Altijd leuk,
een regioproeverij van buiten Frankrijk, en van een relatief ‘obscure’ regio.
Niet dat Baden nou slecht bekend staat, maar, zoals Berry Marinussen ons vroeg
“Hoe vaak drink je dat nou eigenlijk, Baden?” De meesten zullen moeten
bekennen: “Slechts zelden.”
De indrinker
is onzuiver met volgens enkele proevers lichte kurk, maar desondanks voor veel
andere proevers nog prima verteerbaar. En inderdaad heeft de wijn ook gistige
tonen en een zekere verkwikkende frisheid.Dan de eerste
serie wit. De twee wijnen zijn in veel opzichten elkaars tegenpool. De PIX Chardonnay wint het van de wat
vlakke Auxerrois van Huber
(gevalletje schoenmaker Huber, blijf bij je rode wijn leest?) die pas op het
einde wat zuren geeft; de Chardonnay daarentegen is een modern gemaakte wijn
met een botertje, rijp fruit, ananas en citrus, wat kruidigheid en een ronde
afdronk.
Ook in serie
twee verschillende wijnen: de eerste een fruitige, “dartele” (Hans L.) Grauburgunder van Dr. Heger. Bloemig,
meloenthee, een prima glas. De tweede wijn, een Weissburgunder van PIX, meer voornamer, een eetwijn, minder op het
fruit, koperpoetsassociatie, limoen, goede smaakvoortzetting, rinse, rulle, krachtige
finale. Lekker! Blijkt weer van PIX te zijn.
Rood! Met meteen
voor mij de wijn van de avond, de basis Spätburgunder
van Koning (maximale score van
GaultMillau) Huber. ”Helemaal mijn
wijn,” zegt Berry – om later op de avond te preciseren dat hij het huis bedoelt: de Alte Reben blijkt toch
zijn voorkeur te hebben. Voor mij niet: deze basiscuvée is robijnrood met een
vrij transparante rand. Fijne neus: frambozen, tabak,vlier. Ik schreef op “mooie rijpe Bordeaux ruikt zo.” Tja.
Trekt (nog) wel een beetje, lange afdronk. De andere wijn in deze serie, van Enderle & Moll, kan om voor mij
onduidelijke redenen op veel sympathie van de andere proevers rekenen. De kleur
is bleek granaatrood, niet helder. Typische Spätburgunderneus, aardbeien in
blik, maar in de mond niet spannend, wat log zelfs, vanille.
De eerste
wijn in de volgende serie is wat “etherisch” (Noël), fruit op alcohol had ik
zelf genoteerd, goed in balans, stevige, rijpe tannines. Een serieus glas, opnieuw
van PIX (Cuvée Judith, met
houtlagering); als kleine kanttekening wel een wat hete afdronk (alcohol). De
andere wijn is lekker en kan de goedkeuring van veel proevers wegdragen, maar
is mijns inziens een beetje eendimensionaal: vooral veel rokerige,
vuursteenaroma’s. Soepele aanzet, makkelijk, maar mist de complexiteit die men op
dit prijsniveau zou mogen verwachten: de Alte
Reben van Huber. Drie keer zo duur als de basisHuber. Dan weet ik het
wel…
De laatste
serie rood, met blends van o.a. Cabernet en Lemberger. Allebei van PIX, de eerste de “Kamikaze” 2011, rijp zwart fruit, steeltjes, drop, iets ziltigs en
wat groene tonen (Berry noemt ook ‘vegetaal’ en heeft een Loireassociatie) maar
zeker niet onrijp. Noël noemt de wijn zelfs ‘zwoel’ en in soortgelijke termen
wordt de wijn ook door anderen omschreven. De Rotwein PIX, hun ‘feestwijn’ volgens Berry, die alleen in goede
jaren wordt gemaakt, steekt er voor mij toch nog een stukje bovenuit, met een
heerlijke neus, rijp gekookt fruit, een vleugje sinaasappel, en iets harsigs
(vond ook Just). Complex dus, sappig en lekker.
Baden staat
niet bekend om zijn zoete wijnen. Een van de twee uitdrinkers valt toch in de
smaak: de Scheurebe – een druif die mij zelden teleurstelt – is bleekgeel, met
een moeilijk te omschrijven neus (wax? bloemig?) en die zo verkwikkende typisch
Duitse zoet-zuurbalans. De Gewürztraminer van Ziereisen heeft het daarnaast
moeilijk,maar wordt heel beeldend beschreven en herkend door Hans L:
mandarijntjes op blik, en lelies.
Conclusies? Baden
maakt mooie wijnen, zo veel is zeker. Grote namen (Huber): zeker bezoeken, maar
wel proeven, want duurder hoeft niet perse ook voor iedereen lekkerder te zijn.
En PIX: allen daarheen!
Verslag en
proefnotities Rob van Ginneken