De Sagrantino
druif is één van de autochtone en buitengewoon originele druiven in Italië. Buiten enkele
plukjes in Australië en Californië staan ruim 360 hectares aangeplant in
Umbrië. De wijn die ervan gemaakt wordt is donkergekleurd en rijk aan tannines
en alcohol. De druif geeft koppige wijn. Wijn die moet rijpen om aantrekkelijk
te worden. Soms zeker tien jaar. Het is dus een echte liefhebberswijn. Goed
uitgerijpt is Sagrantino onweerstaanbaar. Eric Hoepelman brengt wijnen uit
Umbrië op tafel met een klein uitstapje naar het aangrenzende Montalcino. Hij
toont zich ook een ware romanticus, die in een Italiaans restaurant pas
vertrekt als hij de onderhandeling over een 1981 Sagrantino in zijn voordeel
heeft beslist. 

 

San Giovanni
della Sala 2012 Antinori

Van de drie
op tafel staande Orvieto wijnen is deze wonderschoon. Hartendief van Eric. Citrus en passievrucht in
de geur, geparfumeerd-bloemig, expressief en mooi. In vergelijking met de
andere wijnen een liefelijke aanzet, een piepklein zoetje gevolgd door véél
inhoud, met bitters in de afdronk (vrij karakteristiek voor Orvieto). Gemaakt van 50% Grechetto, 25%Procanico, 25% Pinot Bianco en Viognier.Complete
wijn met veel finesse.

Spoleto
Ducale 1998

Een chique
geur, zegt Rob. Niet zo massief qua kleur, herfstig in de smaak met nog
duidelijk aanwezige tannines. Henk benoemt groen en mossig. Twaalf maanden gelagerd op hout. De geur kan mij
enorm bekoren, bij de smaak heb ik het gevoel (!) dat we de wijn te jong
drinken. Licht medicinale toon in de smaak. De geur heeft héél veel: mineralen,
oud hout, wat pruim, sojasaus, herfstbos en truffel. 

Antonelli
2005 Sagrantino de Montefalco

Hartendief van Eric. Noël ruikt
kiezel en viooltjes. Rob benoemt een licht medicinale toon. Henk prijst het
goede evenwicht en veel rood fruit.Vierentwintig maanden gelagerd op hout. Voor mij is dit een grote belofte voor de
toekomst: een pastoorswijn die lang mag liggen. De wijn is wat ontoegeeflijk
qua smaak, terwijl de geur mooi complex is: krentjes, dadels en wat mint. 

Adanti 2008
Arquata Sagrantino de Montefalco

De wijn geeft
zich niet zo gemakkelijk, zegt Rob, die daarmee meteen een typering geeft van
wat jongere Sagrantino. Sappige wijn met bittertje, voegt hij toe.  Achtentwintig maanden gelagerd op hout. De
diepdonkere kleur wordt gevolgd door een geur met bloemige tonen, stal en mest.
Pas met de nodige lucht komt er ook fruit los, framboos! Mooie aanzet,
krachtpatser met een klein hartje. 

Terre de
Trinci 2008 Sagrantino de Montefalco

Donkere
kleur. Rob ruikt rozebottel, Henk ruikt leer, vanille en kersen. Ik ruik licht
vijgen en oud hout, kardemom en kruidnagel. Klassieke wijn, oordeelt Rob met
zure tannines en een bittertje. Iets meer dan twaalf maanden gelagerd op hout. De wijn is voor mij nog te jong, maar heeft nu
al een uitstekende balans en veel kracht. Prachtwijn. 

De kroonkurk
gaat van de curieuze 1981 Sangrantino en die blijkt warempel zo beroerd nog
niet. Het lijkt een zoete wijn te zijn geweest, want ja… dat bestaat ook:
Sagrantino die zoet is gevinifieerd. 

Adanti 2007
Arquata Sagrantino de Montefalco Passito

Koffie en
stroop, zegt Kees, dit zit dicht tegen port aan. De wijn is compleet en
haromieus: prachtig zoetje en véél rondeur, aangenaam. 

De conclusie
is evident: reserveer een hoekje van de wijnkelder en leg daar wat flessen
Sagrantino di Montefalco weg. Vergeet ze tien tot vijftien jaar en beleef daarna een
wondertje. Ondertussen proeven en genieten mag, dat spreekt.