Bij een
verrukkelijk glas Saint Peray is het prettig leren over Noord Rhône. Er zijn
acht beschermde herkomstgebieden en vier druiven, geeft Eric Hoepelman aan. We
proeven met visuele ondersteuning en uitstekende documentatie. Die druiven,
syrah, viognier, marsanne en roussanne, dat is te overzien. Zou je denken. Maar
je moet die witte wijnen toch wel geregeld proeven om ze te herkennen. Het is
niet alleen de druif die bepalend is voor de smaak, maar talloze factoren
spelen een rol. De leeftijd van de wijnstokken, het tijdstip van oogsten, de
bodem van de wijngaard, wel of geen houtrijping, de interventies van de wijnmaker.
Da’s nou precies wat onze wijnstudie zo mooi maakt. 

 

Wijnen van
marsanne, die drink ik niet vaak. En ik herken ze niet. Uiterst nuttig dus om
die te proeven. Eric zet ons twee witte Crozes Hermitages en twee witte Saint
Joseph voor. Wáár is marsanne aan te herkennen? Volgens Oz Clarke: een jonge
marsanne smaakt wat mineraal, vaak naar citrus en perziken. Na verloop van tijd
ontwikkelt zich een rijk palet van kamperfoelie en jasmijn, acacia, honing en
misschien een vleugje abrikozen en kweeperen. De wijn is aromatisch, olie- en
nootachtig en zwaar. 

Goede
wijnmakers brengen een wijn van marsanne die zwaarte en complexiteit bezit én
het vermogen om te rijpen. Een gerijpte marsanne past bij machtig voedsel. Tijd
voor de proef op de tong. 

Crozes
Hermitage 2015 Delas Blanc

De maximale
opbrengst is 45 hl/ha, aldus Eric. Toos noemt de wijn elegant en prachtig, met
als proefnotities meloen, ananas en tropisch fruit. Mijn aantekeningen: licht
floraal, sappig, eenvoudig en prima. 

Saint Joseph
2014 Delas Blanc

Hier een
lagere maximale opbrengst, 37 hl/ha. Hoge zuren, stevige wijn, zegt Toos.
Peperig, een moeilijke neus. Mijn aantekeningen lijken als twee druppeltjes
water op de Crozes Hermitage: licht floraal, prettig, fris, eenvoudig, prima. 

Saint Joseph Blanc
2011 Emanuel Darnaud

Een meer
gerijpte wijn, de duurste uit de serie, krijgt veel bijval. Goed in
evenwichtig, zegt HansH. Kees benoemt gedroogde abrikoos, een bloemige neus,
fijne wijn. Romig staat in mijn aantekeningen, en ook: vette wijn, dik,
vanille/veel hout. Dit is de aangenaamste wijn van de marsannes. 

Van de
kenmerken waar je marsanne aan herkent, is ‘zwaar’ misschien wel de
duidelijkste. En dan is dat nog heel relatief, zwaar in vergelijking met een
lichtere wijn zoals een Muscadet of Sancerre. 

De overstap
naar syrah wijnen maken we met twee Saint Joseph waarvan de volgende een
hartediefje van Eric is. 

Saint Joseph 2011 vieilles vignes, Bernard Faurie

Deze wijn
brengt de tongen goed los, de meningen zijn een beetje verdeeld. Kroten is de
omschrijving van de twee Hans-en. De geur is heel aanwezig en expressief, zegt
Diederick. Sigaar, rokerig, zegt Claartje. Teer, granaatappels, tabak, veel
hout, leer en rokerige geur, aldus Gerard, die de smaak beschrijft als complex
met bitters, aangenaam. Ik vind de neus feestelijk en expressief: wat vanille
maar vooral morelkersen, heel karaktervolle wijn met goede zuren en balans.Hartendiefje van Eric.

Hierna
proeven we vijf Côte Rotie wijnen. Van 5 jaar jong tot 31 jaar oud.
Ongelofelijk fijn om zo’n reeks te proeven. Hugh Johnsons wijnatlas leert dat
het Marcel Guigal was die in de jaren tachtig van de vorige eeuw Côte Rotie
roem bracht. Daarvoor waren de betoverende wijnen vooral bekend onder een kring
van heel kleine liefhebbers. Wel de liefhebbers die dan precies van wanten
wisten. 

Wáár
herkennen we syrah aan? Jonge syrah ruikt naar exotische bloemen, anjers en
viooltjes, wat voor een rode wijn opmerkelijk is. Ook smaken van rokend hout,
twijgjes rozemarijn op het vuur, frambozen, bramen en zwarte bessen. Côte Rotie
is aromatischer dan Hermitage en ook iets rokeriger. Door rijping krijgt syrah
tonen van wild en leer, een chocolade achtig karakter en vleugjes viool en
tabak. 

Côte Rotie  2011
Le Vins de Vienne

Hartendiefje
van Eric. Rozen ruikt HansH. Bekoorlijke wijn, zegt Rob, en ook: fijne
wijn  met vanille, animaal, lijm, complex
en elegantie. 

Wijnen van
Guigal, Côte Rotie Brûne et Blonde de Guigal

Jaargang 2012

Het
understatement van de avond, komt van HansH, een “behoorlijke” wijn. Paul ruikt
koffie. Als je een wijn tien jaar kunt laten rijpen in de kelder, dan is dit
een fijne aankoop. Rijke en diepe geur, complex met chocolade, peper, floraal.
Hoge Wijn. Ik ruik niet een paar bloemetjes maar hele bloemenvelden. Goede
balans, mooi verweven hout, veel potentieel. 

Jaargang 1998

Tja, 19 jaar
oud, dit wil je meteen drinken, toch? Oef, dan is het schrikken van de neus,
een belegen toontje, olijven, oxy. Als de smaak nog maar goed is? En dan BOF,
in de mond krijg je een wijn met nog te veel tannines en kracht. Ik vind dit te
jong. Geur en smaak detoneren dus een beetje. Maar erg fraaie wijn. 

Jaargang 1994

Veel proevers
zeggen wat moeite te hebben met deze wijn. Dat komt dan door zijn
ontoegeeflijke smaak. Die kan met zijn 23 jaar écht nog wel langer rijpen.
HansL prijst de levendige zuren en ruikt gekookte aardbei. Maar beste lezers,
als je deze wijn dan in het glas krijgt: r u i k e n en nog eens r u i k e n.
Want wat is dit een mooie geur: kruidig, peper, romig en melkchocolade,
cederhout en floraal. Complex, om eindeloos te ruiken.

Jaargang 1986

Guigal
excelleert in dit jaar, dat verder nogal magere en weinig charme bezittende
wijnen heeft gebracht, zegt Jancis Robinson. En die dame kan proeven. Dat
blijkt wel. Voor mij is dit de wijn van de avond en waarschijnlijk komt de wijn
in de top van het seizoen. Tuilé kleur. Stinkertje. Amandel. Levendig. Peper.
Mooie geur, gevolgd door een vitale smaak en goed op dronk. Nu à Point zelfs.
Deze belegen dame heeft óók nog een mooie fruitimpressie. Indrukwekkend glas
van 31 jaar oud.Uiteraard: hartendiefje van Eric.

Fijne avond,
Eric, bedankt!