Een proeverij
met liefhebberswijnen. Bij iedere geproefde wijn staan *-sterretjes in mijn aantekeningen.
We proeven blind en dat bepaalt onze stemming enorm. Verrassing en ongeloof als
we een wijn hadden moeten herkennen. Verrassing en verrukking als we een wijn
na de proef op de tong nóg beter willen leren kennen. We proeven heel diverse
wijnen, van vrijbuiter Alexandre Jouveaux’s vin de table tot Grand Seigneur Boyd-Cantenac, van
de uitdager van de gevestigde orde tot de welhaast versteende elite.

Borgo Molino
2011 Prosecco de Valdobbiadene, Brut Millesimato

Gemaakt
van  geselecteerde Glera druiven die zijn
geteelde op de Cru de Valdobbiadene heuvels. Claartje roept de discussie op of
we bij een mousserende wijn nou wel of niet walsen. Niet gewalst is de geur
bescheiden, wel gewalst ruiken we meer: peer, amandel, viooltjes, tonen van
paddestoelen, geroosterd brood/gist. Fris plezierige smaak met tonen van peer
en lichte citrusbitters. Verfijnd glas.

Combarnier NV
Chardonnay, vin de table uit Macon

De eerste
wijn die nieuw lid Martin inbrengt is meteen zeer de moeite waard en bijzonder.
Mijnheer Jouveaux heeft het niet zo op de Franse wetgeving en dus is zijn wijn
een gewone vin de table de France. Harold Hamersma is enthousiast over de
wijnen, die “heerlijk onvolmaakt zijn en die de meeste proevers naast zich
neerzetten omdat ze de wijnen te wild, te veeleisend, onhandelbaar, raar en
zelfs te vluchtig in hun zuurgraad vinden. Terwijl het juist de meest energieke
wijnen zijn die mijn hart sneller doen slaan.” Hamersma heeft net als wij een
geoefende tong, dus… dat moet goed komen. De commentaren zijn heel gevarieerd
op deze wijn die nog maar net in de fles zit. Mooslucht en madeiratonen, zegt
Kees. Géén magere wijn, zegt Nello. Mijn aantekeningen: troebele aanblik, de
éérste associatie die ik krijg is Müller Thurgau, helemaal fout dus. Wat langer
open en zeker aan het eind van de proeverij heeft de geur vanille en mineralen.
De smaak moet nog goed in balans komen, heeft nu strakke bitters en hoge
zuurgraad. Boeiend glas.

Crozes Hermitage
2000, Alain Graillot

Onbegrijpelijk
mooie geur met een enorme wow-factor: ik zou mijn hand ervoor in het vuur
steken dat dit een pinot noir is. Maar nee: syrah van maar liefst veertien jaar
oud. Kersen, bramen, tabak, zaaalige geur. Een wijn waar je aan blijft ruiken.
De smaak vertoont nu lichte afbraakzuren, maar what the hell, hier is de geur
eten en drinken tegelijk.

Clos des
Menuts 1998 Saint Emilion

Hout, stal en
aards tegelijkertijd. De geur opent zich als een pauwestaart. De aardsheid komt
ook terug in de wat ontoegeeflijke smaak. Mooie bitters en goede zuren, een
smakelijke wijn, zegt Henk. Kees roemt de deftige neus met laurier, ceder en
sigaar.  

Château Boyd
Cantenac 1999 Margaux

Strenge neus,
wat atypisch voor zijn AOC. Ook wat uitbundige tonen aan rafelrandjes. Warme
smaak, rondeur in de smaak, wat drop en espresso. Uitermate evenwichtig en lang
nahangend. Fraai. 

Mooie
proefavond.