Overzicht blogberichten

Eigen druif eerst: enthousiasme voor ontdekkingstocht
By in ,

Eigen druif eerst: enthousiasme voor ontdekkingstocht

Cinque Terre, achter en boven dit plukje huizen liggen nog net zichtbaar wijngaarden

 

“Wat fijn”, verzucht Nello… “Als jij dit thema niet had gekozen, zaten we nu saai sauvignon en chardonnay te proeven.” Wat in een blinde proeverij onaangekondigd de proevers tot razernij kan brengen (alleen maar wijn van curieuze druiven proeven), brengt de proevers deze avond in vervoering. Eigen druif eerst, is het thema van de proeverij van Hans Lodewijkx. We proeven achtereenvolgens hibernal, picapoll, hondaribbi zuri, carricante, assyrtiko, godello, capo martino, petite arvine, amigne, heida, malvasia delle lipardi en sciacchetrà. Zou je niet beter weten, dan is het geheimschrift, deze opsomming. We proeven wijnen van curieuze druiven, uiterst boeiend – soms zijn er slechts enkele tientallen hectares met een druif beplant. Zulke unieke wijnen zijn een belevenis om te proeven.

K5 Arginaño, Hondarribi Zuri, Txakolina, Spanje

Opmerkelijk glas, past voor mij méér in het voorjaar dan nu in het najaar. Want: in de mond een explosie van zo’n Napoleon  zuursnoepje, een bommetje van zuur. De neus biedt vanille en caramelvla. De aandronk is spritzig, riesling-achtig. Opmerkelijk glas uit Baskenland.

Abadal 2011 Picapoll, Pla de Bages, Spanje

Kruisbes, citrus, groene appel, amandelen in de neus. Volle rondeur in de aandronk, wulpse wijn. Heel aanlokkelijk glas wijn met toch ook een pittig bitter in de afdronk.

Benanti
Pietramarina 2003, Carricante, Etna, Italië

Wijn van vulkanische grond, goudkleurig. Sebastian ruikt mandarijn en honing, Kees ruikt boenwas, een oude champagneneus, rijpe appels en cider. Mijn aantekeningen: edikneusje met bloemen en roomboterbabbelaars. Tamelijk hoog in de bitters, in de smaak sherrytonen, amandel en champignons. Uiterst interessant glas.

Jermann Capo Martino 2008, Bianco Venezia Giulia, Italië

Blend van vier druivensoorten: Malvasia, Friulano, Picolit en Ribolla. Bleke kleur. Een ontzettend mooie neus van jasmijnbloesem. Pittige aandronk en dan proef je onvermoede krachten, tegelijkertijd een wijn die gewoon lekker is – ik krijg een doorslik-reflex en heb daar ook geen spijt van. Kittige wijn, rank-elegant en ook je-gaat-met-mij-geen-loopje-nemen. De bloesem zet zich door in de smaak. Paul ruikt mint en grapefruit en roemt de lange afdronk. Boeiende wijn.

Petite Arvine de Molignon 2010, Les Pyramides, Wallis, Zwitserland

Hartendief van Hans. Toos ruikt peer en licht exotisch fruit, Sebastian noemt de wijn licht met overheersende zuren, Nello prijst de complexiteit. De wijn is vol en heeft veel kracht met mooi spel tussen zoeten en bitters.

Amigne 2010, Collection Chandra Kurt, Wallis, Zwitserland

Hartendief van  Hans. Jan ruikt in één moeite door een moosputje, amandelen en stallucht. Noel determineert enige kruidigheid, zoals in een pinot  gris. In totaal zijn er een kleine 40 hectare met deze druif beplant. De wijn heeft maar liefst 15 procent alcohol, maar toch storen die niet. Ik ruik in de neus ei en zuivel, maar ook hazelnoten. Een eetwijn vind ik al snel, door het goede concentraat dat tot uitdrukking komt in een sappige, prettige wijn met goede zuren en een bittertje.

Puimsteenmijn op het vulkanische eiland Lipari, alles bedekt onder een laagje stof. Het eiland erachter is Vulcano, daarachter ligt zichtbaar Sicilië

Malvasia della Lipari 2002, Villa Grande Passito

Voor mij de mooiste wijn van de avond: toffee en vijgen. Een verduveld mooie smaak met abrikozen, wat moccatonen, een uitstekende balans en een prachtige afdronk. Willem Jan noemt boenwas en een prettig zuurtje, Gerard ruikt rozijnen en noemt
de wijn elegant met veel frisheid. Barnsteenkleurig en héééél lekker, zegt Noël die ook de perfecte zoet/zuur verhouding prijst. Deze wijn komt van een klein vulkanisch eiland.

Adembenemend zicht op Cinque Terre met links wijngaarden.

Als je dit ziet, drink je de wijn toch aandachtiger…

Cinque Terre 2000 Sciacchetra

Willem Jan noemt dit een fascinerend glas, hij denkt aan zelf soep trekken (bouillon) en carameltonen. Nello ruikt wildfond en gedroogde boleten en roemt de fantastisch lange zuren. Gerard noemt de wijn wat branderig, ruikt alcohol en  sherrytonen en abrikozen. Jan ruikt appelstroop en walnoten. Kortom: een uiterst complex en boeiend glas. Ik vind het  jammer dat deze wijn naast de vorige staat, want zou je deze alleen proeven dan is die hemels, nu ga je toch vergelijken. Mijn aantekeningen: gebrand hout en prachtige zoet/zuur combinatie. Jan formuleerde zijn lof als volgt: “Ik vind dat ze deze wijn in het zorgpakket moeten opnemen als hoestdrankje voor 65-plussers.”

 

Fijne ontdekkingstocht, deze proeverij.

Woas is des? biedt top Oostenrijkse wijnen
By in ,

Woas is des? biedt top Oostenrijkse wijnen

Affiche ter promotie van Oostenrijk als wintersportland

Aan het begin
van de proefavond met allemaal verpakte flessen is het maar gissen wat we
proeven. Maar nu terugkijkend naar de proeflijst, vind ik dat Berry Marinusse
ons een slim gecomponeerde proeverij heeft voorgeschoteld. Op papier mooi, maar
ook op de tong. Laat dat maar aan Berry over. Kritische noot is dat we de witte
wijnen te jong proeven (kindermoord). Na ‘pink bubbels’ van Leo Hillinger
proeven we twee grüner veltliner, twee riesling, twee rode wijnen met een
piraat om af te sluiten met twee zoete wijnen. Topwijnen uit Oostenrijk,
allemaal goed voor een 90+ score in Falstaff Weinguide. Na een fraaie
filmfragment van Jancis Robinson over de Oostenrijkse wijnbouw gaan we snel aan
de slag.

Fritsch
Grüner Veltliner 2011 Schlossberg 1e Lage

Zeer fruitige
wijn uit het wijngebied Wagram met mineralen in de neus. Gerard ruikt citroen,
Kees een tikje honing en amandelbitter. Elegante wijn met sappige zuren en goed
concentraat. Dit is een serieus glas met fraai citrus in de smaak. 94P/F

Nigl Grüner
Veltliner 2011 Alte Reben

Voor mij op
dit moment de mooiste witte wijn van de avond. Een schitterende neus met
jasmijn, meloen en Turks fruit. Milde aandronk en – staat in mijn
aantekeningen: ‘verrekes’ lekkere zuren van fruit. Perfecte harmonie en echt
een geweldig glas. Ogenschijnlijk licht maar met de kracht van een Coryphée
balletdanseres.  94P/F

Prager
Riesling 2011 Federspiel Steinriegel

Hartendief
van Berry. Sebastian ruikt honing, Paul bloemen. Ik ruik mineralen en honing,
de neus is sterk mineralig, citrus in de smaak met flinke zuren en een strak
bitter. De neus vind ik op dit moment mooier dan de smaak. 91P/F  Deze fles staat naast Knoll Loibner Riesling
2011 Federspiel, die kurkdroog en strak-zuiver is met enorme verfijning. De
neus komt pas na uren los.

Kirnbauer
2009 Zweigelt Girmer Burgenland

Frank noemt
dit een interessante wijn – en dat is het. Hij ruikt stal en pruimen. Nello
noemt de wijn sappig met goede zuren. Mijn aantekeningen: Mon Cherie chocolade,
cederhout en pruim. Een fluwelige aandronk met mineralen. Goede balans.

Gager Quattro
2009

Wijn met hip
etiket, gemaakt van – dat laat zich raden – vier druivensoorten: cabernet
sauvignon, blaufränkisch, zweigelt en merlot. Hartendief van Berry. Henk prijst
de wijn als complex, zeer fraai bessensap, evenwichtig en met goede tannines.
Rick ruikt sigaartabak en pruim. 95P/F

Kracher 2009
Beerenauslese Cuvée

Wat is het
altijd mooi als een wijn niet alleen zoet maar gebalanceerde zoeten/zuren
heeft. Deze wijn heeft Botytris-in-het-kwadraat, echt heerlijk! Abrikoos en
amandel in de smaak. Volstrekt evenwichtig en lang nahangend. Zo’n gelukswijn is
dit – OLH op de kniëen danken, zo’n wijn.

Naast de
witte dessertwijn staat een curieuze Kracher Zweigelt 2009 Auslese met aardbei en
rozen in de neus, veel soepele rondeur en een bittertje. Moet een droom zijn
bij aardbeidesserts.

Van de
piraten verdient de Beaujolais Villages 2009 Opale du domaine de Thulon
vermelding, die naast de Kirnbauer stond. Briljante keuze van Berry. Deze
Beaujolais is a-typisch met enorm concentraat (25 hl/ha) en een waanzinnige
neus: zoethout, chocolade, kruiden en kreupelhout. De Oostenrijkse topwijnen
zijn uitmuntend. 

Wijnen uit de Lot: waarom zoveel cuvees?
By in ,

Wijnen uit de Lot: waarom zoveel cuvees?

Een visie op Cahors van de onvolprezen striptekenaars Dupuy et Berberian

In geld, in vrouwen en in wijn, is deugd en
vreugd, maar ook venijn. Zegt het spreekwoord. Laten we eens stilstaan bij de
bedrijfskundige kant van een wijngoed runnen. Neem nou Clos Triguedina, een
familiebedrijf in Cahors, waarvan we al eerder prachtige wijnen proefden, zoals
de Prince Probus 1995 en 1998. Clos Triguedina beslaat een terrein van zo’n 65
hectare. Eigenaar is Jean-Luc Baldès, de zevende generatie van dit
familiebedrijf. Hij studeerde af in Beaune en werkte als manager op Château
Coutet in Barsac.In 1991 volgde hij zijn vader op en in 1995 werd hij door
Gault Millau uitgeroepen tot beste Franse Wijnmaker. Er worden maar liefst een
tiental cuvees gemaakt op dit domein. Dimph en Jac Oerlemans lieten ons deze
avond de nieuwe mousserende Buls Rosé gemaakt van malbec druiven proeven, de
droge witte wijn en de zoete wijn van chenin blanc. Als Triguedina alleen een
rode wijn zou maken, zijn wijnliefhebbers al volmaakt gelukkig. Toch is die
wijn er in verschillende varianten, bijvoorbeeld om de druiven van oude
percelen (vieilles vignes) goed tot hun recht te laten komen. Met grote
prijsverschillen. De gewone rode wijn kost op het domein 16 euro, Prince Probus
30 euro en er is een prestige cuvee New Black Wine van 50 euro. Uit de fiches
technique van het domein leren we dat Clos Triguedina bestaat uit 75% malbec,
20% merlot en 5% tannat van 30 jaar oude wijnstokken. Helaas staat de opbrengst
per hectare er niet bij. Prince Probus is 100% malbec, net als de New Black
Wine, waarvan staat aangegeven dat deze wijn 20 tot 30 jaar bewaard kan worden.
De speciale cuvees zijn liefhebberswijnen. Ik kan geen andere dan
bedrijfskundige redenen bedenken om ook witte wijn, rosé en zelfs mousserende
wijn te gaan maken – er moet geld in het laatje komen. De droge witte wijn vind
ik sappig en prettig, een terraswijn. Lekker, zeker, maar niet bijzonder. Dat
geldt ook voor de Buls bubbels. Onder wijnliefhebbers is er vaker discussie
over de vraag of een domein er nou goed aan doet om één uitstekende wijn te
maken, of te werken met speciale cuvees. Deze proefavond kunnen we die vraag
ook stellen en beantwoorden aan de hand van de wijnen van Triguedina en
Eugenie.

Montplaisir Blanc 2011, vin de pays de Lot

Ik vind deze witte wijn van chardonnayen
viognier een klasse beter dan de droge Sec du Clos van Triguedina gemaakt van
dezelfde druiven. En als dat dan zo is, dan vraag ik me af: waarom maakt zo’n
gerenommeerd domein die eenvoudige witte? Dat moet toch zijn om geld in het
laatje te brengen? Enfin. Hier ruik ik jasmijn in de neus, mooie fruitrondeur
in de mond, méér verfijning, elegantie en een hoge zuurgraad. De wijn hangt na.
Jac geeft toe niet altijd het plezier in biologische wijnen te proeven, maar in
deze dus wel!

Château Eugéníe van de familie Couture
(klik hier om naar de mooie website te gaan) heeft vier series rode Cahors wijn.
De Tradition is gemaakt van 80% malbec en 20% merlot en een gemiddelde opbrengst
van 50 hl/ha. Deze wijn is zelfs bag-in-box beschikbaar. Bij Cuvee Pierre Le
Grand varieert de verhouding tussen malbec en merlot per jaar en is de
opbrengst net iets minder, 45 hl/ha. Cuvee Reserve de l’Aïeul is genoemd naar
grootvader en ook hier varieert de verhouding malbec en merlot en gaan we naar
iets meer concentraat, 40 hl/ha. Haute Collection is gemaakt van 100% malbec en
een lage opbrengst van 25 à 30 hl/ha. Deze wijn moet het plus ultra nectar van het
domein zijn, de fles voor feestelijke gelegenheden, want ook flink kostbaarder.
Proeven we dat ervan af? We gaan het zien. Dimph en Jac laten ons wijnen
proeven uit de laatste drie serieus.

Château
Eugéníe 1995, Cahors, Cuvee Reserve de Tsars

Hartendiefje van Dimph. Gemaakt van 85%
malbec en 15% merlot. We proeven deze wijn naast dezelfde cuvee van 2001. Ik
ben reuze enthousiast over deze uitgerijpte wijn met een bruin belegen kleur. Fijne
stallucht met wat salmiak tonen. Enorm fluwelige rondeur, trekt nog een beetje
maar is duidelijk wel op het toppunt van rijpheid. Ook iets van lijm en
zoethout. Een fantastisch mooi glas wijn. Claartje ruikt mineralen, vleesjus en
inkt. Jan kreupelhout, aarde en champignons, bramen en bosbessen. Complexiteit
van jewelste dus.

Château Eugéníe 2002, Cahors, Cuvee Reserve
de l’Aïeul

Hartendiefje van Dimph. Ook hier 85% malbec
en 15% merlot. We proeven van deze cuvee 2003, 2002 en 1992 naast elkaar. Als
grootvader van bovenop een wolkje naar beneden kijkt, zal hij tevreden zijn
over deze tien jaar geouderde wijn. Nello ruikt getoast hout, hazelnoot en
typeert de wijn als elegant met zoet fruit. Ik zet al twee *-sterretjes in mijn
notitieboek bij de neus alleen: ontzettend mooi, heel rijke neus met veel
ceder- en kreupelhout. Fluwelige rondeur in de smaak met een prachtige balans.
Een droomwijn om in de kelder te koesteren.

Château Eugéníe 2006, Cahors, Haute
Collection

 

Sebastian ruikt pruimen en stallucht.
Gerard benoemt rijp zwart fruit, fruitige aanzet in de smaak en de mooie
concentratie in de wijn. Mijn aantekeningen: aangename neus met rood fruit. Rondeur
in de mond, een erg mooie sappige smaak met – jawel, daar is ie weer –
fluweeltoets.

Château Eugéníe 2002, Cahors, Haute
Collection

Ondanks dat deze wijn vier jaar ouder is,
drinkt de 2006 nu beter. Mijn oordeel: dit is een kindermoord, we drinken de
wijn te jong. De mond trekt echt bij elkaar. Nu zal enkele uren in de karaf de
wijn véél toegankelijker maken… een oplossing is altijd wel te vinden.
Sebastian benoemt de grondsmaak in de wijn. Gerard is onder de indruk van de
fruittonen. Noël waardeert deze wijn meer dan de 2006, die hij commercieel
noemt. Mijn aantekeningen: rubber in de neus en bakken met fruit, ook tonen van
gestoofde pruimen. De wijn is te jong in mijn ogen. Bij langere in het glas
staan ontwikkelen zich koffie en cacao in de neus. De wijn hangt heel lang na.
Zeer benieuwd hoe deze wijn over twee, drie jaar zal zijn.

Le moelleux du Clos 2011, vin de pays du
Comté Tolosan

Wijn gemaakt van 100% chenin blanc
druiven die zijn aangeplant in 1994. Waar de droge variant een fijne terraswijn
is en de mousserende rosé een leuk curieus aperitief, daar biedt deze wijn meer
diepgang om het glas opmerkelijk te maken. Een explosie van perzik en abrikoos
in de neus, aangevuld met amandelen. Dat zet zich door in de zachte aandronk en
een harmonieuze smaak. De wijnen van Clos Triguedina worden geschonken op het Elysee,
het presidentieel paleis, in de Franse senaat en de Assemblée Nationale. Dat is
altijd mooi om erbij te kunnen vertellen aan vrienden die je dit glas schenkt. Je
schenkt een wijn met een verhaal.

Onbeholpen worstelen om wijn onder woorden te brengen, de werkavond
By in ,

Onbeholpen worstelen om wijn onder woorden te brengen, de werkavond

A dirty mind is a joy forever. Rare jongens, die wijnproevers

Wijn onder
woorden brengen. Als het goed gebeurt, vergroot dat het genot. Dan proef je
zélf ineens wat de ander benoemt. Ja verdorie… herfstbos, inderdaad. Vanille,
nu je het zegt! Eucalyptus, daar was ik nooit op gekomen. Beste lezers, dan
voelt een wijnproeverij zó goed. Het gekke is dat je wijn veel beter onder
woorden kunt brengen als je vaker proeft, en ook echt wat minder goed als je
onnadenkend het edel vocht nuttigt. Na wekenlang vakantie is de werkavond van
de sociëteit een feest van herkenning. Fijn om wijn- en proefvrienden te zien,
bij te praten. Het héét werkavond en werken is het. Zestien wijnen stonden op
tafel en ondertussen heten we nieuwe leden welkom, maken we het proefprogramma
en geeft de penningmeester een overzicht. Het is wennen om wijn weer zorgvuldig
onder woorden te brengen. Je bent dat een beetje verleerd. Een vraag als ‘Hoe proeven mineralen?’maakt dat we nu met de mond vol tanden blijven zitten. Wat ongelofelijk goed
dat we weer gaan wijnproeven. Scherp moeten definiëren wat we proeven. En zo
ons proefgenot vergroten. Laat maar komen die dialoog in de komende weken.

Sommige
wijnen zijn een voorbode van de proeverij die komen gaat. Daar hou ik erg van.
In dit verslag daarom aandacht voor deze wijnen.

La Treille du
Roy 2011, vin de pays, houtgelagerde chardonnay uit de Lot

Een dikke
wijn met hazelnoot in de neus en veel hout, zegt Kees. Claartje noemt de wijn
stevig. Ik vind het bouquet stuivend en floraal, de smaak is strak en met een
duidelijke mineraaltoets. We proeven dit seizoen wijnen uit de Lot.

Forstmeister
Geltz-Zilliken, Saarburger Riesling 2009 Rausch Grosses Gewachs

Zeer
verfijnde wijn met een kruidentoets, in mijn aantekeningen staat ook Turks
Fruit, licht prikkelend ultiem elegant met een fraai bitter zuurtje in de afdronk.
Mooiste witte wijn van de avond.

Bibacchus
2001 Petite Arvine, Valais Zwitserland, Terrasses du Rhône

Pittige witte
wijn met goede balans, florale neus, aangename bitters. Die Zwitsers kunnen het
ook wel, wijn maken. Zelfs met curieuze druiven. Een voorproefje van de Eigen
druif eerst proeverij.

Leo Extreme
2006 Pinot Noir, Pfalz, German Hill

Ik heb veel
compassie met onze nestor, die op de blunte vraag ‘Hoe proef je nou mineralen?’
drie seconden nadacht en toen schouderophalend antwoordde met ‘Hoe voelt
neuken?’. Aan het eind van het seizoen doen we dat zeker niet meer. Nu was het
worstelen om onder woorden te brengen wat mooi is. Wat een orgastisch gevoel
geeft. Deze wijn? Aaah, lekker! Mooie pinot neus en ook iets van een zweterig,
klam bed: mineralen. Liefelijke wijn, prettige vanille, tertiaire tonen, zachte
aandronk. Volgens sommigen te oud, voor liefhebbers van belegen wijnen een
genot. Een voorbode van de Woas ist des proeverij, gemaakt door een
Oostenrijkse wijnboer.

Pactus 2008,
Lisboa

Zes maanden
heeft deze wijn gemaakt van 100% Touriga Nacional gerijpt op hout. Het is de
wijn die ik steeds openmaak als ik vrienden wil laten proeven wat Portugal in
zijn mars heeft, zei Ricardo. Veel fruit in de neus, mooie morelkers, volstrekt
aangename balans en harmonie. Jan ruikt chocolade en mineralen. Claartje ruikt
koffie en benoemt de rondeur in deze wijn. Net als Paul trouwens die ook de
concentratie prijst. Deze fles is de voorbode van de Portugese regio tegen
regio proeverij.

Brunello di Montalcino 2004, Donatella Cinelli
Colombini Prima Donne

Klassiek glas
wijn met cederhout, bramen, pruimen, herfstbos, mint en chocolade. Soepel
aanzet, elegant en toch ook nog duidelijke tannines. Mineraliteit en vuursteen.
Finessevolle wijn. Een voorbode van de Kelderschatten proeverij.

Voor de
secretaris deze proefnotities aan het papier toevertrouwde bladerde hij nog
eens door het jubileumboek dat in 2005 verscheen. Daarin werd in een
nieuwsbrief van begin jaren tachtig vorige eeuw gerept over een vruchtbare werkavond.
Er werden positieve op- en aanmerkingen geplaatst bij de te grote reeks wijnen.
Ja lezers, te grote reeks wijnen. Toen al! Het kan verkeren. We gaan in ons
nieuwe seizoen kritisch kijken naar de aantallen wijnen per avond. Liever
wat  minder flessen bij een blijvend hoog
niveau.  En véél aandacht voor het
verwoorden van de wijnen. Dan kunnen we daar veel plezier aan ontlenen. Uit de
begintijd van de sociëteit stamt de anekdote van de pastoor die op huisbezoek
vroeg: ‘U schijnt een zwak voor drinken te hebben?’. ‘Integendeel’, zei de
huisvader, ‘het is mijn sterke punt.’

 

Querulantenproeverij: haat of liefde?
By in ,

Querulantenproeverij: haat of liefde?

Wijnaffiche

De laatste proeverij van het seizoen
staat in het teken van querulanten, dwarsliggers en grievenmakers. Peter van
den Besselaar geeft als documentatie de inleidende tekst:Om de
halve garen. De buitenbeentjes. De rebellen. De onruststokers. De vreemde
eenden in de dagelijkse bijt. Degenen die het anders zien. Die niet gek zijn op
regeltjes. En geen respect hebben voor de stand van zaken. Je kunt ze napraten.
Tegenspreken. Ophemelen. Of omlaag halen. Het enige wat je niet kunt is: om ze
heen. Want zij brengen verandering. Brengen de wijnwereld verder. En waar
sommige mensen malloten zien, zien wij genieën. Omdat de mensen die gek genoeg
zijn, dat ze denken de wijnwereld te kunnen veranderen, degene zijn… die het
doen.

 

Wat de wijnboeren in deze proeverij gemeen hebben is dat ze
eigenzinnig zijn en ‘anders’ werken: ze maken wijn zonder het toevoegen van
(veel) sulfiet en zwavel, ze maken gebruik van de gisten die zich bevinden in
de schillen, ze spuiten niet of beperkt in de wijngaarden en laten de natuur
hun gang gaan én ze grijpen niet in tijdens het wijnmaakproces (chaptaliseren en
additieven toevoegen). Peter heeft de proeverij ook een querulant-tintje
gegeven door steeds een wijn open naast een blinde fles te zetten.  

Le Domaine du Moulin  2006 Cour-Cheverny aoc ‘Les Acacias’,  Hervé Villemade

Een stuivende neus, zegt Kees, met banaan. Toos ruikt mineralen
en vuursteen. Claartje noemt de wijn boers en stevig. De neus geeft veel fruit
en vanille. De smaak heeft rondeur, veel concentraat en blijft lang nahangen.
De wijn is gemaakt van de interessante Romorantin, die alleen in dit gedeelte
van de Loire staat aangeplant. Het is de moeite waard om dit gebied te
bezoeken, het kasteel van Chverny was de inspiratiebron voor Hergé, de tekenaar
van Kuifje, om Molenslot te maken. Adam merkt op dat de wijn heel lang nahangt.

Fontedicto 2006 Pirouette 6 vin de
table, Cécile et Bernard Bellahsen

Wat opvalt bij deze proeverij is dat de meningen ver
uiteenlopen: het lijkt een kwestie van haten of liefhebben. Bernard Bellahsen
werkt met paarden in de wingerd en muziek in de cave. Klassieke muziek, van
Gregoriaans tot Beethoven. Waar veel wijnboeren druiven apart vinifiëren, laat
Bellahsen (om met de woorden van wijnimporteur Vleck te spreken) de druiven ‘lekker
met elkaar klootviolen’. Dat resulteert bij deze wijn in een smaakvol, boers
glas (zegt Adam), best aardig met wat stallucht. Just ruikt hout en pruimen,
bosvruchten en leer, noemt de wijn prikkelend op de tong en met een duidelijk
zoetje. Rob denkt dat deze wijn blind tussen anderen hoge ogen zal gooien.

Causse Marines 2010 Marcillac aoc,
Patrice Lescarret

Gemaakt
van Fer Servadou, op een lastig te bewerken stuk berg. Met een etiket dat je
nooit vergeet. De percelen Marcillac liggen in het Central-Massif. Rob is
kritisch, hij noemt de wijn wat groenig in de neus en de smaak moet naar zijn
inzicht meer fraicheur hebben. Noël benoemt kruiden en pruimen in de neus. Wil
zegt dat de donkerpaarse wijn veel fruit heeft en een zoete aanzet. Het is een
hap-sap wijn, zegt hij, zo een die je met grote slokken meester maakt. Dat ben
ik helemaal met hem eens, ik ruik kersen en bramen in de neus, de smaak is open
en prettig, veel rondeur.

Morgon 2011 Marcel Lapierre

Marcel is de Oervader van de natuurlijke wijnen. Hij overleed in
2010, deze wijn is gemaakt door zijn zoon Matthieu. Het is een bekende,
misschien mag je wel zeggen beroemde Morgon; de wijn staat in tal van
toprestaurants op de kaart. Wellicht een kindermoord om de wijn nu te proeven,
maar de smaak… rondeur, sappig en ongelofelijk lekker. Hans L noemt de kleur al
volstrekt uniek: purper, magenta, bijna fluorescerend roze. Of zoals hij zegt: “…als
je walst moet je een zonnebril opzetten.”

Hij oordeelt de wijn nu ook nog te jong. Viooltjes in de neus,
hap-sap-in-het-kwadraat, rdelijk rond en vooral gebotteld plezier. Zelf vond ik
de Chenas 2007 van neef Christophe Pascalet nog mooier, maar het merendeel van de
proevers prefereert de jonge Cru de Beaujolais.

Les Cailloux du Paradis 2008 Racines vin
de france,  Claude Courtois, Sologne

Ik zag erg uit naar deze serie met een jonge wijn van Claude
Courtois en dezelfde wijn maar dan tien jaar ouder. Voor Rob is de 2008 de
topwijn van de avond: veel frisse zuren, laurier en kers. Die zuren staan Adam
juist tegen. De neus is prachtig van deze wijn, met veel fruit en leer, de
smaak is sappig. Claude Courtois is zijn wijn naar mijn idee wat toegankelijker
gaan maken, want de eerste jaren dat ik 1998 in mijn kelder had liggen, vond ik
de wijn ‘moeilijk’. Zijn finesse kwam niet naar voren, die proefde je pas na
jarenlang rusten. Kees geeft ook nu de voorkeur aan de gerijpte Les Cailloux du
Paradis 1998 Racines: mooi, stevig leer, frambozen. Ik ga met Kees mee: de geouderde
wijn heeft een prachtbalans!  

Saint Joseph 2007, Hervé Souhat

Voor mij is dit de wijn van de avond. Paul ruikt oregano en
andere kruiden, espresso. Martin noemt peper, laurier en anderen kruiden, de
peper komt ook terug in de stevige smaak. De neus is een absolute kwaliteit van
deze wijn: uitwaaierend en complex, zoals een pauwenstaart. Leer en tabak geven
de neus een aangenaam karakter. Wie dan proeft, krijgt een bekvol wijn, heel aangenaam
om te drinken. Voortreffelijk glas wijn.

Le Casot des Mailloles Soulà X vin de
table, De Ghislaine Magnier et d’Alain Castex

Deze wijn staat naast de Saint Joseph en de meningen over wat de
aangenaamste wijn is variëren. Paul noemt de wijn zuidelijk en pittig, met
sterke concentratie. Adam ruikt terroir en rode kool. Martin noemt een
stinkertje, zwarte bessen en kruidigheid. Deze wijn is als enige gedecanteerd,
maar dan nog blijkt het een dijk van een wijn. De neus is complex en heeft
maggi-tonen. Dikte en concentraat in de smaak. Maar ook hier weer een hoge hap
sap factor. Plezierig om te drinken.

Bekentenis bij sangiovese: "Ik hou niet van perfectie"
By in ,

Bekentenis bij sangiovese: "Ik hou niet van perfectie"

Wijnaffiche met verwijzingen naar muziek, fotografie en La Dolce Vita

Op tafel
staan twaalf wijnen van sangiovese, zeven uit Toscane, twee uit Emilia Romagna
en ook een uit respectievelijk Umbrië, Ligurië en Abbruzo. Het is een moeilijke
druif, zegt Nello Pischedda, een druif die neigt naar overproductie. Ook
moeilijk omdat bij de oogst de tannines nog onrijp zijn als de meting laat zien
dat de suikers optimaal zijn; de wijnen die van zulke geoogste druiven worden
gemaakt zijn vervolgens hard. Er zijn zo’n tachtig klonen bekend van de
sangiovese, waarvan de meest verfijnde wijnen worden gemaakt in Montalcino.
Langzaam maar zeker keren de wijnbouwers terug van het gebruik van Bordelaise
wijnvaten (228 liter) naar grotere barriques van 500 liter en Sloveens
eikenhout. Zo kan een mooiere balans in de wijn worden gerealiseerd, blijft het
fruit goed proefbaar en gaat het hout niet overheersen.

Albana di Romagna 2010 ‘Codronchio’, Fattoria
Monticino Rosso, Emilia Romagna

De witte
indrinker blijkt een heuse trouvaille. De witte wijn van de albana druif is  verrassend. Ik ruik frisse citrus en proef een
evenwichtige wijn, die opmerkelijk is door een prachtige afdronk met noten en
amandelen. Met duidelijke minerale tonen. Paul ruikt meloen, laat de wijn in
het glas staan en proeft gedurende de hele avond de wijn even terug. Ik hoor
hem steeds goedkeurend hummen.

Chianti 2009,
Poliziano, Toscane

Deze wijn is
gemaakt door het huis Poliziano; van ingekochte druiven, denk ik. Ik hou ervan
als de eerste wijn van een proeverij (meestal een bescheiden wijn) meteen
indruk maakt. Wil roemt de stevige body, Kees noemt de wijn elegant en Paul
zegt, dit is gewoon een ‘’gezellig’’ glas. Mijn aantekeningen: een complete
wijn, een lekker glas, hap sap (je verlangt naar de volgende slok), vlot en met
een bittertje na. Het is vooral de neus die mij inneemt voor dit glas: rozen,
fambozen en toffee. Echt zo’n zorgeloos lekker glas.

Morelinno di Scansano 2009, ‘Heba’, Fattoria di
Magliano

Medium kleur,
elegante en verfijnde neus met tonen van salmiak, cederhout. Later ook rozen.
De neus waardeer ik hoger dan de smaak. De wijn trekt nog in de mond, heeft een
bittertje en toch ook die hap sap factor (‘frivool’ zegt Toos). Noël noemt de
wijn een tikje lastig. Maar dat maakt niet uit, verderop in de proeverij komt
naar voren dat een te gelikte, perfecte wijn ons toch ook niet dat genoegen
geeft dat we zoeken… Een lastige wijn is per definitie een wijnliefhebberswijn,
er is wat te ontdekken, te bepraten.

Vino Nobile
de Montepulciano 2008 Poliziano

Gemaakt van
80% sangiovese, aangevuld met colorino, canaiolo en merlot. Verfijnde neus met
mooi cederhout, geweldige balans, erg mooi glas. Claartje determineert tabak,
zacht fruit en lichte tannines. Nello doet bij deze wijn een bekentenis: “Ik
hou niet van de perfectie in de wijn, het zal wel een schoonheid zijn maar… ik
prefereer de interessante wijn uit Ligurië.”

Colli di Luni Rossi 2007 ‘Niccolo V’ Lunae Riserva,
Liguria

Gemaakt van
70% sangiovese, aangevuld met gelijke delen merlot en pollera nera. De wijn is
rijk en toch ingetogen. Paul ruikt kers, aardbei en Mon Cherie chocolade.
Claartje ruikt veel fruit, een (niet negatief) chemisch luchtje en koffie. De
wijn is stroef van karakter, zegt zij. Ik proef zoet in de aanzet, ervaar veel
alcohol en vind dat de wijn wat opdroogt. In mijn aantekeningen staat ‘geen
allemansvriend’ en ja, dan is er dus altijd iets interssants te proeven  en om over te praten. Ik heb dat soort wijnen
graag in de kelder om te volgen.

Sangiovese
Selezione del Fondatore 2003, Castello delle Regine, Umbrië

Mijn indruk
is dat de wijn betere tijden heeft gekend, door een wat opdrogende smaak. Een
heel lekker glas, zegt Kees, zwoel, stallucht, tabak, leder, laurier, pruimen,
‘een heel chique glas’. Ik ruik terroir en een stinkertje, zachte aandronk,
mooie zuren en elegantie. Hartendiefje van Nello.

Brunello di
Montalcino 2006, Castello Banfi

Nello houdt
een pleidooi voor deze wijn, die “heel typisch is’’ mooi gemaakt, op elegantie.
Ik vind de neus wat gesloten, niet zo expressief, wel veel verfijning en
cederhout, wat rozen in tweede instantie. Ik proef iets van ijzer in de afdronk
en merk weer dat opdrogende. Paul daarentegen ruikt kers, tabak, vuursteen,
goed fris fruit en zuren, mooi uitgerijpt. De tabak blijft door de hele wijn
een rol spelen. Hartendiefje van Nello.

Brunello di Montalcino 2006, Castello Banfi “Poggio
alle Mura”

Als we de
vorige wijn als typisch duiden, dan is deze als ‘gemaakt’ te typeren. Dat
gegeven verdeelt de proevers in twee groepen. Paul ruikt groene paprika en zegt
de wijn branderig te vinden. Adam proeft juist een breder spectrum in deze wijn,
Rob geeft aan: meer kleur, meer neus, nogal animaal en zou wat meer fruit mogen
hebben. Voor mij is dit de mooiste wijn van de avond: een intense en rijke
geur, dennenbos, een uitwaaierende neus zoals een pauwenstaart en dan ruik je
een mooi zomertuin. De smaak is sappig, uitstekende balans en perfecte
harmonie. Langer in het glas ruik ik mineralen en komt de neus heerlijk
geparfumeerd over.

In deze
proeverij komt naar voren dat de tientallen klonen van sangiovese in de
verschillende gebieden ook totaal verschillende wijnen kan geven. Dat maakt
het weer wat verteerbaarder dat we die sangiovese soms toch niet herkennen.

Om te genieten van een wijn hoef je die niet te herkennen
By in ,

Om te genieten van een wijn hoef je die niet te herkennen

 
Affiche voor de marathon van Sauternes

Two of a kind. Claartje Grielis zet ons steeds twee glazen voor, blind, met daarin wijn van de druiven pinot grigio, viognier, chenin blanc, sagniovese, syrah en tannat. Ik heb het gevoel dat de donkere wijnen (syrah en tannat) goed worden herkend, niemand herkent de sangiovese. En bij de eerste witte serie hoor ik Claartje zeggen: de druif is nog niet genoemd. En toen waren er toch al vijf à zes de revue gepasseerd. Determineren van de wijn in het glas blijft bij blindproeven altijd lastig. Gelukkig staat dat genieten helemaal niet in de weg!

Bosman Optenhorst 2010 Lelienfontein, Wellington, Zuid Afrika

Hartendiefje van Claartje omdat het een verrassende wijn is. Gerard zegt dat de wijn barstensvol fruit zit, maar ik vind de bleekgele wijn een kleine neus hebben.  Berry ruikt vegetale tonen en eikenhout. De wijn is inderdaad op hout ogevoed. Het Bosman domein is groot (er werken 260 mensen), die samen ook een derde van de eigendom bezitten. Da’s mooi, een maatschappelijk verantwoord bedrijf dat werkt volgens het partnershipmodel. De druiven voor deze wijn komen van de op drie na oudste wijngaard van de Kaap. De chenin blanc druiven voor deze wijn werden in 1952 geplant. Ik vind de smaak van de wijn sappig met een scherp bittertje.

Domaine des Deux  Vallées 2003 Chaume, Philippe Socheleau

Chaume ligt in de Coteaux du Layon. De Quarts de Chaume en Bonnezeaux zijn piepkleine appellations die grootse wijnen kunnen voortbrengen,  feitelijk van die wijnen waar je niet over moet twijfelen als je ze tegenkomt… kopen. Chaume ligt direct tegen het AOC gebied van de Quarts de Chaume, dat een microklimaat is. Het contrast met de droge wijn is groot, want deze wijn is moelleux. Oud gouden kleur, Gerard ruikt honing, Berry ook aangevuld met appels en hooi. Ik vind de geur heel erg naar geparfumeerde rozen ruiken. Een mild zoetje in de aandronk en dan ook een hele goede balans. Moet geweldig combineren met oa foie gras en de aziatische keuken (Kung Pao kip).

Rosso di Montalcino 2007 Camigliano, Toscane

Wil roemt het rode fruit, cederhout en Rick ruikt wat hout, aarde en sigarettenas, Kees koffie en chocolade, Nello tabak en inkt. Zou dit een complexe neus genoemd mogen worden? Jazeker, want ik ruik weer vuursteen en toffee. De familie Ghezzi maakt sinds 1959 wijn op dit domein. Deze wijn is bedrieglijk, want ogenschijnlijk eenvoudig maar uiteindelijk heel verfijnd. Veel kracht in de smaak, veel rondeur ook. Mooi glas.

Hahn Estates 2007 Syrah, Central Coast, Monterey Country

Hartendiefje van Claartje. Paul is onder de indruk van de balans in deze wijn, Rob is positief met als beschijving diep paars, zwarte bessen in de neus, zwoele aanzet en mooie afdronk. Nello benoemt de pruimen in de neus. Mijn aantekeningen: donderpaarse rand, verfijnde kersen en bramen in de neus, rondeur, sappig, goede balans, erg mooi. Ik ben echt van deze wijn onder de indruk.

Viňa Progreso 2011, Tannat, Uruguay

Een tannat uit Uruguay stond ook in de GPSH wedstrijd. Deze donkergekleurde wijn heeft een paarse rand en combineert fruit in de neus (rood zomerfruit) en herfstbos. De wijn heeft veel kracht, rondeur en sap. Ik vind het een allemansvriend.

Montus 2002, Madiran

Het contrast tussen de vorige wijn en deze kan bijna niet groter. De kleur van de wijn heeft een bruine rand, de neus in verfijnd, de smaak stoer en sappig. In de neus ruik je ook hout en kruiden. De smaak heeft absoluut nog hoekige kantjes en dat maakt de wijn feitelijk ook interessanter dan de wijn uit Uruguay.

Château de Jau 2010, Muscat de Rivesaltes

Gemaakt van muscat á petit grains. Gerard ruikt honing, suiker en muscat. Die neus vind ik heel verfijnd en kruidig, mooi! De smaak van deze aperitief of dessertwijn is sappig zoet en mooi, door elegantie. Elegant en smaakvol glas.

Two of a kind is het thema van Claartje, deze proeverij bewijst dat wijnen van dezelfde druif zich als broertjes en zusjes gedragen. Soms duidelijk verwant, dan weer volstrekt anders.

Hongarije tegen de rest van de wereld
By in ,

Hongarije tegen de rest van de wereld

Affiche met goddelijke flesjes Tokaj

Steven Spurrier is de geestelijke
vader van verschillende ‘challenges’ waarin Oude en Nieuwe Wereld met elkaar
wedijveren. Een beroemd geworden proeverij is The Judgement of Paris in 1976.
Toos Dusee vertelt dat Spurrier in Hongarije een proeverij opzette van
Hongaarse wijnen tegen de rest van de wereld. Toos besluit om dit thema te
gebruiken voor haar proeverij en streeft ernaar om dezelfde of vergelijkbare
wijnen naast elkaar te zetten. En zo hebben we dus onze eigen challenge. Om
maar met de deur in huis te vallen: de uitslag is een gelijkspel. Voor wat het
waard is. Opmerkelijk is dat een pinot noir uit Villány een Gevrey Chambertin
verslaat. En een fraaie Tokajer van Dereszla wint het van de gereputeerde
Sauternes Premier Cru Château Guiraud. Dat zijn mooie prestaties. Het is
sowieso een avond met een gouden randje, een prachtige proeverij! Elwin Arens
is te gast om wijnen van commentaar te voorzien. Proefnotities van opmerkelijke
en mooie wijnen.

Garamvàri Delidölö 2007,
Balatonlellei, Chardonnay

Op een stukje wijngaard waar de
tractor niet kan komen, blijven chardonnay druiven bij de oogst hangen. Ze
worden enige tijd vergeten. Als ze opnieuw ontdekt worden, haalt de wijnbouwer
een heuse Late Harvest binnen. Hoe proeft dat? Sowieso een complexe en mooie
neus waar eindeloos veel plezier aan te beleven valt. Ik ruik bloemen, boenwas,
een expressieve honingimpressie en perzik. Claartje laat noteren: hout,
rozijnen en parfum, Berry ruikt stroop en rijpe appels, Paul amandelkoekjes. De
wijn heeft een mooie balans, ik vind het een gastronomische eetwijn, bitters
zijn proefbaar en de afdronk is lang.

Cassiopeia 2006, Wunderlich, Villány

Prachtige pinot noir, ik vind het een
gelikte wijn met stallucht en toffee, soepele en plezierige smaak met een licht
zoetje, een echte charmeur, een pracht van een lunchwijn. Nello benoemt de
vuursteen, kersen en veel fruit. Peter vdE ruikt herfstbos en benoemt ook een
licht zoetje.

Uragya
Fűrmint 2006 Scepsy, vieilles vignes, Tokaj

Goudgele kleur,
abrikozen-in-het-kwadraat, frisse zuren en een volle smaak die eindigt in veel
kracht, zegt Rob. Ik ruik in de neus boenwas, perzik en honing. Prettige en
sappige wijn, goede zuren en fijne 
balans, de neus doet een andere smaak vermoeden dan je krijgt.
Verdienstelijk glas.

Clos de Coulaine 1998 Savenniers,
Papin Chevalier

Deze veertien jaar oude wijn ziet er
in het glas net zo goudkleurig uit. En verduveld ook het bouquet van deze wijn
van chenin blanc heeft dezelfde karakteristieken als de Fűrmint. Rob denkt wat
zeewier te ruiken, geparfumeerde wijn met een naar zijn idee betere balans dan
de vorige wijn, terwijl hij wel de voorkeur geeft aan die eerste (spannender).
Ik ruik een intense oude rozengeur, jasmijn. De wijn zit stevig in zijn
alcohol, blijft  lang hangen. Eetwijn met
verfijnde neus.

Château Dereszla 2005, 5 puttyonos,
Tokaj Aszu

Bijzondere wijn waarin Claartje
krenten en thee ruikt, Berry noemt boenwas, stro en abrikoos, zelf ruik ik
amandelspijs. Zeer intense smaak: levendig, opwekkend en spannend. Mooie balans
met prachtige zuren. Door die spanning wint deze wijn ook bij van Château
Guiraud 2003 (complexe neus, wulps en voluptueus). Dit is gebottelde poëzie, de
proevers hummen goedkeurend en kijken gelukzalig.

Dobogo 2005, Tokaj Aszu, 6 puttyonos

De neus van de Dobogo wijn is nòg
complexer dan de vorige wijn. Ananas en honing, zegt Martin. Just ruikt die
ananas ook en iets groenigs. Nello determineert nog preciezer en benoemt het bitter
van de citroenschil en mineraliteit. Zelf ruik ik vanille en abrikoos. Ik ben
onder de indruk van de zéér fijne smaak, prachtige balans en mooie zuren. De
wijn hangt minutenlang na.

Brauneberger Juffer Sonnenuhr 2006,
Riesling Beerenauslese, Willi Haag

Just benoemt in de neus zoete
citroenen en ik schrijf het zonder verder na te denken op. Zoete citroenen,
lees ik nu terug en denk: wat is dat? Het citroen van die lekkere authentieke
Franse citroentaartjes? Stro, honing, rokerig en complex beschrijft Nello. Voor
mij stuift de bloesem het glas uit! In het boekje staan drie *-sterren, de
maximum score. Prachtige zuren, uitstekende balans, weinig om te wensen, pure nectar.
Deze riesling toont aan waarom Moezel riesling Groots kan zijn en een alltime
favoriet is bij veel wijnproevers. Geweldig glas wijn.

Memorabele avond.

Gekkigheid bij Grand Prix in Zwolle
By in ,

Gekkigheid bij Grand Prix in Zwolle

Het gezelschap proevers past maar net in restaurant de
Librije. De glazen staan vervaarlijk tot aan de tafelrand. Dertig glazen wijn staan
klaar, een karaf water, een spuugbak. Twee uur om tien wijnen ‘’all over the
world’’  te determineren. Dat is
natuurlijk al gekkenwerk, maar dit keer helemaal. Noël Geisen, Rob van Ginneken
en Peter van den Besselaar kijken elkaar na drie kwartier individueel proeven
en aantekeningen makend een beetje vertwijfeld aan. In andere jaren waren drie
tot vier wijnen goed te herkennen, maar nu?

We denken voorzichtig één wijn
zeker te weten. Als Fred Nijhuis het woord neemt om twaalf uur om de wijnen
bekend te maken, zegt hij: “We hebben dit jaar wijnen op tafel gezet, die de
afgelopen drie jaar niet in de wedstrijd stonden”.  Dat is gekkigheid, beste lezer. Stel dat wij
dat bij onze blindproefwedstrijd van Franse wijnen zouden doen, dan moet je
ineens bijzondere gebieden als Gaillac, Béarn, Patrimonio of Coteaux de Peyriac
herkennen. Het is dan niet de beste proever die wint, maar een pokerspel. Pokerspelers,
zó voelden we ons nu ook. Het is al frustrerend moeilijk om een pinot noir te
herkennen uit bijvoorbeeld respectievelijk Duitsland, Zuid Afrika, Noord-Oost
Frankrijk of Italië. De Grand Prix Saint Hubert gaat over het herkennen van
karakteristieke wijnen, meestal monocepages. Maar ja, herken maar eens druiven
als Bonarda (we hebben er nota bene mee geoefend), Petit Verdot en Carignan.
Andere druiven die op tafel staan zijn Montepulciano, Zinfandel, Touriga
Nacional, Monastrell, Pinotage en Tannat. De Gamay is de wijn die Rob zeker
weet, maar ja… de organisatie maakte een foutje door niet Noord-Oost Frankrijk
op het proefformulier te zetten, maar Zuid-Oost Frankrijk. Grrr. Want dan ga je
weer fouten op elkaar stapelen. Die gekkigheid maakt dat we met een lichte
kater een tikje ontgoocheld het restaurant verlaten.

We missen onze chinese lunch
in Amsterdam, hoewel we beslist prettig lunchen in Librijes Kantine met een in
Oloroso verdronken oester met ganzelever, een zeeduivel omwikkeld met spek en
(het lekkerste, foto) kalfszwezerik met ananas en pindasaus.  Alles met bijpassende wijnen. Niks mis mee,
wel het feit dat we voor een bodempje water in een glas verdorie  drie-en-halve-euro moeten afrekenen… Noël
beleeft een finest moment als hij op de boerenmarkt rondom Librijes
hotel bij zijn heldin (en vinoloog) Astrid Joosten kan proeven. Mooie wijnen
brengt de nieuwe onderneming van Astrid en Therese de Boer. De moeite waard om
mee kennis te maken.

We hebben vervolgens fraaie
rosé’s geproefd in de binnentuin van Librije’s Hotel.  Mijn persoonlijke voorkeur ging uit naar Château
Miraval 2011 Côtes de Provence, Cuvee Pink Floyd (klassiek, mooi), Domaine de
Maby 2011 Tavel (veel kracht, stevig) en Château de Pibarnon 2011 Bandol (zeer
verfijnd). De entourage op het wijnfestival verdient wel alle lof: mooie
espresso, lekker brood van het Vlaamsch Broodhuis en ultiem mooie kazen van
affinateur Latif Elmessoussi (een comte om een moord voor te doen!). Als we
naar het station lopen, komen we in de Zwolse binnenstad nog terecht op een mini-wijnfestival,
waar we talrijke bekende wijnen tegenkomen (Bernardus, Van Volxem, etc.) en ons
verdriet over een lage score wegspoelen.

Chassagne Montrachet: klassieke wijnen met diepgang
By in ,

Chassagne Montrachet: klassieke wijnen met diepgang

Wijnplukkers maaltijd in Chassagne Montrachet

Witte
Bourgogne!  Het is een klassieke wijn,
zo’n wijn die altijd pleziert, indruk maakt. Een digitale hug voor Bertram van
Zwol die deze proeverij samenstelt. Wat mij betreft hebben we ieder seizoen een
witte Bourgogne proeverij – oproep aan de leden. Ik vind witte Bourgogne een
wijn met klasse. Geheel in stijl tik ik dit verslag met de rustgevende klanken
van Kiri Te Kanawa (Ave Maria van Fauré, Panis Angelicus van Gounod), bijna
bezwerend om het genot verder voort te zetten. Chassagne Montrachet is een
gemeentelijke appellatie tussen de dorpen Puligny Montrachet en Santenay. Nog
maar een generatie terug werd in dit dorp voornamelijk rode wijn gemaakt. De
witte Premier Crus van Chassagne Montrachet kunnen schitterend zijn met veel
diepgang. Ze winnen het van de rode wijnen in kwaliteit. En dus uiteindelijk
ook in prijs. Geen wonder dat de wijnboeren chardonnay om- en aanplanten. In
2009 was er 1.400 hectoliter rode Premier Cru tegen 4.500 hectoliter witte Premier
Cru. Bij de gemeente AOP wint rood het nog net. Het zijn populaire
restaurantwijnen, zegt Bertram, vooral in Frankrijk zelf.

Chablis
Montmains 2009, Premier Cru, Jean Paul et Benoit Droin

Een
Chablis als indrinker. Ik laat wat in het glas staan en ruik er gedurende de proeverij
steeds even aan. Dan aan het eind van de proeverij gaat die Chablis nog eens over de
tong. En ben ik overtuigd van de woorden van Bertram (altijd kritisch zijn met
wat wijnkopers beweren, ha!): dit is top, niveau Raveneau maar zonder die
prijs, kan lang opgelegd worden en ja, dit is dus een heuse trouvaille. Bloemig
bouquet, prettig rokerig en daardoor herkenbaar chardonnay, later ook
mineraliteit. In het glas blijven die bloementonen niet alleen hangen, ze
worden wat expressiever, de wijn wint aan kwaliteit met beluchting. De wijn
heeft goed concentraat, lekkere frisse zuren, een mooi bittertje en fijne
spanningsboog. Is er dan niks negatiefs te vertellen over de wijn? Jawel, een
ding, er is te weinig van de wijn. Het is een draak van een wijn voor
wijnverkopers, want er is niets zo erg als een klant die je net hebt overtuigd
‘nee’ te moeten verkopen. Ieder flesje van deze Chablis siert de kelder, beste
lezer. Het chagrijn van Bertram over het nadeel dat er zo weinig is van deze wijn,
staat niet in de weg dat hij dit zijn ‘hartendiefje’ noemt.

Daarna
proeven we twee Chassagne Montrachet van verschillende jaren van Coffinet
Duvernay, een Saint Aubin uit de buurgemeente naast een Chassagne Montrachet,
twee Chassagne Montrachet om af te sluiten met een vergelijking tussen een rode
Saint Aubin en een rode Chassagne Montrachet. Met een voor wijnliefhebbers
aangename uitdrinker: Rivesaltes Ambr.

Chassagne
Montrachet, Les Blanchots Dessous, domaine Coffinet Duvernay

2008

Deze
wijn is gemaakt op mineraliteit. Seringen in de neus, hazelnoten, tikje groen
nog. Een sappige smaak met niet dominante zuren, een fijne wijn.

2007

Een
ander jaar en een flesjaar meer rijping geeft een neus die verrassend veel
stuivender is, pioenroos, boter, bloemig, prettig en jazeker, een zich
ontwikkelende stallucht. Deze wijn is voor mij wat meer op fruit gemaakt,
mollig en sappig van smaak.

Saint
Aubin 1er Cru 2008, Les Murgers des Dents de Chien, F et D Clair

Deze
wijn prefereer ik boven de een jaar oudere Chassagne Montrachet van Fontagne
Gagnard. Bertram plaatst een AOP zonder meer, naast een Premier Cru uit de
nabuurgemeente. De neus heeft enige complexiteit: banaan, mint, perzik, hooi en
romig (Berry), zilt zeewier en later grapefruit (Paul), hout en mineralen
(Toos). Mijn aantekeningen: mineraliteit, wat vanille, de wijn is vief en
levendig, met veel spel. Frisse zuren.

Chassagne
Montrachet 2007, Les Caillerets, Marc Colin

Hier
komen we in de categorie feestwijnen, door de complexiteit en last but not least
de prijs. Een liefhebberswijn voor iemand die een (niet te groot) prijsje heeft
in de postcode- of staatsloterij. Rick benoemt peer, perzik en bloemen, Gerard
houdt het op citrus en drop. Noël roemt het evenwicht in deze wijn. Onze
proefkampioen heeft gelijk. In mijn aantekeningen lees ik: alles klopt. Jasmijn
in de neus, een heel verfijnde neus. Op de tong fijne zuren, een heel
harmonieuze en verfijnde wijn, die ook dat lekkere botertje in de neus heeft.
Hangt bovendien heel lang na. Ik dacht te bemerken dat Bertram (die een zekere
bravoure niet vreemd is) onder de indruk is… en ons op het hart drukt om toch
vooral goed te proeven. Dat is niet aan dovemansoren gezegd. Voor mij is dit dé
wijn van de avond.

Chassagne
Montrachet 2009, Grandes Ruchottes 1er Cru, Bernard Moreau

Ik
krijg een wat verwonderende (of is het vernietigende?) blik van Bertram als ik
zeg dat deze wijn wat complexiteit mist in vergelijking met de vorige. Deze
wijn heeft what-you-see-is-what-you-get, en dat is heel wat, beste lezers. Hazelnoot
en druiven in de neus, peer ook. Boersere smaak dan de vorige wijn. Maar dat
alles gezegd hebbend: hier doe je mij beslist een plezier mee!

 Chassagne Montrachet 2009, La Cardeuse 1er Cru (monopole), Bernard
Moreau

Een
blockbuster zegt Kees van deze rode wijn, en dat ben ik totaal met hem oneens.
Hij ruikt bramen, leer en pruimen. Ik ruik toffee en het karakteristieke
vanille van een wijn die is opgevoed op nieuw hout, hmmmm, dat ruikt zo lekker…
RIJK! Paarse kleur nog. Een wijn met rondeur, een pleaser met inhoud, gewoon
adembenemend lekker. Hangt bovendien na. Een droom van een lunchwijn op zo’n
zomerse dag dat je buiten kunt lunchen, de hele wereld de wereld wilt laten
zijn en denkt: genieten vandaag. Lekker puh.

Een
mooie Bourgogne avond.