Giulio Gambelli, stamvader van een generatie talentvolle wijnmakers

Rob van Ginneken neemt ons mee naar Chianti, alwaar ster-oenologen hun
sporen hebben nagelaten. Achtereenvolgens en chronologisch passeren de revue: Giulio
Gambelli, Giacomo Tachis, Franco Bernabei, Carlo Ferrini, Alberto Antonini.

Na een indrinker, gaan we van start met een wijn welke is beïnvloed door
Giulio Gambelli (1925 – 2012) of
eigenlijk zijn assistent/opvolger Paolo Salvi. Giulio Gambelli zelf is immers
overleden. Gambelli was in feite de stamvader van latere Chianti top-oenologen.
Hij was the
maestro assaggiatore (meester proever) en is trouw gebleven aan de traditionele
stijl. We rekenen Fattoria
Rodáno, Chianti Classico Riserva, Viacosta, 2013 gemakshalve aan hem toe.
De wijn heeft een heldere bruine rand, is rijk aan turks fruit, kersen, laurier, drop en
vanille.

Giacomo Tachis

Deze wijn staat naast een wijn uit de stal van
Giacomo Tachis (1933 – 2016),
voormalig technisch directeur van Antinori. Hij stond ook aan de wieg van Sassicaia,
Tignanello en Solaia. Wij proeven Marchesi
Antinori, Tignanello Toscana IGT, 2012. Mooi donkerrood, veel cassis, beetje hout, wat
munt en ceder. En in de mond weer cassis, en toch ook nog een “golf zuur”.

Franco Bernabei

De tweede serie is beïnvloed door Franco Bernabei (1952 – ). Bernabei, staat
bekend om het gebruik van computers om de inhoud van vaten te kunnen
analyseren, waarmee overigens niet gezegd is dat de wijnen zelf hi-tech zijn! Wij proeven Fattoria di Fèlsina Berardenga, Chianti
Classico, 2013 en Fontodi,
Chianti Classico, 2013. De Fèlsina is moderner en voorzien van warm rijk fruit. Fontodi
is klassieker, met wat meer ‘stal’.

Carlo Ferrini

We vervolgen met Carlo
Ferrini (1954 – ). Ferrini studeerde aan de
universiteit van Florence. Hij staat voor een integrale benadering vanaf de
aanplant tot in de fles. Hij grossiert in Tre Bicchieri. We proeven drie
wijnen. Fattoria La Massa Toscana
IGT, 2014 heeft caramel, framboos, aardbei, melkchocolade en bitters uit druivenpit.
Een mooie neus, evenwichtig en “kort”. Het tweede glas is Marchesi Mazzei, Ser Lapo, Chianti Classico
Riserva, 2013. De meningen zijn zeer verdeeld, variërend van moderner, lafjes en
eenvoudige wijn tot prachtige wijn. Hieruit blijkt maar weer eens dat smaken
verschillen! De derde wijn van deze serie bekoort de meesten. Het is Barone Ricasoli, Brolio, Chianti Classico
Riserva, 2013. Kersen, stevige zuren, pure chocolade, iets minder bitters, heel fijn en
een mooie intensiteit.

Alberto Antonini

De laatste twee wijnen horen bij Alberto Antonini (1959 – ). Antonini was op al
(relatief) jonge leeftijd wijnmeester bij Antinori. Hij studeerde aan de
universiteit van Bordeaux en is een veel geconsulteerd oenoloog. Hij adviseert
ongeveer 30 Toscaanse wijnmakers en is ook nog elders in Italië en wereldwijd
actief. We proeven twee wijnen an zijn familiedomein, waar hij uiteraard wijn
compleet naar zijn hand kan zetten: Poggiotondo.
De eerste is Chianti Superiore, 2014,
de tweede Chianti Riserva, 2011. De
Superiore is een jonge biologische wijn en heeft nog een prikkeltje. Het is een
frivole wijn met duidelijk aanwezige alcohol. De tweede, Riserva, heeft al meer
‘leeftijd’, wat te merken is als turf, ceder, leer en toch ook aardig wat hout.
Enkelen van ons herkennen Mon Cheri of een kersbonbon met een beet op het
steeltje.

Ter afsluiting van de proeverij heeft Rob een
gast uitgenodigd. Als grand finale krijgen we geouderd bier voorgezet.
Achtereenvolgens drie jaargangen van Hertog
Jan, Grand Prestige, 2017, 2014 en 2011. Ten opzichte van de jongste heeft
2014 wat meer caramel en heeft de oudste kenmerken van kool en koffie.

Al met al kijken we terug op een hele mooie proeverij,
met een bijzondere finale.

Verslag en proefnotities Eric Hoepelman