Het moment en de locatie waarop je een glas drinkt… het maakt zoveel uit. Als we vóór het weingut Deutzerhof staan, voelen we de warme zonnestralen op ons gezicht en met enige fantasie ‘voelen’ we de warmte van de heuvels rondom ons heen. De wijngaarden én het wijndomein liggen in een beschutte kom. Het welkomstglas Pinot Rosé Sekt Saumon de l’Ahr smaakt ons hier geweldig. Eigenaar en keldermeester Wolfgang Hehle van het 10 ha. tellende domein vertelt: “Waar u wilde bloemen ziet tussen de stokken, dat zijn mijn wijngaarden. Ik wil de wijngaarden op een natuurlijke manier bewerken, maar ik ben geen fanatiekeling”, aldus Hehle. Grappig om te horen hoe hij experimenteerde met de teelt van tomaten om te leren. “De spätburgunder is een diva, de druiven móeten per se rijp zijn als je oogst. Wij werken daarna tot diep in de nacht als we de beste druiven selecteren.” Deutzerhof is een VDP Prädikatweingut. Veel cuvees krijgen een naam van familieleden.
Pink Cap 2009 Grauburgunder
Een ‘hippe’ uitmonstering heeft deze fles, die bedoeld is om jeugdige feestvierders te plezieren. Een vriendelijke en ongecompliceerde frisse wijn. Fijn om de mond te laten wennen aan wijn.
Riesling 2009
Ingetogen neus, mooie citrusgeuren, heel droog, amandel en bittertje in de smaak.
Riesling 2009 Catharina C.
Wijn gemaakt van oeroude druivenstokken aan de Alter Eck. Ingetogen neus, niet zo expressief. In deze wijn komen de mineralen veel meer naar voren. In de smaak evidente bitters. Dit is duidelijk geen allemansvriend, maar een wijn om te leren waarderen. Zeer harmonieus met milde zuren, een traktatie voor de rieslingliefhebber.
Toujours 2009 Rosé
Eenvoudige, smakelijke rosé van spätburgunder. Liefelijke neus met wat amandel in de smaak. Evenwichtig glas.
Saumon de l’Ahr 2008 Rosé
Zuivere maar kleine neus. De smaak is een kwaliteitsstap vooruit, voller, heel veel rondeur, een ‘eet’ wijn, die gastronomisch goed inzetbaar is.
Dornfelder 2007
Dit is een wijn met lage opbrengst, die 19 maanden houtrijping kreeg. Diepe en mooie kleur. Ingetogen neus die een goede combinatie is van vanille en fruit. Dit is een volle wijn, sappig met hoge zuren, krachtvol en veel inhoud. Charmante wijn met finesse.
Spätburgunder 2007 Balthasar C.
Espresso koffie in de neus, die combineert met een vruchtenexpressie. De wijn is nu nog een tikje streng in de smaak, zal over een jaar mooier zijn.
Spätburgunder 2007 Caspar C.
Wolfgang Hehle vertelt dat hij met collega wijnboeren de Bourgogne bezocht. Na bezoek aan verschillende domeinen constateerden de bezoekers dat de verhouding prijs/kwaliteit enigszins zoek is. Écht lekkere wijn had vaak een prijs van Euro 50 of meer en een fles Romanée Conti van Euro 250 en meer is niet voor de gewone sterveling weggelegd. Zo’n bezoek aan de Bourgogne vergroot het zelfvertrouwen van de wijnbouwers uit de Ahr, die van mening zijn dat ze een betere prijs/kwaliteitverhouding bieden. Deze cuvee is een kwaliteitsstap vooruit: een zeer mooie neus, rijk en duidelijk Pinot Noir! Heel fruitrijk. Goed concentraat, harmonieuze wijn. Volle smaak met rondeur, hap sap, je verlangt naar een volgende slok. Wijn met veel ingekapselde kracht.
Alpha & Omega Frühburgunder 2008
Deze druif wordt ook wel aangeduid als de Pinot Madeleine, specialiteit van de streek. Zéér lichte kleur, moccabonen in de neus. Gastronomische wijn vanwege hoge zuurgraad, heeft ook duidelijk nog tannines. Mooie wijn.
Spätburgunder 2008 Cuvee Grand Duc
Niet gechaptaliseerde wijn, die iets meer dan twee keer zo kostbaar is dan de basiscuvee Balthasar C. De wijn zit meteen in een prijsklasse waarbij ik de wijn als ‘zondagwijn’ of ‘feestwijn’ kwalificeer. Rijke en complexe neus: kersen en een vage truffelimpressie. Harmonieuze smaak met bescheiden aanwezige zuren. Volle smaak met rondeur. Goed concentraat en excellente balans.
Mayschosser Mönchberg 2007 Grosses Gewachs
Vanuit het proeflokaal – dat door zijn vorm enigszins doet denken aan het befaamde Oval Office van de Amerikaanse president – kijk je op deze wijngaard. Vrolijke neus. Hier schrijf ik drie *-sterren bij de aantekeningen, en dan is er meestal niets meer te wensen. Volstrekt harmonieuze wijn, compleet, blijft lang nahangen. Prachtvol glas. Door zijn prijs ‘definitely’ een feestwijn.
Als je gewoontegetrouw dinsdags gaat proeven, komt het natuurlijk wel eens voor dat je niet helemaal fit bent. Of licht chagrijnig. De grap is dat na twee, drie slokken wijn dat gevoel altijd wegebt. Nu ik vandaag – dinsdagavond – naar huis toe ga, valt me op dat ik een latente hoofdpijn voel opkomen… En wat erger is: ik snotter en moet vaak mijn neus snuiten. Nee hè! Niet vanavond… als mijn neus dicht gaat, kan ik goed proeven vergeten. Op de avond van de wedstrijd is dat fnuikend. 
Mijn eerste woorden als ik Noël zie, zijn dan ook: ik voel me niet zo goed. Noël twijfelt geen seconde, en geeft direct als antwoord: ik ook niet. Zó, wij hebben ons ingedekt als het vanavond fout gaat. Bij de wedstrijd worden jullie kleine jongens, zei Nelly eens. Want vanavond is proeven een erezaak. Ik hoor Paul mompelen: ik ben al dagenlang zenuwachtig voor vanavond. En Claartje verzucht bij de rode wijnen vertwijfeld: wááááárom doen we dit eigenlijk?
De winnaar van 2009 Rob van Ginneken en collega-jurylid Geoff Marée nemen hun taak heel serieus. Hilarisch is het moment dat Rob uit het jurylokaal terugkomt en aan de radeloos proevende leden vraagt: “Heeft iemand per ongeluk het reglement bij zich?” (we hebben een echt reglement). Natuurlijk. Dat hebben we. Net als wedstrijdproeflijsten van jaren (Kees, die zich ontpopt als onze wedstrijdhistoricus) en spiekbriefjes. Er werden dit jaar ook heuse waarschuwingen uitgedeeld bij praten en afkijken.
Na telling van de punten reikt Rob de wijnkoeler met een mooie fles uit aan winnaar Richard van Oorschot. Dat hij goed proeft, merken we iedere week. Maar zó goed? Richard kwam, proefde en overwon. Hij scoorde een overtuigende eerste plaats. Een van de jongste leden steekt proevers met bij elkaar enkele honderden jaren proefervaring in de zak. Da’s geweldig: Richard proficiat! Twee leden van de gelegenheidsformatie Black Berrys die bij de Prix Saint Hubert hoog scoorden, mogen naast Richard op het ereschot: Berry Marinussen als derde, en – yes! – ikzelf met de tweede plaats.
