Zoals het nóóit verveelt om Shakespeare te lezen, zo blijven de blindproeverijen om druif en land te herkennen altijd boeiend. Zelfs bij wijnen die we normaliter goed moeten herkennen, blijkt de volgorde van schenken heel bepalend voor de waardering die proevers hebben voor de wijn. Een proeverij zó samenstellen dat iedere wijn precies tot zijn recht komt, is lastig. In deze proeverij stond Domaine Desertaux Ferrand 2005 Creux de Sorbon die ik in de proeverij van 24 februari jl. prachtig oordeelde, maar die nu geen indruk maakt. Een tikje bizar is dat wel. En boeiend tegelijkertijd. In de laatste serie val ik als een blok voor een dikke Garnacha, die naast een verfijnde sangiovese en geraffineerde tempranillo staat waar de meeste proevers de voorkeur aan geven. Ligt dat nou aan de stand van de sterren? Wat ik gegeten heb? Of is het een kwestie van verbeelding? Beïnvloeding wellicht door andere proevers? Shakespeare laat Theseus in een Midzomernachtsdroom zeggen: “Verliefden, dichters en waanzinnigen zijn één en al verbeelding: de ene ziet meer duivels dan de hel kan bergen, dat is de waanzinnige, d’ander, de minnaar, al even dol, ziet ’n schone Helena bij de aanblik van een dik zigeunerwijf.” Mooi verwoord hoe verbeelding met je aan de haal kan gaan, zeker bij blindproeverijen. Peter van de Ende stelde een prachtige proeverij samen met een mix van klassieke wijnen en vondsten.

Castello di Medina 2008, Rueda

Goudkleurige tint, tikje exotisch, citrusvrucht en passiefruit. Goede zuren, hangt niet zo lang na. Heel prettig Spaans glas, dat gemaakt is van de verdejo maar gemakkelijk kan worden aangezien voor sauvignon blanc.

Chardonnay 2009, Nederburg Cuvee Winemasters Reserve, Zuid Afrika

Deze wijn staat naast een Muscadet en een Chablis. Komt als lekkerste uit de bus bij de meeste leden. Grassig in de neus, wat appelmoes, een zoetje in de smaak en een goede balans.

Château Lafon Martin 2005, Premieres Côtes de Blaye

Deze ‘kleine’ Bordeaux heeft een opmerkelijk fraaie neus: stallucht en drop, laurier en garriguekruiden. De neus is ‘definitely’ fraaier en biedt meer spanning dan de verder correcte smaak. Een milde aandronk en nogal aanwezige bitters. Zet dit glas bij gegrillde lamskoteletjes en aan alle voorwaarden om te genieten is voldaan.

Sancerre La Bourgeoise 2003, Henri Bourgeois

Dof doorzichtige wijn met bruine rand, die gevolgd wordt door een complexe en rijke neus waarin ik leer ruik en een hele tabakspot. Er ontwikkelt zich een stallucht, waardoor je in combinatie met de kleur weet: dit moet pinot noir zijn. Sappige smaak met rondeur, goed concentraat en een piepklein zoetje dat de wijn charme geeft. Toch ruik je ook veel vanille, een indicatie voor houtrijping. De hoge zuurgraad maakt dit tot een lekkere wijn. Gemaakt van meer dan 100 jaar oude stokken. Is dit de mooiste rode Sancerre die ik ooit dronk? In ieder geval de mooiste wijn van deze avond: verfijnd en elegant. Op de foto boven dit bericht een aanzicht op Sancerre in het Loiregebied.

Condado de Haza 2000 Reserva, Ribera del Duero

Als je zo’n mooi gerijpte topfles uit Spanje mag proeven, geeft dat een fijn gevoel. Peter kocht de fles op het domein en koesterde deze tot nu. Richard noemt drop en paprika in de neus, Berry herkent zoals altijd de tempranillo (ik dacht aan syrah…verdorie). Een geweldig rijke neus is zeker één van de aantrekkelijke kanten van deze wijn: de neus ruikt warm en zwoel, stalimpressies, dennenbomen en wat kokos. Duidelijke rondeur in de smaak, een mooi piepklein zoetje, heeft ook nog toekomst. Prachtvolle wijn.

Il Pogione 2003, Brunello di Montalcino

Nog zo’n wijn die met respect gedronken mag worden, dit maal van de sangiovese. Hans L ruikt en denkt meteen aan rozen, Richard benoemt lijm en trekdrop in de neus. De neus is inderdaad geparfumeerd, met een stinkertje. De wijn vind ik straf met nog veel tannines. Mag nog liggen.

Tres Picos 2007, Borsao, Garnacha

Ik vind dit een schitterend glas met een neus waar je aan blijft ruiken: mocca en rozemarijn en massa’s rood zomerfruit omlijst door cederhout. Ook sjepdrop. De smaak is vol, sappig en mollig. Peter vdE zegt dat het een wijn is die is gemaakt om ‘te scoren’ op vergelijkende proeverijen. Bij mij scoort de wijn deze avond inderdaad: vandaag vind ik dit lekkerder dan de Brunello en de Ribera del Duero. Laat geoogste garnacha die vier maanden rijpt op nieuwe houten vaten.

Pinot Gris 2004, Vendanges Tardives, Grand Cru Zinnkoepflé, Schlegel Boeglin

Bij het ruiken en drinken van dit glas, maar vooral na het onthullen van de herkomst, ben ik geneigd te denken: Elzas kun je nooit genoeg in de kelder hebben… De neus is gebotrytriseerd zonder daarin overdadig te zijn, honing, amandel en toffee. De smaak is vief, niet te mollig of vet, maar prachtig harmonieus met een geweldigde balans. Een cadeautje om mee af te sluiten, deze wijn die als aperitief óf dessertwijn geweldig tot zijn recht komt!