Overzicht blogberichten

By in ,

Portugal trilogie I - Wijn uit Bairrada en Minho is verrassend

De rivier Minho Noord Portugal, land van Vinho Verde

Anekdote. Het moet in de jaren zeventig zijn geweest. De
ober van restaurant De Korenbeurs in Tilburg laat aan een grote familietafel de
wijn voorproeven. Mijn oom Jan drinkt enkele slokken en zegt: “Prima Frans
wijntje, ober!”. Waarna die prompt met een uitgestreken gezicht een antwoord
geeft, dat hilariteit veroorzaakt: “Heel fijn, (enkele seconden stil) de wijn
komt uit Portugal, mijnheer.” De wijn is Mateus Rosé uit een frivole buikfles. Als
Hans Lodewijkx vertelt dat de Baga druif onder meer gebruikt werd voor Mateus
Rosé ben ik meteen geïnteresseerd. 

Wijngaard met Baga druiven van Filipa Pato

De Baga druif is een van de weinige druiven
uit Portugal die als monocepage voor wijn wordt gebruikt. De druif is
productief en werd vaak gebruikt voor bulkwijnen. Een groeiend aantal
wijnbouwers maakt er nu eigen wijnen van. Onder hen is Douro/Port man Dirk
Niepoort. Hij denkt dat Bairrada het beste terroir heeft van heel Portugal. Een
kleine groep enthousiaste wijnbouwers (De Baga Vrienden) doen hun best om de
valkuilen van de druif (te hoge opbrengst, te hoge tannines en te hoge zuren)
te vermijden. We proeven dan een wijn die best even mag ouderen voordat de wijn
zijn kwaliteiten tot uitdrukking laat komen. De Baga druif wordt wel eens het
Portugese antwoord op nebbiolo genoemd. Kortom: reuze interessant voor de
liefhebberskelder. Het is niet moeilijk een mooie kelder op te bouwen met
flessen van vijftig euro of meer. Maar een fraaie kelder samenstellen – die
veel genoegen geeft – met flessen tot vijftien euro, ja kom daar maar eens om. De
Baga wijnen komen voor zo’n kelder in aanmerking.

Aitade Semedo 2015 Baga Young, Bairrada

Voor twee proevers is dit de mooiste wijn van Baga. Just
ruikt pruimen, Willem Jan vooral cacao. Ik proef een opmerkelijk contrast wat
je niet vaak ziet tussen geur en smaak. De geur is rijk en zwoel, zoete bramen
in de neus, dan verwacht je dat dat doorzet in de smaak. Maar die is juist heel
lenig, met wat drop. 

Aitade Semedo Reserva 2015 Baga,  Touriga Nacional,
Bairrada

De helft van de proevers geeft de voorkeur aan deze wijn, de
andere helft verkiest de Post Quercus als mooiste Baga. Deze reserva bestaat
voor 50% uit Touriga Nacional en voor 50% uit Baga. Just benoemt menthol en
eucalyptus, Willem Jan ruikt munt en jam in het kwadraat, Martin ruikt kersen
en chocolade en oordeelt de wijn geheel in balans. Mijn aantekeningen: een
piepklein rubbertje in de geur en kruiden, in de smaak een stevig bitter
(waardoor je de wijn graag schenkt bij kaas of eten) en tonen van drop,
zoethout en cacao. Heel interessante wijn die zes maanden houtopvoeding kreeg
op fusten van 500 liter. 

Filipa Pato, talentvol wijnmaker en Baga “terroirista”

Post Quercus Baga 2015 Filipa Pato

Hartendiefje van Hans. Just prijs het rode fruit in de wijn.
Boele constateert dat er drie heel verschillende wijnen van Baga op tafel
staan, waarbij de mineraal expressie van deze wijn het grootst is. De wijn werd
opgevoed op amfora. Ik vind de wijn prachtig, en heel expressieve geur met tonen
van kaneel en kardemom. De smaak is bepaald geen allemansvriendje,
karakteristieke hoge bitters en zuren met kersenbonbonchocolade. Door de hoge
zuurgraad gaan Baga wijnen vaak heel goed samen bij wat vetter varkensvlees. Filipa
Pato is een wijnbouwer die graag experimenteert en dat pakt hier met die amfora
opvoeding heel goed uit. 

Ja, en dan de Vinho Verdes. Ik drink die nooit. En die
toevallige fles van Alvarinho die op proeverijen langskomt, maakte geen
blijvende indruk. Hans Lodewijkx zet zes goede Vinho Verdes achter elkaar, en
zie: ik ben meteen overtuigd. Dit is een prima alternatief voor de eeuwige
sauvignon, riesling of chardonnay. Verandering van spijs doet eten.

Muros Antigos Alvarinho 2016 Anselmo Mendes

Alvarinho wordt vooral in Spanje verbouwd, leert onze Wine
Folly, pakweg een kwart van de 7700 hectare in de wereld ligt in Portugal. De
druif geeft in Vinho Verde een frisse, expressieve witte wijn met vaak enige
sprankeling. Dominante aroma’s zijn citroen, grapefruit en nectarine. De
commentaren op deze witte wijn zijn ronduit positief. Paul noemt kruisbes, Just
prijst het complexe bouquet met abrikoos, appel en mandarijn. Willem Jan geniet
van het zuurtje voorin, hij noemt de wijn heel speels. Ik ruik amandel en
grapefruit, lekkere bitters in de smaak.

Granito Cru 2014  Luis
Seabra

Hartendiefje van Hans. De mooiste Vinho Verde naar mijn
oordeel, maar een beetje a typisch en daarom niet door iedereen gewaardeerd. Just
noemt de wijn complex. Het meest goudkleurig van alle witte wijnen. Kees
benoemt beendroog, boter en bloemig. Ik vind in de neus vooral honing, bloemetjes
en een rijke geur, de wijn bezit een geweldig goede balans. Prachtige
gastronomische wijn.

Alvarinho Parcela Unica 2014 Anselmo Mendes

Willem Jan noemt alle Vinho Verdes interessant en lekker. En
dit is een bijzondere. Sinds 2009 maakt Anselmo Mendes van één perceel een
eigen cuvee. De ervaring leerde dat dit perceel altijd betere wijn leverde dan
andere percelen. Vinficatie van deze wijn op eikenhouten vaten en daarna negen
maanden rijping op gebruikte vaten. Het is een prima wijn, maar eerlijk gezegd
wel aan de prijs, het is echt een wijn voor de zon- en feestdagen. Een geur met
limoenrasp, tropische papaja, sappig met goede bitters. 

We proefden ook twee mousserende wijnen, de aantrekkelijke
Gilda 2013 uit Bairrada en sloten af met een verrukkelijke Late Bottled Vintage
port 2011 van Niepoort. Er ligt alleen port uit Portugal in mijn kelder, maar
na deze proeverij komt daar binnenkort zeker wijn gemaakt van Baga bij. Fijne
proeverij, en dan hebben we dit seizoen nog twee keer Portugal voor de boeg!

Mooie Maidenproeverij: Nieuwe versus Oude wereld
By in ,

Mooie Maidenproeverij: Nieuwe versus Oude wereld

Mount Difficulty

Twee weken geleden nam Nello, de Nestor van de
Brabantse Wijnsociëteit, afscheid met een mooie wedstrijdproeverij. Diederick Swagemakers,
onze Benjamin en pas sinds kort lid, scoorde in die wedstrijd meteen sterk met
een mooie derde plaats. Voor zijn maiden-proeverij kiest Diederick het thema
“Oude versus nieuwe Wereld”. We zijn benieuwd. 

1a. 2015, Belondrade Apolonia, IGP Vino de la Tierra de Castilla y León,
Verdejo

1b. 2015, Belondrade Y Lurton, DO Rueda, Verdejo

Serie 1 opent met twee forse witte wijnen van
dezelfde druif en hetzelfde jaar. De eerste heeft een iets harsige neus, een
mooie zwoele aanzet maar ook forse zuren en alcohol die je voelt op je
tandvlees. De tweede is ondanks het ruime hout meer in evenwicht met een fijne
zoet-zuur balans. Het zijn allebei vette Verdejo’s uit 2015 van Belondrade,
respectievelijk de Apolonia (IGP Vino de la Tierra de Castilla y León) en de
Belondrade Y Lurton (DO Rueda). Moeilijk om blind te herkennen, geen duidelijke
Verdejo-kenmerken (kruidig, zweetneusje, noot, grapefruit, bittertje).
Misschien speelt het een rol dat de Didier Belondrade en zijn (ex-)vrouw
Brigitte Lurton Franse roots hebben. Hoe dan ook, het zijn mooie wijnen die
door de proevers breed gewaardeerd worden.

 2a. 2014, Domaine Michelot, Meursault ‘Sous la
Velle’, Chardonnay

2b. 2014, Marisco Vinyards, The King’s Bastard, Marlborough, Chardonnay

2c. 2014, Tenuta Rapitala, IGT Siciliane, Chardonnay GC

Serie 2 was duidelijk herkenbaar als Chardonnay
(2014). De rokerige Meursault ‘Sous la Velle’ van Michelot was in verhouding
licht gebouwd en kort. Hij had mogelijk nog last van de vorige gang. Ik vond de
bloemige neus van The King’s Bastard (Marisco Vinyards, Marlborough)
aantrekkelijk, net als de fijne zuren en de ronde mondvullende smaak. Kort en
peperig in de afdronk maar toch een fijne nieuwe wereld wijn. De Chardonnay van
Tenuta Rapitala (Sicilië) was ondanks zijn groene spinazie-neus wel verfijnd en
elegant, maar winnaar bij de Chardonnay was in mijn ogen de Nieuwe Wereld
Bastard van Marisco.

3a. 2012, E. Guigal, Condrieu, Rhône, Viognier

3b. 2012, Marisco Vinyards, The Exemplar, Marlborough, Viognier

In Serie 3 (Viognier, 2012) werd de vlakke
Condrieu van Guigal overtuigend verslagen door de expressieve “The
Exemplar” van Marisco Vinyards. Goudgeel, iets natte wol in de neus maar
vooral perzik, muskaat, iets evolutie, vuursteen. In de mond flinke zuren, dik
viscoos, sappige perzik, beetje prikkelig achterin, “knetterlekkere
dubbeldrank” volgens Paul en voor Berry was dit “de eerste Viognier
ooit die ik lekker vind”. 

4a. 2012, Alvi’s Drift, Drift Red Fushion,
Worcester / Zuid-Afrika, Cabernet Sauvignon & Pinotage & Shiraz &
Petit verdot

4b. 2012, Chateau Taillefer, Pomerol / Bordeaux, Cabernet Sauvignon,
Merlot

4c. 2012, Tenuta Rapitala, Hugonis, IGT Siciliane, Cabernet Sauvignon &
Nero D’avola

In de de rode serie 4 (Cabernet Sauvignon
gedomineerde wijnen, 2012) werd de toon gezet met een herkenbaar
Zuid-Afrikaanse wijn (Alvi’s Drift, Drift Red Fushion, Worcester), veel
pruimen, bramen, koffie, drop in de neus, een zachte aanzet met dezelfde smaken
maar vrij scherp achterin met harde tannines. Op positie 2 was de Pomerol van
Chateau Taillefer was duidelijk de koude wijn, streng, smal, kersen, koffie en
bramen maar nog lang niet rijp. In tegenstelling tot de prachtige derde wijn in
de serie die al volledig op dronk was: de Hugonis van Tenuta Rapitala (IGT
Siciliane, CabS & Nero D’avola). Diep donker rood, zwart hart, iets
evolutie in de rand. Mooie neus, al iets belegen maar toch vrolijk met bramen
en bessen. Heel sappig wijn, cassis, fijne afdronk, duidelijk nog tannines. In
mijn proefnotitie schrijf ik “bijna Italiaanse zuren, Bolgheri?” en
dan is het toch een heel zuidelijke wijn. Mooi gemaakt. Is dit nog Oude Wereld?

5a. 2010, Roland Thevenin, AOC
Gevrey-Chambertin, Pinot Noir

5b. 2010, Mt. Difficulty, Target Gully, Central Otago (N-Z)

Het is gewaagd om na CabS nog Pinot Noir in te
zetten. Toch blijven de Gevrey-Chambertin van Thevenin en de Mt. Difficulty van
Target Gully (Central Otago NZ) prima overeind. Beide wijnen worden duidelijk
herkend. De Gevrey-Chambertin is voor een 2010 wel lichtgebouwd, helder van
kleur met in verhouding al veel ontwikkeling. Met zijn flinke zuren frist hij
ons wel weer op na de CabS. De Target Gully doet heel bio aan. Donkerder rood,
diffuus, ongefilterd, veel stal in de neus, volle jammige aanzet met minder
zuur, meer ontwikkeling. Fijne wijnen met een vrolijk plusje voor de Oude
Wereld wijn.

Bij de kaas proeven we Quinta do Noval Silval
Vintage 2005 die nog piepjong fruitig aandoet.

Als hartediefjes kiest Diederick de Belondrade Y
Lurton (heerlijk bij de kaas!), de Marisco’s en de Rapitala CabS.En wint dan Oude of Nieuwe Wereld? Onder de streep staat een smakelijke
proeverij met een interessante line-up waarin de klassiekers vaak rechts
gepasseerd werden door de nieuwelingen… Mooie maidenproeverij!

Proefnotities en verslag Noël Geisen

MIgranten druiven proeverij: Zinfandel maakt indruk in Zuid Frankrijk
By in ,

MIgranten druiven proeverij: Zinfandel maakt indruk in Zuid Frankrijk

Oostenrijkse wijnbouwer Kurt Angerer

Druivenrassen
kennen een oorsprong. Dat is daar waar ze oorspronkelijk vandaan komen.
Zo komt Sangiovese uit Italië, Riesling uit Duitsland en Albariño uit
Spanje. So far, so good.Toch
hebben druiven hun weg over de wereld gevonden. Samen met reizende
mensen, zijn druiven op plekken terecht gekomen waar ze oorspronkelijk
niet te vinden waren. Jaap noemt deze druiven ‘migranten’ en zet ons
vanavond hiervan monocepages voor. Aan ons de schone taak om druivenras
en nieuwe herkomst te herkennen. En dat blijkt geen sinecure.

We starten met een indrinker. Het isSteinmühle, Sauvignon Blanc, 2014, Rheinessen, Duitsland. We herkennen dat het een ‘koude wijn’ (d.w.z. kouder gelegen) is. De druif is lastiger te herkennen.

We
vervolgen met witte wijnen. En ook hier is makkelijker om te herkennen
dat het een ‘warme wijn’ is, dan welke druif het is. We noemen Semillon,
Pinot Gris en zelfs Verdejo. Jaap verklapt wat het is:Simonsig, Chenin Blanc, 2016, Stellenbosch Zuid-Afrika. Tja, het blijkt de constante van deze avond te worden. We vinden migrerende druiven lastig te herkennen!

We proevenKurt Angerer, VI, Viognier, 2011, Oostenrijk. Deze is zeker houtgelagerd. EnLaurent Miquel, Albariño, 2015, Languedoc, Frankrijk. Dit is een mooie, speelse wijn met hints van citrus en mineraliteit. Voor Jaap is dit een van de toppers van deze avond!

BijYalumba, Barossa, Riesling, 2014, Australiëruiken we de typische benzine/petrol. Kees vindt de wijn strakdroog. De smaak is wat vlakker.

Over naar de rode wijnen.Errazuriz Estate Series, Sangiovese, 2013, Chiliis
mooi helder, transparant. Claartje benoemt het rood fruit, zoals kers.
De wijnstokken staan pas sinds 2008 in de Chileense wijngaard.Gaja, Ca’Marcanda Promis, Merlot / Syrah, 2013, Toscaneheeft een fijne neus, maar is in de mond nog wat stroef.

Ondertussen
steekt een stevige discussie de kop op. Zijn druiven en herkomst nog
wel herkenbaar? Hoe kunnen wij dat nu blindproeven? Wat gebeurt de
laatste jaren al met de nieuwe gisten? Het is te merken dat we onthand
zijn!

Zinfandel van d’Arjolle maakt indruk

Ik vindDomaine de l’Arjolle, Zinfandel, 2015, Frankrijkde
boeiendste van de avond. En proefkampioen Rob herkent zelfs de druif! Hij beschrijft
de wijn als dieppaars met bramen, bosbes en intense zuren. De volgende
is voor Jaap weer een topper:Morgenster, Nu Series 1, Cabernet Franc, 2014, Zuid-Afrika. Anderen vinden de ‘rook’ in deze wijn toch iets te prominent. BijDomaine de l’Arjolle, Carménere, 2015, Frankrijkmeenden wij Syrah of Malbec te herkennen. Tja, het is geen typische Carménere.

We sluiten af metYalumba, Museum Reserve, Muscat, Australië. Het is een heerlijke, donkerbruine wijn: dik sappig. Geen Palamino, geen Madeira, maar Muscat.

We danken Jaap voor deze leerzame avond. Het was een mooie les in nederigheid.


Verslag en proefnotities Eric Hoepelman 

Onze beste proevers
By in ,

Onze beste proevers

Een, twee en drie: Rob, Eric, Diederick

Het is op één dag in april dat we bepalen wie onze beste
proevers zijn. Voor het komende jaar zijn dat Rob van Ginneken (eerste plaats),
Eric Hoepelman, Diederick Swagemakers, Noël Geisen en Toos Dusee. De
proefkampioen haalde 55 van de 150 te behalen punten. Zijn naam zal voor de
derde keer in de wissel-wijnkoeler komen, Rob was eerder proefkampioen in 2009
en 2011. Proficiat! 

De proevers gaven van tien glazen wijn steeds aan:

·        
uit welk land komt de wijn (Frankrijk, Spanje of
Italië);

·        
van welke druif of druiven is de wijn van
gemaakt;

·        
uit welke regio komt de wijn;

·        
uit welk jaar?

Dit is eenvoudiger dan in voorgaande jaren. Toch zijn de
scores aan de lage kant. De winnaar heeft 7 landen goed, 2 druiven en 2 regio’s.
Dat kan te maken hebben met de selectie van wijnen. Allemaal typerende wijnen,
zei Nello. Nello Pischedda nam als nestor afscheid van de onze sociëteit met
deze proeverij. Na een Cava uit Penedes volgen een witte wijn uit Limoux van
chardonnay, mauzac en chenin blanc, een Gavi van cortese, een Rias Baixas van
albariño en een Saint Joseph van marsanne. Bij rood proeven we blind Saint
Emilion van merlot, Crozes Hermitage van syrah, Languedoc van syrah, grenache,
mourverdre en carignan, een Barbera uit Piemonte en een Ribera del Duero van
tempranillo. De witte Limoux van Château de Gaure 2015 geeft bij de witte
wijnen het meest: bloemetjes, een sappige en verfijnde smaak met wat perzik en
amandel, goede zuren en een klein bittertje. Bij de rode wijnen maakt de Ribera
del Duero Chafandin 2013 de meeste indruk: rijke vanille geur, ceder, mooie
zuren en elegantie.

Wie van de drie? Wil de monocepage opstaan?
By in ,

Wie van de drie? Wil de monocepage opstaan?

Oude stokken leveren mooie wijn: Alto Moncayo

Martijn de Groot gaat
ons drie series van ‘drie grote druiven’ voorzetten. Iedere serie bestaat uit
één monocepage en twee blends met dezelfde druif. Ook bestaat iedere serie uit drie
landen. Niet geheel toevallig stammen deze landen uit zijn eerdere proeverijen
waarbij we een ‘ronde’ maakten:  (Giro) Italië, (Tour) Frankrijk en
(Vuelta) Spanje.

Om onze smaakpapillen
weer op scherp te zetten starten we met een ‘indrinker’. Het is Berlucchi,
Cuvee Imperiale 2014
, een Franciacorte uit Corte Franca in het hart van de
Franciacorte regio, gemaakt van Chardonnay en Pinot Noir. We proeven friszure
appeltjes, eikenhout en een prominente mousse.

Na deze intro mogen wij
echt aan de bak! Martijn geeft ons bordjes waarmee we na elke ronde stemmen. Welke druif is het? Uit welk land komt dit glas? En geheel in de stijl
van ‘Wie van de drie’ (https://youtu.be/Ckahk2E0GOQ): wil de echte monocepage opstaan ?

De eerste serie blijkt
om Viognier te gaan. De monocepage is Cinerino, Marziano Abbona, 2013
uit Piemonte. Gemiddelde leeftijd van de stokken is 20 jaar. De wijn heeft
zeven maanden gerijpt op Frans eiken en Acacia vaten. De vanilletonen zijn dan
ook overduidelijk aanwezig. Rijk aroma van honing, witte bloemen, brandnetel en
citrus.

De blends zijn Coudoulet
de Beaucastel, 2015
en Aigua de Llum, Vall Llach, 2014. De eerste is
de beroemdste wijn van Châteauneuf-du-Pape. Deze witte Coudoulet is een blend
van Marsanne 30%, Viognier 30%, Bourboulenc 30% en Clairette 10%. De druiven
blijven voor acht maanden in houten vaten en RVS tanks voordat de wijn wordt
geblend. In de neus is de wijn bloemig met tropisch fruit. De smaak is
aangenaam.

De tweede blend, Aigua
de Llum
, is een echte rariteit van het grote huis Vall Llach in de priorat.
Slechts 986 flessen deze jaargang. 60% Viognier, 35% Garnacha Blanca en 5%
Macabeu, Moscatel en Mersaguera. De helft van de druiven gaat in nieuw Frans
eiken vaten, de andere helft in RVS tanks. In de neus rijpe vruchten als
ananas. In de mond mooi geïntegreerde zuren. Een frivole wijn!

Ribera del Gudiana met káársrechte rijen wijnstokken

De tweede serie betreft Cabernet
Sauvignon
. Niet dat we daar van meet af aan eenduidig over zijn, maar toch.
De monocepage is Vaso de Luz, Reserva, Ribera del Guadiana 2009. Hans vdH en ik ruiken
‘Velpon’. Anderen nemen zwart fruit, vijgen en drop waar. Een mooie wijn!

Château d’Issan in Margaux

De blends zijn Château D’Issan, Grand Cru Classe, 2007 en Guidalberto,
Tenuta San Guido, 2008
.De eerste is een typische Margaux, ruim een jaar gerijpt op deels nieuw
eiken vaten. 63% Cabernet Sauvignon en 37% Merlot. Noël ziet een donkerrode,
half transparante wijn. Peter en Berry ruiken ceder. Daarnaast ruikt Berry
zwarte bes en groene paprika en benoemt de ‘Bordeaux-neus’. Paul herkent tabak,
leer en bramen. Ik vind het een rijke wijn met houttonen. 

De tweede blend, Guidalberto,
Tenuta San Guido, 2008
, is een ‘hartedief’ van Martijn. Naar verluid is het
een typische Maremma wijn. 60% Cabernet Sauvignon en 40% Merlot. Ook ruim een
jaar houtgelagerd. Ik ruik en proef dadels. Diederik zegt chocolade en bessen.
Anderen benoemen: ceder, rood fruit, lijm, toffee, tabak, koffie, cacao en
droppig. Ook dit is een heerlijke wijn.

Mooi hoor, de wijngaard van Alto Moncayo

De derde serie van drie
blijkt Grenache te zijn. De monocepage is Alto Moncayo, Garnacha,
2011
. Martijn vindt dit een ‘hartedief’ en van mij krijgt hij helemaal
gelijk! Deze Garnacha komt uit de D.O. Campo de Borja ten zuidoosten van Rioja.
Komt van 40 tot 70 jaar oude stokken die op 500 tot 800 meter hoogte staan.
Berry heeft het over ‘vloeibaar hout met morelkers’…

De blends zijn Le Bossu, Château du Trignon, 2011 en Barrile,
Contini, Isola dei Nuraghi, 2013
.De eerste komt uit Vacqueyras en is gemengd met Syrah en heeft een zeer
beperkte houtrijping gekregen. Als ik de wijn ruik denk ik aan vroeger, wanneer
mijn moeder haar haren werden voorzien van permanent vloeistof. Gelukkig ruikt
Gerard rood fruit en Boele wat meer aardse geuren en paprika. Peter onderkent
dan weer stal, peper, piment en espresso. 

De tweede blend komt van
Sardinië waar Grenache onder de naam Cannonau bekend staat. Naast een beetje
Cannonau bevat de wijn 90% Nieddera. De wijn heeft een klein jaar op hout
gerijpt. Ik ruikt kruisbes en lijm en proef ‘groen’, nootmuskaat en gezoete
gember. Kees daarentegen tabak en zwarte kers.

We sluiten af met een
‘uitdrinker. Het is Korlat, Vinarija Benkovac, 2011, een
Merlot-monocepage uit Dalmatië, twee jaar op eiken gerijpt. Ik ruik
ijzer en proef gedroogde pruimen met
wat bitters. Al snel komt dan de film Sideways ter sprake: “I’m not drinking f
***** Merlot”.

Verslag en proefnotities
Eric Hoepelman

Saint Emilion proeverij
By in ,

Saint Emilion proeverij

Familie Becot tijdens oogsttijd

Saint Emilion
is met 5.565 hectares wijngaarden het grootste Bordeaux wijngebied. Hiervan
zijn maar liefst 3.739 hectares Grand Cru wijngaarden, 1.826 hectare is van
niet geklassificeerde wijngaarden. Sympathiek is dat de classificatie iedere
tien jaar een aanpassing krijgt, het laatst in 2012. De beste wijngaarden hebben
een kalksteen ondergrond (Côtes) hoewel er ook veel goede wijn komt van de
zanderige kiezelbodem (Graves) die grenst aan Pomerol. De gemiddelde wijngaard
is in Saint Emilion maar zeven hectare groot. 

We proeven
met het Wine Folly proefwiel van de merlot druif. Ja, als je ziet wát je kunt
ruiken, dan ruik je dat ook, zei Willem Jan. Da’s natuurlijk waar. Maar ik
kreeg nu associaties (kleipot, anijs, vijgen) die ik anders niet geroken zou
hebben. De proevers hebben allemaal een puntenwaardering gegeven met het cos
systeem (20 punten). Van de 144 uitgebrachte scores waren wijnen zes keer volgens
de proevers ‘niet in orde’, werden zeventwintig keer wijnen beoordeeld als echt
mooie wijnen en tien keer wijnen beoordeeld als topkwaliteit. 

Hieronder in
volgorde van oplopende waardering de wijnen beschreven.

Château Franc Bigaroux 2005 Saint Emilion Grand Cru

Biologisch
bewerkte wijn, buurdomein van Canon La Gaffeliere. Neus met leer, potgrond,
bramen, cederhout, kruiden en wat anijs. Wij proefden deze wijn eerder op de
sociëteit, met meer zeggingskracht, wellicht aan het afbouwen. Door een proever
gewaardeerd als topkwaliteit. 

Gemiddelde
waardering 13,3 punten / mijn waardering 12 punten 

Château Faizeau 2005 vieilles vignes Montagne Saint
Emilion

Deze satelliet
wijn werd stroef genoemd. Ik hou van de gerijpte geur: herstbos en licht
truffel. Van hele oude merlot-stokken. 

Gemiddelde
waardering 14 punten / mijn waardering 14 punten

Château de Lussac 2010 Lussac Saint Emilion

Deze
satelliet wijn proefden we al vaker. Belgische eigenaar, serieus werkend
domein. Ik vind de wijn nog te jong. Vol fruit in de geur, ook een zoetje,
laurier, houttonen, chocolade. Goede zuren nog een tikje straf. Kijk uit naar
deze wijn voor een prima prijs/kwaliteit verhouding. 

Gemiddelde
waardering 14 punten, mijn waardering 15 punten. 

Château La Dominique 2010 Grand Cru Classé                

De enige wijn
van de Graves ondergrond in de proeverij. De wijngaard grenst aan die van
Cheval Blanc, het buurdomein dat voor de 2010 een prijs vraagt die maar liefst
negentwintig keer hoger ligt dan La Dominique. Ik vind de wijn erg gesloten en
nog weinig geven, te streng. Andere proevers zijn al enthousiaster: liefelijke
neus en stevige smaak, bramen, kersen, pure chocolade en anijs. Ook een groente
impressie. 

Gemiddelde
waardering 14,3 / mijn waardering 13 punten 

Château l’Arrosee
2010 Grand Cru Classé 
                                  

Wijn van het
kalkplateau, is in 2013 opgegaan in buurman Quintus, een wijn die drie keer zo
duur is. Die Bordeaux wijnboeren weten hoe ze geld moeten verdienen! Veel
positieve commentaren: kersen, frambozen, munt en jammige geur.Honingdrop
in de neus. Mon Cherie.Vol
van smaak en mooie bitters. Kruidig, duidelijk nog potentieel. 

Gemiddelde
waardering 14,6 / mijn waardering 15 punten 

Clos de
l’Oratoire 2010 Grand Cru Classé
                         

Van de
noordoostelijke hellingen. Een von Neipperg domein, zelfde eigenaar als d’Aguilhe
in de Côtes de Castillon en Canon La Gaffeliere en La Mondotte in Saint
Emilion. Rijke geur met ceder, kers en chocolade. Klassiek, laurier, tabak,
salie en melkchocolade, nog duidelijke bitters en tannine. Door twee proevers
gewaardeerd als topkwaliteit. 

Gemiddelde
waardering 15 punten / mijn waardering 14 punten

Paardenkracht op Troplong Mondot

Château
Troplong Mondot 2004 Grand
Cru
Classé

Hoogste punt
van het kalksteenplateau, werd in 2012 geclassificeerd als Premier Grand Cru.
Vrij strenge smaak, vind ik. De proevers: zoethout, koffie, leer, zwarte kersen,
pruim. Zwoele afdronk. Ik ruik stront, zegt Eric en met een vette glimlach,
maar ik vind het toch lekker. Door twee proevers gewaardeerd als topkwaliteit. 

Gemiddelde
waardering 15,8 / mijn waardering 16 punten

Château
Beauséjour Becot 2004 Premier Grand Cr
u Classé    

Stallucht, fantastische smaak. Commentaren:
prachtige wijn, ales erop en eraan.Complexe
geur met mest en leer, heel goed in elkaar verweven. Vijf proevers waarderen
deze wijn als topkwaliteit, Jaap geeft zelfs een perfecte 20-score. 

Gemiddelde
waardering 16,3 / mijn waardering 17 punten.

 

Uitdrinker : Château Soutard 2008, Grand Cru
Classé

Bij de
fantastische Nederlandse kazen van Paul Heemskerk drinken we nu eens geen zoete
uitdrinker, maar een mooi op dronk zijnde Soutard, met heel frivole zuren en
veel levendigheid. Geen puntenwaardering gegeven.

Fosfor en Zwavel – Vulkaanwijnen
By in ,

Fosfor en Zwavel – Vulkaanwijnen

Etna wijngaard

Fosfor en
Zwavel – Vulkaanwijnen noemt Noël Geisen zijn proeverij. Hij zet onder andere
wijnen op tafel uit het boek Vulcanic Wines – Salt, Grit and Power van John
Szabo, MW. Fosfor en zwavel zitten in de kop van lucifers. De geur van een net-afgestoken lucifer wordt meestal geassocieerd met wijnen met reductie.
Zou het ook een eigenschap kunnen zijn van wijnen van wijngaarden op (oude of
nog actieve) vulkanen? “Nee,” zeggen de geleerden. Of in ieder geval:
mineraliteit, een door sommigen te pas en te onpas gebruikte proefnotitie, is
in ieder geval niet het gevolg van een vulkanische bodem met veel mineralen,
want mineralen: die hebben geen smaak. Szabo stelt dat vulkanische bodems in
ieder geval perfect zijn voor wijnen: steile hellingen en arme grond, goede
afwatering.

Wij proeven
wijnen die soms wel, en soms niet zo in de smaak vallen. Een eenvoudige maar
wel lekker Listán Blanco (Palomino) van Bodeags Noroeste uit La Palma valt in
de smaak; de wat vollere Soave “Monte Grande” Soave (ja, ook dat is/was ooit
een vulkanische streek) van Pra, met een lik vanille, doet enkele proevers
twijfelen aan wat nu een typische Soave is. Dit is in ieder geval een serieuze.

Nog een serie
wit, met vier wijnen. De leukste (niet alleen vanwege de naam) is de ‘Mari di
Ripiddu’ van de flanken van de Etna, van Filippo Grasso. Goudgeel, met rijpe
ananas, kruidigheid en een soort (Christmas?) cake-achtige zoetimpressie. En dat
allemaal met een fraicheur die ’t geheel in balans houdt. De Binner Riesling GC
Kaefferkopf uit 2001 is mooi in balans en scoort op veel punten (complexiteit,
balans, intensiteit, en lengte) maar persoonlijk is ’t toch niet zo mijn wijn. 

Dat geldt ook voor de laatste wijn, een beroemde wijn: de Clos Saint Urbain,
van de Rangen de Thann, een zeer steile wijngaard in de Elzas, en dan ook nog
eens van een van de meest gereputeerde producenten van de streek,
Zind-Humbrecht. De wijn is al aardig verkleurd, heeft een wat vlezige neus,
niet zo heel veel fruit. Het is voor velen van ons ook niet een uitgesproken Riesling.
Is dit dan een typische terroirwijn, van deze zo typische wijngaard? ’s
Anderendaags maar eens nagevraagd bij Frank Smulders MW, die in de Elzas op
strooptocht is en – wat een toeval! – net die dag bij het bedrijf te gast was
en alle wijnen heeft doorgeproefd. Inderdaad: de RdT CSU is ook volgens hem een
topwijn, maar ook Frank heeft wel eens flessen gehad die al ver ontwikkeld
waren. Hij vermoedt dat dit wel eens een gevolg zou kunnen zijn van langerijping op de lie na vergisting. 

Over naar
vulkanisch rood, met weer een La Palma wijn die heeft gerijpt of vaten die met
een harssoort zijn behandeld (Vino de Tea) en een wél zeer herkenbare Ahr
Spätburgunder, de Schieferlay GG van Kreuzberg. In de volgende serie staan twee
wijnen met hoge scores van Jancis Robinson en van Luca Maroni. Welke de Robinsonwijn
is, is snel duidelijk: dat kan nooít de tweede wijn zijn! Die zou zij
ongetwijfeld als een overrijpe port- of Zinfandelimitatie hebben gekarakteriseerd
net als de roemruchte Chateau Pavie 2003. Dit keer ben ik het wel met haar eens: deze wijn begint mooi, met een lekker
neus van braam en ander zwart fruit, maar vooral bakken framboos en een flinke
vleug vanille. Wat dan volgt is een zoetje waar het verklein-’tje’ wel van af
mag. De meeste leden, toch niet echt van de Parkerwijnen, lijken er vanavond
niet zo’n moeite mee te hebben. Martijn heeft een doos van deze wijn thuis en
identificeert ‘m blind: Eremo San Quirico, Aglianico Campi Taurasini “Nativ”
2013. De eerste wijn (die van de hoge punten van Jancis dus) valt er bijna
compleet bij weg, bij al dat geweld. Vrij gesloten, wat rood fruit en leer, een
lichtgebouwde wijn met nog vrij veel tannines (te jong geslachtofferd voor deze
proeverij?): Tenuta delle Terre Nere Etna Rosso Guardiola, met volgens de proeflijst
(’t zullen 2 tikfoutjes van de voorzitter zijn) 1 % nerello mascalese en 0 % nerello
cappucio) …

Twee zeer
goede uitdrinkers. Volstrek overbodige discussie, in eerste instantie, over
welke de beste is: het betreft hier echt twee verschillende stijlen, één
oxidatief (Blandy’s Colheita Bual 1993, mooi amber, noten, lijm, zeer mooi
fris-zoet, en een zeer lange afdronk: in golven komt de wijn steeds terug.
Indrukwekkend. De Passito di Pantelleria “Magico” van Abbazia San Giorgio is
anders, maar zeker zo mooi. Perziken en abrikozen strijden om voorrang, lekker
dikke wijn, wat korter misschien dan de Madeira maar o zo lekker fruit. Beide
wijnen moeten voor een klein flesje zo’n 45 euro kosten maar deze flessen maken
’t helemaal waar.

Vulkanische
wijnen lekker, of bijzonder?  We hebben
in ieder geval heel verschillende wijnen geproefd, mét en zonder stinkertjes,
met fruit, gecontroleerde oxidatie en reductietonen, zoet(jes) en droog. Wijnen
worden wellicht deels gemaakt in de wijngaard, maar de hand van de wijnmaker
weegt minstens net zo zwaar.

Een fijne,
fascinerende proeverij!

Verslag en
proefnotities Rob van Ginneken

Leren en genieten van wijnen uit Noord Rhône
By in ,

Leren en genieten van wijnen uit Noord Rhône

Bij een
verrukkelijk glas Saint Peray is het prettig leren over Noord Rhône. Er zijn
acht beschermde herkomstgebieden en vier druiven, geeft Eric Hoepelman aan. We
proeven met visuele ondersteuning en uitstekende documentatie. Die druiven,
syrah, viognier, marsanne en roussanne, dat is te overzien. Zou je denken. Maar
je moet die witte wijnen toch wel geregeld proeven om ze te herkennen. Het is
niet alleen de druif die bepalend is voor de smaak, maar talloze factoren
spelen een rol. De leeftijd van de wijnstokken, het tijdstip van oogsten, de
bodem van de wijngaard, wel of geen houtrijping, de interventies van de wijnmaker.
Da’s nou precies wat onze wijnstudie zo mooi maakt. 

 

Wijnen van
marsanne, die drink ik niet vaak. En ik herken ze niet. Uiterst nuttig dus om
die te proeven. Eric zet ons twee witte Crozes Hermitages en twee witte Saint
Joseph voor. Wáár is marsanne aan te herkennen? Volgens Oz Clarke: een jonge
marsanne smaakt wat mineraal, vaak naar citrus en perziken. Na verloop van tijd
ontwikkelt zich een rijk palet van kamperfoelie en jasmijn, acacia, honing en
misschien een vleugje abrikozen en kweeperen. De wijn is aromatisch, olie- en
nootachtig en zwaar. 

Goede
wijnmakers brengen een wijn van marsanne die zwaarte en complexiteit bezit én
het vermogen om te rijpen. Een gerijpte marsanne past bij machtig voedsel. Tijd
voor de proef op de tong. 

Crozes
Hermitage 2015 Delas Blanc

De maximale
opbrengst is 45 hl/ha, aldus Eric. Toos noemt de wijn elegant en prachtig, met
als proefnotities meloen, ananas en tropisch fruit. Mijn aantekeningen: licht
floraal, sappig, eenvoudig en prima. 

Saint Joseph
2014 Delas Blanc

Hier een
lagere maximale opbrengst, 37 hl/ha. Hoge zuren, stevige wijn, zegt Toos.
Peperig, een moeilijke neus. Mijn aantekeningen lijken als twee druppeltjes
water op de Crozes Hermitage: licht floraal, prettig, fris, eenvoudig, prima. 

Saint Joseph Blanc
2011 Emanuel Darnaud

Een meer
gerijpte wijn, de duurste uit de serie, krijgt veel bijval. Goed in
evenwichtig, zegt HansH. Kees benoemt gedroogde abrikoos, een bloemige neus,
fijne wijn. Romig staat in mijn aantekeningen, en ook: vette wijn, dik,
vanille/veel hout. Dit is de aangenaamste wijn van de marsannes. 

Van de
kenmerken waar je marsanne aan herkent, is ‘zwaar’ misschien wel de
duidelijkste. En dan is dat nog heel relatief, zwaar in vergelijking met een
lichtere wijn zoals een Muscadet of Sancerre. 

De overstap
naar syrah wijnen maken we met twee Saint Joseph waarvan de volgende een
hartediefje van Eric is. 

Saint Joseph 2011 vieilles vignes, Bernard Faurie

Deze wijn
brengt de tongen goed los, de meningen zijn een beetje verdeeld. Kroten is de
omschrijving van de twee Hans-en. De geur is heel aanwezig en expressief, zegt
Diederick. Sigaar, rokerig, zegt Claartje. Teer, granaatappels, tabak, veel
hout, leer en rokerige geur, aldus Gerard, die de smaak beschrijft als complex
met bitters, aangenaam. Ik vind de neus feestelijk en expressief: wat vanille
maar vooral morelkersen, heel karaktervolle wijn met goede zuren en balans.Hartendiefje van Eric.

Hierna
proeven we vijf Côte Rotie wijnen. Van 5 jaar jong tot 31 jaar oud.
Ongelofelijk fijn om zo’n reeks te proeven. Hugh Johnsons wijnatlas leert dat
het Marcel Guigal was die in de jaren tachtig van de vorige eeuw Côte Rotie
roem bracht. Daarvoor waren de betoverende wijnen vooral bekend onder een kring
van heel kleine liefhebbers. Wel de liefhebbers die dan precies van wanten
wisten. 

Wáár
herkennen we syrah aan? Jonge syrah ruikt naar exotische bloemen, anjers en
viooltjes, wat voor een rode wijn opmerkelijk is. Ook smaken van rokend hout,
twijgjes rozemarijn op het vuur, frambozen, bramen en zwarte bessen. Côte Rotie
is aromatischer dan Hermitage en ook iets rokeriger. Door rijping krijgt syrah
tonen van wild en leer, een chocolade achtig karakter en vleugjes viool en
tabak. 

Côte Rotie  2011
Le Vins de Vienne

Hartendiefje
van Eric. Rozen ruikt HansH. Bekoorlijke wijn, zegt Rob, en ook: fijne
wijn  met vanille, animaal, lijm, complex
en elegantie. 

Wijnen van
Guigal, Côte Rotie Brûne et Blonde de Guigal

Jaargang 2012

Het
understatement van de avond, komt van HansH, een “behoorlijke” wijn. Paul ruikt
koffie. Als je een wijn tien jaar kunt laten rijpen in de kelder, dan is dit
een fijne aankoop. Rijke en diepe geur, complex met chocolade, peper, floraal.
Hoge Wijn. Ik ruik niet een paar bloemetjes maar hele bloemenvelden. Goede
balans, mooi verweven hout, veel potentieel. 

Jaargang 1998

Tja, 19 jaar
oud, dit wil je meteen drinken, toch? Oef, dan is het schrikken van de neus,
een belegen toontje, olijven, oxy. Als de smaak nog maar goed is? En dan BOF,
in de mond krijg je een wijn met nog te veel tannines en kracht. Ik vind dit te
jong. Geur en smaak detoneren dus een beetje. Maar erg fraaie wijn. 

Jaargang 1994

Veel proevers
zeggen wat moeite te hebben met deze wijn. Dat komt dan door zijn
ontoegeeflijke smaak. Die kan met zijn 23 jaar écht nog wel langer rijpen.
HansL prijst de levendige zuren en ruikt gekookte aardbei. Maar beste lezers,
als je deze wijn dan in het glas krijgt: r u i k e n en nog eens r u i k e n.
Want wat is dit een mooie geur: kruidig, peper, romig en melkchocolade,
cederhout en floraal. Complex, om eindeloos te ruiken.

Jaargang 1986

Guigal
excelleert in dit jaar, dat verder nogal magere en weinig charme bezittende
wijnen heeft gebracht, zegt Jancis Robinson. En die dame kan proeven. Dat
blijkt wel. Voor mij is dit de wijn van de avond en waarschijnlijk komt de wijn
in de top van het seizoen. Tuilé kleur. Stinkertje. Amandel. Levendig. Peper.
Mooie geur, gevolgd door een vitale smaak en goed op dronk. Nu à Point zelfs.
Deze belegen dame heeft óók nog een mooie fruitimpressie. Indrukwekkend glas
van 31 jaar oud.Uiteraard: hartendiefje van Eric.

Fijne avond,
Eric, bedankt!

Muurbloempjes proeverij, levendig en leerzaam
By in ,

Muurbloempjes proeverij, levendig en leerzaam

Een
muurbloempje is een vrouw die niet ten dans wordt gevraagd. Tegenwoordig wordt
de uitdrukking ook gebruikt voor wie langs de kant blijft staan, verlegen
types. Rob van Ginneken beschreef een wijn muurbloempje als ‘minne wijnen, waar
kenners wat op neer kijken.’ Hij bedacht een even briljant als eenvoudig
concept voor deze proeverij naar aanleiding van een artikel in het Engelse
Decanter, waarin wijnschrijvers een wijn noemen die ze links laten liggen. Het
beste wijntijdschrift ter wereld vroeg andere wijnschrijvers om een lans te
breken voor de genoemde muurbloempjes. Rob selecteerde vervolgens de toppers in
hun categorie. We proefden een pinot blanc, drie pinot grigio, drie pinotage en
een gewurztraminer. En twee ‘top’wijnen.

Pinot Grigio
uit Italië

Ze zijn
flauw, karakterloos en meestal saai. Zonder karakter. Zeker niet het geld waard
in vergelijking met wat andere Italiaanse witte wijnen te bieden hebben. Aldus
Tina Gellie. Daar staat de mening tegenover van Ian d’Agata, die stelt: Pinot
Grigio van hoge kwaliteit is een van ’s werelds best bewaarde geheimen. Ze
hebben altijd frisheid en gratie met verfijnde minerale tonen, geuren van gele
appel en peer met wat kruidige nuances. 

Dan is het
heel leerzaam om drie wijnen blind te proeven. Ik hoorde maar één proever die
aan pinot grigio dacht, Eric, heel knap. In mijn aantekeningen zie ik drie
totaal verschillende gebieden staan, ik dacht aan een viognier uit Rhône, een
witte wijn uit Portugal én een witte Châteauneuf du Pape. We proefden drie
wijnen van hetzelfde jaar, 2014, twee uit Friuli en een uit Alto Adige. 

LIS NERIS
2014, Pinot Grigio, Friuli

Expressieve
geur met perzik, viool en mineralen. Paul noemde de wijn hard en groen, ik vond
de wijn vrij hoog in alcohol. 

UNTEREBNER
2014, Pinot Grigio, Tramin Alto Adige

Met verbazing
geluisterd naar wat iedereen ruikt: banaan, vanille, ananas, amandel, bouillon.
Ik vond de wijn gesloten, rook niks. Ik dacht aan Portugal omdat de wijn body
en alcohol had. Deze coöperatiewijn bleef wel wat langer hangen in de mond. 

DESSIMIS 2014 Pinot Grigio, Vie di Romans, Friuli

De mooiste
wijn van de drie, met ongelofelijk veel smaakimpressies. Een rijke, rokerige
geur met amandelen en rozen. Anderen ruiken zoete banaan, buxus, munt, jodium,
framboos en ook weer rozen. Amandel zet door in de smaak met veel kracht. 

Het is een
teken aan de wand dat geen van de proevers doorheeft dat we drie wijnen van
dezelfde druif in het glas hebben. 

Pinotage uit
Zuid Afrika

Pinotage wijn
mist elegantie, frisheid en meestal ook terroir expressie, veel te vaak heeft
Pinotage lelijke synthetische aroma’s, zoals vernis, zegt Amy Wislocki. Tim
Atkin geeft toe: veel Pinotage ruikt naar nagellak-verwijderaar of banaan als
je het iets vriendelijker wilt zeggen. Maar dat is meer een teken van slecht
wijnmaken dan een echte karakteristiek. Als de wijnstokken oud zijn en de
wijnmaker doet zijn best kan Pinotage een prachtige wijn zijn  – ook een wijn die kan variëren in stijl van
heel licht en sappig tot diepgaand, geconcentreerd met rijpingspotentieel.

Ook nu noemt
geen van de proevers Pinotage. Mijn inschatting was dat we te maken hadden met
tannat, malbec achtige wijn, hoewel bij de derde mijn aantekeningen Nieuwe
Wereld wildwijn aangeven. 

RADFORD DALE 2014
Pinotage Frankenstein

Een
paarszweem in de kleur, in de geur een zweem van turf, een kruidje, licht kers
en pijptabak, dan een smaak die – oef – straf is. Noel ruikt zwavel en denkt
aan een dikke shiraz, Just benoemt scherpe zuren en prikkelig. 

FRAM 2013 Pinotage
Citrusdal Mountain

Bruin aan de
rand, vrolijke geur met marsepein, een zwoele toets, zoet in de aandronk, vrij
hoog alcohol en een bittertje in nasmaak. Rob benoemt rooibosthee. Just noemt
FRAM wat logger dan de vorige wijn, met pure chocolade, gedroogde pruimen,
mooie zuren en rood fruit. 

KANONKOP 2014
Pinotage

Roodbruin aan
de rand. Voor mij is dit de mooiste wijn uit de serie, met een rijke neus met
ceder, kruidnagel, een bek vol wijn, duidelijk Nieuwe Wereld, een wildwijn die
lang nahangt. Claartje determineert hout, mist spanning in deze wijn. Just
benoemt zwarte bes, gloedvol, vers geschaafd hout, cacao en mocca, ijzer en wat
krenten. 

Tja, als een
druif niet per se karakteristieke wijnen oplevert, zoals Pinotage of Barbera,
dan is herkennen natuurlijk heel moeilijk. 

De topwijnen
die we aan het eind van de proeverij proeven zijn zeker geen muurbloempjes. 

CLONAKILLA
2013 Shiraz & Viognier, Australië

Mooie wijn,
enorm rijk! Morelkers, ceder en tabak, een relatief heel soepele smaak, goede
zuren. Goede zuren en hangt lekker lang na. Eric benoemt de wijn als lekker,
met nougat, vanile, bouillon, cacao, neus wat groen. HansL benoemt een
medicinale toets. 

SEÑA 2011 Aconcagua
Valley, Chili

Een
cultwijn, een samenwerkingsverband van Robert Mondavi en Eduardo Chadwick.    Gemaakt van cabernet sauvignon, carmenere,
malbec en petit verdot. Fraaie en Hoge Wijn. Wagonladingen met kersen, zeer
rijke en zeer expressieve geur, smaak met enorm veel rondeur, kersenconfiture
en chocolade. Heel lang nahangend – altijd een teken van een goed gemaakte en
Hoge Wijn. Eric benoemt blauwe bes, hout in de geur en hap sap in de smaak.
Hele fijne en elegante wijn, zegt Noël. HansL noemt de wijn wat warmer dan de
vorige, dik, droppig en met kersen, rozen in de geur. Hij roemt de elegantie. 

Leerzame
proeverij.

Diversiteit in wijnen uit Slowakije
By in ,

Diversiteit in wijnen uit Slowakije

Willem Jan Withagen maakt al sinds zijn
studie deel uit van een borrelgenootschap. Éen van de broeders is getrouwd met
een Slowaakse en woont in Bratislava (en spreekt inmiddels ‘vloeibaar’
Slowaaks). Reden genoeg om met het genootschap naar de hoofdstad van Slowakije
af te reizen en (o.a.) wijn te proeven. Willem Jan laat een paar zendingen naar
Nederland komen om ons te laten meegenieten.

Kennen wij wijn uit Slowakije? Kunnen wij
hier wijn kopen uit het land dat zich in 1993 losmaakte van buurland Tjechië?
Nou nee. Op het net zijn wat wijnen uit Moravië te vinden, de Tjechische
wijnstreek grenzend aan Slowakije, maar dan houdt het snel op. Een unieke kans
om iets te leren van de nieuwste ontwikkelingen in dit gebied.

Eerst een beetje geschiedenis. De Romeinen
verbouwden al wijnstokken in deze streek. Vanaf de 13e eeuw was wijn
het hoofdbestanddeel van de handel in Pressburg, het huidige Bratislava. Rond
1700 was Tjechoslowaakse Blaufränkisch (Frankovka Modra) de favoriete rode wijn
aan het keizerlijke hof in Wenen. In 1763 probeerde Maria Theresia van
Oostenrijk per decreet de  Slowaakse
import te beperken (Trump kent z’n klassieken!). In de 19e eeuw werd
de eerste Champagne buiten Frankrijk gemaakt in … juist: Pressburg. Er werd
Slowaakse wijn geschonken op de Titanic. Druifluis en communisme brachten de
wijnbouw echter tot zinken. Vanaf de fluwelen revolutie in 1989 gaat het heel
langzaam beter. Wijn begint het te winnen van bier, Slowaakse wijn haalt steeds
meer prijzen binnen op internationale concoursen. Export blijft miniem. Maar
ook dat begint te veranderen.


Een klein overzichtje:

• 75% = witte wijn. Rood begint terrein te
winnen.

• Meest verbouwd: Grüner Veltliner,
Welschriesling, Blaufränkisch, Muller-Thurgau, St Laurent.

• Woordenlijstje: Veltlinske Zelené, Rizling
Vlašky, en kampioen tongbreker: Svätovavrinecké (tijdens het communistisch
regime geamputeerd tot vavrinecké; Laurent)

• Veel overeenkomsten qua rassen met
Oostenrijk, zowel wit als rood, veel nadruk op mostgewicht door gekopieerde
wijnwetgeving uit Duitsland.

• Opvallend veel kruisingen die nieuwe
ziekteresistente soorten opleveren, wij proefden Dunaj, Pálava en Alibernet,
het lijstje is veel langer.

• Op het etiket is het druivenras het eerste en
enige herkenningspunt (nou ja; Fetească regală alias ‘koninklijke meisjesdruif’
klinkt niet echt vertrouwd), maar nooit wordt de wijngaard genoemd. Het begrip
terroir is hier nog koninklijk onbegrepen.


Wat zet Willem Jan op tafel? Een mooie
dwarsdoorsnede die loopt van bekend wit (Pinot Gris, Chardonnay) via
Welschriesling en Furmint tot Frühroter Veltliner en Pálava. Rood begeeft zich
op nog onbekender terrein; St Laurent, Dunaj (Donau) en Alibernet, de kruising
tussen Alicante Henri Bouschet en Cabernet Sauvignon.

Opmerkelijk is de verscheidenheid aan
wijnmakers. Aan de ene kant van het spectrum kleine boeren met een goed
betimmerd proeflokaal annex feestzaal, de vaten staan ongeveer naast de
wasmachine en na een paar glazen komt de worst op tafel en wordt er in het
gedempte licht een deuntje op de trekzak gespeeld. Bij bestelling van een
doosje wijn wordt er meteen een aardige korting gegeven. En let wel: we hebben
het hier over prijzen van 5 tot 7 euro per fles. Aan de andere kant van dat
spectrum groot, modern, super gelikt en hip; het bedrijf Elesko in Modra. Met:
moderne architectuur, een popart-museum waar de Warhol’s van de muren spatten,
gekleurd ledlicht, lange rijen volle (en lege) vaten, appartementen en 125 ha
wijngaard met meest jonge stokken. Er wordt een Nieuw-Zeelandse wineconsultant
ingevlogen, de winebar wordt bevolkt door shiny happy people.
Opmerkelijk is dat ondanks het uiterlijk vertoon de focus gewoon op binnenlands
ge-/verbruik ligt. De website (www.elesko.sk) oogt modern, biedt veel
informatie, maar … is alleen in het Slowaaks. Dat levert (on)smakelijke
vertalingen op. Bij de Pálava (Slowaakse vin de paille) krijg ik de
volgende aanbeveling om te eten: “Rilettes met gelei kwakzalver (…),
binnenlandse dooier vla met gekarameliseerde rietsuiker”

Welke flessen vallen op?

• De Blanc de Blanc van Elesko, netjes
mousserend met wat hooi, bitterkoekjes, gerijpt wit fruit, spoortje hazelnoot
en nogal wat bitters die voor een doordrinkfactor zorgen. De prijs is een tweede
plus: voor ongeveer 12 euro ter plekke te koop.

• De Pinot Gris van Elesko; meloen, salie,
kruisbes en appel worden genoemd. Eric proeft ‘een hele melkstal’, Noël merkt
het gistige karakter op. Voldoende structuur, prettig levendig.

• De rode wijnen van Elesko kenmerken zich
door de kracht, de bitters en de overextractie. Modern gemaakt, maar van alles
net iets te veel. Hier valt de Svätovavrinecké van Vina z Mlyna op (wijn van de
molen, de boer met de trekzak); geen pretenties, hapsap met kersen, vrolijk,
hupsakee, nog een slok en speel nog maar een liedje.

Voor mensen die meer willen weten over
Slowaakse wijn:

• Vraag de documentatie van Willem Jan op.

• Boek een goedkope vliegreis naar
Bratislava. Mooie stad. Ga op weg naar het Museum van de wijnbouw. Ze
verzamelen per jaar de beste 100 wijnen van Slowakije. Boek een tour voor‘gratis wijn proeven’*. De tour is (echt) niet gratis (19 euro), maar je mag in
100 minuten wel 80 van die wijnen proeven… Als je dan nog op je benen kunt
staan ga je eten in het Sky restaurant boven de Donau. Glaasje Slowaakse wijn
erbij? Doen! Ryanair vliegt vanuit Charleroi naar Bratislava.

Verslag en proefnotities Hans Lodewijkx