Onbeholpen worstelen om wijn onder woorden te brengen, de werkavond
By in ,

Onbeholpen worstelen om wijn onder woorden te brengen, de werkavond

A dirty mind is a joy forever. Rare jongens, die wijnproevers

Wijn onder
woorden brengen. Als het goed gebeurt, vergroot dat het genot. Dan proef je
zélf ineens wat de ander benoemt. Ja verdorie… herfstbos, inderdaad. Vanille,
nu je het zegt! Eucalyptus, daar was ik nooit op gekomen. Beste lezers, dan
voelt een wijnproeverij zó goed. Het gekke is dat je wijn veel beter onder
woorden kunt brengen als je vaker proeft, en ook echt wat minder goed als je
onnadenkend het edel vocht nuttigt. Na wekenlang vakantie is de werkavond van
de sociëteit een feest van herkenning. Fijn om wijn- en proefvrienden te zien,
bij te praten. Het héét werkavond en werken is het. Zestien wijnen stonden op
tafel en ondertussen heten we nieuwe leden welkom, maken we het proefprogramma
en geeft de penningmeester een overzicht. Het is wennen om wijn weer zorgvuldig
onder woorden te brengen. Je bent dat een beetje verleerd. Een vraag als ‘Hoe proeven mineralen?’maakt dat we nu met de mond vol tanden blijven zitten. Wat ongelofelijk goed
dat we weer gaan wijnproeven. Scherp moeten definiëren wat we proeven. En zo
ons proefgenot vergroten. Laat maar komen die dialoog in de komende weken.

Sommige
wijnen zijn een voorbode van de proeverij die komen gaat. Daar hou ik erg van.
In dit verslag daarom aandacht voor deze wijnen.

La Treille du
Roy 2011, vin de pays, houtgelagerde chardonnay uit de Lot

Een dikke
wijn met hazelnoot in de neus en veel hout, zegt Kees. Claartje noemt de wijn
stevig. Ik vind het bouquet stuivend en floraal, de smaak is strak en met een
duidelijke mineraaltoets. We proeven dit seizoen wijnen uit de Lot.

Forstmeister
Geltz-Zilliken, Saarburger Riesling 2009 Rausch Grosses Gewachs

Zeer
verfijnde wijn met een kruidentoets, in mijn aantekeningen staat ook Turks
Fruit, licht prikkelend ultiem elegant met een fraai bitter zuurtje in de afdronk.
Mooiste witte wijn van de avond.

Bibacchus
2001 Petite Arvine, Valais Zwitserland, Terrasses du Rhône

Pittige witte
wijn met goede balans, florale neus, aangename bitters. Die Zwitsers kunnen het
ook wel, wijn maken. Zelfs met curieuze druiven. Een voorproefje van de Eigen
druif eerst proeverij.

Leo Extreme
2006 Pinot Noir, Pfalz, German Hill

Ik heb veel
compassie met onze nestor, die op de blunte vraag ‘Hoe proef je nou mineralen?’
drie seconden nadacht en toen schouderophalend antwoordde met ‘Hoe voelt
neuken?’. Aan het eind van het seizoen doen we dat zeker niet meer. Nu was het
worstelen om onder woorden te brengen wat mooi is. Wat een orgastisch gevoel
geeft. Deze wijn? Aaah, lekker! Mooie pinot neus en ook iets van een zweterig,
klam bed: mineralen. Liefelijke wijn, prettige vanille, tertiaire tonen, zachte
aandronk. Volgens sommigen te oud, voor liefhebbers van belegen wijnen een
genot. Een voorbode van de Woas ist des proeverij, gemaakt door een
Oostenrijkse wijnboer.

Pactus 2008,
Lisboa

Zes maanden
heeft deze wijn gemaakt van 100% Touriga Nacional gerijpt op hout. Het is de
wijn die ik steeds openmaak als ik vrienden wil laten proeven wat Portugal in
zijn mars heeft, zei Ricardo. Veel fruit in de neus, mooie morelkers, volstrekt
aangename balans en harmonie. Jan ruikt chocolade en mineralen. Claartje ruikt
koffie en benoemt de rondeur in deze wijn. Net als Paul trouwens die ook de
concentratie prijst. Deze fles is de voorbode van de Portugese regio tegen
regio proeverij.

Brunello di Montalcino 2004, Donatella Cinelli
Colombini Prima Donne

Klassiek glas
wijn met cederhout, bramen, pruimen, herfstbos, mint en chocolade. Soepel
aanzet, elegant en toch ook nog duidelijke tannines. Mineraliteit en vuursteen.
Finessevolle wijn. Een voorbode van de Kelderschatten proeverij.

Voor de
secretaris deze proefnotities aan het papier toevertrouwde bladerde hij nog
eens door het jubileumboek dat in 2005 verscheen. Daarin werd in een
nieuwsbrief van begin jaren tachtig vorige eeuw gerept over een vruchtbare werkavond.
Er werden positieve op- en aanmerkingen geplaatst bij de te grote reeks wijnen.
Ja lezers, te grote reeks wijnen. Toen al! Het kan verkeren. We gaan in ons
nieuwe seizoen kritisch kijken naar de aantallen wijnen per avond. Liever
wat  minder flessen bij een blijvend hoog
niveau.  En véél aandacht voor het
verwoorden van de wijnen. Dan kunnen we daar veel plezier aan ontlenen. Uit de
begintijd van de sociëteit stamt de anekdote van de pastoor die op huisbezoek
vroeg: ‘U schijnt een zwak voor drinken te hebben?’. ‘Integendeel’, zei de
huisvader, ‘het is mijn sterke punt.’

 

Querulantenproeverij: haat of liefde?
By in ,

Querulantenproeverij: haat of liefde?

Wijnaffiche

De laatste proeverij van het seizoen
staat in het teken van querulanten, dwarsliggers en grievenmakers. Peter van
den Besselaar geeft als documentatie de inleidende tekst:Om de
halve garen. De buitenbeentjes. De rebellen. De onruststokers. De vreemde
eenden in de dagelijkse bijt. Degenen die het anders zien. Die niet gek zijn op
regeltjes. En geen respect hebben voor de stand van zaken. Je kunt ze napraten.
Tegenspreken. Ophemelen. Of omlaag halen. Het enige wat je niet kunt is: om ze
heen. Want zij brengen verandering. Brengen de wijnwereld verder. En waar
sommige mensen malloten zien, zien wij genieën. Omdat de mensen die gek genoeg
zijn, dat ze denken de wijnwereld te kunnen veranderen, degene zijn… die het
doen.

 

Wat de wijnboeren in deze proeverij gemeen hebben is dat ze
eigenzinnig zijn en ‘anders’ werken: ze maken wijn zonder het toevoegen van
(veel) sulfiet en zwavel, ze maken gebruik van de gisten die zich bevinden in
de schillen, ze spuiten niet of beperkt in de wijngaarden en laten de natuur
hun gang gaan én ze grijpen niet in tijdens het wijnmaakproces (chaptaliseren en
additieven toevoegen). Peter heeft de proeverij ook een querulant-tintje
gegeven door steeds een wijn open naast een blinde fles te zetten.  

Le Domaine du Moulin  2006 Cour-Cheverny aoc ‘Les Acacias’,  Hervé Villemade

Een stuivende neus, zegt Kees, met banaan. Toos ruikt mineralen
en vuursteen. Claartje noemt de wijn boers en stevig. De neus geeft veel fruit
en vanille. De smaak heeft rondeur, veel concentraat en blijft lang nahangen.
De wijn is gemaakt van de interessante Romorantin, die alleen in dit gedeelte
van de Loire staat aangeplant. Het is de moeite waard om dit gebied te
bezoeken, het kasteel van Chverny was de inspiratiebron voor Hergé, de tekenaar
van Kuifje, om Molenslot te maken. Adam merkt op dat de wijn heel lang nahangt.

Fontedicto 2006 Pirouette 6 vin de
table, Cécile et Bernard Bellahsen

Wat opvalt bij deze proeverij is dat de meningen ver
uiteenlopen: het lijkt een kwestie van haten of liefhebben. Bernard Bellahsen
werkt met paarden in de wingerd en muziek in de cave. Klassieke muziek, van
Gregoriaans tot Beethoven. Waar veel wijnboeren druiven apart vinifiëren, laat
Bellahsen (om met de woorden van wijnimporteur Vleck te spreken) de druiven ‘lekker
met elkaar klootviolen’. Dat resulteert bij deze wijn in een smaakvol, boers
glas (zegt Adam), best aardig met wat stallucht. Just ruikt hout en pruimen,
bosvruchten en leer, noemt de wijn prikkelend op de tong en met een duidelijk
zoetje. Rob denkt dat deze wijn blind tussen anderen hoge ogen zal gooien.

Causse Marines 2010 Marcillac aoc,
Patrice Lescarret

Gemaakt
van Fer Servadou, op een lastig te bewerken stuk berg. Met een etiket dat je
nooit vergeet. De percelen Marcillac liggen in het Central-Massif. Rob is
kritisch, hij noemt de wijn wat groenig in de neus en de smaak moet naar zijn
inzicht meer fraicheur hebben. Noël benoemt kruiden en pruimen in de neus. Wil
zegt dat de donkerpaarse wijn veel fruit heeft en een zoete aanzet. Het is een
hap-sap wijn, zegt hij, zo een die je met grote slokken meester maakt. Dat ben
ik helemaal met hem eens, ik ruik kersen en bramen in de neus, de smaak is open
en prettig, veel rondeur.

Morgon 2011 Marcel Lapierre

Marcel is de Oervader van de natuurlijke wijnen. Hij overleed in
2010, deze wijn is gemaakt door zijn zoon Matthieu. Het is een bekende,
misschien mag je wel zeggen beroemde Morgon; de wijn staat in tal van
toprestaurants op de kaart. Wellicht een kindermoord om de wijn nu te proeven,
maar de smaak… rondeur, sappig en ongelofelijk lekker. Hans L noemt de kleur al
volstrekt uniek: purper, magenta, bijna fluorescerend roze. Of zoals hij zegt: “…als
je walst moet je een zonnebril opzetten.”

Hij oordeelt de wijn nu ook nog te jong. Viooltjes in de neus,
hap-sap-in-het-kwadraat, rdelijk rond en vooral gebotteld plezier. Zelf vond ik
de Chenas 2007 van neef Christophe Pascalet nog mooier, maar het merendeel van de
proevers prefereert de jonge Cru de Beaujolais.

Les Cailloux du Paradis 2008 Racines vin
de france,  Claude Courtois, Sologne

Ik zag erg uit naar deze serie met een jonge wijn van Claude
Courtois en dezelfde wijn maar dan tien jaar ouder. Voor Rob is de 2008 de
topwijn van de avond: veel frisse zuren, laurier en kers. Die zuren staan Adam
juist tegen. De neus is prachtig van deze wijn, met veel fruit en leer, de
smaak is sappig. Claude Courtois is zijn wijn naar mijn idee wat toegankelijker
gaan maken, want de eerste jaren dat ik 1998 in mijn kelder had liggen, vond ik
de wijn ‘moeilijk’. Zijn finesse kwam niet naar voren, die proefde je pas na
jarenlang rusten. Kees geeft ook nu de voorkeur aan de gerijpte Les Cailloux du
Paradis 1998 Racines: mooi, stevig leer, frambozen. Ik ga met Kees mee: de geouderde
wijn heeft een prachtbalans!  

Saint Joseph 2007, Hervé Souhat

Voor mij is dit de wijn van de avond. Paul ruikt oregano en
andere kruiden, espresso. Martin noemt peper, laurier en anderen kruiden, de
peper komt ook terug in de stevige smaak. De neus is een absolute kwaliteit van
deze wijn: uitwaaierend en complex, zoals een pauwenstaart. Leer en tabak geven
de neus een aangenaam karakter. Wie dan proeft, krijgt een bekvol wijn, heel aangenaam
om te drinken. Voortreffelijk glas wijn.

Le Casot des Mailloles Soulà X vin de
table, De Ghislaine Magnier et d’Alain Castex

Deze wijn staat naast de Saint Joseph en de meningen over wat de
aangenaamste wijn is variëren. Paul noemt de wijn zuidelijk en pittig, met
sterke concentratie. Adam ruikt terroir en rode kool. Martin noemt een
stinkertje, zwarte bessen en kruidigheid. Deze wijn is als enige gedecanteerd,
maar dan nog blijkt het een dijk van een wijn. De neus is complex en heeft
maggi-tonen. Dikte en concentraat in de smaak. Maar ook hier weer een hoge hap
sap factor. Plezierig om te drinken.

Bekentenis bij sangiovese: "Ik hou niet van perfectie"
By in ,

Bekentenis bij sangiovese: "Ik hou niet van perfectie"

Wijnaffiche met verwijzingen naar muziek, fotografie en La Dolce Vita

Op tafel
staan twaalf wijnen van sangiovese, zeven uit Toscane, twee uit Emilia Romagna
en ook een uit respectievelijk Umbrië, Ligurië en Abbruzo. Het is een moeilijke
druif, zegt Nello Pischedda, een druif die neigt naar overproductie. Ook
moeilijk omdat bij de oogst de tannines nog onrijp zijn als de meting laat zien
dat de suikers optimaal zijn; de wijnen die van zulke geoogste druiven worden
gemaakt zijn vervolgens hard. Er zijn zo’n tachtig klonen bekend van de
sangiovese, waarvan de meest verfijnde wijnen worden gemaakt in Montalcino.
Langzaam maar zeker keren de wijnbouwers terug van het gebruik van Bordelaise
wijnvaten (228 liter) naar grotere barriques van 500 liter en Sloveens
eikenhout. Zo kan een mooiere balans in de wijn worden gerealiseerd, blijft het
fruit goed proefbaar en gaat het hout niet overheersen.

Albana di Romagna 2010 ‘Codronchio’, Fattoria
Monticino Rosso, Emilia Romagna

De witte
indrinker blijkt een heuse trouvaille. De witte wijn van de albana druif is  verrassend. Ik ruik frisse citrus en proef een
evenwichtige wijn, die opmerkelijk is door een prachtige afdronk met noten en
amandelen. Met duidelijke minerale tonen. Paul ruikt meloen, laat de wijn in
het glas staan en proeft gedurende de hele avond de wijn even terug. Ik hoor
hem steeds goedkeurend hummen.

Chianti 2009,
Poliziano, Toscane

Deze wijn is
gemaakt door het huis Poliziano; van ingekochte druiven, denk ik. Ik hou ervan
als de eerste wijn van een proeverij (meestal een bescheiden wijn) meteen
indruk maakt. Wil roemt de stevige body, Kees noemt de wijn elegant en Paul
zegt, dit is gewoon een ‘’gezellig’’ glas. Mijn aantekeningen: een complete
wijn, een lekker glas, hap sap (je verlangt naar de volgende slok), vlot en met
een bittertje na. Het is vooral de neus die mij inneemt voor dit glas: rozen,
fambozen en toffee. Echt zo’n zorgeloos lekker glas.

Morelinno di Scansano 2009, ‘Heba’, Fattoria di
Magliano

Medium kleur,
elegante en verfijnde neus met tonen van salmiak, cederhout. Later ook rozen.
De neus waardeer ik hoger dan de smaak. De wijn trekt nog in de mond, heeft een
bittertje en toch ook die hap sap factor (‘frivool’ zegt Toos). Noël noemt de
wijn een tikje lastig. Maar dat maakt niet uit, verderop in de proeverij komt
naar voren dat een te gelikte, perfecte wijn ons toch ook niet dat genoegen
geeft dat we zoeken… Een lastige wijn is per definitie een wijnliefhebberswijn,
er is wat te ontdekken, te bepraten.

Vino Nobile
de Montepulciano 2008 Poliziano

Gemaakt van
80% sangiovese, aangevuld met colorino, canaiolo en merlot. Verfijnde neus met
mooi cederhout, geweldige balans, erg mooi glas. Claartje determineert tabak,
zacht fruit en lichte tannines. Nello doet bij deze wijn een bekentenis: “Ik
hou niet van de perfectie in de wijn, het zal wel een schoonheid zijn maar… ik
prefereer de interessante wijn uit Ligurië.”

Colli di Luni Rossi 2007 ‘Niccolo V’ Lunae Riserva,
Liguria

Gemaakt van
70% sangiovese, aangevuld met gelijke delen merlot en pollera nera. De wijn is
rijk en toch ingetogen. Paul ruikt kers, aardbei en Mon Cherie chocolade.
Claartje ruikt veel fruit, een (niet negatief) chemisch luchtje en koffie. De
wijn is stroef van karakter, zegt zij. Ik proef zoet in de aanzet, ervaar veel
alcohol en vind dat de wijn wat opdroogt. In mijn aantekeningen staat ‘geen
allemansvriend’ en ja, dan is er dus altijd iets interssants te proeven  en om over te praten. Ik heb dat soort wijnen
graag in de kelder om te volgen.

Sangiovese
Selezione del Fondatore 2003, Castello delle Regine, Umbrië

Mijn indruk
is dat de wijn betere tijden heeft gekend, door een wat opdrogende smaak. Een
heel lekker glas, zegt Kees, zwoel, stallucht, tabak, leder, laurier, pruimen,
‘een heel chique glas’. Ik ruik terroir en een stinkertje, zachte aandronk,
mooie zuren en elegantie. Hartendiefje van Nello.

Brunello di
Montalcino 2006, Castello Banfi

Nello houdt
een pleidooi voor deze wijn, die “heel typisch is’’ mooi gemaakt, op elegantie.
Ik vind de neus wat gesloten, niet zo expressief, wel veel verfijning en
cederhout, wat rozen in tweede instantie. Ik proef iets van ijzer in de afdronk
en merk weer dat opdrogende. Paul daarentegen ruikt kers, tabak, vuursteen,
goed fris fruit en zuren, mooi uitgerijpt. De tabak blijft door de hele wijn
een rol spelen. Hartendiefje van Nello.

Brunello di Montalcino 2006, Castello Banfi “Poggio
alle Mura”

Als we de
vorige wijn als typisch duiden, dan is deze als ‘gemaakt’ te typeren. Dat
gegeven verdeelt de proevers in twee groepen. Paul ruikt groene paprika en zegt
de wijn branderig te vinden. Adam proeft juist een breder spectrum in deze wijn,
Rob geeft aan: meer kleur, meer neus, nogal animaal en zou wat meer fruit mogen
hebben. Voor mij is dit de mooiste wijn van de avond: een intense en rijke
geur, dennenbos, een uitwaaierende neus zoals een pauwenstaart en dan ruik je
een mooi zomertuin. De smaak is sappig, uitstekende balans en perfecte
harmonie. Langer in het glas ruik ik mineralen en komt de neus heerlijk
geparfumeerd over.

In deze
proeverij komt naar voren dat de tientallen klonen van sangiovese in de
verschillende gebieden ook totaal verschillende wijnen kan geven. Dat maakt
het weer wat verteerbaarder dat we die sangiovese soms toch niet herkennen.

Om te genieten van een wijn hoef je die niet te herkennen
By in ,

Om te genieten van een wijn hoef je die niet te herkennen

 
Affiche voor de marathon van Sauternes

Two of a kind. Claartje Grielis zet ons steeds twee glazen voor, blind, met daarin wijn van de druiven pinot grigio, viognier, chenin blanc, sagniovese, syrah en tannat. Ik heb het gevoel dat de donkere wijnen (syrah en tannat) goed worden herkend, niemand herkent de sangiovese. En bij de eerste witte serie hoor ik Claartje zeggen: de druif is nog niet genoemd. En toen waren er toch al vijf à zes de revue gepasseerd. Determineren van de wijn in het glas blijft bij blindproeven altijd lastig. Gelukkig staat dat genieten helemaal niet in de weg!

Bosman Optenhorst 2010 Lelienfontein, Wellington, Zuid Afrika

Hartendiefje van Claartje omdat het een verrassende wijn is. Gerard zegt dat de wijn barstensvol fruit zit, maar ik vind de bleekgele wijn een kleine neus hebben.  Berry ruikt vegetale tonen en eikenhout. De wijn is inderdaad op hout ogevoed. Het Bosman domein is groot (er werken 260 mensen), die samen ook een derde van de eigendom bezitten. Da’s mooi, een maatschappelijk verantwoord bedrijf dat werkt volgens het partnershipmodel. De druiven voor deze wijn komen van de op drie na oudste wijngaard van de Kaap. De chenin blanc druiven voor deze wijn werden in 1952 geplant. Ik vind de smaak van de wijn sappig met een scherp bittertje.

Domaine des Deux  Vallées 2003 Chaume, Philippe Socheleau

Chaume ligt in de Coteaux du Layon. De Quarts de Chaume en Bonnezeaux zijn piepkleine appellations die grootse wijnen kunnen voortbrengen,  feitelijk van die wijnen waar je niet over moet twijfelen als je ze tegenkomt… kopen. Chaume ligt direct tegen het AOC gebied van de Quarts de Chaume, dat een microklimaat is. Het contrast met de droge wijn is groot, want deze wijn is moelleux. Oud gouden kleur, Gerard ruikt honing, Berry ook aangevuld met appels en hooi. Ik vind de geur heel erg naar geparfumeerde rozen ruiken. Een mild zoetje in de aandronk en dan ook een hele goede balans. Moet geweldig combineren met oa foie gras en de aziatische keuken (Kung Pao kip).

Rosso di Montalcino 2007 Camigliano, Toscane

Wil roemt het rode fruit, cederhout en Rick ruikt wat hout, aarde en sigarettenas, Kees koffie en chocolade, Nello tabak en inkt. Zou dit een complexe neus genoemd mogen worden? Jazeker, want ik ruik weer vuursteen en toffee. De familie Ghezzi maakt sinds 1959 wijn op dit domein. Deze wijn is bedrieglijk, want ogenschijnlijk eenvoudig maar uiteindelijk heel verfijnd. Veel kracht in de smaak, veel rondeur ook. Mooi glas.

Hahn Estates 2007 Syrah, Central Coast, Monterey Country

Hartendiefje van Claartje. Paul is onder de indruk van de balans in deze wijn, Rob is positief met als beschijving diep paars, zwarte bessen in de neus, zwoele aanzet en mooie afdronk. Nello benoemt de pruimen in de neus. Mijn aantekeningen: donderpaarse rand, verfijnde kersen en bramen in de neus, rondeur, sappig, goede balans, erg mooi. Ik ben echt van deze wijn onder de indruk.

Viňa Progreso 2011, Tannat, Uruguay

Een tannat uit Uruguay stond ook in de GPSH wedstrijd. Deze donkergekleurde wijn heeft een paarse rand en combineert fruit in de neus (rood zomerfruit) en herfstbos. De wijn heeft veel kracht, rondeur en sap. Ik vind het een allemansvriend.

Montus 2002, Madiran

Het contrast tussen de vorige wijn en deze kan bijna niet groter. De kleur van de wijn heeft een bruine rand, de neus in verfijnd, de smaak stoer en sappig. In de neus ruik je ook hout en kruiden. De smaak heeft absoluut nog hoekige kantjes en dat maakt de wijn feitelijk ook interessanter dan de wijn uit Uruguay.

Château de Jau 2010, Muscat de Rivesaltes

Gemaakt van muscat á petit grains. Gerard ruikt honing, suiker en muscat. Die neus vind ik heel verfijnd en kruidig, mooi! De smaak van deze aperitief of dessertwijn is sappig zoet en mooi, door elegantie. Elegant en smaakvol glas.

Two of a kind is het thema van Claartje, deze proeverij bewijst dat wijnen van dezelfde druif zich als broertjes en zusjes gedragen. Soms duidelijk verwant, dan weer volstrekt anders.

Hongarije tegen de rest van de wereld
By in ,

Hongarije tegen de rest van de wereld

Affiche met goddelijke flesjes Tokaj

Steven Spurrier is de geestelijke
vader van verschillende ‘challenges’ waarin Oude en Nieuwe Wereld met elkaar
wedijveren. Een beroemd geworden proeverij is The Judgement of Paris in 1976.
Toos Dusee vertelt dat Spurrier in Hongarije een proeverij opzette van
Hongaarse wijnen tegen de rest van de wereld. Toos besluit om dit thema te
gebruiken voor haar proeverij en streeft ernaar om dezelfde of vergelijkbare
wijnen naast elkaar te zetten. En zo hebben we dus onze eigen challenge. Om
maar met de deur in huis te vallen: de uitslag is een gelijkspel. Voor wat het
waard is. Opmerkelijk is dat een pinot noir uit Villány een Gevrey Chambertin
verslaat. En een fraaie Tokajer van Dereszla wint het van de gereputeerde
Sauternes Premier Cru Château Guiraud. Dat zijn mooie prestaties. Het is
sowieso een avond met een gouden randje, een prachtige proeverij! Elwin Arens
is te gast om wijnen van commentaar te voorzien. Proefnotities van opmerkelijke
en mooie wijnen.

Garamvàri Delidölö 2007,
Balatonlellei, Chardonnay

Op een stukje wijngaard waar de
tractor niet kan komen, blijven chardonnay druiven bij de oogst hangen. Ze
worden enige tijd vergeten. Als ze opnieuw ontdekt worden, haalt de wijnbouwer
een heuse Late Harvest binnen. Hoe proeft dat? Sowieso een complexe en mooie
neus waar eindeloos veel plezier aan te beleven valt. Ik ruik bloemen, boenwas,
een expressieve honingimpressie en perzik. Claartje laat noteren: hout,
rozijnen en parfum, Berry ruikt stroop en rijpe appels, Paul amandelkoekjes. De
wijn heeft een mooie balans, ik vind het een gastronomische eetwijn, bitters
zijn proefbaar en de afdronk is lang.

Cassiopeia 2006, Wunderlich, Villány

Prachtige pinot noir, ik vind het een
gelikte wijn met stallucht en toffee, soepele en plezierige smaak met een licht
zoetje, een echte charmeur, een pracht van een lunchwijn. Nello benoemt de
vuursteen, kersen en veel fruit. Peter vdE ruikt herfstbos en benoemt ook een
licht zoetje.

Uragya
Fűrmint 2006 Scepsy, vieilles vignes, Tokaj

Goudgele kleur,
abrikozen-in-het-kwadraat, frisse zuren en een volle smaak die eindigt in veel
kracht, zegt Rob. Ik ruik in de neus boenwas, perzik en honing. Prettige en
sappige wijn, goede zuren en fijne 
balans, de neus doet een andere smaak vermoeden dan je krijgt.
Verdienstelijk glas.

Clos de Coulaine 1998 Savenniers,
Papin Chevalier

Deze veertien jaar oude wijn ziet er
in het glas net zo goudkleurig uit. En verduveld ook het bouquet van deze wijn
van chenin blanc heeft dezelfde karakteristieken als de Fűrmint. Rob denkt wat
zeewier te ruiken, geparfumeerde wijn met een naar zijn idee betere balans dan
de vorige wijn, terwijl hij wel de voorkeur geeft aan die eerste (spannender).
Ik ruik een intense oude rozengeur, jasmijn. De wijn zit stevig in zijn
alcohol, blijft  lang hangen. Eetwijn met
verfijnde neus.

Château Dereszla 2005, 5 puttyonos,
Tokaj Aszu

Bijzondere wijn waarin Claartje
krenten en thee ruikt, Berry noemt boenwas, stro en abrikoos, zelf ruik ik
amandelspijs. Zeer intense smaak: levendig, opwekkend en spannend. Mooie balans
met prachtige zuren. Door die spanning wint deze wijn ook bij van Château
Guiraud 2003 (complexe neus, wulps en voluptueus). Dit is gebottelde poëzie, de
proevers hummen goedkeurend en kijken gelukzalig.

Dobogo 2005, Tokaj Aszu, 6 puttyonos

De neus van de Dobogo wijn is nòg
complexer dan de vorige wijn. Ananas en honing, zegt Martin. Just ruikt die
ananas ook en iets groenigs. Nello determineert nog preciezer en benoemt het bitter
van de citroenschil en mineraliteit. Zelf ruik ik vanille en abrikoos. Ik ben
onder de indruk van de zéér fijne smaak, prachtige balans en mooie zuren. De
wijn hangt minutenlang na.

Brauneberger Juffer Sonnenuhr 2006,
Riesling Beerenauslese, Willi Haag

Just benoemt in de neus zoete
citroenen en ik schrijf het zonder verder na te denken op. Zoete citroenen,
lees ik nu terug en denk: wat is dat? Het citroen van die lekkere authentieke
Franse citroentaartjes? Stro, honing, rokerig en complex beschrijft Nello. Voor
mij stuift de bloesem het glas uit! In het boekje staan drie *-sterren, de
maximum score. Prachtige zuren, uitstekende balans, weinig om te wensen, pure nectar.
Deze riesling toont aan waarom Moezel riesling Groots kan zijn en een alltime
favoriet is bij veel wijnproevers. Geweldig glas wijn.

Memorabele avond.

Gekkigheid bij Grand Prix in Zwolle
By in ,

Gekkigheid bij Grand Prix in Zwolle

Het gezelschap proevers past maar net in restaurant de
Librije. De glazen staan vervaarlijk tot aan de tafelrand. Dertig glazen wijn staan
klaar, een karaf water, een spuugbak. Twee uur om tien wijnen ‘’all over the
world’’
  te determineren. Dat is
natuurlijk al gekkenwerk, maar dit keer helemaal. Noël Geisen, Rob van Ginneken
en Peter van den Besselaar kijken elkaar na drie kwartier individueel proeven
en aantekeningen makend een beetje vertwijfeld aan. In andere jaren waren drie
tot vier wijnen goed te herkennen, maar nu?

We denken voorzichtig één wijn
zeker te weten. Als Fred Nijhuis het woord neemt om twaalf uur om de wijnen
bekend te maken, zegt hij: “We hebben dit jaar wijnen op tafel gezet, die de
afgelopen drie jaar niet in de wedstrijd stonden”.  Dat is gekkigheid, beste lezer. Stel dat wij
dat bij onze blindproefwedstrijd van Franse wijnen zouden doen, dan moet je
ineens bijzondere gebieden als Gaillac, Béarn, Patrimonio of Coteaux de Peyriac
herkennen. Het is dan niet de beste proever die wint, maar een pokerspel. Pokerspelers,
zó voelden we ons nu ook. Het is al frustrerend moeilijk om een pinot noir te
herkennen uit bijvoorbeeld respectievelijk Duitsland, Zuid Afrika, Noord-Oost
Frankrijk of Italië. De Grand Prix Saint Hubert gaat over het herkennen van
karakteristieke wijnen, meestal monocepages. Maar ja, herken maar eens druiven
als Bonarda (we hebben er nota bene mee geoefend), Petit Verdot en Carignan.
Andere druiven die op tafel staan zijn Montepulciano, Zinfandel, Touriga
Nacional, Monastrell, Pinotage en Tannat. De Gamay is de wijn die Rob zeker
weet, maar ja… de organisatie maakte een foutje door niet Noord-Oost Frankrijk
op het proefformulier te zetten, maar Zuid-Oost Frankrijk. Grrr. Want dan ga je
weer fouten op elkaar stapelen. Die gekkigheid maakt dat we met een lichte
kater een tikje ontgoocheld het restaurant verlaten.

We missen onze chinese lunch
in Amsterdam, hoewel we beslist prettig lunchen in Librijes Kantine met een in
Oloroso verdronken oester met ganzelever, een zeeduivel omwikkeld met spek en
(het lekkerste, foto) kalfszwezerik met ananas en pindasaus.  Alles met bijpassende wijnen. Niks mis mee,
wel het feit dat we voor een bodempje water in een glas verdorie  drie-en-halve-euro moeten afrekenen… Noël
beleeft een finest moment als hij op de boerenmarkt rondom Librijes
hotel bij zijn heldin (en vinoloog) Astrid Joosten kan proeven. Mooie wijnen
brengt de nieuwe onderneming van Astrid en Therese de Boer. De moeite waard om
mee kennis te maken.

We hebben vervolgens fraaie
rosé’s geproefd in de binnentuin van Librije’s Hotel.  Mijn persoonlijke voorkeur ging uit naar Château
Miraval 2011 Côtes de Provence, Cuvee Pink Floyd (klassiek, mooi), Domaine de
Maby 2011 Tavel (veel kracht, stevig) en Château de Pibarnon 2011 Bandol (zeer
verfijnd). De entourage op het wijnfestival verdient wel alle lof: mooie
espresso, lekker brood van het Vlaamsch Broodhuis en ultiem mooie kazen van
affinateur Latif Elmessoussi (een comte om een moord voor te doen!). Als we
naar het station lopen, komen we in de Zwolse binnenstad nog terecht op een mini-wijnfestival,
waar we talrijke bekende wijnen tegenkomen (Bernardus, Van Volxem, etc.) en ons
verdriet over een lage score wegspoelen.

Chassagne Montrachet: klassieke wijnen met diepgang
By in ,

Chassagne Montrachet: klassieke wijnen met diepgang

Wijnplukkers maaltijd in Chassagne Montrachet

Witte
Bourgogne!  Het is een klassieke wijn,
zo’n wijn die altijd pleziert, indruk maakt. Een digitale hug voor Bertram van
Zwol die deze proeverij samenstelt. Wat mij betreft hebben we ieder seizoen een
witte Bourgogne proeverij – oproep aan de leden. Ik vind witte Bourgogne een
wijn met klasse. Geheel in stijl tik ik dit verslag met de rustgevende klanken
van Kiri Te Kanawa (Ave Maria van Fauré, Panis Angelicus van Gounod), bijna
bezwerend om het genot verder voort te zetten. Chassagne Montrachet is een
gemeentelijke appellatie tussen de dorpen Puligny Montrachet en Santenay. Nog
maar een generatie terug werd in dit dorp voornamelijk rode wijn gemaakt. De
witte Premier Crus van Chassagne Montrachet kunnen schitterend zijn met veel
diepgang. Ze winnen het van de rode wijnen in kwaliteit. En dus uiteindelijk
ook in prijs. Geen wonder dat de wijnboeren chardonnay om- en aanplanten. In
2009 was er 1.400 hectoliter rode Premier Cru tegen 4.500 hectoliter witte Premier
Cru. Bij de gemeente AOP wint rood het nog net. Het zijn populaire
restaurantwijnen, zegt Bertram, vooral in Frankrijk zelf.

Chablis
Montmains 2009, Premier Cru, Jean Paul et Benoit Droin

Een
Chablis als indrinker. Ik laat wat in het glas staan en ruik er gedurende de proeverij
steeds even aan. Dan aan het eind van de proeverij gaat die Chablis nog eens over de
tong. En ben ik overtuigd van de woorden van Bertram (altijd kritisch zijn met
wat wijnkopers beweren, ha!): dit is top, niveau Raveneau maar zonder die
prijs, kan lang opgelegd worden en ja, dit is dus een heuse trouvaille. Bloemig
bouquet, prettig rokerig en daardoor herkenbaar chardonnay, later ook
mineraliteit. In het glas blijven die bloementonen niet alleen hangen, ze
worden wat expressiever, de wijn wint aan kwaliteit met beluchting. De wijn
heeft goed concentraat, lekkere frisse zuren, een mooi bittertje en fijne
spanningsboog. Is er dan niks negatiefs te vertellen over de wijn? Jawel, een
ding, er is te weinig van de wijn. Het is een draak van een wijn voor
wijnverkopers, want er is niets zo erg als een klant die je net hebt overtuigd
‘nee’ te moeten verkopen. Ieder flesje van deze Chablis siert de kelder, beste
lezer. Het chagrijn van Bertram over het nadeel dat er zo weinig is van deze wijn,
staat niet in de weg dat hij dit zijn ‘hartendiefje’ noemt.

Daarna
proeven we twee Chassagne Montrachet van verschillende jaren van Coffinet
Duvernay, een Saint Aubin uit de buurgemeente naast een Chassagne Montrachet,
twee Chassagne Montrachet om af te sluiten met een vergelijking tussen een rode
Saint Aubin en een rode Chassagne Montrachet. Met een voor wijnliefhebbers
aangename uitdrinker: Rivesaltes Ambr.

Chassagne
Montrachet, Les Blanchots Dessous, domaine Coffinet Duvernay

2008

Deze
wijn is gemaakt op mineraliteit. Seringen in de neus, hazelnoten, tikje groen
nog. Een sappige smaak met niet dominante zuren, een fijne wijn.

2007

Een
ander jaar en een flesjaar meer rijping geeft een neus die verrassend veel
stuivender is, pioenroos, boter, bloemig, prettig en jazeker, een zich
ontwikkelende stallucht. Deze wijn is voor mij wat meer op fruit gemaakt,
mollig en sappig van smaak.

Saint
Aubin 1er Cru 2008, Les Murgers des Dents de Chien, F et D Clair

Deze
wijn prefereer ik boven de een jaar oudere Chassagne Montrachet van Fontagne
Gagnard. Bertram plaatst een AOP zonder meer, naast een Premier Cru uit de
nabuurgemeente. De neus heeft enige complexiteit: banaan, mint, perzik, hooi en
romig (Berry), zilt zeewier en later grapefruit (Paul), hout en mineralen
(Toos). Mijn aantekeningen: mineraliteit, wat vanille, de wijn is vief en
levendig, met veel spel. Frisse zuren.

Chassagne
Montrachet 2007, Les Caillerets, Marc Colin

Hier
komen we in de categorie feestwijnen, door de complexiteit en last but not least
de prijs. Een liefhebberswijn voor iemand die een (niet te groot) prijsje heeft
in de postcode- of staatsloterij. Rick benoemt peer, perzik en bloemen, Gerard
houdt het op citrus en drop. Noël roemt het evenwicht in deze wijn. Onze
proefkampioen heeft gelijk. In mijn aantekeningen lees ik: alles klopt. Jasmijn
in de neus, een heel verfijnde neus. Op de tong fijne zuren, een heel
harmonieuze en verfijnde wijn, die ook dat lekkere botertje in de neus heeft.
Hangt bovendien heel lang na. Ik dacht te bemerken dat Bertram (die een zekere
bravoure niet vreemd is) onder de indruk is… en ons op het hart drukt om toch
vooral goed te proeven. Dat is niet aan dovemansoren gezegd. Voor mij is dit dé
wijn van de avond.

Chassagne
Montrachet 2009, Grandes Ruchottes 1er Cru, Bernard Moreau

Ik
krijg een wat verwonderende (of is het vernietigende?) blik van Bertram als ik
zeg dat deze wijn wat complexiteit mist in vergelijking met de vorige. Deze
wijn heeft what-you-see-is-what-you-get, en dat is heel wat, beste lezers. Hazelnoot
en druiven in de neus, peer ook. Boersere smaak dan de vorige wijn. Maar dat
alles gezegd hebbend: hier doe je mij beslist een plezier mee!

 Chassagne Montrachet 2009, La Cardeuse 1er Cru (monopole), Bernard
Moreau

Een
blockbuster zegt Kees van deze rode wijn, en dat ben ik totaal met hem oneens.
Hij ruikt bramen, leer en pruimen. Ik ruik toffee en het karakteristieke
vanille van een wijn die is opgevoed op nieuw hout, hmmmm, dat ruikt zo lekker…
RIJK! Paarse kleur nog. Een wijn met rondeur, een pleaser met inhoud, gewoon
adembenemend lekker. Hangt bovendien na. Een droom van een lunchwijn op zo’n
zomerse dag dat je buiten kunt lunchen, de hele wereld de wereld wilt laten
zijn en denkt: genieten vandaag. Lekker puh.

Een
mooie Bourgogne avond. 

Méér van Mas: wijnen van domaine Paul Mas
By in ,

Méér van Mas: wijnen van domaine Paul Mas

Fameus affiche van Cassandre

Wijn maken is één ding, wijn verkopen
weer iets anders. Waar wijnbouwers ziel en zaligheid leggen in het werk in de
wingerd, zwoegen bij de vinificatie, de wijn vertroetelen bij het opvoeden… als
de wijn vervolgens niet verkoopt, is het werk niet doelmatig. Hans van der
Horst heeft een proeverij gemaakt van wijnen van Paul Mas, een verkooptalent.
Oorspronkelijk was het domein 32 hectares groot; inmiddels bestaat de
onderneming uit 320 hectares eigen wijngaarden en heeft het bedrijf ook 800
hectares onder contract. Dat betekent dat er jaarlijks 4 tot 5 miljoen flessen
Paul Mas (of met een andere benaming) over de toonbank gaan. Voor het label
Arrogant Frog heeft de onderneming zelfs een Nederlandse website. Door een
combinatie van ecologisch verantwoorde wijnbouw in combinatie met een Nieuwe
Wereld stijl van wijnmaken haalt Paul Mas het beste uit het terroir, zo claimt
men. Wij nemen de proef op de tong.

Bij de witte wijnen proeven we een
viognier 2010 (hint van vanille, jasmijn, goede zuren) en een chardonnay 2011
(eleganter, iets voller, verfijnde neus en lekker bittertje in de smaak).

Les Faisses, Chardonnay 2010 Limoux

Goudkleurige zweem, fruitvolle en
volle smaak, zegt Gerard. Nello prijst de mineraliteit, Kees noemt de wijn
bloemiger dan de chardonnay-zonder-meer. Ik vind dit vooral een heel serieus
glas met veel stevigheid en bitter-achtige zuren. Mooi gemaakt!

Arrogant Frog 2010, vin de pays d’Oc

Kees vind dat de wijn iets deftigs
heeft, dat zullen de Britten die de Fransen graag voor ‘Arrogant Frog’
uitsch…..wel passend vinden. Op de website heet maker Jean-Claude Mas echter de
‘nederige’ wijnmaker. Dit is gewoon een lekker glas: met wat leer, zoethout en
drop in de neus. Maceration Carbonique zónder yoghurt-associatie, zegt Noël, en
dan heb je vooral veel fruit in de neus. Lekkere framboos. Dit is een sappig
glas wijn, een echte thuiskomwijn. Krijg je dit na een dagje werken in het
glas, zit je op balkon of in de tuin… dan kom je weer heerlijk tot jezelf.

Paul Mas 1892, Pays d’Oc 2010

Met deze wijn brengt de maker een ode
aan zijn opa. Die staat met oma dan ook afgebeeld op het etiket, een grappige
wijn voor filatelisten. De opbrengst bedraagt 42 ha/hl. Van carignan, grenache
noir, grenache blanc, syrah, cabernet, merlot en mourvedre. Dat klinkt mij als
veel druiven in de oren, maar ach… in Châteuneuf du Pape gaan ook veel
druivensoorten en dan komen er harmonieuze resultaten van. Ik zet meteen twee
*-sterren in het proefschrift, want de wijn heeft een mooie neus van Mon Cherie
chocolade en tabak, mocca en een jodiumzweem. Gerard merkt een zoetje op in de
aandronk. De wijn is sappig, aangenaam en heeft een hele goede balans.

Het oorspronkelijke domein van Paul Mas in Pezenas

Château
Crès Ricards 2009, Coteaux du Languedoc

Als ik het goed begrijp, was dit een
domein van een wijnboer die zelfstandig niet meer echt goed rond kon komen, en
heeft Paul Mas dit domein aan zijn bezit toegevoegd door aankoop. Wijn gemaakt
van syrah en grenache. Een serieuze open neus met rood zomerfruit die ik als ik
de neus wat langer in het glas steek als ‘kers’ definieer. Man, wat een bek vol
wijn krijg je bij de eerste slok! Warm, soepel, mooi. Nello determineert een
jamachtige toets. In mijn boekje staat: past goed bij eendeborst met rood
zomerfruit.

Château
Paul Mas 2010, Clos des Mûres, Coteaux du Languedoc

Kijk, en dit is dan net weer iets
beter. Complexer, rijker en van hoger niveau, zegt Nello. Wil ruikt wat munt,
Noël krijgt associaties van paard. Ik heb ook ‘stal’ in mijn aantekingen staan
en morelkers. Cacao en vanille, En een licht stinkertje. Enorm concentraat, dit
is power: een wijn met veel kracht en fluwelige handschoenen.

Mas des Mas 2006, Grés de Montpellier,
Languedoc

Een wat meer gerijpte wijn, om te
beoordelen of de wijnen mooi uitrijpen? Geëvolueerde kleur en een neus met
zowel kreupelhout als zoethout. De wijn is nog straf, vind ik, smaak met veel
laurierdrop.

Fijne proeverij van Languedoc wijnen.  

Cru de Beaujolais: een lievere vrouw en trouwere vrienden!
By in ,

Cru de Beaujolais: een lievere vrouw en trouwere vrienden!

Wijnaffiche

De
schrijver Gabriel Chevalier schreef de roman Clochemerle die zich afspeelt in
de Beaujolais. Er is een prachtig klein fragment op you tube te zien, waar we
een romantisch beeld zien van het oude Frankrijk en specifiek het mooie
Beaujolais gebied, klik HIER. De roman is een pleidooi om meer Beaujolais te
nuttigen. De stelling in de roman is: “hoe meer Beaujolais men drinkt, des te
liever je vrouw wordt, des te trouwer je vrienden, des te bemoedigender de
toekomst en des te genietbaarder het mensdom.” Voilá, wie wil dat nou niet?   

Wijndrinkers
zijn waarheidzoekers. We willen de verschillen doorgronden tussen wijnen en wat
de redenen zijn van die verschillen. Wat maakt een Moulin-a-Vent nou zoveel
verschillend van een Chiroubles? De druif is hetzelfde, gamay, dus daar kan
alleen een leeftijdverschil van de wijnstokken meespelen. Of de grond
natuurlijk, van verschillende terroirs komen verschillende wijnen. De beroemde
wijngaard Clos de Vougeot uit de Bourgogne heeft zes terroirs! En niet te
vergeten de wijnmaker, die kan flinke invloed doen gelden. Peter van den Ende treft
in Frankrijk een volledig gamma Cru de Beajolais van één propriétaire-eleveur,
Louis Tête, en twijfelt geen moment. Dat is een proeverij. Als de wijnmaker en
de druif dezelfde zijn, moeten we de verschillen tussen de terroirs het beste
kunnen proeven, stelt Peter. Het is een redenering waar geen speld is tussen te
krijgen. In de proeverij staan ook nog enkele piraten én we proeven een uiterst
curieuze uitdrinker.

Beaujolais
Rosé 2010, Louis Tête

Zalmkleurig,
een zweem van framboos in de neus, sappige wijn met mooie afdronk.

Beaujolais
Blanc 2009, Louis Tête

Blind
geproefd naast  een Bourgogne Blanc van
Desertaux Ferrand en Bourgogne Aligoté van Fr. Buffet vind ik dit de mooiste
wijn – maar ik was een van de weinige porevers met die mening. Rokerige neus,
smaak met wat rondeur, frisse zuren en goede body. Ik geef de voorkeur aan deze
wijn vanwege de mooiste balans van de drie wijnen.

Chiroubles
2010, Louis Tête

Deze
uiterst vriendelijke lichtgewicht Cru krijgt van mij deze avond de hoogste
score. Ik vind het een OER-type Gamay. Swingend in het glas, een sappige en
lichte spring in het veld , héél zacht glas wijn, is een volmaakte lunchwijn –
zeker voor iedereen die ’s middags nog moet werken. Dimph ruikt viooltjes,
karakteristiek voor Chiroubles. Levensvreugde in het glas.

Brouilly
2009, Louis Tête

Bloemetjes
in de neus, de neus vind ik in eerste instantie mooier dan de smaak, maar iets
later kom ik daar op terug. Een goede balans, lekker zacht. Niet iedereen
waardeert het glas, Nello noemt het een voorbeeld van te veel zuren. Paul ruikt
gerookte ham. De karakteristieken van Brouilly (zwarte bessen, frambozen en
pruim) ruik ik niet terug.

Chenas
2009, Louis Tête

Gerard
ruikt framboos en benoemt een pittig zuurtje. Ik vind dit glas een diepe kleur
hebben en ik ruik wat kreupelhout en banaan. Aangenaam glas wijn in de mond
door inhoud en rondeur. Gul glas.

Moulin
a Vent 2010, Louis Tête

Hartendiefje
van Peter van den Ende. Aalbesjes, goede rondeur en veel kracht.

De
conclusie dringt zich op dat de ultieme verschillen tussen de Crus in deze
proeverij – ondanks de sluitende verstandelijke redenering – toch moeilijk naar
voren komen. Het blijft uiterst boeiend, dat wijnproeven.  De wijnen missen complexiteit en lijken tamelijk veel op elkaar,
de een heeft wat meer rondeur, de ander wat meer bouquet, maar om nou te zeggen
dat de Cru-karakteristieken helder naar voren komen… nee, dat niet. Een deel
van deze wijnen heeft bovendien voor Beaujolais een wat kleine neus, ze zijn
niet zo expressief.

Michel
Schneider 2008 Dornfelder Rosé Eiswein, Rheinhessen

Ik kan me niet herinneren ooit een eiswein van dornfelder te hebben geproefd. Dit
is een uiterst curieus glas wijn. De druiven werden geoogst bij -7 graden
Celsius en ook bevroren geperst. Hierdoor krijgt de wijn een enorme extractie, de
essentie van de druif gevangen in de wijn. Ik ruik en proef veel caramel en
toffee in combinatie met een prettig hoge zuurgraad – dat hebben alle
eisweinen. Blijft lang hangen in de mond. Mooi bij de blauwkaas van Paul. Dit
is een mijmerglas, om stil van te genieten op een moment voor jezelf. Curieus
en opmerkelijk!

Bewuste keuze proeverij: de beïnvloeding van ons brein
By in ,

Bewuste keuze proeverij: de beïnvloeding van ons brein

Wijnaffiche

Wijn
kiezen, dat doen we helemaal niet zo bewust. Dat weten de lezers toch? Wie in
de supermarkt voor een groot rek met wijnen staat, kijkt wáárvan de meeste
flessen zijn verkocht. Want die zal wel goed zijn. Wie in voorkoop wijnen wil
bestellen (ze liggen dan nog op fust in Frankrijk) kijkt naar de Robert Parker
of Jancis Robinson punten. Een wijn met 86 punten zal minder goed verkopen dan
een wijn met 94 punten. En dan de reclametaal. Want die heeft óók sterke
invloed! Dit is de lekkerste Chablis die ik ooit heb gedronken. Uitgeroepen tot
’s wereld beste Cava. Als we dat horen, krijgen we ineens een wijn met een
verhaal. Dat schenkt beter uit aan vrienden. Gerard van Avendonk componeert een
proeverij rondom het thema ‘bewuste keuze’. In de proeverij zitten ook wijnen
die op biodynamische wijze zijn gemaakt. Soms staat dat op de fles. Soms kiest
de wijnboer ervoor om dat niet te vermelden, ‘die vindt het
vanzelfsprekend’.  Omdat wij blind
proeven, waarderen we de wijn met de tong. En dan kom je soms voor rare
verrassingen.

Neem
nou de indrinker. ELYSSIA Pinot Noir Brut, een Cava van druiven die groeien ten
zuidwesten van Barcelona. Dit is dus die Cava die werd uitgeroepen tot beste
Cava ter wereld. Ik hoor véél proevers aardige commentaren geven bij de wijn. Mijn
aantekeningen zijn nogal kleintjes: groffe mousse, nauwelijks neus, matig glas.
Voor de prijs van deze wijn koop ik liever twee mooie Prosecco’s. Zeker weten
doe ik het niet, maar stel dat deze indrinker ‘open’ was geschonken. En we
horen ondertussen het verhaal over de Beste Cava ter wereld. En de officiële
proefnotitie: zwart fruit met heerlijke frisheid en zachte afdronk. Mogelijk
zou mijn brein het dan een verduveld lekker glas vinden. Want die grijze cellen
laten zich graag beïnvloeden.

We
proeven steeds twee wijnen naast elkaar. In de eerste serie een Franse Menetou
Salon (waar mijn voorkeur naar uitgaat) naast een superexpressieve
Nieuwzeelandse Marlborough (waar veel andere proevers voor kiezen). De wijnen
van sauvignon blanc zijn fris en sappig. Mogelijk kiest mijn brein voor die
Franse wijn omdat ik die smaak veel beter ken.

In
de tweede serie twee 100% chardonnay.

Blason de Bourgogne, Montagny 1er Cru
2009
                                             

Neutrale
neus met een vage impressie van brandnetel. Ook veel hout, dit is een wat
vettige wijn, met rondeur in de mond en amnadelbitters in de afdronk. Hangt
lang na. Goede prijs/kwaliteit verhouding. Verdienstelijk glas en mijn
voorkeur.

Vaudon
Chablis 2010, Drouhin

De
Chablis waarvan de inkoper zegt: de mooiste Chablis die ik ooit heb gedronken.
Ook de wijn die bio-dynamisch is gemaakt, met alleen maar handwerk in de
wijngaard. Dat zijn allemaal details die bij het ‘open’ schenken van de wijn
onze zintuigen op scherp zet. En ook hier zijn mijn aantekeningen na het
blindproeven kleintjes: Houtrijping. Hoge zuurgraad. Mist wat natuurlijke charme.

In  de derde serie staan drie chardonnay wijnen:
een uit Zuid Afrika, een uit Argentinië en een uit Italië.

Lanzerac
Chardonnay 2010, Stellenbosch Zuid Afrika

Toos
noemt de neus fijn, ze ruikt tropisch fruit en een zoetje in de vettige smaak.
Noël benoemt de neus als expressief met exotisch fruit. Mijn aantekeningen:
goudzweem, boenwas en viooltjes in de neus, dit is een volle wijn met veel
alcohol. Botertje. Krachtpatserig glas wijn.

Planeta
Chardonnay 2008, Sicilië

Voor
mij de beste witte wijn van de proeverij. Hans noemt de wijn geparfumeerd, Toos
geeft kruidig als omschrijving en Noël ruikt boenwas. Ik omschrijf de kleur als
oud goud en ruik een combinatie van afwisselend mango, banaan en roomboter. De
smaak is rijk en voluptueus.

Dat
brein van ons gaat dus gewoon met ons op de loop, afhankelijk van de
omstandigheden. In de eerste rode serie gebeurt het opnieuw. Er staat een wijn
van grotendeels merlot uit Saint Emilion: Château Franc Bigaroux, Grand Cru,
jaargang 2006.
Mijn aantekeningen zijn prima, maar ik heb geen *-sterretjes bij
de wijn gezet. Na onthulling zie ik dat ik dezelfde wijn uit 2005 na een
eerdere proeverij heb gekocht om in de kelder op te leggen. Die eerdere
jaargang vond ik dus met zekerheid mooier dan deze. Paul noemt de wijn inktig,
Claartje ruikt anijs en Martin benoemt in de wijn drop en tannine. Mijn
aantekeningen: expressieve neus met kruidnagel, warm. De smaak is moeilijk,
hoge zuurgraad.

Valdivieso
Syrah Reserva 2007, Chili

Paarse
rand nog, een impressie van paprika in de neus. Klassieke smaak met hoog
concentraat. Een wijn die niet zo ‘meegeeft’ staat in mijn aantekeningen. Hans
benoemt dat de wijn qua body en balans wat meer brengt dan de volgende wijn,
Toos ruikt cassis en chocolade, jam; Noël noemt de wijn ‘net niet fijnzinnig’.
En daar kan ik het helemaal mee eens zijn, de volgende wijn heeft veruit mijn
voorkeur.

Planeta Syrah
2007, Sicilië

De
mooiste rode wijn van de proeverij. Diepdonkere kleur, zwart bijna. Klassieke
neus met cassistonen, mocca en chocolade. Zwoele aandronk en héél veel inhoud.
In mijn aantekeningen staat dat de wijn uit een warm land moet komen. De smaak
is een tikje opdrogend. Al determinerend zou mijn wild guess zijn uitgekomen op
malbec uit Argentinië. Niet dus.

Gerard
heeft drie prachtige oude sherrys als laatste serie, dat is ontzettend leuk
want zo vaak proeven we die niet.  De
amontillado komt voor mij in de serie niet tot zijn recht (wat scherp), maar de
andere twee zijn werelds!

Sandeman Royal
Corregidor, Rich old olorosso, 20 years

Nootjes,
toffee, abrikozentonen. Mooie rondeur en goed concentraat.

Sandeman Royal
Ambrosante, old solera Pedro Ximenez, 20 years

Fluwelige
rondeur, zéér harmonieus. Dit is nectar om te drinken met een compleet
smaakgamma van krentjes, basterdsuiker, pruimedanten, vijgen en caramel.
Grootse sherry. Drie *-sterrenwijn. Om stil van te worden.

Een
boeiende proeverij om nog eens aan terug te denken. Vóórdat we aankopen doen.
Op het moment dat we aankopen doen. Én als we proeven/drinken. Wáárom kocht ik
deze wijn? Gingen de grijze cellen met mij op de loop? Wie zal het zeggen…
Bedankt, Gerard.