Nello
Pischedda veroverde het clubkampioenschap van de Brabantse Wijnsociëteit. Berry
Marinussen werd tweede, Willem Jan Withagen werd derde. Paul Heemskerk kwam maar twee punten tekort
voor een plaats op het erepodium. De winnaar had dit jaar 182 punten, nummer
twee 132 punten en nummer drie 119 punten. Conclusie: het was écht moeilijk!
We
herkennen wijn vooral als we die geregeld drinken. En wat je sporadisch of
zelden drinkt… dat is echt moeilijk te herkennen. Dus werd er flink gemopperd
op Peter van den Besselaar die de wedstrijdproeverij samenstelde. Kritiek kan
via twee lijnen worden gegeven. Een lijn is dat een wijn niet karakteristiek is
voor het gebied. De andere lijn is dat er te onbekende wijnen op tafel staan.
Omdat de wijn karakteristiek moet zijn, stond er bijvoorbeeld geen chardonnay
uit Limoux in deze proeverij. Maar wel een Meursault. En van de onbekende
streken, zoals Corsica, stond er een héél karakterisitieke wijn, een
vermentino. De bedoeling van de blindproefwedstrijd is dat we gebied, appellatie, druif,
jaar, classificatie en domein opschrijven. Voor alles kunnen punten worden
verdiend. Het was wel een faire wedstrijd, slechts bij één wijn werden de
proevers bij de neus genomen.
Serie
witte wijnen
Bij de
mousserende wijn is dé vraag: is het champagne of niet? Zoniet, dan is het
waarschijnlijk dat de wijn uit de Loire,
Elzas of Bourgogne komt. Of piepkleine gebiedjes zoals Limoux of Jura. Nou bij
deze wijn werden de proevers bij de neus genomen met een loupezuivere,
uitgebalanceerde Cremant d’Alsace van domaine Fernand Engel, cuvee Trilogie
2007 van pinot noir, chardonnay en pinot gris. Een cremant met drie jaar
rijping, nauwelijks van champagne te onderscheiden (met ook dezelfde prijs als champagne).
In de
witte serie staan respectievelijk wijnen uit Bordeaux, Corsica, Rhône en
Bourgogne. Château Saransot-Dupre 2009 is gemaakt van semillon en sauvignon:
wat bloemen en jasmijn in de geur, prachtige balans, goede zuren. Domaine Vico
2012 uit Corsica is van 100% vermentino, een wijn met veel mineralen in de
geur, goede zuren en veel spel. Door niemand herkend, we drinken dit gewoon te
weinig. Château de Campuget 2012 Costières de Nimes is een wijn die hoog in
zijn bitters zit, geen allemansvriend, best wel een lastige wijn. Stenig in de
geur, ook wat amandelen. Gemaakt van rousanne, grenache blac en marsanne. Deze
druiven worden ook herkend door sommige proevers. Meursault Les Pellans 2007 van Michel Clair is
uiteraard 100% chardonnay. Een wijn die bescheiden vanille heeft, vief, veel
zuren en rondeur en een mooie balans. Geen vette Meursault maar een verfijnde.
Er werd matig gescoord bij de witte wijnen, waar 250 punten te verdienen waren.
Rob en Just doen het buiten de latere winnaars goed in de witte serie. Nello
legt de basis voor de winst.
Serie
rode wijnen
In de
rode serie staan wijnen uit Jura, Bourgogen, Sud Ouest, Loire en Bordeaux. De
fouten die hier werden gemaakt zijn bijna allemaal logische, voorspelbare: de
eerste lichte Jura aanzien voor een Bourgogne, de Gaillac met zijn romige neus
aanzien voor een Cru de Beaujolais en de stevige laatste wijn uit Saint Julien
aanzien voor een Cahors. Benoit Mulin’s Arbois 2009 gemaakt van de curieuze
trousseau heeft een frivole geur. De wijn is een feest van elegantie met sappig
rood fruit. Door de lichte kleur van de wijn is de verwarring met een pinot
noir voor de hand liggend. De pinot noir wijn was een vijftien jaar oude
Santenay Clos de Tavannes Premier Cru 1999. Een Oude Dame met een heel belegen
geur: aards en bouillon. Stallucht. Een hersenbreker, deze belegen wijn. Want
direct daarna staat Château Maresque 2011 van de Nederlandse wijnbouwer Lucas
Schutte uit Gaillac. Syrah, duras en braucol zijn de druivensoorten die uitmonden
in een wijn met een geur met bakken rood zomerfruit, een nog straffe smaak met
veel spel. Bepaald geen simpele wijn om te determineren, niemand had deze wijn
goed. Wel herkend werd de mooie Saint Nicolas de Bourgueil van Frederic Mabileau
uit 2005. Deze wijn is nu negen jaar oud, helemaal gemaakt van cabernet franc.
Herkenbare neus door paprika en aards karakter. Met cederhout en rozen. Stevige
sappige smaak, frivool met rondeur en balans. Deze persoonlijkheid uit de Loire
blijft heel goed overeind naast Château Beychevelle 2004, de vierde Grand Cru
Classé uit Saint Julien. Een klassieke wijn met een rijke geur van cederhout,
laurier, mokka en koffie. Veel kracht in de toch nog straffe smaak, 2004 is een
ondergewaardeerd jaar. Die straffe smaak maakt het ook weer aannemelijk om de
wijn voor een Cahors uit Zuid West Frankrijk aan te zien. Paul en Gerard scoren
hoog, terwijl Berry de hoogste score met rood haalt.
Dessertwijnen
Een
lastige serie omdat de wijnen precies dezelfde kleur hebben, maar later blijkt
er toch acht jaar verschil in leeftijd te zijn. Château l’Oree de Bel Air 2003
komt uit het piepkleine Cérons en is
gemaakt van sémillon en sauvignon, een geur van geconfijt fruit, mandarijn en
koekkruiden. De wijn heeft veel rondeur en een prima balans, maar valt wat weg
in smaak naast de Pacherenc du Vic Bilh 2011 van Producteurs Plaimont, cuvee
Saint Albert (geoogst op 15 november). Een opmerkelijke geur met perzik en…
babi pangang, ruik ik. Nou ja, dat moet gember zijn. Een volzoete aanzet, maar
in de afdronk wat kort. Winnaar Nello en Paul scoren het hoogst in de
dessertwijnen.
Moeten
we niet stoppen met de wedstrijd, verzucht Claartje tijdens het proeven, een
zelfkastijding. Er is ook gesproken over een proeverij uit heel Europa of zelfs
all-over-the-world. De toekomst zal leren hoe Nello de proeverij 2015 gaat
maken – als de wijnen uit heel Europa kunnen komen of beter misschien uit enkele landen
(Frankrijk, Duitsland, Spanje, Italië) … het zal ook dàn moeilijk zijn. Zoveel
is zeker.