De onwetende koper die bij de slijter die fles pakt met dat mooie etiket. Dat komt dagelijks voor. Omgekeerd ook: de wetende liefhebber die de fles links laat liggen vanwege een flamboyant etiket. Ik beken het met enige schaamte. En omdat ik bij de proeverij hoorde dat ik niet de enige ben. Ze zijn vermoedelijk net zo kleurrijk als hun maker: de etiketten op de wijnflessen van Adi Badenhorst. Gerard van Avendonk laat ons kennismaken met zijn wijnen. Hij is hip en cool, zegt Gerard. Hij valt op door haar, staart en baard.
Gerard vertelde ook:
Adi houdt van wijnen die de dorst lessen.
Wijnen die je kunt drinken maar ook bewaren.
Wijnen die in het glas veranderen.
Wijnen die complex zijn maar niet gecompliceerd.
In de kelder wordt zomin mogelijk geknutseld aan de wijnen.
Er wordt op traditionele wijze wijn gemaakt.
Er wordt niet aangezuurd.
Er worden geen chemische middelen gebruikt om de wijn te klaren.
Voilá, genoeg redenen om te proeven. Ik beschrijf enkele opmerkelijke wijnen.
Sout van die Aarde 2018
Gemaakt van de palomino druif. Geelgoud van kleur. Ik ruik caramel, Ron ruikt mineralen en Annemiek rijpe appel. Best moeilijk, schrijf ik op, heel hoge bitters, een eetwijn, gastronomisch. De druiven werden vroeger gebruikt voor de eigen sherry uit Zuid Afrika.
Klip Klop 2018
Wijn van steen, ofwel chenin blanc. Graniet in ondergrond. Goudgeel, citrus en mineraliteit in de geur, een bloemetje ook. Valerie ruikt sinaasappel en grapefruit, Toos prijst de rijke expressieve geur. Van drie chenin blancs de mooiste wijn, heel gastronomisch met goed concentraat en hoge bitters.
Golden slopes 2019
Chenin blanc van oude stokken bijna zestig jaar oud. Er zijn maar 1333 flessen van gemaakt – Gerard vertelde vier jaar erover te hebben gedaan om deze wijnen voor de proeverij te verzamelen, waarmee ik mar wil zeggen: bofferds zijn wij. Erik ruikt wite bloesem, Just een wonderlijke combinatie van zwavel, cashewnoten en sinaasappel. Niemand hoeft zich in onze proeverijen in te houden om zijn mening te uiten. Claartje zei het poëtisch: deze wijn danst in het glas. Ook dit vind ik een gastronomische wijn, licht peer, hoog in zuren en bitters.
Cinsault 2019 Ringmuur
Alleen in de beste jaren maakt Adi van 100% cinsault rode wijn. Cinsault, dat is toch het lelijke eendje dat in Frankrijk wordt gerooid? De 2018 wijn uit de Ramnasgras wijngaard vink ik weinig charmant, een moeilijke wijn. Old school, zegt Noël. Maar dan deze 2019, potverdorie wat mooi! Half transparant, echt een wijn om liefhebbers in blindproeverijen mee te foppen, die kijken naar de keur en denken meteen aan pinot noir of nebbiolo. Ik ruik caramel, kruiden, kreupelhout en good heavens: rozen! Sappige wijn met goede balans en een fraai bittertje. Toos benoemt kers, rozenbottel en ‘zoete’ rozen, ik hoorde het haar echt zeggen. Eric benoemt aardbei, gele banaan, hij noemt de wijn frivool. Chapeau. De wijnstokken voor deze wijn zijn in 1963 geplant.
SK’Windjesvlei 2018
Een rode wijn gemaakt van druiven die vroeger dienden voor de eigen Zuid Afrikaanse port: tinta barocca. Een wijn waarbij de superlatieven loskomen. Complex en heeft heel wat te bieden, zegt Toos, jammig, kers, aardbei. Eric benoemt de kleur pakkend als paarszwart, hij ruikt jodenvet, tijm, gestoofd zwart fruit en laurierdrop. Diepdonker en zwart staat ook in mijn aantekeningen. Gekookte kersen, kardemom kruid en licht peper. Enorm concentraat, komt nog jong over, veel potentieel en kindermoord om die nu te drinken. Ik droom van deze wijn bij wild, fluwelige luxe.
Gerard zegt in het begin ook dat Badenhorst hele trossen met steel en al vergist. Dat is misschien de reden dat zijn wijnen soms wat charme missen terwijl ze onmiskenbaar veel karakter hebben. Als die charme de hoek om komt kijken, zijn ze echt super mooi. Zijn etiketten? Ik zal me er niet meer door laten leiden. Want als je Badenhorst kán kopen, moet je dat eigenlijk meteen doen. Door het jaar zijn de wijnen meer níet dan wel leverbaar. Heerlijke proeverij.
Peter van den Besselaar