 |
| Elite wijn leeft en rijpt tot een mooier geheel bij ouderen |
Het overgrote deel van de enorme plassen aan wijn is
gemaakt om te drinken. Om snel te
drinken. De elite van de wijnen mag bewaard. En wint zelfs aan kwaliteit. Het
gezegde dat een dubbeltje nooit een kwartje wordt, is ook in de wijnwereld
waar. Hans van der Horst schenkt verschillende wijnen die dat bewijzen. De
Muscadet 1992 is gemaderiseerd, de Corbieres 1983 overleden, een St. Emilion
1975 durf ik niet aan mijn mond te zetten maar gaat fluks de spuugbak in. Zijn
er dan helemaal geen verrassingen? Niet echt. Bergerac 1985 heeft een belegen
neus, waar warempel nog een fruitassociatie in zit, zelfs wat kracht in de
smaak, maar vervliegt snel. De wijn was jonger met zekerheid beter. De
Chateauneuf du Pape 1986 (voor mij ook overleden) krijgt positieve commentaren;
Hans heeft er in de voorbije jaren van genoten, maar baalt dat de resterende
flessen niet eerder zijn gedronken. Zelf vind ik de Meursault 1989 mooi en
interessant. De andere wijnen die hieronder zijn beschreven zijn allemaal elitewijnen.
Wie wijn wil kopen om lang op te leggen, trekt zijn portemonnee. Niet over
zeuren. Want die oplegwijnen ontwikkelen met de tijd een rijkdom die
aantrekkelijk is. Ze leven. Je kunt er jaarlijks of tweejaarlijks een van
openen om de levenscyclus te volgen.
Meusault 1989, Domaine de Michelot
Voor Hans meegebracht uit Frankrijk door een vriend. De
best aangeschreven wijn uit Meursault (toen, zegt Hans) en lang te bewaren. Een
hartstikke leuke wijn, noemt Nello de wijn. Boterig, dik en met honingassociatie,
zegt Gerard. Mijn aantekeningen: goudgeel, een neus met veel impressies:
banaan, vanille en citrus. Een volle smaak met een bittertje, maar wel
harmonieus, een duidelijke eetwijn, mooi vol.
Château Smith Haut
Lafite 1994, Pessac Leognan
Hartendiefje van Hans. Martin noemt de wijn aangenaam en
in balans, hij ruikt paddestoel en tabak, Sebastiaan ruikt stallucht. Mijn
aantekeningen zijn ook heel positief: rood zomerfruit in de klassieke en
intense neus, later kreupelhout en nog later mineraal en tabak. Altijd een goed
teken als de neus zich zo geleidelijk aan opent. De smaak is sappig, harmonieus
met kracht en een bittertje, de afdronk eindigt rank.
Château de la Tour, Clos de Vougeot 1993
Veel proevers vinden dat deze wijn last heeft van de
Bordeaux. Het is niet ‘my cup of tea’ van Martin (metalige indruk, hoge zuren,
weinig lekkers), Twan benoemt krentjes, tabak en rondeur. Voor mij is dit dé
wijn van de avond: ik ruik ook een toon van ijzeroxide, maar daarnaast paprika
en vlezigheid (goulash), een piepklein zoetje in de aandronk en dan die
onmiskenbare slikreflex, de doorslikreflex. Deze wijn is elegant en vrouwelijk
en volstrekt harmonieus, knappe prestatie.
Brunello di Montalcino 1991 Biondi-Santi
Als ik Hans goed begrijp, kreeg hij deze wijn bij zijn
pensionering. Wat een geweldig idee om deze fles met ons open te trekken. Nello
haalt het aan het eind van de proeverij nog even aan: we proefden al veel
Brunello di Montalcino maar nog geen Biondi-Santi, dé Brunello. Dit is zo’n
wijn die met tweeëntwintig jaar volstrekt harmonieus is, echt heel mooi.
Mineralen en kreupelhout in de neus, een ranke wijn, goed in balans.
Amarone di
Valpolicella 1994, Villalta, ‘I Communali’
Hartendief van Hans. De druiven voor deze wijn zijn vier
maanden ingedroogd, de druivensoorten Corvina, Rondinella, Molinara en
Rossignola zijn gebruikt. Cees is onder de indruk van de neus met chocolade en
mocca, Rob noemt de wijn zwoel, Nello denkt aan kersen in alcohol. De neus is
inderdaad schitterend, langzaam en breed uitwaaierend: herfstbos, heel intens,
rozen en mocca. Zoetje in de aandronk en een uitstekende balans.
 |
| Openen van belegen kelderschatten valt niet mee |
Château Doisy Daëne 1995, Sauternes
Een wijn die Hans ieder jaar volgt, op een traditioneel
moment, bij kerst. Fijne traditie. Gerard benoemt de balans als rins/zoet.
Willem-Jan zet een kanttekening bij de korte afdronk maar is zowat lyrisch over
de neus: peer, ananas, petrol, honing, roomboterbabbelaar-caramel, amandelen en
nougat. De wijn is enorm goudkleurig, ik ruik zelf wat perzik in de mooie
elegante neus. De smaak is weelderig, rijk en vol. De wijn heeft een elegante
neus en een Rubensiaans ronde smaak.