Goed gemaakte Languedoc wijnen kunnen uitstekend ouderen. Met die gedachte in het achterhoofd stelde Adam van der Linden een proeverij samen van merendeels wijnen uit eigen kelder. De mond mocht wennen aan wijn met een heerlijk glas Diogene-Tissier Champagne, en daarna kregen we een serie van twee witte wijnen en een serie met drie lichte rode wijnen.
Domaine Tariquet 2007 Les 4 Reserve, Vin de pays de Côtes de Gascogne
Deze witte wijn is gemaakt van gros manseng, chardonnay, sauvignon en semillion. Zeer heldere wijn, prachtig exotisch fruit met kruisbes. Sappige en mooie zuren. Een eenvoudige maar heel smakelijke wijn, breed inzetbaar.
La Colombette 2003, Vin de pays de Coteaux du Libron, Cuvee Demi-Muid
Deze vin de pays is gemaakt van Lledoner Pelut. Van wat? Lledoner Pelut, dat klinkt exotisch maar Oz Clarkes Druiven en wijnen biedt uitkomst. “Andere naam voor de spaanse garnacha peluda, de smaak heeft veel weg van grenache/garnacha, het enige verschil is dat aan de onderkant van het blad meer haartjes groeien dan op de gewone garnacha.” Een (b)aardig glas zogezegd. Ik vind de neus erg mooi, want ik rook cederhout, kersenimpressies, chocolade en mocca. Els noemt engelse drop. Nello noemt gedroogd fruit. De wijn heeft een goede balans en lang nahangende bitters. Deze wijn stelt twee Belle Poule Provence wijnen uit 2003 en 2004 in de schaduw. Die wijnen waren jong ongetwijfeld lekkerder, want met meer fruit.
Château de Montpezat 1997, Cuvee Prestige (Mourverdre), vin de pays d’Oc
Nello typeert deze wijn in drie woorden: tabak, rijp en rijk. Ik ruik vuursteen in de neus, het mondcontact is soepel fluwelig, goede bitters (eetwijn) en fraai nahangend.
Domaine des Aires Hautes 1999, vin de pays d’Oc (100% malbec)
Hout en terroir getypeerd. Chocolade, dikke wijn met veel inhoud en ook rondeur. Kersen. In mijn aantekeningen staat: herfstwijn, een wildragout erbij en je bent helemaal gelukkig.
Château d’Estanilles 2001, Faugères, Grande Cuvee
We proeven in een serie drie verschillende d’Estanilles, de 2001 prestige, de 2001 grande cuvee en de 2004 Le Clos du Fou. Alle drie mooie wijnen. Maar op dit moment komt deze Grande Cuvee het best voor de dag. Kersen en rokerig fruit, zegt Rob. De wijn is gemaakt van 90% syrah en kreeg 13 maanden houtrijping, waarvan 1/3 nieuwe barriques. Laurier in de neus, Mon Cherie kersenbonbons in de mond, enorm concentraat. Fluwelige wijn met verfijnde bitters. Érg mooi.
Château d’Estanilles 2004, Faugères, Clos du Fou
Deze wijn kreeg 100% nieuw hout. Ik vind de neus gesloten, de kleur heeft zelfs nog een paarse rand. De wijn is nu ontoegeeflijk, een zekere strengheid, trekt nog aan de mond. En dan zegt Rob: de wijn komt lichtvoetig over. Gek genoeg klopt dat wel. De wijn heeft al een zekere mate van rondeur. Kindermoordje zegt ook Adam, deze wijn behoren we over 5 à 10 jaar te drinken, dan is de Beauty helemaal ontwaakt.
Château Bassanel 2002, Minervois, Reserve (95% syrah, 5% carignan)
In de Languedoc heb ik een voorliefde voor Minervois, zegt Adam, die overal in de Languedoc zijn adresjes kent, maar véél goede adressen heeft in Minervois. En zie! De proef op de tong is meteen het bewijs. De Minervois maakt grote indruk. Ongelofelijk dat deze wijn in 2002 is gemaakt. Richard noemt als steekwoorden: chocolade en mocca, de wijn is vol én sappig met een hele goede balans. Mijn aantekeningen: rijke en romige neus, een zekere strengheid, laurier. Maar ook drop, leer en warmte. Voor mij de meest verrassende wijn van de avond.
Tot slot drinken we op deze heerlijke avond nog twee toppers: Château Montus 1996 Madiran Cuvee Prestige is streng-klassiek. De tannat geeft een volle, ronde eetwijn met mooie bitters. Château Haut Gleon 2000, Vallee du Paradis van Grenache heeft een perfecte balans en is prachtig op dronk. Móói glas!
Als je gewoontegetrouw dinsdags gaat proeven, komt het natuurlijk wel eens voor dat je niet helemaal fit bent. Of licht chagrijnig. De grap is dat na twee, drie slokken wijn dat gevoel altijd wegebt. Nu ik vandaag – dinsdagavond – naar huis toe ga, valt me op dat ik een latente hoofdpijn voel opkomen… En wat erger is: ik snotter en moet vaak mijn neus snuiten. Nee hè! Niet vanavond… als mijn neus dicht gaat, kan ik goed proeven vergeten. Op de avond van de wedstrijd is dat fnuikend. 
Mijn eerste woorden als ik Noël zie, zijn dan ook: ik voel me niet zo goed. Noël twijfelt geen seconde, en geeft direct als antwoord: ik ook niet. Zó, wij hebben ons ingedekt als het vanavond fout gaat. Bij de wedstrijd worden jullie kleine jongens, zei Nelly eens. Want vanavond is proeven een erezaak. Ik hoor Paul mompelen: ik ben al dagenlang zenuwachtig voor vanavond. En Claartje verzucht bij de rode wijnen vertwijfeld: wááááárom doen we dit eigenlijk?
De winnaar van 2009 Rob van Ginneken en collega-jurylid Geoff Marée nemen hun taak heel serieus. Hilarisch is het moment dat Rob uit het jurylokaal terugkomt en aan de radeloos proevende leden vraagt: “Heeft iemand per ongeluk het reglement bij zich?” (we hebben een echt reglement). Natuurlijk. Dat hebben we. Net als wedstrijdproeflijsten van jaren (Kees, die zich ontpopt als onze wedstrijdhistoricus) en spiekbriefjes. Er werden dit jaar ook heuse waarschuwingen uitgedeeld bij praten en afkijken.
Na telling van de punten reikt Rob de wijnkoeler met een mooie fles uit aan winnaar Richard van Oorschot. Dat hij goed proeft, merken we iedere week. Maar zó goed? Richard kwam, proefde en overwon. Hij scoorde een overtuigende eerste plaats. Een van de jongste leden steekt proevers met bij elkaar enkele honderden jaren proefervaring in de zak. Da’s geweldig: Richard proficiat! Twee leden van de gelegenheidsformatie Black Berrys die bij de Prix Saint Hubert hoog scoorden, mogen naast Richard op het ereschot: Berry Marinussen als derde, en – yes! – ikzelf met de tweede plaats.
s dan Hongaars mocht drinken…. zei ik, …dan was dat beslist geen straf, vulde mijn buurman spontaan aan. Bij álle wijnen kwamen sterretjes in mijn aantekenboekje. De foto hierboven is gemaakt in de uitstekende wijnbistro Bock in Budapest.
