Was het de Carnaval die voor de deur staat, het te laat komen van
sommige deelnemers door een bomvol parkeerterrein of toch de stand van
de maan? Feit is dat het een gezellige, leerzame en af en toe zeer
drukke proeverij was afgelopen dinsdag. Kees organiseerde een proeverij met Portugese wijn en vanaf het begin veel discussie.
Terwijl de eerste wijn Lusitano Branco rondging, als indrinker zullen
we maar zeggen, las Kees op zijn beste Portugees voor uit de
beschrijvingen. Zo blijkt Lusitano een fier en vurig paardenras te zijn.
Hij wordt afgezet tegen een Chamine Branco een blend van Portugese met
Franse druiven rassen (viognier en sauvignon). Volgens de beschrijving
beide afkomstig uit het Californië van Portugal namelijk Alentejo. Just
weet de juiste uitspraak aan te vullen dus ook op dat vlak zijn we weer
wijzer geworden.
Noël ruikt dennen en hars in de Lusitano en vindt hem wat rokerig en
zeker warm. De tweede heeft een mooie Sauvignon neus vindt hij.
Makkelijk drinkbaar maar hij mist wel wat concentratie. Rob mist een
neus bij wijn twee en dat leidt ook al weer tot enige discussie. De
auteur ondersteunt het standpunt van Rob in deze.

Hierna zet Kees een wijn uit Alentejo af tegen een Vinho verde. Leuk is
dat het dan weer geen typische Vinho verde is dus geen bubbeltjes en dat
komt onder andere doordat de Albarino druiven laat geoogst worden.Het gaat hier om de Herdade dos Grous Branco en de Reguengo de Melgaco
Alvarinho. Just ruikt bij de Herdade wat frisse appeltjes en noot en
proeft appelzuur en hazelnoot. Willem Jan noemt dat harsig zoals bij
retsina. De Reguengo noemt Just een fruithap. Allerlei soorten fruit en
een gemis aan mineraliteit wat Spaanse Albarino’s kan kenmerken.

Een winnaar kiezen van deze vier witte wijnen waarin het zoet overheerst
(of de zuren missen) is erg moeilijk. Een erg kleine voorkeur geniet
dan toch de vurige Lusitano. Alle anderen missen allemaal iets.
Dan komt er rood op tafel en wel een Flor de Crasto 2012 en een Castello
d’Alba Tinto 2012. Volgens de beschrijvingen soepel, toegankelijk,
opgewekt en lekker voor de doordeweekse avond. Twan ruikt bij de eerste
rozen en vindt hem klassiek. Hij heeft het woord klassiek nog niet
uitgesproken of de discussie barst weer los over wat klassiek is en wat
niet en of dat deze wijn dat wel of niet is. Leuke discussies die in een
haast jolige sfeer verlopen. Komt dat wellicht door de wat hoge alcohol
percentages die ze allemaal met zich meenemen? Henk vindt hem licht,
ruikt zoete bessen en hij vindt de afdronk licht en licht zurig. Noël
noemt het een moderne wijn met een kunstje. Twan geeft de voorkeur aan
de tweede waarin Willem Jan ook wat chocolade ruikt. Hij vindt hem wel
aan alle kanten iets te….. Rob, juist die treft een gesloten neus (Noot van de redactie: eens!). We kiezen wijn 2 als winnaar al is het voor sommigen onder protest.
Wijn nummer zeven van de avond is de Chamine Tinto 2012. Claartje heeft
er wat moeite mee. Net als met meer wijnen deze avond waarvan iedere
eerste slokje erg zoet is. Zoet met een hoofdletter Z zegt Gerard zelfs.
Maar goed Claartje ruikt wat steen, zwavel en sigaar en noemt hem
stroperig. Paul noemt hem diep rood, modern gemaakt met kwark en
framboos in de neus. Maar hij vindt hem branderig door het hoge alcohol
percentage. Wijn acht is het rode broertje van de het vurige paard. Een
Lusitano Tinto uit 2012. Paul roemt de fijne zachte neus met vanille,
hout en fruit en hij vindt de aandronk ook lekker. Echter op het eind
komt de alcohol weer naar boven en met 14 procent was dat te verwachten. Ook deze ronde een overwinning voor het paard…..

Achteraf kunnen we zeggen dat hierna de serieuze wijnen waar de balans
meer aanwezig is op tafel komen. Oudere wijnen ook alhoewel de
beschrijvingen en aanschaf van Kees niet altijd overeenkomen met wat er
geleverd is. We proeven de reserva van Casa de Saima uit 2010 en de Quinta de Foz de
Arouce Tinto 2008. Twee maal de Baga druif. Blijkbaar een uitdaging voor
wijnmakers vanwege de tanines en pittige zuren. Henk beschrijft een
lichte neus maar ruikt later toch bessen, zoete aanzet, tabak, hout en
tannine, licht bittertje. Prima wijn. Dan de tweede: Henk verwachte door een lekkerde neus vanille wat meer
qua smaak. Vond hem licht, wel wat hout en tannine. Claartje kiest voor
2. Paul vraagt naar de zuren wat wederom het gesprek op gang brengt en de voorzitter ertoe dwingt de orde te handhaven. Voor nu noemen we de 1e de winnaar maar wellicht over twee jaar niet.
Als ik me niet vergis was het ook geen 2008 dus dat kan best
kloppen. 

Bij de laatste twee zat dan eindelijk de topper van de avond dus de
opbouw had Kees goed neergezet. We kregen een Meandro 2010 (2011) en
een Quinta do Crasto Reserva 2008. Over de Meandro sprak Rob: Vrij
gesloten neus, mist zuren. Willem Jan is het daar helemaal niet mee eens
en noemt het een melk en fruitella neus. In derde geur zelfs
rozemarijn. Veel cassis in de smaak, rode paprika, peper en drop. Noël
vond hem meevallen munt bessen pruimen nog niet ontwikkeld maar toch.
Wel tandplak maar er zit al lijn in. Dan de laatste wijn diep donker rood. Laurier, kaneel en chocolade neus.
Rob ruikt cocos wat duidt op hout. Er is wel complexiteit. Noël meer ontwikkeling wierook in de neus maar ook vet en stal. Frisse
elegante wijn. Beperkt zuur maar toch elegant. Geen bitters in de
afdronk. Balans.Kortom we vonden zowaar een winnaar. Daar moet dan ook wel voor in de
buidel worden getast want deze is aan de prijs.
De uitdrinker? Een 5 jaar oude Madeira en die leidde tot….. ja discussie. Mag het wel mag het niet en ga zo maar door. De conclusie: Kees verzorgde een leuke gezellige leerzame avond over
Portugese wijn. Wijn waar het zoet overheerst en waar we zochten naar
balans en die uiteindelijk vonden. Of waren de smaakpapillen dan toch
aangetast door de stand van de maan? Mijn maankalender gaf aan dat 10
februari 2015 goed was om met compost te werken, met wortel planten en
dat iedereen naar de kapper had moeten gaan maar over wijn proeven? Geen
woord! Tot de volgende keer!

Verslag en proefnotities Martijn de Groot