Niet zo vaak op tafel bij de Brabantse Wijnsociëteit, maar altijd een ervaring als dat wel zo is: Eric Hoepelman zet Madeira op tafel. Van lichtvoetige Rainwater tot en met Vintage. Die laatste term mag overigens in Portugal zelf niet op de fles, wegens exclusief geclaimd door de Portproducenten. Op onze flessen staat het wel, naast de aanduiding ‘Frasqueira’, wat aangeeft dat de wijn teminste 20 jaar heeft gerijpt.

De eerste wijnen zijn van de blauwe druif Tinta Negra. De indrinker trapt de avond lekker af. Geel-oranje, wat simpele stijl misschien, zegt Valerie, met wat karamel, hoge zuren, medium sweet, een warme wijn. Maarten proeft ook vijgen en tutti frutti. Ik meen iets ziltigs in de afdronk te bespeuren.

De volgende wijn is een 5 jaar oude van D’Oliveira, weer van tinta negra en ook gemaderiseerd in het estufagem-systeem, de moderne variant, in roestvrijstaal en met temperatuurbeheersing, van de oude hete zolderkamers. Het idee hier is dat de wijn gecontroleerd oxideert, gedurende tenminste 3 maanden op een temperatuur van niet meer dan 50 graden. De leeftijdsaanduiding van Madeira is er een van stijl eerder dan een indicatie van hoe lang de wijn daadwerkelijk heeft gerijpt, maar in dit geval heeft de wijn ook echt 5 jaar op vat gelegen. Iets droger dan de indrinker. Wat meer bruin, licht van smaak. Claartje noemt rozijnen en karamel, noten, bruine suiker en siroop.

De Rainwater van Blandy’s is medium dry volgens het etiket, lijkt voor mij iets minder spannend door de wat lagere zuren, en is ook aromatischer wat ingetogener. “Vernis en dennen” hoor ik ook uit de groep.

Dan een interessante serie van 4 wijnen van dezelfde producent (Barbeito): tien jaar oude Sercial, Verdelho, Boal en Malmsey – de nobele druiven dus. Vanaf nu geen estufagem maar, maar wijnen gemaakt op de traditionele manier: ‘canteiro’ wijnen rijpen langzamer en langer, want tenminste 2 jaar op grote houten vaten. De oplopende zoetheid is in de serie goed te proeven; de kleurverschillen zijn beperkt. De persoonlijke voorkeuren van de proevers lopen iets uiteen. De Sercial is typisch Madeira, misschien zelfs voor sommigen iets te veel van het goede. Een intense wijn met een lange en krachtige afdronk. Ik had weer een ziltige, dropimpressie, een andere proever noemt amandel. De Verdelho biedt een mooi zoet-zuur spel, heeft veel kracht en alcohol – iets dat Maarten wat stoort. De medium-sweet Boal heeft denk ik getalsmatig de meeste fans. Hans stelt dat je met Boal eigenlijk altijd wel goed zit. Zelf vind ik deze wijn wat gesloten. Een zachte, theeachtige aanzet, en vooral veel smaakintensiteit en een filmend mondgevoel. De Boal is uiteraard het zoetst, heeft een mooie sinaasappelneus, leer, een klein stinkertje ook naast rijp fruit.

We vervolgen onze reis met een Bual Colheita 1996 van Blandy’s. Lichtbruin, appelstroop en rozijntjes, elegante aanzet en een mooie balans met wel weer krachtige alcohol. De wijn is in 2011 op fles gegaan, en is dus volgens Eric eigenlijk niet 26, maar “slechts” 15 jaar oud: op fles ontwikkelt de wijn zich eigenlijk niet meer verder. In een geopende fles overigens ook niet; Madeira kun je daardoor lekker over een periode van weken blijven proeven. Toos benoemt vijg en dadel, de wijn is intens van smaak, thee, koffie en tabak komen voorbij.

De apotheose zijn de twee Frasqueira’s van in dit geval 30 jaar oud (want oogstjaar 1992 en gebotteld in 2020). De Boal – bij D’Oliveira’s schrijven ze het net als bij Barbeito met een o in plaats van de u van Blandy’s – lijkt in eerste instantie niet helemaal zuiver maar na enige tijd en wat beluchten, verdwijnt de keldergeur die sommigen roken. Het achteretiket heeft het ook over het enige tijd van te voren openen van de flessen, “in order to develop the fullness of its aroma”. Valerie noemt de Boal vol en nog steeds heel fris; vijg, dadel, maggi en karamel. Van de Malvazia was ze nog meer onder de indruk; een rijke wijn, iets donkerder bruin, heel complex met iets aards, tabak, wal- en hazelnoot, chocolade, wat vettig. Iets scherper ook (zelf had ik “vluchtig?” in mijn aantekeningen staan) en met een zéér lange afdronk. Mooie zoet-zuur balans (zowel kandij als limoen worden genoemd in andere proefnotities), overall een prachtige wijn.

Moeten we vaker doen, Madeira.

Erik heeft zijn presentatie ter beschikking gesteld.