Wijnen uit Georgië verrassen met kwaliteit en karakter
By in ,

Wijnen uit Georgië verrassen met kwaliteit en karakter

Kees van de
Wiel heeft een proeverij Georgië voor ons opgezet. Unieke wijnen noemde hij het
thema. Georgië is sinds 1999 lid van de Raad van Europa en beschouwt zichzelf
als een Europees land. Na het uiteenvallen van de Sovjet Unie is het land onafhankelijk
geworden. ligt geografisch gezien Georgië 
– ten oosten van de Zwarte Zee – in Zuidwest-Azië en voor een klein deel
in Europa. De Kaukasus is de oorsprong van de wijnstok. Het ligt op een kruispunt
van culturen, godsdiensten en talen. Grote mogendheden zoals het Ottomaanse
Rijk, het Perzische Rijk, het Romeinse Rijk en de oude Grieken, hebben allemaal
geprobeerd om de Kaukasus te controleren en in hun invloedssfeer te brengen.
Dit lukte meestal slechts gedeeltelijk. In de vruchtbare valleien is Georgië
het oudste wijnproducerende land van de wereld. Meer dan 540 druivensoorten
zijn in de loop der eeuwen in Georgië gecultiveerd, meer dan in welk land ter
wereld ook. Dit is echt een proeverij om terug te denken aan dat eerste jaar
dat je wijn drinkt, die zalige onwetendheid. Géén flauw idee wat er in de fles
zit, ook al kun je lezen wat er op het etiket staat. Dat gevoel. En de blijheid
als het lekker is. De namen Mtsvane, Kisi, Tsitska, Krakhuna of Saperavi, het
hadden ook namen kunnen zijn van spelers uit het Nationale voetbalelftal uit
Georgië, ik ken ze niet. Het zijn de namen van de druiven. Maar daar zitten
echte topscoorders tussen. We gaan proeven!  

Telavi
Mstvane 2012

Hele aardige
indrinker. Fris, bloemetjes neus, wat amandel en milde zuren. Expressieve neus
met ook wat gele appel.

Ellen gaf ons
deze avond een inkijkje in de rituelen 
bij het drinken van wijn in Georgië. Véél achtereenvolgende heildronks.
De Georgiërs proeven en drinken veel, zo werd ons duidelijk. De beste wijnen
worden op het eind van een diner of avond gedronken uit porceleinen schaaltjes
(als ik het goed begrijp: in één slok naar binnen). Je kunt deze wijnen op
allerlei manieren beoordelen, vaak vergelijken we de wijn met wat we kennen.
Zo’n Mstvane kan die vergelijking zonder meer aan. Maar als je dan ook weer met
de prijs erbij vergelijkt, dan mopperen sommige proevers. Voor dat bedrag is
het gemaakt, gebotteld en hierheen gebracht, zegt Kees terecht. De markt voor
veel onbekende wijnen is moeilijk. Zelf vond ik de Khareba Tsitska 2011 niet
meevallen (te scherpe zuren), Khareba Krakhuna 2012 vond ik wel bijzonder.
Anijs en bloemetjes in de neus, wat amandel in de smaak met een prettig
bittertje. Bij een gegrilld visje of gambas is dit een feestje. De markt voor
deze wijnen zal vooral liggen bij heel avontuurlijke wijndrinkers die nu eens
niet de zoveelste chardonnay of sauvignon willen proeven. En natuurlijk bij de
betere restaurants waar de sommelier zijn gasten ermee kan verwennen.

Vinoterra
Kisi 2011

Wijn gemaakt in amfora

Een wijn om
heel vrolijk van te worden: de authentieke Kisi druif is hier vergist op
aardewerk amfora’s, alleen daarom al is deze wijn bijzonder. Wijnmaker Giorgi
Dakishvilli. In de neus ruik ik lavendel en vuursteen. Als je alleen nar de
kleur zou kijken, zou je de wijn veel ouder geven. In de neus ook abrikoos. In
de smaak een bittertje, een wijn waar ik meteen een vette paté of zelfs foie
gras bij droom. Het is een gastronomische wijn. Trouvaille.

We proefden
verschillende wijnen van de Saperavi druif en bij veel van die wijnen schreef
ik *-sterretjes bij mijn aantekeningen. Die druif is de oorsprong van veel
fraaie wijnen!  Jancis Robinson noemt de
druif een essentiële Georgische druif die diepgekleurde stevige wijnen
voortbrengt,  aanvankelijk wrang, wie de
wijn laat rijpen wordt daarvoor beloond. Er staan zo’n 4000 hectares met deze
druif beplant.

Telavi Marani
Saperavi 2012

Modern
gemaakte wijn, lekker toegankelijk. Gastproever Marc benoemt kersen. Noël ruikt
pruimen. Gerard typeert de wijn met bramen en vlezige bitters. Mijn
aantekeningen: een karrevracht bosbesjes, liefelijke rondeur, prachtige
lunchwijn.

Telavi
Mukuzani 2009

Hartendief
van Kees. Gemaakt van wijngaarden in het gelijknamige dorp Mukuzani, 100% Saperavi,
ten minste drie jaar gerijpt op houten vaten. Just noemt laurier en tijm, Noël
laurierdrop. De Saperavi druif laat zich onder meer herkennen door de laurier. Henk
benoemt kersen en rood fruit, tabak, mooi van smaak, tannine en evenwichtig,
prettige wijn. Ik ruik de ingekapselde vanile, de smaak vind ik stoer met
frisse zuren, aantrekkelijker bittertje en goede balans.

Khareba
Saperavi Premium 2010

Hartendief
van Kees. Claartje ziet een zwartrode wijn, die ruikt naar jam, zoethout, drop
en speculaaskruiden. In de open neus ruik in een klein rubber-toontje,
chocolade en Mon Cherie kersen, een wijn die hoog in alcohol proeft en véél
concentraat heeft. Interessant!

Pheasant’s
Tears Saperavi Qvevri 2010

Hartendief
van Kees. Dit is een belevenis. De wijn is biologisch gecertificeerd en komt
uit Kachetië. De Georgische wijnmakers van Pheasant’s Tears hebben een grote
amfora gebruikt en de Saperavi druiven met schil en rood vruchtvlees negen
maanden laten weken. Wat we zien in het glas is zwart, Kees steekt zijn zwarte
tong uit en óók de tanden van de proevers kleuren na het drinken van deze wijn.
Wát een concentraat! En een enorm expressieve neus, met laurier, drop, kruiden,
gestoofde pruimen en bes. Harmonieuze smaak, moet een mooie wildwijn zijn.
HansL zegt: zó krijgen we een kijkje en proef op de tong hoe vroeger wijnen
werden gemaakt.

Satrapezo
Icewine 2012

De wijn is
gemaakt aan de voet van de Kaukasus.
Gemaakt van de Rkatsitel, een inheemse
Georgische druif, die laat – half oktober – wordt geoogst, maar deze wijn zal
nóg later zijn geoogst. De neus is klein, beetje perzik. De smaak is volstrekt
harmonieus en geeft veel zoet, veel rondeur. Opmerkelijk glas.

Dit is een
leerzame proeverij met wijnen die veel andere Oost Europese wijnen die we
proefden volkomen in de schaduw stellen. 

Werkavond: van Rolle naar Friulano
By in ,

Werkavond: van Rolle naar Friulano

We zijn het nieuwe seizoen gestart met het proeven van
zowel curieuze druiven (van Rolle naar Friulano) en pittige discussies over
bekende druiven (van Riesling tot Pinot Noir). De penningmeester kreeg decharge
tijdens deze bijeenkomst, het programma is samengesteld. Rob bedankt voor het
samenstellen van de line up. 

Klassiek Duits

Johannishof 2011 Rheingau Riesling Kabinett Charta

Discussie over het alcoholgehalte (13,5%) en de mate van
zoetheid. Mooie neus met mineralen, vuursteen. Goede balans, citrus/zoet,
spannende wijn die lang nahangt.

Klassieke Bourgogne

Domaine de Terregelesses 2002 Chorey-les-Beaune

Voortreffelijk uitgerijpte, lichte Bourgogne.
Vrolijkmakende wijn, zacht, mooie zuren. Met wat taai taai in de neus.

Klassieke Bordeaux

Connètable de Talbot 2007 Saint Julien

Deze wijn is helemaal à point! Tabak in de neus,
stallucht, kardemom, volledig uitgerijpt, sappig en levendig. Liefelijke neus.

Klassieke Rhône

Vieux Lazaret 2003 Châteauneuf du Pape

Een wijn om bij herfstweer in een Chesterfield stoel te
genieten: neus met sigarentabak, kruidigheid, vanille, aards, truffeltonen.
Rondeur in de smaak met een zoetje. Prachtige belegen wijn die een sfeer
oproept uit Marten Toonders beste Bommelboeken.

Moderne Rhône

Crozes Hermitage 2012 Laurent Combier

Neus heeft veel te bieden: een karrenlading bosbessen,
inkt, pruim, tijm, morelkers. Onbevangen mooie en lekkere wijn, kruidig.

Klassiek Spaans

Vivanco 2012 Rioja Crianza

Sappige wijn, prettig uitgebalanceerd, goede harmonie.
Miro-etiket.

Klassiek Italiaans

Fontannafredda Barolo 2009

Aardse wijn met amandel, rozebottel, lijm, kersen. Frisse
zuren in de smaak.

Welke wijn verdient de benaming ‘vondst’ of ‘trouvaille’?
Misschien zijn dat wel de wijnen met de beste prijs/kwaliteit verhouding. Die
stonden er twee in deze proeverij, de Spaanse wijn uit Jumilla van de monastrell
druif en de witte Côtes de Provence van de Rolle druif. Deze wijn van Fleur d’Amaurigue
kreeg een aantal maanden houtrijping en is gemaakt door… Nederlanders. Dick en
Eugenie de Groot van Domaine de l’Amaurigue in het hart van de Provence maken
een wijn met wat bloemetjes in de neus, sappig en rondeur. Ik bedacht er
spontaan wat mooie gamba’s in tomatensaus bij, en voelde me bij het proeven
gelukkig. 

Open dag cultureel centrum Jan van Besouw
By in ,

Open dag cultureel centrum Jan van Besouw

Zaterdagmiddag 13 september presenteerde de Brabantse Wijnsociëteit zich tijdens de Open dag van Cultureel Centrum Jan van Besouw. Het was een enerverende middag waarbij in de foyer we een plek vonden tussen het Jazz Podium en Seniorenorkest. Er was goede belangstelling – zie foto – voor de speed wijnproefcursus van wijndocent Rob van Ginneken (hogere hotelschool Breda). 

In de foyer werden verschillende druiven geproefd: sauvignon, riesling, tempranillo, sangiovese, cabernet sauvignon/merlot. Hans Lodewijkx heeft een prachtig presentatiebanner ontwikkeld, met educatieve aromawijzer.

Bezoekers hebben we gevraagd om het aroma te herkennen van kruidnagel en peper. Op de proeftafel stonden verschillende geuren en smaken die ook terugkomen in de wijn: citrus, munt, peer, meloen, bosbessen, frambozen en chocolade. Noël Geisen bracht een mooie Banyuls mee om bij die chocolade te proeven. Berry Marinussen en Peter van den Besselaar completeerden het presentatieteam. In het komende seizoen geven we geïnteresseerden de gelegenheid om kennis te maken met onze proeverijen en de sfeer. Voorkennis is geen vereiste; de proeverijen hebben het SWEN 2 niveau en hoger.  

 

Bubbles and bites: champagne of een alternatief bij de spijs?
By in ,

Bubbles and bites: champagne of een alternatief bij de spijs?

We
schrijven juli en de laatste avond van ons seizoen zit ‘als vanouds’ vol bij Martin’s
Pollevie. Zelf geef ik les in wijn-spijs, maar bij proeverijen op dit gebied heb
ik om meer dan een reden altijd een dubbel gevoel. Niet vooraf, ik schrijf me
altijd in!  Niet achteraf, het was
wederom een fijne avond! Maar wel tijdens
de proeverij waarbij ik eigenlijk nooit actief meedoe aan het beoordelen van de
matches, dat voelt voor mij als het tot drie cijfers achter de komma ontleden
van de combinaties. Uiteraard is de ene soms beter dan de andere, maar in
plaats van dat helemaal te gaan uitspitten, geniet ik liever van het eten en
van de wijnen. Het dubbele gevoel zit hem ook in het toch enigszins dekadente
bevoorrechte karakter van het testen van welke wijnen het nu het beste doen bij
al die verfijnde gerechtjes: altijd doemt bij mij dan wel weer het beeld op van
die mevrouw in Zuid-Afrika die twee keer per dag tweeënhalf uur moest lopen
voor drinkwater. Mijn
proefnotities zijn altijd zeer kort. Logisch, je hebt immers maar liefst vijf
genietmomenten: je mag genieten van wijn één, van wijn twéé, van het gerechtje,
van de eerste en dan van de tweede combinatie. Dat allemaal ook nog eens
uitgebreid benoemen, analyseren en opschrijven? Niet aan mij besteed. Misschien
toch beter iemand anders vragen volgende keer, Peter. 

Enfin,
de opzet van de avond: in iedere serie van twee wijnen één Champagne en één
Cava of mousserende piraat.  Je mag ze
eigenlijk niet vergelijken, volgens Martin: de verschillen zitten hem in de
verschillende filosofieën per wijnboer en verschillende vinificatiemethodes.
Uiteraard spelen het veel warmere klimaat en de meestal andere druivenmix in
Spanje ook een rol.

We
vangen aan met (Pierre) Péters versus 
Peter (Lauer). Bij de geitenhangop met geroosterde biet, citroenverbena,
hibiscus en crostini
de Brut Nature Blanc de Blancs van Péters, meteen
herkenbaar als (mooie: fijne mousse, gistneus, verfijnd) Champagne; daarnaast, wat
exotischer, met meer fruitaroma’s, kleur en een klein zoetje, de Peter Lauer
Riesling Sekt (het eerste hartendiefje van Lauer-überfan Martin).

Amandels
kunnen naar kokos smaken, leer ik bij het volgende gerechtje, een amandelbavarois
met aspergelint, jasmijn en boekweit
. Van Niek Beute, winnaar van het Concours Européen des Ambassadeurs du Champagne en voormalig
sommelier bij Vermeer, móest Martin naar Champagneboer Vazart-Coquard. Fijne
mousse en véél smaak; erg lekker maar helaas voor mij persoonlijk (kokos is zo
ongeveer het enige wat ik niet lust): de wijn versterkt de kokossmaak van het
gerecht. Gelukkig hebben andere proevers daar geen last van en het is het tweede
hartendiefje van Martin zelf. De Cava Relats, Brut Nature Recaredo is minder
intens, heeft ook een hele fijne mousse maar helaas ook een korte afdronk.

Bij
het derde gerecht zalm met furikake, Oostindische kers en sinaasappel de rosé
van Gaston Chiquet, vorig jaar met hun cuvée Tradition Brut de leverancier van
de bubbels bij de Nobelprijsuitreiking. Veel donkerder rose is de Cava Juve y
Camps Brut Rosado Pinot Noir die met een bijzondere zoet-kruidige neus het gerechtje
voor mij een beetje overheerst. En dat ondanks het krokante laagje furikake – sesam,
wasabi en nori – dat voor mij nogal op radijs trekt.

Sandra’s
hartendiefje is de Blanc de Blancs van Bruno Paillard, bleekgeel en krijtig; Noël
is gecharmeerd van de Cava Rimarts Reserva
Especial Chardonnay 2009:
goudgeel, heel fris en toch duidelijk géén champagne,
een rijke, volle en aardse wijn. “Pistachenootjes,” zegt Just dan weer. O, deze
wijnen stonden naast, en maakten een mooi bruggetje naar de kalfspastrami met
olijf, pijnboompit en cantharel.

De
volgende wijnen pasten beide goed bij de 12 uur zacht in de roner gegaarde
pulled pork met truffelsalsa, shiitake en brioche: de fris-elegante (voor
sommige proevers iets té fris) Delot Pere & Fils en de zachtere Cava Avinyo
Brut Nature Reserva. De laatste harmonieert beter met het gerecht, volgens de
meerderheid der proevers, maar wordt er volgens Just ook wat vlakker van. Tja,
dat zal van Champagne niet gauw gezegd worden: met z’n typische zuren toch mijn
favoriet, vanavond. Aan de andere kant kan dan vanavond ook een (altijd
voorlopige!) conclusie zijn dat Cava een ietwat breder pallet aan stijlen biedt.

We
sluiten af met zoet: uiteraard zet liefhebber Martin chocolade op tafel, met
aardbei, vlierbloesemschuim en lijnzaad
. Nello identificeert de zeer fruitige
lichtrode wijn als een Brachetto d’Acqui en dat is het inderdaad, van Il
Falchetto – “een rode wijn met een wit kraagje” noemt Henri Bloem hem op z’n
site. De laatste wijn is de Cava Delapierre Etiqueta Negra Semi-Sec.

Het
was weer genieten. Bedankt Martin & Equipe!

Verslag
en proefnotities Rob van Ginneken

Bekend raken met Barbera
By in ,

Bekend raken met Barbera

De
wijntijdschriften zijn met artikelen en proeverijen een bron van inspiratie
voor wie beter wil leren proeven. Perswijn proefde Barbera’s. Hans van der
Horst liet zich daardoor inspireren, kocht en verzamelde een proeverij met
alleen Barbera bij elkaar. Een simpel maar doeltreffend concept: we proeven na
één referentiewijn nog negen Barbera’s en krijgen de tien omschrijvingen van
die wijnen, van a tot en met i. Geef na iedere wijn maar aan welke omschrijving
erbij hoort. Ik vind het fantastisch denkwerk van Hans. Eérst proef je de wijn
en benoemt wat je proeft. Daarna zoek je overeenkomsten met de omschrijvingen.
Nou werkt dat natuurlijk alleen als je goed proeft én als jouw proefvermogen en
vocabulaire overeenstemt met dat van de Perswijn-proever. Bramen en
bosvruchten, ja dat proeven we allemaal wel. Maar wat te denken van een
beschrijving als “gelikt, room, hout, kaneel, zoethout, bramen, zwarte bes,
pruimen, vijgen, breed”. Herkennen we de wijn als gelikt? Ruiken en proeven we
kaneel en zoethout? Herkennen we dat deze wijn breed is?

Barbera
Briccotondo 2012 Fontannafredda doc

De
referentiewijn, een eenvoudige Barbera, verkrijgbaar in de supermarkt. Een
ongecompliceerde wijn, zo een waar je met graagte een fles van open maakt, ieder
moment en elke dag zonder je zorgen te maken over wat de fles kost en met de
zekerheid dat je een lekker glas gaat drinken. Diepe kleur. Kruidig, warme neus, terroir impresie in de
smaak, drinkt soepel en prettig en is voor mij ook herkenbaar als Barbera. Ik
hoor ook nog als omschrijvingen kersen en chocolade, tabak en leer.Valt overigens niet bij iedereen
meteen in goede aarde.
De critici
hebben moeite met de bitters in de wijn.

Barbera d’Asti
Superiore 2011 Lurei, Tenuta Il Fachetto

Opgevoed op
grote vaten. Ik zie toch al wat bruin in de rand, veel vanille en hout,
rubbertje in de rijke neus. Kersen op sap. Elegantie. Rondeur. Hangt mooi na in
de mond. Nello noemt de wijn wat ‘gemaakt’, Rob prijst de goede balans in de
wijn.

Barbera d’Alba
2012 Vignota, Tenuta Conterno Fatino

Het valt me
op dat bij de kleur de jonge wijnen die normaal gesproken alléén paars zijn, toch
vaak al een bruine tint hebben. Rijke neus met diepte, kracht en elegantie,
zoethout. Claartje benoemt specerijen, roos, een gebrande neus, leer. Noël valt
op dat de zuren beperkt zijn, hij benoemt jodium en leer. De wijn hangt mooi
na.

Barbera d’Asti
superiore 2011 Bricco Paradiso, Tenuta Il Fachetto

Donkere
kleur. Toos prijst de complexiteit van de wijn, waarin ze Buijsman herkent en
drop. Rob vindt dat de wijn véél van alles heeft. De neus vind ik geparfumeerd,
vanille, kruiden, laurier en rood fruit, de smaak heeft veel power en lengte,
op de tong krijg je echt een gevoel van diksap concentraat. Goede balans, heel
fraaie wijn.

Barbera d’Asti
superiore 2010 docg Nizza, Titon l’Armangnia

Hartendief
van Hans. Prima commentaren op deze wijn! Ik ben vooral onder de indruk van die
rijk uitwaaierende neus. Wow! Zoethout en bloemen, de smaak heeft kracht én
lengte én rondeur. Nello prijst de complexiteit van de wijn, er is veel te
ontdekken en dat is leuk.

Barbera d’Asti
superiore 2009 Nizza, Tenuta Olim Bauda

De oudste
wijn uit de proeverij, roodbruine rand, dominante mineralen in de geur, ik mis
wat fruit, wel duidelijk houttonen, later ook chocolade en mocca. HansL proeft
amarene kersen, oordeelt de geur een pietsie muffig en benoemt felle zuren. Ik
vind dit als geheel een elegante wijn, die wel wat spanning mist nu het fruit
minder dominant is.

Barbera d’Asti
superiore 2009 Ca’di Pian, La Spinetta

Hartendief
van Hans. 12 maanden houtrijping. HansL noemt de wijn rustiek door wat belegen
tonen, de wijn ruikt fris en naar eucalyptus, zoete aanzet, tikje alcoholisch. Claartje
prijs de neus met wat rabarbertonen. Voor mij is dit een van de mooiste wijnen
van de proeverij: bruine rand, mint, eucalyptus en rozen, tabak, leer en
brandnetel, een hele rijke geur. Volstrekt harmomische aandronk en mooie zuren.
Hangt ook goed na.

De Barbera
werd in het verleden niet zo serieus genomen, schrijft Perswijn, maar die tijd
ligt nu ver achter ons. Barbera was in het verleden een fruitige wijn met veel
zuren. Die zuren zijn gebleven maar de druiven worden rijper geplukt bij lagere
opbrengsten. Dat geeft evenwichtige wijnen, de zuren geven frisheid en
spanning.  De serieuze Barbera’s
verdragen rijping op hout en kunnen ook ouderen. Het maakt de karakteristieken
van de druif soms moeilijker te proeven dan een generatie terug, want er zijn
immers allerlei soorten Barbera – een fenomeen dat voor meer druiven geldt. De
infographic boven dit artikel combineert Barbera met worstjes, pizza’s,
gegrilld vlees van de barbecue of grillplaat en bij chili gerechten. Dit is een
heel nuttige proeverij om de Barbera te leren kennen, en om ons proefvermogen
en vocabulaire te ‘ijken’ met dat van wijnschrijvers. Ere wie ere toekomt: Hans
Lodewijkx weet de meeste wijnen goed te combineren met de Perswijn
omschrijvingen en verdient daarmee een fles Barbera. Proficiat.
En complimenten
aan Hans van der Horst die veel energie stak in deze leerzame proeverij, hij
proeft al enkele weken Barbera’s. “Ik heb me voorgenomen er zelf van te willen
leren en deze wijnen drinken is geen straf”, zegt hij daarover met gevoel voor
understatement.

Witte wijn als de wereld. Van karaktervolle landwijn tot edele contemplatiewijn.
By in ,

Witte wijn als de wereld. Van karaktervolle landwijn tot edele contemplatiewijn.

We proeven
witte wijnen. In juni is een proeverij met witte wijnen net zo’n mooie
combinatie als boerenkoolstamppot met worst. Als oliebollen en oudejaar. Als
rokjesdag in april. Paul Heemskerk brengt een mooie selectie op tafel, een
knisperend zuivere Cremant de Limoux en van Vinho Verde tot Godellia. Van
karaktervolle landwijn uit Gascogne tot edele contemplatiewijn uit Vougeot.
Deze blindproeverij verkennen we genot in veel varianten. 

Antech Brut
2011 Cremant de Limoux Grande Cúvee

Knisperend
zuivere mousserende wijn. Opmerkelijk mooie geur met heel veel impressies,
zoals appel, gist, brioche, tropisch fruit, citrus, vrij geparfumeerd en
daarmee krijgen we een indicatie dat het geen Champagne is. Sappige smaak en
heel mooi evenwicht. Heel fris, knisperend zuiver, goede zuren en mineralen.
Heel mooi. Gemaakt van chardonnay, chenin en mauzac.

Domaine La
Salette 2013 Côtes de Gascogne Michel Duffour

De
karaktervolle landwijn gemaakt van colombard en gros manseng. Lichtgele kleur,
wat brandnetel in de geur, kattepis impressie, brandnetel ook. Sappige wijn met
goede zuren, eenvoudig én charmant. 

Godellia  2012 Bierzo

Lichtgeel,
schitterende bloemetjes geur, vanille. Fragiele wijn met elegantie, minerale
afdronk. Fraaie Spaanse wijn van de godello druif. 

Château Saint
Estéve 2013 Côtes du Rhone, viognier

Stuivende
neus met meloen, banaan, muskaat en mangotonen, brandnetel ook. Vanille en
banaan in de smaak, die veel inhoud heeft. Mooie mineraaltonen en zuren. 

Prijs en
kwaliteit

Iedere
wijnliefhebber kent de vraag en de daarop volgende dialoog: proef je dat er nou
echt wel vanaf?
De vraag die veel mensen stellen als ze de onverwacht hoge
prijs van een fles wijn horen. In de krant stond dat wij het redelijk vinden
dat er salarisverschillen zijn. We vinden het legitiem dat bijvoorbeeld een
directeur vijf keer zoveel verdiend als de laagstbetaalde medewerkers. Er stond
ook bij dat we ‘denken’ dat die directeur in werkelijkheid niet vijf keer, maar
elf keer zoveel verdient. En het onthutsende was dat in realiteit de directeur
zeventien keer zoveel verdiende. Niet echt goed voor ons gevoel van rechtvaardigheid. Enfin, ik weet niet meer op welke cijfers het
bericht gebaseerd was en welke medewerker en directeur ze hebben onderzocht. Ik
weet wel dat er wijnen zijn die vijf keer of tien keer zoveel kosten dan de
karaktervolle landwijn. En ook twintig keer zoveel. Of honderd keer zoveel. In
deze proeverij kost de duurste wijn ongeveer twintig keer zoveel als de eenvoudigste
wijn die op tafel staat
. En het punt is dan dus: proef je dat er aan af? De
vraag achter de vraag is: betalen we teveel voor die dure wijn of is de wijn
zijn geld waard?
De vier wijnen die ik hierna beschrijf behoren absoluut tot de
edele wijnsoorten. Daar betalen we veel meer voor. Ze komen van wijngaarden die
met hun terroir volstrekt uniek zijn in de wereld. Wijnen die geliefd en
gezocht zijn en daarmee ook kostbaar. Nou zijn er wijnen voor allerlei
gelegenheden, voor allerlei gemoedstoestanden, voor op het terras of de
maaltijd, voor een eerste glas om elf uur bij schitterend zomerweer, voor een
laatste glas om een dag af te sluiten, voor het omschakelen als je thuiskomt na
een vermoeiende dag, voor het vieren van een verjaardag, of een eerste
vakantiedag, voor het ophalen van mooie herinneringen, voor het vieren van een
heugelijk feit zoals het behalen van een diploma, voor een verloving of
trouwerij, het vieren van een jubileum, het ophalen van herinneringen, voor het
lessen van dorst, de droomfles die je open wilt maken als je de loterij wint,
de fles die je bewaart voor bij een gedroomd diner met een favoriete kunstenaar
of de zakenman die je intens bewondert, voor bij een stamppotje met
raapsteeltjes, voor bij oesters, voor bij foie gras… noem maar op. Deze edele
wijnen zijn wijnen die je met aandacht degusteert, die drink je eigenlijk niet,
daar geef je heel veel aandacht aan. Een mooi ritueel.
En ja, die zijn
onmiskenbaar iedere euro waard die je ervoor betaalt. Het kan voorkomen dat zo’n
wijn blind in een serie staat naast de karaktervolle landwijn. Het kan zijn dat
iemand die lekkerder vindt. Meestal zijn dat niet onze leden, geoefende proevers,
die proeven het verschil echt wel. Het is geweldig als een karaktervolle
landwijn goed uit de vergelijking komt, want het leven is te kort om slechte wijn
te drinken. Maar deze edele wijnen verdienen aandacht, het zijn wijnen om het
leven bij te bespiegelen, het zijn mijn favoriete contemplatiewijnen. Altijd
weer een genoegen om die te degusteren. Op zomaar een dinsdagavond in juni die
daarmee een gouden randje krijgt. 

Pouilly Fumé
2011 De Ladoucette

De geur van
deze wijn, die nog te jong is, is enorm rijk aan impressies. Ik ruik honing en
druivensuiker, boenwas en abrikoos, HansH ruikt sinaasappel, Kees rijpe witte
pruimen en tropisch fruit. Elegante, vriendelijke en sappige smaak met boter in
de mond.

Puligny
Montrachet 2011 Roux Père& Fils

Feestwijn,
voor mij de mooiste wijn uit de proeverij. Een heel zuivere neus met vanille,
chardonnay tonen, boterig en later ook mocca en toffee. Charmeur op de tong en
heel mooie balans. Willem Jan ruikt ananas en prijst de mooie bitters in de
wijn. Paul ruikt witte amandel, Kees hazelnoot, Toos citrustonen. Voortreffelijke
wijn. Edele meditatiewijn. 

Domaine de
Vougeraie 2010, Le Clos Blanc de Vougeot

Willem Jan
kent deze geur wat meer kruiden toe, Kees noemt de geur van geroosterd brood,
citrus, Toos ruikt boter en perzik. Noël ruikt toast. In mijn aantekeningen
staat dat de neus wat klein is, maar de smaak krijgt positieve kritiek:
prachtige balans, goede zuurgraad, amandel in de afdronk, goede balans, dit is
een hoge wijn en dat proef je doordat de wijn enorm lang nahangt. Hartendief
van Paul. Een feest om te degusteren. Een van de topwijnen van de wereld. 

Domaine de
Vougeraie 2009 Gevrey Chambertin

De rode wijn
van dit domein is aanlokkelijk: mooie pinot geur met vanille en al wat lichte
staltonen, elegante smaak. Het is een heerlijk glas wijn, om bij thuis te
komen, om een dag een zilveren randje te geven, om een verjaardag te vieren.
Wat kan een wijnboer in de Bourgogne het beste plaatsen: chardonnay of pinot
werd gevraagd. Nou, de wijnen zijn allebei erg mooi, maar de witte Vougeot
vertoont echter net even méér klasse.

 

Summumproeverij: Bordeaux drinken op zijn hoogtepunt
By in ,

Summumproeverij: Bordeaux drinken op zijn hoogtepunt

Met de tegenwoordige prijzen in de Bordeaux proef je de
hogere wijnen niet meer elke dag. Een wijnkelder is goud waard. Letterlijk.
Henk heeft zo’n kelder. Met veel mooie Bordeaux die daar jong naar toe zijn gegaan
en nu op dronk weer uit de kelder mogen. Naar de proeftafel van de
Wijnsociëteit. We beginnen iets na half negen, tijd genoeg. Half elf klaar denk
je dan. Doei, geen schijn van kans. De tijd vliegt want dit zijn geen snelle
wijnen. Ze vragen aandacht, in het proeven en in het commentaar.  Ze verdienen het ook, ik heb weer veel
sterren genoteerd bij mijn proefnotities.

Henk vindt dat een rode Bordeaux proeverij hoort te beginnen
met witte Bourgogne. En vandaag gaat hij nog een stapje verder. We proeven twee
maal wit als indrinker. De Quartz 2011 van
Cantina Terlan (Alto Adige)
is in de neus duidelijk herkenbaar als
sauvignon blanc. Zweterig, buxus, pipi du chat, iets hout. Maar ook mineralig
fris. Iets zwoele aanzet met zuren die pas in het middendeel het
sauvignon-niveau bereiken. Mango en papaya. Beetje filmend, mooie afdronk, fijn
glas.De Chassagne
Montrachet 1e Cru Les Caillerets 2007 van Marc Colin et fils
vond ik
prachtig. Volgoudgeel, duidelijk ouder in de neus met zelfs iets boenwas.
Soepele ronde aanzet, vol en breed van smaak, veel body, hout is aanwezig maar
mooi verweven, fijne afdronk. Dit is een waardig begin van een Bordeaux
proeverij…

Henk opent het rood met twee wijnen uit 2007. Eén links, éen
rechts. Château Pichon Longueville 2007 2e
Cru Pauillac
versus Clos Fourtet 2007
1e GCC-B Saint Émilion
. De wijnen hebben al best veel ontwikkeling, vooral
de Fourtet. Geen jaar om nog lang te bewaren. Vroegrijp, maar tjonge wat
lekker. Vooral de Fourtet. Zachte fluwelige aanzet, balans, zacht rood fruit,
nog ietsje tandplak, veel volwassener dan verwacht. Chocola én een mooi
zuurtje. Afdronk is fijn maar niet zo lang. Heerlijke wijn.

In de tweede serie staat Château Grand Pontet 2004 GCC Saint Émilion tegenover Château Clerc Millon 2004 5e Cru Pauillac.
En 2004 is duidelijk een stap omhoog ten opzichte van 2007. Iets strenger, meer
complexiteit, meer substantie, minder ontwikkeling. En true-to-type. Clerc
Millon is een van mijn favoriete huizen. Donkerrood, ietsje gebruinde rand,
glanzend. Mooie zachtzure aanzet, lakritz drop, chocola, bessig, nog wel
tannines maar mooie balans. Ik ben helaas de bob, dus spugen.

Serie 3 gaat tussen  Château La Pointe 2000 Pomerol en Château Marquis de Terme 2004 4e Cru
Margaux
. 2000 is een heel fijn jaar en de hogere wijnen gaan nu pas
richting hun top. Zo ook de La Pointe. Wat heeft deze Pomerol zich mooi
ontwikkeld! Donkerbruinrood, glanzend, evolutie in de rand. Prachtige
Bordeaux-neus met ceder, laurier, leer etc. Mooie zuren in de aanzet, bessen, koffie,
lakritz. Elegante, mooi geouderde wijn. Iets vegetaal maar heel intens, zegt
Toos. Just ruikt én proeft truffel. We drinken deze wijn op zijn hoogtepunt.

In serie 4 en 5 staan twee wijnen uit 1993, die we
uiteindelijk naast elkaar proeven. Château Léoville Barton 1993 2e Cru
Classé St. Julien

en Château Cos-d’Estournel  1993 2e Cru Saint-Estephe. 
The Beauty and the Beast. Finesse en
harmonie versus stevigheid en structuur. Allebei linkeroever, maar totaal
verschillende AC’s.  De wijnen zijn donkerroodbruin, met duidelijke
evolutie in de rand. Maar allebei met een nog frisse neus en minder
ontwikkeling dan ik verwacht had. De Leoville-Barton heeft inderdaad die
St-Julien  zuur-frisse aanzet. Nog
tandplak maar ook al iets drogend. En de Cos is geweldig. Natuurlijk was Cos
toen al geen typische robuust tannineuze St-Estephe, en na twintig jaar in de
fles zijn alle scherpe kantjes er af. Mooi geouderde neus, typisch Bordeaux,
ceder en sterke tabak. Just ruikt paddenstoel, hei en thijm. Mooie gebalanceerde
aanzet, fijne zuren, rondeur, kersen, prachtige afdronk. Superwijn.

En om het af te leren nog een uitdrinker. Spaans. Sherry. Tio Pepe “Fino en Rama” van Gonzalez Byass
& Co in Jerez de la Frontera
. Sluit niet echt aan bij Bordeaux, 
maar sluit wel mooi af. Heerlijk bij de kaas. Jong drinken, binnen drie
maanden. Vol, vettig, aromatisch van amandel en hazelnoot maar met de frisheid
van groene appel. Blaast de geitenkaas van tafel.

Mooi om deze toch kostbare Bordeaux in een jaar-opstelling
te proeven.  2007 kreeg het al moeilijk.
De 2004’s bleven stoer overeind. De 2000 en de 1993 waren voor mij de toppers
van de avond, met name de Cos. Heimwee-wijn.
Heimwee naar de tijd voordat het Parker toverstafje veel wijn in jam
veranderde. Heerlijke avond.

Verslag en proefnotities Noël Geisen

Hongarije Op Herhaling
By in ,

Hongarije Op Herhaling

Toos Dusee noemt haar proeverij Op Herhaling. Altijd een
goed idee, een herhalingsproeverij. Want: herkennen we wijnen? Waarderen we de
wijnen hetzelfde als vorige keer? Zien we ontwikkeling in wijndomeinen? Van
jaar tot jaar kunnen wijnen behoorlijk verschillen, door klimatologische
omstandigheden, door ingrepen van de wijnmaker, door adviezen van oenologen, ja
zelfs herinner ik me een kwalitatief uitstekende Medoc wijn die van jaar tot
jaar uitstekend presteerde, maar waar ineens een jaargang compleet uit de toon
viel… het jaar dat de wijnboer scheidde van zijn vrouw. Er zijn veel
omstandigheden die een rol spelen.We proeven Hongarije.  

Witte wijnen

SZEPSY Fürmint 2012 Tokaji

Licht bloemige wijn, geuren van wit fruit en lychees
(zegt Paul), amandel. Stevige smaak, blijft lang nahangen. 

SZEPSY Hárslevelü 2010 Tokaji

Hartendief van Toos. Een heel prettig glas met licht
bloemige geur, waar ik ook een piepklein zoetje in ruik. Berry ruikt wat hooi,
Nello ruikt mango. Ik ruik ook meloen. Elegante wijn met goede zuren, spritzig,
bittertje. 

In de witte serie vallen de wijnen van St. Andrea een
tikje tegen. De Napbor 2012 en Örökké 2011 missen spanning en het hoge
alcoholpercentage zit het genieten wat in de weg. Toch is dat opmerkelijk, we
bezochten St. Andrea vijf jaar geleden en waren onder de indruk van de
kwaliteit. Daarna proefden we de wijnen onder meer in 2010 en 2012 op sociëteitsavonden.
De blends vallen deze proefavond tegen, terwijl de autochtone monocepages het
goed doen. De witte SZEPSY wijnen komen beter tot hun recht.

Rode wijnen

Heimann 2009 Fransiscus Cuvée, Szekszárd

Deze wijn van cabernet franc en sagrantino kan mij wel
bekoren, maar krijgt niet bij iedereen de handen op elkaar. Gebruinde rand bij
een donkere kleur, Fruitige geur en wat peperkoek in de neus, die me later ook
wat moeilijk voorkomt. De wijn trekt wat in de mond, geen allemansvriend, toch
ook rondeur, het is gewoon een karaktervolle wijn. Kees benoemt laurier,
pruimen en inkt. Bij een mooie hachee of wildschotel is dit een aantrekkelijke
fles. 

Heimann 2011 Barbár Cuvee, Szekszárd

Deze cuvee van cabernet franc, kekfrankos, merlot en
tannat spreekt meer proevers aan. Zwartrode kleur. Elegante neus met zoethout,
koekkruiden en rode kersen, zwoel kruidig. Just ruikt zoethout, kersen, kruiden
en drop. De smaak is elegant, wellicht een tikje eendimensionaal. Paul roemt de
goede zuren. 

St. Andrea Merengö 2009 Egri Bikaver Superior, Eger

Hartendief van Toos. Je mag mij hiervoor wakker maken.
Voorname geur met tonen van chocolade, mokka, kruiden, laurier. Trekkende smaak
maar wat een geweldig mooie balans. Prachtig rood glas met ook rood fruit in de
smaak. Just is ook onder de indruk, van onder meer de goede balans, hij ruikt
tabak, paddestoelen en proeft in de smaak iets van ijzer. Kees roemt de
concentratie in de wijn en benoemt tabak en bramen. Prachtig mooi stierenbloed!
Gemaakt van 32% cabernet franc, 27% merlot, 25% kékfrankos, 9% cabernet
sauvignon en 5% syrah. Vijf edele druiven waar György Lörincz een fantastisch
glas heeft gemaakt. Leuk dat Toos deze inzet, twee dagen nadat de wijn ook werd
geschonken op de Grand Prix Saint Hubert. Deze wijn was de winnaar van het
Proefschrift Wijnconcours 2011.

Dessertwijn

Béres 2006 Tokaji 5 Puttonyos Aszú, Tokaj-Hegyalja

De edelzoete wijn die onder dezelfde condities wordt
gemaakt als de edelzoete wijnen uit Bordeaux en de Loire. De zomer was iets
koeler dan gemiddeld in 2006, maar de nazomer was juist weer warmer dan
gemiddeld, ideale omstandigheden voor het optreden van de edele rotting. In de
geur komt die duidelijk naar voren, ook abrikoos, wat citrus. Schitterend
evenwichtige smaak met amandeltonen, heel fraaie zuren en een verfijnd
bittertje. Gemaakt van furmint en hárslevelü.

WINNAAR Grand Prix Saint Hubert
By in ,

WINNAAR Grand Prix Saint Hubert

De jubileum editie van de Grand Prix Saint Hubert die werd
gehouden in restaurant de Echoput in Hoog Soeren, het gastronomische paradijs van
de smaakgoeroe Peter Klosse, is gewonnen door het team van de Brabantse
Wijnsociëtiet
bestaande uit Peter van den Besselaar, Berry Marinussen en Nello
Pischedda. 

De Grand Prix is de oudste en meest prestigieuze blindproefwedstrijd
van de Benelux. Jan van Lissum memoreerde voor de prijsuitreiking bekende namen
uit de Nederlandse wijnwereld die de prijs hebben gewonnen. Ook roemde hij
speciaal de sommeliers van restaurants die het lef hebben om aan de wedstrijd
deel te nemen. 

Er staan tien wijnen op tafel, daarbij zijn veertien landen
gegeven en de proevers maken steeds een keuze uit vijf landen, om vervolgens
ook nog herkomstgebied, druif, jaargang en producent te vermelden.

De wijnen die dit jaar blind werden geproefd waren:

1 Libanon – Carignan,
Cabernet Sauvignon, Cinsault,

2 NO Frankrijk – Pinot
Noir

3 N ItaliëNebbiolo

4 ArgentiniëMalbec

5 Hongarije Kekfrancos,
Blauburger, Merlot

6 Spanje – Bobal

7 OostenrijkZweigelt

8 ZW FrankrijkMerlot

9 ZO Frankrijk – Syrah

10 M-ItaliëMontepulciano

Jurylid Fred Nijhuis memoreerde voor aanvang dat alle wijnen
typisch zijn voor de streek, vaak zijn het monocepages, maar als er in de
streek juist mixen zijn van druiven, dan staan die op tafel. Zelf noemt de
organisatie de Grand Prix Saint-Hubert, de oudste, meest prestigieuze
blindproefwedstrijd van de Benelux een ultieme uitdaging voor iedere
wijnliefhebber. De complete uitslag van de wedstrijd kun je HIER lezen. Ook Noël Geisen, Wouter van Huijstee en David Koenen
namen deel aan de wedstrijd. Het winnende team scoorde op alle wijnen, soms
alleen met herkomst of druif, maar ook flink wat wijnen met beiden. De prijs bestaat uit een wisselbeker en gouden dukaten voor de proevers. Het is
moeilijk aan te geven hóe prettig het gevoel is om deze wedstrijd te winnen,
een opgave die onmogelijk lijkt. Deze winst onderstreept dat de Brabantse Wijnsociëteit een uitstekende plaats is om méér te leren over wijnproeven, of zoals de slogan luidt: beter wijnproeven is meer genieten.  

Ultiem leerzame proeverij: let's get ready to rumble!
By in ,

Ultiem leerzame proeverij: let's get ready to rumble!

  De opdracht aan leden aan de Brabantse Wijnsociëteit bij het samenstellen van een
proeverij is niet: stel een mooie proeverij samen… maar: stel een leerzame
proeverij samen
. Vaak gaat dat toch samen. De proeverij van Berry Marinussen is
ultiem leerzaam. Hij herhaalde een thema dat hij eerder bracht: Let’s get ready
to rumble! In de vorige proeverij zette hij bijvoorbeeld Nieuwe Wereld Shiraz
naast een Hermitage. Deze proeverij start met twee mooie witte wijnen. Na het
onthullen van de flessen, blijkt dat Berry in de wedstrijdproeverij de witte
Bourgogne en Bordeaux voor elkaar aanzag. Nu fopt hij ons door Bourgogne en
Bordeaux naast elkaar te zetten. Géén van de proevers herkent de blind
geserveerde wijnen. Je voelt je dan toch een beetje in je hemd staan na het
onthullen van de flessen. Verdorie. Het maakt bescheiden. En het doet denken
aan de bekende uitspraak van de Britse wijnkenner Harry Waugh (1904-2001), die
op de aan hem gestelde vraag: “Have you ever mistaken a Bordeaux for a
Burgundy?”
met onmiskenbare Britse understatement-humor als antwoord gaf: “No, not
since lunch.”

Bourgogne
versus Bordeaux

Auxey
Duresses 2010 Domaine Jean Philippe Fichet

Niet
mijn type wijn, schrijf ik op. En dat komt door de stinkende geur, ik ruik
zwavel, die pas na enige tijd in het glas doet denken aan mineralen. Een
moeilijk glas wijn met een hoge zuurgraad. Ook na het onthullen kan ik maar
moeilijk chardonnay karakteristieken herkennen. 

Clos
Floridene 2010 Graves, Denis Dubourdieu

Dit
proefden we precies een week geleden óók… Geen van de proevers die dat opmerkt.
Hmmm… draagt ook weer bij aan bescheidenheid als het gaat om proefkwaliteiten
aan jezelf toe te kennen. Waar de witte Bourgogne mij voor vraagtekens stelt,
komt hier een *-ster bij de wijn. De kleur is iets bleker dan de Bourgogne, de
neus in het glas ruikt meteen mooi fruit. Peer, meloen en Paul ruikt perzik.
Rondeur in de smaak, iets filmender dan de Bourgogne. Goede zuren, een verfijnd
bittertje en fraaie hazelnoten in de afdronk. Heerlijk glas wijn van
voornamelijk semillon. 

We
proeven daarna een Oostenrijkse Zweigelt naast een Cru de Beaujolais Gamay. En dan komt een serie die goed is voor het vertrouwen, Piëmonte versus Ahr. Veel proevers herkennen de Italiaanse en Duitse wijn.

Piëmonte
versus Ahr

Barbaresco
2009, Roberto Fossatie

Barbaresco
is gemaakt van nebbiolo. Goed herkenbaar aan de lichtbruine kleur, Italiaanse
dakpannen noem ik die kleur. Het is een mooie wijn met duidelijk viooltjes,
rozen en turf in de neus. Kees ruikt sigaren en hooi. Nello noemt tabak en
mint. Noël ruikt wat velpon. Alle proevers kijken gelukzalig. Ik heb altijd
moeite met Piëmonte wijnen die een wat straffe smaak hebben, ik vind ze nooit
echt lekker, en dat is dat ook weer een manier om te determineren. Ook al
kijken andere proevers meewarig als ik die mening uit. 

Spätburgunder
2010, Meyer-Näkel, Ahr

Dit is
daarentegen een werkelijk prachtig glas. Hier komen meteen twee *-sterren bij
de aantekeningen. Waarom? Ook die lichte en bruine kleur. Een geur met caramel
en toffee. Wijn met een mooie balans. Wat is dit toch een goed wijnhuis. Kees
benoemt kersen en noemt de wijn nog geconcentreerder dan de Barbaresco. Noël
benoemt de wijn als zwoeler. En dat is toch een prestatie voor zo’n Noordelijk
gelegen wijndomein. 

Mendoza
versus Rhône

De
mooiste wijnen van de avond staan in deze serie: Argentinië versus Frankrijk.
Verduveld lastig te onderscheiden, vind ik althans.

Alta
Vista 2007 Malbec, Single Vineyard Temis

Er komen
nogal wat superlatieven op tafel bij het proeven van deze wijn. Het is een ware
feestfles! Bijna zwarte kleur. Diep, diep, diep donker zwartrood staat in mijn
aantekeningen. De geur is rijk, voornaam met schitterende ingekapselde vanille.
Hap sap concentraat, met morelkersen. Mon Cherie chocolade. Erg fraai, bij het
proeven ben ik in mijn nopjes. HansH gebruikt voor zijn doen erg enthousiaste
termen om de wijn te beschrijven: zwart fruit, bramen, uitbundige wijn, goed in
balans met een lekkere balsamicotoets in de smaak. Rob noemt de wijn floraal en
proeft toch ook iets chemisch. Toos noemt de wijn peperig, jammig en prijst het
lekkere zoetje. Mooiste rode wijn van de avond. En logisch: hartendief van
Berry.  

Châteauneuf
du Pape 2010, Delas

Een iets
meer doorzichte kleur, heel open geur, kersen in de neus, de wijn heeft een wat
ontoegeeflijke smaak staat in mijn aantekeningen. Ik zie de wijn aan voor een
jonge Cahors. Ron prijst de rijpere tannines in deze wijn, HansH prijst het
goede evenwicht en benoemt het zoethout en de kruidigheid in de geur. 

Australische
sémillon versus Sauternes

Berry is
als liefhebber van fraaie rieslings géén adept van Sauternes, het is zeer te
prijzen dat hij die wel op tafel brengt. En niet de minste, een premier cru
classé: Château Coutet, een zeer gereputeerde wijn. Daarnaast een ook
gereputeerde Australische botytris-wijn. 

 

Château
Coutet 2003, Sauternes

Oud goud
gele kleur. Ingetogen geur, ook al is deze wijn al elf jaar oud en 2003 een
extreem warm jaar. Een caramel-zoete smaak, met wat amandel in de smaak. Ook
wat mooie bitters. Een mooie wijn die echter volstrekt wordt weggeblazen door
de extreem uitbundige kracht en smaak van de Australische wijn.

Noble
One 2008, botytris sémillon, Australië

Hartendief
van Berry. Ook dit is een absolute feestfles. Toos ruikt rabarber, mooie
zoetzure balans. Het zijn juist de aanwezige zuren die dit tot zo’n expressieve
fijne wijn maken. Rob prijst honing in de geur en de perfectie in de
smaakvoortzetting. Mijn aantekeningen: honingkleurig, perzik in de neus, een
wijn met een ongelofelijk perfecte balans, het is niet alleen nectar op de tong
(veel zoet) maar zuren die de wijn een jeugdig elan, wat gepaste overmoed
geven: frisse, filmende smaak met wat amandel in de mond, geweldige zoet/zuur
verhouding. Topwijn. 

Speciale
vermelding verdienen de twee indrinkers van de proeverij: een zeldzame rosé van
Domaine de Chevalier (Pessac-Léognan) en een knisperende Blanquette de Limoux,
fraaie bubbels van een Nederlandse wijnbouwer op Château Rives Blanques.