Categorie: Food and Wine

Grote diversiteit in pinot noir uit oude en nieuwe wereld
By in ,

Grote diversiteit in pinot noir uit oude en nieuwe wereld

 
Lichte kleur? Pinot Noir!
Pinot noir als thema geeft altijd interessante proeverijen. Een ‘moeilijke’ druif* die afhankelijk van waar ze groeit, en van de hand van de wijnmaker, heel verschillende wijnen oplevert. En dat zien en proeven we ook op de proeverij van Gerard van Avendonk, met wijnen uit acht verschillende landen. 
 
We vangen aan met een indrinkbubbel. Het is een witte wijn, maar gezien het thema vermoeden we een Blanc de Noirs en dat klopt: het is de Cordillera Brut van Miguel Torres, uit Chili. Een fijne bubbel, veel citrus en appelfruit, door velen herkend als een nieuwe wereldwijn vanwege het zoetje. Ik vind zelf dat de wijn voldoende zuren heeft, maar wel wat meer body kan gebruiken.
 
De eerste series bestaan uit vier hele lichte wijnen, alle uit 2016. In de eerste serie meteen het contrast tussen in dit geval een typische pinot noir neus (ik dacht zelf aan een Duitse) van de Bulgaarse wijn (de ‘Soli’ van de niet heel Bulgaars klinkende wijnmaker Edoardo Miroglio) en een veel fruitiger (frambozen, rozebottel) wijn die wél Duits bljkt te zijn: Spätburgunder Trocken van Dagernova uit de Ahr. De tweede serie wijnen: de luguber genaamde ‘Galgenberg’ waar in het Weinviertel tot in de 19e eeuw misdadigers werden opgehangen, maar nu een door kersen gedomineerde, en voor een pinot noir vrij paarse wijn wordt gemaakt, een sappig glas. Uit Frankrijk komt de pinot van Trimbach, stoffig rood fruit heeft deze, een verfijnde afdronk met mooie tannines.
 
Het gas gaat erop en de wijnen worden geconcentreerder, met stijgende houtinvloed ook. Een van mijn favoriete wijnen is de pinot noir 2016 uit de Terroir Hunter serie van Undurraga, met volgens het etiket tonen van kers en aardbei.
Ik val juist voor de niet-fruittonen van wildjus en rook, en op de mooie smaakvoortzetting en -intensiteit. Er zijn wat bitters en wat warmte maar alles prima in balans; de tannines beloven een mooie toekomst. Frambozenjam in de wijn die volgt, met sap en fijne zuren, lekker om nu te drinken, is de Givry, ook uit 2016, van handelshuis Chanson.
 
Onder wijndrinkers gevleugeld geworden woorden…
Dan een serie van twee Amerikanen uit 2015: uit het koele Russian River komt de De Loach. Een klein stinkertje heeft deze wijn, ik schrijf er verder geen uitgebreide proefnotitie bij maar wel dat ik hem goed in balans vind, voor mij een van de belangrijkste kwaliteitsindicatoren. De Bernardus van de onlangs overleden Ben Pon uit het veel zuidelijker gelegen Carmel is aards, heeft vrij veel vanille en een zoetje.
 
Bin 23 pinot noir van topniveau uit Australië
In de laatste serie heeft de Mas Boras 2014 helaas kurk, alhoewel menig proever er de kwaliteit van deze wijn nog wel doorheen proeft. De Bin 23, 2016, van Penfolds wordt pas sinds de oogst van 2009 gemaakt in de koele Adelaide Hills. Hij is wat gesloten, met voor mij al wat tertiairs in de neus, frambozen in de verte. Volgens Peter moet de wijn juist nog op dronk komen. De website geeft aan dat de wijn beter zal worden met de tijd, maar ook een relatief kort drinking window voor zo’n kwaliteitswijn: tot 2022. Leuk om van deze wijn een doosje te hebben om de wijn te volgen, maar dat is dan wel een kostbaar experiment @ 59 euro per fles.
 
Een mooi avondje diversiteit!
 
Proefnotities en verslag Rob van Ginneken 
 
* Mocht de lezer Sideways nog niet gelezen of gezien hebben: doen! Pinot
noir in een belangrijke bijrol, verder gewoon een heel goed boek en superfilm.
Associëren wint het van leren bij Noord Italiaans wit-proeverij
By in ,

Associëren wint het van leren bij Noord Italiaans wit-proeverij

 
Marzaghe wijngaarden
 
Het leren proeven staat centraal bij de Brabantse Wijnsociëteit, maar het leereffect wil wel eens ooit een beetje ondersneeuwen. Bijvoorbeeld als de wijn rijke associaties losmaakt. De Noord Italiaanse proeverij van witte wijnen van Just Krijn doet dat. Het gaat dan over een wijn ‘met het postuur van Jacqueline, naast een postuur van Angelic’. Zonder waardeoordeel. Onze nestor werd gevraagd ‘welke fles anders dan bier dat niet lekker is, blijft bij jou langer dan een jaar in de kelder?’ bij een dialoog over het al dan niet rijpen van flessen. 
 
Allemaal leuk en aardig dat lachen. Maar er was ook te leren. De Franciacorta uit Lombardije heeft een DOCG en is bijna altijd een feestje. Prijsniveau en kwaliteitsniveau van Champagne. Proeven we de fijne nuances, 24 of 36 maanden sur lie? Marzaghe Brut komt uit de Treha wijngaard, dosage 5,4 l, 24 maanden sur lattes. Gemaakt van 100% chardonnay. Ik vond dit een uiterst aangename wijn, jasmijn in de geur, goede zuren en een bittertje. Marzaghe Satèn heeft een iets hogere dosage 6,3 l en rijpte 36 maanden sur lattes. Hier proefde ik mineraal, vanille en licht appel. De Marzaghe Zero Dosage heeft 90% chardonnay en 10% pinot noir en 36 maanden sur lattes, de mooiste wijn met een wat moeilijke aandronk maar daarna veel finesse, gist en wat stenigs. Maarten proeft juist hierin het rijpe fruit en Annemiek benoemt roomboterbabbelaar. 
 
In de tweede serie twee prettige wijnen uit Friuli, een van Ribolla Gialla en een van Pinot Grigio. De meest aandachttrekkende wijn was een geblindeerde piraat: Scilio 2017 Etna Bianco gemaakt van 70% Carricante en 30% Cataratto. HansH bracht de wijn meteen thuis: van vulkanische gronden. Knap. Ik schreef steeds meer op, maar de herkomst was voor mij een raadsel. Willem Jan formuleerde het mooi: een lekker medicijnenkastje! Ik ruik achtereenvolgens anijs, medicinaal, kardemom kruiden, after eight mints en chocolade, heel duidelijk gember (de geur van ginger ale limonade) en strakke bitters. Quite a character, zou een Brit zeggen. 
 
Help me nou eens hoe ik Roero Arneis moet herkennen, was mijn vraag. Het antwoord bevredigde me maar heel matig: hoge bitters. De druif groeit in Piemonte waar – zo lees ik –deze werd toegevoegd aan de rode nebbiolo om deze wat te verzachten, tot in de jaren zeventig van de vorige eeuw. Nu geeft de druif een aangename witte wijn. Zeker drie jaar laten liggen, zegt Willem Jan, dan drinkt de wijn nog beter. Just heeft klassiek gevinifieerde wijn en een moderne op tafel staan. Deltetto Roero Arneis St Michele 2018 komt van de allerbeste druiven, geteeld op kalk, gele zandsteen, rots en maritieme afzettingen. Méér concentraat dan de klassieke versie, zegt Paul. Licht zoete tonen, zegt Annemiek. Ingetogen wijn, aldus Kees, met een zweem van boenwas. Mijn notities: mineralen en florale tonen, hoge bitters (daar is ie!) en net iets leuker, frivoler dan de klassieke versie. De wijn werd gevinifieerd op Frans eikenhout. 
Vermentino past goed bij meloen met ham
 
Vermentino. Nog zo’n lastig te herkennen druif. Er staat 8900 hectare, het merendeel in Zuid Frankrijk, Corsica, Midden Italië en Sardinië. Limoen, grapefruit, mango en gele appel, zegt ons studieboek. De wijn heeft een bittere toon op de afdronk die smaakt – let op! – als de binnenkant van een grapefruitschil. Nou ja, moet ik volgende keer als ik grapefruit heb die binnenkant dus  eens proeven? 
 
Lynae Etichetta Nera 2017 Colli di Lune gemaakt van stokken van 35 – 50 jaar. Hoge bitters staat in mijn aantekeningen, ook hoge zuren en een geur van buxus en brandnetel. Dit zou een wijn zijn die naast een goede Sancerre óók tot zijn recht komt. De andere proevers proeven allemaal méér dan ik in de wijn. Gerard benoemt citrus, robuustheid en volle zuren. Maarten proeft rijp fruit in de smaak, florale tonen en kruidigheid. Willem Jan proeft hier ook wulpsheid. En dat nog wel op een bladdag (When wine app). 
 
Fijne proeverij.
Californische en Canadese wijnen ‘challengen’ Franse wijn. Met succes!
By in ,

Californische en Canadese wijnen ‘challengen’ Franse wijn. Met succes!

Het is een weemoedig gevoel. Terug willen naar de  eerste drie jaar dat je wijn leerde kennen. Wat was dat een mooie tijd. Iedere fles is spannend. En vaak een belevenis. Toos Dusee brengt Canada en Californië op tafel. Canada! Dat brengt het gevoel terug dat je helemaal niet weet wat je gaat proeven. Dat is ook zo, omdat we geblindeerde flessen proeven. Ik heb het nog nooit geproefd, Canada, zegt Toos. Zijn er verrassingen? Ja, wat mij betreft wel.


Schramsberg Blanc de Noir brut 2014

Mooie bubbel met appeltjes, citrus en jasmijn in de geur. Heel mooie zuren, fraaie en elegante aperitiefwijn uit Californië van 90% pinot noir en 10% chardonnay. Het is een oud domein, opgestart in de 19e eeuw door de Duitse immigrant Jacob Schram.

In de eerste serie staat de Canadese Riesling in de schaduw van de Saar Riesling.


Riesling Rotschiefer 2016 Kabinett Van Volxem

Stevige mineralen zijn verpakt in een duidelijk frivolere smaak met méér citrus, méérconcentraat en méér karakter. Hoge zuren. Nou ja, dit is topniveau in de wereld, ga er maar aan staan om daarmee te concurreren… véél te jong, zegt Rieslingkenner Berry. Hij mag gelijk hebben, maar nú is de wijn al erg aangenaam.
Chardonnay uit 2017 blijkt na onthullen de druif van de wijnen uit de tweede serie. De meningen van de proevers lopen wat uiteen. Ik zie tot mijn verbazing dat ik de Franse Bourgogne (Rully 2017 Van Joseph Drouhin) de laagste score heb gegeven. Knap dat de Amerikaanse en Canadese wijnmakers dit voor elkaar boksen.


Landmark Vineyards Chardonnay 2017 Sonoma County

Love it or hate it. Vet en krachtig. Stoer met véél hout. Stallucht en mineralen. Overschaduwt de Bourgogne in Bourgogne stijl.


Jackson Triggs Chardonnay 2017 Niagara Peninsula

Mango in de geur. Lakritz. Sappige smaak met mineralen, hangt lang na. Vooral vrolijk. Overtuigender dan de Franse wijn.

Pinot Noir lacht ons toe in de glazen van de derde serie. Na onthullen blijk ik de Bourgogne Haute-Côte de Nuits de laagste cijfers te hebben gegeven. Het is de wijn met de leukste typefout in een proeflijst: Hautain Côtes de Nuits.


Henry of Pelham Pinot Noir 2017 Niagara Peninsula

Transparant. Snoepjes geur met mineralen. Kersen en leer, zegt Valerie. Mooie balans.


Birichino Pinot Noir 2016 Central Coast

Transparant. Mineraal en steenfruit in de geur. Sappig met een tikje frivoliteit.

Zó lichtvoetig als de wijnen in de derde serie, zo ondoorzichtig zwart zijn de wijnen uit de vierde serie. Een Bordeaux blend. Een Zinfandel.


Ravenswood 2013 Pickberry Single Vineyard Sonoma Mountain

Zes jaar oud, wát een potentieel. Eric ruikt cassissiroop. RobK ruikt de klassieke Bordeaux geuren in deze wijn die is gemaakt van Cabernet, Merlot, Petit Verdot én Malbec: tabak, ceder, laurier en zwarte bes. Ondoorzichtige zwarte kleur, lang
nahangend en veel potentieel. 20 maanden houtrijping, waarvan 40% nieuw.

Seghesio wijngaarden


Sonoma Zinfandel 2017 Seghesio Sonoma County

Ondoorzichtig zwart. Morelkers, leertonen, chocolade. RobK proeft gedroogde vijgen, pruimen en veel warmte. Eric typeert de wijn met een rubbertje en hoog alcohol-gehalte. Mijn aantekeningen: bittertje en veel charme in de smaak. Vrolijk ook.


Wie Canada noemt, denkt meestal aan ijswijn. We sluiten de proeverij af met een prachtig exemplaar. Jackson Triggs Vidal Icewine 2015 is adembenemend: mooie balans, hoge zuren, abrikoos en jammig.

Prachtige accommodatie van Jackson Triggs

Fijne proeverij.

Verrassende en verhalende Spaanse maidenproeverij
By in ,

Verrassende en verhalende Spaanse maidenproeverij

 
Geen indrinker, geen uitdrinker, 14 flessen en niks voorgeproefd. Een start van de maidenproeverij van Rob van Kalmthout die je op het verkeerde been zet. Met vervolgens de uitleg dat het gebrek aan voorproeven een oorzakelijke relatie kent met de productieaantallen van onze wijnen vanavond. Er zijn maar enkele honderden flessen van elke wijn. Gegund aan koper Rob door de producenten op zijn laatste twee wijnreizen. We gaan rariteiten en gekkigheden proeven. En dat van het land dat varieert van diepstevig knoestig rood tot tintelend fris en oxidatief wit. Een land soms politiek verdeeld tot op het bot maar met een alles overstemmend kenmerk. Hier wordt gegeten en gedronken. Waar wij praten over het weer, gaat het in Spanje over de ware smaak van het leven. Hoe dit smaakt? Voor elke Spanjaard anders. Gelardeerd met foto’s, praatlust en enthousiasme bij ontdekkingen. Met bewondering voor lekkers. En met soms stil genot. ¡Vamos!
 
Rob schotelt ons 1 losse wijn, twee series van 3, een serie van 4, een serie van 2 en nog een los slotakkoord voor.
 
De eerste wijn, een Ca N’etruc BI Xarel.lo 2015 begint met brede proefnotities. Daartoe nodigt deze 100% xarel-lo uit. Uit de amfora, 318 flessen van gemaakt. Amandel, perzik, mineralig, zweterig. Kruidig, droog, lekker. Beetje peperig, mooi zuurtje. En stevig voor een beginneling.
 
De eerste serie is geen makkelijke serie. Eetwijnen zeggen we dan. Zelden zo weinig frisheid in de verdejo’s gehad. Deze zijn stevig, zelfs wat zwoels. Op basis van oude verdejo stokken. Met de druif die van oorsprong uit Marokko komt. Een mooi voorbeeld van de vele prachtige Moorse invloeden. Heeft de druifluis overwonnen en dat komt weer door het instorten van hun graafkanaaltjes in de zanderige bodem waarop deze stokken hebben gegroeid.
 
Ossian Quintaluna 2017
Lijkt een beetje op het vorige glas. Heel mineralig, peer, meloen, houttonen, vette aanzet, hoog in het zuur. Stevig.
 
Ossian Verdling trocken 2015
Houttonen, groen, stevig ook. Wat droger en strakker. Dat is logisch, want hij is gemaakt zoals de Riesling. Voelt aan als meer alcohol dan de 13,5 die hij heeft.
 
Ossian 2016
Volle wijn, stevig, doet denken aan chardonnay, amandelbitter. De derde is ouder, een goeie constatering door Maarten.
 
Complimenten voor deze serie.
 
Ismael Gozalo
De tweede serie
Nog complexer dan de vorige. Zuren en bitters, gisten, bubbels en oxytonen. Alles vecht en strijdt. Tot bedaren. Doorgaan. Herproeven. En genieten. Troebel, gelig en duidelijk anders. Si, vinos naranjas. En alle opnieuw drie verdejos, weer alle drie uit Segovia. Van een specialistische, manische maker. Ismael Gozalo is de Don Quichotte die inzicht geeft in zijn wereld. Hij vecht met gisten, met druiven, met rijpingen. In amforas, in grote flessen. Met wilde gistprocessen, doodlaten en weer opjagen met hoge tempreraturen. Een strijder.
 
Microbio Wines Sin Rumbo 2015
Hij bubbelt, hij bruis, hij ruist. Frisse tonen wisselen af met oxidatieve. Vers brood. Schaal- en schelpdieren. Hier breekt mijn Spaanse poëzie los. Vieira, ostras, navajas. Tamtamtam… Percebes. Hij zwemt ermee weg. Niet te lang helaas.
 
Microbio Wines Isse 2015
Ik voel me appelig zei Stoffel de schildpad als ie zich niet heel lekker voelde. Appelig is deze wijn. Koperpoets wordt genoemd en herkend. Voor mij heeft ie duidelijk last van de eerste wijn. Na een tijdje toch ontwikkeling. Wijn is net het leven zelf. Oxy ja, maar niet zoals de volgende. 12 maanden amfoor en 12 maanden rvs.
 
Microbio Wines Sin Nombre 2014
Oxy kwadraat. Heerlijk vind ik het. Sherry tonen, mooie zuren. Fraai samenspel. Ook hout. Denk hierbij een prachtolijf, een ansjovis, boquerone. Een feest.
 
De volgende serie. We maken tempo. Eigenlijk on-Spaans. Vier wijnen. Met fruit. Met zuren. Met stevigheid. Met bosvruchten. Met kruidigheid.
Anijs, laurier. En met herfst, 1 en 2, en winter, 3 en 4. Zelfde vinificatie. 4 verschillende bodems. Allemaal Garnacha. Hetzelfde jaar. Wat heeft grond een invloed. Spanjaarden strijden voor hun grond. We begrijpen nu beter waarom. We genieten van de gronden van Celler de Capcanes La Nit de les Garnatxes 2016 Panal (zand), Argila (klei), Calissa (mergel) en Llicorella (leisteen) uit de Priorat.
 
De laatste pik ik eruit:
Zware jongen. Met mooie zuren. Het lijkt een contactadvertentie. En contact wil ik. Blijft lang hangen, hoort dat erbij? Veel fruit, vooral bosvruchten, bosbes, braam. Een geur met een zoetje. Niet storend, wel zo dat je hem terug herkent. Hout, natuurlijk. Wat is Spaans rood zonder. Aanwezig, niet overheersend. Sterk makend. Een statig glas. Heeft alles.
 
Twee toppers
Na het genot van werkelijk al het heerlijks en verrassends tot nu toe krijgen we langzaamaan, mañana mañana, een slotakkoord met sowieso een mooi gedecanteerde eerste wijn. Die de tongen los maakt. Is het fruit. Zijn het zuren. Is het gist. Wat maakt ‘m zo anders dan de tweede? Weer van Ismael Gozalo, de verdejo experimenteur. Deze keer gaat hij los op de Microbio Wines Rufian 2015. De druivensoort Rufete is zeldzaam en kan een vergelijking doorstaan met Pinot Noir. Dat is de Celler de Capcanes 11/x 2016 die Rob er prompt naast zet.
 
Deze wijnen proeven als een menukaart:
gang 1
troebel
zuren
aardbei en framboos
yoghurt
Het lijkt verdorie wel een rode orange wijn denk ik. En dat is ie ook, punten voor uw scibent.
 
gang 2
niet troebel
zuren
sinaasappel – daar is het nationale symbool eindelijk –                  
chocola
hard
tannines
cassis
braam
nog een keer zuren
 
El pinultimo
De vaste term voor de Spanjaarden. De laatste kennen we niet, de een-na-laatste des te beter. En dat begrijp ik. Hier wil je niet mee stoppen. En waarom deze Rob? Dit is het leukste verhaal! Kijk daar kun je mee thuiskomen. Of in Spanje. Met Joodse wijn. Cariñena met garnacha en cabernet.. Koosjer, deze Celler de Capcanes Peraj Ha’abib (Flor de Primavera). Hele oude stokken 35, 50 en 95 jaar. Niet gepasteuriseerd. Wat betekent dat er extra toezicht is tijdens het wijnmaken. Verzegeld door de rabbi himself, perdonne me, lo mismo.
Chocolate, fruta roja, fruta negra. Ciruela. Tierra. Intenso. Mora.
 
Verrassend, smakelijk, verhalend. Een proeverij om over te praten.
  
Proefnotities en verslag Just Krijn 
Bier na wijn: genieten al naar gelang je humeur en stemming
By in ,

Bier na wijn: genieten al naar gelang je humeur en stemming

 
Rob van Ginneken brengt het thema Bier na wijn. Kunnen we karakteristieken die we aantreffen in wijn ook terugvinden in bier? Misschien een wat bijzonder thema voor de wijnsociëteit. Maar helemaal niet voor de levensgenieter. Die kiest sowieso al een wijn die past bij humeur en stemming. Steven Spurrier beschreef dat zijn ‘ideale kelder’ een wijn bevatte voor ieder humeur en gelegenheid. Laten we wel zijn: soms heb je meer trek in een glas bier. En veel van ons kiezen ’s avonds graag voor een glas gedistilleerd. Wat ook prachtig kan zijn. 
 
Rob heeft altijd doordachte proeverijen. Hij verontschuldigt zich dat deze proeverij ‘intuïtief’ is samengesteld. Al bij de eerste serie blijkt dat die intuïtie geweldig werkt. Een heel mooie vintage champagne Paul Bar 2012 om te starten.
Verwennerij. De Petrus Aged Pale en Duchesse de Bourgogne hebben op zijn minst in de geur herkenbare karakteristieken. Een fijne start. 
 
De fraaie Le Clos du Caillou 2015 Quartz Châteauneuf du Pape heeft mooie Rhône karakteristieken, is nog te jong om stallucht te ruiken. Brett noemt Rob dat.
Ik ruik wel kreupelhout, kruidkoek, drop en tijm bij een hele prettig soepele smaak, een warme smaak ook. Een énorme stallucht komt naar voren in de prachtige Marriage Parfait, een elegante Geuze 2015 van Boon. De Orval – mag je me op een zonnig terras als ik met gesloten ogen geniet van de zon voor kriebelen – krijgt minder bijval.
 
De nieuwe wereld serie opent met een Muratie 2014 Stellenbosch Semillon, een orange wijn, met de toepasselijke naam Orange is the new white. Totaal niet mijn smaak. Ja, zeggen de proevers, als je daar een bier naast zet, komt die altijd goed naar voren. We zijn een sociëteit met sceptische leden. Die overigens vaak wel gelijk hebben, nu ook. De Knife & Axe van brouwerij de Molen heeft een geur met koriander en moutgeur. Een heel prettige smaak, rondeur en een bittertje. Petje af. 
 
Bij de volgende serie een heel fraaie Australische shiraz uit de Barossa Valley: Sint John’s Road 2015 Block 3 – daar staan 85 jaar oude stokken. Mijn aantekeningen: warm, morellenkers, wat chocolade, mocca, volle en krachtige smaak die ik erg kan waarderen. Het enige puntje is een wat branderige afdronk, maar hey… je kan niet alles hebben. De uit Rome afkomstige Triple Tre Fontaine kon ik helemaal niet waarderen: een geur van lever en synthetische geur van wc opfrisser. Als je daar eenmaal aan denkt (denk niet aan de roze olifant in de kamer)… nou ja, ik hoef het niet uit te leggen, dan komt het met de smaak niet goed. 
 
We doen nog een heuse pepsi test met ’s werelds beste bier Westvleteren én het bier waarvan wordt gezegd dat het een vergelijkbare smaak heeft. Totáál niet, zegt Berry.
Andere vinden gelijkenis. Ik denk de zuren te herkennen van de Bernardus 12 en dat blijkt later correct. Een bier met expressieve geur, veel rondeur en heel aangenaam. Geweldig in deze tijd van het jaar, als je na een regenbui binnenkomt. Just typeert met pure chocolade, die hij verkiest boven melkchocolade. Maar ik vind melkchocolade lekkerder, zegt Rob, die inderdaad de voorkeur geeft aan het tweede flesje. Iets lichter van kleur, iets meer zoet in de smaak, ik vind de smaak harmonieuzer en verfijnder: Westvleteren!
 
Een fraai gerijpte Douro, Quinta do Noval 2009, is de afsluiter bij kazen, hausmacher worst en ham.
 
 
Werkavond met verrassingen
By in

Werkavond met verrassingen

Het kerkje dat op het etiket staat van du Petit Clocher
Na een lange vakantie start ons nieuwe seizoen najaar 2019. De penningmeester had goed nieuws, de secretaris werd vervangen door Rob van G. en de wijnen van de werkavond werden door Eric in de juiste volgorde gezet. Op tafel twaalf geblindeerde wijnen, nou ja, de verwachting was als eerste een mousserende wijn van Saskia te mogen proeven. Echter een stabiele witte schuimlaag en lichte troebeling verraadde dat dit geen wijn was. Het seizoen werd geopend met een biertje van Saison Dupont. Saison Dupont is een Belgisch bier van hoge gisting. Het bier wordt gebrouwen in Brouwerij Dupont te Tourpes. Een mooie goudgele kleur en klein bittertje door velen gewaardeerd. Kunnen we dezelfde smaken herkennen bij bieren en wijnen is een themaproeverij dit seizoen.

Daarna volgde drie witte wijnen:

Anjou Blanc domaine de Petit Clocher 2017
Licht gele wijn, perzik fruit in de neus, veel zuren. Volgens Toos komt deze wijn wel binnen en is heel mooi. Veel proeverij waren enthousiast.
Angelo Negro Roero Arneis Serra Lupini, Italie 2018
Met tropisch fruit in de neus en rozijnen, bittere zuren en een klein zoetje had niemand in de gaten dat dit een Roero Arneis was. Wijn heeft wel potentie maar is nog veel te jong. Zit pas net in de fles.
Susana Balbo, signature blend 2017, Mendoza Argentina
Gemaakt van Sauvignon blanc, Semillion en Torrontes druiven. Een heel avontuurlijke wijn,  vond Kees, een wijn die we nooit drinken. Sering en anijs in de neus, maar door veel te walsen verandert de geur steeds, zegt Valerie. In de smaak hoog in de zuren en kruidig. De sauvignon blanc druif werd er wel in herkend. Binnenkort meer van deze wijnmaakster uit Argentinië.

De rode wijnen:

Chénas Cru de Beaujolais 2016, Domaine Matray
Een Cru de Beaujolais gemaakt van 100% Gamay noir à jus blanc. Een transparant rode wijn, kersen en pruimen in de neus, fris droog en licht wrang. Volgens Rob van K ruikt het naar rokerige lijm, heeft bitters en is snel weg. Hans herkent een merkwaardige rookafwijking. Wederom niet meteen herkend als een beaujolais. Dit komt, volgens Paul door de irritante Duitse toonzetting die ook in de Beaujolais voorkomt. Waarschijnlijk zullen we beter moeten opletten bij de lessen van Hans.

Château Troussas Cru Bourgeois Médoc, 2014 Bordeaux Frankrijk Gemaakt van Cabernet Sauvignon, Merlot, Cabernet Franc en Petit Verdot. Donkerrode wijn, kruiden, lijm en nog eens lijm, lichte tanines en bitters in de afdronk. Volgens Kees ook een kelderneus en stoffig. Dit vond Toos wel meevallen maar juist de smaak viel wat tegen. De meningen waren verdeeld, volgens Willem Jan typisch een Bordeaux maar volgens Rob met dezelfde proefnotities eerder een Chianti.

Musar Jeune 2014 Bekaa Valley Libanon
50% Cinsault, 20% Cabernet en 30% Shiraz.
Donkerrode wijn, bramen en bessenjam in de neus. Anijs werd genoemd alsook rozenbottelrozen, rozijnen. Is het een primitivo? Later zijn veel porevers verbaasd dat ze de Musar niet herkend hebben.
Waarschijnlijk toch te weinig proefervaringen na zo’n lange vakantie. Rob had deze wijn meegenomen omdat dit de wijn was die hij gedronken had op de eerste wijnles 25 jaar geleden.

San Silvestro Barolo Patres 2015 Piëmonte

Licht rood, bouillon, kersen, droge tannine.

Veel geuren volgens Saskia, laurier, drop en nog meer… Veel tannine, alles plakt. Toos was benieuwd of dit een wijn is om meer van te kopen. De meningen waren verdeeld. Waarschijnlijk moet de wijn nog even liggen.

Château Paul Mas Rouge ‘Clos des Mures’ 2011 Coteaux du Languedoc

Diep donkerrood, zelfs een beetje paars.
Bouillon en kersen in de neus en kruiden, mocca, vol body. Velen waren
enthousiast en vonden het een mooie wijn.
Château Boyd Cantenac 1999,
Grand Cru Classe Margaux Bordeaux
In eerste instantie waren de reactie verschrikt van deze donkerrode wijn. Zijn het natte kranten of is het schimmel dat we ruiken. Er ontstond een hele discussie of deze wijn wel of geen kurk had. Niet iedereen rook dit en zelf moet ik zeggen dat het ook steeds minder werd en de wijn werd
steeds mooier. Een heel mooie belegen wijn.
En dan als laatste twee dessertwijnen
Sweigener Sonnenberg 2008 Ortega Auslese
Trocken, weingut Cuntz & cheu Pfalz
Cognackleur, noten en zoete tonen in de neus, in de mond
sherry tonen en weinig zoetjes. Is dit pure wijn of wat is het? Dat was de
vraag. Sherry, rozijnen, citrus… al met al heel erg lekker en bijzonder uit de
Pfalz.

Château Haut Maurin 2005 Cadillac

Deze dessertwijn proeft wel zoet. Mooie dessertwijn van overrijpe, door botrytis aangetaste Sémillon druiven. Cadillac ligt op de rechtoever van de Garonne. Vooral zoet en heeft een licht speels zuurtje. De superlatieven stapelen zich op.

Verslag en proefnotities Annemiek Vermeijlen

Wijnen die voor zichzelf moeten spreken
By in ,

Wijnen die voor zichzelf moeten spreken

Steillagen in de Ahr
Wijnhistoricus Ingo Wewer is op uitnodiging van Paul Heemskerk te gast bij de Brabantse Wijnsociëteit. “Ik ondersteun kleine wijnboeren die geen marketingkracht of -budget hebben voor zichzelf”, zegt Ingo. Hij verkoopt wijnen met een verhaal. Nou, dat moet je net aan onze leden vertellen. “Met welk verhaal verkoop je deze wijn dan?”, vraagt Hans bij een weissburgunder die zijn goedkeuring niet kan wegdragen – gezien zijn gelaatsexpressie. Ingo geeft wat mij betreft het enige juiste antwoord: “Ik laat de wijn proeven.” Zo is het maar net. De wijn moet éérst aangenaam smaken en daarna is het verhaal interessant. Ingo heeft zich gespecialiseerd in Duitsland, Oostenrijk en Italië. 
Bij de eerste twee wijnen geef ik de voorkeur aan de tweede, zoals veel proevers. Het is een interessant experiment: dezelfde wijngaard, hetzelfde jaar, dezelfde druif, dezelfde wijnbouwer. Het verschil zit in de opvoeding van de wijn. De Riesling komt uit Neckartzimmern Würtemberg. Vulkanische bodem, steil, löss met veel klei in de bodem en een goede afwatering. Weinbau Pavillon maakte van de 2015 een spätlese trocken.
 

Met houtopvoeding – bescheiden geur, wel karakter maar moeilijk definieerbaar, wat bitter en wat zuur. Cees benoemt de zoete aanzet, peer, perzik. Toos ruikt peper, Leila zegt dat de eerste wijn wat zoeter proeft. De wijn heeft een half jaar op hout gelegen, gastronomisch breed inzetbaar, zegt Ingo.

Zonder houtopvoeding – petrol, goede zuren, herkenbaar riesling, ook concentraat, lychees en jasmijn, lekker expressief. Leila zegt deze wijn veel frisser te vinden en Annemiek roemt het vele fruit.  

We proeven Riesling uit de Nahe, Friulano uit Friuli, Weissburgunder uit Burgenland. Wijnen die aangenaam proeven zonder per se blijvend indruk te maken.

Indruk maken doen de steile hellingen in de Ahr zeker wel. Producent Dagernova staat ook open voor experiment en heeft twintig jongewijnbouwers de vrije hand gegeven om in deze moeilijk te bewerken wijngaarden wijn te maken.

MISSION STEILLAGE 2018 Blanc de Noirs  

Witte wijn van Spätburgunder, het ziet eruit als een lichte rosé. Banaan, hint van passiefruit, tropisch, mooie uitgebalanceerde smaak, goede zuren, drinkt aangenaam.

MISSION STEILLAGE  2017 Spätburgunder 

Hele lichte rode wijn, ideaal voor de lunch of hele hete dagen. Productie van 6000 flessen per jaar. Lichte kleur, goede balans, speels, frivool. Noël is er ook content mee: helderrood, oranjerand, besjes, natte wol, pruimige aanzet.

SAN BIAGIO 2017 Verduno Pelaverga 

Zó, wat ben ik trots op RobK. Ingo zegt dat deze wijn van zo’n curieuze druif is gemaakt dat we die wel niet zullen kennen. RobK neust wat, proeft wat en zegt met een stalen gezicht: Pelaverga, denk ik. Pelaverga! Een curieuze druif uit Piemonte. Frisse aardbeien met een erg zure aanzet, halftransparant, bittertje in afdronk. Rob zegt dat deze Piemontese wijn een prettige wijn is om de zomer door te komen. Lekker glas.

Na een Refosco met prachtige geur maar ook verrassend zoete smaak (deels ingedroogde druiven) komt de gigant uit Piemonte.


SAN BIAGIO 2013 Barbaresco  
Van Nebbiolo gemaakt. De druif waar de wijnbouwers meer mee kunnen verdienen dan Pelaverga – de boeren die wijn maken van de curieuze oude druif zijn te prijzen. Oranje dakpannenkleur aan de rand, geurig, mineraal, lijm, smaak met een bite. Verfijnd glas wijn. Met veel potentieel.  

MARTE 2013

Gemaakt van 80% Sangiovese, 10% Cabernet Sauvignon en 10% Merlot. Een emotionele wijn, zegt Ingo, want de eerste wijn die hij ging importeren. En verdorie, de wijnbouwer stopt met de productie. Ik ruik een stevige geur en denk door kruidigheid aan Syrah?
De smaak is moeilijk, een duidelijke oplegwijn die zich nog moet openen. De wijn kreeg 18 maanden barrique rijping. Valerie prijst de zwoele geuren zegt dat de tannines duidelijk tandplak op de tanden geeft.  

VIN JAUNE 1998 Jean Louise Mandrillon

Prachtige geur met een heel notenmandje, amandelen, walnoten, hazelnoten, heel diep, mooie balans, verfijnd. Willem Jan roemt de verfijning en subtiliteit, ruikt koffie en caramel in de aanzet en benoemt de eindeloze afdronk in de mond.  


Constantia, vroeger legendarisch vanwege dessertwijn, maakt nu een revival door
By in ,

Constantia, vroeger legendarisch vanwege dessertwijn, maakt nu een revival door

Constantia is het oudste wijngebied van Zuid-Afrika. Hier werd door Jan van Riebeeck in 1659 de eerste Kaapse wijn gemaakt. Het gebied heeft zijn naam te danken aan het historische landgoed Constantie, dat in Kaaps-Hollandse stijl door Simon van der Stel als gouverneur van de Kaap de Goede Hoop werd gebouwd. We hadden niet eerder een maidenproeverij met een thema gebaseerd op de eigen naam. Leila Wijnhoven (Constancia) legt er eer mee in. Tien wijnen staan op tafel. Enkele uitstapjes naar Stellenbosch, voor de vonkelwijnen en een pinotage. We proeven geen Steen/Chenin omdat die niet is aangeplant in Constantia. Maar wel Sauvignon Blanc, Chardonnay, Shiraz, Merlot, Cabernet Sauvignon, Cabernet Franc, Petit Verdot en Muscat de Frontignan. Constantia is beroemd vanwege legendarische dessertwijnen. De wijngaarden van Constantia liggen tegen de hellingen van de Constantiaberg, een uitloper van de Tafelberg met uitzicht op Kaapstad. Er heerst een voor de wijnbouw uitstekend gematigd mediterraan klimaat. De wijnstokken profiteren in de middag van de schaduw van de 600 meter hoge berg en van de koele zeebries vanuit de Valsbaai en de Atlantische Oceaan.

Klein Constantia 2015 Sauvignon Blanc Metis
Duidelijk enkele stappen hoger dan de ‘gewone’ Sauvignon Blanc. Ik ruikvuursteen en buxus, heel levendige, sappige wijn met een hoge zuurgraad. Doet een beetje denken aan Sancerre, dacht ik. En wat blijkt: wijnbouwer Pascal Jolivet uit Sancerre adviseert. Valerie prijst het tropisch fruit in de geur, Just benoemt graniet en iets ziltigs. Mooie wijn.



Groot Constantia 2016 Syrah
Lekker donkere kleur, met een geur waar ik van hou: diep, rijk met ceder, peper en tabak. Hele mooie geur, complex. Sappige wijn met goede zuurgraad.


Buitenverwachting 2016 Meifort
Hartendiefje van Leila. Bordeaux blend van Cabernet Sauvignon, Cabernet Franc en Merlot. Kindermoord voor mijn gevoel, want ik vind dit een oplegwijn, maar andere meningen (lekker drinken!) zijn er ook. Noel ruikt teer, koffie en chocolade. Ik ruik stevige mineraliteit en vervolgens hoge zuurgraad en bitters. Uitstekende prijs/kwaliteitverhouding.
Groot Constantia 2016 Gouverneurs Reserve
Ook een mooie wijn van Bordeaux blend, als de vorige, nu aangevuld met Petit Verdot. Wat meer warm van karakter: gestoofde kers, zoetig, zwoel, ceder. Wildwijn. Als ik de documentatie krijg, zie ik wel dat deze wijn twee keer zo duur is als de vorige.
Buitenverwachting 1769 Noble Late Harvest 2015
Voortreffelijke dessertwijn: abrikozen, honing, kaneel, jammig, bedwelmende geur. Mooie zuren die de wijn heel levendig maken.
Klein Constantia 2013 Vin de Constance
Abrikoos, prachtige balans. Raffinement en verfijning.
Rhone Villages: we zijn het volstrekt niet met elkaar eens – heerlijk!
By in ,

Rhone Villages: we zijn het volstrekt niet met elkaar eens – heerlijk!

 
Plan de Dieu wijngaarden

Wijnbeschrijvingen zijn persoonlijk en tijdgebonden. Ze zijn geen objectief verslag. Tot die
conclusie komt de hoogleraar in de linguïstiek Adrienne Lehrer na tal van experimenten. Nou, het stemt overeen met onze ervaringen. Zelf vind ik de proeverijen dat we meningen hebben die diametraal tegenover elkaar staan fantastisch. Zo’n proeverij was de Rhone Villages proeverij van Kees van de Wiel.

Er waren verschillende eye openers voor mij. Dat Clairette de Die ook van muscat gemaakt kan worden. Dat Rhone Villages altijd voor 50% uit grenache moet bestaan. Dat er maar 8 procent wit wordt gemaakt en dat dit afneemt. Dat de maximale opbrengst van Rhone Villages 38 hectoliter per hectare is. We proefden twee rosé, twee witte wijnen, zes rode en een uitdrinker.

Domaine Lafond 2016 Tavel Rosé

Ik heb altijd geleerd dat Tavel de beste rosé van Frankrijk is, maar die positie zijn ze wat mij betreft toch echt al langere tijd kwijt. Er komen prachtige rosés uit de Provence (oa Bandol). Maar deze mag er zijn. Op domaine Lafond worden oogstmachines gebruikt, maar daarna de druiven met de hand uitgekozen. De druiven zijn ontsteeld, maceratie gedurende 24 of 48 uur afhankelijk van het jaar, persen en fermentatie bij lage temperatuur (16 ° C tot 20 ° C) gedurende 8 tot 10 dagen. Toos ruikt pepers in deze wijn van grenache, syrah en cinsault. De wijn stinkt een beetje (positief) naar vuursteen. Veel mineraliteit. Een lekker bittertje maakt deze Tavel tot een echte eetwijn. Het mag bij asperges zegt de eigenaar. Aziatisch eten en sushi lijken mij ook prima combinaties.

Domaine les Goubert 2018 Sablet Blanc

Hartendief van Kees. Eigenaar Jean Pierre Cartier heeft geen wijnbouw-opleiding, hij laat zich leiden door familietradities maar gaat experimenten niet uit de weg. De wijngaarden liggen verspreid over de vijf dorpen Gigondas, Beaumes de Venise, Lafare, Sablet en Seguret; ze liggen grotendeels op de hellingen. Gemaakt van clairette, rousanne en viognier. Rob benoemt groene thee en frisse zuren. Piepjonge wijn. Weinig geur op dit moment, al determineer ik wat meloen en peer. Volle smaak met amandelen. Hoge bitters, schreeuwt wat mij betreft om eten. 

Domaine Jean David 2015 Côtes du Rhône Villages Séguret

Biowijn. Voor mij dé wijn van de proeverij. Maar andere proevers hebben minder waardering. Een heerlijk brede en expressieve geur met morellenkersen. Rijke geur, chocolade en cacao. Beer van een wijn, met tannines die nog trekken in de mond. Rob benoemt de complexiteit, leer en bos. Het zou niet moeten mogen, maar de andere wijn van hetzelfde domein Jean David Le Beau Nez 2014 Côtes du Rhône Villages Séguret vond ik te zuur en bitter, ook in de neus een mufje, geen waardering want niet correct. 

Domaine Calendal Côtes du Rhône Villages Plan de Dieu 2014

Hartendief van Kees. Gemaakt van grenache en mourverdre. Oenoloog Philippe Cambie startte samen met studievriend Gilles Ferranin 2004 Domaine Calendal. Eerst een klein perceel met oude stokken (1,5 hectare), maar inmiddels uitgebreid. De druiven worden op Domaine des Escaravailles gevinifieerd. Calendal is de naam van de visser uit een gedicht van Frederik Mistral; het etiket is getekend door Gilles’ dochter. Noel is onder de indruk: half transparant, een heel fijn en mooi ontwikkeld glas wijn. Mijn aantekeningen: geurig, ik ruik boerderijrozen, ook wat cacao. Goed op dronk, prettig drinkbaar, sappig. 

Gilles Ferran

 

Domaine des Escaravailles Les Hautes Granges 2013 Côtes du Rhône Villages Roaix

Gemaakt van syrah. Escaravailles is de Provençaalse term voor kever; de bijnaam die de lokale bevolking gaf aan de in zwarte gehulde monniken die vroeger de heuvels van Rasteau bewerkten. Aangekocht door grootvader Jean-Louis Ferran in 1953. Gilles Ferran, derde generatie, nam na zijn studie oenologie in 1999 het bedrijf over. Het domein omvat 65 hectare: 40 ha in Rasteau en 25 ha wijngaarden in de nabijgelegen dorpen Cairanne, Roaix, Villedieu en St-Roman. De wijngaarden worden duurzaam bewerkt met ploegen en organische mest; de oogst wordt handmatig geplukt en het fruit zorgvuldig geselecteerd. Liefelijke geur, heel veel kracht, prettige zuren die heel veel levendigheid brengen. Eetwijn.

Fijne proeverij.