Overzicht blogberichten

Languedoc diversiteit doorgeproefd
By in

Languedoc diversiteit doorgeproefd

Languedoc-Roussillon

Kati Bujdosó vertelt over het voorproeven van de wijnen thuis. De wijn die afviel, want te veel hout. De wijn die niet door de voorselectie kwam, want niet lekker. De wijnen die véél plezier gaven – en nu in de line up staan. Ik vind het wel eens leuk over die voorpret te horen. Zoals de Picpoul de Pinet 2021 die het zo goed doet bij Fruits de Mer. Die Domaine des Lauriers is een wijn voor alledag, en dan máákt de wijn die dag wat mooier: de geur van rijpe peer, gele meloen, viooltjes zelfs. De smaak is met een milde aandronk en veel zuren wat enkelvoudig, perfect bij mossels, frites met sauzen.

 

 

Mas Seren – Etamin 2019

Een wijn met Indication Géographique Protégée Cévennes, gemaakt van 80% rousanne en 20% grenache blanc. De mooiste wijn van de witte wijnen die we proeven. Mildgeel. Een vanillestokje, staat in mijn aantekeningen, dus houtopvoeding. Een zweem van perzik, gele meloen, karaktervolle wijn met goede zuren en een bittertje. Opwekkend.

 

 

Domaine Gauby – Vieilles Vignes (bio) 2017

IGP Côtes Catalanes gemaakt van carignan, syrah, grenache blanc en mourvedre, met tien maanden houtopvoeding. Hartendiefje van Kati. Er zit nog een paarszweem in de kleur, een rijke geur met kers en kruidgheid. Vol in de mond, rondeur, mooie zuren. Duidelijk ook nog een straf tannine impressie, waardoor het vooral een eetwijn is.

 

 

Domaine Bardi d’Alquier – Les Bastides d’Alquier 2018 – Faugères

In één woord adembenemend. Roodbruine kleur met diepte. Rijke en complexe geur met veel laagjes: laurier, sigarenkistje, leer, kreupelhout. Je ruikt dat de wijn uit een warm gebied komt. Veel body en tannine. Straffe wijn die schreeuwt om een blokje kaas of een steak. Véél karakter, een oplegwijn die de jaren in de kelder gaat belonen.

 

 

Domaine Vaïsse – l’Aphyllante – 2016

Mooi, mooi, mooi. Gemaakt van mourvedre en IGP Pays d’Hérault. Tuilé kleur aan de rand. De geur is als een uitwaaierende pauwenstaart, heel fraaie morellenkersen. Tabak. Kreupelhout. Chocolade met zeezout. De wijn heeft een goede balans met wat caramel in de afdronk. Ik vond het moeilijk om te spuwen. Overduidelijk een wijn met een hap sap slikfactor.

 

 

In de laatste rode wijn serie staan een Côtes du Roussillon Villages naast twee Pic Saint-Loup. Het levert boeiende commentaren op, bij de Roussillon komen oliebollen en kattebak om de hoek kijken – ik ben altijd zó blij dat je dat gewoon kan zeggen in onze proeverijen. Zonder op de vingers te worden getikt. Een Pic Saint Loup had een enorm stinkend bouquet, de wijn werd de hemel in geprezen door onze proevers (Château Puech Haut – La Closerie du Pic 2016 – Pic Saint-Loup). Miste charme, vind ik.

Vignobles Vellas – Black Wolf 2020 – Pic Saint-Loup

Maar wat een afsluiter, deze bio wijn. Paarszweem, verfijnde kersen. Open wijn die nú al lekker drinkt, een enorme belofte voor de toekomst. Hap sap. Liselotte benoemt diverse kruiden, zoals nootmuskaat en kaneel en stroop pannekoeken. Kersen gedoopt in chocolade, zegt Just, die ook nootmuskaat, inkt en truffel benoemt. Een kandidaat om in de kelder of klimaatkast te leggen.

Heerlijke proeverij die minstens zoveel proefplezier geeft in de proeverij zelf als tijdens de voorpret.

Madeira met twee Frasqueira’s als apotheose
By in

Madeira met twee Frasqueira’s als apotheose

Niet zo vaak op tafel bij de Brabantse Wijnsociëteit, maar altijd een ervaring als dat wel zo is: Eric Hoepelman zet Madeira op tafel. Van lichtvoetige Rainwater tot en met Vintage. Die laatste term mag overigens in Portugal zelf niet op de fles, wegens exclusief geclaimd door de Portproducenten. Op onze flessen staat het wel, naast de aanduiding ‘Frasqueira’, wat aangeeft dat de wijn teminste 20 jaar heeft gerijpt.

De eerste wijnen zijn van de blauwe druif Tinta Negra. De indrinker trapt de avond lekker af. Geel-oranje, wat simpele stijl misschien, zegt Valerie, met wat karamel, hoge zuren, medium sweet, een warme wijn. Maarten proeft ook vijgen en tutti frutti. Ik meen iets ziltigs in de afdronk te bespeuren.

De volgende wijn is een 5 jaar oude van D’Oliveira, weer van tinta negra en ook gemaderiseerd in het estufagem-systeem, de moderne variant, in roestvrijstaal en met temperatuurbeheersing, van de oude hete zolderkamers. Het idee hier is dat de wijn gecontroleerd oxideert, gedurende tenminste 3 maanden op een temperatuur van niet meer dan 50 graden. De leeftijdsaanduiding van Madeira is er een van stijl eerder dan een indicatie van hoe lang de wijn daadwerkelijk heeft gerijpt, maar in dit geval heeft de wijn ook echt 5 jaar op vat gelegen. Iets droger dan de indrinker. Wat meer bruin, licht van smaak. Claartje noemt rozijnen en karamel, noten, bruine suiker en siroop.

De Rainwater van Blandy’s is medium dry volgens het etiket, lijkt voor mij iets minder spannend door de wat lagere zuren, en is ook aromatischer wat ingetogener. “Vernis en dennen” hoor ik ook uit de groep.

Dan een interessante serie van 4 wijnen van dezelfde producent (Barbeito): tien jaar oude Sercial, Verdelho, Boal en Malmsey – de nobele druiven dus. Vanaf nu geen estufagem maar, maar wijnen gemaakt op de traditionele manier: ‘canteiro’ wijnen rijpen langzamer en langer, want tenminste 2 jaar op grote houten vaten. De oplopende zoetheid is in de serie goed te proeven; de kleurverschillen zijn beperkt. De persoonlijke voorkeuren van de proevers lopen iets uiteen. De Sercial is typisch Madeira, misschien zelfs voor sommigen iets te veel van het goede. Een intense wijn met een lange en krachtige afdronk. Ik had weer een ziltige, dropimpressie, een andere proever noemt amandel. De Verdelho biedt een mooi zoet-zuur spel, heeft veel kracht en alcohol – iets dat Maarten wat stoort. De medium-sweet Boal heeft denk ik getalsmatig de meeste fans. Hans stelt dat je met Boal eigenlijk altijd wel goed zit. Zelf vind ik deze wijn wat gesloten. Een zachte, theeachtige aanzet, en vooral veel smaakintensiteit en een filmend mondgevoel. De Boal is uiteraard het zoetst, heeft een mooie sinaasappelneus, leer, een klein stinkertje ook naast rijp fruit.

We vervolgen onze reis met een Bual Colheita 1996 van Blandy’s. Lichtbruin, appelstroop en rozijntjes, elegante aanzet en een mooie balans met wel weer krachtige alcohol. De wijn is in 2011 op fles gegaan, en is dus volgens Eric eigenlijk niet 26, maar “slechts” 15 jaar oud: op fles ontwikkelt de wijn zich eigenlijk niet meer verder. In een geopende fles overigens ook niet; Madeira kun je daardoor lekker over een periode van weken blijven proeven. Toos benoemt vijg en dadel, de wijn is intens van smaak, thee, koffie en tabak komen voorbij.

De apotheose zijn de twee Frasqueira’s van in dit geval 30 jaar oud (want oogstjaar 1992 en gebotteld in 2020). De Boal – bij D’Oliveira’s schrijven ze het net als bij Barbeito met een o in plaats van de u van Blandy’s – lijkt in eerste instantie niet helemaal zuiver maar na enige tijd en wat beluchten, verdwijnt de keldergeur die sommigen roken. Het achteretiket heeft het ook over het enige tijd van te voren openen van de flessen, “in order to develop the fullness of its aroma”. Valerie noemt de Boal vol en nog steeds heel fris; vijg, dadel, maggi en karamel. Van de Malvazia was ze nog meer onder de indruk; een rijke wijn, iets donkerder bruin, heel complex met iets aards, tabak, wal- en hazelnoot, chocolade, wat vettig. Iets scherper ook (zelf had ik “vluchtig?” in mijn aantekeningen staan) en met een zéér lange afdronk. Mooie zoet-zuur balans (zowel kandij als limoen worden genoemd in andere proefnotities), overall een prachtige wijn.

Moeten we vaker doen, Madeira.

Erik heeft zijn presentatie ter beschikking gesteld.

Liefhebbers sensibiliseren voor Touraine plus
By in

Liefhebbers sensibiliseren voor Touraine plus

Noël Geisen deelt zijn ervaringen op aanstekelijke wijze. Een gave. Zijn enthousiasme voor La Douce France is breed, van een restaurant terrasje op de markt in Gigondas tot een sterrenrestaurant in een Loire kasteel. Wie zijn Loire proeverij bezoekt, raakt besmet met dat enthousisasme-virus. Noël zegt: het zijn aardige mensen in Touraine, bescheiden wijnbouwers, van vader op zoon, karakteristieke druiven, er is wit, rosé en rood, van licht en verfijnd tot stevig en elegant. De besmetting met dat E-virus heeft positief effect. Van tenminste twee leden weet ik dat ze dit jaar voor het eerst cabernet franc in hun privékelder hebben gelegd. Noël is een goede ambassadeur om wijnliefhebbers te sensibiliseren voor Loire wijnen, in deze proeverij wijnen uit Touraine plus. Met een ingenieuze line-up waarin slim wijnen van drie domeinen blind worden geproefd.

Frederic Mabileau – Petillant Naturel “Hypnotic” 2021

Pet Nat. Met een kroonkurk. Heel hip. Licht zalmkleurig, zweem van perzik in de geur en een heel verfrissende smaak met aangename zuren. Als ik dit op een terras drink, zegt Liselotte, is mijn mond daarna volledig gezuiverd en klaar voor een maaltijd. Gemaakt van 100% pineau d’aunis, een ondergewaardeerde authentieke druif.

 

 

 

 

Ampelidae – Le “S” sauvignon blanc 2018

Lictgeel. Prachtig expressieve neus met typerende sauvignon karakteristieken : brandnetel, viooltjes, kruisbes. En tropisch fruit zeggen Annemiek (abrikoos) en Kees (ananas, perzik). Heel levendige wijn met super frisse zuren.

Philippe Tessier met zijn zoon

Domaine Philippe Tessier – Cour-Cheverny “Cuvée Porte Dorée” 2019

Veel minder herkenbare wijn, neigend naar goud qua kleur, mooie mineralen in de geur die zich doorzetten in de smaak. Ik hoor kruisbes en grapefruit noemen. Ik vind dit een heel boeiende wijn, vol van karakter – een ontoegeeflijk karakter weliswaar – met hoge bitters. Heerlijk tegendraads, deze wijn van het authentieke druivenras romorantin. Is na een jaar of tien pas in volle rijkdom te proeven.

Frederic Mabileau – Saumur Blanc Chenin du Puy 2018

Saumur Blanc van zesenveertig jaar oude chenin blanc, gefermenteerd en opgevoed op grote 500 liter fusten. Geelgouden kleur, gesloten geur vind ik, maar vol in de mond, goede zuren en prachtige balans. Wit steenfruit. Erg mooie wijn.

Domaine Philippe Tessier – Cheverny Rouge “Point Nommé” 2020

In deze wijn van 80% pinot noir en 20% gamay ruik je goed wat die laatste druif doet. Heel veel framboos, mooi. De smaak is dan weer verrassend straf, stenig en karaktervol. Het onthullen van pinot noir doet veel proevers de wenkbrauwen fronsen, dát proefden we niet.

Ampelidae 2018 – Le “PN” 1328

Bij deze wijn zien we een roestbruine rand, mineralen in de geur en een prachtige uitgebalanceerde smaak. Waar de vorige Cheverny pinot noir is in de kinderschoenen, is deze pinot noir tot volle wasdom gekomen en in de bloei van het leven.

In de volgende serie staan twee cabernets blind naast elkaar.

Ampelidae – Le “K” 2015

Deze cuvee was ooit 100%cabernet sauvignon, daarna een combinatie met cabernet franc. Dus verwarring wat dit nu is, is dus niet zo gek. Een gebruinde rand, Italiaanse dakpannenkleur, mooie geur (Berry: héle mooie geur). Kees benoemt drop, leer, eucalyptus, braam, Maarten ruikt jeneverbes. Ik ruik vooral mineralen/stenen en vind de wijn nog heerlijk ontoegeeflijk, ondanks zeven jaar ouderdom. Echt een wijn die zich laat veroveren. Prachtig.

Frederic Mabileau – St Nicolas de Bourgeuil “Éclipse” 2015

Deze St Nicolas de Bourgeuil van 100% cabernet franc stokken van 59 jaar oud, is handgeoogst en 24 maanden gerijpt op grote fouders. Het is een aanwinst voor iedere kelder. Beginnende kleurontwikkeling aan de rand. Rijke geur waar steeds nieuwe dimensies te ruiken zijn: chocolade, laurier, sigarenkistje, sechuan peper. Uitstekende balans en rondeur. Maarten roemt de lange afdronk, Kees benoemt de geconcentreerde kersen. Voor mijn was dit dé wijn van de proeverij.

 

Emanuel Brochet – Quarts de Chaume Grand Cru 2015

En toen moest deze zoete uitdrinker nog komen. Uit het piepkleine microklimaat in de Coteaux du Layon dat Quarts de Chaume heet. De AOC mag Grand Cru daaraan toevoegen. Wie hier in de wijngaarden staat, merkt dat er zo’n zeven heuvels rondom je heen glooien en dat het in die kom nét even warmer is dan in de omgeving. Je ziet alleen wijngaarden om je heen en als je het niet weet, ontgaat het je natuurlijk volkomen dat je op beroemde grond staat. Hoe zit dat nu? Ampelidae ligt in de Haut Poitou, zo’n twee uur rijden van deze beroemde grond.

 

Quarts de Chaume wijngaarden
Quarts de Chaume wijngaarden

Pa Frédéric Brochet kocht druiven bij Château Bellerive om een eigen Quarts de Chaume te maken en nu staat zoon Emmanuel op het etiket. De wijn wordt verkocht onder het Brochet label. Ik snap dat veel klanten bij Ampelidae ook deze wijn willen aankopen. Kees benoemt perzik, noten en een lange afdronk. De wijn van 100% chenin blanc heeft prachtige honingtonen én zuren. Dit is gemaakt voor de eeuwigheid, maar zo iedere vijf jaar een fles drinken in óók een feestje. Perfect uitgebalanceerde nectar.

De deelnemers aan deze proeverij keken allemaal blij na afloop.

Daarnaast heeft Noel nog eea. aan naslagwerk:
Lijst met gedronken wijnen.

Onderlegger met kaart en fraaie fotos

Terroir, pas een kleine generatie in de spotlights
By in

Terroir, pas een kleine generatie in de spotlights

Hoe komt het dat een wijngaard een edele wijn voortbrengt en de wijngaard ernaast niet? De Fransen gebruiken hier onder meer de term terroir voor. Het omvat de geologie: de vorm van het land, de ligging naar de zon, de samenstelling van de bodem, de drainage. Het klimaat is bepalend voor de keuze van wijndruiven, de selectie van de variëteit, het werk van de wijnbouwer. Het is pas een kleine generatie geleden dat terroir volop in de spotlights kwam. Het belang kan nauwelijks overschat worden. Rob van Ginneken is geïnspireerd door De sommeliers atlas van de smaak van Rajat Parr en Jordan Mackay. Hij stelt een proeverij samen met steeds wijn uit één gebied, maar van verschillende terroirs. Een mooi concept, dat zonder te vervelen ieder seizoen herhaald mag worden.

Marcel Deiss, “Alsace Complantation” 2019


De Elzas is een mooi wijngebied om terroir verschillen te proeven. Een wijn is er vaak van één druif gemaakt; deze wijn is van 13 druiven gemaakt. Om vooral het karakter van de wingerd tot uitdrukking te brengen. Een fijne wijn, zegt RobK. Hij krijgt veel instemming. Amandel. Sinaasappelzeste. Goede balans, lengte en een bittertje.

Terrassenmosel serie

We zijn voor de proeverij al lekker gemaakt voor deze serie blindproeven met een filmpje waarop je de ongelofelijk hoge terrassenwijngaard ziet. < https://youtu.be/dvkx3SNu4-4> Die alleen met de hand bewerkt kan worden. In de eerste wijn herken ik acuut de riesling door mineralen en roomboterbabbelaar, er ontwikkelt zich al een klein stinkertje en de smaak is levendig. Het blijkt de “Knebel, Winninger Uhlen Grosses Gewachs 2019” te zijn. De tweede wijn scoor ik net een fractie minder, hoewel er veel proevers zijn die deze juist hoger waarderen. Ook een minerale geur, liefelijker met een geur van viooltjes en iets meer zuren. Berry betitelt de wijn als ‘warmer’ met hooi en perzik in de geur. Het is de “Knebel, Winninger Röttgen Grosses Gewachs 2019”. Fraaie serie om het thema te beginnen.

“Not your everyday Sancerre”: Silex en Kimmeridgien (Terres Blanches)

In de sauvignon blanc serie proeven we een silex getypeerde en een kimmeridgien getypeerde Sancerre.
Domaine Vacheron, “Les Romains” 2018
Van de silex gronden, erg mooi : geur met impressie van mango, noten en kruiden. Toos ruikt meloen en perzik, Valerie ruikt honing, peer, walnoot. Stevige wijn met goede zuren en lang nahangend.

François Cotat, “Les Monts-Damnés” 2018
Een kindermoordje. Van Cotat wordt gezegd dat je het na tien jaar moet drinken. De wijn komt van de duivelse heuvels, zoek daar maar gerust naar, het is een extra teken voor kwaliteit. De wijn valt mij niet mee, ik ruik iets chemisch en vooral veel kool. Toos noemt de wijn ‘moeilijk’ en ze determineert de troebele wijn – want niet gefilterd – met munt, anijs en hele hoge zuren. Ik hoop dat Cotat terugkomt, zodat we een goed oordeel kunnen vellen.

Cru de Beaujolais serie


Jean-Paul Brun Terres Dorées Côte de Brouilly 2021
Ik val deze avond als een blok voor deze Côte de Brouilly, herkenbaar gamay en Cru de Beaujolais. Lichtpaars. Doorzichtige kleur. Framboos, frambozenstruik, framboos in het kwadraat. Speels en sappig. Komt van granietbodem.

Jean Foillard, “Côte de Py” Morgon 2020
De wijn die we blind geschonken tijdens de werkavond níet herkenden als Beaujolais. Het zou me weer kunnen overkomen met deze cuvee van lieu dit Côte de Py. Prachtwijn. Niet doorzichtig donkerpaars. Gronderige geur, kruiden. Speelse wijn met frivole constitutie én een serieus glas. Niet meteen herkenbaar als gamay.

Subzones in Chianti Classico, hoog versus laag

Poggerino 2020 Chianti Classico
Hele fijne wijn, vind ik. Roodbruine kleur. Klassieke neus met duidelijke sangiovese karakteristieken. Hoge zuren, rondeur én sappig. Gerard benoemt krachtige bitters en enige stroefheid.
Castell’in Villa 2018 Chianti Classico
Gerijpt fruit en een toets van kers, zegt Gerard. De kleur is Italiaans dakpannenbruin. Lijm ruik ik. Een liefelijke geur, goede zuren en verfijnde wijn.

Op zoek naar inspiratie voor dit verslag, zocht ik terroir op in de begrippenlijst van ons jubileumboek. Staat er niet in. Toen keek ik in Wine Folly inhoudsopgave. Staat er niet in. Waar wij wekelijks terroir in onze wijnbesprekingen bezigen, is het echt een begrip voor gevorderde proevers met betrekkelijk weinig literatuur. Een heerlijk thema waar we nog veel mee kunnen doen. Bedankt Rob.

¡Rioja heb je!
By in

¡Rioja heb je!

Peter neemt ons mee naar de Rioja. Strijdtoneel van klassieken versus modernen. Want, zo laat hij weten, de moderne mensch wenscht meer fruit. 

Minder tabak, minder vanille, minder van alles waar de Rioja ooit om geroemd werd. En de Rioja gaat er in mee. Heel de Rioja? Welnee, een klein dorpje, nee aardige stukken van deze provincie, blijven hun klassiekers trouw. Met Ultranationalisten die rijpen op oud hout en modernisten die zoeken naar meer fruit maar wel weer met een concentratie door het gebruik van nieuw hout. Tja, wat is dan klassiek en wat is nieuw. Is het nieuwe wijn in oude vaten? We gaan proeven!

 

We beginnen met een Cune, gran reserva 2010. En, verklapt Peter, we proeven in totaal 6 reservas en 3 gran reservas. 

Dit moet een klassieker zijn zegt mijn pallet. Duidelijk hout. Vanille. Een zwarte kers. Verder wordt er pruim geproefd, zuren – anderen juist geen zuren en wat logger -. De neus is fraai, complex, fruit, tabak, klassiek. De smaak valt daar wat bij tegen, lijkt wat oud. De aanzet is zacht, hij is sappig. Hij mist zuren, hij doet zoet aan. Het fruit is al wat verdwenen. Ik proef toch duidelijk het fruit. Kortom, in de wijn proeven we met elkaar bijna het hele pallet aan smaken, van modern tot klassiek. We zijn lekker bezig. Heel de Rioja in een glas.

Dat glas is bedoeld om de mond wat te verzachten en fris te maken voor de rest, daarvoor dient vaak zo’n eerste wijn. Peter zet ons meteen middenin zijn gebied. De stevigste indrinker sinds jaren. Dat belooft wat voor de rugbyers onder onze proevers. Nou is uw schrijver meer een voetballer, voor de wijnen uit z’n favoriete land beschouwt hij de bal maar wat graag als ovaal.

 

De eerste serie brengt ons 3 reservas

1 BODEGAS LOLI CASADO | JAUN DE ALZATA RESERVA 2014

Bramen roept mijn lijf bij de eerste slok. Vanille, uiteraard, maar fruit fruit fruit. Dit moet modern zijn. De neus bootst de smaak na, in lichte vorm We houden het kort. Fris, zuur. Met een gebrek aan nieuw hout.

2 RODA | RESERVA 2015 (magnum)

Dit is meer koekie en spekkie voor m’n bekkie. Ceder, zwart fruit. Stooffruit in de mond. Duidelijk ook heel geconcentreerd op fruit gemaakt. Meer jammig dan z’n voorganger. Zwarte bes, kers.

Zijn het mijn 51 jaren die me doen verlangen naar klassiekere smaken? Moet ik nu, post midlife, erkennen dat de jeugd me minder aantrekkelijk lijkt dan de rijpheid? Bij deze wijn voel ik me thuis. Behaaglijk als een open haard in de winter. Met zo’n glas. Wat chorizo iberico of jamon bellota. Of Cecina uit Léon. Of.. Ach, of alleen dit glas om bij weg te dromen.

Oh ja, mensen zijn het met me eens. Chocola hoor ik vanuit mijn zetel, intenser fruit. Ik gloei gewoon verder.

3 LOPEZ DE HEREDIA | VIÑA TONDONIA RESERVA 2004

Aards, ceder, het riedeltje kriebelt weer in mijn neus. Belegen deze neus. In de mond meer fruit, lichter fruit en roder fruit.

Deze doet me schrikken. ¿Rood fruit? ¿Rood fruitzuur? Wat is dit voor modernist?! Zeker geen purist. Een afvallige Riojaan moet deze gemaakt hebben. Hoe haalt ie het in z’n hoofd. En wie gooit hem de streek uit. Voor zo’n fruitsnackje ga je maar naar de Bierzo. Het wandelpad ligt er al. Kun je eindigen in Santiago en in de kathedraal om vergeving vragen.

Maar ja, hij is oud, met oud hout. Een belegen neus. Aardse tonen. Het fruit wat weggezakt. Tannines, zuren en hout blijven.

Nondejus, ¡joder!, komt daar de ultieme klassieker uit. Oud, gerijpt, klassiek. Ik schuif mijn stoel iets van de open haard en concentreer me op de volgende serie. 

 

De tweede serie

De tweede serie. Tja, wanneer stopt een Spanjaard met drinken. Meestal net voor ie dronken is. Soms ook dan niet. Bij glas twee wel, dat heeft kurk. Da’s pech. Ach denkt een Spanjaard, ik heb de andere twee nog. En waarschijnlijk denkt ie pas aan de tweede als de eerste op is. Mañana otro dia.


4 BODEGAS LOLI CASADO | POLUS RESERVA 2014

Ons eerste glas uit deze serie brengt opnieuw een ode aan het fruit. Dit keer een geslaagde ode. Zuiver fruit, mooie braam, weer die kers. Mooie zuren, stevige tannines die je tanden niet meer loslaten. Modern kan mooi zijn. Wie daar meer van wil weten gaat bijvoorbeeld naar de bodega van Marqués de Riscal. Prachtig gebouw van dezelfde architect als het Guggenheim. Pas op voor de toetistentoer. Ga voor het gebouw en proef daarna liever dit glas. Een bomba de fruta met veel er omheen. Fudge bijvoorbeeld. Hij heeft veel. En hij is enigszins op leeftijd, 2014. De oudste wijn van deze serie steelt de show met z’n jeugdigheid. Hoe dichtbij kun je klassiek en jong bij elkaar brengen. De hereniging van Rioja in een glas. Met rozenblaadjes. Met chocola. Met zelfs body lotion. Taarten van Abel zou zeggen: niks meer aan doen. 

 5 Het tweede glas sla ik over, dat doet bijna iedereen. Jammer van de FAUSTINO | ICON EDITION RESERVA 2016

6 CUNE | IMPERIAL RESERVA 2017

Het derde glas heeft zo mogelijk nog meer fruit. En roder fruit. Fris, fruitige zuren. Lange afdronk. Ook tannines, heel veel tannines. Deze doet jonger aan. En mag rijpen. Het fruit is me iets te fris, de tannines iets te aanwezig. Met wat jaren wordt deze schreeuwlelijk misschien een eloquente causeur.  

Dat kan maar zo, anderen ruiken rook, as, turf. Eucalyptus. Zwart fruit, zuren. Elegantie, lagen van smaak, balans. 

Balans, misschien wel de kern van de Rioja. Hoe breng je de krachten tot leven zonder dat ze elkaar pijn doen. Hoe laat je fruit leven tussen tabak en vanille. Hoe balanceer je tussen power, hout en zuren. Deze avond is zo’n balansdag.

De eennalaatste serie. Want zoals bekend, de laatste kent een Spanjaard niet.

7 MARQUES DE RISCAL | GRAN RESERVA 2016

Dit staat als een huis. Het huis waar de Rioja op is gebouwd. Het huis waarvan je de grondvesten mag laten trillen. Het huis blijft staan. Dit heeft alles wat je wilt. Het huis mag gemoderniseerd zijn, het karakter blijft. Het huis mag ook klassiek blijven. Schoonheid is niet vergankelijk.

En hoe smaken nu grondvesten? Nou, in het eerste glas van deze serie als cederhouten fruit. Nooit gedacht dat ik beide tegelijk zou proeven, hier is ie dan. Rode kers, wat zuren, de ceder van net, frisheid, fruitigheid en stevigheid. Blijft staan als, ja, als een huis. Een romig huis. Een modern huis. Een rond huis. Een huis dat speelt met de zuren. Een heel fijn huis.Waarin onze voorzitter blijft wonen. En filosoferen. Beneveld te raken. Terwijl je niet meer naar huis hoeft.

8 CUNE | IMPERIAL GRAN RESERVA 2015

Om af te sluiten met een wijn die me terugbrengt in m’n zetel aan de openhaard. Waar de zetel is vervangen door een troon. Koning Rioja in mijn glas. Chocola, leer, tabak, zwart fruit. Klassiekers. Dan wel de Cervantes onder de klassiekers. Wat is dit mooi. Om te ruiken, te ruiken, te proeven, te walsen, te ruiken, te proeven. Wijn om bij weg te dromen terwijl hij naast je blijft en nooit meer weggaat. Zoals de Rioja. Verjongd of oud. Leeftijdloos. Tijdloos.

Para siempre. ¡Gracias Pedro!

 

Ons Champagne moment
By in

Ons Champagne moment

We proeven Champagnes van twee huizen gevoerd door Joshua Klerks (Mijnchampagnemoment). Vanaf het moment dat zijn verloofde erop stónd om in de streek zelf haar bruiloftchampagne te gaan selecteren, of om precies te zijn ná die trip, was hij verslingerd aan het spul!

De Maisons zijn die van Jean Aubry & Fils en Philippe Legout. Per serie staat er blind 1 wijn van ieder op tafel. Eerst nog een lesje druiven herkennen: pinot meunier levert vaak fris jong fruit op, eventuele citrus komt vooral van chardonnay, en de pinot noir geeft een champagne meer body. Naast uiteraard een proefnotitie proberen we ook de herkomst te bepalen: Aubry zit iets ten zuidwesten van Reims, in Jouy-lès-Reims; Legout maakt champagne in de Cote des Bar, vlakbij het plaatsje Colombey les deux Églises – bekend als woonplaats van Charles de Gaulle.

Serie 1

Beide wijnen zijn BSAs, dus slechts licht gedoseerde niet-vintage wijnen: Bruts Sans Année. Beide hebben 18-24 maanden op de gist gerijpt. De eerste wijn heeft wat notigs, een heel fijne mousse, een suggestie van mint in de afdronk. Joshua zelf vindt de wijn eigenlijk net iets te oud; hij koopt ze zelf liefst zo snel mogelijk na het dégorgement, om ze zonder al te veel verdere ontwikkeling te kunnen verkopen aan zijn klanten. De tweede wijn is meer gist-getypeerd, heeft ook wat meer body – dus pinot noir? – appels, bitters. Dit blijkt inderdaad 70% pinot noir te zijn (met 20% chardonnay en 10% pinot meunier), uit de Côte des Bar. De eerste wijn, van Aubry dus, is 50% meunier en 25/25 chardonnay en pinot noir.

Serie 2

Twee rosés in deze serie – een is gemaakt door rode en witte stille wijn te mengen, de andere cuvée is een saignéewijn, waarbij dus eerst de schillen van noir en/of meunier een tijdje meeweken, en vervolgens de stille rosé wijn verder wordt vergist en tot Champagne verwerkt. De ene methode is niet beter dan de andere, volgens Tom Stevenson en Essi Avelan in hun Christie’s World Encyclopedia of Champagne & Sparkling Wine. Van beide methodes wordt goede en minder goede Champagne gemaakt. Wel is volgens de auteurs het tanninemanagement makkelijker bij blenden, dus saignéeversies komen nogal eens wat drogend over, wat de levendigheid en finesse van de mousse negatief beïnvloedt. De bleekroze wijn blijkt in dit geval een blend te zijn met toegevoegde rode wijn; de veel intensere koperrode de saignée. Die laatste – een 100% pinot noir van Legout – heeft rood fruit in de aanzet, frisse en mij persoonlijk niet storende zuren geven structuur. Die structuur komt voor een aantal leden ook van iets anders: “Bitters die plakken” zegt Eric, en Willem Jan noemt de tannines. Misschien dus toch iets te veel extractie bij de schilweking. De Aubry is wat gesloten, heeft wat rijper fruit volgens Maarten, is een tikkeltje krachtiger, voller. De blend is 25% chardonnay, 50% meunier, 25% pinot noir; de kleur komt van wat toegevoegde rode pinot noir.

Serie 3 – Blanc des blancs: 100% Chardonnay

De cuvée Symphonie van Aubry is 100% chardonnay en valt vooral in de smaak bij Peter: “prachtige neus, echt waanzinnig.” Iets wasachtigs, had ik in mijn aantekeningen staan, en wat rokerigs, en ook in de smaak vrij veel autolyse. De wijn van Legout is de cuvée ‘Romain’, die bleekgeel is en iets heeft iets kruidigs in de neus. Is dat hout? Nee, niet volgens Joshua, die zegt dat de wijn volledig op staal is gevinifieerd. Sappig, wat complexiteit (botertje, vuursteen/mineralig worden genoemd); de mousse is zo verfijnd dat de wijn voor mij bijna als een niet-mousserende wijn aanvoelt. De wijn heeft in totaal (dus pre- en post-dégorgement) 6 jaar gerijpt

Serie 4

De Aubry Prestige 80/20 pinot noir/chardonnay) is de lievelingswijn van Joshua: op zijn website zegt hij “… de volheid van de volledig tot rijkdom gekomen Pinot Noir [komt] heerlijk binnen. Dit afgewerkt met de citrus van de Chardonnay zorgt voor een bijzondere smaakexplosie”. Ik vind de wijn vooral mooi in balans en mooi getypeerd door de gistneus. Joshua is onder de indruk van de proefnotities van Just, dus bij deze: “Appel, goud, boter, zijdezacht. Gele appel, citrus, licht, fris, dansend, pracht.” Waarvan akte. De Legout draagt ook de naam “Prestige”, en is 2/3 chardonnay met 1/3 pinot noir. Opent zich in mijn glas wat langzaam, ik ruik wat vuursteen, en proef net wat meer mousse dan de meeste andere cuvées. Ruime zuren in de afdronk. Just: “Gist, appel, petroleum, hars. Mooi zuur, groen, verstopt zoetje, dwars.” Joshua bekent zelf een haat-liefde verhouding met deze wijn te hebben maar is dan ook een zelfverklaard pinot noir man 😉.

Als laatste proeven we een Champagne die Joshua wellicht aan zijn assortiment wil toevoegen. “Doen,” zeggen wij. Het is een zeer smakelijke wijn, heel vol; hij “blijft doordenderen” volgens Just – alhoewel Peter hem dan juist weer de “meest verfijnde wijn van de avond” noemt. Smaken blijven verschillen.

Vinschgau in Zuid-Tirol/Alto Adige
By in

Vinschgau in Zuid-Tirol/Alto Adige

Annemiek en haar echtgenoot Rob bezochten tijdens hun vakantie in Alto Adige drie wijnhuizen in de regio Untervinschgau, namen in de trein tassen en rugzakken vol met wijn mee naar huis en bezorgden ons op de eerste proeverij van het nieuwe seizoen een mooie avond vol verrassende wijnen. Annemiek voorzag de proeverij van wat achtergrondinformatie.

Vinschgau in Zuid-Tirol – Het dal van de kleine wijnboeren.

Wijnbouw is karakteristiek voor de regio Untervinschgau, helemaal tot aan Schlanders. De fraaie wijnstokken strekken zich uit langs de hele berg Sonnenberg.
Het gebied heeft weinig neerslag en is daarom ideaal voor de productie van wijn. Vanwege de hoge temperaturen en de hoogteverschillen is het goed mogelijk om veel verschillende druivensoorten te verbouwen. Zo zijn de zonnige hellingen bijzonder geschikt voor witte wijn. De veel bekroonde riesling wordt geperst in Vinschgau, die ook een vruchtbare bodem biedt aan de druiven van de Weissburgunder en Blauburgunder, evenals de inheemse wijnen van Zuid-Tirol, zoals de Vernatsch (schiava), de Gewürztraminer en de Fraueler.
Vergeleken met andere regio’s wordt de wijnbouw in Vinschgau gekenmerkt door kleinschaligheid, en niet door grote coöperaties.
Kastelbell, Latsch en Schlanders, met hun 35 hectare wijngaarden, zijn DOC-gebieden en produceren zeer gewaardeerde topwijnen, evenals heerlijke likeuren en brandewijn.

De cijfers

In Alto Adige werken ruim 10.000 mensen in de wijnbusiness.
Verdeeld over 150 wijnbedrijven groeien er (op 5.400 ha wijngaarden) meer dan 20 verschillende druivensoorten. Deze wijngaarden liggen tussen de 200 en 1000 meter hoogte.
Maar liefst 98% van de wijngaarden ligt in een DOC- of een DOP-gebied. Zeven procent van alle Italiaanse wijnen wordt hier gemaakt, waarvan 58% witte wijnen. De focus van de wijnboeren verschuift – nog steeds – meer richting de witte druiven.

Klimaat

Door de hoogteverschillen, bergen, dalen en verschillende grondsoorten kan men hier al die verschillende druiven ook optimaal laten groeien. Dit bergachtige gebied heeft tijdens het groeiseizoen een gemiddelde temperatuur van 18 graden, maar door de hoogteverschillen en de invloed van de wind, kan het verschil tussen dag en nacht ver uiteen lopen. Door deze grote verschillen in temperatuur zijn de druiven in staat om een wijd spectrum aan verschillende aroma’s te ontwikkelen.
Dat beloofde wat!

Alhoewel we als club niet echt van regels blijken te houden, was er toch 1 regel waar meerdere leden streng de hand aan wilden houden.
Annemiek begon enthousiast aan de uitleg, maar de regel “eerst schenken, dan praten” werd door enkele leden nog even onder de aandacht gebracht.
Direct werd dan ook begonnen met het inschenken van de indrinker.
Met 18 aanwezigen was de opkomst goed te noemen. En dat gecombineerd met onze mooie nieuwe glazen, maakte het in het begin wat lastiger om de flessen helemaal rond te laten komen.

Rotari Trento DOC Brut 2021

Een mousserende wijn, niet uit Vinschgau, maar uit de zuidelijkere omgeving van Bolzano.
Een fijn begin: mooi helder, strogeel, veel citrus, grapefruit, mooie bitters en vitaal. Peter roemt de mooie gistneus. Valérie herkent de chardonnay-druif in deze indrinker.

De avond werd vervolgd met 3 proefrondes van elk 3 wijnen.

De eerste ronde:
1.1. Glimmer – Unterortl Vinschgau Alto Adige Süd-Tirol – 2021
1.2. Muller Thurgau – Unterortl – Kastelbell-Tschars – 2021
1.3 Weissburgunder Josmaor-hof – Kastelbell-Tschars – 2021

 

In absolute stilte werden de 3 wijnen uitgebreid en serieus geproefd en kon de discussie losbarsten.
Toos noteerde bij wijn 1 noten, bloemen, zachte zuren en vond het een mooie wijn. Zou het een pinot gris kunnen zijn?
In de tweede wijn noemt ze bloemen en peer. Toos vermoedt dat dit een chardonnay is. In de derde wijn roemt ze het rijke fruit, de mooie balans en mineraliteit.
Kees vond de tweede wijn wat voller, vetter en zachter en vermoedt in de derde wijn wat houtlagering.

De tweede serie wijnen
2.1 Riesling Unterortl – Kastelbell-Tschars 2021
2.2 Riesling Bio Lehengut Kastelbell-Tschars 2020
2.3 Mitterberg Weiss Souvignier Gris Gegenwind bio Lehengut Kastelbell-Tschars 2020

Valérie proefde in deze wijn appelmoes, peer, kruiden, grapefruit, mooie frisheid.
De riesling van Lehengut viel een beetje weg tegen zoveel moois, sommigen proefden peer en vonden de bitters mooi.
Nummer 3 had een zwoele aromatische neus, kreupelhout en was een wat zware wijn.
Rob vond 2.1 een wat gesloten neus hebben. Hij beschreef de wijn als bloemig en proefde appel, peer, met een mooie frisheid en een vuursteentje. De 2e vond hij een gesloten neus hebben en in de derde wijn bosgeuren en in de smaak, honing en tertiaire tonen. De eerste twee wijnen vond Kees hartendiefjes.
De 3e wijn is gemaakt uit souvignier gris, een witte Duitse wijndruif die in 1983 is gemaakt door het kruisen van de rode Franse druivensoort cabernet sauvignon met de witte Duitse druivensoort Bronner.
Wederom drie mooie wijnen.

En dan de laatste reeks:
3.1 Blauburgunder Josmoar-hof – Kastelbell-Tschars 2020.
3.2 Blauburgunder Riserva Bio Lehengut – Kastelbell-Tschars 2018.
3.3 Blauburgunder Riserva Unterortl – Kastelbell-Tschars 2019.

Kati vond wijn 1 kruidig in de neus, geen intense geuren, proefde pruimen, framboos, chocola en houttonen. Body gemiddeld, lange afdronk, mooie zuren.
Wijn 2 leek erg op 3.1, nog wat gesloten, zuren en bitters in balans,
Voor Harry de mooiste van de avond, kruidig in de neus, kers, peper zuren, een soort explosie van smaken, tamelijk lange afdronk, wat tannines. Peter vond wijn 1 veruit de mooiste. Jan Willem noteerde een romige neus voor nr. 3, met kers en framboos.
Stevige zuren en bitters bij het proeven. Alle 3 de wijnen vielen in de smaak,
In de 3e wijn rook Maarten toffee, boter en frambozen.
De typische pinot noir-kenmerken kwamen naar voren in deze Blauburgunders. We vonden dit mooie, elegante wijnen.

Conclusie:
Een mooie proefavond met verrassende wijnen die ook nog eens redelijk geprijsd zijn. Een terecht applaus voor Annemiek aan het einde van de avond!

Verslag werkavond: Mijn goedheid, er is nog zovéél verbetering mogelijk!
By in

Verslag werkavond: Mijn goedheid, er is nog zovéél verbetering mogelijk!

Wie dit leest en de Brabantse Wijnsociëteit niet kent… de eerste avond van het seizoen noemen we de werkavond. We stellen dan het programma samen, het bestuur legt financiële verantwoording af en alle aanwezige leden nemen een geblindeerde fles mee. We proeven ontdekkingen van de leden én knipogen naar de thema’s van het seizoen. Een voorproefje.

Vijftien wijnen proeven. Zie de foto’s bij dit artikel. Die kan ik allemaal wel beschrijven, maar interessanter vind ik om te beschrijven met welk gevoel ik ons cultureel centrum verliet. Vooropgesteld: bij zo’n eerste proeverij na de vakantie, zijn we blij. Blij elkaar te zien. Blij weer wekelijks te gaan proeven. Nou ja, kijk maar naar de gezichten op de foto. Er is ook een foto van ons vertrouwde INAO glas mét het nieuwe proefglas Schott Zwiesel Tritan. Dat oude INAO glas was velen een doorn in het oog. Want waarom proef je wijn uit een glas waarbij je zeker weet dat je méér proeft met een ander glas. Het bestuur heeft een heuse test gedaan met verschillende glazen en daar kwam dat kleine INAO tulpglas nog niet zo slecht uit. Het nieuwe glas is zoveel groter, dat we discipline nodig hebben om met een fles per proeverij rond te komen.

Natuurlijk proefden we aantrekkelijke en mooie wijnen. Vanzelfsprekend. Ik beschrijf er drie. Drie wijnen die we niet herkenden. Het technisch determinerend proeven kan écht veel beter.

De vierde wijn van de proeverij
2019 Domaine Philippe Loquineau, Cour Cheverny
Piepjong, minimale geur nog, strakke smaak, droog. De wijn is gemaakt van de curieuze romorantin druif, die goed kan ouderen en zijn kwaliteit pas na verloop van enkele kelderjaren toont. Bah, ik vind dit niet lekker, hoor ik. Een uiting van onvermogen. Beter is het als we goed beschrijven wát we proeven.

De achtste wijn van de proeverij
2019 Librandi Duca San Felice Cirò Riserva
Mooie geur met laurier en een rood fruit explosie. Heel geparfumeerd, veel rondeur in smaak en ook duidelijk nog potentie. Voor alles: heel verfijnd. Mijn brein zegt: zó verfijnd, dat moet Margaux zijn. Mispoes. De wijn is gemaakt van een monocepage, een autochtone Italiaanse druif: gaglioppo. Voor mij is deze wijn uit Calabrië dé wijn van de proeverij.

De twaalfde wijn van de proeverij
2020 Morgon Jean Foillard
Als we goed determinerend zouden proeven, hadden we ongetwijfeld de gamay moeten herkennen. Dat gebeurt ook vaak als je aan het begin van een proeverij aan deze Beaujolais druif denkt. Niemand herkende deze wijn als gamay. De kleur heeft een zweem van paars. Mineralen in de neus, een kersenexplosie, dat ook. Duidelijk ruik ik daarna kruiden, hout en denk: deze wijn drinkt gemakkelijk. Claartje benoemt de zwoelheid, Toos de kersen. Morgon van Foillard is een klassieker.

Moraal van de werkavond
Mijn goedheid. Er is nog zovéél verbetering mogelijk. We hebben meer discipline en meer methodiek nodig bij het herkennen én waarderen van wijnen. Nu is de ene proever daar meer mee bezig dan de andere. Zo was er een opmerkelijk moment op deze proeverij, waarbij een proever werd aangesproken op de proefnotitie “mooi”: dát is een moeilijke proefnotitie, mooi? De proever reageerde onderkoeld: “Je doet er maar mee wat jij wilt”. En kreeg meteen bijval van toehoorders: ‘Love you!’. Het seizoen is gestart. Het determineren is gestart. Het dialogiseren is gestart. Elkaar met een korreltje zout nemen, is gestart.

Peter van den Besselaar

 
 
Riesling wijnen van Weingut Alfred Merkelbach: een Ode aan Rolf en Alfred
By in

Riesling wijnen van Weingut Alfred Merkelbach: een Ode aan Rolf en Alfred

De laatste proeverij van het seizoen brengt Eric Hoepelman riesling wijnen van het Weingut Alfred Merkelbach op tafel. Een ode aan twee wijnmakers die – in de tachtig – oogstjaar 2019 als laatste maakten, hun 68ste jaargang. Toen Alfred senior in 1951 een beroerte kreeg, hielp Alfred junior om de wijn binnen te brengen. Veertien jaar oud. Broer Rolf zou snel volgen. Wie het domein bezoekt in Ürzig, maakt een tijdreis terug in de tijd naar de jaren vijftig. Sindsdien is er niets veranderd. De broers zijn goedlachs en hebben kennelijk plezier in alle aandacht. Je krijgt er bijvoorbeeld catalogi onder de neus gedrukt, waarin de Merkelbach wijnen worden aangeprezen in de Verenigde Staten. Proeven doe je in kleine kristalgeslepen Bernkastel glazen. Ik heb wel eens de fout gemaakt om te vragen naar welke wijn de voorkeur van de broers uitgaat, deze of deze, wijzend op de glazen. Dan zijn ze een beetje Oostindisch doof, en mompelen dat je toch ook niet tussen je kinderen kiest. Einfach. De rieslings hebben een enorm vermogen tot ouderen. Merkelbach heeft 1,2 hectare wijngaard, met name in de steile Ürziger Wurzgarten, maar ook wat in Kinheim en Erden.

Eric Hoepelman bezocht de broers verschillende keren en kreeg het vertrouwen om ook oudere jaargangen te mogen kopen. Een voortreffelijke ode aan Alfred en Rolf voor wie we ons petje diep afnemen. Nieuwe jaargangen Merkelbach worden nog wel onder het eigen label uitgebracht, maar het is wijnhuis Selbach die de vinficatie heeft verzorgd.

2018 Kinheimer Hubertuslay Spätlese Trocken
Opmerkelijke wijn, want Merkelbach maakt weinig droge wijn. Aangenaam, goede zuren, amandel, fijne bloemetjes, goede afdronk. Willem Jan: deze wijn is niet eens droog. Overheersend boterige caramel. In de neus tropisch fruit.

 

 

 

2019 Ürziger Würzgarten Spätlese 8,0%
Gesloten. Mooie zuren in aandronk. Goede balans. 2e anijs.
Annemiek: licht petrol, citrus, tropisch fruit.

2019 Kinheimer Rosenberg Auslese 8,0%
Licht gele meloen. Goede balans. 2e Wat vegetaal, brandnetel.
Annemiek: jasmijn. Noël: wat smaller.

2019 Ürziger Würzgarten “Urglück” Auslese 9,0%
Gesloten. Mooi concentraat. Goede balans. 2e Mooie zuren in balans met zoet. Annemiek: zacht petrol, perzik, subtiel. Minder citrus. Noël: mango, perzik bitters, voelt jonger, prikkelend. Eric: oorspronkelijke stokken.

1979 Erdener Treppchen Auslese
Champignons impressie, stinkertje, 2e kurk. Zuren prominent, botertje. Goudkleurig. Niet 100% zuiver. Toos: lijkt oxy, maar is oke, ik ruik abrikoos. Best om te drinken.

1986 Ürziger Würzgarten Halbtrocken
Intense geur, mineralen, veel zuren, wel in balans.

1992 Erdener Treppchen Auslese 9,0%
Goudkleurig. Marsepein, volronde smaak, aangenaam, hap sap. Slikfactor.
Perzik, abrikoos. Botertje.

1990 Kinheimer Rosenberg Spätlese 9,0% – Fuder-Nr. 2/90
Licht goudkleurig, frivool speels botertje, véél zuren die dominant zijn, geur is aangenamer dan de smaak.

1990 Ürziger Würzgarten Auslese 9,5% – Fuder-Nr. 9/90
Oud goudkleurig, mango en marsepein, zeer aangename zoete aandronk, práchtige balans met zoet en een bittertje. Willem Jan gerijpte ananas. 2e jasmijngeur.

1990 Ürziger Würzgarten Auslese 9,5% – Fuder-Nr. 10/90
Oud goudkleurig, vuursteen en mineralen, mango en banaan, prettige volzoete aandronk, veel spel in de wijn, bittertje in afdronk.

1976 Ürziger Würzgarten Auslese
Prachtig, botertje, jasmijn, dennenbos associatie, volronde gebalanceerde smaak, vitale geur.

1976 Kinheimer Rosenberg Auslese
Uiterst harmonieus, abrikoos, gebalanceerde smaak met evenwichtige balans, prettige zuren. Oudgoudkleurig.

1976 Kinheimer Rosenberg Beerenauslese
Mahoniekleurig, perzik, turks fruit, adembenemende balans, een wijn om Onze Lieve Heer op knieën te danken.

Verslag: Peter van den Besselaar

Chianti: een probleem ombuigen tot een unique selling point
By in

Chianti: een probleem ombuigen tot een unique selling point

Er is een publiekelijk imago van Chianti, iedereen begint dan over rieten mandflessen te praten. Er is natuurlijk ook een persoonlijke herinnering, bij mij is dat een fles Ruffino Chianti van acht jaar oud, met een ridder op het etiket, die zó mooi was, zo warm, zo veel laagjes had, dat ik intens gelukkig werd. Zo’n bevestiging dat een gerijpte wijn móóier is geworden, het heeft iets dubbelzinnigs. Want je hebt zelden zin om een nieuwe aankoop te doen voor de kelder in de wetenschap die wijn pas over acht jaar te drinken. Enkele weken geleden drink ik de Chianti Colli Senesi 2019 van Castello Romitorio en die was sensueel en charmant. Gewoon te koop bij de wijnvakhandel. Fijn.

Martijn de Groot zet een voorbeeldige Chianti proeverij op tafel van hoog niveau. Met drie wijnen die teruggaan tot 1990. Dan ben ik altijd blij om sociëteit lid te zijn. Na een uitstekende mousserende rosé, twee met moeite gevonden witte wijnen uit de streek, volgt één Chianti classico zonder meer, vier series van riserva’s – met ook aandacht voor de nieuwe Gran Selezione topwijnen – en een goddelijke vin santo om af te sluiten.
De wijnatlas (Jancis Robinson en Hugh Johnson) blijft voor iedereen een baken van wijnkennis. Daarin staat dat er 150 jaar geleden al een tweedeling werd gemaakt, tussen Chianti die bedoeld was om jong te drinken, fruitig en vriendelijk, en een ambitieuzere Chianti bedoeld om te rijpen. Ook vandaag de dag is er een onderscheid tussen de wijn die bedoeld is om jong te drinken: een pittige, uitstekend te verteren mondvol fruit die binnen een jaar of twee op dronk is. En de Chianti Classico Riserva, een uiterst serieuze wijn van een beperkte oogst van topkwaliteit sangiovese druiven, opgevoegd op eiken vaten met een levensverwachting van tien jaar of meer.

Petrolo Boggina B 2019
Petrolo ligt tussen Sienna en Arezzo in. De familie Bazzocchi-Sanjust heeft een domein met 31 hectares wijngaard, veelal boven de 450 meter hoog. Deze witte wijn is van 100% trebbiano, gerijpt in Frans eiken. 15 maanden sur lie. Mijn aantekeningen: indrukwekkend. Bleekgele kleur, mineraal in het kwadraat. Veel vanille en hout. Kruiden en bittertje. Duidelijk een eetwijn, mooie balans. Ik kreeg warempel een Meursault associatie. De mineralen hebben een stinkertje (Annemiek). Claartje benoemt noten en wit fruit. RobK ruikt boter, prijst de frisse aanzet en lange afdronk.

 

Castello Monterinaldi Chianti Classico Riserva
De 2015 en 2008 schelen zeven jaar. Wat doet dat met de smaak? Nou, de jaargang 2015 is prachtig. Diepe geur, mooie zuren in de smaak met goede balans. Duidelijk al oudering aan de rand van het glas. Vaag kersen in de geur. Andere proevers ruiken marsepein, roos en mint. De jaargang 2008 heeft óók een diepe kleur en is met veertien jaar nog volstrekt vitaal. Ik ruik kreupelhout en kruiden in de smaak met vitale zuren. Twee keer prachtig.

Castello di Verrazanno Chianti Classico Riserva
We proeven twee keer 2015 blind. Halen we eruit wélke wijn de Gran Selezione is? Beste wel belangrijk vraag, want die Gran Selezione is fors duurder. Ik geef de tweede wijn betere punten en – gelukkig – dat is de Gran Selezione. De jaargang 2015 is way too young om nu te proeven, echt trekkende tannines. Proef je daar doorheen dan is het een prachtig glas: kruidig, verfijnd en elegant, pepertje, frisse zuren, wijn met souplesse. Berry én Valerie benoemen kersen, Valerie ruikt ook anijs en aardse tonen. Die tannines zetten een aantal proevers op het verkeerde been, ze denken dat dit de Gran Selezione moet zijn – omdat die langer nodig zou hebben om op dronk te komen. SASSELO is voor het eerst geproduceerd in 1982. Valerie benoemt de vlezigheid en de kracht, Berry benoemt cederhout. In mijn aantekeningen staat niets over tannine, maar véél over verfijning en finesse. Heel verfijnde en zuivere geur, kruidigheid, de geur opent zich als een pauwenstaart, steeds nieuwe impressies. Schitterende wijn die mij een beetje aan Margaux doet denken.

En wat doen deze wijnen als ze ouderen? 1990 twee maal: Classico en SASSELO.
Twee-en-dertig jaar oud, een hele generatie. De eerste verkiezingen in Duitsland na de eenwording van Oost- en West-Duitsland, Michaël Gorbatsjov krijgt de Nobelprijs voor de Vrede, een jonge Paul de Leeuw wint de Scheveningen Cabaret prijs, Ayrton Senna wint het WK Formule 1 en ANC leider Nelson Mandela wordt vrijgelaten. In 1990 overleed Roald Dahl op 74 jarige leeftijd, hij liet prachtige kinderboeken achter, maar ook een geweldig verhaal over blind wijnproeven. Mijn hart gaat bij beide 1990-ers harder kloppen. De Classico 1990 heeft een hele diepe en intense geur, dennenbos met ook wel een stinkertje. Soepele wijn, zoethout, fruit nog en goed in balans. De SASSELO 1990 is een toonbeeld van verfijning. Kreupelhout in de geur, straffe smaak nog, met Limburgse stroop, leer. Goed in balans. Ik zie vanuit mijn ooghoeken Martijns gezicht in een grimas vertrekken: de wijn is te zuur, zegt hij. Kwestie van smaak, denk ik. Ik had er geen last van.

Dan een serie met sangiovese/cabernet combinatie

Castello Monterinaldi 1990 PESSANELA
50/50 sangiovese en cabernet sauvignon. 18 maanden houtrijping en daarna 12 maanden op fles. Berry benoemt leer en ceder, Claartje noemt de wijn wat eenvoudig. Ik weet niet precies wat het is, maar de wijn vind ik niet 100% in balans, wat het genieten niet in de weg staat. Tuilé kleur. Kreupelhout in de geur Hoge zuurgraad en bitertje, maar ook finesse en verfijning. Mooi glas.

 

 

Castello di Verrazzano 2009 bottiglia particulare
50/50 sangiovese en cabernet sauvignon. 18 maanden op barriques, 6 maanden op kleine vaten en 6 maanden op fles. Roodbruine kleur met tuilé rand. Mooie kruidigheid in de geur, straf en nog niet op dronk. Maar de geur zegt: Adeldom! Berry weet veel van de smaakcomponenten van de complexe wijn te benoemen: mon cherie kersen en chocolade, floraal, bloemen. Fijn glas.

 

 

Fontodi Vin Santo 2010
Gemaakt van malvasia en sangiovese. Na de oogst zijn de druiven 5 maanden gedroogd. Na persing opvoeding op eikenhout. Absoluut briljante wijn, een van de mooiste vin santo’s die ik dronk: honing, caramel, abrikoos, extreem goede balans met prachtige zuren.

 

 

 

Chianti staat bij BWS voor jaren op de kaart!

Proefnotitie door Peter van de Besselaar

De presentatie van Martijn over Chianti en de wijnen