Wil Vennix is onze Oostenrijk specialist. Hij komt er al jaren en kent de gebieden van binnen en van buiten. Oostenrijk = wit denken de meesten, maar Wil bewijst vanavond dat ook het Oostenrijks rood beslist de moeite waard is.

Chardonnay Zoller-Saumwald 2008, chardonnay uit Tirol.

Een witte indrinker. Dit is de eerste Qualitätswein uit Tirol, en dat is te merken. Het is een volle zomerwijn, met mooie frisheid. Een neus van granny smith en mineraal met een beetje room wordt gevolgd door een volle aanzet met een tinteltje. Een hoge concentratie en klein botertje en wat kiezels completeren het geheel. Een mooie, vriendelijke wijn die ook de liefhebber zal bevallen.

Back to business: we starten direct met rood, als om een punt te maken. Wil laat twee typisch Oostenrijkse druiven proeven: Blaufränkisch en St. Laurent. Eerst een reeks Blaufränkisch. Blaufränkisch (Lemberger in Duitsland, Kekfrankos in Hongarije) geeft volgens beschrijvingen een tanninerijke wijn. De wijnen die wij geproefd hebben hadden dit goed onder controle. Het waren bijna allemaal verfijnde wijnen, die een beetje deden denken aan Pinot Noir/Spätburgunder en Nebbiolo. Mooi in het fruit, de zuren en vooral erg kruidig.

De flight met de 2007 Joseph Pöckl Blaufränkisch Classique en de 2007 Zantho Blaufränkisch gaf heel mooi de bandbreedte aan. Beide wijnen zijn erg kruidig in de neus, mooi sappig, met prachtige spannende zuren. De Zantho had echter een iets branderige neus met veel kersfruit (bijna Pinot neus). Verder iets van marsepein en framboos in de neus en een mooie volle structuur. De Pöckl daarentegen had een forse houtopvoeding gehad (vandaar ‘Classique’?) met vanille en cedertoets. In de smaak overigens prachtig zacht en sappig, met minerale toetsen en wat gestoofd fruit. Mooi gevulde, speelse wijnen allebei; een klein zoetje in de aanzet, maar zonder te overheersen.

De toppers van het Blaufränkisch front kwamen van Paul Achs en een genoodschap dat zich T.fx.T noemt. Om met deze laatste te beginnen, dat is een samenwerkingsverband van Tibor Szemes uit Mittelburgenland, F.X. Pichler uit de Wachau en Manfred Tement uit de Südsteiermark. Zij selecteren topdruiven van verschillende producenten en vinifieren gezamenlijk deze druiven tot een soort cult-wijn. De wijn die we proefden was de a’Kira 2006, van louter Blaufränkisch. Het is ook aan de wijn te merken dat er ingezet wordt op internationale erkenning; de manier van vinifiëren is erg aanwezig, meer nog dan de druif. Dit leidt tot een wijn met een florale neus, met fors hout, amandel, cassis, opgevolgd door een sappige neus met een klassiek tannine bittertje, iets fruit en middenhoge zuren. Een klassiek gemaakte, geconcentreerde wijn die nog een paar jaar de tijd nodig heeft.

De 2007 Blaufränkisch Edelgrund van Paul Achs daarentegen was een hartendiefje; veel druif-expressie met een erg spannende neus die je terug blijft ruiken, met besfruit, ceder, leer en saffraan. Prachtig sap in de smaak, met een volle aandronk, pittige ronde zuren en iets amandel/sinaasappel bitters in de afdronk.

Na de Blaufrankisch volgden de St. Laurent wijnen. Direct valt de kleur op, waar Blaufränkisch wijnen nog het doorzichtige van Pinot noir / Nebbiolo hadden, geeft St. Laurent duidelijk diep paarse (op deze leeftijd) kleur aan de wijnen. Ook hier prachtige wijnen. De 2007 St Laurent van Zantho was een uitschieter met en prachtig warme, kruidige cassis neus, iets kruidig met mooi vuursteen en mineraal in de neus. In de smaak een volle wijn met een soepele aanzet die direct gevolgd wordt door een pittigheid die hem speels houdt.

Dat St. Laurent wijnen waarschijnlijk wat meer moeten ouderen blijkt uit de laatste twee wijnen van topproducenten Josef Pöckl en Paul Achs. De twee 2007 St. Laurents van deze producenten zijn duidelijk nog gesloten. Hoewel beiden al prachtig complex zijn (dragon in de neus van de Pöckl!) zijn ze nog wat groen en hard, met wat scherpe tannines. Deze wijnen zouden we graag over een paar jaar nog terug proeven!

Concluderend: beide druivensoorten geven mooie wijnen. Hoewel verschillend is overduidelijk dat de meeste van deze wijnen gemaakt worden om niet te oud te drinken; prachtig sappig, ronde aanzet in de (relatieve) jeugd en heel mooie zuren. Dit allemaal zonder dun te worden. De voorkeur van de proevers ging uit naar de Blaufränkisch wijnen. Het sap en de mooie volle kruidigheid gecombineerd met de prachtige zuren geven fijne wijnen. Mooi geselecteerd Wil! Helaas zijn al deze wijnen eigen import en dus lastiger in Nederland te krijgen. Misschien is Nederland binnenkort na het Oostenrijks wit ook klaar voor het Oostenrijks rood?

Verslag en proefnotities Richard van Oorschot