Categorie: Food and Wine

Over smaakt valt te twisten: “Eeeh, ik heb mijn beurt al gehad…”
By in ,

Over smaakt valt te twisten: “Eeeh, ik heb mijn beurt al gehad…”

Klassiek Frankrijk blijft imponeren

Vijftien wijnen staan op tafel, de ‘over smaak valt te twisten’ proeverij van Gerard van Avendonk. Het zijn duidelijk twistwijnen die op tafel staan. Gerard betitelt de Catena Chardonnay als hartendiefje, zelf geef ik de voorkeur aan de syrah-serie, die is héél erg mooi. Voor mij is het een lastige avond, al is het alleen maar omdat ik het oneens bleek te zijn met… mezelf. Ik zit er vanavond nogal eens naast. Ik herken wijnen (Catena Malbec) niet die in mijn eigen kelder liggen (!), dat moet toch echt aan…flesverschil zijn te wijten.

Mousserende indrinker: Black Queen – Sparkling Shiraz Methode Traditional 2006 – Barossa Donkerrood, schuimend zoet jammig. Bittertje achterin. Tamelijk stroef. Syrah wordt niet herkend. Rode bubbels om met mes en vork te eten. Een echte twistwijn, zegt Berry, met kers en zwarte bes. Moeilijk glas, geen allemansvriend, zegt Peter B, wel verrassend droog en met mooie bitters.

De Loach, Chardonnay 2009 Herritage Reserve, Californië Ronde wijn, maar een beetje prikkelig, gistig, alcohol, mooie toast is de neus. Kees ruikt peer en Paul benoemt de smaak van de wijn als peperig, zoals “raketsla”

Bodega Catena, Alta Chardonnay 2007, Mendoza Argentinië Hartendiefje van Gerard, deze wijn die 93 punten krijgt van Winespectator. Adam ruikt hout, zou iets meer tropisch fruit mogen hebben naar zijn smaak. Kees ruikt boter en caramel. Mijn aantekeningen: volle ronde aanzet, hoog in de alcohol (14%), hete wijn

Dauvergne Ranvier 2006, Crozes-Hermitage Peter B ruikt een vrolijk stinkertje…, dat hem doet denken aan pinor noir, de wijn is naar zijn mening elegant en heeft rondeur. Adam denkt aan een Gigondas 2006, knap geproefd: noordelijke rhone!

Donkerrode wijn, paarse rand, mooi vrolijk rijp koffieneusje, zwoele aanzet met veel zuren na. Koffie in afdronk, mooi rond, lijkt rhone maar… mij foppen ze niet, teveel zuren, dus Loire CabFranc. Oeps nummer 1! 100% syrah.

Hermitage La Noble Colline 2004, Francois Arnoud Donkerrood, evolutie bruin randje, belegen neus, mooi rond maar iets prikkeligs van evolutie, zuren hangen achterin nog lang na, hoog zuur in kaken, de wijn lijkt een rhone syrah, maar moet dezelfde druif & streek zijn als de vorige… dus Loire. Oeps nummer 2! Peter B zegt dat de wijn ouder is, maar érg lekker. Frivool. Puber van een wijn die aantrekt en afstoot.

Bodega Catena, Catena Malbec 2008, Argentinië Typische modern Zuid-Amerikaans gemaakte wijn, on-lekker. En dit is Oeps nummer 3: een verrassing, dit is de wijn waarvan ik net 2 dozen heb gekocht omdat ik die altijd lekker vind … Nou ja. Bertram benoemt kersen plus en Berry ruikt lijm, donkerzwart fruit, salmiak, en plaatst de wijn als malbec in Argentinië, goed geproefd. Roland ruikt kardamom, tannines, alcohol en teveel zuren.

Planeta 2005, Merlot Wijn uit Sicilië en wat voor een… complex want veel mensen ruiken en proeven verschillend. Bertram noemt de wijn boersig, hoog in alcohol en met veel “mouthfill”. Willem ruikt zoethout & vanille. Ronald iets van sinaasappelschil, kers en rubber. Berry roemt de prachtige neus met mint, hij zou de wijn in Australië plaatsen.

Wolf Blass 2006, Presidents Selection Cabernet Sauvignon Inktig donkerrode wijn met een mooie neus, tikje metalig, wat paprika, mooi zuur, warme wijn. Paul ruikt ceder, sigaar, koffie, alcohol. Willem determineert de wijn meteen goed als cabernet sauvignon.

Ronald ruikt granaatappel, kers en geeft aan dat de Australische wijn mooie zuren heeft.

Valdivieso 2008, Single Vineyard Cabernet Sauvignon Deze wijn uit Maipo Valey in Chili is donkerrood, heeft koffie in de neus en een mooie, warme smaak, alcohol, rijpe tannines, toch nog tandplak, en opnieuw koffie. Paul noemt de wijn mollig, rijp, hout, hij denkt dat de wijn uit Spanje komt. Wil benoemt lijm in de wijn, die een duidelijk zoet je heeft. Ronald ruikt munt en oregano, hij zou de wijn in Australië plaatsen. Peter B ruikt cassis & bessen, jammig en herkent de wijn als een uit Chili.

Dow’s, Vintage Port 2007 En Gerard heeft een grote verrassing: een 100 punten wijn uit de Winespectator. Slechts 8 ports kregen ooit deze maximale score. Ook een hartendiefje van hem. Verfijnde port van Touriga Nacional en Touriga Franca. Het drinkadvies voor deze port is over 20 tot 50 jaar. Port met veel complexiteit, Berry noemt wierook, lijm, hout, cassis, chocola, te jonge port. Willem zegt dat de port mooi in het glas hangt, hij ruikt rozijnen en specerijen. Nu lekker drinkbaar.

Verslag en proefnotities Noël Geisen

Italiaanse wijnen: “Oef, hier krijg ik het van aan mijn hart”
By in ,

Italiaanse wijnen: “Oef, hier krijg ik het van aan mijn hart”

Prachtige wijnen, het eten, de kazen, cultuur. En aardige mensen. Leden van de Brabantse Wijnsociëteit hebben iets met Italië. Kees van de Wiel brengt opperbeste Italiaanse wijnen op tafel. En dat geeft nog flink wat discussie. Het valt me deze proeverij op, we zijn béter in staat om de wijnen te verwoorden, dan dat we staan te trappelen op de oorsprong van de wijn te determineren. Het cederhout, zoethout, laurier en allerlei soorten fruit vliegen je om de oren. Bijna niemand zegt met zekerheid: dit is nebbiolo, of ik eet mijn schoenen op. Of: als dit geen sangiovese is, dan… Enfin, het is en blijft ongelofelijk moeilijk, blindproeven.

Le Grillaie Melini 2009, Vernaccia di San Gimignano

Dit is de mooiste van de witte wijnen die op tafel staan. Jac ruikt honing, ananas en mineraaltonen, Paul noemt dennengeur, lychees en appel. Op de tong heeft de wijn mooie bitters, kenmerk van een serieuze witte wijn, deze evenwichtige wijn hangt bovendien mooi lang na.

Santi Solane Ripasso 2009, Valpolicella Classico Superiore

Zeer ‘agreable’ wijnen, zegt Rob over de eerste serie. Ik zou er zelfs van willen maken: plezierwijnen zijn dit. Tsjonge, wat een lekkere valpolicella. Een neus met een frambozendoosje, licht caramel en op de tong prettige rondeur. Dit is een echte flirtwijn.

Santa Christina Le Maestrelle 2009, IGT Toscane  

Noël typeert de tweede wijn als vleziger met een volle aanzet op de tong. Gerard noemt stevige bitters. Paul benoemt pruimen en tabak. Ik ruik zelfs al wat stalluchtimpressie (apart in zo’n jonge wijn), Mon Cherie kersen op de tong, hap sap concentraat, een piepklein zoetje dat deze wijn van sangiovese wijn charme geeft.

Fattoria Camigliano 2007, Rosso di Montalcino

Hartendiefje van Kees. Bertram benoemt een klein zoetje (bij tweede keer proeven), Willem zegt de zuren en tannines prettig te vinden, hij ruikt bramen. Mijn dominante impressie is pijptabak, vanille en caramel, oud hout ook. De wijn heeft al een bruine rand, de smaak is evenwichtig met mooie zuren. Verfijnd glas Rosso di Montalcino.

Péppoli Chianti 2008, Chianti

Fijne geur van viooltjes, zegt Willem. Zacht en fluwelig, aldus Bertram. Ik zie een net ontwikkelende kleur aan de rand. Herfstbos en paddestoelen in de neus, altijd lekker, zeker in deze tijd van het jaar. Ook een stoffige toon. Hoge zuurgraad, rondeur en goede balans in deze wijn van sangiovese, merlot en syrah.

Barbera d’Alba 2008 Prunotto

Hartendiefje van Kees. Diepe kleur, rood zomerfruit in de neus maar ook impressie van kruiden (rozemarijn), hap sap wijn met sappige niet dominante zuren. Aangename rondeur. Wil ruikt cederhout en tabak.

Le Volte 2008 Ornellaia, IGT Toscane

Voor mij een van de wijnen van de avond. Diepe kleur met nog paarse rand. Jan roemt de gedoseerde zuren, mooie balans en het bouquet van stalimpressies, pruimen, zoethout en laurier. Goed concentraat, kersen en chocoladetonen. Verfijnde wijn, “Body én Soul” staat in mijn aantekeningen.

Barolo 2006 Prunotto

Heel expressieve neus, sigarenkistje, goede balans, een bittertje op de voortong, rozenneusje. Mooi en elegant, zegt Noël, wat koffie achterin. Verteerbaar sap, zegt Rob met gevoel voor understatement. In mijn aantekeningen lees ik ook dat de wijn een ‘ontoegeeflijk trekje’ heeft. Hoe dan ook, deze wijn is eleganter te noemen dan de volgende. Dit glas en het volgende verdelen de proevers: een deel gaat voor elegantie, een deel gaat voor kracht.

Amarone della Valpolicella 2006, Villalta

Claartje zegt “ja, dit is lekker’, en geeft veel extra kleur aan die zes letters door óók vast te stellen: “dit is zo’n heftige wijn, daar krijg je het van aan je hart”. Rob noemt dit een showmaster (en dat bedoelt ie niet positief). Dimph ruikt peper en laurier, ze noemt de wijn zwoel. Mijn aantekeningen zijn heel positief: Rijke kracht in deze wijn. Koffie en een vage paprika impressie, duidelijk een Grand Seigneur. Volle rondeur met zoethout in de mond, dit is een verfijnd glas wijn.

Opening 62e seizoen: “Gij leest te veel Jan Wolkers, gij!”
By in ,

Opening 62e seizoen: “Gij leest te veel Jan Wolkers, gij!”

Wijngaard Yves Cuilleron

Dinsdag 6 september openden we het 62e seizoen van de Brabantse wijnsociëteit met onze traditionele werkavond. We stellen het programma samen en proeven de vakantietrouvailles. Zoals altijd is dit een bonte avond met een grote variëteit aan wijnen. We proefden o.a. wit van de Bodensee tot Bourgogne en rood van de Pfalz tot Monterey County.  Een selectie van de wijnen.

Grauburgunder 2009 Auslese, Weingut Siebenhaller, Baden Bodensee

De eerste slok van het nieuwe seizoen. Prachtige wijn met zoet/zuur balans, peer in de neus, Dimph ruikt wat marsepein. Dit is een charmant en sappig glas wijn.

Trittenheimer Apotheke 2009, Riesling Alte Reben, Clüssenrath-Weiler, Mosel

Heel frisse en mooie zuren, met een spritzige neus die zich kenmerkt door vuursteen en mineralen. Deze riesling is bovendien een krachtige wijn. Wil ruikt boter en noemt de wijn vet. Stevig glas.

Kreuzberg Spätburgunder 2008 Devonschieffer, Ahr

Een prachtige neus, vind ik, met stal en mooie carameltonen. Paul ruikt sinaasappel, en nadat hij dat zegt, ruik ik het ook. Rob noemt de wijn mineralig, tikje onrijp. Mijn aantekeningen geven juist een liefelijke wijn, met uitstekende balans en goede zuren.

Rosso di Montalcino 2005, Banfi, Toscane

Nadat de wijn is gedetermineerd, dringt de vraag zich op of Rosso di Montalcino kan rijpen. Ik herinner me dat ik schrok in de kelder van een Rosso van tien jaar oud, die ik voor een Brunello had aangezien – maar die héérlijk bleek. Deze wijn heeft zwarte bes in de wat gesloten neus. Paul ruikt espresso, zoete kers en vanille. De wijn heeft mooie zuren, finesse en verfijning. Elegante wijn, die  écht nog wel even meekan.

Collepiano 2005, Sagrantino, Arnaldo Capraï

Deze wijn roept wat discussie op. Ik proefde écht bij de eerste slok véél souplesse in de mond. Maar ja, de wijn blijkt verderop straf en heeft nog veel tannines. Zwoele neus met een rubbertoontje. Aardse tonen, gesloten neus. Veel vanille. Duidelijk een wijn met potentie maar nu erg jong gedronken. Umbrische topper van autochtone druif. Kelderschat!

Syrah 1999, Penfolds Bin 28, Australië

De oudste wijn van de avond met een neus van gekookt fruit en Mon Cherie kersen. Complex, want ook impressies van pure chocolade. Ronald ontdekt bramenjam, drop en laurier, Wil zegt pruimen. Een wijn met véél inhoud, kruidig en uitstekende balans. In mijn aantekeningen staat (écht!): sluit je ogen en je denkt aan…fotomodelallure.

Ca del Solo 2005, Nebbiolo, Santa Cruz, Monterey County

Boeiend glas met in de neus warme stenen, mineraal. Rozen moeten we ruiken, en dat doen sommige ook. In de meligheid die zo’n eerste avond ook wat in zich heeft, hoor ik zeggen: je moet je neus eens in de roos steken. En direct daarna de Brabantse zin: Gij leest te veel Jan Wolkers, gij! Die neus heeft ook tonen die proevers niet goed thuis kunnen brengen, ik hoor Claartje over koriander. Krijg zelf ook lavendelimpressie. Niet iedereen waardeert die bijzondere toon. Maar mijn aantekeningen zijn lovend: mooi belegen, ontzettend lekker glas wijn met schitterende rondeur, hap sap wijn.

Saint Joseph 2006 Les Serines, Yves Cuilleron

Deze Franse Rhônewijn is gemaakt van syrah. Charmante smaak, warm, vanille, zoethout. Dimph ruikt ook koffie en caramel. Hans noemt de wijn peperig, zwoel en vol. Verfijnd glas wijn dat in maart ook al op de proeftafel stond (kijk via de zoekfunctie). Altijd spannend om te zien of die aantekeningen een beetje overeen komen… een half jaar meer flesrijping heeft deze wijn beduidend meer ‘open’ gemaakt.

Zondernaam 2007 Noble Late Harvest, Stellenbosch

En onze eerste dessertwijn van het seizoen is een verrassende Zuidafrikaanse wijn van sauvignon blanc. Ronalds ogen gaan glimmen, hij ruikt honing, geconfijt fruit, bloesem en rozijnen. Wat je ruikt is wat je proeft, zegt Ronald. Ik ruik abrikoos en geniet van de perfecte balans van deze wijn. Zéér harmonieus glas wijn.

Rioja is garantie voor vloeibaar geluk ondanks “wijnen die hun best niet doen”
By in ,

Rioja is garantie voor vloeibaar geluk ondanks “wijnen die hun best niet doen”

Sleutel naar vloeibaar geluk: Rioja

Claartje Grielis geeft als thema Spanje aan de proeverij, maar we proeven vooral Rioja of wijnen die door Rioja huizen zijn gemaakt. “De laatste avond van het proefseizoen moet niet te moeilijk zijn”, zegt Claartje. Na de proeverij in april is dit de tweede avond van het seizoen dat we volledig in onze sas kunnen zijn met Rioja: deze wijn in het glas is een sleutel naar vloeibaar geluk. Claartje heeft zich grondig voorbereid; ze bezocht de huizen die we proeven. Ook voor de wijnliefhebbers met een liefhebberskelder zijn deze wijnen uiterst koopwaardig. De toppers zijn met zekerheid geweldige wijnen voor de komende tien á twintig jaar. Na een aantrekkelijke Bodegas Raventos i Blanc Cava Brut l’Herue 2008 proeven we in de eerste serie onder meer de volgende witte wijnen.

Rueda Sauvignon 2010, Herederos del Marques de Riscal

Expressieve  neus met kruisbes, mandarijn, passiefruit en gember, lekker fruitig. Harmonieuze wijn met goede balans en prettig rinse zuren.

Finca Montico 2009, Herederos del Marques de Riscal

Gemaakt van 100% verdejo, neus met ananas, wat citroen, vanilletonen, boter. Ook impressie van winegums. Smaak met frisse zuren en lekkere rondeur.

In de volgende serie proeven we alleen witte Rioja. Dit zijn wijnen die hun best niet lijken te doen, zegt Richard. Dat is mooi gezegd. De witte Rioja’s heb ik niet eerder zo puntig en kenmerkend horen typeren. Want deze wijnen verdelen de proevers in amechtige liefhebbers en pruttelende mopperaars. Zoals altijd proeven we blind en dan is de onthulling verrassend. Waar de één dit een prachtige gastronomische wijn noemt, zegt de ander vooral een bak stopverf in de mond te proeven. Liefhebberswijnen dus, wijnen die zich niet gemakkelijk geven, die je moet leren kennen en die vind ik altijd intrigerend.

Viña Gravonia Crianza 1999, R. Lopez de Heredia Viña Tondonia

Deze witte wijn is gemaakt van 100% viura (elders in Spanje maccabeo genoemd). Oud goud van kleur. Complexe neus met gember, sinaasappelschil, rabarberimpressies en mineralen. Sappige smaak met rondeur, goede zuren zitten er in dit levendig glas wijn die vier jaren is gerijpt op houten vaten.

Viña Tondonia Reserva 1990, R. Lopez de Heredia Viña Tondonia

90% viura, aangevuld met malvasia. Oud gouden kleur. Neus met mineralen, kruidnageltonen en ook een mufje. Rob ruikt noten en honing. Hans L. noemt de wijn in deze serie het meest elegant. Ik proef duidelijke rondeur en ook een zwoele toon. De wijn heeft maar liefst 6 jaar op houten fusten gerijpt, maar dat hout is geweldig mooi geïntegreerd.

Viña Tondonia Reserva 1987, R. Lopez de Heredia Viña Tondonia

85% viura, 15% malvasia. Oud gouden kleur. Van de drie witte wijnen geniet deze mijn voorkeur. Fruit ruik ik in de neus, die ook impressies heeft van olijf, mandarijnen en Turks fruit. Hans L. benoemt ook de tegenstrijdigheid: je denkt eerst, de wijn stinkt. En denkt dan: nee toch niet. De wijn heeft te veel zuren. En dan toch: nee, het zijn lekkere zuren. Richard benoemt bloemen, walnoten, nootmuskaat en balsamicozuren. De wijn is sappig en heeft een extreem mooie balans. Ik zie in mijn aantekeningen: een tikje vettig, een stevige kerel, mooi nahangende bitters, wat boter. Gastronomische wijn.  Hartendief van Claartje. Vier jaar gerijpt op houten vaten.  

Hotel Marques de Riscal van de architect Frank Ghery

In de volgende rode serie proeven we naast een reserva twee bijzondere cuvees.

Marques de Riscal 2006 Reserva

Gemaakt van 100% tempranillo, rijping op Amerikaans eiken. Ontwikkelde kleur met een hele rijke geur, voor mij framboos. Voor anderen Arabische gom, zwart fruit, stal en zelfs wat truffel. Sappige wijn met rondeur in de mond, erg mooi glas wijn. Vief en streng tegelijkertijd. 91 Penin punten.

Marques de Riscal 2006 Finca Torrerra

Gemaakt van 90% tempranillo en 10% graciano. Tja, deze wijn is een stuk kostbaarder dan de vorige, krijgt 94 Penin punten, maar… kan mij niet bekoren. In de neus ruiken we bij het proeven tabak, koffie, peper, kersen, rozijnen. Zelf moet ik meteen denken aan het zoet van een snoepjeswinkel. De smaak is voor mij ‘te gemaakt’, te veel associaties met de Nieuwe Wereld. Warm, maar ook ontoegeeflijk in de mond.

Marques de Riscal 2001 Gran Reserva 150e aniversario

Hartendiefje van Claartje. 80% tempranillo, 10% graziano, 10% mazuelo. Gemaakt van 40 jaar oude stokken, handmatige oogst en selectie, 2 tot 3 jaar houtrijping. Goed ingekapseld hout, elegante neus met vanille en laurier, potloodslijpsel, koffie en een prettige strengheid. In de smaak zet die strengheid door, goede balans en opnieuw die indrukmakende elegantie. Fraai!

Viña Tondonia 2001 Reserva, R. Lopez de Heredia Viña Tondonia

75% tempranillo, 15% garnacho, 10% mazuelo en graciano. De wijn heeft zes jaar rijping op hout achter de rug. Voor mij is dit de mooiste wijn van de avond. Typisch zo’n wijn waar ik van onder de indruk ben, ik geef de meeste *-sterretjes van de avond, maar mijn aantekeningen  schieten qua beschrijving nogal tekort. Kreupelhout in de neus, zéér verfijnde wijn, vrouwelijke en elegant, schitterende balans! Nello noemt dit een ‘spannende’ wijn.

Mas Estela Moscatel 2005 Moscatel de Alejandria

Een dessertwijn die nergens de logheid heeft die sommige dessertwijnen soms karakteriseert. Oud goud qua kleur. Perzik en rozijntjes in de neus, volstrekt mooie balans, zoet en verfijnd, levendige wijn met een uitstekende balans én vrouwelijke finesse. Fijne uitdrinker.

Franse wijnen ‘a notre cabinet’
By in ,

Franse wijnen ‘a notre cabinet’

Je hoeft tegenwoordig geen kelder te hebben om toch een mooie wijnvoorraad aan te houden. Jac en Dimph Oerlemans laten ons Franse wijnen proeven ‘a notre cabinet’. Het sympathieke van de eigen wijnen van leden zijn de ‘vondsten’. Zo beleef ik minstens zoveel plezier aan de bescheiden Ladoix als aan de gereputeerde Pommard. De frivole Fleurie pakt me helemaal in, terwijl de statige Châteauneuf du Pape  nog wat jaren nodig heeft om zijn ontoegeeflijkheid van zich af te schudden. De sympathieke Cahors geeft méér plezier dan de Saint Emilions waar trots Grand Cru op het etiket staat. De Monbazillac moeten we niet willen vergelijken met een Sauternes, maar waarderen op eigen kwaliteiten, die zo mooi tot zijn recht komen met een eendelever/paté hapje.  De tip van Jac om langs Guy Niziolek te gaan als we in de Champagne zijn, omdat de man gepassioneerd is, gastvrij ontvangt en alle tijd neemt voor wijnliefhebbers. Wat is het heerlijk om lid van de Brabantse Wijnsociëteit te zijn!

Champagne Prestige Guy Niziolek, Damery

Deze van 100% chardonaay gemaakte champagne heeft drie jaar sur lie gerijpt. De wijnbouwer maakt deze Prestige cuvee alleen in betere jaren. Dat resulteert in een verduveld aangenaam glas met een complexe neus waar appeltjes, gist, citrus en terroir in te ontdekken valt. Wat rozijnen en perzik ook. De smaak is zacht, rond, aangenaam. Mooi glas.

In de witte serie proeven we blind een Jurançon  sec 2006 van gros manseng, Sancerre 2008 van sauvignon blanc en Chablis 2008 van chardonnay.

Chablis Premier Cru 2008, Emile Durand

Voor mij de mooiste witte wijn, omdat de neus verfijnde bloemimpressies geeft, de smaak sappig is, strak en toch prettig, met rondeur die is omlijst met mooie zuren. David noemt de wijn rijk en Paul herkent de chardonnay en noemt de wijn op zuren gemaakt.

Vervolgens krijgen we een hele mooie serie Bourgognes.

Ladoix 2007, Domaine Desertaux Ferrand

Gerard ruikt kruiden, noemt de wijn wat scherp. Kees ruikt aardbei en benoemt stevige bitters in de afdronk. Ik kan deze wijn heel erg waarderen vanwege zijn frivoliteit: een zoetje in de neus met ook duidelijke kruidigheid, lichte maar hele ronde smaak die ook gekarakteriseerd is door goede zuren.

Beaune 2008 Premier Cru, Domaine Desertaux Ferrand

Houttonen, stevige bitters en frisse zuren, zegt Gerard. Kees benoemt het terroir in de wijn. Dit is een stapje omhoog in het kwaliteitsspectrum: een expressieve neus met méér inhoud in de mond, sappige en goede zuren, wijn met rondeur.

Pommard 2009, Domaine Desertaux Ferrand

Een kersenrode kleur en kersen in de neus, aldus Gerard, fruit en frisheid in de smaak. Kees roemt de zwoelheid van de wijn, die zacht smaakt en heel veel fruit in de neus heeft. Ook dit is wéér een stapje omhoog qua kwaliteit. De wijn heeft een lichte stalimpressie – daar hou ik van in Bourgognes! – in de expressieve neus. Prachtige balans en veel karakter, de mooiste wijn uit de serie waarvan ik dan ook schrijf in mijn aantekenboekje: zonde om uit te spuwen. Het spreekt dat ik dat dan ook niet gedaan heb.

In de serie die dan volgt, durven Jac en Dimph twee wijnen naast elkaar te zetten, die zelden samen in een serie staan.

Fleurie 2009, André Vonnier

Ja, er zijn van die wijnen daar vál je voor. Dit is het glas waar ik deze avond meteen aan verknocht raak:  mooie morelkersen in de neus, garriguekruiden, fluwelige rondeur in de smaak, die ook zwoel/warm en prettig is. Ik herkende de wijn niet als Cru de Beaujolais, maar vond het een ongelofelijk mooi glas wijn. Adam noemt als feit dat de wijn lang blijft nahangen, altijd een goed teken!

Clos de l’Oratoire 2007, Châteauneuf du Pape

Op papier is dit een voornamere wijn van een veel hogere kwaliteit. Maar ja, blind geproefd weet je dat nog niet. Adam noemt de kleur donkerroodbruin en prijst de complexe neus met koffie en mocca. Ik ruik boenwas, veel vanille en ook kruidentonen. Adam zegt dat de wijn goed in balans is en veel smaakimpressies geeft. Ik vind de wijn op dit moment een tikje ontoegeeflijk en mijn voorkeur gaat in deze serie daarom uit naar de Fleurie.

Cahors is een typisch liefhebbersgebied, waar Jac en Dimph de weg weten. We krijgen dan ook een mooie serie van twee wijnen, die voor mij fraaier waren dan de laatste serie met Saint Emilion Grand Crus en een Pessac Leognan.

Château Plait Faisant 2005, Cuvee des Generations, Cahors

Drie generaties waar de wijn naar genoemd is, staan ook en face op het etiket afgebeeld. Deze wijn van 100% malbec heeft bij een kardinaalpaarse kleur wel een ontwikkeld randje. Berry ruikt kersen, een kaasneus en stal. Die stal haal ik ook uit de neus, net als salmiak, vanille, laurier en mocca. De wijn is verrassend luchtig en levendig, charmeert ook. Héél prettig dat zulke zachte wijnen worden gemaakt in dit gebied.

Château Eugenie 2004, Cahors

In dit glas is 15 tot 20% merlot toegepast naast de malbec. Dat zou de wijn nog meer rondeur moeten geven, zou je denken. Maar dit is vooral een meer geconcentreerde wijn dan de vorige. Méér nuances zegt Peter vdE met herkenbaar zwart en rood fruit. Berry noemt lijm, leer en koffie en is van mening dat de wijn nog best veel tannines heeft. De neus vind ik rijk, je ruikt duidelijk toepassing van nieuwe houten vaten. De smaak is geconcentreerd, met inkt en potloodslijpsel. Een verrassend lekker glas wijn en uitstekend alternatief voor Bordeaux wijnen waar de prijzen van uit de pan rijzen.

Jac en Dimph  laten ons bij de zoete dessertwijn meegenieten van een gastronomische combinatie. We proeven een harmonieuze wijn met mineraliteit en goede harmonie. Bovendien een wijn die heel elegant is. Met abrikoos en perzik in de neus. Werkelijk heerlijk bij een Marbré de Canard,  van eendelever met paté. De mooi uitgerijpte Château Poulvère, Monbazillac 1998 komt hierbij uitstekend tot zijn recht.

Zomerse wijnen uit de liefhebberskelder
By in ,

Zomerse wijnen uit de liefhebberskelder

Paul Heemskerk zet ons zomerse wijnen voor, het thema van de proeverij is zomers wit, maar Paul drinkt als echte liefhebber natuurlijk ook rood door in de zomer. We proeven op de langste dag van het jaar. De lezers die dit blog volgen, weten dat ik écht kan genieten van zo’n persoonlijke selectie, ik vind dat vaak onze mooiste sociëteitsavonden. Deze avond bevestigt helemaal deze opvatting.

Twee wijnen met bubbels om te beginnen

De eerste wijn is gistig in de neus, die ik wat klein vind. Maar Ronald ruikt ananas, mango en honing. De smaak heeft frisse zuren en een wat rins karakter. Ik vind de wijn net een tikje simpeler dan het tweede glas, maar denk ook meteen aan een roerei op zondagmorgen met een stukje gerookte zalm en deze wijn, om het leven te vieren. We proeven Château Gaudrelle, Vouvray, Brut Millesime 2008 gemaakt van chenin blanc, Alex Monmousseau.

De tweede wijn is iets geler, met een appel chardonnay neus, en oef… wat is dit lekker, peer in de aandronk, supersappig, een echte charmeur, uitermate plezierig. We proeven Champagne Premier Cru Jean Claude Doquet uit Vertus. Gemaakt van chardonnay en pinot noir.

In de tweede serie staan twee witte wijnen waarvan de eerste een neus heeft om heel vrolijk van te worden: viooltjes ruik ik, peer en tropisch fruit. De smaak is sappig, levendig en mooi. Kees zegt dat hij van het stuivende glas kan blijven ruiken, en Richard typeert de wijn treffend als ‘de neus ruikt warm, maar de wijn smaakt koel’.  En jawel:  we drinken een Franse wijn. Brumont 2009, gemaakt van gros manseng en sauvignon blanc (de druif die veel proevers herkennen). Vin de pays de Côtes de Gascogne van Alain Brumont. Een ontzettend lekker ongecompliceerd glas om véél plezier van te hebben.

Het tweede glas vind ik moeilijk te determineren, de neus zit dicht. Maar dat zal wel aan mijn neus liggen, want de collega proevers ruiken wél iets. Kees noemt de neus zwoel met peer. Richard ruikt anijs en petrol tonen. David zegt gelukkig ook dat de neus klein is, maar ruikt wel vochtige aarde. De smaak is erg lekker: hoge bitters, duidelijk een eetwijn met veel sap en een goede balans, heel lekker. Hans vdH determineerde het wijnland meteen goed: Portugal. We proeven Kopke Vino Branco 2009 uit de Douro, gemaakt van Arinto, Gouveio en Rabigato druiven.

In de vierde serie witte wijnen proeven we topwijnen.

Het eerste glas heeft geen uitgesproken neus, misschien wat groene appel, misschien wat limoen. De smaak geeft een associatie met peren, veel rondeur en sap. Dan volgt een overduidelijk bittertje en een afdronk die ik als “heel fijn” betitel in mijn aantekeningen. 91 punten krijgt de wijn in de Guia Penin. We proeven een Spaanse wijn gemaakt van 100% picapoll. De wijn is Nuat Picapoll abadal 2008, Pla de Bages. Gebotteld op een zware fles met een ziel die héél diep is. Hartendief van Paul. 

Het tweede glas doet proevers glimlachen. Oogjes gaan twinkelen. De kleur is wat goudgeler. Ronald ruikt boter, abrikoos en honing. David memoreert dat de smaak hetzelfde vertelt als hetgeen de neus belooft. Mijn aantekeningen: rondeur, héél veel kracht en veel vanille, ik dacht aan een witte Rhonewijn, bijvoorbeeld Châteauneuf du Pape. De wijn is Condrieu La Fauvette 2008, Sainte Cosme gemaakt van 100% viognier. Tsjonge, jonge, hier laat deze druif zien wat een mogelijkheden ze heeft. Geweldige wijn.

 In de serie rode wijnen staan droomflessen.

Het eerste glas, daar heb ik me aardig door bij de neus laten nemen. Een overduidelijk belegen kleur, ik denk meteen aan een wijn van twintig jaar of ouder. En daar hou ik van. De neus is héérlijk, belegen tonen met veel hout in de neus, maar ook aardse tonen, pioenroos en truffelassociaties. Ongelofelijk veel rondeur en sappig. Elegant ook. Mooi op dronk, goede balans en stevig. David noemt kruidnagel, roest en theebladeren in de neus, mooie herfstimpressies en zijn conclusie is: een elegante wildwijn. Nou laat ik maar eerlijk zijn: ik denk aan Saint Julien. En.. o.. o.. o.. dan blijkt het Bourgogne te zijn, en niet zomaar een: Clos de Vougeot 2000, Fery Meunier. Voor mij zonder meer dé wijn van de avond.

Paul noemt het tweede glas zijn hartendiefje. De kleur is bijna zwart. Hans L ruikt kersen, zoethout en een herfstbos, naast aardse tonen. Toos ruikt wat honing. David zwarte bessen en olijven. Een echte belevingswijn, aldus David. De neus is voor mij wat inktig. Kersen ruik ik ook. Een stevige smaak, in mijn aantekeningen staat: vuist in een fluwelen handschoen. Tikje boers en ontoegeeflijk, vind ik. Het merendeel van de proevers prefereert deze wijn: La Dame de Montrose 2000, de tweede wijn van het beroemde Saint Estephe domein.

Naast deze glazen staat een wijn die nog niet op dronk is, maar wel de oudste van het stel: Château Montus 1998, Madiran. We proeven ook nog een Vintage port 1983. Fijne proefavond.

Chocolade en wijn: van vette ruzie tot hemelse combinaties
By in ,

Chocolade en wijn: van vette ruzie tot hemelse combinaties

Dit is een experimentele proeverij, zegt Toos Dusee, die de ambachtelijke bonbonmaker Marco Zonnenberg van Govert van Nunen heeft uitgenodigd. Banketbakkerij Govert van Nunen is een oud Tilburgs bedrijf (sinds 1905), dat in 2009 een Chocolaterie opende in Goirle. We proeven steeds één wijn met een bonbon, deskundig toegelicht door Marco. Zo leren we het verschil tussen de vormbonbons en de glaceerbonbons. En we horen de details van drie dagen productieproces van sommige bonbons. Marco vertelt het met lichtjes in de ogen. We proeven prima bonbons en dito wijnen, maar het ontaardt snel in een vette ruzie als ze gecombineerd worden. De wijn wordt weggeblazen, hoor ik. De wijn is alleen nog maar bitter. De wijnen met hoge zuurgraad (een witte Portugese viognier, een Chianti Classico, een Valpolicella Rippasa, een Hongaarse  Szekszard) hebben te lijden onder het smaakgeweld van de bonbons. Eén voorbeeld daarvan: we proeven Van Othengraven Riesling 2008, Grosses Gewachs Kupp, een prachtige Saar wijn  met lichte stalimpressie in de neus, mineraliteit en vuursteen. De hoge zuurgraad is een indicatie dat we met Riesling te maken hebben (zoals altijd zijn onze flessen geblindeerd). Een mooie sappige wijn. Daarbij proeven we een staafjesbonbon gemaakt van pure chocolade en licht lopende gezouten caramel, een héérlijke bonbon. De combinatie is moeilijk, alleen Claartje geeft aan dat de bitters van de wijn en de chocolade uiteindelijk bij de tweede slok versmelten.

Klassieke combinaties werken het best

Bij het combineren van wijn en chocolade hebben verstandelijke combinaties tóch niet het gewenste effect. De steranijsbonbon met abrikozengelei zou in principe kunnen combineren met een viognier, waar ook vaak wat abrikoos in te proeven is. Niet dus. Feitelijk ondervinden we dat de klassieke combinaties het meest harmoniëren. Zoete rode wijnen harmoniëren beter dan witte zoete wijn. Denk aan de lekkere combinatie van chocolade met frambozen of kersen, als geheugensteuntje. Een dessertwijn met sinaasappelsmaak zou weer wel een goede partner kunnen zijn. Klassieke combinaties zijn chocolade met Franse Vin Doux Naturels zoals Banyuls en Maury, met port of muscat getypeerde wijnen.

Willi Haag Braunenberger Juffer Sonnenuhr 2006 Beerenauslese

Voor mij is deze uit de moezelstreek afkomstige wijn de mooiste van de avond: perziktonen en botytris in de neus, volle rondeur in de smaak, ongelofelijk mooi volzoet maar met héél veel zuren, en een prachtig spel tussen deze twee. Ronald zie ik breed glimlachen als hij zegt: dit is mijn wijn! Hij noemt als smaakcomponenten honing, hazelnoot en amandel en roemt de rondeur en sappigheid. Dit is inderdaad door een geweldige rondeur een grote klassewijn (erbij een amandelbrulee).

De mooiste combinaties op deze avond zijn de volgende:

Mas Amiel vintage 2004, Maury met mangobonbon

Dimph proeft chocolade, kersen, peer en noten in de wijn, die goed in balans is. De neus vind ik complex, geparfumeerd en met tonen van ijzeroxide, de smaak is volrond, goed geconcentreerd, sappig en harmonieus. De mangobonbon is gemaakt van twee laagjes ganache met madrifolochocolade uit Madagascar. Hier merk ik voor het eerst, de chocolade laat de wijn béter tot zijn recht komen. Richard ruikt kersenjenever in de wijn en benoemt de smaak als zoet (maar niet té) en noemt de combinatie ook heel passend.

Malaga Pajarete 1908, gemaakt van Pedro Jimenez druiven, met forrestbonbon

Wijn met een beige rand, mahoniekleur. Een sappige en elegante smaak, mooie espresso en cacao in de afdronk. De forresbonbon is gemaakt van pure chocolade met een cassis-honingvulling met een vleugje zout. De bonbon en de wijn vullen elkaar goed aan: de wijn krijgt molligheid. Gerard ruikt rumrozijnen in de neus, Wil merkt op dat niet zozeer de vulling maar vooral de pure chocolade de wijn versterkt en vice versa. Richard noemt de Malagawijn een tikje branderig. Zie ookWijnkronieken.

Taylors Select Reserve Port met chocolademousse met pindacrackers

Het chocolademoussetaartje combineerde wondermooi met de port die een mooie neus heeft met kersen en framboos, goed concentraat (er zijn proevers die aan een jonge vintageport denken) en mooi geurend. Hans vdH treft een peperachtige kruidigheid in de neus, Hans L vooral zwarte bessen en kersen. Hij noemt de port nog een tikje branderig.

Een uitermate boeiende avond met twee keer applaus: voor Toos en daarna voor Marco.

Riesling toppers zijn wijnen om te onthouden
By in ,

Riesling toppers zijn wijnen om te onthouden

Nahedal bij Schlossböckelheim

De meeste wijnen vergeet je. Zelfs hele mooie waar je op dat moment van geniet. Mijn geheugen laat me vaak in de steek, wat dat betreft. Toch zijn er ook die zeldzame glazen die zich etsen in het geheugen. Wijnen hebben een herinneringswaarde. Terwijl ik ongelofelijk kan genieten van een mooi glas bubbels, hebben ze voor mij geen hoge herinneringswaarde. Van de champagnes kan ik mij er één goed herinneren. Ik was nog niet zo lang lid van de sociëteit, thuis in de jonge kinderen en we lieten een champagnestudiereis aan ons voorbijgaan. Toos zette kort daarna  een prestige champagne in: Prince de Venoges 1990. Die champagne was zó goddelijk mooi, een ervaring die later nooit is overtroffen. Ook omstandigheden kunnen bijdragen. Waardoor je een zwak krijgt voor één druif of één type wijn. Dat hoeft geen kostbare wijn te zijn. Aangekomen in de Drôme als tussenstop op weg naar Italië, warme autoreis achter de rug, ik zit eindelijk op het terras en krijg dan zo’n verrukkelijke gekoelde Clairette de Die. Jummie! Hans Lodewijkx geeft Buckler Bordeaux op als thema van zijn proeverij, een proeverij met wijnen die een laag alcohol gehalte hebben. Leuk thema. In het eerste deel van de avond zitten indrinkers en uitspugers, buitenbeentjes, Portugese Azoren wijnen en zoete prikkels. De lezer begrijpt dat ik een zwak heb voor Clairette, ik denk dan terug aan de eerste kennismaking op het terras. “Fijn dat je ook onbezorgd wijn kunt kopen bij de HEMA”, zei Hans, bij het onthullen van een HEMA Clairette de Die van muscat a petit grains en clairette blanche met wat bloemetjes in de neus. Hans brengt met zijn keuze in het tweede deel van de proeverij zijn voorkeur voor Riesling tot uitdrukking. Wat een goede wijnbouwer van riesling kan maken…inderdaad, wijnen met een potentieel hoge herinneringswaarde.

Schlossböckelheimer Felsenberg 2006, Weingut Dönhoff, Nahe, Riesling Spätlese

Prachtige petrol-mineral en roomboter in de neus, een smaak met veel rondeur, veel sap, geweldige balans en mooie zuren. Berry roemt het sublieme zoet-zuurspel in deze wijn. Deze wijn staat naast de volgende, en ik vind de Felsenberg net een fractie beter dan de Brücke.

Oberhäuser Brücke 2006, Weingut Dönhoff, Nahe, Riesling Spätlese

Na het onthullen van de flessen constateren we verbaasd dat twee nogal verschillende wijnen van dezelfde wijnbouwer komen, én ook nog van het zelfde jaar. Het is het terroir die de wijnen een eigen karakteristiek geeft. Deze wijn is fruitiger in de neus en de smaak is heel levendig en vief, harmonieus en met een prachtige balans.

In een serie gerijpte riesling wijnen staan topnamen uit de Moezel (dr. Loosen) en Rheingau (dr. Weil) naast elkaar, maar ja… blind geproefd weet je dat natuurlijk niet. Voor mij valt in deze serie de Loosen wijn enorm door de mand. Ik heb mooie aantekeningen van de wijn, die echter een kleine neus heeft. De Rheingau wijn domineert echter heel overtuigend.

Dr. Weil, Kiedrich Gräfenberg 1997, Rheingau, Riesling Auslese

Voor mij is dit een van de mooiste wijnen van de avond. Claartje noemt de wijn heerlijk vol, stroperig en met een mooie balans. David ruikt botytristonen. De kleur is lichtgoud (Loosen laat oudgoud zien), honing en citroen in de neus, een volstrekt uitgebalanceerde wijn met zoet/zuur spel, prachtig harmonieus. Onwetend dat de wijn al veertien jaar oud is, schrijf ik op in mijn aantekenboekje: lange afstandsloper die nu al prachtig is! Overigens denk ik dat de wijn moeiteloos nog eens veertien jaar erbij mag hebben, en langer. Hans zegt terecht: “Heb je Weil in de kelder liggen, láát het dan rustig liggen.” Fenomenale wijn.

Keller, Dalsheimer Hubacker 2003, Rheinhessen, Riesling Auslese

Lichtgeel, kleine neus. Paul noemt wierrook en perzik in de neus, Kees ruikt geroosterd brood. In de mond valt de volstrekt mooie balans weer op, de wijn heeft wat rabarber in de smaak, ongelofelijk veel finesse en elegantie en schitterend nahangende bitters.

Wittmann Scheurebe 2003, Rheinhessen, Trockenbeerenauslese

Botytristonen, honing en concentraat op de tong, stroperig, krentjes, volstrekt uitgebalanceerde wijn. Elegant, zeker een van de mooiste wijnen van de avond.

Müller-Catoir, Haardter Mandelring 2001, Scheurebe, Pfalz, Eiswein

Abrikoos, volzoette harmonieuze wijn, heel exuberant.

Hans vatte de proefavond zelf pakkend samen: “Tot de bubbels zijn jullie heel onrustig en is er veel discussie, maar bij de Duitse wijnen muisstil.” De reactie blijft niet uit: “Ja, maar dit zijn ook heel serieuze wijnen.”

Derde plaats bij Grand Prix Saint Hubert
By in ,

Derde plaats bij Grand Prix Saint Hubert

Raar hoe dat werkt, met die wijnproefwedstrijden. Voordat je eraan begint denk je bij jezelf: maakt me niet zo veel uit als ik niet bij de besten zal horen. Ergens in de middenmoot eindigen is allang mooi. Als ik in ieder geval maar niet laatste word… De laatste tijd heb ik wel eens met een prijs mogen zwaaien na afloop van zo’n proefwedstrijd. Vooraf denk je daar heel nuchter over maar als je dan ineens een van de betere proevers blijkt te zijn, voelt dat toch verrassend goed.

De Grand Prix Saint Hubert. Oudste wijnproefwedstrijd van Nederland. Tien wijnen, allemaal rood. Twee uur krijg je de tijd. Om 10 uur ’s ochtends klinkt het startsein in een hotel in het centrum van Amsterdam. Het enige dat vooraf door de organisatie prijsgegeven wordt, zijn 14 landen of delen van landen. Mag je uit kiezen. Alle tien de wijnen komen uit een ander land of landsdeel. De systematiek is doordacht en ook vrij geniepig. Immers: als je een wijn meent te kunnen plaatsen in een land, is dat land dus vergeven. Neem bijvoorbeeld midden-Italië. Dat was één van de 14 opties. Bij glas nummer 9 wist ik het zeker: dat is een Italiaan. Komt uit Toscane, kan niet missen. Spot on. Maar ja, dan nip je nog eens aan glas 7…die zuren…mooi wat tabak…een klein kersje…dat lijkt misschien nog wel méér op een Toscaan dan die nummer 9. Keuzes, keuzes. En als je er al met je team uitkomt wat het land van herkomst is, mag je vervolgens fijn nog even bepalen welke appellatie het betreft, welke druif of druiven erin zitten, wat het jaartal is, van welke producent…Twee uur mag je samen met je teamgenoten zweten en discussiëren en strepen en schuiven. Elk jaar weer blijkt dat net wat te krap. Ook nu dus. Eén minuut voor twaalf. Met de organisator die inmiddels over m’n schouder meekijkt, wachtend aan onze tafel als ware het een docent wiskunde bij het afnemen van een tentamen, krabbel ik haastig de laatste gegevens op het proefformulier voor ons team en lever het zuchtend in. De klok slaat 12 uur. We zijn zo druk bezig geweest, die twee uren zijn werkelijk voorbij gevlogen. Direct na de wedstrijd worden de wijnen onthuld. Richard, Noël en ik komen tot de conclusie dat we een behoorlijk aantal wijnen goed hebben herkend. Blije gezichten. Maar of het voldoende is voor een plekje op het podium…daar twijfelen we wel over.

Hoe blij waren we om bij de prijsuitreiking onze namen te horen en het podium te mogen beklimmen voor een bescheiden, maar wel héle fijne derde plek. We zijn gepast trots, want de Brabantse Wijnsociëteit staat ook in Amsterdam op de kaart!

Verslag David Koenen

De kunst van het blenden
By in ,

De kunst van het blenden

Wijngaard Burgenland

Wil Vennix presenteert zijn proeverij Roten Gesamtkunstwerken via een beamer. Een primeur voor de sociëteit, zegt Paul Heemskerk. De proeverij is voorzien van uitstekende documentatie. De flessen in deze proeverij zijn uitsluitend cuvées. Een mooie cuvée is een assemblage opgebouwd uit verschillende aroma’s: fruitige aroma’s (inheems, uitheems fruit), florale aroma’s (bloemen, bloesem), vegetarische/plantaardige aroma’s (stal, gras, kool), kruidige aroma’s (specerijen), gecarameliseerde / gerookte aroma’s (hout, rook) en de bodem /microbiologische aroma’s (mineralen, gist, benzine). Wil toont aan wat de kunst van het blenden doet en wat het effect van de keuzes van de wijnmaker (“mélangeur”) op de uiteindelijke wijn is.

Hoffmann Sekt Brut 2001, Burgenland

De inleidende bubbel is voor mij een van de mooiste wijnen van de avond. Hij heeft een serieuze neus, met wat groene kruiden, mineraal en een aantal rijpingscomponenten als hooi en iets vettigs. De mousse is kort, maar dat geeft niet. Een zuivere bubbel, met mooie zuren, grapefruit bittertjes en vulling, zonder het plak zoetje waar steeds meer bubbels last van hebben. Een klassiek gemaakte mousserende wijn van Welschriesling en Scheurebe.

Schöfmann Aconit 2007, Niederösterreich/Weinviertel

Een elegante expressie van Pinot noir met, tja, wat is het. De neus geeft stal, bosgrond en stuivend mineraal. Een klassieke neus zou je het kunnen noemen. Gevolgd door een sappige aanzet, met vrij hoge zuren, veel sap, kersen en een medium vulling. Weer typisch Pinot noir, maar met iets erbij. Peper in de afdronk, veel finesse, niet op het fruit gemaakt. Het blijkt een blend van inderdaad Pinot noir, maar met zowel St Laurent als Zweigelt.

Gsellmann & Hans Heideboden 2007, Burgenland

Een blend van Zweigelt, Blaufränkisch en Merlot. Een vriendelijke neus van bessensap, munt, wat specerijen en leer wordt opgevolgd door een erg mooie structuur. Wat ingehouden, maar erg sappig met een duidelijke kern van spanning. Erg mooie tannines ook.

Pöckl Solo Rosso 2008, Burgenland

In dit glas komt de vuursteen en een bijna stuivend mineraal karakter je tegemoet. Dit wordt in eerste instantie vooral aangevuld door een stal-neus, maar wat later komt de wijn echt los en toont hij zijn karakter. Deze wijn heeft duidelijk nog wat tijd nodig (decanteren zal ook zeker helpen). De structuur is wederom erg sappig, met een hele mooie kern van rijpe tannines. De smaak doet wat aan wierrook denken, met mooi fruit.. Blend van elk 1/3 Blaufränkisch, Pinot noir en Zweigelt. Een heel intrigerend glas dat het verdient om bewust gedronken te worden.

Hillinger Hillside 2007, Burgenland

De top-cuvee van Leo Hillinger is een bijzondere wijn, vooral voor wat de blend betreft: 70% Syrah, aangevuld met 20% Blaufränkisch en 10% Merlot. Een aparte combinatie, maar een die werkt. Twintig maanden houtrijping. De neus is intrigerend: heel kruidig met rozemarijn, hout, veel fruit (oa Mon Cherie kersen) en het typische berg-bittertje Underberg. In de smaak zet die kruidenbitter impressie door, maar netjes in balans met veel vulling, een zachte aanzet en levendige zuren. Een intrigerende wijn met een lange afdronk.

Scheiblhofer Erich Legends 2007, Burgenland

Ook hier een bijzondere cuvée. Een combinatie die we vaak zien, maar met mooie uitwerking. Het is een blend van Cabernet Sauvignon en Merlot. In de neus vind je een rokerige impressie, met bessen en thijm. Een vlezig-zoete toets doet aan een goede Bolognese denken. In de smaak erg zacht, met veel vulling en rokerige wierrook impressies. De nasmaak is iets scherp, maar lang en opnieuw met prachtig ronde tannines.

Wat bij alle geproefde wijnen opvalt is de sappigheid, ook in de meer geconcentreerde wijnen. Nergens is er in de valkuil van over-extractie getrapt. Ook het tannine-beheer is erg mooi en zuiver; mooi rijp, en nergens té. Oostenrijk blijkt voor rood een goede bestemming, Wil Vennix een uitstekende gids.

Verslag en proefnotities Richard van Oorschot