Categorie: Food and Wine

Schist wijnen
By in

Schist wijnen

Schist is van oorsprong kleirijke en in laagjes opgebouwde zeebodem die onder druk, hitte en tijd, gekristalliseerd is. Schist is langer doorgegaard dan leisteen. Er zijn enkele wijngebieden waar schist gebruikelijk is: Douro, Faugeres, Morgon, Muscadet en Saint Chinian. Die bodem heeft invloed op de wijn. Moeilijk te benoemen wat precies, want er zijn immers ook tal van andere factoren die een rol spelen (druif, zonligging, klimaat, etc.). In dit filmpje over Saint Chinian is het humoristisch teruggebracht tot een keuze tussen kracht of elegantie. Filmpje over Schist in St. Chinian

We proeven twee witte wijnen, zes rode wijnen uit klassieke schist gebieden en twee luxe rode wijnen. De twee witte wijnen bevallen mij zeer.

Quinta la Rosa 2019 Douro Branco
De wijn is vergist in hout en heeft een bleekgele kleur. In de geur komt naar voren: jasmijn, amandelen, perzik, vanille en hazelnoot. De smaak is heel zuiver, met hoge bitters en lang nahangend, een echte eetwijn.

 

 

 

Grattalops 2018 Ripoll Sans Cal Batllet, Priorat
De kleur is meer oudgoud en in de explosieve geur ruik je abrikoos, licht passiefruit, mango, peer en vanille. Een lichte aanzet met een frivole structuur, zachter en eleganter dan de Douro wijn. Ook nahangend.
Van de rode wijnen beschrijf ik de wijnen die mijn hoogste scores kregen.

 

 

 

Quinta la Rosa 2019 Douro
Voornamelijk gemaakt van touriga nacional, 12 maanden houtrijping. Donkere wijn met paarse rand, diepe geur met kers en peper. De wijn proeft mollig en rijk, hangt lang na.

 

 

 

 

V de Viranel 2018 Saint Chinian
Tja, volgens het filmpje zou dit dus een krachtige wijn moeten zijn. Zie mijn aantekeningen: diepe kleur, heel zuivere geur met kers, later ook cacao en schotse pijptabak, een fraaie geur dus. Claartje ruikt ook chocolade en thee. De wijn is volrond en zo lekker in de aanzet, dat ik de slok al inslik vordat ik die kan uitspuwen (slikreflex). Hap sap, meteen zin in een volgende slok, want de wijn proeft heel harmonieus en elegant. Heel fraai.

 

 

Quinta da Romaneira 2018 Douro
Hele diepe kleur met paarse rand, ik beschrijf de geur als heel bevallig: breed met cacaotonen, chocolade en tabak. Eric benoemt melkchocolade en drop. Just prijst de hoge zuurgraad. De wijn heeft een medium gewicht en na de zuren in de aandronk is er ook duidelijk elegantie. Gemaakt van touriga nacional.

 

 

 

Mullineux 2018 Roundstone syrah
Ook hier een diepe kleur maar met roodbruine rand. Herfstbos impressie in de geur, stenig ook. Elegante aandronk, stevige smaak, mollig, tikje streng en heel aangenaam. Eric benoemt een groentoon, inkt en paprika. Just noemt de wijn ‘een bekvol’ met vleestonen, amarene kersen, chocolade, pruim en goed geïntegreerde zuren.

 

 

 

Leerzame en fijne proeverij.
Peter van den Besselaar

Special Sparkling
By in

Special Sparkling

Verder kijken dan champagne, cava en prosecco, dat is het thema van de avond. Mede ter voorbereiding op Valerie’s WSET 4 examen, staat er een mooie rij mousserende wijnen op tafel die deels buiten de gebaande paden te vinden zijn. En soms zelfs wat verder erbuiten. ‘Een bonte avond’ noemt Valerie het zelf. En daarmee slaat ze de spijker vooraf al op de kop!
Mousserend op diverse manieren geproduceerd: van Metodo Charmat, Méthode Ancestrale en Methode Transvasée tot Methode Traditionelle.

In de eerste serie twee Italianen, een aantal leden haalt dat er al uit. Beiden gemaakt via de Metodo Charmat (met de tweede vergisting op tank), net als de meeste Prosecco’s.

Een fruitige Vino Frizzante van de voor de meesten onbekende Vespaiolo-druif, van Cantina Beato Bartolomeo uit de Veneto. Kees beschrijft de fijne mousse, fruitige neus, strakdroog en gistig met een appeltje. Eric haalt er in de geur appelmoes uit, mandarijntjes, abrikoos met een licht zoetige aanzet. Denkt aan Moscato ‘d Asti. Een aangenaam glas!
De tweede is iets boerser vindt Kees, maar ook een fijne neus, fruitig met abrikoos, druif en lychee (Eric) en een zoetje in de afdronk. Een (dus lichtzoet) van Cantine Due Palme van de negro amaro-druif, uit Apulië.

Met de tweede serie heeft niet alleen Rob van Ginneken moeite. Beide wijnen roepen uiteenlopende meningen op.

De eerste wijn heeft fijne mousse, een neus van wit fruit (perzik) maar ook druif en limoen. Een stinkertje vindt Claartje, veel mousse in de mond, een beetje muf, appel en een klein zuurtje. Ik schrijf zelf op: eerste aanzet niet zo sappig als de neus deed vermoeden, maar dit wordt bij de tweede slok al beter. Fruitig, lekkere zuren en verrassend lange afdronk. Prettig, al deelt niet iedereen die mening.
Het is een Brut volgens de Méthode Ancestrale: de oermethode waarbij botteling plaatsvindt voordat de gisting voltooid is waarbij de vergisting op fles verdergaat. De maker is Château L’Enclos des Roses uit Gaillac, van de druif Mauzac. De oorsprong van deze Méthode Ancestrale ligt ook in deze streek, een grappige link.

De tweede wijn is ook een Brut, gemaakt volgens de typisch Hongaarse Methode Transvasée. Daarbij worden eerst twee stille basiswijnen van, in dit geval, Chardonnay en Riesling gemaakt, die worden samengevoegd om te rijpen. Daarna wordt de wijn in Magnums nogmaals vergist en na 1 ½ jaar tweede vergisting gebotteld. Ik schrijf op: fijne mousse, maar niet zo lang, tonen van mandarijntjes, appel en een beetje bloemig (rozen), lekker bittertje. Claartje haalt ook appeltjes uit de neus, in de mond veel mousse, een zoet-zuurtje en droog. Rob heeft moeite met het zoet versus het bitter.
Het is een Hongaarse Grande Cuvée Brut van Hungaria, met de bijzondere blend van Chardonnay en Riesling.

Steenberg Winery

We zijn nu uitgekomen bij de wijnen die vrijwel allemaal zijn gemaakt via de Methode Traditionelle.
Een aantal van ons heeft bij de eerste wijn moeite met de neus. Ik vind die zelf gistig en een beetje boers (stal). Gerard ruikt appelmoes, Claartje kool, maar Kees haalt uit het ‘stinkertje’ zelfs Zwitserse kaas! In de mond wat belegen tonen (Gerard), aangename zuren en ik vind de wijn ook fruitiger dan in de neus: appel, peer en een klein zoetje achterin. Ook Just vindt ‘m eigenlijk stiekem toch wel lekker. Associatie met ‘zure cactus-vijg’, jawel! Een Brut Nature van wijnhuis Korak uit Kroatië, erg verrassend.

 

Een volgende wijn laat nauwelijks te raden over: Sauvignon Blanc. Fijne mousse die lang aanhoudt, de herkenbare aroma’s van tomaat en paprika (Toos), waar Claartje zelfs zuurkool bespeurt. Ikzelf ruik tomatentakjes en kruisbes en dan denk ik meteen aan Sauvignon Blanc uit Nieuw-Zeeland. Maar nee: Vonkelwijn uit Constantia (Zuid-Afrika) van het huis Steenberg. Voor € 10,95 echt een heel prettige en mond-verfrissende Méthode Cap Classique voor liefhebbers van Sauvignon Blanc.

 

Hierop volgend een wijn die (mij in ieder geval, maar ik was geloof ik niet de enige) wat meer moeite kostte: de Sabaté i Coca Copinnat Josep Coca Brut Nature 2014 uit de Peñedes, gemaakt van de cava-druiven Xarel-Lo & Macabeo. Maar niet zoals cava met minimaal 12 maande flesrijping, maar met minimaal 18 maanden. ‘Zwaveltje en zure citrus-bitters’ vindt Toos. Een wat belegen neus en ik proef weinig fruit, meer vegetale tonen. Een liefhebberswijn zullen we maar zeggen en echt wat anders dan de meer reguliere cava’s.

 

Dat wordt anders als we laatste lichtgele wijn in het glas krijgen. Wat een feest! Fijne mousse, een frisse neus met gisttonen, maar ook vanille, mokka, caramel (Eric) en Toos haalt er ook jasmijn uit.
In de mond fris, maar een volle rijke aanzet met een klein zoetje en bittere zuren (Toos) maar niet té. Ik proef zelf appel & fudge, met aangename zuren en een heerlijk lange afdronk. De favoriet van Valerie en Noël vanavond.
Tot ieders aangename verrassing is dit een Tsjechische Blanc de Pinot Noir Brut Nature van het huis Krásná Hora (wat betekent ‘prachtige heuvels’) uit het wijngebied Moravië, gemaakt van Chardonnay en Pinot Noir. Een superwijn voor z’n € 23,00.

Krasna Hora

 

En tot slot een transparant granaatrode off-dry wijn met tonen van pruim, braam en bessen in de neus. Willem-Jan ruikt paprikatonen en dennengeur. Hij denkt aan de Loire. In de mond licht (al blijkt ie later 14% alcohol te hebben), verfrissend, zoet-fris met fijne mousse en wat bitters, maar ook aangename bijpassende zuren. Een heerlijke lichte tegenhanger voor een rijk chocoladedessert, denk ik meteen.
Noël noemt ‘Brachetto?’, maar je ziet ‘m al aarzelen. Gerard denkt er een Australische Syrah in te herkennen, maar met de neus van een Cabernet Sauvignon. Spot-on! Dowie Doole, een Moxie Sparkling Shiraz uit McLaren Vale. My favourite vanavond, die ga ik eens inzetten bij een nagerecht! En dat voor maar € 19,95.

Dowie Doole – winemaker Chris Thomas

Een leuke gevarieerde proeverij vanavond, met verrassende wijnen en soms stijlen die je niet vaak in je glas krijgt. Een paar wijnen zijn helaas niet besproken, zoals een Oostenrijkse Brut Réserve van Bründlmeyer, een ‘typische’ (Noel) Lambrusco en de Pinot Noir Vonkelwijn van Steenberg, maar dit geeft hopelijk een aardige impressie van deze leuke bonte avond.

Valerie, bedankt en succes met je WSET4

Wijnen uit Zuid Afrika’s Swartland van cult wijnbouwer Adi Badenhorst
By in

Wijnen uit Zuid Afrika’s Swartland van cult wijnbouwer Adi Badenhorst

De onwetende koper die bij de slijter die fles pakt met dat mooie etiket. Dat komt dagelijks voor. Omgekeerd ook: de wetende liefhebber die de fles links laat liggen vanwege een flamboyant etiket. Ik beken het met enige schaamte. En omdat ik bij de proeverij hoorde dat ik niet de enige ben. Ze zijn vermoedelijk net zo kleurrijk als hun maker: de etiketten op de wijnflessen van Adi Badenhorst. Gerard van Avendonk laat ons kennismaken met zijn wijnen. Hij is hip en cool, zegt Gerard. Hij valt op door haar, staart en baard.

Gerard vertelde ook:
Adi houdt van wijnen die de dorst lessen.
Wijnen die je kunt drinken maar ook bewaren.
Wijnen die in het glas veranderen.
Wijnen die complex zijn maar niet gecompliceerd.
In de kelder wordt zomin mogelijk geknutseld aan de wijnen.
Er wordt op traditionele wijze wijn gemaakt.
Er wordt niet aangezuurd.
Er worden geen chemische middelen gebruikt om de wijn te klaren.
Voilá, genoeg redenen om te proeven. Ik beschrijf enkele opmerkelijke wijnen.

Sout van die Aarde 2018

Gemaakt van de palomino druif. Geelgoud van kleur. Ik ruik caramel, Ron ruikt  mineralen en Annemiek rijpe appel. Best moeilijk, schrijf ik op, heel hoge bitters, een eetwijn, gastronomisch. De druiven werden vroeger gebruikt voor de eigen sherry uit Zuid Afrika.

 

 

Klip Klop 2018

Wijn van steen, ofwel chenin blanc. Graniet in ondergrond. Goudgeel, citrus en mineraliteit in de geur, een bloemetje ook. Valerie ruikt sinaasappel en grapefruit, Toos prijst de rijke expressieve geur. Van drie chenin blancs de mooiste wijn, heel gastronomisch met goed concentraat en hoge bitters.

 

 

Golden slopes 2019

Chenin blanc van oude stokken bijna zestig jaar oud. Er zijn maar 1333 flessen van gemaakt – Gerard vertelde vier jaar erover te hebben gedaan om deze wijnen voor de proeverij te verzamelen, waarmee ik mar wil zeggen: bofferds zijn wij. Erik ruikt wite bloesem, Just een wonderlijke combinatie van zwavel, cashewnoten en sinaasappel. Niemand hoeft zich in onze proeverijen in te houden om zijn mening te uiten. Claartje zei het poëtisch: deze wijn danst in het glas. Ook dit vind ik een gastronomische wijn, licht peer, hoog in zuren en bitters.

Cinsault 2019 Ringmuur

Alleen in de beste jaren maakt Adi van 100% cinsault rode wijn. Cinsault, dat is toch het lelijke eendje dat in Frankrijk wordt gerooid? De 2018 wijn uit de Ramnasgras wijngaard vink ik weinig charmant, een moeilijke wijn. Old school, zegt Noël. Maar dan deze 2019, potverdorie wat mooi! Half transparant, echt een wijn om liefhebbers in blindproeverijen mee te foppen, die kijken naar de keur en denken meteen aan pinot noir of nebbiolo. Ik ruik caramel, kruiden, kreupelhout en good heavens: rozen! Sappige wijn met goede balans en een fraai bittertje. Toos benoemt kers, rozenbottel en ‘zoete’ rozen, ik hoorde het haar echt zeggen. Eric benoemt aardbei, gele banaan, hij noemt de wijn frivool. Chapeau. De wijnstokken voor deze wijn zijn in 1963 geplant.

SK’Windjesvlei 2018

Een rode wijn gemaakt van druiven die vroeger dienden voor de eigen Zuid Afrikaanse port: tinta barocca. Een wijn waarbij de superlatieven loskomen. Complex en heeft heel wat te bieden, zegt Toos, jammig, kers, aardbei. Eric benoemt de kleur pakkend als paarszwart, hij ruikt jodenvet, tijm, gestoofd zwart fruit en laurierdrop. Diepdonker en zwart staat ook in mijn aantekeningen. Gekookte kersen, kardemom kruid en licht peper. Enorm concentraat, komt nog jong over, veel potentieel en kindermoord om die nu te drinken. Ik droom van deze wijn  bij wild, fluwelige luxe.

Gerard zegt in het begin ook dat Badenhorst hele trossen met steel en al vergist. Dat is misschien de reden dat zijn wijnen soms wat charme missen terwijl ze onmiskenbaar veel karakter hebben. Als die charme de hoek om komt kijken, zijn ze echt super mooi. Zijn etiketten? Ik zal me er niet meer door laten leiden. Want als je Badenhorst kán kopen, moet je dat eigenlijk meteen doen. Door het jaar zijn de wijnen meer níet dan wel leverbaar. Heerlijke proeverij.

Peter van den Besselaar

De documentatie van Gerard

Bourgogne uit de liefhebberskelder
By in

Bourgogne uit de liefhebberskelder

We proeven vanavond Bourgogne, zegt Claartje Grielis. Bij haar tweede zin ben ik al blij: “het zijn wijnen uit mijn wijnkamer”. Wijnen die de toets der kritiek bij Claartje hebben doorstaan en waarvan ze besloot om kostbare kelderruimte vrij te maken… We hebben een typische liefhebbersproeverij. Bij de witte wijn van chardonnay proeven we terug tot 2009. Bij de rode wijn van pinot noir gaan we zelfs 24 jaar terug. Een unieke proefavond.

Bij een van de wijn spijsavonden van de sociëteit kregen we al eens bladgoud in de soep. Maar het zat niet eerder in de wijn! Nu wel in een mooie rosé cremant van Parigot. Mijn associatie van vergulde darmen werd snel uit de wereld geholpen. Het goud blijft niet in ons lijf. De viefe rosé van pinot noir bracht nog allerlei smaaktonen naar voren, van abrikoos naar hazelnoot.

Daarna proeven we zes witte wijnen en zes rode wijnen.

Chanson Viré Clissé 2010 chardonnay

Het witte hartendiefje van Claartje, gerijpte chardonnay met levendige citruszuren. Een favoriete wijn van Prinses Beatrix, weet Claartje. Een wijn met een verhaal. Goede smaak heeft Beatrix, haar vader was ook een chardonnay liefhebber. Zoonlief schonk echter een riesling uit Franken bij zijn huwelijk.

 

 

 

De Viré Clissé stond naast een Rully en Chablis. In de zwaardere serie proefden we witte Beaujolais, Meursault en Pernand Vergelesses.

 

Chablis 2019 Sebastian Dampt

Er ontspon zich een dialoog bij deze chablis, waarom het zo moeilijk is om die te herkennen. Tja, nou zijn er natuurlijk veel chablis wijnen, die zich vaak kenmerken door mineraliteit. Deze wijn is meer fruit getypeerd: serieuze geur met licht passiefruit, Annemiek ruikt abrikoos. Goed concentraat en levendige zuren, prettige hap sap smaak met licht amandel.

 

 

Domaine Chanson Pernand Vergelesses 2009 1er Cru Les Caradeux

Een eetwijn met veel bitters, veel concentraat en een prachtige balans. Veel om te ontdekken in verschillende laagjes van de wijn: passiefruit, ananas, gebrande boter, cacao en meloen in de geur, boterig in de smaak met een sabayon smaak.

 

 

 

Bij de rode wijnen dachten verschillende proevers dat de eerste wijnen van gamay waren, licht en frivool. We proefden zes pinot noir wijnen, in de eerste serie Bourgogne tout court, Givry en Pernand Vergelesses. In de tweede serie Volnay, Pommard en Corton.

Domaine Parent Volnay 1998 Premier Cru Clos des Chênes

In 2010 al eens geproefd in een BWS proeverij, waar de wijn toen de show helemaal stal. De wijn heeft nu duidelijk tertiaire tonen, kreupelhout, bos en mineralen.

 

 

 

Domaine Lejeune Pommard 2011 Les trois Follots

Een geur met wat zoet, siroopachtig, sinaasappel en mandarijntonen, levendige aandronk en een wijn met veel tannine nog, straf en mineralig. RobK benoemt kers en melkchocolade, hij roemt de elegantie.

 

 

 

Domaine Debray 2012 Corton Grand Cu

Hartendiefje van Claartje. Werkelijk schitterende wijn met prachtige geur van ceder, leer, tabak, kreupelhout. Ron benoemt bosaardbei en vanille, RobK donkere kersen en zwart zomerfruit, Just aardbei, stal, cacao en munt. Hele elegante smaak met goede balans.

 

 

 

Voortreffelijke proeverij.

 

Let’s Chardy
By in

Let’s Chardy

Al jaren zijn er grote groepen mensen die zich scharen achter de zogenaamde ABC beweging: Anything But Chardonnay. Maar vanavond proeven we gelukkig allesbehalve dat. Chardonnay only. Of, zoals de Australiërs zo leuk kunnen afkorten: Let’s Chardy!

De druif is een echte ‘wijnmakers-druif’, die natuurlijk ook in grote mate bepaald door terroir en klimaat. De wijnmaker kiest zijn of haar stijl van wijn maken, waardoor een oneindig breed palet aan wijnen kan worden geproefd.

Annemiek Vermeijlen heeft vanavond een mooie line-up van diverse landen, regio’s, stijlen en smaakbelevingen. Wie durft er dan nog te zeggen dat Chardonnay in de ban moet …?!

Als indrinkers twee mousserende wijnen:
De Crémant de Bourgogne Blanc de Blancs Brut Cuvée Lucien van Viteaux Alerti, met een blend van 80% Chardonnay en 20% Aligoté voor de verfrissende zuren (Noël dacht ’t al te herkennen) heeft fijne mousse, is lekker fruitig volgens Peter met tonen van citrus, appel en amandel. Eric haalt er ook iets zoetere tonen uit, caramel en fudge. Mooie afdronk die niet snel weg is. Prima glas voor die € 14,80.

De Blanc de Blancs Brut Champagne 2010 van Telmont heeft ook een fijne mousse die echter veel langer aanhoudt. In de neus, maar dat kan je met een jaargang 2010 ook verwachten, een wat ‘belegen’ neus (Eric noemt het zelfs “stoffig”), maar bij de eerste slok is hij verrassend sappig. Kees benoemt rijpe appel en abrikoos, maar ook een aangename frisheid. Deze fles is ooit bij een wijntrip van de Brabantse Wijn Sociëteit door Annemiek meegenomen. Wie bewaart heeft wat en wat zijn wij daar blij mee!

 

De eerste droge wijnen zijn allemaal op RVS vergist.
De eerste, de Markowitsch Chardonnay 2020, zet een hoop mensen op het verkeerde been. ‘Je fopt ons!’, aldus Noël. ‘Sauvignon Blanc en Viognier tonen en een zweetneus’. Valerie vermoedt een warmer gebied, vanwege het rijpe fruit (naast frisheid). Een smakelijke, betaalbare Chardonnay uit de Pay d‘Oc, gokt Peter.

Niets daarvan: Oostenrijk (Carnuntum, iets ten zuiden van Wenen). Rijpe neus met een mooi klein bittertje na. Sappig en voor die prijs (€ 10,50) erg aangenaam.

 

Vervolgens driemaal Chablis. Een Petit Chablis 2019 van Domaine de l’Églantière, een ‘gewone’ Chablis 2017 van Domaine Sebastien Dempt en een 1er Cru Fourchaume van opnieuw Domaine de l’Églantière. Het verschil is in de opbouw van deze reeks duidelijk.

De Petit Chablis is duidelijk lichter. ‘Weinig expressie’ (Noël), ‘lichte body met korte afdronk’ (Valerie).

De Chablis van Sébastian Dempt heeft rijper fruit van citrus, maar ook rijpe peer & meloen, zelfs iets vegetaals. Eric en ik halen er asperge uit, voor Valerie is het de eerste wijn ooit waar ze broccoli in herkent. Een fraaie wijn met een mooie lange afdronk. Mooi glas dat de prijs van € 18,20 zeker waard is.

Tenslotte hebben we de de Premier Cru van Domaine de l’Eglantière in het glas, die behoorlijke verschillen in notities oproept. ‘Onrijp, weinig in te beleven’ (Valerie), ‘citrus met tropisch fruit met groenen tonen en behoorlijke zuren’ (Gerard) versus ‘stuivend fruitig, zoetje in de aanzet’ (Kees). Ik vind het zelf een erg mooie wijn met rijpe appel en peer in de neus, een sappige aanzet met rijpe witte perzik en een beetje amandel. Een tikje bloemig zelfs. Deze wijn had Annemieke gehaald uit de lijst van het NK Blindproeven van een aantal jaar geleden. Goede keus!

Hiermee verlaten we de RVS Chardonnays en komt het houtgebruik om de hoek kijken. Een overdadig gebruik daarvan is de belangrijkste reden waarom ABC zich zo heeft afgekeerd van de druif. Maar ja, wie zegt dat je hout overdadig moet gebruiken?

De volgende wijnen van Annemiek laten zien dat beschaafd houtgebruik de druif perfect kan ondersteunen, zelfs verrijken.

De Côte de Nuits-Villages 2017 van Désertaux-Ferrand. Nu zijn we toch wat zuidelijker dan de Chablis en dat proef je. Rijp fruit en de ronde aanzet van beschaafd houtgebruik met een licht filmend mondgevoel. ‘Geconcentreerd, prettige bittertjes, gewoon lekker!’, Gerard is enthousiast. Kees wordt blij van de rijpe tonen (abrikoos) en de fijne lange afdronk. Eric meent tonen van verbrand rubber te ruiken (Zuid-Afrika?) en proeft een wijn met veel warmte en body. Grappig is dat deze wijn niet alleen Chardonnay bevat, maar ook 30% Pinot Blanc. Dit geeft ‘m wat extra rondeur, lekker!

Na deze fraaie Bourgogne gaan we de Franse grenzen over, op naar de Nieuwe Wereld.

Eerste stop: Australië.

De Innocent Bystander Chardonnay 2017 van Brown Brothers uit Yarra Valley heeft rijpe fruittonen (citrus, appel, peer en mango) maar ook mineraliteit. ‘Sappig en levendig, vief’ vindt Peter.
De St. John’s Road PL Chardonnay 2016 uit Eden Valley heeft ook rijpe, zelfs tropische tonen van ananas, maar tegelijkertijd mét frisheid. En met de invloeden van elf maanden op hout, waarvan 50% nieuw en 50% gebruikt. Peter vindt de neus ‘naar’, zwavelig, maar gelukkig in de smaak beter, met een mooie balans en mineraliteit.

En dan de grande finale (ten minste, qua intensiteit): Zuid-Afrika, Californië en Sicilië.

De Ataraxia 2020, afkomstig van de Walker Bay in Zuid-Afrika. Ook hier wisselende proefnotities. ‘Flauwe neus, zoetzure aanzet, citrus, wat hard’ volgens Gerard, maar Cees vindt in zijn glas een kruidige en vanille neus, citrus maar ook tropisch (ananas en abrikoos) met fijne zuren. Noëls notities sluiten op dat laatste aan: mango, elegantie en intensiteit. Ik vind zelf de aanzet ook wel wat strak, met behoorlijke zuren.

 

 

De Directors Cut Chardonnay 2020 van Francis Ford Coppola kan op meer eensgezindheid rekenen. Stuivende neus, rijk, mooie ronde bitters, voller en zwoeler maar tegelijkertijd verfijnd. ‘Lekker!’ Mogen we eigenlijk niet gebruiken, maar ja, als ie lekker is mag dat toch gewoon gezegd worden? Een fraaie wijn van € 25,95.

 

 

En de uitsmijter is de Tenuta Rapitalà Chardonnay 2019, een wijn uit Sicilië. Goudgeel, notig in de neus (amandelen, walnoot) en Valerie moet zoeken naar het fruit. Komt uiteindelijk bij terecht bij mango. Redelijk scherpe zuren in de aanzet maar de wijn wordt daarna milder, viscoos, met mooie bitters na. Aanvankelijk met een lage intensiteit, maar die neemt geleidelijk toe naarmate je langer proeft. Bijzonder!

 

 

De rode draad bij (in ieder geval deze fraaie selectie) Chardonnays: het citrus, de mineraliteit en met de houttonen en vettigheid valt het ons prima mee. Dus ABC? Nee!

Al met al een fijne Chardonnay-only proeverij, die Annemiek ons heeft voorgeschoteld.

Verslag: Maarten Drop

Het huis Antinori
By in

Het huis Antinori

De familie Antinori bestaat bij deze proeverij uit smaken van Piero Altinori en zijn drie dochters, Albiera, 48, Allegra, 44, and Alessia, 39. Maar vergis je niet, de familie bestaat al 637 jaar uit wijnmakers. In 1385 werd Giovanni di Piero Antinori in Florence lid van het wijngilde. Dit familiebedrijf staat op plek 10 als het gaat om het oudste bedrijf van de wereld. Gaan we dat proeven? Is dat klassiek? Traditioneel? Of raakte de familie op drift en proeven we de revolutie in ons glas. Vooral een Toscaans glas vertelt Willem Jan. Willem Jan begon ooit onbewust en onbekwaam met Gaja en Tignanello’s. En dat waren verrekte lekkere wijnen die een plaatsje in zijn hart veroverden. En oude liefde roest niet. Oude liefde verdient wel, producent van ruim 10 miljoen flessen, waarmee in 2014 zo’n slordige 40 miljoen winst werd gemaakt.
Marquis Piero Antinori ooit zei “oude tradities spelen een belangrijke rol in ons werk. Maar zijn nooit een limiet voor onze innovatieve geest geweest “. We gaan op familiale toer!

We trappen af met een Cuvée Royal Franciacorte. Een blend van Chardonnay, Pinot Noir en Pinot Blanc.
Veel fruit, citrus, frisheid, een mini zoetje – het is een brut -, mooi en elegant is deze enige bubbel van het huis. De grapefruit komt extra uit. Onze papillen zijn los.

 

 

Licht wit?
De eerste serie proeven we van een andere broer, Lodovico Antinori – was ooit eigenaar van Tenuta dell’Ornellaia – Nu eigenaar van Tenuta di Biserno.


● Mount Nelson Sauvignon Blanc 2019 – Marlborough – Lodovico Antinori’s passion for Sauvignon Blanc
Pure perzik in de neus, geen fruitkraam meer nodig. Meloen, mango, papaya. Daaronder de leisteen, mooie droogte. Deze vriend begon met wat olie en wat stevigs in de neus, dat trok weg. En bij de tropische kant komen florale accenten. Niet zo stuivend als de gemiddelde Marlborough, wel duidelijk nieuwe wereld accenten met ruimte voor veel tropisch fruit.
● Guado al Tasso Vermentino Bolgheri 2019 – Vermentino
Deze tweede is droger en kruidiger. Kruisbes hoor ik. Vlierbloesem. Frisheid, citrus. Een heerlijk glas. Verfijnd, subtiel.

3x Chardonnay
Terug naar het hart van de familie. Dan wel met een niet Italiaanse druif.

● Castello della Sala Bramito del Cervo – 100% Chardonnay
Behoorlijk fris voor een chardonnay, wel wat boter maar zeker geen pakje. Ook wat zuur en wat zoet in de aanzet. De zuren zijn heel licht. Het bittertje na is prettig.
● Tormaresca Pietrabianca Chardonnay Bio – Chardonnay en Fiano
Een goede opbouw van de serie. Deze is al steviger. het slanke wordt wat gezetter. Het lichtvoetige begint wat te stampen. Iets meer vanille. Nog een beetje ingetogen. Minder tropisch dan de voorganger en veel minder dan de volgende.
● Castello della Sala Cervaro della Sala – Chardonnay en Grechetto
Deze laatste maakt het af. Hier wel de laag boter. Ook mineraal en steen. Wat een verfijning, ondanks de dikte. Alsof 120 kilo de perfecte pirouette draait. Want je wordt gedraaid tussen de dikte, de subtiliteit, de boter, de mineralen en ook nog een ananas en rijpe meloen. Deze familie weet van wanten en staat niet voor niks aan de top. Willem Jan geniet van deze wijn, een van z’n favorieten. En dit was nog maar het witte spul.

Chianti, of toch maar Brunello
Alles gemaakt van Sangiovese. We duiken in het rood. Het rood waarvan de Chianti in de vorige eeuw heel gericht z’n naam om zeep hielp met rieten mandjes met complete rotzooi. Leuk voor de nostalgische ziel in een verdwaalde pizzeria. Niet voor ons, wij, de proevers, willen kwaliteit. Nou, die krijgen we. Chiant is al een twee tot drie decennia terug. En hoe.

● 2016 Marchese Antinori Chianti Classico DOCG Riserva
Nog mooi knarsend van de tannine. Fruit. Smaak. Frisheid, citrus, braam, munt. Classico zoals hij al tientallen jaren had moeten zijn en blijven.
● 2017 Badia a Passignano Chianti Classico DOCG Riserva
Ook een riserva, dus minstens 24 maanden op hout. Prachtig donker fruit. Een kleine koffiesmaak – niet te verwarren met de espresso, daarvoor is ie veel te subtiel -. Naast me hoor ik een koffiebom. die is bij mij niet ontploft. Het zoet is prettig en duidelijk aanwezig.
● 2015 Pian delle Vigne Brunello di Montalcino
Zoooo, voor deze jongen is meteen duidelijk wat het verschil is tussen Chianti en Brunello. Chocola! Het stroomt subtiel de mond in. plakt wat, walst wat rond. Heeft minder met zuren. Vermengt zich met fruit en ook hier een vleugje wufte koffie. Blijft hangen in de afdronk. Ontmoet opnieuw zijn fruitige vrienden en blijft heel lang hangen. Wat een geweldig glas.
Alle drie de glazen hebben frisheid, nog zuur, fruit. Het fruit verandert in deze serie van meer rood naar alleen zwart. De zuren gaan meer naar de achtegrond. De tannines in heel deze serie storen niet. Deze wijnen hebben power. Wat een geweldige serie.

The heavy weights: Super Tuscans
In het begin van de 20e eeuw had de Antinori-familie zich volledig gevestigd als een van de meest gerespecteerde in het land. La familia was echter niet tevreden met bekendheid in Florence alleen, rond de eeuwwisseling kocht Piero Antinori een aantal wijngaarden in de Chianti Classico-regio. Dit omvatte 47 hectare in Tignanello, de wijngaard die de wijn met dezelfde naam produceert. De Antinori waren niet bang om de traditionele methoden van de regio te veranderen, toch revolutionair dus! Dit resulteerde in een schandaal in de jaren 1920 toen Niccolo Antinori begon met het produceren van een Chianti-variant met druivenrassen uit de regio Bordeaux. Traditionalisten waren woedend, maar het eindproduct bleef in populariteit toenemen. Tijdens deze periode begon Niccolo ook te experimenteren met nieuwe mengsels, vaten en flesverouderingstechnieken, wat een periode van innovatie markeerde die zijn zoon Piero maar al te graag wilde voortzetten tot in de jaren ‘70. Het was in deze laatste periode dat de beroemde periode dat Tignanello voor het eerst werd gelanceerd. De wijn, die werd verboden om de Chianti Classico-appellatie te krijgen door het gebruik van Cabernet Sauvignon en Cabernet Franc, zorgde voor een revolutie in de Italiaanse wijnindustrie. Dit wordt vaak gezien als het startpunt voor de uiteindelijke verschuiving van traditionele methodes naar een moderner tijdperk. Zoals ik net al schreef, revolutie! Het ware succes van de wijn kan worden afgemeten aan het feit dat de beroemde DOCG zijn classificatieregels uiteindelijk veranderde om nieuwe variaties van Chianti zoals de Tignanello in de Classico-appellatie te ontvangen. De familie koos ervoor om de wijn zonder classificatie te blijven verkopen. Viva la revolucion! De eindoverwinning. En die proeven we in de laatste serie.

● 2011 Tiganello – Sangiovese, Cabernet Sauvignon, Cabernet Franc
Man man man. Ik kan alles opschrijven, eigenlijk is de enige manier om dit te ontdekken het zelf te proeven. Wat is dit lekker. Het heeft echt alles. De bramen, de pruim, de koffie, de lichte tannines. Nog een klein zuurtje. Leder, cacao. We genieten. En we doen er lang over. wat zijn we blij met de toevoeging van de niet inheemse druiven.

 

● 2009 Guado Al Tasso – Cabernet Sauvignon, Merlot, Cabernet Franc, Petit Verdot
Een mengeling kan mooier zijn dan de authenciteit. Het verrijkt. Het vult aan. Het maakt compleet. Deze wijn én het leven. De mooiste zuren, laurier, zwart fruit. What else zou ik zeggen als ik een gemiddelde zocht. Maar dat doe ik niet. Er is geen gemiddelde aan de top.

 

 

● 2004 Solaia – Cabernet Sauvignon, Cabernet Franc, Sangiovese
We proeven, we ruiken, we praten. Niet te hard, niet teveel. Een zacht einde van een lange weg aan de hand van deze familie. In de hemel is het soms stil.

 

 

 

Toetjes, altijd lekker


● Castello della Sala Muffato della Sala
Ach als het toch stil is. waarom geen toetje? Marsepein, botritus. Daarmee was deze schrijver gestopt.
● Marchese Antinori Vinsanto del Chianti
Rozeblaadjes, zonder n, pannekoeken met stroop, we blijven klassiek. Een bes. Amandel. Iets meer zuren. We gaan huiswaarts. De vuist omhoog.

Verslag: Just Krijn

True to type Tannat van over de hele wereld, Madiran spant de kroon
By in

True to type Tannat van over de hele wereld, Madiran spant de kroon

Chateau Bouscassé

Noël Geisen heeft een voorliefde om via grafieken en tabellen inzicht te verwerven. Kijk hier. Hij heeft enkele avonden data ingegeven, denk ik. Over de waardering van wijnen per jaargang, en speelse vergelijkingen. Hoe doet Montus het ten opzichte van Bouscassé? De normale Montus ten opzichte van de Cuvee Prestige? Hij gebruikte ‘de wisdom of the crowd’, nl. Vivino data. Interessant is dan bijvoorbeeld dat in 1995, 1999, 2014 en 2015 de gewone Montus warempel beter scoort dan de Cuvee Prestige. In 1998 en 2004 doet Bouscassé het beter dan Montus. En in 2005 verslaat de Cuvee Prestige Montus álle andere cuvees. Zo komt Noël interessante koopjes op het spoor.
Tannat is een druif voor wat we vroeger pastoorswijnen noemden. Mijnheer Pastoor legde flessen in de kelder om ze gerust pas vijftien jaar later te openen. Bij tannat is dat zo gek niet, want jong zijn de wijnen knoeperhard en ontoegankelijk. In die zin zijn het tegendraadse wijnen, want er zijn geen pastoors meer die een kelder onderhouden. Wijnliefhebbers die flessen opleggen en tien jaar later pas openmaken… die zijn op de vingers van een hand te tellen. Wijnboeren doen er goed aan ook wijnen van tannat jong aantrekkelijker te maken.

Deze proeverij zou model kunnen staan voor het type proeverij dat we bij de Brabantse Wijnsociëteit graag zien. Uitstekend gedocumenteerd. Leerzaam. En met veel flessen die gerijpt zijn. Chapeau!

 

Château Bouscassé 2014 Pacherenc du Vic Bilh
Een wijn van 90% petit corbu en 10% petit manseng, perfect geproefd door Valerie. Uit de tuin der filosofen is de naam van de cuvee. Nou dat is een mooie tuin, want ik ruik expressieve bloemengeuren met name jasmijn. Sappige wijn met veel concentraat en kracht. Knap.

 

Noël prikkelt de proevers in de blindproeverij altijd met een pakkende titel per serie. Nu ook.
Brumont als onze referentie, een Guide Hachette Coupe de Coeur en een megabio meloenenboer met ambities.
De wijnen liggen dicht bij elkaar, in de donkere kleur, de eerste twee vind ik verwant in geur en smaak, de derde duidelijk afwijkend en dat blijkt een Zuid Afrikaanse wijn te zijn.

Château Brumont 2010 Madiran
In deze wijn zit 20% cabernet sauvignon. De wijn ruikt boers, een karakteristiek voor Brumont, maar ook kersen en kruiden. Leer en ceder. Ongelofelijk veel karakter. Met een verfijnd bitter in de mond en nog heel veel tannines. Laat dit glas staan om te vergelijk gedurende de avond, zegt Noël. En hij heeft gelijk: hoe later in de proeverij, hoe mooier de wijn. Die kan nog zeker 5 tot 10 jaar vóórdat de wijn á Point is, het ultieme drinkmoment.

 

Château Viella 2015 Prestige charmeert mij. Ook een tikje boers maar met elegantie. Trekkende tannines maar ook veel spel. En dat bij zeven jaar oud, deze wijn geeft veel drinkplezier.

 

 

 

Adembenemende foto van Lowerlandwijngaard ZuidAfrika

De Zuid Afrikaanse Lowerland 2018 Tolbos Tannat heeft een innemende geur: frivool, framboos, elegant. Maar in de smaak is het geen allemansvriend en dus typisch true to type tannat.
Brumont als inspiratie: tannat met elegantie.

 

 

Nog een serie met twee Madirans en een wijn uit Uruguay, waar tannat door Baskische immigranten veel voet aan de grond kreeg.
Garzon 2018 Single Vineyard Tannat Reserva
Hartendiefje van Noël. De wijn krijgt de handen op elkaar van de proevers door een mooie geur met veel laagjes: leer, drop, zwart fruit, mocca, zwarte bes, chocolade. True to type tannat smaak die zich mooi ontwikkeld in het glas.

Capmartin is nog een 2015 die jong aantrekkelijk overkomt. 100% Bio met fraaie neus van leer, tabak en rozen.

 

 

 

Bouscassé 2007 vieilles vignes is al 15 jaar oud en toont behalve veel klasse vooral aan dat een fles wint met kelderjaren. Deze mag echt nog even.

 

 

 

Moeilijke keus in topjaar?
Hier proeven we twee andere cuvees van Brumont uit 2010. Wie de voorkeur geeft aan welke varieert van persoon tot persoon. In waardering liggen de wijnen dicht bij elkaar.
Château Brumont 2010 cuvee Prestige
Klassiek en prachtig. Prachtig geïntegreerde wijn, zegt RobK. Ron prijst het leder en ceder. Veel bitters – een tannat druif heeft vijf pitjes leer ik deze proeverij. Volronde en sappige smaak met prachtig afgeronde tannines. In de neus ook wat koffie. Er gaan veel gedachten uit naar rib eye steaks, entrecote en T-bone steak, vlees dat hier goed bij past.

 

Château Brumont 2010 La Tyre
Toen ik de prijzen hoorde, dacht ik meteen: cuvee Prestige is koopwaardiger. Maar stiekem scoor ik deze wijn toch beter. Klassiek. Zwoeliger aandronk met goede zuren en fijne elegantie. RobK prijst de frisheid in de aanzet. Just noemt de kers overheersend. Ron benoemt peper en potlood. Prachtwijn, moet gezegd.

 

 

Moeilijke keus op dronk?
Wie de rust heeft om zijn wijn te laten rijpen, die drinkt Madiran ‘op dronk’. Of je moet op een veiling kopen natuurlijk.
Château Brumont 1995 Cuvee Prestige
Schitterend glas wijn, klassiek, mondvullend met prachtige harmonieuze smaak. Roos, chocolade, kers en braam. Geweldige balans.

 

 

Château Brumont 1998 XL
De neus verraadt een gerijpte wijn, er zit een lichte ether toets aan, neigend naar oxydatie. Prachtige balans met harmonieus afgebouwde tannines, ik schrijf verder als smaakcompontenten op die ik hoor noemen: klei, rood fruit, bloemig, chocolade, zwarte bes en aardbei.

 

 

We sluiten de voortreffelijke proeverij af met een prachtig zoet glas dat helemaal in balans is; 2009 Vendémiaire Octobre van Château Bouscassé.

 

 

 

Een proeverij om niet te vergeten.
Verslag: Peter van den Besselaar

Het Proef formulier wat Noël heeft gemaakt.

En een mooie A3 met allerlei vergelijkingen en beoordelingen

 

Passeo door Noord-Spanje. Het sentiment speelt mee met de smaak.
By in

Passeo door Noord-Spanje. Het sentiment speelt mee met de smaak.

Waar moet een wijnstreek aan voldoen om het etiket hemels te verdienen? Het is fijn als alle soorten wijn voorhanden zijn: van een mousserende wijn naar een tintelende frisse witte. Steviger wit, lente-achtig rosé, lichtvoetig rood, medium en zwaar rood, maar natuurlijk ook graag een dessertwijn. Als ik Just Krijn Noord Spanje hoor beschrijven, voldoet het best wel om hemels te zijn. Veel vis en zeefruit aan de kust, iets het binnenland inrijden en we eten vlees, als we écht het binnenland inrijden krijgen we stoofpotten met bonen en worsten. Ideaal voor bij deze rode wijn, de godello past bij deze en deze vis. We horen een Bon Vivant die graag geniet.

 

 

Bodega Godelia Cuvée Brut Reserva Bierzo
Uitstekend begin van de proeverij. Fruitige (peer) en mineralige geur, goede balans, hoog in de zuren. Willem Jan geeft bij deze wijn een definitie van complexiteit: hij steekt vier keer zijn neus in het glas en het ruikt vier keer anders.

Daarna proeven we drie keer een witte wijn uit Ribeiro (Galicië) van autochtone druiven. Lees: druiven die we zelden of nooit hebben geproefd. Loureiro. Lalume. En lado. Van de laatste een beschrijving.

 

Uxia da Ponte 2019 Ribeiro
93 Peñin punten. De lekkerste wijn, zegt Kees. Met amandelen en hazelnoten, goed drinkbaar. Maarten determineert grapefruit en kruisbes, floraal-kruidige tonen. Mijn aantekeningen: neigend naar oud goud. Banaan, een impressie van munt en veel kruidigheid. Verfijnde geur. Hoge zuren, mooie eetwijn.

 

 

Drie wijnen van godello. Die moeten we kennen.
Loasada 2020 Bierzo
Met 6 maanden houtrijping. Love it. Jasmijn in de geur, grapefruit, passiefruit, een enorme fruitbom, ook nog een impressie van marsepein.

 

 

Avancia 2020 Valdeorras
2018 was winnaar van het Perswijn Wijnconcours. Met tien maanden hout. De wijn resoneerde goed bij de proevers. Ik vind de wijn heel harmonieus, ook een tikje eenvormig.

 

 

 

We proeven vier wijnen van de mencia druif, de laatste twee zijn blends met syrah. Mijn voorkeur gaat naar de volgende twee.

Flavium 2015 vinos de arganza, Bierzo
RobK benoemt zwarte bes en ceder, een fijne structuur met finesse. Zijn conclusie: frivole wijn. Mijn aantekeningen: verfijning, rijke geur met rijpe kersen en eucalyptus. Sappig met goede zuren, tikje drogend op het eind.

 

 

Picos de Cabariezo 2018
Willem Jan benoemt kersen, bramen en drop. Mijn aantekeningen: morellenkersen, impressie van framboos, iets gebrands dat ik verder niet kan thuisbrengen, sappige wijn met levendige zuren.

 

 

Als uitdrinker proeven we een 8 maanden op hout gerijpte zoete mencia van maar liefst 80 jaar oude wijnstokken. Een zoet en lekker einde van deze wandeling door Noord Spanje.

 

 

 

Dank Just.

De presentatie van Just

Verslag: Peter van den Besselaar

Eric Boissenot
By in

Eric Boissenot

credits foto Eric Boissenot. 

In juli 2020 verscheen The Decanter interview: Bordeaux consultant Eric Boissenot geschreven door James Lawther MW (). Het is dit artikel wat Peter van den Besselaar inspireerde een proefavond te wijden aan wijnen waaraan consultant oenoloog Eric Boissenot een bijdrage heeft geleverd.

Voor ons gemak heeft Peter het tijdschriftartikel zelfs vertaald naar het Nederlands. Degenen die Peter kennen weten dat het dan goed, leesbaar én smakelijk is vertaald. Alleen al daardoor belooft het een fijne avond te worden.

Eric Boissenot blijkt een bescheiden man te zijn. Hij vindt het prettig ‘low profile’ te blijven, maar staat hoog aangeschreven. Niet alleen Medóc Bordeaux, maar ook ver daarbuiten. Zie bijvoorbeeld: https://www.rdvvineyards.com/blog/2021/3/31/the-maestro-at-work. Een ‘portret’ van  Eric is te lezen op: https://echos-bordeaux.com/focus-eric-boissenot/

We starten met één witte wijn. Het is Citadelle van Domaine viticole du Chenoy, 2018, AOP Côtes de Sambre et Meuse (België), druivenrassen: solaris, bronner, johanniter. De assemblage is bepaald door Eric Boissenot.

Valerie roemt de lange afdronk en vindt de balans opmerkelijk. Het is een prachttg spel van peer, perzik, rijpe appel, limoen en witte bloesem.

 

We gaan direct over naar rood. We proeven:


Axia, 2016, Alpha Estate, 50% syrah en 50% xinomavro. Een lichtrode wijn, met kers, chocolade, gevoelsmatig ‘jonge’ tannines, een pepertje en mondvullend. Het pepertje lijkt de syrah te verklappen.

 

 

Grand Chenoy, 2017, door Eric Boissenot geassembleerd uit de rassen rondo, pinotin en régent, opgegroeid in wijngaarden in Namen (B). We haalden de druivenrassen er niet uit ;).

Een flinke wijn, zondoorstoofd, jammig fruit, zegt Toos. Ron vult aan met floraal, tabak en hoog in de zuren.

 

Een wijn die opvalt is château La Fleur Peyrabon, Pauillac, 2015. Rob beschrijft de wijn als: rood met een paarszweem, klassieke neus, dus hout, kaneel/kruidig, bloemig en in de mond: lichtvoetig en mooi rijp. Een prachtige beschaafde klassieke bordeaux! Ook voor Peter is deze wijn een van zijn hartediefjes van deze avond.

 

 

Château Chasse-Spleen, 2003, is ook al een mooie klassieker. Berry benoemt de belegen kleine neus, aardse tonen en fijne zuren. Een rijke, volle, ronde wijn.

 

 

 

Over La Tour de By, Cuvee Marc Pagès, Médoc, 2016 zegt Willem Jan: dieprood, bramen, cassis, potlood, stoffig, anijs, zoethout, laurierdrop. En al met al een ‘dikke smaak’.

 

 

 

Tweede hartedief van Peter deze avond is Château Capbern, Saint-Estèphe, 2013. Annemiek noteert: beetje bruine rand, paddestoelen, zwart fruit, zuren, lichte tannines. Volgens Peter presteert deze wijn consistent over vele jaren. Zo, die zit!

 

 

 

Vertaald artikel over Eric Boissenot

En de wijnlijst

Wel geproefd, maar hierboven niet beschreven:

  • château Lanessan, Haut-Médoc, 2016
  • château Haut-Bages Libéral, Pauillac, 2003
  • château Gloria, Saint-Julien, 2012
  • Cave Des Producteurs De Montlouis, Montlouis, cuvée réservée, Montlouis-sur-Loire

Verslag: Eric Hoepelman

Tre Bicchieri, een rondreis door Italië met bekroonde wijnen
By in

Tre Bicchieri, een rondreis door Italië met bekroonde wijnen

Veel wijnliefhebbers koesteren er mooie herinneringen aan. Een wijngids doorbladeren op zoek naar bijzondere vondsten. In Italië is de Gambero Rosso een van de toonaangevende gidsen. Rob van Kalmthout zet ons een selectie voor van wijnen die zijn bekroond, allemaal Tre Bicchieri. Drie glaasjes. Het is de hoogste waardering van de gids. Nu allerlei informatie op internet beschikbaar is, gaan er ook wijngidsen teloor. Dat is best jammer, want het searchen van het wereldwijde web is minder leuk dan via de gids een regio te verkennen.

De Prosecco Spumante di Valdobbiadene Superiore Rive di Refrontolo 2020 ‘Col del Forno’ verdient al een prijs voor de lange en moeilijke naam. Gemaakt van 100% glera is het een fraaie mousserende wijn met duidelijk peren en jasmijn in de geur. Noël prijst de fijne mousse en proeft passievrucht en mandarijn. Claartje benoemt een lange afdronk. Fijn glas.

 

Gavi di Gavi 2020 Minaia, Nicola Bergaglio
Frisse aanzet met veel citrus dat zich doorzet in de smaak. Kees heeft de smaak van deze wijn goed te pakken, hij benoemt de tropische geur met mango en perzik, hazelnoot in de smaak en fijne bitters na.

 

 

Terre di Chietti 2020, Pecorino , Villa Medoro
Van deze wijn ben ik echt onder de indruk. Kees benoemt de strogele kleur, kruidigheid in de geur en de aangename smaak van witte pruimen. Annemiek ruikt zowel bloemetjes als een klein stinkertje. Ik val bij deze wijn voor een mooie geur met kruisbes en marsepein, sappige smaak, heel vol, vanille, karaktervol bittertje. Mooi hoor.

 

Soave 2020 Capitel Croce, Anselmi
Een groot huis en een bekende wijn, heel betrouwaar. Van 100% garganega. Gewoon een heel lekkere wijn met wat jasmijn en mineraal in de geur en goed concentraat.

 

 

Five Roses 2020 Salento Rosé Leon de Castris
Gemaakt van negroamaro en malvasia. Verduveld lekker, licht aardbei, veel karakter, niet zo maar een niemendalletje rosé, maar harmonieus en breed. Laat de zomer maar komen en je bent met deze wijn zeker het heertje.

 

De rode wijnen lijken best wel veel op elkaar, met uitzondering van de laatste. De Chianti Classico en Vino Nobile di montepulciano weet ik blind nog wel in Toscane te plaatsen. Sangiovese wijnen, degelijk en plezierig. De twee riserva’s die daarna op tafel staan zijn boeiend.

Duca Sanfelice 2019 Ciro Rosso Riserva
Gemaakt van een obscuur maar heel leuk autochtoon druifje, de Gaglioppo. Het zou een mooie clownsnaam zijn. En de wijn brengt ook een glimlach op het gezicht, Valerie benoemt framboos. Ingetogen geur, elegant wel. De smaak is – potverdorie – best ontoegeeflijk, duidelijk nog tannines en prominente bitters. Deze wijn is geen flirt, geeft zich niet zo gemakkelijk – en daarom… prachtig.

Vigna Pedale 2016 Castel del Monte Riserva, Torrevento
Wijn uit Apulië. Verbazingwekkend vitale kleur voor een wijn van zes jaar oud. Rijke en geconcentreerde smaak. Valerie determineert kirsch. Ik proef een duidelijk zoetje en denk dat ik primitivo proef. Fout! De wijn is gemaakt van de nero di troia. Wéér zo’n leuke autochtone druif.

 

Het is een heerlijk rondje Italië deze proeverij, die doet verlangen naar zonnestralen op een terras met een koel glas in de hand en een hoofd dat vrij is van zorgen.

Peter

De sheets van de presentatie van Rob

Nog wat wijnen die gedronken zijn maar niet in text zijn beoordeeld: