Overzicht blogberichten

Cour Cheverny, een eigen herkomstbenaming voor wijn van Romorantin - Studiereis (3)
By in ,

Cour Cheverny, een eigen herkomstbenaming voor wijn van Romorantin - Studiereis (3)

Er is geen historisch bewijs van de oorsprong van Romorantin, maar het verhaal wil dat Koning Francois I in 1519 80.000 wijnstokken bestelde in Bourgogne. In Les Trois Marchands proeven we bij de lunch Domaine Michel Gendrier, die zijn vieilles vignes cuvee heeft genoemd naar Francois I. De Cour-Cheverny Francois I uit 2007 heeft een licht ontwikkelde kleur, een geur met notenimpressie en Turks Fruit en is heel evenwichtig. De druif Romorantin is een kruising van Pinot Noir/Teinturier en Gouais Blanc, schrijft Jancis Robinson.  In 2008 was er 73 hectare met Romorantin beplant. De wijn kan variëren van droog en vrij scherp tot rijk, met een breed
geurenpalet. In mindere jaren is het moeilijk om Romorantin rijp te oogsten, erg lastig want dan is de zuurgraad te hoog.

Wij hebben Philippe Tessier gevraagd om ons kennis te laten maken met zijn wijn van de curieuze druif Romorantin.

Cour-Cheverny 2014 (uit fust)

Evenwichtige wijn, nu met rustieke vanille impressie.

Cour-Cheverny 2012

Wijn met amandel in de smaak, stevig met een pittige zuurgraad. Wijnstokken jonger dan 20 jaar, malolactische gisting, rijping op cuves, om jong te drinken binnen 4 jaar.

Cour-Cheverny 2012 Les Sables

Wijnstokken 20 tot 40 jaar oud, malolactische gisting, rijping van 10 maanden op foeders en 5 maanden op in betonnen cuves, om op fruit te drinken of tussen 2 en 7 jaar. Sinaasappel in de geur, harmonieuze smaak met vuursteen en mineraal.

Cour-Cheverny 2011 La Porte Doree

Wijnstokken tussen 40 en 90 jaar oud, deels van kalkrijke ondergrond, langdurige gisting, rijping van 10 maanden op eiken fusten. Om te drinken tussen  4 en 10 jaar na de oogst. Véél meer karakter in de geur, een lichte oxytoon, frisse zuren en een vol notenkarakter in de smaak.

Cour-Cheverny 2009 La Porte Doree

Na de vorige wijnen is meteen duidelijk dat deze de kroon spant: mooie geur met honingimpressie, volledig goede balans. Mooie wijn.

Vaak hebben de wijnen van oude stokken veel meer karakter. Is de wijn van deze druif al curieus, in de beste jaren maken enkele wijnboeren een nog zeldzamer laat geoogste, gebotytriseerde wijn.

Cour-Cheverny2009 moelleux

Erg fraaie wijn, gemaakt van deels gedroogde druiven met restsuiker, laat geoogst. Een vitale en karaktervolle wijn.

Cour-Cheverny 1995 moelleux

Curieus glas, maar liefst twintig jaar oud. Goed gemaakt Romorantin kan dus uit een mooi jaar ook flink rijpen. Een neus met honing en rozijnen, de wijn geeft de expressie van de druif, ook wat kweeperen. Mooi dat zo’n moelleux zo maar twintig jaar oud kan worden.

Philippe Tessier, bescheiden én bevlogen - Studiereis (2)
By in ,

Philippe Tessier, bescheiden én bevlogen - Studiereis (2)

Een wijn proeft beter als je op het domein op bezoek bent geweest. Je proeft dan méér, omdat je meer in je brein hebt. Een beeld van de wijnmaker. Herinneringen aan de wijnen die je proefde. Een beeld van de wingerd. De nonchalance of de zorgvuldigheid waarmee de vinificatie plaatsvindt. Het bezoek aan domaine Philippe Tessier is leerzaam, omdat we beginnen met proeven uit de fusten. Wijn die nog niet klaar is. Wijn die klaar is. Wijn die op roestvrijstaal rust, wijn die op vaten rust, wijn die zelfs in amfora rust.

Praten met wijnbouwers geeft besef hoe afhankelijk ze zijn van het weer. Een teveel of te weinig neerslag of zon, de gevaren van schimmelvorming. Lees eens hoe Tessier het wijnjaar 2011 beschrijft en je begrijpt meteen wat ik bedoel.

Het wijnjaar 2011 bij Philippe Tessier

2011 is het jaar van twee zomers, in voor- en najaar, maar niet in de zomer. Dit jaar kent een zeer vroege, warme lente na een zeer droge winter met een tekort aan neerslag. De druiven groeien perfect, maar hebben wel last van stress door watertekort. Pas in augustus valt er weer regen. De oogst begint op 2 september en dan is er een tweede periode met heel hoge temperaturen. Mooie kwaliteiten in wit met rijpe druiven met een potentieel hoog alcoholpercentage, het laatste suiker zet zich niet om in alcohol en daarom zijn enkele percelen witte wijn verre van droog. 2011 is een jaar met rijke, aromatische wijnen. Rode wijnen zijn licht, fruitig en evenwichtig.

Philippe Tessier bewerkt 24 hectare wijngaard. Zijn ouders hadden een gemengd bedrijf met ook koeien, kwantiteit was belangrijk. Nu ligt het accent op kwaliteit. De witte Cheverny 2014 uit fust is gemaakt van 70% sauvignon aangevuld met chardonnay. Een frisse vitale wijn met mooie bloemetjes in de geur. De rode Cheverny 2014 is gemaakt van 65% gamay aangevuld met pinot noir en cot. Een g ew e l d i g e  geur van expressief rood zomerfruit, véél cassis, met een nog lastige smaak. Als we dezelfde wijn uit het houten fust proeven, is er ineens balans. Een prachtige balans tussen fruit en vanille. Alle percelen worden door Tessier apart gevinifieerd en later geassembleerd. We proeven de wijn ook uit amfora, een experiment dat in 2015 voor het eerst wordt uitgevoerd. De rode wijnen zijn elegant en lichtvoetig.

Rode Cheverny die rijpt in een ingegraven amfora

Een van de mooiste wijnen die we proeven is de witte Cheverny:

Cheverny 2013 La Charbonniere

Enorm mooie geur met viooltjes en buxus. Kruisbessen en knoezels. Een hele vitale smaak, harmonieus en karaktervol, gaat het prima doen met geitenkaas. De wijn is
gemaakt van 30 jaar oude wijnstokken sauvignon blanc en chardonnay.

Tessier kijkt vol interesse naar de proevers en hun oordeel. Hij spreekt zélf geen oordeel uit over de wijnen, knikt wel als hij het eens is met ons oordeel. Nou is dat ook wel moeilijk, een oordeel uitspreken, want de wijnen uit een jaar met matige weersomstandigheden kunnen een geweldige prestatie zijn, zeker in vergelijking met jaren dat Onze Lieve Heer de wijnbouwers met mooi weer te hulp schiet. Wijnen uit verschillende jaren en percelen zijn te vergelijken met gezins- en familieleden, ze zijn authentiek en verschillend, maar je hebt liefde voor allemaal. Philippe Tessier werkt biologisch en is gecertificeerd.
Een bescheiden én bevlogen wijnbouwer. Zéér de moeite waard om de wijnen van dit domein te proeven en te blijven volgen.

Cave des Producteurs de Montlouis sur Loire - Studiereis (1)
By in ,

Cave des Producteurs de Montlouis sur Loire - Studiereis (1)

De helft van de wijnproductie in Frankrijk komt van coöperaties van wijnboeren. De Brabantse Wijnsociëteit heeft een traditie om bij studiereizen deze coöperaties te bezoeken. In het voorjaar van 2015 bezoeken we de Cave des Producteurs de Montlouis sur Loire. Er staan veertien stille wijnen in het assortimentsoverzicht, van droog naar liquoreux. En twaalf mousserende wijnen. De coöperatie bestaat uit vijftien wijnbouwers.

De Fransen houden van hun coöperaties. We zien hele gezinnen en vaak ook meerdere generaties hier proeven. Als ik binnenstap komt er net een gezin met een steekwagen met zes doosjes naar buiten lopen. Zij vieren de verjaardagen dit jaar met ‘les effervescents’ van Montlouis. Voor de proeverij krijgen we een rondleiding door de grotten en productieruimte van de coöperatie, waarbij het productieproces van Cremant is uitgelegd via persoonlijke audio-videofoons. We proeven met Pauline le Discot.

Cremant de Loire

Prettige en frisse bubbel van 80% chenin blanc en 20% chardonnay. Bekroond met goud op het concours des cremants de France.

Jardin des Rois

Extra Brut met 36 maanden rijping sur lattes, ook aangenaam en net even iets meer evenwicht.

Montlouis Péttilant Originel

Verfijnde bubbels door natuurlijke vergisting, duidelijk een ander karakter en wat meer fruit in de geur.

Montlouis Accord Confidentiel 2010

De mooiste stille wijn is een tendre, een wijn met wat restzoet met een bewaarpotentieel van 10 tot 15 jaar. Voortreffelijke wijn bij charcuterie, visgerechten en aziatische gerechten.

Three of a kind: het leven van een wijn
By in ,

Three of a kind: het leven van een wijn

Met een
flinke kelderhoek aan wijnen bij de hand, geeft Willem Jan Withagen ons steeds
een keuze welke wijnen we in een serie willen proeven. In iedere serie staan
drie flessen van dezelfde wijn in drie jaargangen. Three of a kind. Ik ben
vergeten te vragen of WJW zelf ook een pokerliefhebber is. Het leerzame van
deze proeverij is dat we ‘het leven’ van de wijn volgen. Een wijn drinken in
zijn kindertijd is vaak zonde, een geur die dicht zit, misschien nog onbalans
tussen alle componenten. In de pubertijd is wijn onvoorspelbaar, soms om te
knuffelen en zoenen, soms om achter het behang te plakken. De volwassen wijn
moet ons behagen. Zo’n wijn proeven we op het hoogtepunt. En dan volgt de
belegen wijn, soms een Grand Seigneur/Oude Heer, soms een Grand Dame/Oude Dame
– vol wijsheid en levenservaring. 

 

In de eerste
serie proeven we drie Meursaults van Bouchard Pere & Fils. Verrukkelijke
wijnen, zegt Henk, en dan doelt hij op 2011 en 2007. De 2004 krijgt nou net een
hartendiefje van Willem Jan, het is een Meursault naar zijn hart.
Goudgeelkleurig nu, boenwas in de geur en de zuren zijn nog intact, zegt Nello.
Ik ruik ook wat bloemetjes in de geur, die voor mij net even mooier is dan de
smaak met hoge bitters, het is echt een eetwijn. Rob zegt dat 2011 nog weinig
geur heeft, Noel ruikt wat toast, hij oordeelt de 2011 als mooiste. Rob zijn
voorkeur is de 2007, die net iets meer inhoud heeft, een mooie hint van
vanille. Een eetwijn met een licht botertje in de geur en een hele goede
balans. 

Daarna kiezen
de leden om La Forge Corbieres Boutenac te proeven, een wijn van syrah en
carignan. We weten niet de verhouding tussen de druivensoorten, die zal van
jaar tot jaar verschillen. En ik weet ook niet wat de carignan precies doet,
zegt Willem Jan, die uit zijn documentatie haalt dat de carignan de syrah
‘veredelt’. Ook hier vier wijnen die de moeite waard zijn en waar sommige leden
kiezen voor de jonge versies en anderen juist de gerijpte wijnen waarderen. De
jongste wijn 2010 heeft veel rijp fruit, een wat zwoele neus die nog dicht zit,
stevige bitters en frisse zuren. Gerard is helemaal kapot van 2004: een heel
rijke wijn met een wow-neus, een superwijn met wat kruiden, jodium en een
zoetje. Het overgrote deel van de proevers is vooral onder de indruk van 2007.
Jaap roemt deze wijn als de lekkerste met de meeste rondeur. Rob ruikt stal. Ik
vind de neus mooi expressief en ruik mocca, espresso, garriguekruiden, een
krachtige smaak met een goede balans en zelfs elegantie. De 2002 is met dertien
jaar ouderdom voor mij een Oude Dame, en wat voor een! Een belegen neus met
tertiaire tonen, daar hou je van of je verafschuwt het. Ik ben liefhebber:
herfstbos en moccatonen, maar ook een vleug truffel. Goede balans en prima
smaak. La Forge is een mooie liefhebberswijn, wie er een doosje van in de
kelder legt, kan jarenlang de ontwikkeling volgen en genieten. 

Dan volgt een
serie wijnen uit Piemonte. Barbaresco 1999 Mocca Gatta Basarin krijgt juichende
kritieken. Caramel en dadel in de neus, zegt Martin, Krachtige zuren en vol van
smaak. Waar ik de zuren te dominant vind, prijst Nello die juist als positief.
Nello ruikt herfstbos en truffel, hij noemt de wijn heel charmant en complex.
Barbaresco 1999 Fiorenzo is meer Jaap zijn wijn: hij benoemt bos, leer en
truffel. Willem Jan noemt dit zijn hartendiefje. Mijn aantekeningen: expressieve
geur met vuursteen, later een bloementuin. Héérlijke smaak met rondeur, stoer
en stevig, maar ook een hap sap doorslikfactor van jewelste. Hoge kwaliteit. De
jonge 2010 Nebbiolo de Langhe van Voerzio is frivool naast de twee oudjes, zegt
Nello. Mijn valt vooral op dat de kleur van de Nebbiolo zo consistent is, tien
jaar ouder maakt niet zóó veel verschil uit met een jongere wijn. De smaak is
veelbelovend, maarf ook gesloten, straf van de tannine, inderdaad: een
kindermoordje in wijn. 

De laatste
serie bestaat uit twee Pantellaria’s en een Arneis van Del Tetto. Ik noteer bij
ieder van deze wijnen een sterretje bij mijn aantekeningen. Fijne proeverij.

De elegantie van Cabernet Franc ontdekken
By in ,

De elegantie van Cabernet Franc ontdekken

De Cabernet
Franc is een ‘ouder’ van de Cabernet Sauvignon, schrijft Jancis Robinson in
haar Winegrapes. Recent onderzoek wijst uit dat niet Bordeaux, maar Baskenland
in Spanje, de oorsprong is van de druif. Er staan elf wijnen op tafel om deze
druif goed te leren kennen. Een hele mooie maidenproeverij van Eric Hoepelman,
die de credits deelt met Jaap Cuijpers; ze stelden samen deze mooie proeverij
samen. Met fraaie documentatie. Een selectie van de wijnen. 

 

In de Loire
voelt de Cabernet Franc zich goed thuis; hier worden 100% cepage wijnen gemaakt
van de druif. 

Domaine
Foucher Lebrun 2011 Bourgueil

Een wijn van
de lieu dit La Chopiniere. Ik vind dit een true to type Bourgueil, licht
kruidige geur, en dan een explosie van frambozen, heerlijk expressief en
sappige smaak. Later komen ook mineralen in de wijn naar voren.

Château du
Hureau 2011 Les Fevettes, Saumur Champigny

Uitnodigende
geur met wat vanille, Noël ruikt bessen. Ik ruik wat aarbeitjes. Goed
concentraat, mooie body, dit is een heel compleet glas wijn. Als we deze na de
kaas nog eens naproeven, zegt Toos: Poeh, deze proeft nu heel anders dan
straks. Een mooi glas. Enige tijd beluchten kan dus helemaal geen kwaad.

Daarna
proeven we cepagewijnen, maar buiten de Loire.

Longridge
2007 Cabernet Franc, Stellenbosch, Zuid Afrika

Hartendief
van Eric. Twan ruikt kool en paprika, Noël espresso en Berry roemt het brede
bouquet waar je steeds iets nieuws in ruikt en de smaak waar je steeds iets
nieuws in proeft. Mijn aantekeningen: heel expressieve geur met associaties van
een lederen paardenzadel, vuursteen, boerderijrozen, morelkersen. Heel mooie
rondeur in de smaak. A Point!

En daarna
proeven we blends met een flink aandeel Cabernet Franc.

Eremo 2009
Umbrië

Combinatie
van Sangiovese en Cabernet Franc, dat pakt heel goed uit. Bramen en cassis in
de geur, zegt Kees. Jammig en chocolade, aldus Nello. Gebrande hazelnoot en
koffie, zegt Just. Ik ruik een boerderijtuin, viooltjes en later mocca. Een
heel romige, complexe en rijke neus, hier hou ik van. Evenwichtige sappige
smaak met rondeur. Fraaie glas met frisse zuren.

Santa Rita
2005 Triple C, Maipo Valley

Interessant
glas wijn, dat mij werkelijk metéén bij de geur al aan Chili doet denken. Zó
veel cassis. Het is fruit in het kwadraat. Balsem en eucalyptus, zegt Nello,
die de wijn  ook stoffig noemt. Het is
echt een wijn: what you see is what you get, expressief en duidelijk. Ik vind
de wijn te eenmdimensionaal.

Château
Cadaulan 2009 Côtes de Castillon Limited Edition

Hartendief
van Eric. Een wijn met diepgang, zegt Toos, die de wijn intens oordeelt. Veel
fruit, laurier en paprika. Ook peperig en bitters. Ik ruik een herfstbos, evenwichtig,
zoetje in de neus, goede zuren en evenwichtige smaak. Elegant glas.

Evolutie volgens Brumont: Bouscassé en Montus
By in ,

Evolutie volgens Brumont: Bouscassé en Montus

Alain Brumont
erft Bouscassé in 1979 en koopt Montus in 1980. In 1985 introduceert hij de
cuvée Prestige van Château Montus, die door kenners al snel de “Petrus van de
Madiran” wordt genoemd. Ambities realiseren vergt inspanningen. Vraagt om
ervaring. Originaliteit. En ja, ook een dosis geluk. Als hij in 1991 tot Beste
Wijnbouwer van de jaren Tachtig wordt benoemd door Gault Millau is zijn ster
snel rijzend. De cuvée Prestige blijft overeind naast fameuze Grand Crus,
sterker: de wijn wint gerust in blinde proeverijen. Château Montus staat sinds
begin jaren negentig regelmatig op tafel bij de Brabantse Wijnsociëteit en veel
leden leggen geregeld wat flessen Madiran in de kelder. Die kun je gerust in
een hoekje wegstoppen, want de stoere tannat druif laat zijn échte kwaliteiten
pas na een jaar of tien zien. Noël Geisen brengt Bouscassé en Montus in een
verticale proeverij, met een twintig jaar oude wijn als oudste en vier
verschillende 2010 als jongste wijn. Twaalf keer Madiran proeven. Dat is keihard
werken.

 

Château
Bouscassé 2006

Gemaakt van
50% tannat, 26% cabernet sauvignon en 24% cabernet franc. Kees benoemt zwarte
kers, pruimen, laurier en koffie. Mijn aantekeningen: kruidig, evenwichtig, sappig
met goede zuren, een stevig glas dat lang blijft nahangen. Stoofpotjeswijn. 

Château
Bouscassé 2010

Gemaakt van
50% tannat, 26% cabernet sauvignon en 24% cabernet franc. Hier uiteraard
tannines, stroefheid. Toos benoemt sinaasappel en rozen in de geur, ik vind de
wijn al verrassend toegankelijk: rondeur, hap sap, een rijke neus met vanille.
Beloftevolle wijn. 

Château
Bouscassé Vieilles Vignes 1998

Just is een
en al bewondering voor deze wijn: een corona in een prachtige cederhoutenkist,
braam, bosbes, rood besje, chocolade, heerlijke wijn. Ik vind dat we hier
duidelijk een klasse hoger proeven: kreupelhout, een duidelijke oude stallucht,
daar hou je van of juist niet, ik adoreer dat, heel evenwichtig en schitterend
op dronk. 

Château
Bouscassé Vieilles Vignes 2007

Chocolade in
de neus, maar ook wat groener, kersen en koffie, aldus Just. Ik vind de neus
wat zwoeler, duidelijk concentraat in de smaak, een dikke krachtpatser. 

Château
Bouscassé Vieilles Vignes 2010

Paarse rand
en een verfijnde neus met vanille. Als een wijn jong al héél lekker is, komt
het later ook wel goed met het ouderen, zegt Paul terecht. Dit is een elegante
wijn, zegt Nello. Een marsepeinzoetje, bonbonblok, kers en amandelspijs, aldus
Just. Ik ruik wat ijzer/roest, pruimen, ben vooral onder de indruk van de
aristocratische neus, de smaak is een krachtpatser in een fluwelen handschoen. 

Château
Montus Cuvée Prestige 1996

In de serie
met vier Cuvée Prestige wijnen is iets wonderlijks aan de hand, na de 2010 (die
Noël achteraan heeft gezet) kun je de oudere jaargangen niet goed meer proeven.
In deze mate heb ik dat nog nooit meegemaakt, zegt Nello. Hij benoemt
rokerigheid, tabak, fijne zuren en een sterke doordrinkreflex. Spannende wijn,
is de conclusie. De wijn is mooi op dronk, kreupelhout en herfstbos in de neus,
wijn met veel finesse. Moet gedronken worden, zegt Claartje.

Château
Montus Cuvée Prestige 1998

Deze wijn kan
nog mooier worden, zegt Claartje. Deze wijn krijgt van de meeste proevers de
voorkeur om nu te drinken: donkere kleur, bruine rand. Een geur van as, ook
tabak, pijptabak met Schotse caramelgeur, veel kracht en een uitstekende
balans. Krachtig en sappig. 

Château
Montus Cuvée Prestige 2001

Ceder en
brioche, benoemt Nello. Zwart met bruine rand. Veel ramen van de kathedraal
zichtbaar na walsen, dus pittig in alcohol. Jammig en vuursteen. Custardcrême,
zegt Nello. Ik ruik wat cacao en eucalyptus, moet nog langer liggen om zich
helemaal te geven. 

Château
Montus Cuvée Prestige 2010

Voor mij is
dit de mooiste wijn van de proeverij, de wijn met veel potentieel en inhoud.
Een chocoladewinkel in de neus, zegt Kees. De geur is aristocratisch, cederhout
en vanille naast het fruit. Fluwelen aandronk en wéér een enorme rijkheid in de
smaak. Een wijn om groots feest mee te vieren. 

Château
Montus XL 1995

We proefden
deze wijn enkele keren eerder, oa in 2009. Willem Jan is onder de indruk: een
aangename geur, impressies van thee. Goede balans. Prettig bitter, zegt Gerard,
die ook wat gekookte groente determineert. Ik vind de geur nu na twintig jaar
vooral mineralig, vuursteen, terroir. Een heel aristocratische wijn, hoewel ik
toch de voorkeur geef aan de Cuvée Prestige. Een ballerina met gespierde dijen,
visualiseert Nello.

Château
Montus La Tyre 2002

Véél
zwaarder, zegt Just. Een zoete aanzet met kersen en heel prettig drinkbaar,
aldus Gerard. Mon Cherie en lijm, zegt Berry. Ik ruik en denk aan een
bloementuin in de namiddag, enorm concentraat, een heel stevige wijn die wat
meer finesse en charme zou mogen hebben.  

Château
Montus La Tyre 2010

Een zoete
geur, zegt Gerard. Met granaatappel in de smaak. Nog een jonkie. De geur is
heel open, kersen in de neus. Aristocratisch. Ook in deze wijn komt terug wat
we zien bij álle 2010, ze zijn metéén lekker en verrassend drinkbaar. De
karakteristiek van hele grote jaren.

Een
memorabele proeverij, Noël bedankt!

Portugal maakt de tongen los
By in ,

Portugal maakt de tongen los

 Was het de Carnaval die voor de deur staat, het te laat komen van
sommige deelnemers door een bomvol parkeerterrein of toch de stand van
de maan? Feit is dat het een gezellige, leerzame en af en toe zeer
drukke proeverij was afgelopen dinsdag. Kees organiseerde een proeverij met Portugese wijn en vanaf het begin veel discussie.
Terwijl de eerste wijn Lusitano Branco rondging, als indrinker zullen
we maar zeggen, las Kees op zijn beste Portugees voor uit de
beschrijvingen. Zo blijkt Lusitano een fier en vurig paardenras te zijn.
Hij wordt afgezet tegen een Chamine Branco een blend van Portugese met
Franse druiven rassen (viognier en sauvignon). Volgens de beschrijving
beide afkomstig uit het Californië van Portugal namelijk Alentejo. Just
weet de juiste uitspraak aan te vullen dus ook op dat vlak zijn we weer
wijzer geworden.
Noël ruikt dennen en hars in de Lusitano en vindt hem wat rokerig en
zeker warm. De tweede heeft een mooie Sauvignon neus vindt hij.
Makkelijk drinkbaar maar hij mist wel wat concentratie. Rob mist een
neus bij wijn twee en dat leidt ook al weer tot enige discussie. De
auteur ondersteunt het standpunt van Rob in deze.

Hierna zet Kees een wijn uit Alentejo af tegen een Vinho verde. Leuk is
dat het dan weer geen typische Vinho verde is dus geen bubbeltjes en dat
komt onder andere doordat de Albarino druiven laat geoogst worden.Het gaat hier om de Herdade dos Grous Branco en de Reguengo de Melgaco
Alvarinho. Just ruikt bij de Herdade wat frisse appeltjes en noot en
proeft appelzuur en hazelnoot. Willem Jan noemt dat harsig zoals bij
retsina. De Reguengo noemt Just een fruithap. Allerlei soorten fruit en
een gemis aan mineraliteit wat Spaanse Albarino’s kan kenmerken.

Een winnaar kiezen van deze vier witte wijnen waarin het zoet overheerst
(of de zuren missen) is erg moeilijk. Een erg kleine voorkeur geniet
dan toch de vurige Lusitano. Alle anderen missen allemaal iets.
Dan komt er rood op tafel en wel een Flor de Crasto 2012 en een Castello
d’Alba Tinto 2012. Volgens de beschrijvingen soepel, toegankelijk,
opgewekt en lekker voor de doordeweekse avond. Twan ruikt bij de eerste
rozen en vindt hem klassiek. Hij heeft het woord klassiek nog niet
uitgesproken of de discussie barst weer los over wat klassiek is en wat
niet en of dat deze wijn dat wel of niet is. Leuke discussies die in een
haast jolige sfeer verlopen. Komt dat wellicht door de wat hoge alcohol
percentages die ze allemaal met zich meenemen? Henk vindt hem licht,
ruikt zoete bessen en hij vindt de afdronk licht en licht zurig. Noël
noemt het een moderne wijn met een kunstje. Twan geeft de voorkeur aan
de tweede waarin Willem Jan ook wat chocolade ruikt. Hij vindt hem wel
aan alle kanten iets te….. Rob, juist die treft een gesloten neus (Noot van de redactie: eens!). We kiezen wijn 2 als winnaar al is het voor sommigen onder protest.
Wijn nummer zeven van de avond is de Chamine Tinto 2012. Claartje heeft
er wat moeite mee. Net als met meer wijnen deze avond waarvan iedere
eerste slokje erg zoet is. Zoet met een hoofdletter Z zegt Gerard zelfs.
Maar goed Claartje ruikt wat steen, zwavel en sigaar en noemt hem
stroperig. Paul noemt hem diep rood, modern gemaakt met kwark en
framboos in de neus. Maar hij vindt hem branderig door het hoge alcohol
percentage. Wijn acht is het rode broertje van de het vurige paard. Een
Lusitano Tinto uit 2012. Paul roemt de fijne zachte neus met vanille,
hout en fruit en hij vindt de aandronk ook lekker. Echter op het eind
komt de alcohol weer naar boven en met 14 procent was dat te verwachten. Ook deze ronde een overwinning voor het paard…..

Achteraf kunnen we zeggen dat hierna de serieuze wijnen waar de balans
meer aanwezig is op tafel komen. Oudere wijnen ook alhoewel de
beschrijvingen en aanschaf van Kees niet altijd overeenkomen met wat er
geleverd is. We proeven de reserva van Casa de Saima uit 2010 en de Quinta de Foz de
Arouce Tinto 2008. Twee maal de Baga druif. Blijkbaar een uitdaging voor
wijnmakers vanwege de tanines en pittige zuren. Henk beschrijft een
lichte neus maar ruikt later toch bessen, zoete aanzet, tabak, hout en
tannine, licht bittertje. Prima wijn. Dan de tweede: Henk verwachte door een lekkerde neus vanille wat meer
qua smaak. Vond hem licht, wel wat hout en tannine. Claartje kiest voor
2. Paul vraagt naar de zuren wat wederom het gesprek op gang brengt en de voorzitter ertoe dwingt de orde te handhaven. Voor nu noemen we de 1e de winnaar maar wellicht over twee jaar niet.
Als ik me niet vergis was het ook geen 2008 dus dat kan best
kloppen. 

Bij de laatste twee zat dan eindelijk de topper van de avond dus de
opbouw had Kees goed neergezet. We kregen een Meandro 2010 (2011) en
een Quinta do Crasto Reserva 2008. Over de Meandro sprak Rob: Vrij
gesloten neus, mist zuren. Willem Jan is het daar helemaal niet mee eens
en noemt het een melk en fruitella neus. In derde geur zelfs
rozemarijn. Veel cassis in de smaak, rode paprika, peper en drop. Noël
vond hem meevallen munt bessen pruimen nog niet ontwikkeld maar toch.
Wel tandplak maar er zit al lijn in. Dan de laatste wijn diep donker rood. Laurier, kaneel en chocolade neus.
Rob ruikt cocos wat duidt op hout. Er is wel complexiteit. Noël meer ontwikkeling wierook in de neus maar ook vet en stal. Frisse
elegante wijn. Beperkt zuur maar toch elegant. Geen bitters in de
afdronk. Balans.Kortom we vonden zowaar een winnaar. Daar moet dan ook wel voor in de
buidel worden getast want deze is aan de prijs.
De uitdrinker? Een 5 jaar oude Madeira en die leidde tot….. ja discussie. Mag het wel mag het niet en ga zo maar door. De conclusie: Kees verzorgde een leuke gezellige leerzame avond over
Portugese wijn. Wijn waar het zoet overheerst en waar we zochten naar
balans en die uiteindelijk vonden. Of waren de smaakpapillen dan toch
aangetast door de stand van de maan? Mijn maankalender gaf aan dat 10
februari 2015 goed was om met compost te werken, met wortel planten en
dat iedereen naar de kapper had moeten gaan maar over wijn proeven? Geen
woord! Tot de volgende keer!

Verslag en proefnotities Martijn de Groot

Pretogen en applaus
By in ,

Pretogen en applaus

Pretogen aan
het eind van de proeverij. Applaus voor onszelf, zegt iemand. We proeven
trouvailles van de leden. Altijd verrassend, leerzaam en interessant. We
proeven Cornalin uit Zwitserland, mousserende Bugey, Rhônewijn van Jean Luc
Colombo, Margaux en Barolo in één serie naast elkaar, een klassieke Bordeaux
uit topjaar 2000, en… en… Fraaie proeverij!

Steeds betere informatie op de achteretiketten, fijn!

We beginnen
met een mousserende wijn uit Bugey: L Reserve 2011 van Duport die is gemaakt van
chardonnay, pinot noir, aligoté en het autochtone druifje molette. Schitterende
geur vond ik, met vanille, peer en gist. Een mooie expressieve wijn, zegt
Claartje.

In de eerste
serie proeven we Cornalin 2011 uit Zwitserland, een wijn waar we de 24 maanden
fustrijping niet aan af proeven. Jammig, pruimen, peperig en een zoetje, zegt
Toos. Kersen in het kwadraat proef ik, een vriendelijke en verrassende wijn. 

Guado al Melo
2006 uit Bolgheri heeft ook kers, morelkers in de geur. De wijn combineert in de
smaak tannine met cederhout en een dropje. Paul ruikt sigaren. Claartje benoemt
de mineralen in deze van een Bordeaux blend (cabernet sauvignon, cabernet
franc, merlot) gemaakte wijn. 

Wijnmaker
Jean Luc Colombo uit de Rhône doet de harten van wijnliefhebbers sneller
kloppen. We proeven zijn Les Forts 2009 Côtes du Rhône. Nog jong en gesloten,
proeft Toos. Dat klopt met mijn aantekening: geen allemansvriend op dit moment,
nog wat straffe tannines, heel beloftevolle wijn voor over enkele jaren. 

Herade Fonte
Paredo 2007 Reserva herkende ik niet als Portugees. Dit is een heel serieus
glas wijn met een expressieve neus, goede balans en veel sap. Henk kan de wijn
enorm waarderen: fraai en fris, vanille en goede balans. Trouvaille!

De klassieker
Château La Gurgue 2008 uit Margaux staat ernaast. Een hele fraaie wijn met mint
in de geur, mineraliteit en veel elegantie. Henk determineert ook bramen. Fijne
wijn om in de kelder te hebben en een doordeweekse dag een zilveren randje te
geven of een zondags diner mee te bekronen. 

De kleur
verraadt dat we een Nebbiolo in het glas hebben: Barolo Scrimaglio 2009. De
geur is expressief met die verwelkte rozentoon waar Piemonte om bekend staat.
Veel kracht én souplesse. Licht bessen, zegt Henk, weinig zuren. De kleur is
dakpannenbruin. Fijne wijn

Bessen,
houttonen, pruimen en pittige zuren, zegt Gerard te proeven in Baron de Santuy
1996, de oudste wijn  die we proeven uit
Ribera del Duero. Teer en veel alcohol, benoemt Paul. Ik ruik de kruidigheid
van een sigarenkistje en de munt van After Eight. 

Een lastig
thuis te brengen wijn, zegt Gerard die rozenbottel, rozijntjes, thee en een
zoetzuren  aanzet proeft met een
houttoets en pittige zuren bij de Barolo 2001 van Monchiero. Ook hier zit weer
die rozentoon in de geur, mineraliteit en hap sap concentraat. Een Jerommekes
wijn met veel kracht, zegt Noël. 

De typische
klassieker is een Château Camensac uit het mooie jaar 2000. Deze Grand Cru
Classé brengt een geur waar je steeds nieuwe elementen aan kunt ontdekken:
boerse stallucht, espresso, eucalyptus, kersen en laurier. Wat fijn om zo’n
wijn in het glas te hebben. Twan ruikt nota bene ‘rotjes’ in de wijn. Noël
prijst de complexiteit en Gerard benoemt deze ‘zekerheid’ als een rijk glas
wijn. 

Twee totaal
verschillende uitdrinkers staan naast elkaar, ieder met eigen kwaliteiten maar
volstrekt onvergelijkbaar. De derde wijn van Suduiraut, Sauternes 2003, was
ooit een koopje bij de Hema voor de kenners die er een neus voor hebben.
Botytris in de geur, ananas, perzik en honing, nu prachtig in balans. Een mooie
dessertwijn, zegt Kees. 

Ohligsberger
Spätlese 2013 van Haart is eigenlijk een kindermoord. Veel te jong om te
drinken, deze Moezelwijn van topniveau. Vuursteen en fosfor, noemt Noël, ik heb
daarvoor gewoon zweetlucht en stinkertje staan in mijn aantekeningen. Rijk
concentraat, prachtige zoet zuur balans en vooral heeeeel veel verfijning. Deze
wijn laat zich de komende vijfentwintig jaar steeds opnieuw ontdekken, iedere
keer een feestje om te drinken.

Kortom
lezers, we hadden in een kleine kring een uitstekende start van ons eerste
seizoen in dit jubileumjaar. Veelbelovend.

Bekend raken met Baden
By in ,

Bekend raken met Baden

Altijd leuk,
een regioproeverij van buiten Frankrijk, en van een relatief ‘obscure’ regio.
Niet dat Baden nou slecht bekend staat, maar, zoals Berry Marinussen ons vroeg
“Hoe vaak drink je dat nou eigenlijk, Baden?” De meesten zullen moeten
bekennen: “Slechts zelden.”

De indrinker
is onzuiver met volgens enkele proevers lichte kurk, maar desondanks voor veel
andere proevers nog prima verteerbaar. En inderdaad heeft de wijn ook gistige
tonen en een zekere verkwikkende frisheid.Dan de eerste
serie wit. De twee wijnen zijn in veel opzichten elkaars tegenpool. De PIX Chardonnay wint het van de wat
vlakke Auxerrois van Huber
(gevalletje schoenmaker Huber, blijf bij je rode wijn leest?) die pas op het
einde wat zuren geeft; de Chardonnay daarentegen is een modern gemaakte wijn
met een botertje, rijp fruit, ananas en citrus, wat kruidigheid en een ronde
afdronk.

Ook in serie
twee verschillende wijnen: de eerste een fruitige, “dartele” (Hans L.) Grauburgunder van Dr. Heger. Bloemig,
meloenthee, een prima glas. De tweede wijn, een Weissburgunder van PIX, meer voornamer, een eetwijn, minder op het
fruit, koperpoetsassociatie, limoen, goede smaakvoortzetting, rinse, rulle, krachtige
finale. Lekker! Blijkt weer van PIX te zijn. 

Rood! Met meteen
voor mij de wijn van de avond, de basis Spätburgunder
van Koning (maximale score  van
GaultMillau) Huber. ”Helemaal mijn
wijn,” zegt Berry – om later op de avond te preciseren dat hij het huis bedoelt: de Alte Reben blijkt toch
zijn voorkeur te hebben. Voor mij niet: deze basiscuvée is robijnrood met een
vrij transparante rand. Fijne neus: frambozen, tabak,vlier. Ik schreef op “mooie rijpe Bordeaux ruikt zo.” Tja.
Trekt (nog) wel een beetje, lange afdronk. De andere wijn in deze serie, van Enderle & Moll, kan om voor mij
onduidelijke redenen op veel sympathie van de andere proevers rekenen. De kleur
is bleek granaatrood, niet helder. Typische Spätburgunderneus, aardbeien in
blik, maar in de mond niet spannend, wat log zelfs, vanille. 

De eerste
wijn in de volgende serie is wat “etherisch” (Noël), fruit op alcohol had ik
zelf genoteerd, goed in balans, stevige, rijpe tannines. Een serieus glas, opnieuw
van PIX (Cuvée Judith, met
houtlagering); als kleine kanttekening wel een wat hete afdronk (alcohol). De
andere wijn is lekker en kan de goedkeuring van veel proevers wegdragen, maar
is mijns inziens een beetje eendimensionaal: vooral veel rokerige,
vuursteenaroma’s. Soepele aanzet, makkelijk, maar mist de complexiteit die men op
dit prijsniveau zou mogen verwachten: de Alte
Reben van Huber. Drie keer zo duur als de basisHuber. Dan weet ik het
wel…

De laatste
serie rood, met blends van o.a. Cabernet en Lemberger. Allebei van PIX, de eerste de “Kamikaze” 2011, rijp zwart fruit, steeltjes, drop, iets ziltigs en
wat groene tonen (Berry noemt ook ‘vegetaal’ en heeft een Loireassociatie) maar
zeker niet onrijp. Noël noemt de wijn zelfs ‘zwoel’ en in soortgelijke termen
wordt de wijn ook door anderen omschreven. De Rotwein PIX, hun ‘feestwijn’ volgens Berry, die alleen in goede
jaren wordt gemaakt, steekt er voor mij toch nog een stukje bovenuit, met een
heerlijke neus, rijp gekookt fruit, een vleugje sinaasappel, en iets harsigs
(vond ook Just). Complex dus, sappig en lekker.

Baden staat
niet bekend om zijn zoete wijnen. Een van de twee uitdrinkers valt toch in de
smaak: de Scheurebe – een druif die mij zelden teleurstelt – is bleekgeel, met
een moeilijk te omschrijven neus (wax? bloemig?) en die zo verkwikkende typisch
Duitse zoet-zuurbalans. De Gewürztraminer van Ziereisen heeft het daarnaast
moeilijk,maar wordt heel beeldend beschreven en herkend door Hans L:
mandarijntjes op blik, en lelies.

Conclusies? Baden
maakt mooie wijnen, zo veel is zeker. Grote namen (Huber): zeker bezoeken, maar
wel proeven, want duurder hoeft niet perse ook voor iedereen lekkerder te zijn.
En PIX: allen daarheen!

Verslag en
proefnotities Rob van Ginneken

Wijnproeven is emotie
By in ,

Wijnproeven is emotie

De proeverij
van Just Krijn mag een modelproeverij heten. Een aangename Cremant om te
beginnen, een curieuze ijswijn om te eindigen en daartussen drie series van
drie wijnen. Wat is de lekkerste wijn? vraagt Just, we hoeven ons niet te
verantwoorden met het waarom. Gelukkig doen we dat wel, met puike
proefnotities. We willen niet alleen beter leren proeven, maar ook beter
verwoorden wát we proeven. We proeven de wijnen blind. 

We proeven
steeds een Franse, Italiaanse en Spaanse wijn

Serie 1 Wit: Alto
Adige, Rias Baixas, Bourgogne Saint Bris 

Pinot Bianco
2012 Catina Cortaccia Alto Adige (3 stemmen)

Boter, mest
en een benzinetoets, proeft Eric, die dit een wat etherische wijn noemt met een
lange afdronk. Gerard noemt de wijn wat dun, hij ruikt gemaaid gras. Mijn
aantekeningen: mineraal en kruisbes in de geur, een verfijnde wijn met goede
zuren, rank en elegant, met wat noot in de afdronk.

Santiago Roma
2013 Rias Baixas Albariño (10 stemmen)

Expressief,
zegt Noël. Viooltjes en grapefruit, zegt Eric. Mijn aantekeningen: meest
gekleurde wijn, rijpe peren en viooltjes in de geur, de wijn heeft een hoge
zuurgraad en een fraai bittertje in de afdronk. Voor mij net iets te prominent,
maar de overgrote meerderheid van de proevers geeft de voorkeur aan deze wijn. 

Clotilde
Davenne 2013 Bourgogne Saint Bris  (1
stem)

Meest
expressieve wijn met een heel fraaie neus: amandelen, anijs, meloen en honing.
Bittertje in  de afdronk van deze
Bourgogne, de enige AC met sauvignon blanc. 

Serie 2 Warm
rood: Bierzo, Faugeres, Valpolicella

Siete Gravias
2012 Bierzo, Mencia (5 stemmen)

Hartendief
van Just. Paarsrode kleur, een zwoele wijn, zegt Kees, met bramen, peper en
pruimen. Ik vind dit ook de mooiste wijn in de serie: dieppaars, kersen, héél
veel smaak – what you see is what you get – te jong weliswaar nog, een heel
eerlijke en leuke wijn van de menciadruif. 
Zes maanden gerijpt op eiken. 

Domaine
Olivier Taillefer 2010 Faugères (nihil)

Kreupelhout,
een stalneus, kruidige tonen. Een vertrouwde, aangename maar ook strenge smaak.
Niet heel complex. 

La Campagnola
2011 Valpolicella Ripasso (9 stemmen)

Deze wijn
krijgt de handen op elkaar, een geur met sweetspice en rozebottel (Rob),
confiture en gekookt fruit (Nello), steranijs en kaneel (Kees). Mijn
aantekeningen: kruidige neus, warm met een rubbertje, ik vond de smaak straf en
moeilijk, nog niet in balans. 

Serie 3 Zwaarder
rood: Bierzo, Etna, Côte Rotie 

Otero Santin
2010 Bierzo crianza (7 stemmen)

Biologische
wijn van meer dan 50 jaar oude wijnstokken van de Mencia druif, 12 maanden
gerijpt op Frans eiken. Berry benoemt een romige geur, fruitella, vanille en mooie
zuren in balans. Twan benoemt salmiak. Ik zag deze wijn aan voor de Franse
wijn: kersen in de geur, heel geconcentreerd, een wat ingetogen geur, zoethout
in de smaak, te jong nu nog, maar veel rondeur en souplesse. Hartendief van
Just. 

Orpheus 2010
Etna, Sicilië (7 stemmen)

De kleur van
deze wijn is Italiaans dakpannenbruin, tuilé benoemt Twan. Berry benoemt
cederhout, kersen, aardse tonen en bosgeur. Mijn aantekeningen: garrigue
kruiden, erg mooie geur met cederhout en truffel. Nu nog een straffe smaak die
echter steeds mooier wordt, elegantie en verfijning. Voor mij een grote
verrassing en dé wijn van de proeverij, gemaakt van 45 jaar oude wijnstokken
van 80% Nerello Mascalese en 20% Nerello Mantellato van vulkanische bodem. 

Côte Rotie
2011 Antoine Borget (1 stem)

80% syrah en
20% viognier. Berry ruikt rooibos, Kees noemt de geur deftig. De geur is best
geparfumeerd, de smaak heeft een hoge zuurgraad, mist voor mij wat charme.

De mooiste proeverijen
op de sociëteit zijn vaak die waar de samensteller zelf domeinen bezocht, zo
ook hier. Wijnproeven is emotie, zegt Just, die met twinkelende ogen vertelt
over het enthousiasme van de Spaanse wijnbouwers.