| Marzaghe wijngaarden |
Het leren proeven staat centraal bij de Brabantse Wijnsociëteit, maar het leereffect wil wel eens ooit een beetje ondersneeuwen. Bijvoorbeeld als de wijn rijke associaties losmaakt. De Noord Italiaanse proeverij van witte wijnen van Just Krijn doet dat. Het gaat dan over een wijn ‘met het postuur van Jacqueline, naast een postuur van Angelic’. Zonder waardeoordeel. Onze nestor werd gevraagd ‘welke fles anders dan bier dat niet lekker is, blijft bij jou langer dan een jaar in de kelder?’ bij een dialoog over het al dan niet rijpen van flessen.
Allemaal leuk en aardig dat lachen. Maar er was ook te leren. De Franciacorta uit Lombardije heeft een DOCG en is bijna altijd een feestje. Prijsniveau en kwaliteitsniveau van Champagne. Proeven we de fijne nuances, 24 of 36 maanden sur lie? Marzaghe Brut komt uit de Treha wijngaard, dosage 5,4 l, 24 maanden sur lattes. Gemaakt van 100% chardonnay. Ik vond dit een uiterst aangename wijn, jasmijn in de geur, goede zuren en een bittertje. Marzaghe Satèn heeft een iets hogere dosage 6,3 l en rijpte 36 maanden sur lattes. Hier proefde ik mineraal, vanille en licht appel. De Marzaghe Zero Dosage heeft 90% chardonnay en 10% pinot noir en 36 maanden sur lattes, de mooiste wijn met een wat moeilijke aandronk maar daarna veel finesse, gist en wat stenigs. Maarten proeft juist hierin het rijpe fruit en Annemiek benoemt roomboterbabbelaar.
In de tweede serie twee prettige wijnen uit Friuli, een van Ribolla Gialla en een van Pinot Grigio. De meest aandachttrekkende wijn was een geblindeerde piraat: Scilio 2017 Etna Bianco gemaakt van 70% Carricante en 30% Cataratto. HansH bracht de wijn meteen thuis: van vulkanische gronden. Knap. Ik schreef steeds meer op, maar de herkomst was voor mij een raadsel. Willem Jan formuleerde het mooi: een lekker medicijnenkastje! Ik ruik achtereenvolgens anijs, medicinaal, kardemom kruiden, after eight mints en chocolade, heel duidelijk gember (de geur van ginger ale limonade) en strakke bitters. Quite a character, zou een Brit zeggen.
Help me nou eens hoe ik Roero Arneis moet herkennen, was mijn vraag. Het antwoord bevredigde me maar heel matig: hoge bitters. De druif groeit in Piemonte waar – zo lees ik –deze werd toegevoegd aan de rode nebbiolo om deze wat te verzachten, tot in de jaren zeventig van de vorige eeuw. Nu geeft de druif een aangename witte wijn. Zeker drie jaar laten liggen, zegt Willem Jan, dan drinkt de wijn nog beter. Just heeft klassiek gevinifieerde wijn en een moderne op tafel staan. Deltetto Roero Arneis St Michele 2018 komt van de allerbeste druiven, geteeld op kalk, gele zandsteen, rots en maritieme afzettingen. Méér concentraat dan de klassieke versie, zegt Paul. Licht zoete tonen, zegt Annemiek. Ingetogen wijn, aldus Kees, met een zweem van boenwas. Mijn notities: mineralen en florale tonen, hoge bitters (daar is ie!) en net iets leuker, frivoler dan de klassieke versie. De wijn werd gevinifieerd op Frans eikenhout.
 |
| Vermentino past goed bij meloen met ham |
Vermentino. Nog zo’n lastig te herkennen druif. Er staat 8900 hectare, het merendeel in Zuid Frankrijk, Corsica, Midden Italië en Sardinië. Limoen, grapefruit, mango en gele appel, zegt ons studieboek. De wijn heeft een bittere toon op de afdronk die smaakt – let op! – als de binnenkant van een grapefruitschil. Nou ja, moet ik volgende keer als ik grapefruit heb die binnenkant dus eens proeven?
Lynae Etichetta Nera 2017 Colli di Lune gemaakt van stokken van 35 – 50 jaar. Hoge bitters staat in mijn aantekeningen, ook hoge zuren en een geur van buxus en brandnetel. Dit zou een wijn zijn die naast een goede Sancerre óók tot zijn recht komt. De andere proevers proeven allemaal méér dan ik in de wijn. Gerard benoemt citrus, robuustheid en volle zuren. Maarten proeft rijp fruit in de smaak, florale tonen en kruidigheid. Willem Jan proeft hier ook wulpsheid. En dat nog wel op een bladdag (When wine app).
Fijne proeverij.