawny port van Quinta da Romaneiro, best krachtig, Mooie pruimen in de geur. Kati is bijna lyrische van de zuren die een mooi tegenwicht vormen voor het zoet.

Mooie reis in het glas.

Peter van den Besselaar

Spaanse wijnen uit de liefhebberskelder
By in

Spaanse wijnen uit de liefhebberskelder

De complimenten worden rijkelijk gedeeld op deze proeverij, die in hele goede aarde valt bij de leden. Claartje Grielis deelt wijnen uit haar kelder, Spaans, alle domeinen werden door haar en Gerard bezocht. Het is een gulle proeverij. Gul van kwaliteit. Gul van kwantiteit. Dat wil nog wel eens schuren, want kwaliteit waarderen vraagt om tijd. En de tijd per wijn is nu eenmaal beperkt met veel flessen. We krijgen mooie details te horen. Want aan iedere fles uit de liefhebberskelder is een verhaal gekoppeld.

RECAREDO Serral del Vell Brut Nature 2017 Corpinnat
Van eigenzinnige wijnboeren die geen Cava willen zijn: Corpinnat is ontstaan door high end wijnbouwers die in de Pènedes zich willen onderscheiden met kwaliteit. Annemiek: Wham! Vult de hele mond, mooie bitters, caramel, bloemen, citrus, proeft heel spannend. Just: grapefruit, sinaasappel, prettige bitters die je goed kunt hebben. Zeste van sinaasappel in de neus, mondschoonmaker. Gemaakt van xarel-o 87%, macabeo 13%. De wijn lag 53 maanden sur lattes.

 


Pugnus 2020 Utiel Requena
100% bobal. Lichtrood, half transparant. Frivole frambozen. Lichte plezierwijn, goed voor de lunch, mooie zuren, best lang nahangend.
Joanginé 2013 Buil & Giné, Cataluna, Priorat
40% caragnena 40% grenache 20% cab sauv, 1 jaar houtrijping. Driekwart somber donker. Dot yoghurt, kreupelhout. Medium body, agressieve zuren. Neus een tikje aceton. Kees vol en zacht, lange afdronk, neus staat mij tegen.

Pepe Mendoza 2020 Allicante
Druiven monastrell, allicante bouschet, giró. Lichtrood, tuilé rand, drop in neus, introvert, rode bes, heel sappig, goede zuren. Gerard milde zuren, fraaie bitter, elegant en soepel.
ROJO Y NERO 2014 Gutiérez de la Vega, Valencia
100% giro. Donkerrood, kreupelhout, hint van amarena kersen, oud leer, stallucht, kruiden, heel expressieve geur, tannines nog, veel body, krachtpatser. Gerard rijp rood fruit, kersen, zuurstokken kermis, kersen-rang snoepjes, rijk, hout, stallucht. Kees jodiumneus, kers, eucalyptus. Eric vanille, ruikt naar sigaar, hele mooie wijn. Just in de geur marsmallow op de bbq. Annemiek nog nooit zo’n mooie geur gehad. De wijnbouwer laat voortdurend opera horen, zodat de wijn zich prettig voelt.

Raimat 2018 Tourons de Vallcorba
100% cabernet sauvignon, 20 maanden houtrijping. Brede geur, pruim, laurier. Mondvullend, goede zuren, licht bittertje, aangename wijn. Ron viscoos van structuur, herfstwandeling, nat hout, tabak, aangename bitters, fijne lange afdronk. Willem Jan wandeling over de hei met bloesem, wat wrang middenpalet, bloemige neus met munt.
El Sequé 2013 Monastrell, Alicante Valencia
100% monastrell. Donkere, sombere kleur, kreupelhout, toch ook fruit, bessen. Laurier, sappige wijn, joyeus, vrolijk, sappig. Ron houtlagering, eerste associatie winegums, krijt. Annemiek kersenbrandewijn, vol fruit in afdronk. Just zwarte Côte d’Or chocolade. Willem Jan, een beest, monumentaal, positief. Turks fruit, kaneel en stroop. Een denderende hoeveelheid kersen. Beetje drop, vanille, mooie tannines.

PEPE MENDOZ Giró Albarques 2019
100% giró. Alicante. Hele lichte kleur, bisschopsrood. Sappige plezierwijn, iets meer kracht dan je eerst denkt, bittertje. Laurier. Bes. Hint van cacao. Hint van framboos. Héél leuk. Hans peper in de geur, goed in balans. Just anijshint, zwarte bes, melkchocolade, zwart fruit, koffie, braam. Noël prachtige frisse zuren, lekker exotisch fruit, droppig, prachtig.
Sauvella 2013 Luscinia Eximia
Blend van druiven. syrah, garnacha. Nederlandse wijnbouwer. Donkere kleur, somber. Rijke geur, de boerderij binnenplaats, stevige aandronk, bekkentrekker, tannine. Moncherie chocolade. Kindermoordje. In 2e instantie hooimijt, kruidig. Hans zuur plus in de aandronk, volle geur, pruimen in de smaak. Just turfkurk, tijm, zwarte kers.

Bobet 2014 Priorat
Syrah, cab sauv, carignena en … Paars. Heel donker. Kersen op sap. Aangename zachte aandronk, meer kracht dan je zou denken, goede balans. Rijke wijn. 90 Elegantste wijn uit de serie.
Montsalvat 2004 Priorat
100% caragnena. Tuilé. Oude geur, turf, stal. Hint van truffel. Mooi op dronk, rijke wijn, goede balans. Leerwinkel de Man Melis. Kardemom. Sappig, stiekem hoog in alcohol. 91 Toos licht oxydatief. Noël na enige lucht erg mooi.
Mas Martinet 2015 Priorat
Grenache, merlot, cab sauvignon, sirà, caranyana. Houtrijping. Sombere tint roodbruin. Introverte geur, hint van cacao. Goede zachte aandronk, hap sap, doorslikreflex want erg lekker en veel rondeur. Erg verleidelijk. 90 Annemiek fluwelen neus, alsof engeltje over je tong pist.

Uitdrinker
Recondita Armonia 2016 Alicante, monastrell dulce.
90% monastrell, 10% syrah. Zandkalk. 12 mnd eiken. Rondeur, aangenaam. Kati: kersenbonbons.

 

 

Voortreffelijke avond, dank Claartje.

Proefnotities en verslag Peter van den Besselaar

Merlot uit tien landen
By in

Merlot uit tien landen

Merlot is een afstammeling van cabernet franc en de onbekende en zeldzame, magdeleine noire des charentes. Merlot is een halfzus van cabernet sauvignon, malbec en carménère!

Bij het degusteren ontdekt men zwarte kersen, chocolade, pruim en gedroogde kruiden. Tannines, zuren, body en alcohol zijn meestal ‘gemiddeld’ aanwezig. De zoetgraad hangt dan weer af van de regio en de wijnmaker. Daarin zijn behoorlijke variaties mogelijk.

Merlot wordt – allereerst en allermeest – verbouwd in de Bordeaux-regio. Voor wijnen op de rechteroever is het de dominante druif. Andere belangrijke herkomstregio’s zijn Italië, Spanje, VS, Chili en Australië.

Kees van de Wiel neemt ons vanavond mee op hard core merlot-wijnreis: you will only drink fucking merlot!

We krijgen geen traditionele indrinker of uitdrinker. Dus, zelfs voor Kees, geen zoete afsluiter. Kees schaamt zich nergens voor. Maar Kees laat ons wel alle hoeken van de wijnwereld zien. We gaan landen aandoen als Israël, Libanon, Marokko, VS, Slovenië, Tsjechië, Italië, Chili, Oostenrijk en – oh ja – Frankrijk.

We proefden:

  • Jerusalem Winery, Jerusalem Hills (Israël), merlot, 2019
  • De Martino, Estate, Valle del Maipo (Chili), merlot, 2021
  • Landauer, vom Kalkstein, Neusiedlersee-Hügelland (Oostenrijk), merlot, 2018
  • Château du Puy, Montagne Saint-Émilion, 2019
  • Sveti Martin, Vipavska Dolina (Slovenië), merlot, 2016
  • Château des Arnauds, Lalande-de-Pomerol, 2015
  • Tenuta di Angoris, Ravòst, Riserva Giulio Locatelli, Friuli Colli Orientali (Italië), 2017
  • Chateau Ksara, Chateau, Bekaa vallei (Libanon), 2016
  • Château Roslane, Les Coteaux de l’Atlas (Marokko), cabernet sauvignon, merlot, shiraz, 2017
  • Ironstone vineyards, Lodi Californië, 85% merlot, 10% cabernet sauvignon, 5% cabernet franc, 2020
  • Krásná Hora, merlot barrel selection, Tsjechië, 2018,
  • Château La Pointe, Pomerol, 2014, merlot, cabernet franc, Pomerol

Enkele van deze wijnen gun ik hier extra aandacht. Omdat ik vind dat ze dat waard bleken.

Chateau Ksara

 

Chateau Ksara is het oudste, in bedrijf zijnde, wijnhuis van Libanon (1857). Ksara houdt een areaal van 348 ha! Daarmee is het de grootste wijnproducent van Libanon. De naam Ksara is ontstaan in de tijd van de kruisvaarders, die ter plekke een fort (ksar) hadden. In 1857 werd het landgoed eigendom van Jezuïeten (paters) die de wijnbouwtraditie voortzetten. Zij introduceerden ook de kwalitatief hoogstaande druivenrassen (vooral cinsault) in Libanon. In 1972 kwam het landgoed in handen van vier Libanese families. In 1994 kwam de Franse oenoloog James Palgé (bekend van Château Prieuré-Lichine) adviseren.

De hooggelegen wijngaarden (1.000 – 1.300m) maken wijnbouw goed mogelijk. De steenrijke bodem bestaat, net als in Bordeaux, in belangrijke mate uit klei en kalksteen. Vooral dat laatste is best bijzonder. Wijndruiven gedijen meestal goed op kalkrijke bodems, welke in Libanon juist in overvloed aanwezig zijn. Het zonnig microklimaat in de Bekaa-vallei profiteert van de flink dalende nachtelijke temperaturen. Schommelen tussen 30°C overdag en 15°C ‘s-nachts is heel normaal. Het zijn al deze omstandigheden die bijdragen aan de kwaliteit van de wijn.

Wij dronken Chateau Ksara, Chateau, Bekaa vallei (Libanon), 2016. Het is alweer het 95e jaar dat deze wijn wordt gebotteld. De wijn is een hommage aan de Jezuïten en de franse roots. De wijn is mooi roodkleurig met een zweem paars. Het is een stevige wijn. De aanwezige tannines en zuren verklappen dat deze wijn nog mooier wordt door deze nog een paar jaar weg te leggen.

Enkelen van ons twijfelen of dit een merlot(gedomineerde) wijn is. Al snel blijkt dat ze gelijk hebben. Het is een klassieke bordeauxmix van 60% cabernet sauvignon, 30% merlot en 10% petit verdot. Voor de technische fiche: https://europe.chateauksara.com/wp-content/uploads/2020/05/Chateau-Rouge-Technical-Sheet-Medals.pdf

Château Roslane, Les Coteaux de l’Atlas (Marokko)

Al in de Romeinse tijd werd wijn gemaakt in het wijngebied Meknès-Fes. De plaatsen liggen iets landinwaarts, niet ver van Rabat. In 1998 is het gebied verheven tot appellation contrôlée ‘Les Coteaux de l’Atlas’. Dit is de eerste AOP in Marokko.

Brahim Zniber (1920-2016) is de oprichter van het wijnhuis Les Celliers de Meknes. Dit wijnhuis behoort tot de top van wijnproducenten in Marokko. Binnen de groep is men gestart met een eigen château met wijnen van topkwaliteit: Château Roslane. De wijngaarden van Château Roslane liggen in de appellation ‘Les Coteaux de l’Atlas’.

Wij dronken Château Roslane, Les Coteaux de l’Atlas (Marokko), cabernet sauvignon, merlot, syrah, 2017. De wijn is elegant, rijk en zacht tegelijkertijd. Leer, tabak, zwarte bes, toffee en wat rook. De wijn is mondvullend, kruidig in smaak en blijft lang hangen. Mooi op dronk. Een vriendschappelijke wijn.

Château La Pointe, Pomerol, 82% merlot, 18% cabernet franc, 2014, is een Pomerol zoals je verwacht. Even karaferen zou de wijn goed doen. Volgens het huis kan hij moeiteloos 15 jaar ouderen. Wij zouden hem niet langer laten liggen. De wijn is zacht, geconcentreerde kersen, wat vanille, noten en mint. Nu drinken dus.

Technische fiche: http://www.chateaulapointe.com/en/millesime/ang-1er-vin-2014/?pdf=425

Kees antwoordt op mijn vraag welke hij zelf de mooiste wijnen van de avond – hartendiefjes – vond: La Pointe en Roslane. Ik snap hem wel.

 

Verslag en proefnotities Eric Hoepelman

Etiketten van de andere wijnen:

  

Extremadura: voeding aan onze associaties
By in

Extremadura: voeding aan onze associaties

Extremadura geeft voeding aan onze associaties: van groenige, zachte zomerwijn tot een wulpse, verleidelijke flamencodanseres

Bij de Extremadura denken veel mensen aan helemaal niets. Nooit van gehoord, geen voorstelling. Nou komt dat deels wel in de buurt van het landschap in de streek. Leegte, een heuveltje, hitte, droogte. Ook mooie natuur, prachtige varkens én ham. Met Portugal nooit ver weg. Wat brengt dat in het glas? Harry van der Zanden en Kati gingen in hun huiskamer op ontdekkingsreis. En Harry gidst ons door het 4e grootste wijngebied van Spanje.


Wordt het een cava? Een deel van de streek mag dit predicaat dragen. Of wordt het de zoetheid van stevig rood die past bij het klimaat? Fruitig wit met een lichte toets tegen de brandende zon? Volgens Harry was het voorproeven niet steeds een genoegen. Misschien is de omgeving wel nodig om de wijn te begrijpen. Of te waarderen. We krijgen een selectie van 11 flessen op tafel. Laten we gaan proeven!

De indrinker: Vina Puebla – Bodegas Toriboio – 2020
Traditioneel gemaakte mousserende wijn, deze mag geen Cava heten. De druif die is gebruikt is de Macabeo, ook bekend als Viura of Macabeu. Een mono variëteit uit het trio cava druiven. Met een stevige mousse die snel afzwakt tot licht en plezierig. Met stevig fruit, aardige zuren, droog, een (on)behoorlijk bittertje dat standhoudt en eigenlijk ook weer niet stoort, appel. Caramelisatie in de mond hoor ik. Dat is vast een zoetje. Nou, de mond is schoon!

 

De eerste serie is een solo wit. Zal dit de dorstlessende frisheid zijn waaraan de Extremadurariërs (?, klinkt als Asterix en Obelix) zo’n behoefte hebben? De witte worden nauwelijks internationaal verkocht. Wel 30% van de productie.
Habla de Ti sauvignon blanc 2021
Mocht Berry erbij zijn geweest, dan had hij ongetwijfeld de kattenpis genoemd die de geur van deze frisse schoonheid kenmerkt. Ook appel, noot en citrus. Een bittertje, zachte zuren, groenig, wat vanille. Blijft lekker hangen. Deze past wel in de schaduw denk ik zo. Echt een zomerwijn hoor ik naast me. Maar ook prima nu hoor.

 

 

We gaan door met tinto, rood. Ruimer verkrijgbaar. Twee wijnen van de familie Alvear.

Palacio Quemado – La Zarcita – 2021
Druiven: trincadeira prieta, touriga nacional, garnacha tintorera, syrah
Met deze druiven verwacht je stevigheid.
Bij de eerste slok vind ik ‘m eigenlijk nog best licht. Wat rood fruit naast het zwart fruit. Niet de stoere zwoelheid van een boer op het land, eerder de balancerende opvolgende zoon die twijfelt of hij niet meer een stadsmens is. En zo’n twijfelaar drinkt makkelijk weg. Dat doet ie gelukkig ook vrolijk, met bramen en schreeuwend om een stukje worst.
De tweede familiewijn is de Los Ascilates 2019
Druiven: trincadeira prieta & touriga nacional
Minder druiven geven een complexere en meer geconcentreerde smaak dan bij de vorige. Meer rondheid, meer diepgang, meer kruidigheid, meer zwart fruit. Zuren en rood fruit aanwezig maar subtiel. Een prima balans in deze licht doorstoofde vriend.

In de volgende serie proeven we van dezelfde wijnmaker 3 verschillende jaren naast elkaar, de 2017, 2018 en 2019 van Marques de Valdueza. Gemaakt van syrah 80 – 90% en cabernet sauvignon 10 – 20%.
De eerste twee, met blauw etiket als teken van topserie zou je misschien nog wat moeten laten liggen. De derde, met 20% cabernet ipv de 9% bij de oudere eerste twee, is nu al mooi op dronk.
Gehinderd door enige voorkennis begin ik met de laatste in de serie. Drop, anijs, eigenlijk gewoon een mooi wybertje. Maar dan met munt in plaats van menthol. Plakkende tannines bij deze jongeling. Wat zwart fruit, een braampje, een beetje koffie, wat tabak, wat chocola. Hij valt me alles mee deze 2019. En inderdaad op dronk.
Door naar zijn oudere en beter opgevoede broer uit 2017. Die is inderdaad volwassener. Steviger. Staat al goed op z’n poten. Met kruidkoek, koffie, chocoladetonen. Steranijs, laurier, olijvenvocht, diepe smaak, veel ontwikkeling, gelaagdheid, afdronk portachtig. En ook wat branderigs van de alcohol. De tannines liggen dik op je tanden. Laat deze oudere broer lekker doorgroeien en stoor hem daar voorlopig niet bij.
De middelste zit er inderdaad tussenin. Zet ie zich nou af tegen de jongere? Schurkt hij aan tegen de oudere? De meningen zijn wat verdeeld. Behalve over dat ook deze nog lang niet is uitgegroeid. Dat laagje tannines verraad ‘m ook wel. Kool, ijzerachtig in de neus, vegetaal, moet nog ontwikkelen. Kaïn doodde ooit zijn jongere broer. Dat is op dit moment ook aan de hand. Maar waarbij Kaïns vruchten geen vlam vieten (Brabantse wijnsociëteit)/vatten, is hier de oudste broer toch echt het rijkst aan smaak.

Hoe kan ik de volgende serie beter weergeven dan in de woorden van Harry: Serie 4 – gewoon 2 mooie wijnen denk ik…
Twee wijnen met eenzelfde combinatie van druiven. Ook weer zo’n combi waarvan de plattelandstreek opleeft en waaronder de stadsmens gebukt kan gaan. Een knoestige vulling van de fles. Komen de knoesten tot bloei?
esenZia Valdueza – 2017
garnacha tintorera, syrah, cabernet sauvignon en tempranillo
Chocola, rumrozijnen, kruidig ¡de puta madre! zou ik uitroepen als ik daar zat. Wat een snoepje. Een stevig snoepje, maar was er niet ooit een wijnclublid die zijn beschrijvingen illustreerde met allerlei ballerina’s?! Nou dan. Deze danst de flamenco, en ook al ligt de oorsprong net ietsje oostelijker, het talent druipt eraf. Vol, vet en wulps. Verleidelijk. Stampvoetend energiek. Bruisend van braam en cassis. Van koffie, van tabak, van chocola. Dik zou je zeggen als je minder poëtisch was aangelegd. Woest aantrekkelijk en vol passie klopt beter.

Edén Parras Viejas – Crianza 2014
abernet sauvignon, garnacha tintorera, syrah, graciano, tempranillo.
En dan deze kersentraktatie. Zoetheid en zwart fruit met een strikje. Met een flink vleugje zuur, prachtig subtiel rins. Compleet, af. Niks meer aan doen.

Tot slot. Past hier nog iets na? Ik twijfel. Bij twijfel gewoon doen! Dat bleek!!
Viña Santa Marina Gladiator – 2016
Druiven: syrah, cabernet sauvignon en petit verdot.
De gladiator staat niet als laatste. En ik hoor nog voordat ik mijn glas raak al een hmmmm tegenover me. De neus van deze krijger klopt. Weer een zoetje, weer koffie. Hee, wat kreupelhout, een straf bittertje, lange afdronk. Die jongens in deze streek weten best van wanten, ook al hebben ze die nooit aan.
Habla No 23 Malbec! 2017
Die hmmmm van net beleef ik hier. Wat een neusgeluk. Bijna truffel. Weer dat tintelende kreupelhout. En dan zwart fruit in ladingen er overheen. De truffel verdwijnt in de mond. Helaas? Welnee! Ik hoor ergens te doorstoofd, maar toekomstpotentieel noteer ik. Geluk uit een fonkelende provincie in een glas.

¡Muchas gracias Harry!

Proefnotities en verslag Just Krijn

Riesling op Leeftijd
By in

Riesling op Leeftijd

Verwachtingsvol verlangen naar lichtpuntjes

Rob van Suijlekom wilde graag wijnliefhebbers deelgenoot maken van een onvergetelijke smaakervaring met oude rieslings. Er gingen véél flessen open, met een onzeker resultaat. Maar met verwachtingsvol verlangen naar lichtpuntjes. We proefden 70 jaar oude riesling (Rüdersheimer Hinterhaus spätlese 1953), 37 jaar oude spätburgunder, 30 jaar oude bacchus, 39 jaar oude scheurebe. Er viel aan de geur nog wel wat plezier te beleven, maar in de smaak hadden wijnen te veel afbraakbitters en zuren.

Probleem met oude flessen die niet uit de eigen kelder komen, is dat de geur en de smaak aangetast is door slecht bewaren. En ja, bij een veiling is het natuurlijk onzeker wáár de wijn vandaan komt. Het proeven van oudere wijnen is leerzaam, omdat het helpt in ons vermogen om wijn te beoordelen. Maar deze proeverij teken ik maar enkele flessen die ‘drinkbaar’ zijn. Het is zonde, want het idee is top. De meeste wijnen hadden een kabinett of spätlese kwalificatie. Een leerervaring voor wie wijn wil opleggen voor kinderen of kleinkinderen is om hogere kwalificaties te kiezen, auslese en liever nog beerenauslese of trockenbeerenauslese. Lichtpuntjes waren zeker niet de rieslings deze proeverij, een bacchus en een scheurebe hadden nog enige vorm van drinkbaarheid. Twee uitdrinkers – jonkies – stalen deze proeverij de show: Keller 2012 riesling kabinett uit Rheinhessen en Piesporter Goldtröpchen 2007 Urbanshof Spätlese riesling.

Peter van den Besselaar