Wijnaffiche

De laatste proeverij van het seizoen
staat in het teken van querulanten, dwarsliggers en grievenmakers. Peter van
den Besselaar geeft als documentatie de inleidende tekst:Om de
halve garen. De buitenbeentjes. De rebellen. De onruststokers. De vreemde
eenden in de dagelijkse bijt. Degenen die het anders zien. Die niet gek zijn op
regeltjes. En geen respect hebben voor de stand van zaken. Je kunt ze napraten.
Tegenspreken. Ophemelen. Of omlaag halen. Het enige wat je niet kunt is: om ze
heen. Want zij brengen verandering. Brengen de wijnwereld verder. En waar
sommige mensen malloten zien, zien wij genieën. Omdat de mensen die gek genoeg
zijn, dat ze denken de wijnwereld te kunnen veranderen, degene zijn… die het
doen.

 

Wat de wijnboeren in deze proeverij gemeen hebben is dat ze
eigenzinnig zijn en ‘anders’ werken: ze maken wijn zonder het toevoegen van
(veel) sulfiet en zwavel, ze maken gebruik van de gisten die zich bevinden in
de schillen, ze spuiten niet of beperkt in de wijngaarden en laten de natuur
hun gang gaan én ze grijpen niet in tijdens het wijnmaakproces (chaptaliseren en
additieven toevoegen). Peter heeft de proeverij ook een querulant-tintje
gegeven door steeds een wijn open naast een blinde fles te zetten.  

Le Domaine du Moulin  2006 Cour-Cheverny aoc ‘Les Acacias’,  Hervé Villemade

Een stuivende neus, zegt Kees, met banaan. Toos ruikt mineralen
en vuursteen. Claartje noemt de wijn boers en stevig. De neus geeft veel fruit
en vanille. De smaak heeft rondeur, veel concentraat en blijft lang nahangen.
De wijn is gemaakt van de interessante Romorantin, die alleen in dit gedeelte
van de Loire staat aangeplant. Het is de moeite waard om dit gebied te
bezoeken, het kasteel van Chverny was de inspiratiebron voor Hergé, de tekenaar
van Kuifje, om Molenslot te maken. Adam merkt op dat de wijn heel lang nahangt.

Fontedicto 2006 Pirouette 6 vin de
table, Cécile et Bernard Bellahsen

Wat opvalt bij deze proeverij is dat de meningen ver
uiteenlopen: het lijkt een kwestie van haten of liefhebben. Bernard Bellahsen
werkt met paarden in de wingerd en muziek in de cave. Klassieke muziek, van
Gregoriaans tot Beethoven. Waar veel wijnboeren druiven apart vinifiëren, laat
Bellahsen (om met de woorden van wijnimporteur Vleck te spreken) de druiven ‘lekker
met elkaar klootviolen’. Dat resulteert bij deze wijn in een smaakvol, boers
glas (zegt Adam), best aardig met wat stallucht. Just ruikt hout en pruimen,
bosvruchten en leer, noemt de wijn prikkelend op de tong en met een duidelijk
zoetje. Rob denkt dat deze wijn blind tussen anderen hoge ogen zal gooien.

Causse Marines 2010 Marcillac aoc,
Patrice Lescarret

Gemaakt
van Fer Servadou, op een lastig te bewerken stuk berg. Met een etiket dat je
nooit vergeet. De percelen Marcillac liggen in het Central-Massif. Rob is
kritisch, hij noemt de wijn wat groenig in de neus en de smaak moet naar zijn
inzicht meer fraicheur hebben. Noël benoemt kruiden en pruimen in de neus. Wil
zegt dat de donkerpaarse wijn veel fruit heeft en een zoete aanzet. Het is een
hap-sap wijn, zegt hij, zo een die je met grote slokken meester maakt. Dat ben
ik helemaal met hem eens, ik ruik kersen en bramen in de neus, de smaak is open
en prettig, veel rondeur.

Morgon 2011 Marcel Lapierre

Marcel is de Oervader van de natuurlijke wijnen. Hij overleed in
2010, deze wijn is gemaakt door zijn zoon Matthieu. Het is een bekende,
misschien mag je wel zeggen beroemde Morgon; de wijn staat in tal van
toprestaurants op de kaart. Wellicht een kindermoord om de wijn nu te proeven,
maar de smaak… rondeur, sappig en ongelofelijk lekker. Hans L noemt de kleur al
volstrekt uniek: purper, magenta, bijna fluorescerend roze. Of zoals hij zegt: “…als
je walst moet je een zonnebril opzetten.”

Hij oordeelt de wijn nu ook nog te jong. Viooltjes in de neus,
hap-sap-in-het-kwadraat, rdelijk rond en vooral gebotteld plezier. Zelf vond ik
de Chenas 2007 van neef Christophe Pascalet nog mooier, maar het merendeel van de
proevers prefereert de jonge Cru de Beaujolais.

Les Cailloux du Paradis 2008 Racines vin
de france,  Claude Courtois, Sologne

Ik zag erg uit naar deze serie met een jonge wijn van Claude
Courtois en dezelfde wijn maar dan tien jaar ouder. Voor Rob is de 2008 de
topwijn van de avond: veel frisse zuren, laurier en kers. Die zuren staan Adam
juist tegen. De neus is prachtig van deze wijn, met veel fruit en leer, de
smaak is sappig. Claude Courtois is zijn wijn naar mijn idee wat toegankelijker
gaan maken, want de eerste jaren dat ik 1998 in mijn kelder had liggen, vond ik
de wijn ‘moeilijk’. Zijn finesse kwam niet naar voren, die proefde je pas na
jarenlang rusten. Kees geeft ook nu de voorkeur aan de gerijpte Les Cailloux du
Paradis 1998 Racines: mooi, stevig leer, frambozen. Ik ga met Kees mee: de geouderde
wijn heeft een prachtbalans!  

Saint Joseph 2007, Hervé Souhat

Voor mij is dit de wijn van de avond. Paul ruikt oregano en
andere kruiden, espresso. Martin noemt peper, laurier en anderen kruiden, de
peper komt ook terug in de stevige smaak. De neus is een absolute kwaliteit van
deze wijn: uitwaaierend en complex, zoals een pauwenstaart. Leer en tabak geven
de neus een aangenaam karakter. Wie dan proeft, krijgt een bekvol wijn, heel aangenaam
om te drinken. Voortreffelijk glas wijn.

Le Casot des Mailloles Soulà X vin de
table, De Ghislaine Magnier et d’Alain Castex

Deze wijn staat naast de Saint Joseph en de meningen over wat de
aangenaamste wijn is variëren. Paul noemt de wijn zuidelijk en pittig, met
sterke concentratie. Adam ruikt terroir en rode kool. Martin noemt een
stinkertje, zwarte bessen en kruidigheid. Deze wijn is als enige gedecanteerd,
maar dan nog blijkt het een dijk van een wijn. De neus is complex en heeft
maggi-tonen. Dikte en concentraat in de smaak. Maar ook hier weer een hoge hap
sap factor. Plezierig om te drinken.