Claartje Grielis had een Tourtje Europa als thema van een typische Claartje proeverij: witte onderleggers, klassiek-elegante wijnen afgewisseld met extroverte nieuwlichters zonder valse bescheidenheid. Het werd een Tour d’Amour met fraaie wijnen voor iedereen.
De indrinker zet meteen de toon: Chateau D’Esclans steekt Ott en andere Provence top-rosé naar de kroon. In kwaliteit en in prijs. Hun Domaine Sacha Lichine “Les Clans” Rosé 2008 van 75% Grenache & 25% Rolle (Vermentino) krijgt 18/20 van Gault-Millau. Ik noteer een mooi helder glanzende zalmrose kleur, een minerale, expressieve neus van besjes en framboos die je van afstand kunt ruiken. Stevige friszoete aanzet, wat beperkte zuren, bittertje achterin, misschien zelfs een beetje aards. Nello roemt de vulling, het evenwicht en de romigheid van deze mooie wijn.
De eerste serie werd breed herkend als Riesling van de Moezel. Het helpt natuurlijk als je weet welke wijnreisjes Claartje de laatste tijd gemaakt heeft. Dan komen er altijd mooie wijnen mee terug. Zoals de Ansgar Clüsserath Trittenheimer Apotheke 2008 Riesling Spätlese. Meloen en boenwas in de neus, zwoelzoete aanzet en toch prachtig frisse zuren tot in de afdronk. Ik was er deze zomer, mooie wijnen van een herkenbaar type, heerlijk drinkbaar aan de oever van de Moezel.
De tweede serie werd door een aantal proevers veel moeilijker bevonden. Zowel in het determineren als in de smaak. Wijnen met weinig zuur leiden altijd tot smaakdiscussies. Deze wijnen zijn goudgeel met beperkte zuren, iets stoffig met een groene ondertoon. Lastig. Paul herkent hazelnoot, boter en stro als Chardonnay-signalen. Toos herkent terecht Hongarije. We proeven twee wijnen van St. Andrea, de wijnmaker van 2009. De Napbor Egri Cuvée 2008 valt op door zijn diepe kleur en smaak, maar ook door zijn variatie aan druiven: Chardonnay (45%), Pinot blanc (27%), Sauvignon blanc, Hárslevelü, Viognier, Rajnai Rizling en anderen… De tweede wijn, Örokké Egri Feher 2008, gemaakt van Hárslevelü, Chardonnay, Olaszrizling, Sauvignon blanc, Szürekebarát, is mineraliger en lichter van karakter.
Verder met twee rode wijnen in de derde serie. Paul vindt in de eerste wijn de zuren en bitters nogal fors, de tweede heeft meer balans. Hans zou de wijnen nog laten liggen. Ik noteer bij beide wijnen iets evolutie in de rand, toch nog jong, iets natte wol in de neus, flinke bitters, iets groen nog, met de tweede wijn duidelijk meer rondeur en iets minder fruitexpressie. Voor mij Duitsland, de Ahr. En in de overmoed wed ik met Cees vd Wiel dat beide wijnen van Deutzerhof zijn. Helaas. Wijn 1: Kreuzberg, Ahr, 2008 Spätburgunder Devonschiefer. Wijn 2 inderdaad Deutzerhof Cossmann-Hehle, Ahr, 2007 Spätburgunder Balthasar C. Mooie wijnen die mij ook weer een mooie wijn kosten.
Voor de proevers is het altijd fijn als ze er niet te ver naast zitten. En dan is het fijn als er typische wijnen op het programma staan. In de vierde was Italië de volgende halte in de Tour. Als eerste een donkerrode wijn met iets evolutie in de rand. Mooie zwoel-harmonieuze aanzet. Nog iets stoffig, tannines, tandplak. Maar ook al balans. Ronald determineerde zeer goed Bolgheri : Guado al melo, Bolgheri superiore 2006, Cabernet sauvignon, cabernet franc, merlot. Prachtige wijn.
Claartje bouwde de intensiteit en de concentratie van de wijnen verder op met een Anglianico del vulture “Il Repertorio” 2005 van Cantine del Notaio. Volgens Peter vd Ende jammig-dik kruidige fruit met veel “sjep”.
In serie 5 Laat Claartje de laatste sluier van terughoudendheid vallen. Vega Sicilia maakt smaakvolle, elegant-beschaafde wijnen die tot de mooiste van de wereld behoren. Parker rijdt geen elegante Lancia maar een vette Chrysler. We proeven twee Parker-wijnen van 95 punten. Als eerste de Pintia Toro Cosecha 2005, een eigendom van Vega Sicilia in Toro, iets verderop langs de Duero. Heftige concentratie, bakken rood fruit, modern gemaakt van de Tinta de Toro, een kleine dikhuidige Tempranillo. Het is pas 5e jaargang van deze wijn maar hij heeft al een “forse” reputatie. De tweede wijn, Aalto 2003 Ribera del Duero is gemaakt door de voormalige wijnmaker van het vlakbij gelegen Vega Sicilia. De wijnen zijn bijna zwart van kleur, met een eau de vie neus, een vet-zwoele aanzet met veel alcoholzoet. De Pintia onderscheidt zich door het kruidige karakter en het geconfijte fruit. De Aalto typeert zich meer naar koffie, drop en iets meer zuren. Ronald herkent voorzichtig nog tempranillo, maar hij wordt meteen terechtgewezen: dat kan toch niet met die kleur en dikte…Sommigen mensen houden van Lancia’s, anderen van Chryslers.
En daarom had Claartje nog een zesde gang: Bordeaux wordt meteen breed herkend. Twee mooie klassieke donkerrode wijnen met laurier, cassis, fijne concentratie, mooie zuren en toch zacht. Toos constateert dat twee wijnen op elkaar lijken, waarbij de ene steeds net een tikje lichter is. Terecht: het gaat om Chateau Magdelaine St. Emillion 1er G.C. 2007 én hun tweede wijn, Les Songes de Magdelaine, St. Emillion G.C. 2007. Het was een heerlijke en interessante avond van tegenstellingen. Met een happy end in de vorm van een mooie Béres Tokaji Magita Riesling cuvee. Claartje noemt de De Magdelaine 2007 en Aalto 2003 als hartediefjes van de avond. Both of Best Worlds.
Verslag en proefnotities Noël Geisen