In zes series steeds een Duitse wijn herkennen, vijf series van twee en een van drie wijnen. Je kunt hier verschillende strategieën volgen: letterlijk determineren wát is de Duitse wijn (bijvoorbeeld beoordelen op ‘bloemigheid’)? Een goede huis-tuin-en-keuken-techniek lijkt mij: dit is zó lekker, dat is de Duitse wijn. De scepticus redenereert dan weer andersom: dit is zó lekker, dat kan niet uit Duitsland komen. Berry verzamelde flessen uit allerlei gebieden in Duitsland. En had veel plezier in mijn aankondigingsmail van de proeverij (“Dat moet te doen zijn”). Peter van den Ende zei naar de proeverij rijdend: als hij nou eens Zwitserse, Oostenrijkse en Elzasser wijnen ernaast zet… Ik hoefde niet eens lang na te denken… om mijn grote mond wijselijk te houden. Oef! Zó had ik niet over de proeverij nagedacht. Nu ik de proeverij op papier nog eens bekijk: twee series tegen Oostenrijk, een tegen Zwitserland, een serie tegen Frankrijk en Italië, dan een serie tegen Italië en tot slot als klap op de vuurpijl een Duitse wijn tegen een Franse Grand Cru Classé. En steeds druivensoorten die kloppen. Ik heb bewondering voor de deskundige wijze waarop Berry Marinussen de proeverij componeerde. Geweldig goed gedaan!
De Duitse weissburgunder is wat mij betreft vergelijkbaar met de Oostenrijkse weissburgunder. Achteraf blijkt de Duitser bloemig te zijn. Oke, bij de serie met riesling determineer ik de bloemige wijn dus als Duitser. Fout! De Prinz von Hessen 2007 uit Rheingau heeft ’t niet, terwijl de volgende wijn het wél heeft. En zo pakt Berry de proevers steeds bij de neus…
Riesling Smaragd 2007, Weingut Alzinger, Wachau, Oostenrijk
In de neus bloemig en mineralig. Peren ook. Sappig glas, true to type riesling. Mooi hoor. Paul noemt de wijn een zonnetje in het glas, zuiver en met goede balans. Hans L. zegt de wijn kruidig te vinden. Wijn die 96 punten krijgt van onze Amerikaanse vriend Robert P. En een hartendief van Berry.
In de eerste rode serie staan Spätburgunders.
Spätburgunder 2007, Walporzheimer Krauterberg, Dagernova, Ahr
De Zwiterse spätburgunder vind ik een tikje kortaf. Deze Duitse wijn heeft een doorzichtige kleur met bruine rand. Evident caramel in de neus, best aangenaam, maar ook iets stoffigs. De smaak is… wat zal ik zeggen… streng, met amandelbittters, tannines die verraden dat wellicht de steeltjes van de druiventrossen zijn meegeperst. Houtrijping? Duidelijk een liefhebbersglas.
In de (kostbare) serie die volgt, waardeer ik de Duitse wijn minder, een Spätburgunder 2005 van weingut Bernard Huber. De Passopiscario 2005 uit Sicilië is fraai, maar de Bourgogne steelt wat mij betreft de show.
Beaune Champs-Pimont 2007, Premier Cru, Domaine Jacques Prieur
Paars donkere kleur, prettige neus met framboos. Volle, ronde smaak met veel goede zuren, bittertje in de afdronk. Jan roemt de geweldige neus met bakken rood fruit, laurier en stallucht. Nello noemt de kersen in combinatie met mooie zuren. Fijn glas.
Weingut Ziereisen, Syrah Tafelwein 2007, Gestad
Syrah uit Duitsland, jawel. Krijgt ook nog 91 punten van Gault Millau. Volkomen terecht. Bessige neus met iets stoffigs en onbestemds, mooie zuren in de smaak, bitters. Geen overdonderende complexiteit (mag je dat verwachten?), maar zeer correct glas en fijn om te genieten. Noël noemt de neus een ‘Hermitage’ neus en herkent acuut de syrah, ook aan de koffie in de smaak.
Planeta 2006, Syrah, Sicilië
Hans vdH zegt dat de wijn véél smaak heeft, véél body en modern gemaakt. Ik ken de neus enige verfijning toe, en ruik Mon Cherie kersen, chocolade en vijgen. Dit is een mollige, volronde wijn, sappig met veel inhoud en ook nog een goede balans. Dit glas heeft véél te bieden, expressief!
In de laatste serie gebeurt precies wat ik verwachtte. De Grand Cru Classé delft het onderspit tegen een wondermooie Duitse rode wijn. Wowowow!
Weingut Knipser, Pfalz, Cuvee X 2006, Pfalz
Donkere kleur, zwoel expressieve neus met anijs en mint. Volle wijn in de aanzet, de tannines plakken nog aan de tanden. Maar dan vóóral heel veel verfijning en elegantie. Wow, respect past bij deze wijn. De wijn zet een Château Belgrave 2003 in de schaduw. Cuvee X is het paradepaardje van het wijndomein, helemaal gebaseerd op de klassieke Bordeaux blend: cabernet sauvignon, cabernet franc en merlot. De wijn is met de grootst mogelijke zorg gemaakt. Met een groene oogst in de zomer, dat is het wegknippen van trossen, om de opbrengst te verminderen en de kwaliteit van de trossen te vergroten. Handgeplukt, beginnend in oktober en vaak doorlopend tot november. Met strenge selectie van druiventrossen vóór de persing. Alle druiven worden gekneusd, nadat de trossen zijn verwijderd. De gisting vindt plaats na de traditionele methoden van fermentatie. De jonge wijn verblijft korte tijd op tanks, waarna de wijn in houten vaten de malolactische gisting ondergaat. Het appelzuur wordt omgezet in het milde melkzuur, en de wijn wint in zachtheid en volheid. De rijping in barriques van verschillende soorten duurt maar liefst 28 maanden. Toch was dat hout in deze wijn enorm goed verweven en was het de Franse Bordeaux die me tegenstond vanwege de dominante houttonen. De cuvee X heeft zoete tannines, zegt Nello, veel zwarte bessen en is goed gebalanceerd. Mooi om zo’n topwijn uit Duitsland te proeven!