We proeven wijnen van twee druiven: Gamay en Pinot noir. Dat is een bewuste keuze van Hans van der Horst. Hij wil ons systematisch laten proeven. We krijgen een formulier met daarop in de eerste kolom, onder elkaar, de dominantie aroma’s van beide druiven. Zo staan daar de
voor Gamay typische geuren/smaken als: blauwe bes, framboos, viooltjes, potaarde, banaan, aalbes, zure kers, boysenbes. En bij Pinot noir: cranberry, kers, framboos, kruidnagel, paddestoel, cranberry, rode kers, framboos, zwarte pruim (bron: cursusboek van Wine Folly). Hans vraagt ons om bij iedere wijn aan te kruisen welke aroma’s we herkennen. Hij drukt ons op het hart dat zorgvuldig te doen, in de hoop/verwachting dat we samen op één lijn kunnen komen. Dát zou voor hem een grote meerwaarde zijn voor het gezamenlijk in clubverband determineren van wijnen. Daarmee is ook meteen het thema van deze proefavond verklaard: “wijn, boek en wijsheid”. Overigens zijn onze partners óók waardevolle bronnen, Ton proeft mee. “Ton houdt van goede wijnen en ik zorg ervoor dat ze die krijgt!”

Op tafel staan schaaltjes met rood fruit:
frambozen, blauwe bessen en cranberries. Even later mogen we ook ruiken aan geurmonsters met viooltjes en kruidnagel.

De indrinker is Bründlmayer Brut reserve 2016. Een fijne frisse wijn, met ruim voldoende ‘mousse’ in de mond.

We starten met het echte werk: herken systematisch de druif! We krijgen twee glazen: ééntje met Gamay, de ander met Pinot noir. Aan ons de missie de druif te herkennen, aan de hand van het
formulier. Daar gaan we…

De eerste serie is Domaine Xavier Besson, Le Haut Colombier, Givry, 2017 (pinot) en Jean Paul Brun, l’Ancien, 2017 (gamay).
Beide zijn zeer transparante wijnen. We zijn het erover eens dat de tweede meer kruidnagel heeft. En dan gebeurt het. De discussie is losgebarsten. Links, rechts, formulier, kolom, wat waar en nog veel meer. Voor mij als ‘notulist’ geen lijn in te ontdekken. Ik kan ook niet multitasken. Later blijkt dat ik dit gevoel meermaals zal hebben…

Serie 2 bestaat uit drie wijnen. Kees herkent in Domaine Cheysson, Chiroubles, 2017
(gamay) de viooltjes en banaan. In Lawson’s Dry Hills, Marlborough, 2017 (pinot noir) neemt hij kers en kruidnagel waar. En in Barkan vineyards, Classic, Negev Israël, 2016 (pinot noir) paddestoel en kruidnagel. Goed gedaan! Over de kwaliteit van de Lawson’s verschillen de meningen nogal. Sommigen zijn lyrisch, ik minder.

Serie 3 bevat 2 x gamay en 1 x pinot noir. Ik beken, ik vind het niet makkelijk. De eerste is heerlijk. Het is Thörle, Saulheim, 2016 (spätburgunder = pinot noir). Zeer transparant, frisse zuren, tannines en ook wat koffie.
Door dat laatste zeg Willem Jan dat het wel pinot noir moet zijn. Overigens staat koffie niet op de lijst met (vanavond) toegestane aroma’s. Bij Domaine Pascal & Annick Quenard, Savoie, Gamay, 2016 (gamay) ontstaat alweer discussie over zoet, zuur, Limburg, Amerikaans, en raak ik de draad weer kwijt. We proeven ook Michel Troisgros & Stéphane Sérol, Les Blondins, 2017 (gamay). Ik misplaatste deze als pinot noir.

De laatste serie, met steviger wijnen. Over Purcari, Moldavië, 2016 (pinot noir) zegt Noël dat het een ‘warme’ wijn is, zwoel, koffie, tannines en voor hem uit de Nieuwe Wereld komt.  Jean Paul Canitz, Muratie, Zuid Afrika, 2016 (pinot noir) wordt keurig gepositioneerd in Zuid Afrika! Meerderen herkennen het rubber. De derde wijn van deze serie is Domaine Anita Moulin à Vent, Très vieille vignes, Les Caves 2017 (gamay). Annemiek en anderen herkennen duidelijk de viooltjes.

Nu we door alle gamay’s en pinot noirs heen zijn vraagt Hans ons of het werkt om constructief en systematisch te proeven?
Claartje zegt trots dat ze volgens het formulier heeft geproefd en er – maar – twee fout heeft. Anderen bekennen dat het moeilijk is om de ‘oude’ gewoonte los te laten. Zo bekent een lid eerlijk dat hij nog steeds een conclusie verbindt aan het proeven en er vanavond dan maar de bij zijn conclusie passende verklaring heeft gezocht. Foei! Ik denk dat Hans zijn doel van de avond met glans heeft bereikt. Een glimlach op zijn gezicht doet mij die conclusie trekken.

Hans trakteert ons nog op een zoete uitdrinker: Landauer, Ruster Ausbruch, Oostenrijk, 2012 (furmint en pinot blanc). De zoete wijnen uit Rust kennen een lange historie. Net als bij Sauternes en Tokaj zijn de druiven in meerdere rondes, één voor één (‘Ausbruch’) geoogst. Edele rotting (botrytis) heeft dan zijn werk gedaan. De druiven zijn ineen geschrompeld, waardoor de zoetheid is geconcentreerd. Deze Trockenbeerenauslese herbergt de spannende combinatie van zoet en toch fris, bloemen en edele rot. Een prachtig slot van een mooie proefavond.

Verslag en proefnotities Eric Hoepelman