Rob van Kalmthout heeft een crush op nebbiolo. Een hele nebbiolo proeverij uit zijn kelder is dus een feestje. Rob is ook realist. Hij ‘snapt’ dat wijnproevers wijn van deze druif kritisch kunnen bejegenen, vanwege de hoge zuurgraad en forse tannines. Het klopt helemaal van die tannines. Vooral in de eerste series, ik hoor zelfs zeggen: een muur van tannines. “Maar in die muur zit wel een deurtje.”
De eerste rode wijn, 2018 Uvaggio van Proprietà Sperino, is mooi en moeilijk. Karaktervol en tannineus. De proevers ruiken rozen, drop, kruiden, kersen en munt. Kom er maar eens om. Maar ook een aardse en wat mij betreft moeilijke smaak. Een wijn om op te leggen en een jaar of vijf minstens te vergeten.
Van het wijnhuis Nino Negri uit Chiuro proeven we drie Vattelina Superiore DOCG’s uit 2016. Wijnen met namen waarbij ik moet denken aan de dwergen van Sneeuwwitje: Sassella, Grumello en Inferno. Alle drie met flinke tannines, strak en een wat drogende afdronk. De Inferno Mazer 2016 komt van het warmste gedeelte, die wijn heeft een iets expressievere geur. Aardbei, zegt Eric, herfstbos en plakkende tannines.
Dat deurtje. Een jonge nebbiolo is meer genietbaar als je de wijn decanteert en veel lucht geeft. Je ruikt dan bijvoorbeeld rozen, munt, teer. Een restaurantganger in Piëmonte kan ’s ochtends de wijn laten decanteren, om ’s avonds te genieten. Een uitstekende oplossing is de wijn voldoende lang op te leggen. Kijk maar naar de fraaiste wijn uit de derde serie.
2009 Valgella, Nino Negri, Vattelina Superiore
Mijn stemming stijgt met punten als ik mijn neus in dit glas steek: wow, wat een heerlijk belegen geur, herfstbos, paddestoelen. Verfijnde geur. Een deftige wijn, zegt Cees. De wijn is ook rond. Gerard benoemt een zoetje, hout, ronde bitters. Valerie ruikt tomaat, anijshagel en ceder. Jong drinken mag, maar als die nebbiolo een jaar of tien flesrijping krijgt, ontstaan smaken die we toch als een klein wonder mogen beschouwen.
Ik heb goed in mijn oren geknoopt hoe oud Rob zijn geliefde nebbiolo’s drinkt. In een eerdere proeverij vertelde bij dat de Barbaresco’s een jaar of tien krijgen en de Barolo’s zelfs twintig. Barbaresco rijpt eerder. Een kleine ‘battle’ tussen Barbaresco en Barolo is onderdeel van deze proeverij.
2012 Albino Rocca Barbaresco Brinch Ronchi
Gemaakt van wijnstokken van vijftig tot zeventig jaar oud, van compacte klei, mergel en veel kalkgronden. Twintig maanden houtrijping. Prachtwijn. Strakke tannines – toch nog – een geur met Mon Cherie kersen én chocolade, kruidig, heel veel kracht. De tweede en derde keer ruiken aan het glas maakt je bewust van de complexiteit van de geur, je ruikt steeds nieuwe componenten, nieuwe laagjes. In mijn aantekeningen staat: een geur die zich opent als een pauwestaart.
2012 Poderi Aldo Conterno Barolo Cicala
De wijnstokken in de wingerd zijn 45 jaar oud. Op de mooie foto zien we dat de wijngaarden als een klein amfitheater liggen, gericht naar de zon. In de ijzerhoudende grond is ook mergel en klein aanwezig. De wijn rijpt op sloveens eiken. Een zachte aandronk, warempel. Complexe geur met kruiden en tabak. Enorm veel kracht. En my goodness wat hangt de wijn lang na, altijd hét teken van kwaliteit. Een vuist van ijzer in een fluwelen handschoen.
Heerlijke proeverij. Hieronder kan je de documentatie inkijken.
Proefnotities en verslag Peter van den Besselaar