Categorie: Blogger

Reprise Etikettenproeverij: “Ik kan alleen maar Hallelujah roepen”
By in ,

Reprise Etikettenproeverij: “Ik kan alleen maar Hallelujah roepen”

Ze staan samen op de catwalk, die Hans bouwt temidden van de proeftafels. Een enkele is verlegen. Anderen zijn juist betoverend mooi. Er zijn klassieke aantrekkelijken. Of eigentijdse. Bella Italia, de Italiaanse schonen zijn tot in de puntjes verzorgd. Er staat ook design. Hans Lodewijkx geeft een reprise Etikettenproeverij. We praten ineens over aspecten van de wijn waar we normaal gesproken aan voorbij gaan: glansvernis op het etiket, brailletekens, typografie en de kwaliteit van de afbeeldingen. Iedereen laat zich leiden door etiketten en de uitmonstering van de fles. “Vooral vrouwen”, hoor ik. Maar dan klinkt er uit een mannenmond: “Nee hoor, want ik kijk er ook naar”. Zo’n dertig flessen staan gerangschikt. We proeven om te  beginnen een Slovenische Fürmint (verrassend prettig) en een Spaanse Rias Baixas van Albariño (strak en aangenaam).

Pinot Grigio 2011, Riff, Alto Adige

Karakteristiek:
op het moderne etiket staan stenen afgebeeld. Proefnotitie: licht kruidig met
mooie mineralen in de mond, zoetje. En weer een bittertje in de afdronk. Prima glas. Paul ruikt abrikoos, kruisbes en roemt de frisse aanzet. Er is hier dus
een duidelijke link tussen het etiket en de smaak.

Pinot Grigio 2010, Alois Lageder, Alto Adige 

Karakteristiek:
Eigentijds. Lageder laat kunstenaars een bijdrage leveren aan de etiketten, op
deze fles staat een afbeelding die is afgeleid van een rooster in de productieruimte. Proefnotitie: duidelijk mineraal in de neus en een heel zachte aandronk, sappige wijn met zijdezachte textuur, prima balans. Claartje noemt deze wijn iets harmonieuzer dan de vorige. Kees prijst de balans, een subtiel zoetje. Rob proeft licht boter.

Vermentino 2011, La Spinetta, Piemonte

Karakteristiek:
etiket met een neushoorn illustratie. Proefnotitie: Sebastian prijst de balans en goede zuren, Noël zegt dat de wijn het moet hebben van de opbouw in de mond, de wijn blíjft maar doorgáán, Henk noemt de wijn mooi, Kees ontdekt kruisbes en mango, Nello is kritisch want mist wat zuiverheid, Twan ruikt dierlijke tonen die hem niet aanstaan. Mijn aantekeningen: Citrus in de neus, viefe wijn met spanning en een prachtige balans. Mooie witte wijn uit Noord Italië.

Scharzhofberger 2009 Kabinett, Egon Müller, Saar

Karakteristiek:
etiket dat al vele decennia ongewijzigd is, klassieker dan dit bestaat niet. Met fraaie krullen, gekalligrafeerde letters, illustratie van het domein
omgeven door druivenranken.

Proefnotitie: Volgens mij is dit de eerste keer dat ik een wijn in het glas heb van deze topproducent en het is een waar genoegen.
Zweem van kastanjechampignons in de neus, mineraal. De smaak heeft een schitterend zoetje, prachtige balans en pure harmonie. Zeer klassieke wijn, in deze klasse het allerbeste dat Duitsland (of moeten we zeggen: de hele wereld?) te bieden heeft. Nello roemt het delicate petrolbouquet. Hartendief van Hans.

Grüner Veltliner 2008, Smaragd, Weingut Knoll, Ried Loibenberg, Wachau

Karakteristiek:
wie deze wijn één keer heeft gezien/geproefd, vergeet dat nóóit meer. Een etiket dat mooi is van kitscherigheid, noemt Hans dat. Volstrekt uniek. Het mooie is dat je bij het zien van dit etiket vrijwel altijd weet: ik ga genieten. Proefnotitie: Gerard is duidelijk, “dit is de meest complexe  Grüner Veltliner die ik ooit heb gedronken”. Kees ruikt banaan, Paul groene groente. Jan ruikt heideveld, kiezelsteen en mineraal. Mijn  aantekeningen: superneus met veel boter, hooi en later ook abrikoos en peer. Pittige wijn met een sappige aandronk, hoge concentratie van zuur/bitter/mineraal. Een absolute eetwijn, die zal schitteren op tafel.

Chablis Premier Cru Vaillons 2011, Jean Paul et Benoit Droin

Karakteristiek:
Oer-klassiek Frans. Met (uiteraard) géén achteretiket of toelichting op het etiket. Proefnotitie: Altijd mooi als een wijn een verhaal heeft… Hans proefde dit glas bij een camembert in restaurant Cordial in Oss, een goede combinatie, zegt hij. Kees (ik hou niet van Chablis – maar wél van dit glas) roemt het stuivend bouquet , het sap in de wijn, de prachtige aanzet en constateert: “Ik kan alleen maar Hallelujah roepen.” Nello prijst de expressiviteit. Mijn aantekeningen: strakke mineraliteit in de neus, heel fris in de mond, mooie appelzuren en lekker vief!

Blandy’s Madeira 1940 Sercial

Karakteristiek:
op de fles geschilderde letters en cijfers. Proefnotitie: noten zegt Willem-Jan, koffie, caramel en ijzer. Gerard ruikt rozijn en toffee. Wierrook hoor ik noemen. Hans noemt de neus heftig. Ik ben ‘verkocht’ bij deze Madeira, mahoniekleur met lichtgroene rand, met zo’n heerlijk complexe neus, alleen het ruiken is al een genoegen. Ik ruik hier oude textielfabriek – een zweem daarvan ruik je nog als je door het Tilburgse museum de Pont loopt. Speculaaskruiden, amandel en marsepein. De smaak is prachtig droog. Een droom van een meditatiewijn.

Naast twee verschillende stijlen Sauternes (Château Romer du Hayot 2003, klassiek, Château Liot 2003, op fruit gemaakt) proeven we een Gewürztraminer.

Gewürztraminer 2007, Hengst, Zind Humbrecht, Selection de Grains Nobles

Adembenemende wijn. Maximale score drie *-sterren. Goudkleurig, explosie van een cocktail van tropisch fruit, perzik en abrikoos. Pure nectar, schitterende harmonie. Gebottelde Perfectie. Hartendief van Hans.

Blije gezichten na deze proeverij.

Mijn kelderschatten uit een Herenkelder
By in ,

Mijn kelderschatten uit een Herenkelder

De wijnen in deze proeverij – ze maken asoociaties los – van engelen tot Doutzen Kroes. Lees maar!

Aaah
lekker. Het doorproeven van gerijpte wijnen uit een liefhebberskelder. Dat zijn
en blijven unieke  proeverijen. Henk
Vermeer zet zijn ‘lievelingen’ op tafel. Henk is een man met heldere klassieke
voorkeuren: rood = Bordeaux, wit = Bourgogne. En zijn kelder is er een van een
Heer van Stand, heel passend in dit Toonderjaar. Aan het eind van de proeverij
proeven we nog een uitzonderlijk avontuurlijke wijn, een witte Vernaccia di
Oristano van 41 jaar oud. De lezer snapt: we genieten van ‘Mijn
kelderschatten’.

 

Meursault
2009, 1er Cru ‘Les Genevrières’, Domaine Rémi Jobard

Chardonnay-rokerige
neus, botertje. Sappige wijn met goede zuren. Later ruik ik ook mineraal en
valt de goede rondeur in deze wijn mij op. Kees noemt de wijn voornaam, ruikt
hazelnoot en geroosterd brood. Prijst de lange afdronk. Willem Jan mist het
vettige botertje dat veel Meursault kenmerkt, misschien is de wijn daarvoor nog
te jong? Just prijst de goede zuren.

Montagny
2009, 1er Cru Signé, Caves de vignerons de Buxy

Gewaagde
line-up, Henk zet de gereputeerde Meursault vóór een coöperatiewijn ~
verkrijgbaar in de supermarkt. Die Montagny blijft echter vrolijk overeind! Ook
gemaakt van chardonnay, maar voor de prijs van twee flessen Meursault koopt de
liefhebber zeven van deze flessen Montagny. Die Meursault is voornaam en
mineralig, de Montagny is levendig en vief. Expressieve neus met bloemetjes
(jasmijn), stevige wijn met een bittertje. Claartje ruikt buxus. Kees prijst de
zuren, ziltige smaak en de elegantie van de wijn. Deze wijn op een terras, de
vorige aan de dis, is zijn conclusie.

Château
Siran 1995, Margaux

Wie
wijn écht lang weglegt om te rijpen, kan het beste voor zékere en veilige
keuzes gaan. Cru Bourgeois zijn van 0 tot 10 jaar uitstekend drinkbaar, Grand
Cru Classés zijn vanaf vijf jaar tot vijftien, twintig jaar of langer houbaar.  Château Plince 1998 uit Pomerol naast Siran heeft
betere tijden gekend, dat er meer spanning in de wijn aanwezig was – een droom
van een neus (kreupelhout, cederhout, laurier), dat wel! Siran biedt wat
kruiden in de neus, die verder belegen overkomt. De wijn is volstrekt op dronk,
mist wat spel, blijft wel nahangen. Dymph ruikt caramel, koffie en pruimen.
Kees roemt de elegantie van de wijn.

Château
d’Armailhac 2004, Pauillac, Grand Cru Classé

Gerard
ruikt overheersende cassistonen in de neus, Toos chocolade en veel hout. Sappige,
zwoele wijn met concentraat, zegt Toos. Mijn aantekeningen: bruine rand,
voorname neus! Cederhout, laurier, kruidentoets. Sappige wijn met hoge
zuurgraad, mooi spel.

Château
Chauvin 2003, Saint Emilion, Grand Cru Classé

Mijn
voorkeur gaat uit naar de rechteroeverwijn. Bruine rand, mooi expressieve neus
met kersen en chocolade, later ook impressies van een dennenbos. Veel body,
rondeur, bite, een bittertje in de afdronk. Gerard ruikt kersen, roemt de
krachtige aanzet. Toos ruikt leder, koffie, hout en straffe tannines.

Château
Cos d’Estournel 1998, Saint Estephe, Grand Cru Classé

Jan
komt helemaal los bij deze mooie wijn: uitbundige neus met laurier, drop,
sigarenas, bosgrond, aarde en paardenstal. Zilt. Oesterassociatie. Tannines in
de smaak, maar ook rood fruit, bramen en morel. Claartje ruikt inkt, leer en
aardse tonen. Krachtige en spannende wijn, héél erg lekker. Mijn aantekeningen:
open en edele neus, fraai hout, caramel ook in de neus. Later
sigarenkistjeshout, echt mooi. Perfect op dronk, fraai spel en elegant.

Château
Bellevue 1998, Saint Emilion

Nello
noemt de wijn fluwelig en elegant. Claartje denkt aan het spreekwoordelijke
engeltje over de tong. Just roemt het frisse fruit. Voor mij blijft deze wijn
toch wel erg in de schaduw staan van de Cos: ingetogen neus met een klein
mufje. Kruidtonen. Sappige wijn met prima smaak, volle rondeur.

Carruades
de Lafite 2000, Pauillac

Hartendief
van Henk. Twan noemt de wijn in balans, elegant en fluwelig met in de neus een
peperassociatie en cassis. Nello ruikt leer en tabak, elegante wijn is zijn
conclusie. Mijn aantekeningen: aards en héél voornaam. Caramelpijptabak, fluwelige
en zoete aanzet. Ik ruik ook wat pruimedant, lange afdronk, tikje opdrogend nu.
Heel charmerende wijn.

Château La Fleur Petrus in Pomerol

Château
La Fleur Petrus 2001, Pomerol

 

Voor mij is dit dé wijn van de avond. Drie *-sterren en daarmee maximale score. Kardemom-kruidige neus. zoete aandronk, een Doutzen Kroes-achtige satijnzijde touch. Wow-effect. Schitterend glas. Perfectie. Lang nahangend!!

Château
Leoville Barton 1993, Saint Julien, Grand Cru Classé

Voorname
neus met prachtige bessen. Heel complexe neus met kreupelhout, sjepdrop en
espresso. Rondeur en veel kracht. Pruimen in de neus. Stevige wijn met goede
balans en ook een zekere elegantie. Bij deze wijn is het zéér de moeite waard
geweest om te wachten tot de wijn op dronk komt. Fantastisch.

Château
Leoville Las Cases 1992, Saint Julien, Grand Cru Classé

Hartendief
van Henk. Complexe en boeiende neus met tonen van turf (!), iets van rubber,
maar vooral rozen. Potloodslijpsel. Lijm. Deze wijn heeft verdorie nog
proefbare tannines, twintig jaar oud maar still alive and kicking. Enorm knappe
wijn.

Een
heerlijke proeverij!

Wijn en Spijs combineren: géén hogere wiskunde
By in ,

Wijn en Spijs combineren: géén hogere wiskunde

Uiteenrafelen van de smaakcomponenten

Dit is
een proeverij waar ik me al wekenlang op heb verheugd: de wijn en spijs
proeverij van Martin Berkelmans over het combineren van wijn en gerechten. Peter
Klosse is de man die in Nederland zogenaamde universele smaakfactoren heeft
benoemd: de mondbeleving, het smaakgehalte, de complexiteit en het smaaktype. Zo
kunnen we gerechten definiëren. Bij de wijnen maakt Martin gebruik van de smaakindeling:
strak en fris, rond en vriendelijk, vol en rijp, krachtig en robuust. Stonden
we in vorige wijn en spijsproeverijen stil bij het definiëren van deze
begrippen en wijnen, nu proeven we met het hart (en de tong natuurlijk). De
commentaren beginnen dan ook met: “Ik vind…” en eerlijk gezegd hebben wij vaak
tegengestelde meningen. Er zijn immers allerlei variaties   mogelijk.
Een wijn maakt het gerecht smaakvoller, wijn en gerecht harmoniëren erg goed,
het gerecht doet de wijn beter uitkomen, een gerecht of wijn proeft spannender
in een combinatie. En ja… de een wil graag dit ervaren, de ander dat. Dat
definiëren we dan weer in termen als: de wijn overvleugelt het gerecht, ze
harmoniëren met elkaar maar het geheel is niet spannend, etc. Zeker is dat bij
Martin’s Pollevie verkeerde combinaties niet voorkomen waarbij bijvoorbeeld een wijn ‘stalig’
gaat smaken. We proeven blind twee wijnen en mogelijk geeft iemand de voorkeur
aan A, maar dan is B niet per se fout. Het combineren van wijn en spijs is géén
hogere wiskunde, waarbij we met strikt logische redeneringen de juistheid van
een combinatie aantonen.

 

Champagne
Palmer & Co, Millésimé 2004, Brut / Amuse van krabsalade met avocado, geserveerd
in een stukje emping.

Een
gerechtje met een neutrale smaak, licht filmend mondgevoel, de emping is de
enige complexe toon in de amuse met een frisse smaak. Wondermooie neus heeft de
champagne met peer, gist en mineralen, ik denk aan de geur al champagne te
herkennen. Stevige smaak met wat citrus en een mooie mousse.

Scheurebe
2011, Hans Wirsching Iphoner Kronsberg, Kabinett Trocken, Franken / Kwartel met
crême van bataat en een dressing van bergamom

Een
gerecht met een licht filmend mondgevoel, frisse smaak, gemiddeld smaakgehalte.
Naast deze wijn stond een fraaie Schiefferterrassen riesling uit de Moezel van
Heijmann Löwestein die door het gerecht meer rondeur kreeg. Ik prefereerde deze
wijn van  Scheurebe omdat er meer spel in
de smaak zat, het is een spannender combinatie. De wijn kenmerkt zich door een
neus van kruisbes en tropisch fruit, fruit dat terugkomt in de smaak, lekker
droog met een bittertje en opvallend veel kracht.

Solosole
2011, Tenuta Poggio all Tesoro, Bolgheri, gemaakt van Vermentino / gekruide en
gegrillde tonijn op een bedje van knoflook-kikkererwtenmousse met een garnituur
van tomaten

De
smaakintensiteit gaat omhoog bij dit mooie gerecht, Martin’s voorkeur, de
tomaat geeft een strakker mondgevoel. Ik heb het gevoel dat het gerecht de
Bardolino 2011 die hiernaast staat omhoog haalt. Bij dit gerecht geef ik echter
de voorkeur aan de meest harmonieuze combinatie. Ik ruik bloemen in de wijn,
jasmijn. En ook wat rokerige tonen. De smaak geeft veel fruit met een mineraaltoets,
een stevig glas wijn, en dat mag best bij de tonijn. Hartendiefje van Martin.

Spätburgunder
2010, Hans Bert Espe, Silke Wolf, Baden Shelter Winery / Wildzwijn bereidingen oa.
procureur,  met rode kool en een
whisky-appelsaus

Pollevie
maakte een gerecht met een streepje saus, en die is het meest bepalend in dit
gerecht. Geeft een filmende mondbeleving, de smaakintensiteit van de saus is
heel hoog, waar het wildzwijn relatief neutraal is, de rode kool en wat
paddestoelen geven een rijpe smaak. Eerlijk gezegd had ik bij dit gerecht geen
voorkeur, de Refosco uit Venezia combineert er mooi bij. Ik vind de
Spätburgunder echter mooier, die geeft een harmonieuze en vooral elegante
combinatie. Hans Bert Espe en Silke Wolf studeerden beiden in Geisenheim
oenologie; ze maken wijn in een oude schuilkelder van een Canadees vliegveld,
vandaar de naam ‘Shelter Winery’. Deze spätburgunder is afkomstig uit de
wijngaarden Malterdinger Bienenberg en Kenzinger Hummelberg. De wijnranken zijn
gemiddeld 20 jaar oud en de opbrengst is laag, 37 hl/ha. De trossen worden
zacht ontsteeld, waarna ze met schillen en al 4 weken lang ingeweekt worden in
open Franse houten kuipen. Daarin vindt de alcoholische gisting plaats. Na deze
eerste gisting worden de vrije loop sappen en de sappen verkregen door zachte
persing gescheiden opgevoed in vaten van Frans eikenhout. De wijnen ondergaan
hun malolactische gisting in de vaten. Er vindt geen klaring plaats, de wijnen
worden helder door natuurlijke bezinking. Na het assembleren wordt de wijn
ongefilterd gebotteld. De wijn heeft een lichte kleur, duidelijke pinot noir
neus met dat lekkere fruit! De neus is rijk met wat caramel, deze Duitse wijn
is duidelijk complexer dan de Italiaanse wijn.

Clos
Rougeard 2006, Saumur Champigny, broers Foucault / Hert op een bedje van
aardpeer, met paddestoelen en pastinaak en truffeljus

Ik vind
het hert wondermooi bereid, lekker sappig. Het garnituur biedt een waaier aan
aardse smaken, rijk met een hoog smaakgehalte. Ooh, wat heb ik zitten piekeren
wát dit voor een wijn is… De wijn heeft een ontwikkelde kleur aan de rand,
die  neus daar ben ik meteen dolgelukkig
mee: cederhout, wat leer en voorname tonen. De smaak biedt veel rood zomerfruit
en een geweldige balans. De wijn heeft veel body/kracht, een bescheiden
minteraaltoon én ook souplesse. De zuren maken de wijn uitermate lekker, heel
fraaie wijn ~ voor mij dé wijn van de avond, echt een cadeautje. Na het
onthullen baal ik een beetje, een rode Loirewijn van cabernet franc.

Ik dacht
echt met een top-Italiaan te maken te hebben. Perfecte combinatie met het
gerecht! Staat in mijn aantekeningen. De aardse smaken combineren heel goed.
Match Made In Heaven, zegt Hans Lodewijkx. De broers Foucault werden ooit
uitgeroepen tot wijnmakers van het jaar in La Douce France, dat overkomt niet
iedere Loire wijnboer… Op hun manier zijn ze ook wel publiciteitsgevoelig. Ze
gebruiken onder meer vaten voor het rijpen van de wijnen die afkomstig zijn van
Bordeaux Premier Grand Cru Classés (oa Margaux).

Don PX
2008,  Bodegas Toro Albála, Córdoba,
Montilla Morriles / Chocoladebol met witte chocolademousse en stukjes
gemarineerde ananas

Nagerecht
met hoge smaakintensiteit door de chocolade, waarvan we weten dat die moeilijk
te combineren is met wijn. De wijn heeft een volle smaak met rondeur, lekkere
krentjes. Als ik kritisch mag zijn – ik vind de wijn om zó te drinken wat
eendimensionaal, maar de combinatie met het nagerecht verdient drie sterren! Zo
sluit je een diner klasse-vol af.

Recioto
di Soave 2006, Pieropan, Le Colombare

In de
combinatie met chocolade verliest deze wijn alle aantrekkelijkheid. Maar beste
lezers, deze wijn is eten en drinken tegelijk, een glas hiervan ter afsluiting
van een diner is een geweldig plan. De recioto wordt gemaakt van de ‘recie’
ofwel de oortjes van de druiventrossen: de bovenste druiven van trossen van de
Garganega. Deze oortjes hebben de meeste zon gevangen en zijn het meest rijp.
Deze rijpe druiven worden enkele maanden gedroogd op stromatten in geventileerde
ruimten waarna ze vroeg in de lente, wanneer de druiven half ingedroogd zijn,
kunnen worden geperst. Daarna rijpt de wijn 2 jaar in eiken vaten. Ik noteer
nadat ik mijn neus in het glas steek: lavendelhoning! Turks Fruit. Volronde
wijn met prachtige balans, veel frisheid en elegantie, echt een schitterend
glas uit Veneto.

Een
memorabele proefavond, reuze bedankt Martin!

Italiaans plezier: voor ieder moment van de dag, voor ieder wat wils
By in ,

Italiaans plezier: voor ieder moment van de dag, voor ieder wat wils

Italiaanse levenslust

 

Kees van de
Wiel zet wijnen op tafel uit Veneto, Umbrië, Puglia en Sicilië. Wijnen voor
ieder moment van de dag en voor ieder wat wils, licht en frivool, zwoel en
stevig. Voor het terras, de fijne thuiskomwijn en de bijzondere fles voor het
diner. Italië, dat in 2010 nog op de eerste plaats stond in het wereldwijde
wijnproductieklassement, produceerde in 2011 zeventien procent minder wijn en
werd voorbij gestreefd door Frankrijk. Wie in die cijfers duikt, staat soms nog
voor verrassingen. Nooit geweten dat Sicilië bijna evenveel wijngaarden kent
dan heel Argentinië samen.

Soave 2011
Santi, Veneto

Plezierige
witte wijn uit Veneto. Neus met florale tonen: bloemetjes en jasmijnbloesem.
Ook appel. Wat amandel in de smaak, die soepel en plezierig is.

Acante Fiano
2011, Castello Monaci, Puglia

Wijn uit de
hiel van Italië, Puglia. Gemaakt van de lokale druif Fiano, altijd boeiend om
zo’n wijn te proeven. Hier voeren mineralen de boventoon. In de neus ook
terroir. Voor mij is dit een steviger wijn, een eetwijn, voller en vetter met
een bittertje in de afdronk.

Tamante 2010,
Bigi Umbrië

Wat
simpeltjes, is het commentaar. Eendimensionaal zelfs. Er zijn mensen die dit
een sloeberwijn noemen. Dat doet allemaal geen recht aan het feit dat de wijn
een lekkere romige neus heeft (maceration carbonique) met kersen in de neus,
licht kruidig. Gemaakt van sangiovese en merlot. De smaak is lichtvoetig –
Beaujolais-type, zegt Rob – en heeft een héle hoge doordrinkfactor. Ideale wijn
voor op het terras, voor ongecompliceerd drinken bij een feestje. En natuurlijk
een goede thuiskomwijn, ik vind dat die gekoeld uit de koelkast het beste tot
zijn recht komt.

Sartiano
2010, Bigi Umbrië

Gemaakt van
sangiovese en merlot. Deze Rosso dell’Umbria heeft een paarsgloed aan de rand
van het glas. Zwoelere neus, die zich doorzet in de aandronk. Ik ruik chocolade
en cacao, eaux de vie. De houtrijping ruik je mooi terug, de smaak kenmerkt
zich door stevigte, tannines die spelen met de smaakpapillen in de mond. Dit is
geen allemansvriendje. Hier valt wat aan te proeven.

Artas 2008, IGT Primitivo Salento, Castello Monaci,
Puglia

Hartendief
van Kees. Gebruinde rand. Rob ruikt chocolade en mocca. Ik vooral cederhout. De
wijn is sappig, heeft souplesse en rondeur met een zoetje – dat zoetje brengt
de wijn uit balans voor wie daar geen liefhebber van is; voor anderen maakt het
een ideale ‘wildseizoen’ wijn. Gemaakt van de Primitivo druif.

Valpolicella Classico Ripasso 2007, Lena di Mezzo,
Veneto

Hartendief
van Kees. Deze wijn heeft een fraaie neus, zegt Henk en een smaak met een
zoetje. Jan ruikt chilipeper en koffie, Rick noemt kersen, paprika, pruim en
tabak. De neus is complex, want ik ruik wéér iets anders: een
wierrookassociatie, cederhout en aardbeien. De smaak heeft een hoge zuurgraad,
hap sap concentraat en een bittertje.

NuHar 2008, Tenuta
Rapitala, Sicilië

Gemaakt van
pinot nero en nero d’avola. Ik vind dit de mooiste wijn van de proeverij, vanwege
een uitermate complexe neus bij een elegante smaak. Gebruinde rand. Rijke en
voorname neus met kardemom en cederhout. Dymph ruikt mint, Frank kersen en
chocolade; Paul ruikt espresso en noemt de wijn gespierd. De wijn heeft nog wat
straffe tannines en veel zuren bij een 
smaak met souplesse en finesse. Erg fraai. 

Kènde dè nie?
By in ,

Kènde dè nie?

Wijnaffiche

Iene miene
mutte… Deze proeverij denk ik veel aan het uit de 19e eeuw stammende
aftelversje. Welke wijn zit in welk glas? Toos Dusee en Claartje Grielis geven
het thema Kènde dè nie? (Ken je dat niet?) mee aan een proeverij waarbij de
proevers drie glazen wijn voor zich krijgen, maar vier namen van wijnen op
papier krijgen. Welke wijn ontbreekt? Wie dat als beste determineert, is de
winnaar. Dat blijkt oud proefkampioen Paul Heemskerk te zijn. Het is een fijne
proeverij met veel variëteit en dus voor ieder wat wils. Hieronder foto’s van
alle wijnen en mijn subjectieve keuze van de mooiste wijnen. 

Bockstein
2009 Grosses Gewachs Riesling Trocken, von Othegraven, Saar

Florale en
expressieve neus met duidelijk tonen van tropisch fruit. Goede vulling en een
strakke smaak, bittertje in de afdronk. Deze wijn mag nog langer liggen en zal
dan winnen aan rijkdom en charme. 

Deutzerhof
2008 Spätburgunder, Cuvee Melchior C., Ahr

Deze wijn
staat naast een tien jaar oudere Bourgogne en ik stink er meteen in – de
kleuren van zo’n vijftien jaar oude pinot noir en deze vijf jaar oude
Spätburgunder zijn niet uit elkaar te houden. Rob roemt de neus: leer, stal en
warme pinot tonen. Die neus is ook heel erg rijk: cederhout en fruit. De smaak
is volstrekt evenwichtig en prettig. Opmerkelijk mooi glas.

Doña Bernarda 2007 private collection, Louis Felipe
Edwards, Chili

Deze wijn
proefden we een jaar terug ook. Mijn enthousiasme is met dat extra flesjaar
gegroeid: een explosie van kersen in de neus, heel rijk. Enorme rondeur en
uitermate goede extractie. Deze wijn is super lekker. De wijn staat naast twee
Spaanse wijnen waarvan de Palaci de Sada 2002 van Garnacha het hartendiefje van
Toos is. 

Les Fiefs de
Lagrange 2007 Saint Julien

Hartendiefje
van Claartje. Ook deze wijn proefden we eerder, twee jaar geleden. Rob noemt
vuursteen in de neus bij een elegante smaak. Paul zegt dat de wijn pittig is
met zoete tannines. Mijn aantekeningen: griotten in de neus en laurier. Tikje
straf in de mond met goede zuren en fraaie bitters. 

Merengö Egri
Bikaver 2008 Saint Andrea, Hongarije

We proefden
deze wijn tijdens onze studiereis en ook nog diverse keren daarna. Het is en
blijft een fantastisch glas: geparfumeerde expressie in de neus, ik determineer
ladingen rood zomerfruit: kersen, kersen, kersen, staat in de aantekeningen.
Schitterend concentraat met in de smaak allerlei indrukken: paprika, goulash en
gekookt pruimensap. Dit is een fantastische wijn voor het wildseizoen. 

Château Vray
Croix de Gay 2001, Pomerol

Paul noemt de
wijn zondoorstoofd en ruikt tonen van een bosbrand. Een ballerina, met
souplesse én kracht, knetterlekker, zegt hij. Rob beschrijft de evolutie van de
kleur aan de rand en ruikt hout en vleesjus. Aan de kleur te oordelen is dit
duidelijke de oudste wijn. Ik val al helemaal voor de neus: bessen, zoete
tabak, cederhout, duidelijk edel en rijk. En dan krijg je de wijn in de mond
met een wow-expressie: perfecte harmonie, goed concentraat en fluwelig. Mooi nahangend
en dan komen tonen los van  pruimen en
tabak. Voor mij is dit een perfect op dronk zijnde wijn, dé wijn van de avond.

Château Guiraud 2003, Premier Cru Classé, Sauternes

Prachtige
neus waaraan je blijft ruiken en steeds iets nieuws ontdekt: turks fruit,
abrikoos en honing, kruiden, botytris. De smaak is breed met een flink hoge
zoetheidsgraad en ingekapselde zuren, veel bitters ook. Snoepje van een wijn.
Geschonken uit een half flesje, ik hou van die halve Sauternes flesjes – ik
associeer ze met een mooie einde van een goede feestmaaltijd.

Dit is een fijn
leerzame wijnavond.

Kelderschatten: tussen Gloria en de terugkeer van de blues
By in ,

Kelderschatten: tussen Gloria en de terugkeer van de blues

Abdij van Sant’ Antimo

Van beminde, via poepje en kinderdagverblijf naar toevluchtsoord.
Een greep uit de synoniemen van ‘schat’ die Peter ons voorschotelde ter opwarming van zijn proeverij Kelderschatten. Maar eerst: wat is een ideale kelder? En wie heeft het perfecte systeem om bij te houden wat er ligt, of juist niet meer ligt? Hoeveel flessen liggen er dan in die kelders? Hoeveel kopen we er per jaar bij (gemiddeld 300, begrijp ik)? Het is de bedoeling dat die flessen langzaamaan aan kwaliteit winnen; tot ze promoveren tot de eredivisie: KELDERSCHAT. In alle rust rijpen de lovebaby’s in het kinderdagverblijf tot sneeuwwitjes. Tot ze worden wakker gekust. En hun hemelse genoegens kunnen prijsgeven.

De Brunello di Montalcino brengt de poes in herinnering

Laten we ons eens verplaatsen in de voorbereidingen van de hoofdpersoon. Zijn kelder heeft hij niet aan huis, dat voorkomt impulsieve daden die op onze avonden als ‘babymoord’ worden gekenschetst. Hij moet weloverwogen te werk gaan. En daar houdt hij van. Iets anders. Hij heeft een schimmige reputatie:  liefhebber van belegen wijnen. Beter: extra belegen. Op z’n Tilburgs: oude meuk. “Dat vindt Peter nog wel lekker”, klinkt het als een fles de kritische leeftijdsgrens heeft bereikt. Daarbij komt een zekere gedistingeerde, klassieke smaak. Maar deze woorden zijn zeker geen synoniemen voor saai. Laten we z’n smaak eclectisch noemen. Dat schept verwachtingen. Zo zien we hem in z’n kelder staan om de finale keus te maken. Die keus moet verrassen, bestaande reputaties niet te veel versterken, er moeten herkenningspunten inzitten (‘typisch linker oever, dat moeten ze herkennen’), plus vooral: lekker! Waaraan kunnen we de keldermeester nog meer herkennen? De flessen-inpakmethode. Bij Peter meestal in krantenpapier, de culturele pagina’s. Ik zie vanavond voorbijkomen:
Michelangelo, Rafaël (in Teylers museum, aanrader), Muse (cd The 2nd Law) en schilder Luc Tuymans (Hare Majesteit).

Is de verpakking beloftevol, de namen van de wijnen blijken ook van grote schoonheid; Celeste; Beau-Sejour; Chasse-Spleen (‘chasing out the blues’); Gloria. Het hemelse geluk lijkt dichtbij.

Montlouis 1988 Demi-sec Yves Chidaine

De witte indrinker van chenin blanc uit de Loire: prachtige gerijpte neus; vuursteen, appelstroop, zuur en zoet perfect in evenwicht. Mooi oud worden kan dus ook!

Wat willen we graag druiven en landen goed raden. En wat gaat het toch fout… De hele serie 2 wordt in Frankrijk geplaatst, want men proeft paprika en dat moet wel Cabernet Franc zijn? Nee, tabak, stoffig, salmiak, eerder Cabernet Sauvignon? Nee, amarene kersen, het is Italië! Toos zet ons met beide benen op de grond: dit is Spanje. Gelijk heeft ze.

Celeste 2007, Crianza, Ribera del Duero, Selection de Torres

Rode bessen, tabak, balans, aards, lange afdronk. Meer gewaardeerd dan de Navarra reserva ernaast. Mooi etiket! De sterrenhemel boven de Duero met Grote & Kleine Beer en Cassiopeia

Het proeven en analyseren wat je proeft blijft een hels karwei. Wat lopen de meningen toch uitéén. “Prachtige zuren, nog 10 jaar laten liggen” – “Wat zou dit nou nog beter moeten worden, dat zuur wordt alleen maar erger”.

Le Serre Nuove dell Ornellaia 2003, Bolgheri

Viooltjes in de neus, In de mond: kersen in het kwadraat. Mooi! Nog een slok.

Monchiero Barolo Montanello 1999 Riserva

Doorzichtig bruin-rood. Marmite in de neus. Veel genoemd: putjeslucht. Veel zuren.Veel discussie over houdbaarheid. Just proeft rozen, Nello beoordeelt op basis van kleur correct: zo bruin, dat moet Nebbiolo zijn.

Château La Reyne 1998 Cuvee l’Excellence, Cahors

Leer, kersen, aards, maar in de mond streng en mist wat speelsheid.
Nog rustig laten liggen!

Natuurlijk, naarmate de series vorderden, worden de verzuchtingen aardser; “wat een neus!” “Oh, hier houd ik van!” “Godsamme, lekker, zeg!”

Château Gloria 2001, Saint-Julien

Weer: putjeslucht. Willem-Jan: Nee hoor, mooiste neus tot nog toe. In de mond mooi uitwaaierend met klassiek smaakpalet; kreupelhout, zwarte bessen toe.Hartendiefje Peter.

Brunello di Montalcino 2001, Tenuta San Filippo Fanti

Jac zegt: van  beide wijnen krijg ik dorst en wil ik nog een slok. Ietsje  branderig door de alcohol.
Ik heb een duidelijke impressie in neus èn mond: pure chocolade. Nog een persoonlijke mijmering. Op het etiket van de Brunello staat een nietig kerkje. Het is de Abdij Sant’ Antimo, gesticht door Karel de Grote in 781.

De kerk is gebouwd in 1118. Een wonder van ingetogen schoonheid. Het licht zwaait door de ramen. Op de drempel rekt een poes zich uit. Augustijner koormuziek kringelt als wierrook omhoog. Ik lees in mijn aantekeningen: puur pure chocolade. Jac proeft thee. Berry denkt aan krenten. Zoete tannines, daar is iedereen het over eens. Zoete herinneringen zeker.

In de laatste serie grijpt Peter subtiel in, nadat de Saint-Emilions in Italië, Nieuwe wereld en weer Italië (esspresso!) geplaatst worden: “Dit is natuurlijk Bordeaux” “Oh, ja??” Dan komt het toch nog goed: “zo zacht, dat is de merlot, dan is het rechteroever”. Zie ons glimmen, de schatjes. Alsof we het helemaal zelf hebben verzonnen.

Château Beau-Séjour Bécot 2004, 1e Cru Classé, Saint-Émilion

Voor velen de mooiste serie. Al lopen de notities zwaar uiteen; bloesem, bosvruchten, steen, vulkaanwijn?, eucalyptus, korte afdronk, lange afdronk, nog wat hard, zacht…
Mijn algemene indruk: voornaam met veel aardse impressies. Hartendiefje Peter.

Château Troplong Mondot 2004, Gr. Cru Classé, Saint-Émilion

Voor mijn gevoel iets levendiger dan de vorige met meer fruit (bramen). Maar zeker in het zelfde register en daarom mooi te vergelijken. Noël
zegt: deze hoort bij mijn all time favorites.

De blues komt even terug in de proeverij. Bij de Chasse-Spleen 2003 uit Moulis nog wel. Daar ruikt men kurk. “Gisteren was er niets aan de hand”, probeert Peter de zaak nog te redden. Paul heeft nergens last van en geeft en passant de verklaring: “Je hebt de kurk er weer andersom opgedaan.
Dat moet je nooit doen”. Schatbewaren is een vak. Schatgraven is spannend.
Schatproeven is een zegen. Gloria in exelsis Deo!

Verslag, proefnotities én foto’s van Hans Lodewijkx

Curieus Catalaans 2: "Knetterlekker" Spaans
By in ,

Curieus Catalaans 2: "Knetterlekker" Spaans

Wijnaffiche

Na
Curieus Catlaans 1 (Franse kant) is het nu Spaans wat de klok slaat in Curieus Catalaans 2. Hier
liggen mooie wijngebieden als Costers del Segre, Montsant, Priorat en Penedès.
Noël Geisen componeerde een proeverij met vier mousserende wijnen, twee witte,
zes rode en een dessertwijn.

René Barbier
Cava Brut Reserva 2010 Penedès

Deze
cava van macabeo (50%), parellada (35%) en 
xarel.io (15%) maakt van de mousserende wijnen de meeste indruk op mij. Paul
ruikt ananas en peer, Gerard noemt de wijn fruitig en elegant. Vergeleken met
de andere wijnen heeft deze een zeer verfijnde mousse, bleekgele kleur en in de
smaak zit wat verfijning en gist. Een Cava met een klassieke structuur, mooi en
lenig.

Artigas
2010, Priorat

Witte
wijn gemaakt van 85% garnacha blanca aangevuld met pedro ximenez. De meningen
verschillen hier een beetje: Toos noemt de wijn branderig, Paul zegt: rijke
wijn. De kleur is bleek, een bescheiden neus met later wat lichte viooltjes. De
wijn kreeg 6 maanden eikenhout rijping, dat resulteert in een sappige wijn met
een verfijnd zuurtje. Zijn grootste kracht ligt in zijn nervositeit.

Abellars 2006,
Cellers Noguerales Finca Mas de l’Abella, Priorat

Voor
mij de mooiste rode wijn van de avond – en dat komt vooral door een alsmaar
zich vernieuwend bouquet waarin je eindeloos blijft ruiken. Enige ontwikkeling
in de kleur, morelkers en vanille  in de
neus, naast kreupelhout en mooi rood gekookt fruit. In de smaak zelfs nog wat
straf, de mond trekt een beetje, goede balans. De neus blijft intrigeren met
tonen van ceder, laurier, mocca en chocolade. Garnacha 50%, carignan 25%,
cabernet sauvignon 15%, syrah 10%.

Montsalvat
2003, Cartoixa de Montsalvat, Priorat

En
dan zet Noël zomaar 2003 op tafel, het jaar waar hij vaak op moppert. Dat pakt
in deze wijn mooi uit: dakpannenbruine kleur. Wijn gemaakt van cariñena 70% en garnacha
30%. Vanille in de neus en lichte roostertonen, amandel en tabak. Lekkere
soepele wijn met rondeur in de mond en een zekere verfijning. Andere proevers
kijken mij wat vervreemd aan: soepele wijn met rondeur? Ja, dat vind ik wel.
Die Priorat wijnen hebben veel  power,
maar ze zijn op zekere manier ook heel beschaafd en toegankelijk. Zeker als ze
wat lucht hebben gehad.

“Les
Eres” Vinyes Velles 2003, Celler Joan Simó, Priorat

Hartendiefje
van Noël. Tuilé kleur. In de neus is veel te ontdekken: licht tabak, ham,
stinkertje, zoethout en mint (Nello) en ham (Paul). De wijn heeft lucht nodig,
maar dan komt een verfijnd karakter goed tot uitdrukking. Soepele rondeur met
veel kracht. Gemaakt van garnacha 55%, cariñena 30%, cabernet sauvignon 15%.
Knetterlekker, aldus Paul.

Fra
Fulco 2001, Celler Alcover i Jofre, Priorat

Gemaakt
van cariñena 75%, garnacha 15% en syrah 10%. Een garagewijn, aldus Noël. Een
emotiewijn voor hem: hartendiefje. Zoethout en nat bos, zegt Nello. Dadels,
koffie en chocolade ruikt Paul. Ik ruik vooral mineraliteit, gronderigheid en
mis zelf wat fruit in de neus. Daar staat wel een verduveld mooie smaak
tegenover: een zekere elegantie, goed nahangend en met spanning.

Proefden
we in de Franse proeverij een Rivesaltes uit 1955, nu proefden we een wijn die
nóg ouder is. De Muller 1954, Tarragona. Kees ruikt amandelen. Jan ruikt  honing, abrikoos en koffie. Mijn
aantekeningen: mocca in de neus, kaneelstok. Vijgen. Pure elegantie is dit
glas, lekkere droge wijn – al staat er dulce op het etiket – om bij te filosoferen, bij te mediteren, te drinken
als inspirerend nachtmutsje voor het slapen gaan.

Het
zijn mooie proeverijen geweest, Curieus Catalaans. Als wijn naast elkaar staat,
dan ga je vergelijken. Zelfs tussen series worden vergelijkingen gemaakt. Maar
als wijnen verspreid zijn over twee proeverijen, dan doe je dat minder. Dat is
mooi. De Franse en Spaanse wijnen hebben ieder hun karakteristieken, die ze de
moeite waard maken. En wie weet bedenkt Noël nog eens een mix-proeverij, om dat
met gespeelde verbazing te kunnen zeggen: “Maar dit kennen we, deze moet je
toch uit elkaar kunnen houden!”.

Eigen druif eerst: enthousiasme voor ontdekkingstocht
By in ,

Eigen druif eerst: enthousiasme voor ontdekkingstocht

Cinque Terre, achter en boven dit plukje huizen liggen nog net zichtbaar wijngaarden

 

“Wat fijn”, verzucht Nello… “Als jij dit thema niet had gekozen, zaten we nu saai sauvignon en chardonnay te proeven.” Wat in een blinde proeverij onaangekondigd de proevers tot razernij kan brengen (alleen maar wijn van curieuze druiven proeven), brengt de proevers deze avond in vervoering. Eigen druif eerst, is het thema van de proeverij van Hans Lodewijkx. We proeven achtereenvolgens hibernal, picapoll, hondaribbi zuri, carricante, assyrtiko, godello, capo martino, petite arvine, amigne, heida, malvasia delle lipardi en sciacchetrà. Zou je niet beter weten, dan is het geheimschrift, deze opsomming. We proeven wijnen van curieuze druiven, uiterst boeiend – soms zijn er slechts enkele tientallen hectares met een druif beplant. Zulke unieke wijnen zijn een belevenis om te proeven.

K5 Arginaño, Hondarribi Zuri, Txakolina, Spanje

Opmerkelijk glas, past voor mij méér in het voorjaar dan nu in het najaar. Want: in de mond een explosie van zo’n Napoleon  zuursnoepje, een bommetje van zuur. De neus biedt vanille en caramelvla. De aandronk is spritzig, riesling-achtig. Opmerkelijk glas uit Baskenland.

Abadal 2011 Picapoll, Pla de Bages, Spanje

Kruisbes, citrus, groene appel, amandelen in de neus. Volle rondeur in de aandronk, wulpse wijn. Heel aanlokkelijk glas wijn met toch ook een pittig bitter in de afdronk.

Benanti
Pietramarina 2003, Carricante, Etna, Italië

Wijn van vulkanische grond, goudkleurig. Sebastian ruikt mandarijn en honing, Kees ruikt boenwas, een oude champagneneus, rijpe appels en cider. Mijn aantekeningen: edikneusje met bloemen en roomboterbabbelaars. Tamelijk hoog in de bitters, in de smaak sherrytonen, amandel en champignons. Uiterst interessant glas.

Jermann Capo Martino 2008, Bianco Venezia Giulia, Italië

Blend van vier druivensoorten: Malvasia, Friulano, Picolit en Ribolla. Bleke kleur. Een ontzettend mooie neus van jasmijnbloesem. Pittige aandronk en dan proef je onvermoede krachten, tegelijkertijd een wijn die gewoon lekker is – ik krijg een doorslik-reflex en heb daar ook geen spijt van. Kittige wijn, rank-elegant en ook je-gaat-met-mij-geen-loopje-nemen. De bloesem zet zich door in de smaak. Paul ruikt mint en grapefruit en roemt de lange afdronk. Boeiende wijn.

Petite Arvine de Molignon 2010, Les Pyramides, Wallis, Zwitserland

Hartendief van Hans. Toos ruikt peer en licht exotisch fruit, Sebastian noemt de wijn licht met overheersende zuren, Nello prijst de complexiteit. De wijn is vol en heeft veel kracht met mooi spel tussen zoeten en bitters.

Amigne 2010, Collection Chandra Kurt, Wallis, Zwitserland

Hartendief van  Hans. Jan ruikt in één moeite door een moosputje, amandelen en stallucht. Noel determineert enige kruidigheid, zoals in een pinot  gris. In totaal zijn er een kleine 40 hectare met deze druif beplant. De wijn heeft maar liefst 15 procent alcohol, maar toch storen die niet. Ik ruik in de neus ei en zuivel, maar ook hazelnoten. Een eetwijn vind ik al snel, door het goede concentraat dat tot uitdrukking komt in een sappige, prettige wijn met goede zuren en een bittertje.

Puimsteenmijn op het vulkanische eiland Lipari, alles bedekt onder een laagje stof. Het eiland erachter is Vulcano, daarachter ligt zichtbaar Sicilië

Malvasia della Lipari 2002, Villa Grande Passito

Voor mij de mooiste wijn van de avond: toffee en vijgen. Een verduveld mooie smaak met abrikozen, wat moccatonen, een uitstekende balans en een prachtige afdronk. Willem Jan noemt boenwas en een prettig zuurtje, Gerard ruikt rozijnen en noemt
de wijn elegant met veel frisheid. Barnsteenkleurig en héééél lekker, zegt Noël die ook de perfecte zoet/zuur verhouding prijst. Deze wijn komt van een klein vulkanisch eiland.

Adembenemend zicht op Cinque Terre met links wijngaarden.

Als je dit ziet, drink je de wijn toch aandachtiger…

Cinque Terre 2000 Sciacchetra

Willem Jan noemt dit een fascinerend glas, hij denkt aan zelf soep trekken (bouillon) en carameltonen. Nello ruikt wildfond en gedroogde boleten en roemt de fantastisch lange zuren. Gerard noemt de wijn wat branderig, ruikt alcohol en  sherrytonen en abrikozen. Jan ruikt appelstroop en walnoten. Kortom: een uiterst complex en boeiend glas. Ik vind het  jammer dat deze wijn naast de vorige staat, want zou je deze alleen proeven dan is die hemels, nu ga je toch vergelijken. Mijn aantekeningen: gebrand hout en prachtige zoet/zuur combinatie. Jan formuleerde zijn lof als volgt: “Ik vind dat ze deze wijn in het zorgpakket moeten opnemen als hoestdrankje voor 65-plussers.”

 

Fijne ontdekkingstocht, deze proeverij.

Woas is des? biedt top Oostenrijkse wijnen
By in ,

Woas is des? biedt top Oostenrijkse wijnen

Affiche ter promotie van Oostenrijk als wintersportland

Aan het begin
van de proefavond met allemaal verpakte flessen is het maar gissen wat we
proeven. Maar nu terugkijkend naar de proeflijst, vind ik dat Berry Marinusse
ons een slim gecomponeerde proeverij heeft voorgeschoteld. Op papier mooi, maar
ook op de tong. Laat dat maar aan Berry over. Kritische noot is dat we de witte
wijnen te jong proeven (kindermoord). Na ‘pink bubbels’ van Leo Hillinger
proeven we twee grüner veltliner, twee riesling, twee rode wijnen met een
piraat om af te sluiten met twee zoete wijnen. Topwijnen uit Oostenrijk,
allemaal goed voor een 90+ score in Falstaff Weinguide. Na een fraaie
filmfragment van Jancis Robinson over de Oostenrijkse wijnbouw gaan we snel aan
de slag.

Fritsch
Grüner Veltliner 2011 Schlossberg 1e Lage

Zeer fruitige
wijn uit het wijngebied Wagram met mineralen in de neus. Gerard ruikt citroen,
Kees een tikje honing en amandelbitter. Elegante wijn met sappige zuren en goed
concentraat. Dit is een serieus glas met fraai citrus in de smaak. 94P/F

Nigl Grüner
Veltliner 2011 Alte Reben

Voor mij op
dit moment de mooiste witte wijn van de avond. Een schitterende neus met
jasmijn, meloen en Turks fruit. Milde aandronk en – staat in mijn
aantekeningen: ‘verrekes’ lekkere zuren van fruit. Perfecte harmonie en echt
een geweldig glas. Ogenschijnlijk licht maar met de kracht van een Coryphée
balletdanseres.  94P/F

Prager
Riesling 2011 Federspiel Steinriegel

Hartendief
van Berry. Sebastian ruikt honing, Paul bloemen. Ik ruik mineralen en honing,
de neus is sterk mineralig, citrus in de smaak met flinke zuren en een strak
bitter. De neus vind ik op dit moment mooier dan de smaak. 91P/F  Deze fles staat naast Knoll Loibner Riesling
2011 Federspiel, die kurkdroog en strak-zuiver is met enorme verfijning. De
neus komt pas na uren los.

Kirnbauer
2009 Zweigelt Girmer Burgenland

Frank noemt
dit een interessante wijn – en dat is het. Hij ruikt stal en pruimen. Nello
noemt de wijn sappig met goede zuren. Mijn aantekeningen: Mon Cherie chocolade,
cederhout en pruim. Een fluwelige aandronk met mineralen. Goede balans.

Gager Quattro
2009

Wijn met hip
etiket, gemaakt van – dat laat zich raden – vier druivensoorten: cabernet
sauvignon, blaufränkisch, zweigelt en merlot. Hartendief van Berry. Henk prijst
de wijn als complex, zeer fraai bessensap, evenwichtig en met goede tannines.
Rick ruikt sigaartabak en pruim. 95P/F

Kracher 2009
Beerenauslese Cuvée

Wat is het
altijd mooi als een wijn niet alleen zoet maar gebalanceerde zoeten/zuren
heeft. Deze wijn heeft Botytris-in-het-kwadraat, echt heerlijk! Abrikoos en
amandel in de smaak. Volstrekt evenwichtig en lang nahangend. Zo’n gelukswijn is
dit – OLH op de kniëen danken, zo’n wijn.

Naast de
witte dessertwijn staat een curieuze Kracher Zweigelt 2009 Auslese met aardbei en
rozen in de neus, veel soepele rondeur en een bittertje. Moet een droom zijn
bij aardbeidesserts.

Van de
piraten verdient de Beaujolais Villages 2009 Opale du domaine de Thulon
vermelding, die naast de Kirnbauer stond. Briljante keuze van Berry. Deze
Beaujolais is a-typisch met enorm concentraat (25 hl/ha) en een waanzinnige
neus: zoethout, chocolade, kruiden en kreupelhout. De Oostenrijkse topwijnen
zijn uitmuntend. 

Wijnen uit de Lot: waarom zoveel cuvees?
By in ,

Wijnen uit de Lot: waarom zoveel cuvees?

Een visie op Cahors van de onvolprezen striptekenaars Dupuy et Berberian

In geld, in vrouwen en in wijn, is deugd en
vreugd, maar ook venijn. Zegt het spreekwoord. Laten we eens stilstaan bij de
bedrijfskundige kant van een wijngoed runnen. Neem nou Clos Triguedina, een
familiebedrijf in Cahors, waarvan we al eerder prachtige wijnen proefden, zoals
de Prince Probus 1995 en 1998. Clos Triguedina beslaat een terrein van zo’n 65
hectare. Eigenaar is Jean-Luc Baldès, de zevende generatie van dit
familiebedrijf. Hij studeerde af in Beaune en werkte als manager op Château
Coutet in Barsac.In 1991 volgde hij zijn vader op en in 1995 werd hij door
Gault Millau uitgeroepen tot beste Franse Wijnmaker. Er worden maar liefst een
tiental cuvees gemaakt op dit domein. Dimph en Jac Oerlemans lieten ons deze
avond de nieuwe mousserende Buls Rosé gemaakt van malbec druiven proeven, de
droge witte wijn en de zoete wijn van chenin blanc. Als Triguedina alleen een
rode wijn zou maken, zijn wijnliefhebbers al volmaakt gelukkig. Toch is die
wijn er in verschillende varianten, bijvoorbeeld om de druiven van oude
percelen (vieilles vignes) goed tot hun recht te laten komen. Met grote
prijsverschillen. De gewone rode wijn kost op het domein 16 euro, Prince Probus
30 euro en er is een prestige cuvee New Black Wine van 50 euro. Uit de fiches
technique van het domein leren we dat Clos Triguedina bestaat uit 75% malbec,
20% merlot en 5% tannat van 30 jaar oude wijnstokken. Helaas staat de opbrengst
per hectare er niet bij. Prince Probus is 100% malbec, net als de New Black
Wine, waarvan staat aangegeven dat deze wijn 20 tot 30 jaar bewaard kan worden.
De speciale cuvees zijn liefhebberswijnen. Ik kan geen andere dan
bedrijfskundige redenen bedenken om ook witte wijn, rosé en zelfs mousserende
wijn te gaan maken – er moet geld in het laatje komen. De droge witte wijn vind
ik sappig en prettig, een terraswijn. Lekker, zeker, maar niet bijzonder. Dat
geldt ook voor de Buls bubbels. Onder wijnliefhebbers is er vaker discussie
over de vraag of een domein er nou goed aan doet om één uitstekende wijn te
maken, of te werken met speciale cuvees. Deze proefavond kunnen we die vraag
ook stellen en beantwoorden aan de hand van de wijnen van Triguedina en
Eugenie.

Montplaisir Blanc 2011, vin de pays de Lot

Ik vind deze witte wijn van chardonnayen
viognier een klasse beter dan de droge Sec du Clos van Triguedina gemaakt van
dezelfde druiven. En als dat dan zo is, dan vraag ik me af: waarom maakt zo’n
gerenommeerd domein die eenvoudige witte? Dat moet toch zijn om geld in het
laatje te brengen? Enfin. Hier ruik ik jasmijn in de neus, mooie fruitrondeur
in de mond, méér verfijning, elegantie en een hoge zuurgraad. De wijn hangt na.
Jac geeft toe niet altijd het plezier in biologische wijnen te proeven, maar in
deze dus wel!

Château Eugéníe van de familie Couture
(klik hier om naar de mooie website te gaan) heeft vier series rode Cahors wijn.
De Tradition is gemaakt van 80% malbec en 20% merlot en een gemiddelde opbrengst
van 50 hl/ha. Deze wijn is zelfs bag-in-box beschikbaar. Bij Cuvee Pierre Le
Grand varieert de verhouding tussen malbec en merlot per jaar en is de
opbrengst net iets minder, 45 hl/ha. Cuvee Reserve de l’Aïeul is genoemd naar
grootvader en ook hier varieert de verhouding malbec en merlot en gaan we naar
iets meer concentraat, 40 hl/ha. Haute Collection is gemaakt van 100% malbec en
een lage opbrengst van 25 à 30 hl/ha. Deze wijn moet het plus ultra nectar van het
domein zijn, de fles voor feestelijke gelegenheden, want ook flink kostbaarder.
Proeven we dat ervan af? We gaan het zien. Dimph en Jac laten ons wijnen
proeven uit de laatste drie serieus.

Château
Eugéníe 1995, Cahors, Cuvee Reserve de Tsars

Hartendiefje van Dimph. Gemaakt van 85%
malbec en 15% merlot. We proeven deze wijn naast dezelfde cuvee van 2001. Ik
ben reuze enthousiast over deze uitgerijpte wijn met een bruin belegen kleur. Fijne
stallucht met wat salmiak tonen. Enorm fluwelige rondeur, trekt nog een beetje
maar is duidelijk wel op het toppunt van rijpheid. Ook iets van lijm en
zoethout. Een fantastisch mooi glas wijn. Claartje ruikt mineralen, vleesjus en
inkt. Jan kreupelhout, aarde en champignons, bramen en bosbessen. Complexiteit
van jewelste dus.

Château Eugéníe 2002, Cahors, Cuvee Reserve
de l’Aïeul

Hartendiefje van Dimph. Ook hier 85% malbec
en 15% merlot. We proeven van deze cuvee 2003, 2002 en 1992 naast elkaar. Als
grootvader van bovenop een wolkje naar beneden kijkt, zal hij tevreden zijn
over deze tien jaar geouderde wijn. Nello ruikt getoast hout, hazelnoot en
typeert de wijn als elegant met zoet fruit. Ik zet al twee *-sterretjes in mijn
notitieboek bij de neus alleen: ontzettend mooi, heel rijke neus met veel
ceder- en kreupelhout. Fluwelige rondeur in de smaak met een prachtige balans.
Een droomwijn om in de kelder te koesteren.

Château Eugéníe 2006, Cahors, Haute
Collection

 

Sebastian ruikt pruimen en stallucht.
Gerard benoemt rijp zwart fruit, fruitige aanzet in de smaak en de mooie
concentratie in de wijn. Mijn aantekeningen: aangename neus met rood fruit. Rondeur
in de mond, een erg mooie sappige smaak met – jawel, daar is ie weer –
fluweeltoets.

Château Eugéníe 2002, Cahors, Haute
Collection

Ondanks dat deze wijn vier jaar ouder is,
drinkt de 2006 nu beter. Mijn oordeel: dit is een kindermoord, we drinken de
wijn te jong. De mond trekt echt bij elkaar. Nu zal enkele uren in de karaf de
wijn véél toegankelijker maken… een oplossing is altijd wel te vinden.
Sebastian benoemt de grondsmaak in de wijn. Gerard is onder de indruk van de
fruittonen. Noël waardeert deze wijn meer dan de 2006, die hij commercieel
noemt. Mijn aantekeningen: rubber in de neus en bakken met fruit, ook tonen van
gestoofde pruimen. De wijn is te jong in mijn ogen. Bij langere in het glas
staan ontwikkelen zich koffie en cacao in de neus. De wijn hangt heel lang na.
Zeer benieuwd hoe deze wijn over twee, drie jaar zal zijn.

Le moelleux du Clos 2011, vin de pays du
Comté Tolosan

Wijn gemaakt van 100% chenin blanc
druiven die zijn aangeplant in 1994. Waar de droge variant een fijne terraswijn
is en de mousserende rosé een leuk curieus aperitief, daar biedt deze wijn meer
diepgang om het glas opmerkelijk te maken. Een explosie van perzik en abrikoos
in de neus, aangevuld met amandelen. Dat zet zich door in de zachte aandronk en
een harmonieuze smaak. De wijnen van Clos Triguedina worden geschonken op het Elysee,
het presidentieel paleis, in de Franse senaat en de Assemblée Nationale. Dat is
altijd mooi om erbij te kunnen vertellen aan vrienden die je dit glas schenkt. Je
schenkt een wijn met een verhaal.