Het gebeurde ruim 30 jaar geleden. Toos was in een wijnwinkel op de Korvelseweg. De verkoper vertelde met zo veel passie over wijn dat hij Toos aanstak met het virus. Het wijnvirus wel te verstaan, om misverstanden te voorkomen. Al snel volgde een wijncursus. Niet lang daarna heeft Kees Mutsaers haar heeft uitgenodigd veel verschillende wijnen te komen proeven bij de wijnsociëteit. En nu zijn we alweer ruim 30 jaar verder.
Afgelopen 30 jaar heeft Toos vrijwel elk halfjaar een proeverij voor ons verzorgd. Traditiegetrouw krijgt men dan de vraag: “wat waren nou je hartendiefjes?”. Vanavond zet Toos ons een selectie van haar hartediefjes voor. Dat belooft dus een aangename avond te worden. Waarbij wij, proevers, meteen een mooi beeld krijgen wat nu het smaakprofiel van Toos is.
Wij starten met champagne de Venoge, cordon bleu, 100% pinot noir. Een mooie indrinker: licht oxidatief waardoor, ten onrechte, de indruk van enige leeftijd ontstaat, met een fijne lange afdronk.
Toos vertelt hoezeer beleving van wijn samenhangt met het moment. Champagne brengt haar terug naar de studiereis naar “de Champagne”. Met een grote glimlach vertelt ze dat het werkelijk de meest decadente reis was ooit gemaakt. Alleen maar champagne drinken, eten in sterrenrestaurants zoals , verblijven in prachtige hotels en de mooiste champagnehuizen bezoeken. Memorabel. Champagne drinken roept deze herinneringen op en smaakt dus altijd goed.
We drinken drie witte wijnen. Burrowing Owl, chardonnay uit Okanagan VaBoyer les Crayereslley Canada, maakt op mij de meeste indruk. “Wat je ruikt is wat je proeft”, zegt Rob. En dat is fijn bij een wijn. Een hele mooie, minerale wijn.
Vervolgens twee series van ieder twee rode wijnen. Eerst Fleurie Gamay 2020 van Domaine des Terres Dorées, Jean-Paul Brun. Kers, braam, aardbei, beetje tannine en ceder. Een warme stevige Fleurie. Nog mooier vind ik de griekse Agiorgitiko Syrah van Gaía. Donkerrood met een paarse rand, dik fruit van bes en braam, kruiden, drop. Een flinke wijn, met licht drogende tannines.
De tweede serie rood, zijn ook al zo’n fijne wijnen. Toos is laaiend enthousiast over St. Andrea, Merengő Egri Bikavér Grand Superior, 2016, Hongarije. Niet alleen over de wijn, maar nog meer over de herinnering aan de studiereis naar Hongarije en de ontmoeting met wijnmaker Lőrincz György (https://standrea.com/en/). De wijn is het zogenoemd stierenbloed.
Eger werd in 1592 belegerd door een grote leger Turkse soldaten. De Hongaarse soldaten dronken zichzelf moed in, met rode wijn. Ietwat aangeschoten stonden zij op de stadsmuren, hun baarden druipend van de rode wijn. Onder de Turken werd het gerucht verspreid dat de Hongaren stierenbloed hadden gedronken. Daardoor zouden ze onoverwinnelijk zijn. Geïntimideerd dropen de Turken af.
Uit verslag van wijnstudiereis in 2009:1 (klik link voor alle verslagen daarvan)
De Brabantse Wijnsocieteit maakte een studiereis naar Hongarije, we bezochten o.a. St. Andrea in Eger
György Lörincz is afgestudeerd oenoloog. In de documentatie beschrijft György hoe hij als jong broekie zijn geliefde heeft leren kennen. Deze Ode aan zijn vrouw Adrea verklaart meteen hóe het domein aan zijn naam komt. Dr. Lörincz werkte voor het allergrootste wijnbedrijf in de regio. Op kleine schaal maakte hij voor vrienden en zichzelf wat wijn. Die durfde hij niet onder zijn familienaam in te sturen naar de regionale Eger wijncompetitie. Hij koos daarom een fictieve naam: de naam van zijn geliefde Andrea en zette daar Saint vóór. Saint appelleert zowel aan druiven (bijvoorbeeld St. Laurent), als aan fameuze wijnen (bijvoorbeeld St. Emilion). Een naamkeuze met emotie, historie en spirituele trekjes. Zo gezegd, zo gedaan. Hij won de gouden medaille, een geweldig gevoel. In 2002 realiseerde György zijn droom met de start van het eigen wijndomein. Hij vertelde ons met maar liefst 46 druiven te werken. Wel een tikje te veel, geeft hij toe. De experimenten met nieuwe aanplant, maken wél dat hij een steeds beter zicht krijgt op de unieke kwaliteiten van Eger. Nú gelooft hij dat de streek vooral is voorbestemd om elegante wijnen te maken, zeg maar het Bourgogne type. Op zijn domein gaf Nicolas Joly, goeroe van de biodynamische wijn, workshops. Lörincz heeft de pest aan trucjes en wil op een authentieke manier wijn maken. Het bezoek aan het domein maakte grote indruk op ons. Eigenlijk werden we steeds blijer van de wijnen in de proeverij. De wijnmaker spreekt zacht en oogt bescheiden. We proeven met fijne zachte achtergrondmuziek, door de wijnmaker enkele keren gewisseld. Het zijn jazz improvisaties. Behalve bij het proeven van de meest uitgesproken en krachtige wijn Merengö Egri Bikaver Superior 2006, als we ineens luisteren naar the Rolling Stones. Wij vermoeden dat dit geen toeval zal zijn. Op dit domein klopt gewoon alles.
Ik ben aangenaam verrast over de Grant Burge, Filsell Old Vine Barossa Shiraz 2013. Een bek vol lekker! Ceder, sigaar, wat stoffig, beetje plakkende tannines én …. een fruitkick op het einde. Prachtig.
De opvolgende twee rode wijnen delven in eerste instantie het onderspit tegen het ‘geweld’ van zojuist. Na even doorproeven komt gelukkig ook de kwaliteit van deze ‘heldere’ wijnen aan bod. Noël herkent de wijnen en herinnert zich de proeverij van destijds: pinot noir vs. nebbiolo. Bruno Colin, Vieilles Vignes Santenay, 2017 en Paolo Scavino, Langhe Nebbiolo, 2016.
Ten slotte, Quinta da Romaneira, Vintage Porto, 2019. Deze vintage is net vrijgegeven. Vintage komt, naar verluid, het beste tot zijn recht in of jonge jaren, of na vele jaren rust. Naast deze port proeven wij pure chocolade van 72% Venezuela cacao. De port en chocolade zijn beide krachtig en kunnen prima met elkaar wedijveren. Mooi om dat te ervaren.
Wat is mijn conclusie op het einde van de avond? Toos houdt van fijne wijnen, met individueel karakter. Flinke zuren en/of tannines zijn daar geen onderdeel van. Volgens mij kan Toos met nog meer passie over ‘wijnen beleven’ vertellen dan de wijnadviseur destijds over ‘wijnen’.
Verslag en proefnotities Eric Hoepelman