Categorie: Blogger

Berry Marinussen nieuwe kampioen blindproeven
By in ,

Berry Marinussen nieuwe kampioen blindproeven

We hebben een nieuwe kampioen blindproeven: Berry Marinussen. Op de tweede plaats eindigde Eric Hoepelman en derde werd Toos Dusee. Speciale vermelding verdient Annemiek met een top 10 klassering bij het debuut in de wedstrijd. Rob van Ginneken had een fraaie line up gemaakt met vijf typische witte wijnen en vijf rode wijnen, steeds uit Frankrijk, Spanje of Italië. 

Eindstand 

1 Berry Marinussen

2 Eric Hoepelman

3 Toos Dusee

4 Noël Geisen

5 Martijn de Groot

Witte wijnen: Muscadet, Soave, Elzas, Bourgogne en Malaga.
Rode wijnen: Bierzo, Rioja, Chianti, Rhone en Barolo.

Berry scoorde als beste bij de witte wijnen, Toos het beste bij de rode wijnen. Van harte gefeliciteerd. 

Natuurwijnen | Dwarsdenkers | Querulanten op herhaling
By in ,

Natuurwijnen | Dwarsdenkers | Querulanten op herhaling

Catherine en Pierre Breton

Hans Lodewijkx brengt natuurwijnen van
dwarsdenkers op tafel. Querulanten op herhaling:Om de halve garen. De
buitenbeentjes. De rebellen. De onruststokers. De vreemde eenden in de
dagelijkse bijt. Degenen die het anders zien. Die niet gek zijn op regeltjes.
En geen respect hebben voor de stand van zaken. Je kunt ze napraten.
Tegenspreken. Ophemelen. Of omlaag halen. Het enige wat je niet kunt is: om ze
heen. Want zij brengen verandering. Brengen de wijnwereld verder. En waar
sommige mensen malloten zien, zien wij genieën. Omdat de mensen die gek genoeg
zijn, dat ze denken de wijnwereld te kunnen veranderen, degene zijn… die het
doen.

We hebben bijzondere wijnen op tafel. Dat blijkt uit de
commentaren die ik krijg op delectable (een soort facebook van wijn met vrienden
van over de hele wereld die proefnotities delen). De iconische Morgon van
Lapierre krijgt commentaren als Always fantastic.En: Way to go.  Over
Lunar chardonnay schrijft Ted Corvey: What a find. Been dying to try this. Love
this producer.Ha, wij drinken dat op een doordeweekse dinsdagavond.

Sans Pagne 2016, Ludovic Chanson

Komt uit Montlouis, Loire, maar is vin
de france.Meestal een goed teken : de wijnbouwer lapt dan de regels
aan zijn laars. Precies: een querulant. Deze wijn is gemaakt van chardonnay en
sauvignon. Zoiets krijgen we niet vaak in het glas. Ik vind deze wijn ‘zonder
lendedoek’ meteen sympathiek. Het zou een lichte IPA kunnen zijn, zegt Willem
Jan. Mijn aantekeningen: appelsap, karton, aangenaam zoetje en een ijzerig
bittertje. Het zou warempel een cider kunnen zijn. Eigenzinnig glas.

Twee wijnen van Alvarinho worden door geen enkele proever
herkend. Een week voor het clubkampioenschap. Verdorie. De Soalheiro
Terramatter 2015 heeft een jaar meer fles en dat proef je. Straffe zuren, vind
ik, een echte eetwijn. Wel een die véél te bieden heeft: impressies van
brandnetel en buxus, ik hoor appel, amandel, boter, ananas, nog eens buxus,
drop, honingachtig en mandarijn. Kom er maar eens om, alles in één wijn.

Drie Oranje wijnen staan op tafel. De tien jaar oude Lunar 2008
Chardonnay uit Slovenië wordt gemaakt door druiven te ontstelen en ongeperst in
het vat gedaan. De wijn blijft 240 dagen in contact met de schillen. Louter
positieve commentaren. Annemiek mooi geel, appelig, ruikt (positief)
zuurkoolvat, aangenaam glas. Just ruikt zowel ontbijtkoek als boterkoek,
narcis, bloesem en citrus. Mijn aantekeningen: abrikoos en appelperenstroop, enorm
veel bitters.

Morgon 2016 Lapierre

Herkenbaar gmay, zegt Toos, zuren en bitters mooi in balans, in
de geur framboos én aardbei. De wijn is iets meer gesloten dan een Beaujolais
Villages  2016 van Karim Vionnet die we
ernaast proeven. Uiterst frivole wijn met veel frambozen, wijn zoals wijn
bedoeld is: geeft véél plezier.

Eric beschrijft de volgende wijn qua geur nog neutraal tot
positief, maar bij de smaak trekt hij een grimasgezicht: vies! Ik val van mijn
stoel. We zien hier hetzelfde als in de querulantenproeverij in 2012: de
meningen lopen ver uiteen.

Bourgueil 2016 Trinche! Catherine & Pierre Breton

Deze wijn van cabernet franc heeft héle hoge zuren. Wie daar
doorheen kan proeven ervaart veel moois. Frivool en expressieve geur. Mooi
rijke en ronde smaak. Prachtig zoet fruit in de geur. Willem Jan benoemt
kersen. En misschien heel ver weg zit er nog wat paprika. Willem Jan slikt
álles in wat hij al jaren roept over cabernet franc. Want dit is razend lekker.
 

Les Temps de Cerises 2016 Axel Prüfer

Gemaakt van gelijke delen merlot en grenache, aangevuld met 20%
blend van carignan, cinsault en aramon. Uit de proefnotities komen zoveel
impressies naar voren dat we de wijn complex zouden kunnen noemen. In mijn
aantekeningen staat echter tikje eendimensionaal. Maar ook: sappig, vitaal,
mocca. Pioenroos! Enorm rijke en brede geur.

Peyrouzelles Causse Marines 2016 Patrice Lescarret

Het
etiket met de clownsneus. Gemaakt van een mix van druiven: braucol (=fer
sarvadou), syrah, duras, alicante, prunelart en jurancon. Deze wijn heeft een
klein rubbertje en veel kruiden. Best een hoge zuurgraad (veel natuurwijnen
hebben dat) en rondeur en sap. We proeven dit type wijnen te weinig, zegt Hans
Lodewijkx. 

Salade gresiers de canard, laat de lente maar komen

Domaine du Cros 2015 Lo sang del Pais,
Marcillac, Philippe et Julien Teulier

Gemaakt van fer sarvadou. Voor mij is dit – naast de Lunar
chardonnay – dé wijn van de proeverij. Vanwege een onverslaanbare
prijs/kwaliteit verhouding. Hier een doosje van en de lente kan beginnen. Met
wat hachee op regenachtige dagen. En salades als je al buiten kunt eten, zoals
met geconfijte eendenmaagjes. De wijn heeft mocca en een rijke geur en smaak.
Goede balans, heel karaktervol.

Terechte prijzenpakkers
By in ,

Terechte prijzenpakkers

Antinori maakt prijswinnende…. syrah

 

 

De prijswinnaars die Gerard van Avendonk ons vanavond voorzet hebben allemaal een hoogste beoordeling van 91 tot 99 punten gehad van bekende beoordelaars. Daar zal ieder z’n bedenkingen bij hebben en zeker z’n vooroordelen. Parker houdt van dikke wijnen om maar eens wat te noemen. Is dat terecht? Om maar eens met de deur in huis te vallen, we hebben genoten. De hele proeverij door. Er viel véél te ruiken, te proeven en te genieten. Een serie topwijnen die dankzij een perfecte opbouw volledig tot zijn recht kwam. De poedelprijs bleef onuitgereikt. Winnaars onder elkaar. Met steeds twee toppers tegenover elkaar.

1.1 Jean Baptiste Adam pinot gris 2014 Letzenberg. 13% James Suckling 97 punten.

Eric benoemt een geur van mandarijn sinaas met daar bovenop nog honing en caramel. Een duidelijk aanwezig zoetje dat Toos typeert als grapefruit zoet.

1.2 Domäne Wachau riesling smaragd 2016 Singerriedel. 13,5%. Falstaff 93 punten.

Onze snipverkouden voorzitter determineert meteen een Riesling. Zijn formule: bitter + mandarijn = Riesling. En zo is het maar net. Ik zou graag nog petrol en parfum toevoegen aan de formule. Ach, een scheikundige prijswinnaar zal ik nooit worden. Toos geniet ondertussen van de intense neus en de diepgang.

2.1 Garzon albarino 2016. Single vineyard. Uruguay.14,5 % Descor Chados 94 punten.

Een van de favorieten van Gerard, zijn hartendief. De prijswinnaar onder de
prijswinnaars zogezegd. Hoe komt dat? Zijn het de mooi, late zuren, de  banaan, het frisse citrusfruit, het vleugje oud hout? Berry weet raad met deze sappige en frisse Uruguayaan. Van mij krijgt ie nog een vleugje noot en wat vettigheid toegedicht. Een fraai en complex glas.

2.2 Adriana vineyards white stones chardonnay 2014. Argentinië CatenaJames Suckling 99 punten.

Heerlijk sappig, dit favoriete huis van Gerard. Wat kruidig in de neus, een beetje hars en in mijn neus komt een vruchtencocktail naar boven. Appel, cactusvijg, sinaasappel. Tjonge, wat veel! Om in de mond over te gaan in lychee, citrus, peer, een klein kiezeltje en frisse onderliggende citruszuren. Voor mij een van de hoogtepunten van de avond. 

3.1 Zonin valpolicella ripasso superiore 2015. 14%. Decanter 96 punten.

Decanter waardeert deze ripasso hoog. Jan-Willem gaat daar niet volledig in mee. Hij ontdekt melk, paprika, wat koffie en een kersje. Met in de smaak laurier, drop en pinot noir bitters. Dat laatste herken ik. Het ietwat weeïge zoetje, het duidelijk aanwezige rode fruit –vooral de framboos- en het verdwaalde aarbeitje zetten ook mij op het verkeerde been. De lente is begonnen! noteer ik. Dat zal ik toch niet bij iedere Ripasso hebben?  

 

 

3.2 Vidal-Fleury côte-rôtie 2015 brune et blonde.13,5% Wine spectator 93 punten.

De druiven zijn afkomstig van twee beroemde hellingen gelegen boven het stadje Ampuis, Côte blonde en côte brune. Côte blonde heeft een granieten bodem en zorgt voor elegantie. Côte brune heeft ijzer en geeft deze wijn stoere kracht. Willem Jan bespeurt in de verte weer wat melk, dit keer ruim overtroffen door kersen en bramen. Hij proeft drop, laurier, vanille en een zoetje. Hij is steviger dan z’n voorganger, in alles. Meer fruit, dikker sap, een beetje koffie. En veel en veel te jong om al te drinken.

4.1 Bramsole cortona syrah la Berccesca 2012. doc Cortona 14% Falstaff 94 punten.

Bramsole betekent verlangen naar de zon leren we. Nou, ik verlang vooral naar meer van deze wijn. Er komen veel Bordeaux associaties langs. Cabernet sauvignon, eucalyptus, aards, kersen, bosbes. Heerlijk zegt Eric en dat ben ik helemaal met hem eens. Wat aards, een beetje rook, anijs, een beetje koffie, een verstopt dropje (topdrop neem ik aan bij deze prijswinnaars). Het houdt niet op.

4.2 Giacomo Fenocchio barolo docg 2011. 14,5% James Suckling 95 punten.

Alweer een voltreffer. We gaan zo langzamerhand denken dat de prijsproevers gelijk hebben. Verrassend in de sociëteit die meer bekend staat om nooit hetzelfde proeven en onze aangeboren afkeer van het volgen van een ander zijn smaak. Noel herkent direct de nebbiolo. Toos ruikt rozen en sinaasappel. We proeven verder thee, drop, kers, anijs, caramel, hele fraaie zuren en Eric vindt nog een rode biet in zijn glas. Hij hapt er gretig in.

 

5.1 Barone ricasoli Casalferro 2013. Castello di Brolio. 14%. Robert Parker: 91 punten en 93 punten.

Die Robert toch. Krijgt hij deze wijn twee keer voor zijn neus. Vast zonder dat hij het doorhad. Twee punten verschil. Er zijn eindexamens om minder over gedaan. Wat dat betreft is hij welkom bij onze club. Paul proeft een warme wijn, met espresso –die hoort ook warm te zijn-, cassis, kersen en bramen. Met een toefje pure chocola op de koop toe. Annemiek treft aardig wat zuur. Daar ga ik in mee, al noem ik het anders. Fris fruit, een zuurtje, wat bessigs. Met een neus van teer, sigaar en cederhout. Een vol glas, een mooi glas. Wat mij betreft mag Parker het nog twee keer proberen.

 

 

5.2 Antinori Tignanello 2014. Toscane 13,5%. James Suckling 94 punten.

Deze super tuscan is ook geprijsd als een super tuscan. En terecht. Deze hartendief van Gerard sluit de series rood af. Met een knal. Weer warm, concentraat, chocola en cederhout zegt Paul. Ja. Naast hoestdrank, nu eens positief gebruikt, zwarte bes, kruidkoek en wat aardsheid. Met een vlezige smaak in het begin, waar de paddenstoel langzaam verdwijnt als de zachte zuren verschijnen. Als Assepoester zonder haar glazen muiltje verdwijnt wel de wijn, maar niet de herinnering.

6.1 Lustau East India solera.  20%. Robert Parker 96 punten.

Een bijzondere blend van 80% olorosso secco en 20 % px als afsluiter van dit heerlijk avondje. Een rijke wijn. Zoet met zuren, sherrytonen met dadels. Caramel met een beetje honing. Een toetje dat niet meer nodig was. Gerard heeft uitgepakt en wij hebben genoten. De echte prijswinnaars zijn wij.

Verslag en proefnotities Just Krijn

Over troetelkinderen, boerenpummels en het zout der aarde (maidenproeverij)
By in ,

Over troetelkinderen, boerenpummels en het zout der aarde (maidenproeverij)

Elqui Valley | Tenuta delle Terre Nere | Caves Frédéric Mabileau

Mineralen.
Oef. Een uiterst lastig thema. En dat als eerste proeverij. Annemiek Vermeijlen
durft het aan, gesteund door haar scheikundige achtergrond. En haar echtgenoot
die onze ‘rituelen’ aanschouwt en ontnuchterend verzucht, “nou, jullie zijn wel
erg serieus, hè?”. Annemiek
dronk een witte wijn uit Santorini. Het alom aanwezige vulkanisme daar en het
achteretiket met lovende woorden over mineralen deden de rest. Mineraliteit,
wat is dat eigenlijk?

Bodem en
mineraliteit zijn de nieuwe troetelkindjes in wijnland. Mineraliteit is goed.
Van mineraliteit is er nooit te veel. (ooit gehoord? > “mooie wijn, maar
storend veel mineraliteit op het eind”). Een prachtig  romantisch idee; druivenstokken met lange
wortels, die de fijnste mineralen uit de bodem opzuigen – uit oeroude
aardlagen, toen de wereld nog onschuldig was – en die de mineralen een ereplaatsje
geven in de druiven. Druiven vol met calcium, magnesium, jodiden, fluoriden.
Koester ze, pers ze zachtjes. Poets de vuurstenen nog wat op. Kalk is goed voor
de botten, kan daar nog iets meer van bij? Wijn; met al het goede dat de bodem
en bronwater ons gegeven heeft…Tja, zo
romantisch is het niet. Wat wij menen te proeven aan mineralen is onzin.
Mineralen hebben geen smaak. Wij hebben er geen woorden voor. Wijn bevat per
liter ongeveer 1 à 3 gram minerale stoffen, waarvan kalium en fosfaat verreweg
de meest voorkomende zijn. (Gerhard Horstink, zie link onderaan dit verslag)
“Net zoals het beschrijven van florale tonen in een wijn niets te maken heeft
met bloemen in de wijn, heeft mineraliteit niets te maken met mineralen in de
wijn.” (Chris Kissack) “There can be no direct relationship between what is
below the vineyard and what is in the glass.” (Jancis Robinson)

Keren we
terug naar de proeverij. Wat verstaan we onder mineraliteit? Annemiek refereert
aan een onderzoek naar wijnproducenten uit de Chablis en consumenten uit
Bourgogne. Welke termen worden genoemd? Begrippen die door beide groepen
genoemd worden: puurheid, kwaliteit, terroir, Chablis, frisheid, geologie,
vuursteen, wijn, steen, ziltheid, schelpdieren, kalk, chardonnay, mineralen, witte
wijn, zuren. Zo wordt al duidelijk dat mineraliteit een fijn containerbegrip
is, waar we aardig wat woorden in kunnen wegstouwen. Een ander onderzoek propt
daar nog wat zaken bij: zuren, citrus, fris, natte steen, chemische aroma’s,
reductief, gras-aroma’s, bitters. 

Het wordt
tijd om wat te gaan proeven: 3 verschillende witte droge wijnen, uiteraard
geblindeerd.De
aanwezige proevers doen hun uiterste best om die mineraliteit te adstrueren met
natte stenen (wijn 1), kalk (wijn 2), zouten en zwavel (wijn 3).

Wijn 1
blijkt blijkt een riesling uit de Pfalz. De producent: “kühl, straff, präzise, mineralisch und
knackig”. Mijn eigen
notities: tropisch fruit, in de mond nogal braaf met een net zuurtje op het
einde. Een wijn van vrij jonge stokken, uit vijf verschillende wijngaarden, met
zeer gevarieerde bodems, uit een relatief warm gebied. Haal daar maar eens
mineraliteit uit.

Wijn 2 is
twee keer verrassend: ten eerste vanwege de druif > pedro ximinez en ten
tweede vanwege het gebied: Elqui Valley in Chili. Eén van Chili’s meest
noordelijke wijngebieden, woestijnachtig droog met grote
temperatuursverschillen overdag en ‘s nachts. Deze wijn is met opzet door
Annemiek ingebracht; er is een hoge concentratie aan natriumionen in de bodem
en de wijnen van dit semi-woestijngebied te vinden. We zouden dit als
ziltigheid kunnen terugproeven. En dat doen we niet; de zouten menen we vooral
in de wijn 3 te herkennen: een Etna Bianco. Daar wordt ook zwavel genoemd. Goed
getroffen, denk ik. Alleen; is zwavel een mineraal?

____

Reichsrat
von Buhl, Pfalz, Von Buhl Riesling trocken 2016

Vina Falernia, Elqui valley, Pedro Ximenez 2015

Tenuta delle Terre Nere, Etna Bianco 2016, 60% carricante,
25% catarrato, 10% grecanico, 5% minella

–


De
volgende serie van 3 witte wijnen is van 100% sauvignon blanc, 1x Frankrijk, 1x
Nieuw-Zeeland, 1x Chili. Het is hier de Chileen die zich onderscheidt door het
reductieve karakter, rokerigheid en amandelbitters. Claartje roemt de ziltige
aanzet (na+ ionen!). De Nieuwzeelandse sauvignon is het tegendeel van
mineralig, stuivende buxusbollen met vrolijk pissende katten op
kruisbespootjes. De bedoeling van de Haut Poitou snap ik niet helemaal; een
strenge sancerre had voor meer onderscheid en discussie kunnen zorgen. Het
bleef nu toch het kattenluikje voor uitgeplaste Kiwikatten.

____

Domaine
La Tour Beaumont, Haut Poitou, Sauvignon Blanc 2016

Clos Marguerite, Marlborough, The Grape Whisperer,
Sauvignon Blanc 2017

Falernia, Elqui valley, Sauvignon Blanc 2016

–

Elqui valley | Bourgueil | Terre Were


We
stappen over op 2 series rood en ongemerkt verschuift het referentiekader naar
terroir.

Begrijpelijk, de term mineraliteit lijkt voor driekwart te zijn voorbehouden
aan witte wijn. Als de Fransen het over mineraliteit hebben zeggen ze goût de terroir. Maar: als mineraliteit al een
containerbegrip is, dan is terroir een container-schip-begrip.

Bij de
eerste serie rode wijnen keren de notities terug naar bekend gebied: aardbei,
hout, tabak, bitters, kersen, tannine. We twisten wat over de beide pinot
noirs, spannend tegenover saai, kersenfruit tegenover vlak.

____

Weingut Juris, Burgenland, Pinot Noir 2014

Domaine Robert Sirugue, Bourgogne, Pinot Noir 2014

–

De tweede
serie rood biedt door een eigenzinnige keuze discussiestof: het eerste glas
doet vermoeden dat we geteleporteerd zijn naar een varkensstal die wacht op de
jaarlijkse schoonmaak. De flinke lik Brett verdwijnt wel door de achterpoort,
maar het woord poep is dan al twee keer gevallen. In de mond zwart fruit,
paprika, iets staligs (ja, slechts één l), gelaagd, lang nahangend. Even
nagezocht, verbouwd op graviers; zand en grind.

De tweede
wijn geeft meer ruimte voor de mineralenspeurtocht; aardser, een hintje petrol
in de neus, evenwichtiger dan de boerenpummel ervoor, met z’n voeten in de lava
en met z’n neus naar de zwaveldampen van de vulkaan. De producent maakt er
bijna poëzie van: refined
fingers weaving deftly through soil and stone, creating shade upon shade of
chromatic and sensorial variations.

En zo
zijn we weer terug bij de romantiek. En de mooie verkooppraat.

____

Frédéric Mabileau, St Nicolas de Bourgueil, Les
Rouillères 2014, 100% Cabernet Franc

Tenuta delle Terre Nere, Etna Rosso, 2015, 95% Nerello
mascalese en 5% Nerello cappuccio

–

De vraag
blijft: geeft dit soort proeverijen inzicht of vergroot het de verwarring
alleen maar? Tja. Ik vrees dat het laatste het geval is. Maar dit nadeel ‘heb’
zeker z’n voordeel. We zijn er nog lang niet klaar mee. Uit deze verwarring
doemen onvermijdelijk nieuwe proefthema’s op die bij ons weinig aan bod komen.
Chemische processen tijdens vergisting, de rol van zwavel, geologie en
bodemkunde, (micro)biologie, wetenschap en wijn, de (on)maakbaarheid van wijn,
enzovoorts. Hieronder een aantal (onverwachte?) verbanden die voeding geven aan
die verwarring, en een uitdaging zijn om verder te graven naar de heilige
wijngraal. Die wij dus niet gaan vinden. Maar dan zou het ook oersaai worden…

Minerale
aroma’s door vergisting  Wat
wijndrinkers omschrijven als ‘minerale geuren’, geuren van stenige dingen, zijn
chemische verbindingen die in de druiven gevormd worden, vaak pas tijdens de
vergisting. Het vuursteenaroma van Chablis is door Prof. Denis Dubordieu in
2003 ontrafeld. Hij toonde aan dat dit aroma (arome
pierre à fusil) van een
zwavelhoudende organische verbinding komt, benzeenmethaanthiol, die tijdens de
vergisting wordt gevormd.


Rol van
kalium  Kalium kan een verbinding aangaan
met wijnsteenzuur en wijnsteen vormen. Dat leidt tot een lichte verzilting, een
versterking van de smaak. (zie G. Horsting)

Stikstofarm,
vergisting en zwavel  De
schijnwerper wordt nu gericht op stikstof. Stikstofarme grond en een beetje
waterstress beperken de groeikracht, en dat is goed voor de druiven. Rotsige,
kalksteenrijke en vulkanische bodemsoorten zorgen voor deze gunstige
omstandigheden. Een stikstofgebrek in de bodem van de wijngaard zorgt voor
aanmaak van zwavelverbindingen in de most. Gisten hebben namelijk stikstof
nodig als voeding. Als de gisten niet voldoende stikstof in de most vinden,
verzinnen ze een list; ze breken bepaalde zwavelhoudende aminozuren af (voor de
liefhebbers: methionine en cysteïne) en maken zo stikstofdelen vrij. Daarbij
onstaan ook zwavelcomponenten die weer gereduceerd worden tot mercaptaan
(thiol) dat, mits het gehalte laag is, moeilijk definieerbare aroma’s geeft,
die wij als als mineraliteit benoemen.
(zie Lars Daniëls, Lars over wijn in Perswijn september 2011, onderaan deze post)

Carotenen Professor Attilio Scienza: mineraliteit
die wij in een wijn menen te proeven zijn vooral norisprenoïden. In de
druivenschil zitten carotenoïden, een kleurstof die de druiven beschermt tegen
fel zonlicht. Afgeleide stoffen hiervan vormen tijdens de fermentatie nor-isoprenoïden
(aromastoffen). Het gaat hier om een enzymatisch proces, waarbij mineralen uit
vulkanische bodems waarschijnlijk een belangrijke rol spelen.

Zuurstofarm Velen concluderen dat
mineraliteit staat voor het tegenovergestelde van uitbundige fruitigheid; vaak
wijnen met een reductief karakter, door een opvoeding met minimale
zuurstofinvloed of een langere rijping sur lie.

Structuur
en gezonde bodem  Tjitske
Brouwer: mineraliteit is meer onderdeel van de smaak dan van de geur van de
wijn, mineralen in de wijn zorgen voor structuur, los van zuren en tannine. Hoe
groter het vermogen om mineralen uit de bodem op te nemen, des te groter zal
het effect op de smaak van een wijn zijn.Het
vermogen van een wijnstok om mineralen op te nemen, hangt voor een groot deel
af van de aanwezigheid in de bodem van schimmels, die in symbiose leven met de
wortels van de plant. In het bijzonder die van mychorriza. Het lijkt dat
mychorriza een positief effect heeft op de hoeveelheid en vooral de
verscheidenheid aan mineralen die een wijnplant opneemt. Een gezonde,
evenwichtige bodem is dan een voorwaarde.

Annemiek,
er zit nog een heleboel chemie in wijn. Vertel ons er meer van.

Verslag en
proefnotities Hans Lodewijkx

Meer lezen? 

Mineraliteit en wijn

Een glas vol zwavelverbindingen – over mineraliteit in wijn


Mineraliteit nog even ongrijpbaar

Blader ook nog eens door Volcanic
Wines, Salt, grit and power van John Szabo, met hoofdstukjes
over Chili, Sicilië en Santorini

Verticaal proeven: Haut Medoc, Barolo en Moezel
By in ,

Verticaal proeven: Haut Medoc, Barolo en Moezel

We proeven verticaal: dezelfde wijn van verschillende jaren.
En we gaan een flink stuk terug in de tijd, zal blijken. Maar eerst een
indrinker: de Blanc de Noirs, een mousserende Spätburgunder van
Heymann-Löwenstein. Die valt niet bij iedereen in de smaak, na 6 jaar ‘sur
lattes’ te hebben gelegen. De wijn heeft vrij veel kleur, een vuursteenneus,
een zoetje, is wat olieachtig, met een hint van iets bloemigs. Willem-Jan
proeft salmiak en veel bitters.  

We beginnen met drie jaargangen, niet te ver uit elkaar volgens
Eric, van een en dezelfde rode wijn. De druivenmix en de foto van een vrai château
op Eric’s PowerPoint suggereren Bordeaux. Dat blijkt het ook te zijn: drie
jaargangen van Cantemerle, het château dat als allerlaatste werd toegevoegd,
als 5e Grand Cru Classé, aan de classificatie van 1855. De reden: de
wijnen werden destijds voornamelijk rechtstreeks aan Nederlandse wijndrinkers
verkocht en de negociants hadden hier geen weet van. Deze Nederlander heeft
anno 2018 wel wat moeite met de wijnen: de wijnen zijn streng. “Te jong,”
oordeelt menigeen, zeker als duidelijk wordt dat de middelste wijn in de serie
(de 2006) wordt geflankeerd door de 2010 en de 2009. Ik ben het er niet mee eens:
2009 en 2010 zijn topjaren en dat betekent in het geval van Cantemerle dat er
anno 2017 zeker fun aan deze wijnen te beleven moet zijn. Dat de Latours en de Montroses
van deze wereld misschien nog niet helemaal klaar zijn, is een ander verhaal.
In het kader van het verticale thema: de 2006 heeft duidelijk al een wat verder
ontwikkelde kleur, de wijn mist het mooie kersenfruit wat in de neus van de
2010 zit. De ’06 en de ’09 hebben ook wat paprika, voor mij altijd een teken
toch van iets onrijps, waar ik geen fan van ben. Maar gelukkig zijn er proevers
die daar minder gevoelig voor zijn, en de wijnen kunnen waarderen. Soit / Honi
soit qui mal y pense (doorstrepen wat voor u niet van toepassing is)

De volgende serie is er een van maar liefst 6 wijnen. Minder
kleur, en meer dakpannenrood en bruin dan de Cantemerles. Dat doet Toos al snel
denken aan nebbiolo, de serie blijkt inderdaad de Barolo van de Marchesi di
Barolo te zijn. Maar wat zijn toch de jaartallen? En wat is de volgorde qua
leeftijd? De eerste is de jongste, daar zijn we het wel over eens. Een lekkere
neus, met rijp rood fruit (framboos), wat hout, een sappige aanzet,wat stoffig
dan, rul, wat warm-alcoholisch in de lange afdronk, dat wel, voor mij met
afstand de beste van de serie. Na wat over en weer gepraat lijkt het merendeel
der proevers te denken dat de wijnen op volgorde van ouderdom staan, en dat
klopt. De tweede wijn is net niet helemaal zuiver en verschillende proevers uiten
hun vermoedens van kurk. Jammer, want (zo blijkt later) de wijn komt uit een topjaar
– wélk jaar laat ik spanningsboogtechnisch nog even in het midden – dat zich
langzaam ontwikkelt volgens zowel Parker als Robinson. Wellicht dat de wijn ondanks
het toefje kurk nog best te drinken is. Iets dergelijk geldt ook voor de derde
wijn, “fris en sappig” volgens Berry, die een interessante theeneus heeft en mede
daardoor voor mij elegant overkomt, ondanks dat er ook iets inzit dat aan een
versterkte en oxidatief opgevoede wijn doet denken. Een cadeautje was ’t ooit,
blijkens een opschrift op de fles. Daarna wordt het voor mij toch echt minder. De
vierde wijn springt er uit voor Annemiek, maar niet in positieve zin; met de notige,
“sherryachtige” tonen is van deze wijn het beste inderdaad wel van af. Wijn
vijf neigt naar oranje en heeft een stoffige neus. Claartje mist net als ik het
fruit, benoemt wel drop en de droge tannine. De laatste, en dus oudste wijn,
valt bij de meeste proevers niet zó maar een beetje, maar enorm in de smaak.
Het is een van Eric’s hartendiefjes; ook andere leden worden lyrisch. Al dan
niet gebrande caramel wordt verschillende malen genoemd, “P.X.”, maar ook maggi
en bouillon (voor mij niet per se positieve proefnotities). Hans H. en ik schrijven
vanavond het minority report: we hebben het er moeilijk mee, niet alleen met
deze laatste wijn, maar met de hele serie met uitzondering van de eerste wijn –
die de 2010 blijkt te zijn. De
jaartallen, vanaf wijn 2: 1989, 1976, 1974-1975 (niet zeker), ergens tussen 1964
en 1968, en last but not least: de 1955. (Van twee flessen ontbreken
jaartalaanduidingen, en de inschatting is die van de producent op basis van de
door Eric gestuurde foto’s en productienummers op de halslabels.)

Stefan Erbes

We sluiten af met een serie van 3 Rieslings. Lekkere Riesling,
van Erbes uit Ürzig – we proeven de Würzgarten Auslese **. De eerste duidelijk
de jongste met de op die leeftijd nog zo kenmerkende, in dit geval ook
beschaafde citrusneus. Het zoet en het zuur volgen snel, en in bijkans perfecte
balans. Kritisch geproefd zou je zelfs kunnen zeggen dat een pietsie minder
fris ook wel zou had gemogen, maar haters van zoete wijn moeten dit maar eens
proeven en dan durven zeggen dat de wijn ‘te zoet’ is … (#1: 2015). De tweede
wijn, uit 2011 heeft diezelfde mooie klassiek Duitse zoet-zuurbalans, maar een
veel meer goed ontwikkelde neus, het fruit meer op de achtergrond, petrol,
Willem-Jan heeft ’t zelfs over retsina en harstonen; een mooi glas en Eric’s hartendiefje. Bij de 2004 wordt getwijfeld over de zuiverheid van de
wijn, ik kan er geen echte fout in zien, maar de wijn heeft zeker wat tertiaire
Rieslingaroma’s; moet je van houden. Alle drie de wijnen krijgen van Peter 90+
punten.

Wat hebben we geleerd? Smaken verschillen. De geleerde les
zal daarmee ook voor iedereen anders zijn. Wat is “te jong”? Moet er fruit, mág
er paprika in Bordeaux? Wat is de waarde van een topjaar? Kan Barolo ouderen? Aan
vragen geen gebrek; eenduidige antwoorden worden nochtans zelden

gegeven, in dees’
wondere wijn-wereld.

Verslag en proefnotities Rob van Ginneken

Catalonië uit Frankrijk én Spanje. Lekker en leerzaam.
By in ,

Catalonië uit Frankrijk én Spanje. Lekker en leerzaam.

Celler Capcanes

Eén streek, twee landen. Ideaal voor een
heel educatieve proeverij, Noël Geisen brengt die op tafel: Catalonië. Alleen
al het Spaanse gedeelte heeft een stuk of negen wijngebieden: van Penedés tot Costers
del Segre. Van Plà de Bagés tot Priorat. Het Franse gedeelte heeft onder meer
Côtes de Roussillon en de piepkleine gebieden Maury en Collioure. We leren veel
over Rivesaltes. Mijn persoonlijke selectie.

SIOS – Pla del Lladoner 2014

Hartendief van Noël, deze witte wijn uit Costers del Segre gemaakt
van chardonnay (55%) en viognier (45%). Frisse aantrekkelijke wijn met in de
bescheiden geur wat meloen en peer. Sappig. Hazelnoten.

Casa Gran del Siurana, Cruor 2008 Priorat

Gemaakt van garnacha (30%), cabernet sauvignon (25%), merlot
(20%), syrah (15%). Half transparante kleur, ik proef iets van cacao in de
prettige smaak.

Mas Amiel – Notre Terre 2009 Côtes de
Rousillon Villages

Gemaakt van grenache (50%), mourvèdre (5%), syrah (30%), carignan
(15%). Half transparante kleur, een geur die niet zo gemakkelijk is: boers en
kreupelhout. Sappige smaak, warm, bitter in de afdronk. Just ruikt vlees, leer,
tabak en koffie. De rode wijn heeft ook tonen van pure chocolade, zegt Just. Hartendief
van Noël.

Selectie van druiven bij Mas Alta, zó ontstaat kwaliteit!

La Crue Alta 2007 Bodegas Mas Alta, Priorat

Rode wijn gemaakt van 50% 100 jaar oude carignan, 35% 40 jaar oude
grenache noir en 15% cabernet. Achttien maanden houtgerijpt op voor 80% nieuwe
fusten. Top Priorat uit een topjaar. Dit is een heel karaktervolle wijn met een rubbertje in de geur en een
zweem van morellenkersen, veel cederhout, kruidig. Een rijke smaak met een
bittertje in de afdronk. Diederick noemt de Priorat frisser dan de Franse
Rousillon Villages. Just beschrijft de Priorat wijn uitbundig: rozijnen en
melkchocolade in de geur, die chocoladetoets komt terug in de smaak, net als
amarene kersen, bramen en een armagnac impressie.

“1/vb” 2006 Celler Capcanes,
Blanc de Negre, Montsant

Een witte wijn na het rood als opstap naar Rivesaltes. Gemaakt van
100% garnacha, dus wite wijn van blauwe druiven. De wijn uit 2006 is in 2013
gebotteld, dus heeft veel vatrijping gehad. Ik vind deze wijn dé trouvaille, de
vondst, van deze proeverij. Werkelijk prachtig. In de geur kandijsuiker en
marsepein. Goudgele kleur. Veel concentraat, kruidkoek en amandelnoten, mooie
bitters, erg lekkere wijn. Lijkt me geweldig bij foie gras. Zou de wijn ook bij
een geroosterd kippetje wel eens willen proberen.

Mas Amiel

Hierna proeven we vier soorten Rivesaltes. Deze wijn kreeg zijn
beschermde herkomstbenaming 82 jaar geleden, in 1936. Nu zijn er ruim 94
gemeenten waar de wijn vandaan mag komen. Het alcoholpercentage is altijd hoog,
ten minste 15%. De opbrengst per hectare is laag met 30 hectoliter per hectare.
De most moet minimaal een suikergehalte van 252 gram per liter bezitten. Er
zijn veel druivenrassen toegestaan: grenache noir (minsten 75% bij Grenat of
Rouge), grenache blanc, grenache gris, macabeu, malvoisie, muscat (maximaal
20%) en soms carignan, cinsault, listan en syrah.

Eclat Rivesaltes Ambré Hors d’Age,
Vignerons Tautavel Vingrau

Mahoniekleur. Ten minste vijf jaar gerijpt. Ik proef een mandje
met noten, krenten, enorm geconcentreerd en héél lang nahangend. Gemaakt van
macabeo, grenache blanc, grenache gris. 

Eclat Rivesaltes Tuillé Hors d’Age, Vignerons Tautavel Vingrau

Wijn gemaakt van 100% grenache noir. Rode kleur. Geparfumeerde
wijn, ik ruik ketjap (?), munt, volstrekt in balans en niet te zoet. Toos noemt
dit een charmante, fijne wijn.

Eclat Muscat de Rivesaltes 2012, Vignerons Tautavel Vingrau

Gemaakt van 80% muscat petit grains en 20% muscat d’Alexandrië. Ik
snap mensen niet, die dit niet lekker vinden. Muscat geur met
abrikoos, in de mond een goede balans, sappig, jong, prachtig.

Domaine Mounié, Nectar du Prieuré 1955 Rivesaltes,
cuvee de l’homme de tautavel

Gemaakt van grenache blanc, macabeo. Tja, wat moet je hiervan
zeggen. Je proeft pure historie. Gebottelde zonneschijn uit 1955. Het jaar dat
(schrik niet) de eerste televisie-uitzending was in ons land. Ook in datzelfde
jaar de eerste uitzending van Swiebertje. We verloren misschien iets van onze
onschuld, want het is óók het jaar van de eerste file (op een mooie
Pinksterdag). En het jaar dat de legendarische Citroën DS werd geïntroduceerd.
Ik zie een tikje groenzweem. Enorm geconcentreerd met een explosie in de mond,
rijke en verfijnde wijn met heel duidelijk vijgen en gebrande suiker,
ongelofelijk lang nahangend. Annemiek proeft koffie, moca, chocolade en noemt
de wijn – understatement? – lekker.

Hele fijne proeverij.

Zuid Italiaanse wijnen…. Klinkt als….
By in ,

Zuid Italiaanse wijnen…. Klinkt als….

Wijnhuis Mastroberardino

Klinkt als… Caricante. Aglianico. Fiano. Falanghina.
Greco. Primitivo.Klinkt
als… operazangers ? Voetballers ? Maffiabazen ?
Medicijnen ? Inlandse meren ? Bergtoppen ? Ach, als je je
fantasie de vrije loop laat, dan brengen die grijze cellen je werkelijk in alle
hoeken van de kamer. De werkelijkheid is niet heel poëtisch, het zijn druiven.
De druiven van Italiaanse wijnen die Martijn de Groot op tafel zet met als motto:
het andere Italië. We proeven wijnen uit Sicilië, Campanië, Apulië en
Basilicata. Het zijn nogal ongelijksoortige gebieden: Sicilië heeft met 100.000
hectares ongeveer net zoveel als álle wijngebieden in Duitsland bij elkaar,
Basiliata heeft iets meer dan 50 hectares, da’s net zoveel als château Gloria
in Saint Julien. Van de genoemde druiven is de kans het grootst dat iemand
Primitivo kent en heeft gedronken. De andere wijnen hebben soms faam bij
liefhebbers. Een selectie van de wijnen die we proefden. 

La Stipula Millesimato 2012 Cantina del Notaio, metodo
classico spumante brut

100% Aglianico.
Cantina del Notaio is een biologisch wijnhuis dat is gespecialiseerd in
Aglianico. Deze Brut heeft 18 maanden ‘sur lattes’ gerijpt. Goudgeel. Deze wijn
heeft diepgang, zegt Paul heel treffend. Een mooie zweem van Turks fruit in de
geur, jasmijn ook. Veel concentraat in de smaak met tonen van amandel en
abrikoospit. Nuances en complexiteit. Echt een fraaie bubbel!

Morabianca 2016
Mastroberardino, Falanghina

100% Falanghina.
Historische producent in Campanië, die verschillende inheemse druivensoorten
voor uitsterven heeft behoed. Kwaliteitshuis. Deze witte wijn ziet er waterig
uit, ik ruik wat citrusvruchten die ook in de smaak terugkomen. Mist wat
verfijning, de wijn doet me aan Chablis denken – en die gedachte komt nog
vaker terug in deze proeverij. Toos typeert de wijn als fruitig, peperig en
een stevige eetwijn. 

Bagnare 2016 Cantine Due Palme, Fiano

100% Fiano.Mineraal
en vettig, zegt Toos die de wijn niet zo lekker vindt. Ik ruik amandelen en
proef bitters, goede balans. Fijne witte wijn uit Apulië. 

Novaserra 2016 Mastroberardino, Greco di Tufo

100% Greco.Kruisbessen
zegt Kees. Kruidig volgens Paul. Boterig en fris noemt Annemiek de wijn. Deze
witte wijn maakt indruk op mij. Amandelen en bloemen in de geur. Stevige wijn
(eetwijn) met veel karakter. Deze wijn heeft dat schraal-positieve van Chablis.
Erg goed. 

Sessantanni 2013 Fuedi di San Marzano, Primitivo di
Manduria

100% Primitivo.
60 jaar oude stokken. Just zegt niet veel te ruiken, maar komt als altijd goed
los: bosvruchten, zoete bramen, leer, jammig. Krachtig, zegt Paul, veel nieuw
hout en Mon Cherie. Veel zuren en zoet, zegt Berry, die kersen én zoete bramen
proeft. Ik vind de geur pure kwaliteit met een rubbertje en mocca dat zich
doorzet in de uitgebalanceerde smaak. 

Nativ 2012
Eremo San Quirico

100% Aglianico.
18 maanden houtrijping. Tot 200 jaar oude stokken. Bijna ondoorzichtig. Ik ruik
wat dennennaalden, conifeer en veel kruiden. Zoetige aanzet en dan een enorm
concentraat. Deze wijn is een charmeur. Diederick benoemt cacao. HansH benoemt
bramen, een rijpige en romige wijn, heel goed in balans. Toos ruikt laurier,
cederhout en peper. Een droppige wijn, een stevige dame, zegt Toos. 

Radici Taurasi
2010 Mastroberardino, Aglianico

100% Aglianico.
Prachtige geur met morellenkersen. Donkere kleur maar wel half doorzichtig met
wat dakpannenbruine rand. Heel veel karakter. Ik vind dit een hele leuk wijn
omdat ie van zichzelf best wel koppig is, ontoegeeflijk en daarom leuk. Een
stoere jongen, aldus Toos. 

Sicilië

Rallo Solera 20
jaar oude Marsala

100% Grillo. Hier
mag je mij wakker voor maken. Walnoten, pecannoten, vijgen en krenten, maar
vooral een excellente balans. Wat is het zonde dat Marsala uit de mode is – en
daarom moeilijk te vinden. Een werkelijk mooie Marsala zoals deze, die kan
tegen iedere dessertwijn op. De wijn is ook beslist niet zoet. De uitstekende
balans staat voorop.

Pracht
proeverij die volgens Martijn moeiteloos herhaald kan worden – met andere
druiven maar net zoveel kwaliteit.

Start nieuw seizoen. Werkavond met boodschap: we moeten vaker decanteren
By in ,

Start nieuw seizoen. Werkavond met boodschap: we moeten vaker decanteren

Waarom
decanteren we niet vaker?, vraagt Berry. Het is een retorische vraag. We moeten
vaker decanteren, dan genieten we nog meer. We gaan deze proeverij zien waarom.
Door zijn aard zijn werkavonden vaak wat chaotisch. Eric bedwingt die met een
fraaie line up. We proeven zeventien wijnen maar liefst. Wijnen die zijn
ingezet met een knipoog naar het thema voor het volgende seizoen. Trouvailles.
Icoonwijnen. En natuurlijk fraaie flessen die opvallen door een mooie
prijs/kwaliteitverhouding. Een selectie in dit verslag.

Beginnen met…bubbels
natuurlijk

We starten het
seizoen met mousserende wijnen. De rosé uit Marken van Marcello Frederico
metodo classico extra brut is gemaakt van 80% Verdicchio en 20% Montepuciano. Opmerkelijk
oranjekleurig (goede wijn voor Koningsdag), geur van sinaasappelzest en wat
citrus, frisse zuren en heel duidelijke bitters in de afdronk. Lekker bij
gerookte zalm. Of het lenteterras. Champagne Baron Albert 2008 Een ode aan de Franse
schrijver en dichter Jean de la Fontaine. Gemaakt van 80% Chardonnay (15%
rijpte in eikenhouten vaten), 10% Pinot Meunier en 10% Pinot Noir. Zeven jaar
gerijpt voor degorgement. Klassieke champagne, schenken bij een verjaardag.
Aperitief. Doorschenken bij de maaltijd. Veel zure appeltjes, true to type.  

Antech,
Blanquette de Limoux is gemaakt van Chenin, Chardonnay en Mauzac. De wijn
rijpte vijftien maanden op fles. Ideale bubbel bij een roerei op zondagmorgen,
een brunchwijn. Of alternatief als aperitief voor champagne. Er zit een klein
zoetje in deze mousserende wijn en veel kruidigheid in de geur. Drie totaal
verschillende wijnen, voor verschillende momenten.

Mooiste witte
wijn met beste prijs/kwaliteit verhouding

ALLGO 2015 Dão
Branco, CM Wines

Gemaakt van de
Encruzado druif. Hans H zegt dat liefhebbers van chardonnay deze druif
waarderen. Sterker nog: ik dacht dat het chardonnay wás. Het is een super
lekkere wijn, licht geel van kleur met wat vanille, mineralen en leisteen, een
fijn tikje zwoel en goede balans. Bij het maken van dit verslag nog even
opgezocht… hèè, deze wijn won het Perswijn Wijnconcours 2017. Er zit niet
alleen Encruzado in, maar ook een beetje Uva Cão. Mooie wijn als aperitief en bij
salades.

Mooiste rode
wijn met beste prijs/kwaliteit verhouding 

Fleurie 2015 Domaine de la Chapelle des Bois, vieilles
vignes

Domaine de la
Chapelle des Bois is eigendom van Chantal & Eric Coudert-Appert. Oud
familiedomein.  Het bezit telt totaal een
ruime 8 hectare aanplant in zowel Fleurie als in Chiroubles. Dit is echt
Beaujolais zoals het bedoeld is. Paarse kleur. Erg mooi fruit in de geur,
tonnenladingen kersen, een fijne wijn met goede zuren en goed concentraat. Kan
zelfs nog wat rijpen. Wijn die het goed zal doen bij wild. 

Icoonwijnen

Château Musar
2000 Bekaa Valei, Libanon

Iets heel
bijzonders. Komt pas los na 3 à 4 uur dubbel decanteren. Dat zegt de laatste
commentator op cellar tracker, die ik bij het maken van het verslag even check.
De wijn krijgt 91 punten. Het is een schril contrast met wat over de wijn wordt
gezegd tijdens onze proeverij. Doet een proever denken aan ‘vin jaune’, die
voelt aan dat we iets bijzonders proeven. Wie brengt dit nou op fles om te
verkopen, verzucht een proever die álles mist in de wijn. Musar wit is lastig
te definiëren, hevige discussie over de verfijnde wijn. Die niet los komt. En
dan is het zonde om te proeven. Had gedecanteerd moeten worden. De wijn is voor
tweederde gemaakt van Obaideh en voor eenderde Merwah druiven. De wijn rijpte
negen maanden op Frans eiken barriques en werd vijf jaar vastgehouden voor de
wijn op de markt kwam. Kleine opbrengst van 25 hl/ha. Ik vind dat we zo’n
icoonwijn als Musar eigenlijk niet blind zouden moeten proeven. Wellicht komt
er dit seizoen nog een herkansing.

Kermesse Elena
Walch 2012 Sud Tirol

Gemaakt van
Syrah, Petit Verdot, Lagrein, Merlot, Cabernet Sauvignon. Klassieke wijn met
cecderhout, morrelenkersen, goede rondeur en veel tannine. Ik dacht aan een
wijn uit Cahors, maar het blijkt een Noord-Italiaanse wijn te zijn. Respect!

Indrogende druiven

Il Sogno 2011,
Gattinara, Travaglini

De wijn is
gemaakt van Nebbiolo, goed te zien aan de lichte kleur. De naam doet de wijn
recht, Il Sogno betekent de droom. De wijn doet ouder aan dan 2011. Het heeft
die mooie kleur van Italiaanse dakpannen. Lekkere geur met peperkoek en
mineralen. Moeilijke smaak, krentjes, enorm veel karakter, kruidig. Verfijnde
wijn van 100 dagen gedroogde druiven. Opmerkelijk gebutste fles. 

NOE, PX
Gonzaless Byas

Mooier dan dit
zal Pedro Ximénez niet gemakkelijk worden. Volmaakt zoet, vijgen, stroop,
caramel. De meester blender van Gonzaless Byass, Antonio Flores, is persoonlijk
verantwoordelijk voor deze sherry. 

Fijn begin van het
seizoen.

Crus de Beaujolais: proeven we wel dezelfde wijn?
By in ,

Crus de Beaujolais: proeven we wel dezelfde wijn?

Wijngaarden in Morgon

De hele Beaujolaisstreek
heeft recht op de AOC benamingen beaujolais of beaujolais supérieur. De AOC
Beaujolais-Villages is voorbehouden aan 39 gemeenten in het noordelijk deel van
de Beaujolais. Daarbinnen mogen 10 gemeenten hun naam aan hun wijn geven. Dit
zijn de 10 crus van de beaujolais. Op één na zullen ze allemaal over de tong gaan. Vanavond verkennen we de
‘crus du Beaujolais’. Van noord naar zuid zijn dit:

  • Saint-Amour
  • Juliénas
  • Chénas
  • Moulin-à-Vent
  • Fleurie
  • Chiroubles
  • Morgon
  • Régnié
  • Brouilly
  • Côte de
    Brouilly

We starten met een
mousserende indrinker. Het is een aardbei-rode ‘pétillant rosé’, met een zeer
fijne mousse. Toos vraagt wie denkt te weten, wat het is. Peter vermoedt dat
het een Bugey is, zoals hij deze ooit dronk bij restaurant Toine Hermsen.
Kebeng! Raak!! Het is Cerdon, Renardat-Fache, Bugey, méthode ancestrale,
gamay, 2016. Tjeemig, wat bijzonder dat je deze zo herkent. Ongelooflijk
knap!

We vervolgen met Les Salonnieres Beaujolais Blanc, Dominique Cornin,
chardonnay, 2016.Hans L. maakt een vergelijking met de peersmaak van Poire Williams, met wat
vanille, maar had ook een vrolijker en meer dartelheid verwacht van een
chardonnay. Willem-Jan had een volle mond, en niet ‘iets wat eruit springt’.
Hij vertelt ook iets over het afstellen van een perensorteermachine… Ehhh, ik
raak het verhaal al snel kwijt.

Dan de eerste serie rode
wijnen. Drie keer uit 2015, met bessen en kersen. Paul vindt Château Bonnet,
Pierre-Yves Perrachon, Saint-Amour, 2015 een stevige wijn. Ik vind ‘m nog
streng, droog en toch een zoetje op het eind. De tweede is Château Bonnet,
Pierre-Yves Perrachon, Juliénas, 2015. Mooie vulling met bramen, mokka en
tannine volgens Peter. De derde is Château Bonnet, Pierre-Yves Perrachon,
Chénas, 2015. Voor mij wederom zoete aardbei, zachte aanzet, tannines en
een mooi zoetje. Mooi bewaarpotentieel.

Beaujolais past prima bij een terrine

We gaan verder met drie
keer gamay. En oh, wat gaan de meningen verschillen. Geur en smaak zijn niet
altijd consistent. En als ik de geur zelfs vies vind, en de smaak goed, neemt
HansL het omgekeerde waar. Hoe duidelijk kan het worden dat smaken verschillen.
Diederick beschrijft Charly Thevenet, Grain & Granit, Régnié, gamay,
2015 – volgens mij eufemistisch – met stal, kruidig en stinkertje. HansL
ruikt viooltjes. Wow, wat een verschil! Vervolgens vind ik C.G. Paris,
Chiroubles, gamay, 2015, ruiken naar leer, maar onaangenaam qua smaak.
Gerard roemt daarentegen het friszuur karakter, mooi zoetje en toon van kersen.
Ook Diederick herkent kersen. Nou ja zeg, heb ik dan andere wijn uit dezelfde
fles? De laatste van deze serie is Jean-Claude Lapalu, Cuvee de Fous,
Brouilly, gamay, 2016. Weer mooi helder rood. Boeiende geur van staal,
mest, aardbei en ja, zilte haring. Maar dan de smaak, oei, niet mijn smaak. HansH
vindt het een rare wijn en vreemd. Gerard vindt ‘m wel mooi in balans. En ook
Claartje is enthousiast en roemt de rozen. Al met al een interessante serie.
Zeker met al het commentaar heb ik nog eens goed doorgeproefd om te proberen of
ik hetzelfde ook kan proeven. Het lukt maar zeer ten dele.

Het eerste glas van
serie drie is gevuld met Jean-Paul Brun, Domaine des terres dorées,
Moulin-à-Vent, gamay, 2016. Kees zegt zoethout, braam en laurier. Berry:
fruitig en sappig. Claartje: nat karton, frisrood fruit en rokerig. De tweede
is Jean-Paul Brun, Domaine des terres dorées, Fleurie, 2015. Noël zegt
inktig. Paul noemt fris, kers, fruit en mineraal. Berry: zwart fruit, zoethout
mokka, tannine en lang. Voor Toos is dit veruit de mooiste van de avond! De
serie sluiten we af met Jean-Paul Thévenet, Morgon, gamay, 2016. Berry
herkent de Morgon, mist sap en wel floraal.

Gemiddeld gezien zijn we
enthousiast over de crus van de beaujolais. De kwaliteit is uitstekend. De
wijnmakers zijn mooi aan het upgraden. Menigeen van ons werd er vrolijk van!

We sluiten af met Domaine
de Montgilet, Victor et Vincent Lebreton, Les Trois Schistes, Coteaux de
l’Aubance, chenin blanc, Loire, 2015. Toos verklapt dat deze niet uit de
beaujolais komt en vraagt wie een vermoeden heeft. Peter vermoedt – in tweede
instantie chenin blanc uit de Loire. En pffff, hij heeft het weer goed. Toos,
dank voor deze mooie, goed opgebouwde proeverij.

Verslag en proefnotities
Eric Hoepelman

Zuid Portugese wijnen én het leermoment
By in ,

Zuid Portugese wijnen én het leermoment

Torre do Frade

Hans van der
Horst laat ons midden en zuid Portugal proeven. Na al flink wat witte en rode
wijn, niet ingepakt, komen er drie ingepakte flessen op tafel. “Dit is een
serie met leermoment”, zegt Hans schalks. We proeven twee wijnen van wat
misschien wel dé druif van Portugal is, de Touriga National. Met één piraat. Ik
hoor bij het bespreken van de wijnen dat de proevers zoeken naar “een geur die
aan port doet denken”. Veel proevers denken dat wijn twee de piraat is, anderen
denken dat wijn drie de piraat is. Ik zag niemand die wijn een als piraat koos.
Hans grimlacht mild bij het onthullen van die eerste wijn. Dat blijkt een 100%
cabernet sauvignon uit Languedoc te zijn. 

Portugese stoofschotel met rundvlees

Hóe proeft
Touriga National? Ik raadpleeg Oz Clarke: “jonge Touriga National bezit een diep
en inens aroma dat doet denken aan… Cabernet Sauvignon, zelfs in de combinatie
van donkere zoete vruchten met een bladachtige frisheid en een nuance van
viooltjes. Tijdens de rijping tot port onwikkelt de wijn prachtige rijke smaken
van moerbei en braam, zonder de zwarte peperachtige scherpte en het
verleidelijk aroma van bloemen te verliezen. Als tafelwijn heeft de wijn nogal
wat tijd nodig om zijn tannine te verliezen, tenzij hij wordt gemengd met
andere soorten, maar de fruitsmaken worden zoeter en rijker door rijping.”
Slimme line up dus van Hans, dit zorgvuldig georkestreerd leermoment.  

Wijn 1 – 2012
ASTELIA,  PAUL MAS,  CABERNET SAUVIGNON

Ik weet niet of er flesvariatie is bij deze wijn, maar in een eerdere proeverij
scoorde de wijn van Paul Mas beter. HansL ruikt mest en iets zurigs dat hij
niet kan thuisbrengen, Bramen ook. Claartje benoemt karton, chocolade, noten en
specerijen. Haar conclusie: wel lekker. Mijn aantekeningen: bescheiden geur,
licht framboos, stevige smaak, wat bitters, lastige wijn. Bij doorproeven en iets meer lucht geeft de geur iets meer prijs, de smaak is
zalvend. 

Wijn 2 – 2013 CASA
DO CONEGO, LISBOA, TOURIGA NATIONAL

HansL benoemt een kelderluchtje,  kersen,
 zoete aanzet,  droppig, hele mooie zure laag die door alles
heen snijdt en het levendig houdt. Claartje ruikt boenwas en veel specerijen,
Eric benoemt petrol. Mijn aantekeningen: bescheiden geur, licht kruidig, ook
wat hout in de . Ik vind de wijn wat ontoegeeflijk. Duidelijk een wijn met karakter,
spannend. Bij het doorproeven wat mocca, veel spel, goede zuren, en later ook kandijsuiker,
droppig. Wijn  met beste prijs/kwaliteit
van de hele proeverij in mijn ogen.

Wijn 3 – 2012 FONTE MOURO, ALTENTEJANO, TOURIGA NATIONAL

HansL ruikt hars en (te veel) hout, veel toast, associatie van bosbrand, klein
cassisbodempje. Mijn aantekeningen: bescheiden geur met wat rozen en
kreupelhout,  stevige smaak, wat bitters,
lastige wijn. Bij het doorproeven wat likeurachtige smaak, een licht rubbertje,
zalvende smaak.

TORRE DO FRADE 2007 ALENTEJANO

De mooiste wijn van de proeverij. Mooie geur, cederhout, rijk, herfstbos. Rijke
smaak, goede balans en heel karaktervol. Diederick ziet een paarsbruine kleur,
ruikt koffie, leer, pruimen en  tabak.
Zijn conclusie: mooi glas! Annemiek roemt de balans in deze wijn. De wijn is
gemaakt van de druiven Alicante Bouchet, Trincandeira en Aragones.

We starten deze
proeverij met de Vertice 2010, een fraaie mousserende wijn die 40
maanden ‘sur lattes’ rijping kreeg. En we sluiten af met Moscatel de Setubal
van Bacalhoa. Hans zorgt ook hier voor een leermoment door 2001 en 2014 naast
elkaar te laten proeven. De gerijpte Moscatel geniet de voorkeur van de
proevers.