Peter neemt ons mee naar de Rioja. Strijdtoneel van klassieken versus modernen. Want, zo laat hij weten, de moderne mensch wenscht meer fruit.
Minder tabak, minder vanille, minder van alles waar de Rioja ooit om geroemd werd. En de Rioja gaat er in mee. Heel de Rioja? Welnee, een klein dorpje, nee aardige stukken van deze provincie, blijven hun klassiekers trouw. Met Ultranationalisten die rijpen op oud hout en modernisten die zoeken naar meer fruit maar wel weer met een concentratie door het gebruik van nieuw hout. Tja, wat is dan klassiek en wat is nieuw. Is het nieuwe wijn in oude vaten? We gaan proeven!
We beginnen met een Cune, gran reserva 2010. En, verklapt Peter, we proeven in totaal 6 reservas en 3 gran reservas.
Dit moet een klassieker zijn zegt mijn pallet. Duidelijk hout. Vanille. Een zwarte kers. Verder wordt er pruim geproefd, zuren – anderen juist geen zuren en wat logger -. De neus is fraai, complex, fruit, tabak, klassiek. De smaak valt daar wat bij tegen, lijkt wat oud. De aanzet is zacht, hij is sappig. Hij mist zuren, hij doet zoet aan. Het fruit is al wat verdwenen. Ik proef toch duidelijk het fruit. Kortom, in de wijn proeven we met elkaar bijna het hele pallet aan smaken, van modern tot klassiek. We zijn lekker bezig. Heel de Rioja in een glas.
Dat glas is bedoeld om de mond wat te verzachten en fris te maken voor de rest, daarvoor dient vaak zo’n eerste wijn. Peter zet ons meteen middenin zijn gebied. De stevigste indrinker sinds jaren. Dat belooft wat voor de rugbyers onder onze proevers. Nou is uw schrijver meer een voetballer, voor de wijnen uit z’n favoriete land beschouwt hij de bal maar wat graag als ovaal.
De eerste serie brengt ons 3 reservas
1 BODEGAS LOLI CASADO | JAUN DE ALZATA RESERVA 2014
Bramen roept mijn lijf bij de eerste slok. Vanille, uiteraard, maar fruit fruit fruit. Dit moet modern zijn. De neus bootst de smaak na, in lichte vorm We houden het kort. Fris, zuur. Met een gebrek aan nieuw hout.
2 RODA | RESERVA 2015 (magnum)
Dit is meer koekie en spekkie voor m’n bekkie. Ceder, zwart fruit. Stooffruit in de mond. Duidelijk ook heel geconcentreerd op fruit gemaakt. Meer jammig dan z’n voorganger. Zwarte bes, kers.
Zijn het mijn 51 jaren die me doen verlangen naar klassiekere smaken? Moet ik nu, post midlife, erkennen dat de jeugd me minder aantrekkelijk lijkt dan de rijpheid? Bij deze wijn voel ik me thuis. Behaaglijk als een open haard in de winter. Met zo’n glas. Wat chorizo iberico of jamon bellota. Of Cecina uit Léon. Of.. Ach, of alleen dit glas om bij weg te dromen.
Oh ja, mensen zijn het met me eens. Chocola hoor ik vanuit mijn zetel, intenser fruit. Ik gloei gewoon verder.
3 LOPEZ DE HEREDIA | VIÑA TONDONIA RESERVA 2004
Aards, ceder, het riedeltje kriebelt weer in mijn neus. Belegen deze neus. In de mond meer fruit, lichter fruit en roder fruit.
Deze doet me schrikken. ¿Rood fruit? ¿Rood fruitzuur? Wat is dit voor modernist?! Zeker geen purist. Een afvallige Riojaan moet deze gemaakt hebben. Hoe haalt ie het in z’n hoofd. En wie gooit hem de streek uit. Voor zo’n fruitsnackje ga je maar naar de Bierzo. Het wandelpad ligt er al. Kun je eindigen in Santiago en in de kathedraal om vergeving vragen.
Maar ja, hij is oud, met oud hout. Een belegen neus. Aardse tonen. Het fruit wat weggezakt. Tannines, zuren en hout blijven.
Nondejus, ¡joder!, komt daar de ultieme klassieker uit. Oud, gerijpt, klassiek. Ik schuif mijn stoel iets van de open haard en concentreer me op de volgende serie.
De tweede serie
De tweede serie. Tja, wanneer stopt een Spanjaard met drinken. Meestal net voor ie dronken is. Soms ook dan niet. Bij glas twee wel, dat heeft kurk. Da’s pech. Ach denkt een Spanjaard, ik heb de andere twee nog. En waarschijnlijk denkt ie pas aan de tweede als de eerste op is. Mañana otro dia.
4 BODEGAS LOLI CASADO | POLUS RESERVA 2014
Ons eerste glas uit deze serie brengt opnieuw een ode aan het fruit. Dit keer een geslaagde ode. Zuiver fruit, mooie braam, weer die kers. Mooie zuren, stevige tannines die je tanden niet meer loslaten. Modern kan mooi zijn. Wie daar meer van wil weten gaat bijvoorbeeld naar de bodega van Marqués de Riscal. Prachtig gebouw van dezelfde architect als het Guggenheim. Pas op voor de toetistentoer. Ga voor het gebouw en proef daarna liever dit glas. Een bomba de fruta met veel er omheen. Fudge bijvoorbeeld. Hij heeft veel. En hij is enigszins op leeftijd, 2014. De oudste wijn van deze serie steelt de show met z’n jeugdigheid. Hoe dichtbij kun je klassiek en jong bij elkaar brengen. De hereniging van Rioja in een glas. Met rozenblaadjes. Met chocola. Met zelfs body lotion. Taarten van Abel zou zeggen: niks meer aan doen.
5 Het tweede glas sla ik over, dat doet bijna iedereen. Jammer van de FAUSTINO | ICON EDITION RESERVA 2016
6 CUNE | IMPERIAL RESERVA 2017
Het derde glas heeft zo mogelijk nog meer fruit. En roder fruit. Fris, fruitige zuren. Lange afdronk. Ook tannines, heel veel tannines. Deze doet jonger aan. En mag rijpen. Het fruit is me iets te fris, de tannines iets te aanwezig. Met wat jaren wordt deze schreeuwlelijk misschien een eloquente causeur.
Dat kan maar zo, anderen ruiken rook, as, turf. Eucalyptus. Zwart fruit, zuren. Elegantie, lagen van smaak, balans.
Balans, misschien wel de kern van de Rioja. Hoe breng je de krachten tot leven zonder dat ze elkaar pijn doen. Hoe laat je fruit leven tussen tabak en vanille. Hoe balanceer je tussen power, hout en zuren. Deze avond is zo’n balansdag.
De eennalaatste serie. Want zoals bekend, de laatste kent een Spanjaard niet.
7 MARQUES DE RISCAL | GRAN RESERVA 2016
Dit staat als een huis. Het huis waar de Rioja op is gebouwd. Het huis waarvan je de grondvesten mag laten trillen. Het huis blijft staan. Dit heeft alles wat je wilt. Het huis mag gemoderniseerd zijn, het karakter blijft. Het huis mag ook klassiek blijven. Schoonheid is niet vergankelijk.
En hoe smaken nu grondvesten? Nou, in het eerste glas van deze serie als cederhouten fruit. Nooit gedacht dat ik beide tegelijk zou proeven, hier is ie dan. Rode kers, wat zuren, de ceder van net, frisheid, fruitigheid en stevigheid. Blijft staan als, ja, als een huis. Een romig huis. Een modern huis. Een rond huis. Een huis dat speelt met de zuren. Een heel fijn huis.Waarin onze voorzitter blijft wonen. En filosoferen. Beneveld te raken. Terwijl je niet meer naar huis hoeft.
8 CUNE | IMPERIAL GRAN RESERVA 2015
Om af te sluiten met een wijn die me terugbrengt in m’n zetel aan de openhaard. Waar de zetel is vervangen door een troon. Koning Rioja in mijn glas. Chocola, leer, tabak, zwart fruit. Klassiekers. Dan wel de Cervantes onder de klassiekers. Wat is dit mooi. Om te ruiken, te ruiken, te proeven, te walsen, te ruiken, te proeven. Wijn om bij weg te dromen terwijl hij naast je blijft en nooit meer weggaat. Zoals de Rioja. Verjongd of oud. Leeftijdloos. Tijdloos.
Para siempre. ¡Gracias Pedro!