Categorie: Blogger

Grand Prix Saint Jean Blanc
By in ,

Grand Prix Saint Jean Blanc

Droomwijngaard in… Griekenland – waarvan we de wijn proefden

Een proeverij
met een knipoog naar de Grand Prix Saint Hubert: tien witte wijnen en veertien
landen waar ze uit kunnen komen. Hans Lodewijkx heeft zich beperkt tot tien
flessen. Voor het eerst. Maar ja, wel negentien druiven. Die we moeten
herkennen. Blind. En onder die negentien druiven vinden we grote vrienden als
de Elbling, Souvignir Gris, Moscofilero en Zierfandler. Inderdaad: Hans laat ons
het bekende wedstrijdgevoel ervaren van hopeloosheid. Paul Heemskerk wint de
wisselbeker (en ja, ik denk dat we een nieuwe traditie hebben, een jaarlijkse Saint Jean Blanc van Hans). Gemiddeld hebben de proevers een stuk of drie antwoorden goed:
hetzij een land, hetzij een druif, hetzij een jaar. 

Aan het begin
van de proeverij zegt Hans iets interessants: “bij het terugproeven kunnen we
wijnen wellicht herwaarderen.” Want we proeven heus niet alleen met de tong,
maar ook met het brein en de ogen. Ik kom daar op terug. 

Drie witte
mousserende wijnen naast elkaar, ik hou ervan. De Duitse Elbling Crémant staat
naast een Portugese Alvarinho en een Britse mousserende wijn – ik kan me niet
herinneren dat we die eerder proefden. 

Ridgeview Blanc
de Blancs

Dedicated to
the production of the highest quality sparkling wine using traditional
sparkling grape varieties and methods, staat op de website van Ridgeview. De
wijn is gemaakt van 100% chardonnay, fijne mousse, mooie zuren, boter. Doet
verschillende proevers denken aan Champagne naast de andere mousserende wijnen.
Een heuse Trouvaille! De Britse Queen serveert deze wijn op Buckingham Palace.

  

MUS 2014
Betuws wijndomein

Gemaakt voor
Hema. Zeer verrassend, geparfumeerd, jasmijn, sappig, drie proevers geven de
voorkeur aan deze wijn. 

Moscofilero
2014 Yannis Tselepos

Hartendief
van Hans. Blanc de gris uit Arcadia. Drie proevers vinden dit de mooiste wijn
uit de proeverij. Uiterst expressieve wijn met véél rozen, lelies, jasmijn.
Fraaie Griekse wijn.

Etna Bianco 2014 Tenuta delle Terre Nere

Vijf druiven
die op vulkanische grond groeien, Carricante, Catarratto, Grecanico, Inzolia en
Minnella leveren een wijn op die vier proevers de mooiste wijn vinden. Een
stinkertje, véél hout is te proeven door de opvoeding, thee en noten. De wijn
deed mij denken aan Rhone, ook door een wat kruidige toets, het is meer een
fijne eetwijn dan een terraswijn.

Le Haut Lieu 2010 Vouvray Domaine Huet

Hartendief
van Hans. Gemaakt van Chenin Blanc. Kijk, dit is nou een wijn die ik liever
niet geblindeerd had geproefd. Toegegeven… ik herkende de wijn niet. Proefde
wel de mééste verfijning in deze wijn. Bescheiden wijn met fijne smaak staat in
mijn aantekeningen. Wetend wat ik proefde zou mijn waardering hoger zijn
geweest. Moet ik nou gelukkig zijn met die wetenschap? 

Fransola 2013 Torres, Penedès

Gemaakt van
Sauvignon Blanc (heel herkenbaar) en wat Parellada. Twee proevers waarderen
deze wijn als mooiste. De geur is heel expressief, veel passiefruit.

De curieuze
uitdrinker kan ik enorm waarderen. 

Zierflandler
en Rotgipfler 2006 Biegler, Thermenregion

Oostenrijkse
wijn, gemaakt in de hemel. Schitterende balans, veel abrikozen, krentjes, een
wijn die tot mediteren uitnodigt, heel veel spel en mooie balans zoet/zuur.

De proevers
kijken wat onwennig, met al die glazen voor de neus om te vergelijken. Een
fraai concept van de proeverij en fraaie wijnen.

Kruiden en wijn: tempranillo proeverij
By in ,

Kruiden en wijn: tempranillo proeverij

Schiterende wijngaard in La Mancha

Twan Vermeulen brengt kruidig terug naar een enkele
druif, de tempranillo, en naar één land, Spanje. Een klassieke proeverij door
verschillende Spaanse regio’s volgt.We proeven drie series van drie, ingeleid door eenvoudige
edoch prettige frisse indrinker met een klein zoetje uit de Veneto. Met de
series neemt het enthousiasme toe. Van bescheiden naar indrukwekkend zoals Twan
al aankondigde. De tempranillo vormt de ruggengraat van veel Spaanse wijnen.
Wij drinken langs de hele rug via de Toro, de Rioja en de Ribera. Ook plekjes
als Penedès en la Mancha doen we aan.

De
eerste serie laat nog geen ‘olé’ door het proeflokaal echoën. De paso a paso
(la Mancha) uit 2013 en de Bolet (Penedès, 2012) doen aan alsof ze gemaakt zijn
voor de snelheid en het volume. Dunne wijn zegt Kees. Maceration carbonique
denkt Nello te herkennen. Het ecologische karakter van de Bolet wordt door geen
van de proevers eruit gehaald.Toch ook positievere geluiden van Noel. De Taron 4M
(Rioja, 2012) kan hem in al zijn eenvoud wel bekoren. Elegant is de toevoeging
waarmee deze wijn het mag doen.

In de
tweede serie zet Twan in op de betere regio’s. Toro & Toro met een Rioja,
het klinkt als Jansen en Janssen met Kuifje. Waarbij de detective onder ons,
Berry, al snel opsnort dat deze drie tenminste 90 Parker punten per stuk vertegenwoordigen.
Die Parker heeft niet altijd gelijk vinden wij. Zo is de La Monja Romanico uit 2012 (Toro) een vrij harde
wijn. Vrij jong en geen soepele afdronk typeert Kees. De volgende, de Taron
Cepas Centenarias uit de Rioja (2011) maakt veel meer los. Willem Jan heeft ‘m
doorgeslikt voordat ie er erg in had. Mokka en zoethout in de smaak. Een amor
de corazon van Twan. De laatste in deze reeks heeft 93 punten van meneer
Parker. Niet alleen hij verdeelt de meningen, ook de Alvirez van de Bodegas
Teso la Monja (2013) heeft er een handje van. Hans ervaart een volle body, een
goede balans en veel niet storende tannines. Anderen ervaren te flinke zuren en
voelen hun tanden plakken. Ook ik proef die zuren en tannines. Waardoor de ook
aanwezige chocola, laurier en zwarte bes wat worden weggedrukt.

Save
the best for last is dan wel niet erg Spaans, het is klassiek genoeg voor de traditionele
opbouw van deze proeverij. Tot slot komen drie flessen op tafel waarvan volop
wordt genoten. Langer laten staan maakt meer los. Niet alleen in het glas.
Waarbij ook de diversiteit van de tempranillo tot uiting komt. Drie
verschillende glazen, ieder met een volkomen eigen smaak en balans, alle drie
onmiskenbaar met kwaliteit. En dat uit een streek, de Ribera. Coby herkent de
hele proeverij door al verschillende stijlen die mogelijk zijn met deze druif,
van dik Parkerachtig tot frisse zuren.

  

De opening
doet Toos denken aan Shiraz. Claartje komt met jammig en koffie. Dat kan ook
best, 15 maanden hout in de Ribera del Duero heeft deze Vizcarra uit 2012 veel
gegeven. Gelukkig voor het kruidige thema komt hier laurier om
de hoek. Deze hartendief van Twan is een flinke jongen.

De
Pesquera crianza 2011, ook uit de Ribera, heeft het in het begin lastig na
het geweld van zijn voorganger. Nello raadt dan ook aan om deze als eerste te
drinken. Hij benoemt een slanke stijl, veel meer een ballerina dan de plompe
voor- en naganger. Dat een ballerina ook kan zweten blijkt in de neuzen Van
Noel en Kees. Natte wol en putjeslucht zijn de benamingen die de inspanningen
van onze danseres verraden. Hans voegt daar een krachtige aanzet en levendige
zuren aan toe. Claartje, ongetwijfeld een goeie balletoefening aan de bar
indachtig, roemt de balans.

De laatste Spanjaard die we genieten is de Aalto uit
2013. Mijn favoriet van de avond. Hij zit vol van alles. Zuren, laurier, drop,
kruidig (!), zacht, vol, bramen achterin, zwarte bes.. Het hele pallet rolt zich
voor ons uit. Gelukkig kennen de Spanjaarden geen term voor het laatste glas.
Wel voor het een-na-laatste, de pinultimo/a.

Afronden doen we over de grens. Een Zuid-Franse zoeterd,
een Rivesaltes met mooie dikke druppels. Lafage ambré hors d’age. Hans
Lodewijks proeft amandel in het kwadraat. Gerard detecteert een abrikozenneus,
rozijnen sherrytonen en een mooi bittertje. 

Verslag en proefnotities van Just Krijn

Portugal doorgeproefd
By in ,

Portugal doorgeproefd

Een kort en
ingetogen verslag, passend bij deze dag van aanslagen in Brussel. Jaap heeft
als doelstelling ons wijnen en druiven te laten proeven uit zo ongeveer alle
streken, van het koele noorden (Vinho Verde) tot en met het warme zuiden (Alentejo).
De eerste, de indrinker van de avond, is voor velen wat ál te fris. Op een
terras, met 30 graden, wellicht erg lekker, maar op deze avond? De avessodruif
in deze blend zou voor de romigheid moeten zorgen … maar daar zit dan ook
maar een mespuntje van in.

We proeven
vervolgens een witte Douro en de witte Va Bene uit Lissabon, een streek die
vooral mooie wijnen van arinto voortbrengt volgens Ronald de Groot in het
recente Portugalsupplement van Perswijn. Deze valt vanavond toch niet zo in de
smaak: met name aan het einde wat bitters, weer stevige zuren, niet heel open
of fruitig. De Douro doet het beter (dit collectief van wijnboeren wordt dan
ook geadviseerd door Dirk van Niepoort); een bescheiden neus, vrij volle
aanzet, wat lichte kruidigheid, geel fruit, een lekker glas.

In de tweede
serie overtuigt de Caladessa Vinho Branco door zijn goede balans en mooie fruit;
de Quinta dos Carvalhais verdeelt de groep daarentegen in uitgesproken voor- en
tegenstanders door het nogal ruime houtgebruik. Door menigeen wordt hij simpelweg
afgeserveerd als ‘vloeibaar hout’, anderen proeven daarnaast ook fruit (ik had
zelf een citroengrasimpressie), waarderen de mooie zuren, en ervaren het hout
pas in de afdronk als wellicht enigszins storend. 

We maken een
bruggetje naar de rode wijnen met de Vale DaCalada Rosdao.  Ik ben er zelf niet zo van onder de inruk,
maar de meeste leden waarderen de doordrinkbaarheid van deze wijn. Een
eenvoudige wijn van Quinta da Espiga staat in een serie met de Duque de Viseu,
met een klassieke structuur met zuren en tannines volgend op een neus met onder
andere cacao en vanille.

Twee
boegbeelden van Portugees rood sluiten de proeverij af: de Prazo de Roriz 2010 van
P+S (Prats + Symington) en de Quinta do Vale Meão 2013. De eerste is een van de
hartendiefjes van Jaap met een goede prijs-kwaliteit verhouding aan € 15:
donkerrood, vol en sappig, pruimen en kersen, stevig op smaak, en ook qua
structuur. Wel een wat warme afdronk. Dat laatste ook bij de Vale Meão, verder
een mooie wijn met hout, die ook de afdronk nog wat domineert. Veel te jong, en
we hebben Jaap dan ook verzocht deze wijn, verreweg de duurste van de
proeverij, over een paar jaar terug te laten komen…

De uitdrinker
is een 10 jaar oude Malmsey van Blandy’s, bleekbruin van kleur en met een prima
zoet-zuurbalans, rozijntjes en vijgen. Proefnotities van de uitdrinker zijn
over het algemeen niet zo uitgebreid bij de BWS, maar wees gerust: dit is een
puike wijn!

Verslag en proefnotities Rob van Ginneken

Rijke Rhônes maken indruk – verrassende combinaties
By in ,

Rijke Rhônes maken indruk – verrassende combinaties

Côte Rôtie wijngaarden

De best gedocumenteerde proeverijen als het gaat om
druivenvariëteiten? De proeverijen van Noël Geisen. Ook nu krijgen we
vijfentwintig druiven goed gedocumenteerd en daarvan proeven we er elf. En nog
twee, maar die zijn zó curieus dat we ze eigenlijk meteen mogen vergeten. We
proeven Rhône. En hoe? We proeven ook de absolute top AC’s – Condrieu,
Hermitage, Côte Rôtie. En natuurlijk de Zuidelijke Rhône wijnen, waarvan
Châteauneuf du Pape het meest befaamd is – terwijl alle wijnliefhebbers wel
fraaie herinneringen koesteren aan een fles Vacqueras of Gigondas.

Domaine Les Amouriers 2014 Vacqueras Blanc

Hartendief van Noël. De meningen lopen een beetje uiteen
over deze wijn. Paul proeft niet voldoende zuren. Laat dat nou net een karakteristiek
zijn van grenache blanc en clairette die samen tekenen voor driekwart van de
druiven waarvan deze wijn is gemaakt. Goed geproefd dus, Paul determineert ook
buxus, steen, mos, appeltjes. Mijn aantekeningen: banaan, flink wat kracht,
hazelnoot en vanille, ook bitters, karaktervolle wijn!

Domaine Belle 2012 Hermitage Blanc

Gemaakt van marsanne en rousanne. Rob mist sap en spanning,
de wijn is te houtgedominerd naar zijn zin. Eric proeft tropische tonen, die
hem doen denken aan de schuimblok uit zijn jeugd, de wijn is rijk en gul, zegt
hij. Ik mis geur, de wijn is wat gesloten. Dat maakt de wijn goed op de tong
met verfijning, prachtige rondeur, helaas wel wat duidelijke alcoholtoets,
uitstekende balans.

 

Stephane Montez

Condrieu ‘Chanson’ 2010 Stéphane Montez

Eric ruikt een wonderlijke combinatie van geuren: groene
asperges, stinkende mest, graskaas, aardbei en geroosterde amandelen. Rob
benoemt ook groente én vlees in de geur. Kees ruikt wat sinaasappel. Mijn
aantekeningen: pittig glas witte wijn van viognier met een pauwestaart van
impressies in de geur, heel breed en rijk, in de smaak mangotonen, citrus en
vanille. Hoge wijn!

Naast een verdienstelijke Plan de Dieu staat een wijn die
mij van de sokken blaast. 

Domaine Michel & Stephane Ogier

Côte Rôtie 2009 Domaine Ogier d’Ampuis

Wijn gemaakt van syrah. Bramen, zure kersen, drop en laurier
ruikt Martin. Da’s veel meer dan ik ruik, ik ruik  vooral ceder maar mijn brein zegt ook meteen:
wow, wat rijk! De wijn slik ik in een reflex door – en dat gebeurt echt niet in
iedere proeverij. Mooie zuren, finesse en spanning. En dan gebeurt er in dat
brein iets waar ik geen enkele moeite voor hoef te doen, de Plan de Dieu is een
sympathieke maar wat norse boer. De Côte Rôtie heeft een joyeuze zorgeloosheid
die me meteen doet denken aan een levenslustige dertiger (met een paardestaart)
in een cabriolet. Deze wijn heeft een Bourgogne-achtige allure, fantastisch. Dé
wijn van de proeverij. 

In de volgende serie staan twee wijnen van dezelfde
wijnmaker uit 2010: Côtes du Rhone Villages én Châteauneuf du Pape van Charvin.
De laatste is complexer maar ook wat norser, te jong nog. Louter positief
commentaar op deze wijn. Fijne tannines en kruidigheid, zegt Wouter. HansH
próeft dat de wijnen verwantschap vertonen, heel knap. De stevig, straffe,
prettige Côtes du Rhone Villages is wat opener, biedt karrevrachten met rood
fruit.

Dat ook bescheiden regio’s profiteren van een schitterend
wijnjaar bewijst de laatste rode serie, drie wijnen uit 2007.

Clos des
Papes 2007 Châteauneuf du Pape

Hartendief van Noël, dank Wouter die wijn inbrengt om te
vieren dat hij is geslaagd voor het vinologenexamen. Een 99 Parker punten wijn
van merendeels grenache en mourverdre. Schitterende wijn, die waarschijnlijk de
meeste proevers het meest aanspreekt. Gerard is louter lovend: elegantie en een
hoge concentratie, rijpe bessen en frambozen. Mijn aantekeningen: heel rijke
geur, cederhout, zoethout, gebrand hout, complexiteit en verfijning. Niets meer
te wensen. Een deftige wijn, zegt Kees. 

Ernaast staan Guigal Gigondas 2007 (krachtig, aangenaam,
karaktervol, veel gestoofd rood fruit) en Domaine Maby Lirac 2007 Fermade Cuvee
Prestige (rijke wijn, kreupelhout, chocolade en morellenkersen).

Heerlijke proeverij!

Geweldig thema in maidenproeverij: technische versus authentieke wijnen
By in ,

Geweldig thema in maidenproeverij: technische versus authentieke wijnen

Cobie Vissers
eerste proeverij. Ze verontschuldigt zich dat ze als een docente voor de klas
staat. Niet nodig. Vinden we op zijn tijd best fijn. En zo horen we dat er 54
technieken zijn om wijn te maken. Als iemand een wijn als ‘gemaakt’ beschrijft –
Nello heeft er een neus voor – dan is dat meestal geen compliment. Maar Cobie
merkt terecht op dat er tegenwoordig nauwelijks meer écht beroerde wijnjaren
zijn, zoals twee generaties terug 1968 of 1972. Door de techniek is het
algehele niveau van wijnmaken enorm gestegen. 

Die techniek
slaat misschien wel door als er houtkrullen worden toegevoegd aan wijn, om de
fraaie vanilletonen te creëren die een wijn krijgt na rijping op barriques. Of
als wijn uit verschillende landen en terroirs toch hetzelfde smaakt omdat er
laboratoriumgisten zijn gebruikt. We proeven blind twee crémants, twee witte
wijnen van sauvignon, twee chardonnay, twee keer drie rood en een dessertwijn
na. 

We proeven
een Crémant d’Alsace van de coöperatie van Hunawihr en een Crémant de Loire van
het kleine Langlois Château, de eerste is van pinot noir, de tweede van
cabernet franc. De voorkeuren liggen uiteen onder de proevers. Ik vind de
Elzasser een tikje eendimensionaal, de Loire ook eenvoudig maar heel prettig en
licht mineraal. 

Domaine du
Haut Perron 2014 Touraine

Meteen een
hartendiefje van Cobie. Nello determineert banaan, snoepjes, brood en goede
zuren. Moderne wijn. 

Claude Lafon 2013 Reuilly ‘La Raie’

HansL geeft
de voorkeur aan deze wijn: schoner, mineraler, meer plezier. Heel expressieve
geur met buxus, jasmijn en passiefruit. Betere balans is ook mijn gevoel. 

Of mijn smaak
nou enorm is verbeterd? Ooit zag ik de chardonnay 2013 van Louis Latour uit de
Ardeche aan voor een hele hoge Bourgogne – in de vorige eeuw. Ik vond de wijn
nu matig, net als Kees die ‘dunne wijn’ oordeelt. 

Macon Mancey
2009 Henri de Villamont

Aangenaam
zacht, zegt Rob. Amandel, noten en abrikoos, zegt Kees. Zeer rond, gul en met
goede zuren, zegt Paul die een écht goede neus heeft voor witte
kwaliteitswijnen. Karaktervolle wijn. 

In de eerste
rode serie staat maar een wijn die me echt aanspreekt, ik geloof dat dat de
klassieke wijn is. De moderne Châteauneuf du Pape kan me niet bekoren, net als
de veel-waar-voor-je-geld-maar-na-een-glas-vervelende Argentijnse malbec. Ook
al staat er Rothschild op het etiket. 

Château Haut Surget 2011 Lalande de Pomerol

Hartendief
van Cobie. Ik vind het wel mooi, dat zo’n Pomerol boer de anderen de loef
afsteekt. Dus even gegoogled. En ja hoor, op de website zien we de vierde
generatie wijnboer, met foto’s van opa en de kleinkinderen en zelfs kinderen die
wijnen uitschenken op een beurs of bij een proeverij. Dit is duidelijk een
familiebedrijf. Sympathiek. En… hé, daar zien we meneer Hubert de
Bouard (Angelus) die consultant is bij dit bedrijf. Nou dat verklaart waarom
deze wijn zo goed is. Eric noemt de wijn rustiek met een impressie van olie en
kers. Noël benoemt evolutie, drop en een bittertje. Ik ben helemaal enthousiast
over deze wijn: leer, tabak, stal en mocca. Lenig en elegant, fijne wijn met
ceder in de geur, heel veel karakter. 

In de derde
serie worden we gefopt door Cobie. Naast de zuidfranse wijn van marselan staan
twee precies dezelfde flessen “fucking good wine 2013” van Neleman. Eén ervan
is behandeld met hypoventilatie, een soort mixer waarmee je meer lucht in de
wijn kunt brengen. Nou, het ontluisterende feit: ik heb de twee wijnen niet als
hetzelfde herkent. De wijn met hypoventilatie vind ik ‘moeilijk’ staat in mijn
aantekeningen: gesloten neus, ontoegeeflijk en stoffig. Ik hoor Just en
Claartje wel positieve proefnotities geven. Die geef ik ook bij de onbehandelde
wijn: kreupelhout in de geur, leer, een slikreflex bij de wijn in het glas, open
wijn met goede balans en een impressie van bittere chocolade. Een zekere
elegantie ook. 

Techniek,
zoveel is duidelijk, daar moet je meerdimensionaal naar kijken. Het is helemaal
niet zo slecht, maar maakt wijnen zelden écht adembenemend.

Applaus voor
deze fijne eerste proeverij.

Kunnen we rouwdouwers van beschaving onderscheiden? Saint Estèphe en Saint Julien.
By in ,

Kunnen we rouwdouwers van beschaving onderscheiden? Saint Estèphe en Saint Julien.

Een klassieke
proeverij. Er staan rouwdouwers naast beschaving in mijn eigen proeverij: Saint
Estèphe naast Saint Julien. De Saint Estèphe wijnen staan bekend  als solide, gestructureerde wijnen van steeds
betrouwbaardere kwaliteit. Vroeger wat ongepolijste, rouwdouwerige wijn. Saint
Julien zijn beschaafde wijnen, wat ingehouden. Het summum van harmonieuze,
geurige, smaakvolle rode wijn met subtiel bouquet. Kunnen we die twee
onderscheiden? 

We starten
met twee bubbels, waarbij een Crémant d’Alsace 2009 van Muré met 48 maanden
‘sur lattes’ de voorkeur krijgt van verschillende proevers boven de champagne
van Leclère-Pointillart (Premier Cru Brut Nature). De eerste is meer op fruit
gemaakt, in de tweede zijn mineralen sterk aanwezig.

Serie 1

Le Lys de la
Haye 2011 Saint Estèphe wint aan kwaliteit met lucht. Eric determineert cassis,
koffie, caramel, rook, jodium en laurier. Château Serilhan 2009 Saint Estèphe
heeft eucalyptus, gebrand hout, bramen en cassis.

Château
Gloria 2011 Saint Julien

Voor mij de
mooiste wijn uit de serie: elegant, ceder, tabak, rijk. Cobie benoemt koffie,
chocolade en mocca.

Serie 2

Château
Gloria 2009 Saint Julien

Bloedmooie
wijn. Erg goed met veel body, zegt HansH. Nello is kritisch: ceder, tabak, te
gemaakt. Paul benoemt bramen, ceder, toast, mooi fruit, eucalyptus, goede
zuren. Mijn aantekeningen: mocca en chocolade, leer en tabak, heel rijk!

Château
Meyney 2010 Saint Estèphe is nog gesloten. Nello ruikt moerbei. Paul bramen en
boerse kracht. Kees benoemt wat stroeve tannines en een wat droge afdronk. Château
de la Hay 2009 Saint Estèphe krijgt positieve commentaren en maakt indruk: sappig en complex
(Nello), boers én slank met chocolade en rondheid in het middenstuk (Paul).

Serie 3

Château Cos Labory 2004 Saint Estèphe

Aards,
paardenstal geur, heel mooi. Martin benoemt kersen, leer, tabak, een pepertje.
Just determineert kreupelhout, chocolade, bonbonbloc, een klein zoetje, braam
en zwarte bes. 

Château
Beychevelle 2004 Saint Julien

Open wijn,
rondeur, vol en krachtig. Mineralen ook. Voor veel proevers is dit de mooiste
wijn van de avond. Just: koffieboontjes, mocca, gerookt, pure chocolade, rondeur,
espresso. Mooie zuurbalans. Martin: krachtig, zacht met een bittertje. Paul
noemt de wijn te mooi om waar te zijn. 

Château Cos
Labory 2005 Saint Estèphe

Hap sap, op
dronk met toch nog potentieel. Just: zoet van bramen, klein zoetje, amarene kersen,
vers gebrande koffie en licht gebrande cacao. Zoet van bramen. Martin:
krachtige wijn met zachte aanzet. 

Bij de
geblindeerde uitdrinker kreeg iedereen de vraag om het jaar aan te geven;
sommige proevers zaten er twintig jaar naast. Ürziger Wurzgarten 1994 Riesling
Auslese, Karl Erbes, is een hemelse wijn.  

Verrassende Griekse wijnen: vooral de autochtone druiven maken indruk
By in ,

Verrassende Griekse wijnen: vooral de autochtone druiven maken indruk

Twee wijnen
zijn geblindeerd van de proeverij van Griekse wijnen, geen van de proevers
denkt aan merlot. De andere Griekse wijnen zijn gemaakt van autochtone druiven,
en die proeven we niet vaak. Xinomavro, Agiorgitiko, Limnio, Mavroudi,
Mavrotragano, Malagousia, het duizelt een beetje als je die namen leest, laat
staan dat je ze kunt onthouden. Dat is natuurlijk anders als een wijn indruk
maakt, dan werkt ons brein toch zo dat je wilt onthouden welke wijn het is en
waar die van gemaakt is. Kostas Iossifidis is te gast om uit eerste hand
toelichting te geven op de wijnen. Bekende wijnschrijvers als Hugh Johnson
wijzen al jaren op de potentie van Griekenland en welke mooie wijnen er vandaag
komen. 

Deze wijnen
zijn verrassend voor mij, zegt Claartje bij de eerste serie. We proeven een
wijn uit Peloponnese, een droge muscaatwijn uit Samos en een wijn uit Epanomi.

White Dot
2014

Gemaakt van
80% Moschofilero en 20% Roditis. Lekker fris, zegt Claartje, citrus, mooie
zuren, bloemetjes. Ik ruik ook bloesem, een ideale terraswijn in de zomer.

Malagousia
2015 Ktima Gerovassiliou

Stuivende
neus met heel veel fruit (appeltjes, perzik, abrikozen), zegt Kees. Noël denkt
aan viognier. Maar de wijn is helemaal gemaakt van de Malagousia druif die bijna
was uitgestorven en nu aan een come-back bezig is. Ik ben onder de indruk van
dit heel serieuze glas: heel expressierijk, buxustonen, mooie balans. 

Koroniotis
Nemea 2011

Fraaie wijn
met een goede p/k verhouding. Morellenkersen in de geur, expressieve neus met
een klein bittertje in de smaak. Later ook tuf en mocca. Eric ruikt zoethout,
cacao en kers, iets van verbrand hout en rubber. Noël noemt de wijn een
charmeur.

Château Julia
2010

Aangenaam
open geur, laurier, veel rondeur. De wijn is gemaakt van merlot. HansH benoemt
veel extractie, modern gemaakt, hij ruikt leer. Paul benoemt jodium, bramen,
pruimen, tabak en drop. Cobie noemt de wijn aangenaam, met kleine neus. Noël
mist wat zuren en betitelt de wijn als medicinaal. Een geweldige wijn voor in
restaurants van schouwburgen, want de wijn komt uit Drama. Maar de smaak is dat allerminst, een drama, de wijn is gemaakt onder auspiciën van Michel Rolland. 

Dyo Elies 2011

Wijn uit
Naousa, gemaakt van Syrah, Merlot, Xinomavro. Modern gemaakt, zegt Noël,
tandplak, syrah zuren, vet. De wijn biedt inderdaad een mondvol, ook duidelijk
nog tannines aanwezig, dus bewaarpotentieel, hoge zuurgraad. Heel serieuze en
rijke wijn.

Avaton 2011
Gerovassiliou

Poeh, deze
man Gerovassiliou kán wijnmaken. Deze wijn uit Epanomi is gemaakt van de
druiven Limnio, Mavroudi, Mavrotragano. Claartje noemt de wijn heerlijk en
elegant. Voor mij de mooiste wijn van de avond.Prachtige
geur! Laurier, drop, leer. Een echte eetwijn met veel rondeur en souplesse.

Costa Lazaridi 2012

Wijn uit Attica,
gemaakt van Cabernet Sauvignon, Agiorgitiko. Michel Rolland heeft ook
bemoeienis met deze wijn die een gouden medaille kreeg op een Frans
sommelierconcours. Die sommeliers herkenden dan de kwaliteit die er echter nog
uit moet gaan komen, want de wijn is nu véél te jong. Het is een beetje een
bekkentrekker. Noël noemt mint en laurier in de geur, ik ruik tabak, leer en
drop. Veel bitters nog. Het is de moeite waard deze wijn over drie, vier jaar
nog eens te proeven. Zit misschien nu wat in de pubertijd. 

Perfecte dessertwijn

Samos Nectar
2011

Gemaakt door
de coöperatie van ingedroogde druiven en drie jaar fustrijping. Dan krijg je
een geweldenaar die perfect is als dessertwijn of om bij te filosoferen.
Lichtbruin, koffie, krenten, rozijnen, caramel, sinaasappel, toffee, stroperig
met een goede balans. Schitterend glas wijn. 

De kwaliteit
van Griekse wijn is van dien aard dat we de komende jaren geregeld zo eens een
Griekse wijn blind naast meer bekende gebieden kunnen gaan zetten. Want proeven
doen we niet alleen met de tong, maar ook met de ogen, het brein en onze
oordelen. En blind proeven is dan het eerlijkst! Griekse wijnen verrassen,
zoveel is duidelijk.

Elzasser wijn: van het simpelste tot de vineuze hemel
By in ,

Elzasser wijn: van het simpelste tot de vineuze hemel

Het is een
hele tijd geleden dat we een proeverij hadden van de Elzasser wijnen. Wat
zonde, dacht ik, bij de proeverij van Claartje Grielis. Het gebied is zó de
moeite waard. Ik heb een zwak voor proeverijen die zijn samengesteld na bezoek
aan de regio zelf. Claartje haalde de wijnen een luttele week eerder in La
Douce France. En waar ik óók een zwak voor heb: van de allersimpelste basiswijn
tot hemels vocht. Met enkele heerlijk curieuze druiven. Helemaal top! 

 

Crémants van
Emile Boeckel uit Mittelbergheim

Starten met
twee bubbels, een feestje. De tweede herken ik als chardonnay en realiseer
mezelf: dat kan niet in de Elzas. Jawel dus, Boeckel heeft een perceel met
chardonnay en maakt daarvan een serieuze crémant. Met iets meer bitter en iets
zwaarder dan de frivole crémant van pinot blanc. De 2013 pinot blanc heeft een
rinse geur, appeltjes, brioche, een heel frisse smaak met finesse en elegantie.
Fraai glas. 

In de eerste
serie staan drie witte wijnen. Pff, het is nog niet zo gemakkelijk de druiven
te determineren. Na onthullen blijken op tafel te staan: chasselas, sylvaner en
pinot blanc. 

Chasselas
2013 Cave de Turckheim

Coöperatiewijn.
Van de sympathiekste soort, wat mij betreft. Licht peer in de geur, een beetje
spritzig, een volle neus, best wel expressief in vergelijking met de andere
twee wijnen. Ja, de wijn is simpel. Maar wat geeft dat? Dit is een pure wijn,
een plezierwijn. Geef er een stukje Flammenkuchen bij en het geluk komt iets
dichterbij. 

In de tweede
serie moet ik alweer eindeloos nadenken over de druiven… kom op, dat kan toch
niet zo moeilijk zijn! Jawel dus, want Claartje laat ons drie wijnen proeven
van de curieuze Klevener de Heiligenstein. In een Elzasser restaurant zag ik
die wijn ooit op de kaart en bestelde die bij de zuurkool. De sommelier was
vriendelijk, maar resoluut: ik moest een andere wijn uitkiezen. De Klevener de
Heiligenstein kenmerkt zich door een zoetje. En dat kon niet bij de zuukool!

Klevener de
Heiligenstein 2013 Cuvée Particuliere, Jean et Hubert Heywang

Biologische
wijn. Op het etiket staat dat de wijn van deze druif een specialiteit is van de
gemeente sinds… 1742. Goeiendag! We drinken dus ook historie. Eric ruikt
jasmijn, Just amandel en marsepein. Ik moet denken aan muscat, door een
expressief fruitige toon in de geur, die zich ook kenmerkt door een stinkertje,
een zweetluchtje, abrikoos. Gerard ruikt wat honing. De smaak is helemaal in
balans. Fraaie wijn. 

In de derde
serie krijgen we twee flessen, hele zware flessen. Vaak een teken dat de
wijnboer dit een ‘betere’ wijn oordeelt, of er in ieder geval veel geld voor
vraagt. We proeven twee Grand Crus. 

Riesling 2012
Grand Cru Schoenenbourg, Dopff Riquewihr

Rob benoemt
vuursteen in de geur, en mineralen. De wijn sterft wat in de schoonheid van de
geur, zegt hij, niet zo onder de indruk van de smaak. Ik ruik brandnetels,
mineralen, een stinkertje, dit is duidelijk een serieus glas. Expressieve geur.
Stevig. Mooie bitters. 

Pinot Gris
2011 Grand Cru Schoenenbourg Dopff Riquewihr

Eric ruikt
honing, Rob mint, Kees anijs. Ik ruik vooral mineralen. Een zoete aanzet, de
wijn mist in vergelijking met de riesling voor mij wat spanning. 

De
uitdrinkers vormen een sterrenparade. Zo lekker eenvoudig als de indrinker, zo
complex en bijzonder zijn de uitdrinkers. 

Gewurztraminer 2008 Vendange Tardive, Cave de
Turckheim

Van
geselecteerde druiven, laat geoogst. HansL is kritisch: hij ruikt/proeft iets
verbrands, te zwaar botytris, zegt hij. Berry benoemt honing en mint. In deze
wijn herken ik de spanning, die ik mise in de vorige wijn. Mooi kruidige geur,
uitstekende balans. Ik ben onder de indruk. 

Gewurztraminer 2008 Selection de Grain Nobles, Dopff
Riquewihr

Onze Lieve
Heer moet meewerken om deze wijn te maken, nou ja, de weergoden dan toch ten
minste. De wijn kan alleen gemaakt worden in excellente jaren waarin de druiven
worden aangetast door de edele rotting. Een wijn met het eeuwige leven. HansL
is érg lovend over deze wijn : amandel, grapefruit toon, abrikoos en
marsepein. Mandarijntjes op sap. Mijn aantekeningen: abrikoos! Heel veel
concentraat, mooie balans, prachtige zoet/zure tonen, rondeur en Rijk met een
hoofdletter. 

Klevener de
Heiligenstein 2009 Selection de Glace

Wijn gemaakt
van druiven die zijn aangetast door vorst. Wat in Duitsland eiswein heet. Hier
komen we wat mij betreft in de vineuze hemel. Berry vindt dat ook: hoestdrankje
neus, honing, krentjes en een prachtige balans, zegt hij. Mijn aantekeningen:
mango, fudge, caramel, héél veel rondeur en zo’n smaak waar niets aan op te
merken is. Perfectie.

Werkavond: hard werken, dus eerst indruk telt!
By in ,

Werkavond: hard werken, dus eerst indruk telt!

Achttien
wijnen staan op tafel bij de werkavond. Er klinkt wat gemopper. Want ja, we
willen góed proeven. Ach, denk ik, als het niet kan zoals het moet, moet het
maar zoals het kan. Dus besluit ik mijn éérste indruk te laten tellen. De wijn
is lekker of niet, correct of niet, spannend of niet. Daar gaan we dan. 

 

Twee bubbels
naast elkaar als indrinker. I love it! 
Dat moeten we vaker doen. Want hoe vaak proef je nou sekt, cava,
prosecco of champagne naast elkaar? Mijn eerste indruk zegt dat het tweede glas
me meer aanspreekt: heel hoge zuurgraad, gist en brioche in de geur, een hele
strakke wijn, non-dosage schrijf ik in mijn aantekenboekje. En zie: het klopt!
De prettig frisse bubbel die ik voor cava aanzag, blijkt een sekt van de
winzervereinigung Freyburg-Unstrut, een mooie coöperatiewijn van
weissburgunder. Zou je me iedere zondagmorgen bij een roereitje blij mee maken.
De tweede bubbel blijkt Laurent Perrier Ultra Brut champagne te zijn met zero
dosage. Een echte liefhebbers champagne, die je eigenlijk meteen wilt
combineren met verfijnde amuses van een topchef. Of thuis met oesters, dat mag
ook. Een fijn begin van de proeverij. 

Bij de eerste
twee witte glazen vind ik de Godello 2014 uit Galicië Spanje mooier dan de
chardonnay uit Nieuw Zeeland. De witte Spaanse wijn biedt geen ‘thrill’
experience, maar is aangenaam door een goede balans, fijne zuren en een
appeltjesneus. 

In de serie
daarna een Ellerer Calmont Auslese 1988, een riesling die menig proever kan
bekoren door een mooie zoet/zuur balans, veel tropisch fruit en grapefruit.
Daarnaast een karaktervolle wijn, ik ruik oxydatieve tonen, turks fruit,
amandelen en een hoge zuurgraad in combinatie met piepklein zoetje.
Gastronomische wijn, schrijf ik in mijn aantekenboekje. Het blijkt Cour
Cheverny 2009 van Philippe Tessier, van de curieuze Romorantin druif. Een echte
liefhebberswijn. 

De eerste
rode wijn is een moeilijke, een stinkerd. Het blijkt Heerstaayen Chaam 2005
Cabernet, waarbij de leden de conclusie trekken dat deze Nederlandse wijnmaker
betere witte wijnen maakt. De Lagrein is ook een wat onbekendere druif, uit Alto
Adige proeven we Hofstätters Steinraffler 2012, een strakke wijn met nog wat
tannine en véél smaakimpressies (braam, cassis, drop, mandarijn). De
Clarendelle 2008 proef ik voor het eerst, ik ben er al enige tijd heel benieuwd
naar. Pessac Leognan van Clarence Dillon, dus het heeft een ‘air’ over zich,
een associatie met Haut Brion, dé topwijn uit dit gebied. Een restaurateur
vertelde me dat het ene jaar prachtig kan zijn en het andere tegenvallend. Ik
hoor iedereen vol lof over deze wijn, Rob is opmerkelijk lovend over deze
Bordeaux: rijp fruit, leer, een hedonistische wijn. Cobie benoemt de wijn als
erg lekker. Mijn aantekeningen zijn: licht bloemetjes in de geur, goede zuren,
gronderig, maar ook een tikje enkelvoudig. 

Brunello di
Montalcino 2008 Principesco is verduveld mooi: herfstbos in de geur, prettig
gronderig en volstrekt op dronk. Ook impressies van chocolade, tabak en rozen.
Waarom is die wijn al zo ver geëvolueerd? Château Haut Gleon 2006 Corbieres
Cuvée Muda heeft een warme aanzet en goede zuren. Mooie commentaren: kersen en
balans (Martin), lelies, complex (Cobie), zwoel en zoethout (Kees). Ik heb toch
ook een kleine azijnsteek impressie in de geur. De Toscaanse Il Colorino di
Casanova 2007 is gemaakt van de colorino druif. De geur is wat ongewoon, ik
hoor buxustonen, een tijgerhok, brandnetels. Fruit en kruiden in de wat
enkelvoudige smaak. 

Net als ik
begin te denken dat met dat ‘snelle’ proeven ik toch al gauw iets op iedere
wijn heb aan te merken – bij dóórproeven en nadenken drukken de positieve
impressies kritiek wat weg – staat ineens de mooiste wijn van de proeverij voor
mijn neus: Gevrey Chambertin 2009 Domaine de la Vougeraie. Wow! Een rijke en
voorname geur, cederhout, de wijn is à Point, volstrekt op dronk. Prachtig.
Toos kan het beste benoemen wat we allemaal proeven: mocca, laurier, drop, een
bittertje en heel mondvullend. 

Spannend is
de volgende wijn zeker: een moeilijke wijn, met een vage impressie van groene
tannines en wat chemisch/zwavel. Maar dan een prachtige smaak met veel rondeur.
Toos benoemt drop en zoethout, Henk zoete kersen en iets jodiumachtigs in de
geur. Het blijkt Château Musar 2008 uit de Bekaa Valei in Libanon, die zich nu
héél anders presenteert dan de 2007 een week eerder. 

De Pinot Noir
2011 van Loimer zie ik aan voor een Rhone-wijn, een wijn waar ik alleen
positieve smaakimpressies en gevoelens bij krijg: rozen en dadels in de geur,
kruidkoek, hap sap erg lekker, een hoge slikfactor. 

Een 100% Petit
Verdot proeven we vrijwel nooit. Nu wel. Masseria Trajone Petit Verdot 2010 uit
Lazio. Een diepdonkere kleur. Rood zomerfruit, kersen en bessen, chocolade,
pruimen en bramen, veel rondeur in een toch wel straffe smaak.Château
La Tour Carnet 2007 heeft maar 3% petit verdot, naast 40% Cabernet Sauvignon,
50% Merlot, 7% Cabernet Franc.Jaargang
2007 is goed op dronk, heeft veel te bieden (mineralen, leer, cederhout,
laurier, cassis, tabak) en laat me door een ontoegeeflijke toets toch ook denken
aan Madiran/Cahors. Een ‘dik’ gemaakte Haut Medoc. De Casa Silva 5th Quinta
Generation 2011 heeft véél karakter en is met morrellenkersimpressies en zoet
fruit, kruidigheid en wat autobanden/rubber impressie een hele fraaie Chileense
wijn. 

Complimenten
aan Nello die zich een Maestro toont in de juiste wijnen naast elkaar zetten.

Cabernet sauvignon uit de hele wereld, is het land te herkennen?
By in ,

Cabernet sauvignon uit de hele wereld, is het land te herkennen?

Haut Bages Liberal maakt indruk in onze proeverij

Toos
presenteert ‘cabernet sauvignon uit de hele wereld’. We proeven blind en
krijgen de ‘eenvoudige’ taak de geografische herkomst van de wijnen te duiden. Bij
aanvang krijgen we enige achtergrondinformatie. Cabernet wordt wereldwijd
geplant. De druif blijft altijd zichzelf: de cassissmaak is kenmerkend. Het is
een kleine, sterke druif met dikke schil. De druif houdt van warmte en heeft
mooie zuren. Toos verklapt dat wijn van druiven uit een ‘koud’ klimaat naar
paprika kan smaken; en als de wijn van druiven komt uit een ‘warm’ klimaat wordt
deze jammig. De wijnen die we proeven zijn vooral monocepages. Soms is een
ondersteunende druif toegevoegd. Zo geeft bijvoorbeeld merlot wat extra
stevigheid en structuur aan de wijn. Voorzien van deze informatie (en nog meer
op papier) gaan we volle goede moed van start.

Indrinker: Codorníu
Clasico, Cava,

Rob onderkent
frisse zuren en groene appel. Claartje vindt de mousse overdadig, terwijl ik de
mousse fijn vindt. Kees vult aan dat ie mooi droog is met lekkere zuren. Is het
een crèmant de Bourgogne? Toos laat ons niet langer in het ongewisse en onthult
de Codorníu.

Hierna
krijgen we de eerste serie van drie cabernet sauvignons blind voorgezet. Alle
drie zijn dik en donkerrood. We gaan ruiken en proeven.

1a  Kaiken
Ultra, Cabernet Sauvignon 2011, Mendoza, Argentinië

In de neus
neem ik pruimen waar en iets stoffigs. Claartje ruikt kersen, bramen, bouillon
en ook iets bedompts. Ze proeft chocolade, jam, leer, fruit en zure tannines.
Komt de wijn uit een warm gebied? Spanje?

1b Cederberg,
Cabernet Sauvignon 2010, Zuid-Afrika

Berry proeft,
net als ik, iets groens, vegetaals. De wijn heeft een zachte ronde aanzet.
Claartje proeft ook chocolade. Nello vraagt hardop wie hier ook rubber proeft.
Volgens hem moet dit Zuid-Afrika zijn; ook gezien de mooie zuren.

1c  Laus, Tinto
Reserva, 2005, Somontano, Spanje

De kleur
neigt naar bruin. Berry herkent chocolade, leer, kersen. De wijn vindt hij fris
sappig en hij suggereert Italië. Claartje proeft stroeve tannines. Paul
overruled: het moet Spanje zijn, gezien het vele hout. Hij blijkt gelijk te
hebben.

2a  Tenuta
Regaleali, Cabernet Sauvignon, 2011, Sicilië, Italië

Gerard neemt
rood fruit, kruidig, zuren, laurier en ceder waar. Paul herkent besjes,
braampjes zoet en milde zuren. Rob vindt de wijn lichtvoetig en krachtig
tegelijk. Twan proeft ook nog zuivel en zelfs yoghurt. Het kan niet op. De
meesten vinden dit een lekkere wijn en Toos zelf een prachtige.

2b Corryton Park, Cabernet Sauvignon, 2009, Barossa,
Australië

Een zoete
neus, volgens Gerard. En daarna kruidig, stevige bitters, milde zuren en groene
paprika. Twan proeft paarse Fruitella en Berry katjesdrop. Rob denkt Nieuwe
wereld; Paul Australië. Toos vindt deze wijn vooral jammig.

2c  Thummerer Valogalds, Cabernet Sauvignon,
2006, Eger, Hongarije

Rob ruikt
herfstbos, zoetje en wat minder fruit. Paul bemerkt mint, koffie en
potloodslijpsel. Twan en ik herkennen groene asperges en volgens Gerard
paprika. De herkomst hebben we allemaal mis.

3a Chateau
Musar, 2007, Cabernet Sauvignon, Gaston Hochar, Bekaa Vallei, Libanon

Ik ruik een
zoete jam en bijna PX. Terwijl ik in mijn mond rum-rozijnen‘ proef gebaart
Nello met zijn handen dat hij een explosie heeft in zijn mond. Later omschrijft
hij dat als tanninerijk en complex. Enerzijds vermoedt hij een rijpere
Bordeaux, maar daarvoor is deze niet koud genoeg. Berry proeft ceder, fruit,
zuren en tannine. Cobie benoemt: Libanees, oud (gemaderiseerd),
verfafbijtmiddel, azijn, rozijntjes, sherry, de wijn zou 1,5 jr geleden beter zijn
geweest. Ze vindt het een bijzondere stijl. Terwijl ze geen locatie noemt, was
haar eerste proefwoord treffend.

3b Château Haut-Bages Libéral, 2008, 5e cru, Pauillac,
Frankrijk

Berry zegt
eikenhout, zachte aanzet, fruit en mooie zuren. Cobie noemt groene paprika,
drop en vindt het een heel mooie wijn. Ze krijgt veel bijval. Nello benoemt
tabak, leer, elegantie en evenwicht. Meerderen noemen Bordeaux en Frankrijk.

3c  Inglenook
“1882” Rubicon Estates, Cabernet Sauvignon, 2012, Napa Valley, USA

Ik ruik licht
gebrande, zoute caramel en chocolade. En proef engelse fudge. De wijn plakt aan
de tanden. Berry zegt dik, cassis, appeltaart, modern en toch wel lekker.
Volgens Cobie ruikt de wijn naar Zwitsal, munt, eucalyptus en nog meer.
Claartje vindt de wijn eleganter dan Chileense wijn. Nello positioneert de wijn
in Californië.

Uitdrinker: Prince
Tamás, Tokaji Aszú 5 Puttonyos, 2006

Gedroogde
abrikoos en ook sinaasappel. Nello schiet raak: Tokaji. 

Claartje vond
de eerste serie het meest karakteristiek. Toos vond laatste serie het meest
herkenbaar.Haar ‘hartendiefjes’ zijn Château Haut-Bages Libéral,
2008, Pauillac én Tenuta Regaleali, 2011, Sicilië.Toos, dank voor de mooie proeverij.
Voor mij is het extreem leerzaam één druif door te proeven. Als anderen dan ook
nog het herkomstgebied weten te benoemen, realiseer ik me dat ik nog veel kan
leren. Daar klamp ik me aan vast en verheug ik me op.

Verslag en
proefnotities Eric Hoepelman