Berry Marinussen neemt ons mee naar zijn kelder. Of mooier, Berry neemt ons mee naar zijn Rioja. Hij werd er verliefd op, koopt het al jaren. En liefde is om te delen. Dat deed hij 12 jaar geleden ook. Sindsdien is hij steeds meer Rioja gaan ontdekken. Berry refereert aan Nello, onze Italiaanse godfather, aan zijn Barolo’s, aan Brunello’s. Nello zette graag Spaanse wijn naast Italiaanse. Zo mag je dus zeker door naar het Noord-Spaanse stukje waar ze in 1990 nog 100 miljoen liter produceerden, nu het drievoudige.
Berry geeft aan dat er deze keer wat meer klassieke Rioja te proeven zal zijn, af en toe wat moderners. Met klassiek ook als referentie aan de klassieke namen, vooral uit de Rioja Alta. Met als goede jaren 2004, 2012, 2016. En ook dat ligt, of lag, in de schatkelder.
- We beginnen wit. Jaja, ook dat kan in de Rioja. Sterker nog, dat smaakt prima. Fruit, mooi bittertje. Amandel in de neus. Tropisch fruit ook, met frisheid en citrus. In de smaak komt het fruit terug. Mango, perzik. Een peertje. Ook hout. Waarvan Berry belooft dat we dat deze avond in elke wijn gaan tegenkomen.
In de afdronk iets honingachtigs. Een beetje gember nog. Complex.
Berry en ik verschillen meteen in de vergelijking met een Bourgogne. Volgens Berry gaat deze er overheen, ik denk dat een Bourgogne in stevigheid het ruim haalt, in frisheid en fruit er iets onder blijft. Een fijne viura die meteen veel losmaakt. Niet in het minst ons smaakpalet.
- Een ¡rosado! Dat doen we eigenlijk verrekte weinig. Eentje waarvan het hout me raakt op m’n neus. Met een licht oxytoontje erbij. Met rood fruit voor de sappigheid. Met een klein zoetje, met een bittertje. Krachtige aanzet met wat zuren. Een beetje boter. Todonia 2010 gran reserva rosado. Een huis bekend vanwege de ouderdom van zijn wijnen. Een culthuis waarvan de prijzen omhoog zijn geschoten. Prachtig om te mogen proberen. Ik zie mezelf al zitten op een terrasje, zonnetje erbij. Bakje olijfjes ernaast. Stukje chorizo erbij. Dat heeft deze wijn wel nodig. En ik ook. Niks meer aan doen.
- Na het niks doen wordt het toch langzaam avond. Een rode avond. Een rode Rioja avond. Omdat het zo lekker rond allitereert met de rollende Spaanse erren. Omdat het kan smaken zoals een avond die nooit eindigt. Een serie van twee. Een serie met vrienden. Want daar komen de amigos Riojano. Leer, cacao, tabak, koffie, zwart fruit, cassis, braam. Een crianza denk ik. Nog ietwat lichtheid, nog best wat zuren. Een besje zit er wel bij. Typisch zo’n vriend die het begin van de avond maakt en losschudt. Met wat toetsjes rood fruit. Met soms al wat gestoofdheid, ook een klein beetje drogend, mineralen en tannines. Met de rabo de toro wachten we nog even. Maar toch, deze kan al wat hebben.
- Amigo cuatro, ons vierde glas, doet gezellig mee met amigo tres. Hun karakters lijken op elkaar vind ik. Ze leggen dezelfde accenten. Met wat variatie. Zo heeft deze iets minder zwaars, iets meer frisheid, iets meer fruit, ook van het rode. En wel weer meer tabak. Ook een crianza. 3 en 4 komen uit 2019. Jonge vrienden. We zwaaien ze uit en gaan door met een andere generatie.
- We zijn op stoom. Er wordt geklopt. We doen open. Voor vrienden is er altijd plaats. Ze stellen zich voor. Somos del año 2012, we komen uit 2012. Y somos unas reservas. We zijn reservas en hebben dus al aardig wat rijping. Alsof dat nog niet genoeg zegt gaan ze verder. Nummer vijf zegt chocola. Een wijnbal had ik ‘m willen horen zeggen. Zo eentje van de kermis. Een lange fruitige afdronk. Met zowel rood fruit, bessen maar zonder zwaar zuur, als zwart fruit, cassis en – daar is ie weer – de braam. Een pruim komt om de hoek kijken. Die streekklassieker treffen we vanavond voor het eerst. En doet ‘m goed. De conversatie loopt.
- Nummer zes gaat er overheen. Toffee roept ie. Haags hopje (hoe kan die Spanjaard dat nou kennen?). Maar heeft weer wat meer zachtheid. Wat meer rood fruit. Ook dit duo vertoont gelijkenissen. Nog behoorlijke zuren. Rood fruit duidelijk aanwezig. In de neus eucalyptus, laurier. Allemansvrienden? Ik hoor het u denken. Dan rekent u buiten de Brabantse wijnsociëteit. Toch nog wat jong. Hadden we ze nu al binnen moeten laten? Tot en met: laat deze nog maar even buiten staan c.q. liggen. Goed voor hun ontwikkeling. Worden ze juist minder hard van. Maar ook nu al mooi. Of juist goed op dronk. Die eerste prima, die tweede nog even wegstoppen vindt Berry zelf. Zoals altijd verschillen de meningen. Ook een klassieker.
- en 8.
De avond vordert gestaag. Het volgende duo dient zich aan. Hola Peppi y Kokki! Of op z’n minst toet-toet boing boing. Dit zijn geen beginnelingen. Deze hebben ervaring. En wijsheid. En schoonheid, zoals ouderdom soms fraaier kan maken. Volheid. Kracht. Donkerte. Geen duisternis, begrijp me goed. Stevigheid. Volwassenheid. Evenwicht. Balans. Een levenspad bewandeld en op het hoogtepunt het glas bereikt. Dit is de essentie van Berry zijn liefde. Hier wordt alles gegeven. Met spanning door tannines, nog aanwezige zuren. Met zwarte fruitsluiers. Met koffie, cacao, leer, tabak, ceder. Met chocola, romiger dan alleen cacao. Braam, pruim. Aards. Droppig. Laurier. Wat is er niet. Liefde is alomvattend.
En als je dan zou moeten kiezen? Zeg het maar. Herfstbos van nummer 8? Drop van nummer 7? Wat munt en paddenstoelen plus wat frisheid van nummer 8? Het ietsje mollige van nummer 7? Staat ‘m toch goed?! Allebei modernere huizen. Amandelspijs als kiesdeler? Nee, we houden ze allebei..
- Ach mensen. De avond wordt nacht. Hoe later de avond, hoe schoner het volk. We begroeten de top. Lonely at the top? Welnee, het zijn er twee. Het slotduo. Waarbij slot terecht een verwijzing is naar een kasteel. Kasteelheren zijn het. En de top begeeft zich met veel plezier onder ons, het voetvolk. Wij aanbidden. Bewonderen hun zoetheid. Hun levenslust. En hun braam, hun cacao. Hun tederheid naast hun kracht. En maken toch ook onderscheid.
Heer 9 is erg zoet. Weeïg is niet de term, eerder intens. Met munt, menthol bij die zoetheid. Die niet stoort. Het is fruit op z’n allerrijpst. Het valt van de bomen. Het ligt aan je voeten. Zoals wij ons storten aan de enkels van deze kastreel heer. Respect.
- De laatste gast. De allerlaatste vriend. Toon Hermans zei het al, altijd te laat. Maar hij is er. En wordt binnengehaald. En wat heeft ie meegebracht? Met opnieuw die menthol en ook wat anijs. Bedwelmend en verfijnd. Pijptabak. Elegant. Spel. Met een zwart gevoel voor humor. En voor fruit. Rijp fruit, nog net wel zelf plukken. Deze vult de avond. Pakt je in en rolt je op. Wij lagen al en vallen toch om. Een prachtige nacht. Een sterrenhemel. Een volle maan. Einde. Liefde. Geen einde.
Proefnotities en verslag Just Krijn
De lijst van gedronken wijnen: Rioja wijn lijst