Waarom neuzen richten,
zo begint Hans van der Horst zijn verhaal. Wel legt hij uit: hoe kun je een
proeverij zo maken dat je het niveau structureel opkrikt. Dat is het idee.
Daarom proberen we vandaag opnieuw de geurdoos van Hans. Met een herinnering
aan de vorige keer dat dit werd toegepast, tot frustratie van velen, met maximaal
5 uit 10 geuren goed. Zelf herkent Hans niet veel geuren. Des te
dapperder. Terloops schetst hij nog een voorbeeld van Unilever waar de Neuzen
elke ochtend geuren testen en leren op dezelfde manier benoemen. Of wij gaan
volgen?

We beginnen met de 12
basisgeuren van cabernet sauvignon. Uit de doos, niet uit de fles. Zwarte bes,
cederhout, peper en cacao bij een warm klimaat. Viool, groene peper en rood
fruit bij een kouder klimaat. Tabak, vanille en nog meer kan er ook bij. Uit de
geurdoos tovert Hans de geuren naar voren. Koffie staat niet op
de kaart, aldus Willem Jan. Het zit wel in de neus.

En toch, en toch. Mijn
verbazing is groot als de geuren worden genoemd die we net uit de langskomende
geurstrookjes hadden moeten halen. Uw proever, uw ruiker had er 9 van de 12
goed. Geen kampioensneus, die is van Annemieke. Zij scoort met 10 uit 12
onwaarschijnlijk hoog.

En dan, tijd voor
wijn! Cabernet uiteraard, waar we net aan hebben kunnen ruiken. Een aantal van
de Cabernets is voor ons en voor het gemak al eerder opgediend in een proeverij
van Gerard. We beginnen met twee glazen. Ons brein wordt gestuurd, gedicteerde
geuren komen terug in de beschrijvingen. Zelf ruik en proef ik
iets gerookts, cacao, zwarte bes en nog een handjevol kersen in het eerste
glas. Met wat rood fruit op de koop toe. Had ik dat ook gezegd zonder de
beginproef? Twijfel is de vaste eigenschap van elke proever. Het tweede glas
heeft een behoorlijke dosis kers. Ook wat cacao, wat droppigs en doet warmer
aan dan het eerste glas. In de beschrijvingen van deze eerste serie komt geen
enkele smaak of geur langs die we net niet uit de doos hebben gehad. Dominant
zeg, die cabernet, merkt de proefgever terloops op. Viool komt ook nog langs,
Gerard plukt ‘m. Een Chinese en een Franse wijn met kenmerkende eigenschappen.

De tweede serie heeft
opnieuw twee wijnen. Uiteraard opnieuw Cabernet, Chili en Australië. De Chileen
heeft een bek vol fruit, wat cacao en een beetje koffie. In de geur iets
gerookts. Wat ik voor deze avond eerder als verbrands zou hebben bestempeld.
Willem-Jan noemt deze en de tweede wijn zacht. Met het tweede glas iets
jammiger. Annemieke herkent duidelijk bloemen in de geur van de Australiër. De Australische
cabernet komt mij als een violenveld tegemoet. Met in het veld een weeïg
kersje. De stevigere tonen komen later. Chocola, lees: cacao, zwarte bes, en in
de neus steeds meer paprika. Waar die normaliter vaak juist naar de achtergrond
schuift. Deze tweede heeft ook de voorkeur van Noël. Klassieker, vanille,
cacao, aardbei, elegant en, voor een nieuwe wereldwijn, valt ie ontzettend mee.
Een klassieke uitspraak op zich. Kees noemt deze wijn frisser, HansL sluit zich
daarbij aan. De Chileen is wat logger. Hoe ruikt zoethout, is
hout en vanille uit dezelfde familie? De discussie gaat vanavond veel over
smaak en geur. We gaan door.

Met serie drie. Die
bestaat uit drie geblindeerde flessen. De jaren krijgen we vooraf, 2016, 2013
en 2012. Waarvan eentje uit de Languedoc wil Hans ook nog wel verklappen. Het eerste glas doet
mij denken aan lijm?! Wat koffie ook. Maar ben ik de doos nu al vergeten? In de
smaak ook chocoladetonen. Een stevige jongen. Een mooie wijn vindt Claartje,
die ook de koffie benoemd. Met ook paprika, fruit en viooltjes. Het blijkt een jonge
cabernet van Paul Mas, de Astelia. Nog een paar jaar liggen is de conclusie. Ceder
en tabak vechten om mijn neus bij glas twee. De zwarte bes knokt lekker mee. En
wint het in de mond. Frisheid naast stevige tonen, een prachtig gebalanceerd
glas. Fruit naast meer aardse accenten, hoera. Zelfs bespeur ik in tweede
instantie een vleugje truffel. Ook nog wel ietsje stroef, maar zeker niet
storend. Berry proeft heel veel zwarte bes in dit glas, cassis. Maar zijn smaak
is het niet, deze Australiër. Daarna worden we
overvallen door een laffe aardbei in ons derde glas. Zoetig, jammig, alles komt
ook nog eens terug in de mond. Dit moet een nieuwe wereldwijn zijn denk ik. Met
nog behoorlijk wat tandplak. Ook Claartje wordt hier niet blij van. Zacht, natte
doek, niet haar wijn. Een warme wijn vindt Berry ook, maar wel met frisheid en
zuren. Voor hem de mooiste. Paul heeft wat last van de plakkerige tannines.
Hier heeft Hans een truc uitgehaald, het blijkt de enige niet cabernet. Hij
valt op, deze touriga nacional. Hoewel vergelijkbaar met de Cabernet wordt ie toch
ontmaskerd door Willem Jan.

De vierde serie kent
zware flessen. Spierballen aan het werk bij het inschenken. Kruiden, ceder, tabak,
terwijl Hans zojuist echt beloofd heeft dat we piratenvrij mochten proeven deze
serie. Het begint dus lekker. Gerard vindt het begin van deze serie mooi, met
wat gerookts erin. De oude geurdoos laat me nu in de steek. Het zou de tekst
kunnen zijn van een ex van Helen van Rooyen. Liever laat ik me verrassen door
deze mooie serie. Afwisseling tussen fruit, grond en kruidigheid. Mooie zuren
in alle drie, ook volgens Claartje. Wat sporen van inkt in glas twee. Annemiek
ruikt hier aardbei.In glas drie determineert
Annemiek aardse geuren, ik bespeur pistache. Later ontdek ik hier nog een hele
paprika. Willem Jan geniet al van alleen het ruiken aan deze serie en bespeurt
veel amandelen in dit derde glas. De derde heeft nog onrijpe tannines benoemen
Gerard en Annemiek. HansL had mazzel en kreeg nog wat truffel. Die later alleen
maar gerookt bleek. Het is een topwijn uit Chili. 2011 winnaar beste wijn uit
dat land: Silencio, stilte. Een duur rondje, een mooi rondje. Noël herkent een
fles en doet daar luchtig over. Dat zit vast ook in de neus. Laten we ruiken en
zwijgen.

Het is verdacht stil
voor een slotronde. Mijn inkt droogt langzaam op. Niet zonder nog cacao,
zoethout en wat truffel te hebben geroken. Niet zonder dat Noël het eerste glas
nog de hemel in prijst met een welgemeend prachtig en herkent als de wijn die
bij hem nog in de kelder bivakkeert. Hij benoemt een volle pruim, Heleen eat
your heart out.

Een serie uit de
eredivisie. Een doos met impact. Zwarte boos en frambes. Welterusten.

Verslag van Just Krijn