Categorie: Blogger

Effervescente! Italiaanse bubbels ~ Let op de bijzinnen
By in ,

Effervescente! Italiaanse bubbels ~ Let op de bijzinnen

Just Krijn laat
ons Italiaanse bubbels proeven. Wit, rosé en zelfs rood. Dat biedt mij de
gelegenheid om mijn verwondering uit te spreken over de wijze waarop we
proeven. Want we gaan eigenlijk meteen vergelijken. Glas 1 is zus, glas 2 zo en
ik prefereer glas 3 want… Maar in de bijzinnen van de wijnomschrijvingen zit de
waarheid gevangen. “Dit is lekker op een terras.” “Dit is echt een wijn voor
bij het eten.” Wat een onzin om steeds het lekkerste of mooiste te zoeken en te
benoemen. Ik zou met ieder van de wijnen die op tafel staan blij zijn. Op
andere momenten, soms in een ander seizoen, en ja… de gelegenheid én met wie je
proeft zijn ook belangrijk. 

We starten met
een mooie stille wijn.

COSSETI ROERO
ARNEIS 2016

Expressief peer
banaan erg mooie en verfijnde neus, smaak is krachtig, vrij hoog in alcohol,
bittertje in afdronk, neus beter dan smaak. Paul ruikt hazelnoot en Willem Jan
is intens gelukkig want hij herkent de Arneis uit Piemonte meteen: extreme
kruidigheid, lychee, citrus, caramel met afdronk van butterscotch.

PROSECCO

In een serie
van drie Prosecco’s van één prodcuent typeert ILCOLLE 46″ PARALELLO EXTRA
DRY zich door een kleine  neus, enorme
mousse, bescheiden appeltjes, klein bittertje. ILCOLLE CONEGLIANO VALDOBBIADENE
EXTRA DRY heeft bescheiden peer, elstar appeltjes, biedt net iets dan de vorige
wijn. ILCOLLE CONEGLIANO VALDOBBIADENE MILLESIMO 2015 is een hartendief van
Just. Begrijpelijk, want zacht citrus, enige verfijning, enorme mousse,
appeltjes, het appeltjes en de zuren van een mooie champagne. Gerard noemt de
wijn bijterig en complex. Ik vind het een klassewijn. 

FRANCIACORTA

De overleden Guilberto naar wie de prestige cuvee is genoemd

RICCI CURBASTRO GUILBERTO FRANCIACORTA LOMBARDIJE 2005
PINOT NOIR CHARDONNAY ZERO DOSAGE

Dit is een heel
serieus glas wijn. Hartendief van Just. 60 maanden sur lattes. Geel gouden
kleur, evident bittertje. Duidelijk een eetwijn. Verfijnde gistneus, appeltjes
in de smaak. Wat mij betreft de mooiste wijn van de proeverij. Noël ruikt iets
stal in de geur, vanille, belegen tonen, strakke smaak. Toos benoemt mineraliteit,
de strakke zuren vindt ze storend. Claartje ziet weinig mousse, ruikt
brooddeeg, proeft véél mousse in de mond en mooie citrus. Willem Jan benoemt
romigheid en runderbouillon. HansL zegt de wijn is oud maar fris en daarmee
heel verrassend. 

Het tweede
gedeelte van de proeverij spreekt mij minder aan. Ik was liever nog meer de
diepte ingegaan met Franciacorta. De rosé wijnen zijn de moeite waard, maar
gewoon wat minder interessant. Rood en Lambrusco idem dito. 

BRACHETTO
D’ACQUI MALGRA

De Brachetto
d’Acqui is een wijn die – we raadplegen de wijngids van Hugh Johnson – zijn
DOCG status meestal niet waarmaakt. Maar ik val als een blok voor deze rode
variant van de Asti: frisse geur, aardbei en verrassend prettige smaak. Een
charmeur pur sang.

Het is lang
geleden dat we alleen mousserende wijnen hadden in een proeverij. Veel
waardering dat Just dit oppakte. Het vraagt om herhaling. Wellicht met mixen
van cremant, prosecco en champagne. En dan graag commentaren op de wijnen met
nadruk op het ideale drinkmoment. De bijzinnen mogen hoofdzinnen worden.

We belijden liefde voor Italië
By in ,

We belijden liefde voor Italië

Waar gaat ons hart nou sneller van kloppen? In een straatje
voor de deur van de Bistro de France diepgaande gesprekken voeren over eten en
drinken. Met een Grand Cru wijnwinkel aan de overkant waar we ons verlustigen
aan Mouton Rothschild en andere exclusieve wijnen. Wijnen die we nu en dan
degusteren én enorm van genieten. 

De nieuwjaarsreceptie in Maison du Vin is een
succes. We belijden onze liefde aan Italië. De witte wijn uit Alto Adige Terlaner
2016 en de rode wijn uit Piemonte Barbera d’Alba 2009 zijn de favorieten bij
het voortreffelijke charcuterie en fromages buffet. De voorzitter heeft een
heuse studie gemaakt van álle wijnen die we dronken en dat in een fraai
overzicht gezet. 

We zijn het jaar begonnen met een toost met Cremant de
Bordeaux, een opmerkelijke bubbel helemaal gemaakt van Cabernet Franc. De
raadmagnum werd dit keer door Paul beschikbaar gesteld om www.wijn-express.nl, zijn nieuwe
onderneming te vieren. Zowel Eric als Willem Jan proefden het jaar goed: 2009. 

Willem Jan werd winnaar met een opgegeven herkomstbenaming Pomerol, het was
Saint Emilion Grand Cru, Château Peyrelongue.

Land en druif determineren, op de tong, met spieken, met voorkennis
By in ,

Land en druif determineren, op de tong, met spieken, met voorkennis

Links jonge wijn, rechts oudere wijn

Het is een mooi
moment. De vraag. Claartje, ik heb eigenlijk geen goed beeld van jouw
voorkeuren? En Claartje die daar heel serieus op ingaat. “Ik hou ervan om het
onbekende te leren kennen.” We proeven blind en moeten land en gebied
determineren. Dan is het best fijn als je ongeveer weet wat te verwachten. Vaak
kennen we de voorkeuren van onze wijnvrienden. Een Bourgogne voorkeur. De
Duitsland liefhebber. Een Riesling adept. De Spanje kenner. Maar ja, Claartje
is niet goed te plaatsen. Mooi vind ik dat. 

Kijk, als je de
blinde wijnen niet kunt plaatsen omdat je de voorkeur van de organisator kent,
moet je goed opletten. De vorm van de fles kan iets verraden. Maar vooral wát
er nog boven de ingepakte fles te zien is. Het Chianti labeltje met de haan.
Enkele letters van de wijn. Want dan kun je vol overtuiging – niet met de ogen
knipperen – stoer zeggen wát het is. Op de Roald Dahl manier. 

Eric spiekt niet.
Te veel heer. Dus in de eerste serie beschrijft hij de wijnen keurig en
kleurig. Hij noemt bij iedere wijn twee à drie mogelijke herkomsten. Slim
natuurlijk. Want als het goed is, stijgt hij in de achting van de wijnvrienden.
De eerste wijn is meteen een hartendief van Claartje: A Coroa 2016 uit Valdeorreas,
Spanje. Dit gebied is de meest landinwaartse DO in Galicië, genoemd naar het
goud dat de Romeinen hier vonden. Een wijn gemaakt van Godello, een druif die
intense en minerale wijnen oplevert. Eric kan hem niet precies thuisbrengen
maar wel goed beschrijven: geelgroene kleur, bloemig bouquet met een
stinkertje. Lekker fruit en roombabbelaar. Mijn aantekeningen: viooltjes in de
geur, goede en veel zuren, fijne wijn met veel spel. De tweede wijn kan mij
enorm bekoren, al proeft ie lastig. Beige goud tint, vanille. Houtrijping, vrij
zoete aanzet, even schrikken, proeft als een demi-sec. Stevige wijn, duidelijk
met power. En best veel bitters. De wijn is gemaakt van garnacha blanca. Laag
zuurgehalte, zegt Hugh Johnsons wijngids. Kan onbetekenend zijn of verrassend
goed. Wat mij betreft, de laatste kwalificatie. De wijn: Igneus 2015 Priorat. 

In de volgende
serie een wijn die enkele leden resoluut afschrijven. Niet zo aardig. Wel
eerlijk als het je smaak niet is. Mijn idee: oordeel niet zo snel. De wijn kan
midden december heel anders proeven dan aan het eind van de lente op een mooi
terras, peinzend over het leven. Rendez vous 2015 uit de Côtes du Marmandais is
een verduveld aardige wijn. Zeker op dat terras. Gemaakt van de Abouriou, een
curieuze druif. Alleen daarom al: gééf die wijn het voordeel van de twijfel. Er
staat een gereputeerde Toscaanse wijn naast: Griffi 2011 van Avignonesi. Gemaakt
van sangiovese en cabernet sauvignon. Just determineert anijs en tabak. Ik ruik
kruiden, leer, tabak en proef een nog strenge wijn met fikse tannine. 

Péppoli 2012
Chianti Classico is mineralig en ingetogen, een gedistingeerde wijn. Al kunnen
we Claartje dan niet meteen plaatsen qua wijnvoorkeur, ze geeft héérlijke
adviezen welke domeinen te bezoeken, met tips over architectuur. Zo worden we
ook naar de Provence gepraat, bij een wijn die erg bevalt maar lastig is te
plaatsen. Gemaakt van de wat ongebruikelijke combinatie cabernet sauvignon en
syrah: Château La Coste 2014, Cuvée Les Pentes Douces. Erg levendige wijn. Soepele en
prettige smaak met laurier, leer en pijptabak. 

Claartje valt
voor het etiket van Vallegarcia 2014, een wijn gemaakt van syrah. Geeft
tanninerijke, peperige wijn die goed kan rijpen. Noel gokt op aglianico. Toos
determineert dat peperige. Cees benoemt de geur die je herkent uit tientallen
wijnen als zweterig, boerencamembert. Noel noemt het selderij. Ik ruik een
brandnetels veld. De wijn is ondoorzichtig zwart. Deze wijn uit Castilla-La
Mancha heeft een zachte aandronk en is goed in balans. Er staat een
gereputeerde wijn uit Priorat naast: Clos Martinet 2015. Hartendiefje van
Claartje. Vrij hoog in alcohol. Een straffe smaak, mooi karaktervol. Met toffee
en mocca in de geur. En wat lijm, warempel. 

We sluiten af
met een incident. Zo mag je het toch wel noemen als de alcohol een van onze
beste proevers naar het hoofd stijgt en die beweert: ik zeg mijn lidmaatschap
op als deze wijn geen (….) is. Ai ai ai. Dát moeten we gewoon niet doen, zo
stoer zijn. Niet aan het begin van een proeverij. Zeker niet aan het eind van
een proeverij. Daarvoor hebben we toch voldoende lesjes bescheidenheid gehad.
Die dekselse Berry herkent op de tong een wijn die hij adoreert: Le Petit
Manincor 2013 uit de Alto Adige. (Oke, oke, er waren ook wat letters op de capsule
te lezen) Een wijn met een bescheiden kroontje. Knipoog naar d’Yquem. Van petit
manseng. Die voortreffelijke zoete wijnen geeft. Ja, de wijn doet denken aan
trockenbeerenauslese. Want zóveel mooie zuren. De wijn is nergens plakkerig.
Geweldige balans. Abrikoos. Botytristonen. Een wow wijn. Een meditatiewijn. Een
Claartje wijn. 

Heerlijke
proeverij.

Wijn en spijs combinaties ontregelen onze ideeën
By in ,

Wijn en spijs combinaties ontregelen onze ideeën

 

Berry Marinussen en Eric Hoepelman slaan de handen ineen om ons wijn en spijs combinaties te laten proeven. Hulde! Want tsjonge jonge, daar is véél voorbereiding en zelfs wat stress bij komen kijken. Voor de proeverij zijn we te gast in het maison du vin. En laten we meteen vaststellen: het is een voortreffelijke avond. Wie dacht kleine hapjes te krijgen, komt bedrogen uit. De porties zijn gróót (als er dan toch van enige kritiek sprake mag zijn, is het deze). De kwaliteit is hoog. Berry en Eric hebben het koken in de vingers.

Montaudon Chamapagne Brut

Gemaakt van Pinot noir (50%), Pinot meunier (20%), Chardonnay (30%) met heel
licht brioche in de geur, friszure aanzet met appeltjes, fijne afdronk met
granny smith, true to type. Fijn begin.

VITELLO TONATO voorgerecht van kalfsmuis met tonijnsaus en kappertjes

We proeven wit én rood blind bij het gerecht dat vlees en vis combineert. De Grüner Veltliner Prechtl 2015 Leitstall Reserve heeft licht vanille, een milde aandronk en zelfs wat zalvends. De combinatie met wit is harmonieus. Rood blijkt een Domaine du Pasquier 2014 Gamay uit Savoie. De wijn is licht kruidig, milde aandronk, heel lichte wijn, heel fruitig, prettig. Ik geef de voorkeur aan deze spannende combinatie met rood. Op advies van sommelier Wouter de Bakker, aldus Eric.

 

RISOTTO TARTUFFO een risotto met truffel

Ja, je voelt hier op je klompen aan dat daar Italiaanse wijnen bij staan. Ik vond ze verdorie allebei een beetje moeilijk als je ze zó proeft. De eerste wijn een wat moeilijke neus en de tweede streng met veel bitters. Dan proef ik de wijn bij het verrukkelijk rijstgerecht en zie… een wondertje, mijn waardering schiet omhoog. Wijn 1 is Brunello di Montalcino 2010 van Banfi en die combineert fraai, maakt de wijn mild en heel rond. Wijn 2 is Barolo 2010 van Fontanafredda. De geur wordt mooier en elegant met meer lucht, verfijnd ook, de wijn geeft iets meer spel bij het gerecht, dat vind ik de interessantste combinatie.

We proeven een vierenveertigjaaroude Barbaresco 1973 Luigi Bosca zomaar als tussendoortje.
Claartje benoemt drop, rozijnen en een putjessmaak. Just benoemt bosvruchten, bramen en eenzoetje in combinatie met zuren die de wijn erg goed in balans houden.

GECONFIJT EENDEBOUTJE IN RODE WIJNSAUS MET CHIPS EN PUREE VAN PASTINAAK

Twee rode wijnen die elkaar in combinatie met het gerecht niet zoveel ontlopen. Wijn 1 Confidences de Prieure de Lichine 2009 Margaux heeft een klassieke neus en prettig rood fruit in de smaak, Toos is lyrisch over de wijn: vol fruit, kruiden, mooi zoetje met goede balans van zuren en bitters. Wijn 2 Gigondas 2010
Domaine Santa Duc heeft een heel geurige en brede neus en een pittige smaak.
Dit is een wijn met veel spel.

KUNG PAO KIP, een klassiek Sichuan gerecht van kip met nootjes

Wijn 2 Gewurztraminer 2009 Hugel Vendanges Tardives is een prachtige wijn die ik dolgraag drink en zeer waardeer, máár… de combinatie met het Chinese gerecht werkt niet goed. Wijn 1 Riesling 2003 Auslese Dr. Pauly-Bergweiler, Bernkasteler alte Badstube am Doctorberg komt van een van de mooiste wijngaarden aan de Moezel.
Nu veertien jaar oud en daardoor heel mooi petrol tonen in een geur waar je aan kan blijven ruiken. Roomboter babbelaar én mineralen, heel mooi, de combinatie met het pittige gerecht is prachtig.

TOAST EENDELEVERMOUSSE MET UIENCONFIT

Ook hier een ontregelende combinatie. Op papier is Château Guiraud 1997 Sauternes Premier Cru een ideale combinatie. De wijn is harmonieus, Kees ruikt sinaasappel, hazelnoot en drop. Annemiek noemt de wijn mooi om te drinken met sinaasappel en citrus. Annemiek benoemt dat de wijn bitter gaat proeven met de mousse. Wijn 2 is bij toeval in de proeverij gekomen, zegt Berry, omdat Eric en Berry verrast zijn door het samenspel.

Rivesaltes Ambré 2007 van Vignerons des Alberes is een vin doux naturel die ineens véél meer geeft bij de mousse. Ik ruik mocca en chocolade, een heel brede smaak met wat rozen. Een frisse geur. Waanzinnig mooi in combinatie.

Dít is een eetwijn, horen we geregeld tijdens proeverijen. Tijdens deze proeverij proeven we enkele wijnen die duidelijk winnen aan kwaliteit bij het eten. De meningen lopen – zoals altijd – uiteen. De ene proever waardeert de harmonieuze combinatie, als wijn en gerecht in balans zijn. Andere proevers geven er de voorkeur aan als de combinatie spannend is, interessant blijft bij het proeven/eten. Beste lezers, dat is de charme van onze sociëteit. Alles mag.

Voortreffelijke en memorabele proeverij.

Terroir en wijnproductie, betalen we de prijs?
By in ,

Terroir en wijnproductie, betalen we de prijs?

Aconcagua valei met wijngaarden van Errazuriz

Diederick
Swagemakers baseert zijn proeverij op de actualiteit. Door ongunstige
weeromstandigheden  gaat de wijnproductie
naar een historisch dieptepunt. Italië, Frankrijk en Spanje, de top drie
wijnlanden is zwaar getroffen met dalingen van 15 tot 23%. Dat kan effect
hebben op de prijs in de winkel. Diederick heeft van de meest gangbare druiven
(sauvignon blanc, chardonnay, pinot noir en Bordeaux blends) oude en nieuwe
wereld naast elkaar gezet.

Terroir
staat voor de combinatie van omstandigheden die invloed hebben op de wijnstok.
Klimaat, ligging en bodem, Een wijn van bijvoorbeeld pinot noir uit Bourgogne
of Californië zal anders smaken. Wijnstokken in een warm klimaat groeien
bovendien sneller. De cyclus in Californië is korter dan die in Bourgogne; om
een complexe structuur te ontwikkelen met veel smaak- en geurstoffen is die
langere periode feitelijk beter. Wijnen uit een gebied waar de druif snel kan
groeien kunnen heel krachtig zijn, maar missen het raffinement van wijn uit
koelere gebieden.

Indrinker       Champagne Drappier, Quattuor Blanc de Quatre Blancs extra brut, prachtige
Champagne van twee gangbare en twee curieuze druiven : 25% Arbanne, 25% Petit Meslier, 25% Blanc
Vrai, 25% Chardonnay. Zéér true to type met appeltjes
in de geur en gistende appeltjes in de smaak. 

In
de serie Sauvignon Blanc staat een Astrolabe,
Marlborough/ Nieuw-Zeeland, sauvignon blanc 2016 naast de klassieke Domaine des
Berthiers, Jean-Claude Dagueneau, Poully Fume 2015. Voor mij wint de Pouilly
Fumé die frivool en elegant is, brandnetels en mineralen in de geur. Heel
sappig. Dat nieuwe wereld wijnen óók kunnen rijpen bewijst de Pride &
Glory, sauvignon blanc 2011 uit Marlborough die een fantastische geur heeft met
kiwi en passiefruit, grapefruit en abrikoos. 

In
de serie Chardonnay verkies ik Joseph
Drouhin, Meursault/ Bourgogne, chardonnay 2012 boven de wijn uit Oregon
Californië van… Domaine Drouhin. Deze Chardonnay 2012 is eenvoudiger dan de
Meursault, die zich kenmerkt door een botertje in de complexe geur. Heel rijke
smaak met weer dat boterige. Een krachtige en vette jongen, deze Bourgogne. 

Wijngaarden van Hahn in Californië

De
serie Pinot Noir bestaat uit Domaine
Philippe Charlopin-Parizot, Fixin/ Bourgogne, pinot noir 2009 (kruidig,
kreupelhout en herfstbos met een voor mij te bittere smaak) en een adembenemend
mooie Californische pinot poir, hartendief van Diederick: Hahn  Lucienne2013, Santa Lucia Highlands. Ik ruik
framboos en wat kruiden, deze wijn exceleert door een uitstekende balans met
rijpe tannines. Berry noemt de wijn warm, ruikt cederhout, mineralen en kersen
en roemt de zachte aanzet. 

De
twee geblindeerde Bordeaux blends komen
uit Aconcagua Valley en Saint Julien. Errazuriz Don Maximiano is de tweede
hartendief van Diederick en dat is volkomen begrijpelijk. De wijn is voor 93%
gemaakt van cabernet sauvignon, aangevuld met cabernet franc en petit verdot. De
wijn plakt aan het gehemelte, zegt Eric. Hij proeft rood fruit en chocolade,
ruikt zwarte bes en leer in de stevige wijn. Mijn aantekeningen: ceder in de
geur, laurier, heel klassiek. Sappige wijn met een aanlokkelijke bessensmaak.
Uitgebalanceerd en harmonieus. Chateau Lagrange 1998 is krachtig en vind ik wat
moeilijk te proeven naast de prachtige Chileense wijn. Ik ruik ergens ver weg
ook een lichte oxytoon. 

           Twee
uitdrinkers hebben we. Deze Dessert
wijnen zijn allebei mooi en evengoed onvergelijkbaar. Astrolabe, Marlborough/
Nieuw-Zeeland, chenin blanc late harvest 2013 heeft mooie citrus tonen en een
excellente balans. Disznoko, Tokaji Aszu 5 puttonyos, Hongarije heeft óók een
geweldige balans, de wijn is levendig met in de geur abrikoos en kruidkoek.                                       Fijne proeverij. 

       

ij.

Barolo & Spijs proeverij: Feest Der Gastronomie
By in ,

Barolo & Spijs proeverij: Feest Der Gastronomie

Martin, Janneke, Hans

Barolo & Spijs proeverij. Dat belooft wat, zo’n titel. Hans Lodewijkx en Martin Berkelmans hebben veel tijd gestoken in de voorbereiding. Oz Clarke’s Druiven en Wijnen uit 2001 is bestudeerd: “Ik heb het echt geprobeerd, maar jarenlang klikte het niet tussen Nebbiolo en mij [om uiteindelijk toch toe te moeten geven:] Nebbiolo is bereid alles van zichzelf te geven als het voedsel maar goed en het gezelschap hartelijk is – en plotseling zit u recht overeind met het glas aan uw lippen – en daar is het betoverende, prachtige aroma van sleepruimen, en bramen, en rozen en teer.” Met dat voedsel en (mag ik het zeggen?) het gezelschap zit het wel goed op deze dinsdagavond met de Brabantse Wijn Sociëteit bij Martin’s restaurant Pollevie.

We proeven (en uw scribent van dienst drinkt, want is met de trein) na een fijne mousserende ‘blanc de noir’ Cascina Chicco, indrinker van Nebbiolo: 2 Roero Arneis, 2 Langhe Nebbiolo’s, 6 Barolo’s en een piraat, en als afsluiter twee Barolo Chinato’s. En dan uiteraard steeds met een gerechtje erbij. De amuse bij de bubbel is wat mij betreft meteen een van de mooiste van de avond: Makreel met ramanas, mierikswortel crême, haringkaviaar en papadum. Over de avond blijken de meningen over zowel de wijnen als (nog meer) over wat de beste combinatie is nogal uiteen te lopen.

De witte Arneiswijnen van Cornarea en Porello zijn beide vrij ‘slick’; naast de zuren ook wat mollig. Volgens Hans schiet de druif bij rijpheid vrij snel dóór naar overrijp; op tijd oogsten is dus van groot belang. De meningen verschillen meteen al behoorlijk over welke nu eerder een aperitiefwijn is en welke beter bij eten past. Bij het hapje van coquille met schuim van pompoen, limoendressing, curry en zeemelde hebben beiden het volgens enkele proevers lastig.

Dan rood. Nebbiolo’s met de overkoepelende gebiedsnaam Langhe bieden vaak een zeer nette prijs/kwaliteitverhouding. De eerste twee Langhes staan naast een rokerig gerecht van wilde gans, biet, met een kersje voor het frisse accent, en een krokantje met (“wat de gans eet”) lijn-, hennep-, en maanzaad en ganzencreme.De Langhe  Nebbiolo 2015 van G.D. Vajra opent vriendelijk, in de mond is hij een stuk stenger, wat drogend ook na een hapje, niet té, maar toch. De Langhe Nebbiolo ‘Camilu’ 2014 van Guido Porro zou wat meer Bourgogneachtig moeten zijn, heeft voor mij wat minder fruit; een wat klassieker wijn die het gerecht prima laat terugkomen in de afdronk en voor mij de beste combinatie (en ook een van de betere van de avond).

De Lazzarito wijngaard is één van de toplokaties in Barolo

Over naar het ‘echte werk’: Barolo’s. De Lazzairasco 2011 van Porro en de Fossati 2010 van Cascina Adelaide worden geschonken bij een combo van aardpeer, schorseneer, shitake en tuinkers waarover gul zwarte truffel wordt geschaafd. De eerste wijn, uit de Lazzarito wijngaard in Seralunga  is typisch Barolo, met rozebottel, lijm, wat alcoholisch, wel een mooie overall balans en afdronk. De Fossati uit La Morra zou terroirtechnisch gezien wat eleganter, verfijnder moeten zijn, maar het oogstjaar speelt hier duidelijk méér: de wijn heeft meer kleur, en geeft net iets meer in neus en mond, is wat rijker, met (toch ook) flinke tannines aan het eind. Het is een van de hartediefjes van Hans,nu al lekker en over 10 jaar wellicht nog beter, wanneer de scherpe randjes zijn versmolten.Met het eten komt deze mooie wijn voor mij wat eenvoudiger over dan zo, op zich geproefd, wat jammer is.

Cannubi is wellicht de allerbeste wijngaard in Barolo

Een Cannubi 2009 van E. Pira & Figle en de Bricco Saramassa 2006 van Brezza volgen. De Cannubi is kruidig (speculaaskruiden), chemisch maar op een goede manier, véél zuren en tannines heeft deze wijn.

De Sarmassa is wat gesloten, weer wat voller, maar ook weer met nogal wat tannines. Veel proevers vinden deze wijn wat te hard. Het gerechtje is een heerlijke hertensucade, met spitskool, uien-compôte, pastinaak, cantharel en truffeljus,dit keer bestrooid met witte truffel.

De piraat bestaat voor 65% uit nebbiolo met 35% barbera toegevoegd, is de Pin 2004 van La Spinetta. Komt van buiten het Barologebied en heeft ‘Monferrato Rosso’ als herkomstbenaming. Nello, jarenlang lid van de sociëteit maar helaas geremigreerd naar Sardinië, vond deze wijn altijd lekker in een proeverij, maar om te drinken: phoe, wat té intens. Het is inderdaad een wat modernere wijn, met meer kleur (je zou ‘m z’n 13 jaar niet geven), hout, lijm en leer, zwart fruit,wat zachtere zuren. Met deze wijn worden de kazen geserveerd die eigenlijk bedoeld zijn voor bij de volgende serie; uiteraard kunnen velen zich niet bedwingen en wordt er alvast wat van de puntjes afgeknabbeld. Pittige kazen zijn ‘t, truffelpecorino.

Bij de twee oudere wijnen die nu op tafel komen, heb ik helaas weinig aantekeningen staan. Het zijn beide Riserva’s. De Montanello van Monchiero 1999 komt uit de kelder van onze secretaris.

De twee jaar oudere Ginestra ‘Vigna del Gris’ 1997 van Fantino Conterno is volgens vrijwel iedereen wat over z’n top heen, maar geldt dat ook voor de Montanello? Enkelen menen van wel, maar het is Hans’ tweede hartendief: “de ware aard van nebbiolo onthuld: kracht maar ook subtiel en elegant.” De wijn heeft wel tertiaire (rijpings-)aroma’s maar die komen bíj de primaire en secundaire en dragen dus bij aan de complexiteit. De wijn is prima in balans. Bij de Ginestra overheersen de oxytonen toch enigszins, alhoewel de wijn prima te drinken is voor proevers die hier wat toleranter in zijn.

Twee uitdrinkers, beide Barolo Chinatos;
gearomatiseerde en aangezoete Barolo. De proefnotities (ook van de andere roevers) worden korter: wijn 1 Cascina Bosschetti Gomba is “Beerenburg”, wijn 2 Fratelli Alessandria  “Jägermeister”. Ook Schrobbelèr wordt genoemd. Feit is dat de eerste wijn aromatisch verrassender is, en wat minder zoet ook. De kruidnagel en het bittertje maken dit een lekker glas; mischien wat te weinig zoet voor bij het héérlijke dessert van pompoenijs met een chocoladebereiding die aan een brownie doet denken maar ongetwijfeld anders op de kaart zal staan [even gecheckt: “Chocolade-ganache met gemarineerde pompoen,  pompoenpitten ijs en mandarijn]. Móet op de vaste kaart, aldus Hans..  waarvan akte.

Namens alle proevers nogmaals dank aan de heren én Janneke voor dit Feest Der Gastronomie!

Proefnotities en verslag Rob van Ginneken

Bourgognes uit de liefhebberkelder
By in ,

Bourgognes uit de liefhebberkelder

Noel in de wijngaard bij Pouilly La Roche de Solutré

Een liefhebber legt bewaarwijnen in de kelder om ze te
drinken. Niet om te investeren. Om ze lief te hebben. Niet om ze op een veiling
te brengen. Om met elkaar te praten over de verschillen tussen wijnboeren,
wijnjaren of wijnaard A die ligt naast wijngaard B. De liefhebber spreekt de
wijnboeren over dromen en zorgen, over ziektes in de wingerd, over het proces
van wijnmaken. Het is dus een feestje als liefhebber Noël Geisen ons laat
meegenieten. De indrinker is een Cremant de Bourgogne, de uitdrinker een
overrijp geoogste zoete chardonnay. Daartussen proeven we zes witte wijnen en
vier rode wijnen. Allemaal uit de Côte Chalonnaise, het wijn gebied direct ten
zuiden van de Côte d’Or, en uit de Maconnais. Aantrekkelijke wijnen qua
prijs/kwaliteit, lichter en eleganter dan de wijnen uit het Noorden.

Cremant de Bourgogne BRUT Cave de Bissey

Wijn van coöperatie van 50% pinot noir en 50% gamay, dus een Blanc de Noirs. Licht
gist, gestoofde appeltjes, veel frisse zuren en ook weer appeltjes in de
afdronk. Aangenaam.

De Pouilly Fuissé 2015 uit Chaintré is fris met duidelijke
chardonnay karakteristiek, fruit, peer in de smaak, zilte afdronk, heeft charme
en is frivoler dan de Pouilly Fuisse 2014 van L’Atrium die wat mineraal heeft, iets
voller van smaak en voor mijn gevoel iets minder charme en iets hoger in
alcohol bij meer body, de eerste wijn is een lekker aperitief, de tweede wijn meer
een eetwijn.

Cave de Buxy is weer zo’n goede coöperatie met een Montagny
1er Cru Les Chaniots 2014 die een mooie geur heeft met karakteristiek chardonnay, viooltjes, in de smaak, vief en
met flinke zuren, goed nahangend. De 2014 Macon Villages van Jean Pierre Michel
Terroir de Quintaine is voor mijn gevoel wat lichter qua structuur en ook wat
vlakker. Maar smaken verschillen want HansH noemt de wijn volwassener en Willem
Jan benoemt honing, caramel en snoepachtig zoetheid in mond en smaak.

Bij de gerijpte witte wijnen stal Domaine Berthenet, Mongtagny 1er Cru Les Saint
Morilles  2010 mijn hart. Houtgedomineerd, mest en een beginnend
stinkertje in de geur met ook wat passiefruit die zich doorzet in de smaak met goede
zuren.

Domaine Laurent Mouton Givry 1er Cru La Grande Berge 2014 vond ik de mooiste
rode wijn: paars, veel bitters, nog veel te jong maar met veel potentie, mogelijk
een eetwijn. De andere proevers zijn ook positief boerse geur, wat cederhout,
echt rood fruit framboos  en aardbei. Al
zijn er ook kritische proevers, zoals HansL die de wijn stenig en streng noemt,
hij benoemt kruidige drop en oordeelt dat de wijn wat weg valt in het
middengedeelte.
 

Givry 1er Cru Cransot 2010 van Domaine Francois Lumpp steekt de wijnen van
naamgenoot Vincent in de zak. Aanvankelijk bescheiden geur met aardbei, hoog in
zuurgraad. Na enige tijd in het glas veel mooier in de geur en zachter in de
smaak met wat caramel tonen. Diederick benoemt mineraliteit, goede balans, mooi
fruit zuren en body.

De Cave d’Azé Vin de la Saint Martin 2009 is geoogst van druiven die de 11e van
november zijn geplukt. Abrikozen, goede balans, bijzonder.

Drinking windows: wat is het ideale drinkmoment?
By in ,

Drinking windows: wat is het ideale drinkmoment?

Peter van den Besselaar vertelt ons dat iedere
wijn zijn ‘drinking window’ heeft, ook wijn heeft een leven. De meeste
bewaarwijnen hebben even keldertijd nodig om beter te worden. Na verloop van
nog meer tijd gaat de kwaliteit ook weer achteruit. De periode daar tussenin is
‘het ideale drinkmoment’.

We starten deze proeverij met champagne Fallet-Gourron, blanc de blancs,
grand cru, extra brut. Met 7 jaar “sur lattes” is dit – voor mij – een héérlijke, zalvige champagne met een ongelooflijk fijne mousse.
Noël roemt de friszure aanzet, volle rijpe smaak, boenwas, peer en geen brioche.
Berry noemt: floraal, boter, mint, fijne frisse zuren en ‘lang’. Dit is
voorwaar een veelbelovende start.

We vervolgen de blindproeverij met twee – volgens Peter –
‘pastoorswijnen’. Bescheiden wijnen uit onbescheiden magnumflessen. De eerste
is château Gros Moulin, 2003, Côtes de
Bourg. Roodbruin, forse zuren, beetje rood fruit en een boerse stallucht. De tweede is château La Croix Bellevue, 1989, Lalande de Pomerol. Ook roodbruin, met oranje randje. Eleganter, een zoetje, runderfond,
cacao, tabak en mest. Door de leeftijd belegener en daardoor voor de een mooier
en voor de ander al ‘erover’. We ervaren meteen dat het ‘drinking window’ ook
persoonsgebonden is.

Het leven van Bordeaux wijn betaat uit een  fase van houtrijping, botteling, fase op dronk, optimale drinkfase, gevolgd door afnemende kwaliteit en tot slot uitgeput. De tweede serie bestaat uit twee keer Lalande
de Pomerol. Beide zijn donker roodpaars van kleur. Angelique omschrijft château Ame de Musset, 2010 treffend
als kersen, kruiden, aards, mos, zuren en tannine. Een heerlijke wijn! La Fleur de Boüard, 2009, is boerser
met leer, kelder, bessen, zuren en hardere tannines.

We vervolgen met twee keer Saint Julien van
hetzelfde huis uit een geheel ander jaar. Kees zegt over château Gloria, 2012: korte neus, drop, droge tannines en stroeve
afdronk. Hans L. vindt ‘m te jong en druistig. Over château Gloria, 2001 zegt hij: mooi, zuren spelen over hele vlak
door, aardse tonen, stroef van tannines, prachtig! Voor Peter is dit één van
zijn hartediefjes.

We gaan door met gerijpte grand cru classé
1855. De château Pédesclaux, 2004, Pauillac heeft een magistrale
afdronk! Daaraan voorafgaand, volgens Just, tabak, leer en
koffie. Kees voegt daar dan yoghurt en chocolade aan toe. En terwijl Claartje
spanning mist, zegt Berry: op top, mooi fruit en mooi zacht. Hans L. vindt ‘m
misschien zelfs te rond.

De tweede is château Talbot, 1989, St. Julien. Voor Peter is ook dit een
hartedief. Duidelijk wordt dat het drinking
window voor Peter later is dan gemiddeld. Hij houdt van de tertiaire
sensaties die anderen omschrijven als bouillon, champignons, schimmel,
bosgrond. Ook Willem Jan ruikt alle elementen van een Alpenweide en nog veel
meer.

De afsluiters komen uit de Loire. Château Soucherie, 2011, Coteaux du Layon Premier Cru Chaume is goudkleurig. Paul noemt bloesem, honing, meloen en ananas. Net als ik vindt Hans L.
deze jong, vief en mooi. De tweede is veertien jaar ouder, een nu twintig jaar
oude chenin blanc. Het
is de okerkleurige château Pierre Bise,
1997, Coteaux du Layon Beaulieu. Claartje herkent meer
body, rijping, stroopsoldaatjes, honing en bloemen.

We genieten nog even na van de resterende
bodempjes en de door Paul geselecteerde kazen. En passant zegt Noël dat deze
mooie proeverij hem aan het denken zet over de volgende week door hem in te
zetten wijnen….

Verslag en proefnotities Eric Hoepelman 

Chianti van ster-oenologen
By in ,

Chianti van ster-oenologen

Giulio Gambelli, stamvader van een generatie talentvolle wijnmakers

Rob van Ginneken neemt ons mee naar Chianti, alwaar ster-oenologen hun
sporen hebben nagelaten. Achtereenvolgens en chronologisch passeren de revue: Giulio
Gambelli, Giacomo Tachis, Franco Bernabei, Carlo Ferrini, Alberto Antonini.

Na een indrinker, gaan we van start met een wijn welke is beïnvloed door
Giulio Gambelli (1925 – 2012) of
eigenlijk zijn assistent/opvolger Paolo Salvi. Giulio Gambelli zelf is immers
overleden. Gambelli was in feite de stamvader van latere Chianti top-oenologen.
Hij was the
maestro assaggiatore (meester proever) en is trouw gebleven aan de traditionele
stijl. We rekenen Fattoria
Rodáno, Chianti Classico Riserva, Viacosta, 2013 gemakshalve aan hem toe.
De wijn heeft een heldere bruine rand, is rijk aan turks fruit, kersen, laurier, drop en
vanille.

Giacomo Tachis

Deze wijn staat naast een wijn uit de stal van
Giacomo Tachis (1933 – 2016),
voormalig technisch directeur van Antinori. Hij stond ook aan de wieg van Sassicaia,
Tignanello en Solaia. Wij proeven Marchesi
Antinori, Tignanello Toscana IGT, 2012. Mooi donkerrood, veel cassis, beetje hout, wat
munt en ceder. En in de mond weer cassis, en toch ook nog een “golf zuur”.

Franco Bernabei

De tweede serie is beïnvloed door Franco Bernabei (1952 – ). Bernabei, staat
bekend om het gebruik van computers om de inhoud van vaten te kunnen
analyseren, waarmee overigens niet gezegd is dat de wijnen zelf hi-tech zijn! Wij proeven Fattoria di Fèlsina Berardenga, Chianti
Classico, 2013 en Fontodi,
Chianti Classico, 2013. De Fèlsina is moderner en voorzien van warm rijk fruit. Fontodi
is klassieker, met wat meer ‘stal’.

Carlo Ferrini

We vervolgen met Carlo
Ferrini (1954 – ). Ferrini studeerde aan de
universiteit van Florence. Hij staat voor een integrale benadering vanaf de
aanplant tot in de fles. Hij grossiert in Tre Bicchieri. We proeven drie
wijnen. Fattoria La Massa Toscana
IGT, 2014 heeft caramel, framboos, aardbei, melkchocolade en bitters uit druivenpit.
Een mooie neus, evenwichtig en “kort”. Het tweede glas is Marchesi Mazzei, Ser Lapo, Chianti Classico
Riserva, 2013. De meningen zijn zeer verdeeld, variërend van moderner, lafjes en
eenvoudige wijn tot prachtige wijn. Hieruit blijkt maar weer eens dat smaken
verschillen! De derde wijn van deze serie bekoort de meesten. Het is Barone Ricasoli, Brolio, Chianti Classico
Riserva, 2013. Kersen, stevige zuren, pure chocolade, iets minder bitters, heel fijn en
een mooie intensiteit.

Alberto Antonini

De laatste twee wijnen horen bij Alberto Antonini (1959 – ). Antonini was op al
(relatief) jonge leeftijd wijnmeester bij Antinori. Hij studeerde aan de
universiteit van Bordeaux en is een veel geconsulteerd oenoloog. Hij adviseert
ongeveer 30 Toscaanse wijnmakers en is ook nog elders in Italië en wereldwijd
actief. We proeven twee wijnen an zijn familiedomein, waar hij uiteraard wijn
compleet naar zijn hand kan zetten: Poggiotondo.
De eerste is Chianti Superiore, 2014,
de tweede Chianti Riserva, 2011. De
Superiore is een jonge biologische wijn en heeft nog een prikkeltje. Het is een
frivole wijn met duidelijk aanwezige alcohol. De tweede, Riserva, heeft al meer
‘leeftijd’, wat te merken is als turf, ceder, leer en toch ook aardig wat hout.
Enkelen van ons herkennen Mon Cheri of een kersbonbon met een beet op het
steeltje.

Ter afsluiting van de proeverij heeft Rob een
gast uitgenodigd. Als grand finale krijgen we geouderd bier voorgezet.
Achtereenvolgens drie jaargangen van Hertog
Jan, Grand Prestige, 2017, 2014 en 2011. Ten opzichte van de jongste heeft
2014 wat meer caramel en heeft de oudste kenmerken van kool en koffie.

Al met al kijken we terug op een hele mooie proeverij,
met een bijzondere finale.

Verslag en proefnotities Eric Hoepelman