Wijnmaken in de ‘lagares’

Hans Lodewijkx
stopt veel tijd in zijn voorbereiding. Dat leidt altijd tot rijk
gedocumenteerde proeverijen met veel diepte in kennis. En vaak tot veel breedte
in het aantal te proeven wijnen. Ruim genoeg voor méérdere proeverijen over
Noord Portugal. Hans is een paar weken geleden van start gegaan met de Portugal
proeverij Minho & Bairrada. Vanavond vervolgen we de Portugal-studie met
Dão en Douro.

In serie 1 zet
Hans een witte Dão, een witte Douro en een lichtrode Alentejo neer. Drie wijnen
met meer verschillen dan overeenkomsten… De Dão Quinta de Saes reserva
branco  2015 van Alvaro Castro heeft een
mooie neus met boenwas en kruisbes. De smaak opent fris, de citruszuren blijven
daarna behoorlijk aanwezig. De tweede wijn is de Pó de Poeira branco  2014 Douro van Jorge Moreira. Alvarinho uit
de Douro? Atypisch voor Alvarinho én voor Douro, maar wel lekker! Van een op
600m hoogte gelegen wijngaard. Vette neus met iets stal, hout en amandel.
Sauvignon Blanc associaties door de zweterige neus. Best al rond in de aanzet
met flink zuurtje er onder. Peer. Niet zo lang maar wel pittig kruidig in de
afdronk. Leuke wijn. De daaropvolgende rode Foxtrot 2014 van Vitor Claro is een
interessante Noord Alentejo fieldblend die voor 30-40% uit de witte Arinto
druif bestaat. Maar deze lichtgebouwde friszure jongeling had moeite om tegen
de witte wijnen op te boksen…

Met ezel en paard in de wijngaard van de Castro

In serie 2 is
er weer focus: drie keer Dão. Álvaro Castro is een van de godfathers van de
nieuwe ontwikkelingen in dit gebied. Zijn 2014 Dão Álvaro de Castro TN proeft
als een moderne wijn voor de globale smaak: purper, frivool, levendig, met veel
fruit in neus en mond. Bosvruchten, kers, framboos en zure pruimen. Maar ik zie
weinig verbinding met Portugal. De tweede wijn Quinta de Saes Estagio
Prolongado 2013 is ook van Castro en bestaat óók voor een groot deel uit de
Alfrocheiro preto druif, maar is veel strakker van karakter. Meer dikte, iets
bramen, best forse zuren achterin. Wel Portugees, maar onze proevers vinden het
geen makkelijke wijn. 

Als laatste proeven we de Palheira 2013 Fieldblend van
António Madeira met o.a. Baga, Jaen en Tinta Amarela. Donkerrood,
halftransparant en niet eens zo dik in het glas. Kleine neus met kers. Hele
mooie volronde aanzet met een mooie balans en veel fruit. Zure pruimen en
framboos. Nog flinke tannines en tandplak. Je voelt iets meer alcohol op je
tandvlees, maar deze zwoele wijn blijft toch steeds fris en elegant. Mooi!

Meander van de Douro bij Quinta do vale Meão

De drie
Douro’s  in serie 3 zijn veel donkerder
en dichter dan Dão’s uit de vorige serie. Donkerrood, purper, violette rand,
zwart hart zijn de trefwoorden. Dit zijn wijnen waarin de je port-smaken en
-geuren herkent. Duidelijk dikker en expressiever.  De Xisto ilimitado 2014 Fieldblend van Luis
Seabra wordt gemaakt van onbekende lokale rassen. Iets oxydatie in de neus,
krenten, drop, natte wol. Zwoele fruitige aanzet, frambozen-bessenjam, mooi
zuur dat naar de afdronk toe tamelijk sterk wordt. Fijne wijn, maar nog wat
scherp. Ook de tweede wijn Dusty 2015 van Jorge Moreira (Poeira) opent zwoel
met veel fruit, rijpe pruimen en kersen. Duidelijker alcohol en tannines, maar
toch lekkere wijn. De Meandro 2014 Quinta do vale Meão roept bij mij de
sterkste port-associatie op. Mooi neus met kersen en iets stal maar vooral ook
bloemig, viooltjes. Dat is typisch voor Touriga Nacional volgens Hans. Dikke
aanzet met een mooie balans. Rijpe, zijde-achtige smaak van pruimen en kersen,
kruidig en duidelijk warmer-alcoholischer.

In serie 4
“Vreemde Vogels” wordt de Douro trend voortgezet met een leuke maar erg jonge
Papa Figos 2015 Douro Casa Ferreirinha. Hans vertelt dat Papa Figos Portugees
is voor Wielewaal, de vogel op het etiket. Het schijnt dat deze trekvogel komt
als de druif bloeit en weer gaat als de druiven geoogst worden. Bij de Monte
Meão Baga 2013 Quinta do vale Meão valt de Bordeaux neus op en het speelse
karakter. 

Maar de meeste waardering krijgt de DoDa 2012,   een gezamenlijk project van Niepoort (Douro) en Castro (Dão). De eau-de-vie met kersen neus roept weer de
port-associatie op. Mooie balans, meer kersen dan pruim en framboos. Intense
warme afdronk.

Terwijl we
afsluiten met Moscatel de Setúbal Colheita 2013 van António Saramago, loop ik
mijn lijstje na. Douro is vaak duidelijker herkenbaar, dikker en meer
port-associatie. Dão is lastiger te typeren. Maar in beide gebieden worden
mooie wijnen gemaakt! Dank voor een leerzame en lekkere proeverij!

Proefnotities
en verslag Noël Geisen