Hans
Lodewijkx deelt met ons de bevindingen over de muze en de wijn (zoals dit filmpje van de positivoos) en kiest voor een avond met fundamentele aandacht voor het proeven en
beschrijven van wijn. We lopen uit in de tijd. En toch komen we tijd tekort… Hans’
research naar aromawielen en proefsystemen doen we geen recht, we moeten er nog
veel meer over dialogiseren. Want de dialoog maakt veel duidelijk. Ik bedenk
bij een wijn vaak een gelegenheid. Is een wijn héél licht in de proeverij,
bijvoorbeeld een speelse pinot noir, dan waardeer ik die wijn mt in mijn
gedachten een zomerse lunch. Of de door Nederlandse wijnbouwers gemaakt
indrinker, Domaine de Marotte 2012, cuvée Luc van viognier, rousanne en
grenache blanc…te veel bitters naar mijn zin… maar prima aan tafel, dunkt mij.
Zó mag je een wijn niet beoordelen, zegt HansH streng. Je moet de wijn gewoon
op zijn merites in de proeverij beoordelen, objectief! Iedereen proeft dus met
een eigen referentiekader. Waarom zou je niet mogen proeven met een gelegenheid
in gedachten? Deze wijn drink ik graag vanuit mijn bubbelbad, grapt Berry. Of
neem het  begrip van zuren. HansL
verhaalde over een koffieproeverij, waarbij maar liefst vijftien begrippen
werden gebruikt om de ‘acidity’ te definiëren. Van ‘mild’ tot ‘delicate’, van ‘tart’
tot ‘tangy’. Rob vertelt bij een wijn dat hij punten in mindering heeft
gebracht vanwege de hoge, in zijn ogen te hoge, zuren. Ik proef die wijn en
denk er meteen bij – oef, wat een mooie aperitiefwijn, eetlustopwekkend… We
beoordelen dezelfde kwaliteit dus heel verschillend. Enfin, we kunnen
vaststellen dat we nog legio proeverijen kunnen stilstaan bij de techniek van
proeven en benoemen. Boeiende proeverijen, zoveel is zeker.

 

Serie Pinot
Blanc

Pinot d’Alsace
2010, Marcel Deiss

Een
oudgoudkleurige wijn, iets dat ik helemaal niet verwacht bij deze druif. Ik
ruik nauwelijks iets in de neus, maar andere proevers noemen boenwas, honing en
citrus. Dan is de wijn in de mond heel verrassend: ik vind dat we héél veel
wijn proeven, de wijnbouwer heeft alles uit de druiven geperst dat erin zit:
hoge bitters, vol en breed. Later proef ik ook een klein zoetje.

Ökonomierat
Rebholz 2010, Weisser Burgunder, Trocken S, Pfalz

Geelgroene
zweem. Ik ruik jasmijn, de neus is eleganter en expressiever dan de vorige
wijn. De wijn heeft veel inhoud en – best belangrijk – een hoge hap sap
slikfactor. Voor ik er erg in heb, is de wijn doorgeslikt in plaats van
uitgespuwd. Mooie zuren en hangt lang na. Ik geef de voorkeur aan deze wijn.

Serie
Albariño

Terras Gauda 2012, Rias Baixas, Abadiá de San Campio

De wijn stond
in een eerdere proeverij van Hans. De etikettenproeverij, Als voorbeeld van een
hoe-het-niet-moet-etiket. Maar zie: de wijnproducent schreef een wedstrijd uit
en heeft nu een prachtig etiket! Hartendief van Hans. Lichtgele kleur.
Expressieve neus met citrus en jasmijn. Volle rondeur in de smaak, veel smaak,
citrus zet zich door in de smaak. Uitstekende balans, goede zuren. Deze wijn
“klopt gewoon” is gezegd. Zo is het. Vief en levendig glas wijn.

Serie
Riesling

Ostertag
Riesling 2006, Heissenberg, Elzas

We proeven
dezelfde wijn, dezelfde wijngaard, hetzelfde domein maar wel van twee jaren:
2009 en 2006. Alle twee mooi, maar de 2006 geniet mijn voorkeur: goudkleurig, wow!!
Wat een bouquet: roomboter, vanille en banaan, petrol, volle smaak en pittige
zuren.

Serie
Riesling

Schäfer-Frölich
2009, Halenberg Riesling GG, Nahe

Twee riesling
wijnen van de Halenberg naast elkaar. Naast deze wijn van Schäfer-Frölich staat
en Emrich-Schönleber, ook van 2009. Die laatste is vief en levendig met een
expressief bouquet met mineralen (zweetvoetluchtje ook). De kleur van
Schäfer-Frölich is bleker en de neus komt bij mij wat gesloten over. Hóe kom je
erbij, hoor ik, want andere proevers ruiken tropisch fruit en ananas. De smaak
biedt zuren in de aanzet, de wijn is echt ‘true to type’ wat mij betreft. Ik
vind de wijn wat complexer en eleganter. Strakke wijn, strenge wijn, i love it.

Serie
Chardonnay

Lageder 2008
Löwengang chardonnay, Alto Adige

Schitterend
glas wijn, maar dat mag ook wel als ik de prijs hoor. Kruidige, expressieve
neus met vanille. Het botertje in de neus zet door in de smaak.

Serie
Riesling

Wehlener Sonnenuhr 2003, Spätlese, Joh. Jos. Prüm

Passievrucht
in  de neus, heldere smaak, goede balans…
nee, perfecte balans!

Braunenberger
Juffer-Sonnenuhr 2007, Fritz Haag, Auslese Goldkapsel

Hartendief
van Hans. Zo’n 10 hectare groot is deze topwijngaard, omsloten door de Juffer. Zo
staat in de documentatie van Hans, die veel werk heeft gemaakt van de
voorbereiding. In de documentatie staan ook de bekende drinkers die deze
wijngaard een goed hart toegenegen zijn of waren. Napoleon. Ja, het staat er
echt. En het Britse koningshuis. De berg kent hellingpercentages van 80% en
heeft een microklimaat. Er staan drie *-sterren bij dit glas wijn. Honing en
botytris in de neus. Tropisch fruit. Een doorslikfactor in het kwadraat. Toos
vat het kort en pakkend samen: goddelijke wijn.

We halen in
de dialoog over de wijnen graag ons gelijk, en dat resulteert in schitterende
formuleringen zoals: ‘in absolute zin
is deze wijn relatief eenvoudig’.
Waarop een van de deelnemers weer verzucht: ‘ach, het is goed om te proberen het
proeven te ijken… maar… mission impossible.’ Een mooie proeverij, waarbij we
fundamenteel aandacht geven aan het proeven en dus ook aan de formulering van
de proefervaring.